مدیریت شبکه های خصوصی مجازی بر مبنای پروتکل اینترنت (IP) (بخش ششم)
6.1. معماری ایدهي اصلی، توسعهي یک ساختار مناسب برای مانیتور کردن پارامترهای کارایی شبکه در شبکههای IP است. بعضی معتقدند که اندازهگیریها و توابع مانیتورینگ باید مطابق با سیاست اپراتور و اهداف مدیریت کارایی محاسبه و با نوع سرویس عر ضه شده، تنظیم شود. یک اپراتور شبکه افزون بر آگاهی از رفتار شبکه، باید به مانیتور کردن توافقات سطح سرویس (SLA)ها و کیفیت سرویس اشراف کامل داشته باشد. این مهارتها به وسیلهي سیستمهای مدیریت شبکهي مبتنی بر مشتری پشتیبانی میشود. به علاوه، یک سیستم مانیتورینگ قدرتمند که بتواند کارایی وا قعی شبکه را منعکس کند، باید قادر به ایجاد توابع تخصیص ظرفیت پویا باشد.
در این مقاله IPVPNها را به عنوان مبنای مطالعه انتخاب شدهاند. همانطور که در شکل 7 دیده میشود، در مکانشناسی فرض شده، یک شبکهي هسته، به وسیلهي گرههای کناری provider و گرههای کناری مشتری احاطه شده است. شبکههای خصوصی مجازی میتوانند به روشهای مختلف پیادهسازی شوند. شبکههای مبتنی بر روتر که "تونل" نامیده میشوند، به وسیله اتصالات نقطه به نقطهي روی هم قرار گرفته، ایجاد میشوند. با استفاده از کپسوله کردن مسیر کلی یا IPSec، MPLS وعده میدهد که چارچوب انعطافپذیرتر و توسعهپذیرتری را برای VPNهای مبتنی بر سويیچهای سلولی، یا محیطي ترکیب شده از روترها و سويیچها ایجاد کند.
شکل 7: یک شبکهي مرکزی مشترک بین همهي گرهها
6.2. مانیتورکردن برمبنای سیاست
در روش نهفته که در ادامه با جزيیات بیشتری تشریح خواهد شد، گرههای مانیتورینگ باید بتوانند به طور دینامیک و خودکار، مطابق سیاستها و کمکهای اپراتور پیکربندی شوند. شبکههایي که دارای راهنمای سرویس هستند، یک معماری توافقي و عملی برای پیادهسازی مانیتورینگ کارایی بر مبنای سیاست دارند. یک اپراتور باید بتواند دربارهي زمان، چگونگی و محل قرارگیری توابع مانیتورینگ در شبکه، تصمیمگیری کند. از آنجا که چندین شبکهي منطقی، کلاسهای سرویس مختلف، پارامترهای گوناگون و مقادير زیادی از عناصر شبکه در اين تصميمگيري قرار ميگيرند، رابط مدیریتی در این محیط پیچیده، بايد بر حسب سیاستهای مختلف مانیتورینگ بیان شود، اين در حالی است که جزيیات سطح پایین، پوشیده هستند.
6.3.بسته های OAM نهفته
هدف از مانیتورینگ نهفته، اندازهگیری پارامترهای کارایی شبکه بر مبنای ترافیک واقعی کاربر است. این بستههای مانیتورینگ اختصاص داده شده یا همان بستههای OAM، بین بلاکهای بستهی دادههاي معمولی جای داده میشوند. گره فرستنده بستههای مانیتورینگی تولید می کند که اطلاعات مانیتورینگ را بین هر N بستهي کاربر، به طور متوسط، حمل میکند. گره گیرنده بستههای مانیتورینگ را کشف و اطلاعات را اضافه می کند. سپس آنها را به گره مبدا برمیگرداند. پردازش، ذخیرهسازی و تحلیل ممکن است به وسیلهي سرورهای اختصاصی برای کل شبکه صورت گیرد. همزمانسازی کلاکها در گرههای مانیتورینگ، برای اندازهگیری تاخیر یک طرفه، براي مثال میتواند به وسیلهي سیستم موقعیتیاب GPS و پروتکل زمانی شبکه (NTP) صورت گیرد. با استفاده از این روش میتوان نتایج زیر را به دست آورد:
·تعداد بستههای گم شده بین گرههای گیرنده و فرستنده و نرخ گم شدن بستهها در طول دورهي اندازهگیری
·طول پریودهای بدون loss و پریودهای loss که بر حسب تعداد بلاکهای OAM پشت سرهم - شامل بسته های گم شده و تعداد بلاک های OAM که بدون loss - بیان شده است.
·نمونههایی از تاخیر انتقال و تغییرات تاخیر، بین گرههای فرستنده و گیرنده.
·برآوردی از ظرفیت استفاده شده (throughput) بین هر جفت از گرههای کناری فرستنده –گیرنده. براي اين كار بايد طول متوسط بسته را به دست آورد.
یک قالب از بستههای OAM پیشنهادی در شکل 8 نشان داده شده است. هِدِر IP معمولی بستههای OAM شامل نشاني مقصد گره گیرنده (خروجی) و نشاني مبدا گره فرستنده (ورودی) است. یک شماره، ترتیب بستههای OAM گم شده را کشف میکند. گره ورودی تعداد کلی بستههای فرستاده شده (به طور تجمعی) و زمان جاری را در مكانهای مربوط مینویسد. گره خروجی تعداد کلی بستههای دریافتی (به طور تجمعی) و زمان جاری را در مكانهای هدر مربوط قرار میدهد.
An OAM block consisting of N packets
شکل 8: دو بسته OAM یک بلوک OAM (به طور متوسط N بسته کاربر) را در بر میگیرند.
6.4. نیازمندیهای شبکههای بدون اتصال
مانیتورینگ کارایی در شبکههای مبتني بر پروتکلهای بدون اتصال مانند IP اهمیت زيادي دارد. در پروتکلهای اتصالگرا مانند ATM، هر بسته یا سلول وابسته به یک اتصال منطقی در یک مسیر از پیش تعیین شده قرار ميگيرد. یک دیتاگرام IP فقط آدرسهای شبکهي مبدا و مقصد را حمل میکند و هیچ تضمینی وجود ندارد كه هر دیتاگرام در یک session همان مسیر را از فرستنده به گیرنده طی کند و به همان ترتیب اولیه برسد. در مقایسه با ATM يك تفاوت دیگر این است که IP اجازه ميدهد بستهها طول متغیر داشته باشند. به همين دليل باید هنگام برآورد، نرخهای انتقال و نرخ گم شدن بستهها مورد توجه قرار گیرد.
در نتیجه در به کاربردن بستههای OAM برای نظارت بر پارامترهای کارایی در شبکههای IP یک گره ورودی (فرستنده) بايد بتواند گرههای خروجی (گیرنده) را که بسته باید از طریق آنها عبور کند، پیدا کند. اين كار به طور خاص با استفاده از آدرسهای IP مقصد در هدر بسته صورت ميگيرد. به طور مشابه یک گره گیرنده باید تعیین کند که یک بسته رسيده با توجه به آدرس مبدا IP، از کدام گره فرستنده، ارسال شده است. به علاوه، گره گیرنده باید بتواند اندازهي متوسط بسته برای بلوکهای OAM را محاسبه كند تا در برآورد بهرهوری و مصرف از اين اطلاعات استفاده شود. گرچه ممکن است حالت عمومی پیچیده باشد، این روش در شبکههای خصوصی مجازی که مكانشناسي، به طور كامل شناخته و مسیریابی محدود شده است، عملی است.
علاقه مندی ها (Bookmarks)