فرق تصمیم به ازدواج با تصمیم به رابطه داشتن

[عبدالله91]

بسم الله الرحمن الرحیم

ماجرای جالبیه تا آخرش بخونین

میگن یه استادی بوده که ایشون یه شاگردی داشته. شاگردش یه روز به استاد میگه :استاد میشه فرق ازدواج و دوست شدن رو برام بگین

استاد می فرمایند: میری به مزرعۀ گندم و بزرگترین خوشه رو میچینی برام میاری اما به شرطی که هر قدم که جلو گذاشتی حق نداری برگردی عقبی رو بچینی بیاری.به هر خوشه رسیدی حق برگشت به عقب رو نداری که بگی عقبی بزرگ بوده و برگردی بچینی.

شاگرد تعجب میکنه و میره وارد مزرعه میشه به اولین خوشه که میرسه میبینه بزرگه میخواد بچینه میگه شاید جلوتر از این بزرگتر باشه میره جلو و همین طور ادامه میده و میگه شاید جلویی بزرگتره تا اینکه میرسه به آخرین خوشه که از قضا یه خوشۀ کوچیکی بود{خوشه های کوچیک معمولا در اخر مزعه پیدا میشن} چون اجازه نداشته به عقب برگرده همونو میچینه و میاره و به استاد میده.

استاد این بار میگه باز برمیگردی به مزرعه و این بار کوچکترین خوشه رو میچینی میاری با همون قانون.

شاگرد برمیگرده اما این بار که به اولین خوشه میرسه میچینه. میگه شاید جلویی بزرگتر باشه. همونو میاره میده به استاد. استاد میگه چرا این دفعه زود برگشتی؟چرا خوشۀ این دفع از قبلی بزرگتره؟ قرار بود کوچکتر بیاری؟

شاگرد گفت دفعۀ اول که رفتم به امید خوشۀ بزرگتر هی جلوتر میرفتم تا اینکه به آخرخط( مزرعه) رسیدم که از قضا خوشه اش از همه کوچکتر بود اما این دفعه که رفتم چون ترسیدم که برم جلو و خوشه ای گیرم بیاد که منظور و هدف شما نبوده همون اولی رو چیدم و آوردم.

استاد برگشت بهش گفت: فرق ازدواج با رابطۀ دوستی در این است. وقتی تصمیم به ازدواج داری دیگه به امید یکی بهتر جلوتر نمیری. همونو که پیدا کردی رو میسنجی و انتخاب میکنی اما وقتی تصمیمت ازدواج نیست به امید خوشۀ بهتر هی میری جلو و جلوتر و اخرش هم مجبوری کسی رو انتخاب کنی که چاره ای نداری.

منبعی نداره منبعش همون شنیده هامون هست، اگه هم باشه بیخبرم

["VICTOR"]

به طور وسیع تر میشه ګفت فرق عشق با دوست داشتن .

[Dorna dordone]

ای خوب همه بهانه از توست...

منم با اجازه ی آقا عبدلله دوست خوب و گرامی یه داستان میذارم و دوست دارم دیگر دوستان هم تو این بحث مشارکت داشته باشند تا از تجربیات هم استفاده کنیم

فرق ازدواج و دوستی

یک روز پدر بزرگم برام یه کتاب دست نویس آورد، کتابی که بسیار گرون قیمت بود، و با ارزش، وقتی به من داد، تاکید کرد که این کتاب مال توئه مال خود خودته، و من از تعجب شاخ در آورده بودم که چرا باید چنین هدیه با ارزشی رو بی هیچ مناسبتی به من بده، من اون کتاب رو گرفتم و یه جایی پنهونش کردم،
چند روز بعدش به من گفت کتابت رو خوندی ؟ گفتم نه، وقتی ازم پرسید چرا؟ گفتم گذاشتم سر فرصت بخونمش، لبخندی زد و رفت،
همون روز عصر با یک کپی از روزنامه همون زمان که تنها نشریه بود برگشت اومد خونه ما و روزنامه رو گذاشت روی میز، من داشتم نگاهی بهش مینداختم که گفت این مال من نیست امانته باید ببرمش،

به محض گفتن این حرف شروع کردم با اشتیاق تمام صفحه هاش رو ورق زدن وسعی میکردم از هر صفحه ای حداقل یک مطلب رو بخونم.
در آخرین لحظه که پدر بزرگ میخواست از خونه بره بیرون تقریبا به زور اون روزنامه رو کشید از دستم بیرون و رفت. فقط چند روز طول کشید که اومد پیشم و گفت ازدواج مثل اون کتاب و روزنامه می مونه، یک اطمینان برات درست می کنه که این زن یا مرد مال تو هستش مال خود خودت، اون موقع هست که فکر میکنی همیشه وقت دارم بهش محبت کنم، همیشه وقت هست که دلش رو به دستبیارم، همیشه می تونم شام دعوتش کنم اگر الان یادم رفت یک شاخه گل به عنوان هدیه بهش بدم، حتما در فرصت بعدی اینکارو می کنم حتی اگر هرچقدراون آدم با ارزش باشه مثل اون کتاب نفیس و قیمتی، اما وقتی که این باور در تونیست که این آدم مال منه، و هر لحظه فکرمیکنی که خوب اینکه تعهدی نداره میتونه به راحتی دل بکنه و بره مثل یه شیء با ارزش ازش نگهداری می کنی و همیشه ولع
داری که تا جاییکه ممکنه ازش لذت ببری شاید فردا دیگه مال من نباشه، درست مثل اون روزنامه حتی اگر هم هیچ ارزش قیمتی نداشته باشه...

[masoume.a.92]

اسپم شد! اشتباهی شد! من عذرخواهی میکنم!!!!!!!

[masoume.a.92]

چیه؟؟؟؟ واسه هر کسی ممکنه پیش بیاد! دستم خورد آقا بار شرمنده!