زنجیره تجارت

[mamadshumakher]

در جای جای کشورمان غذا, فرهنگ ,رفتار ,محصول و عادات و رسم و رسوم خاص خودش وجود دارد.بعضی چیزها و مسائل و رفتارها و وسایل و امکانات و فرصت ها هم که در کل کشور که هیچ در کل دنیا همگانی میباشند.شبکه های اجتماعی از طریق اینترنت و دیگر وسایل ارتباطی توانستند کل دنیا و مردمانش رو به هم مرتبط و وابسته کنند. سایتهای زیادی به جمع آوری اطلاعات خاصی از مردمان کشورهای مختلف مشغول هستند.ولی همه میدونیم که هیچوقت خلاقیت به پایان نمیرسه.

هر روز راهای کسب و کار و تجارت جدیدی پدید میاد که نشان دهنده وجود فرصت های بی نهایت در محیط پیرامون ما هست. تمرکز و توجه مان را به حوزه غذا میکشانیم.چیزی که هیچوقت کم و زیاد نمیشود.چیزی که هیچوقت کهنه نمیشوشد.از مد نمیافتد.کل دنیا خواستار دارد.تمام لحظات خواستار دارد.پس میتوان گفت توجه و خلاقیت در این حوزه سود همیشگی دارد. بحثی که ذهن مرا مشغول کرده شاید در جای جای دنیا استفاده شده باشد اما برای من جدید و جذاب است.

کاری که میتوان انجام داد رو میشه گفت زنجیره تجارت.ما در مرحله اول نیاز به جمع اوری اطلاعات داریم.چگونه؟از طریق افرادی که در کل کشور برای این کار متحد شده اند.هر کسی ویژگی های خاص غذایی شهر خودشو جمع آوری میکنه.میتونه از غذای خاصی گرفته بشه تا محصول زراعی خاص.میتونه از یک وعده کوچیک خاص برای صبحانه باشه تا یه دستور پخت مجللی برای پذیرایی از مهمان.

این اطلاعات پس از جمع اوری و بررسی و دقت در ویزگی های فرهنگی و محیطی هر شهر نتیجه گیری میشود.این محصولات قابلیت گسترش در جاهای دیگه ای از کشور را دارند که به دلایل مختلف این کار تا حالا انجام نشده بود.

مثال میزنم که بهتر درک کنیم.آش دوغ که تا چند سال پیش فقط در جاده فیروزکوه نزدیک پلیسراه گدوک پخته میشد و مسافران زیادی برای خوردن آون آش داغ در هوای سرد اونجا توقف میکردن الان در محل امامزاده هاشم هم فروش میرود که سود سرشاری هم برای فروشنده رقم زده است.این دقیقا نمونه ای از جابه جایی ارزش غذای محلی بود.حالا میتوان نتیجه گیری کرد که با جمع آوری اطلاعات غذایی خاص هر شهر میتوان شبکه ای بزرگ از تجارت غذایی رو در کشور ایجاد کرد و شرکت یکپارچه ای ایجاد کرد برای دریافت سودی که در این فرصت نهفته است.

در ادامه بیشتر توضیح میدم.دوستان اگه نظری دارید بفرمایید

[Outta_Breathe1020]

بحث جالب بود!
مطمئن نیستم درست متوجه شدم یا نه...
منتها فکر میکنم حتی شبیه این موضوع توی رستوران هایی که از کشورهای مختلف مثه چینی، ایتالیایی و ... تو شهرای ایران هست و طرفدارای خاص خودش رو هم داره، دیده میشه...
یا مثلا میری شمال، میبینی زدن: رستوران شاندیز مشهد
یا شهرای مختلف مثلا کته کبابی بعضا میزنن...
که هر کدوم از اینا طرفدار دارن و مشتریای خودشون. اکثرا هم شلوغ هستن و پرطرفدار...
چیزی که من متوجه شدم از حرفات این بود که الان خیلی چیزای کمی شناخته شده است توی ایران... بیایم شناسایی کنیم غذاهای محلی رو جاهای مختلف و درآمدزایی به همون طریقی که اینجور جاها شده...
که ایده متفاوت هم هست.
پیشنهاد خاصی داری؟ یا کار خاصی مد نظرته؟ مثلا برای همین جمع آوری اطلاعات یا کارای دیگه؟

[حسین متقی]

این یه فعالیت تجاری قدیمیه
شما باید غذاهای محلی شهرهای مختلف رو از طربق اینترنت و ارتباطات با دوستان در شهرهای مختلف کشور به دست بیارین که هزینه ی چندانی هم نداره و فقط باید تو شبکه های اجتماعی ایرانی و خارجی یا حتی همین سایت سوال مطرح کنین و دوست پیدا کنین و ازشون راجع به غذای محلی خودشون بپرسین
بعد از جمع اوری مثلا 100 دستور پخت از 100 غذای محلی مختلف
میتونین به عنوان مثال رستورانی در این زمینه باز کنی و از طریق اینترنت هم براش تبلیغ کنی
غذا های سنتی 100 شهر ایران!!!!!!
اگر اطلاعات رو جمع اوری کنی و اشپزیش رو یادبگیری
حتی اگه سرمایه هم نداشتی میتونی به عنوان اشپز با یه رستوران شریک بشی!
این یه راه حل ساده هست که در صورت گسترش و برند سازی و ثبت برند به نام خودت
میتونی در کل ایران گسترشش بدی

[mamadshumakher]

این یه فعالیت تجاری قدیمیه
شما باید غذاهای محلی شهرهای مختلف رو از طربق اینترنت و ارتباطات با دوستان در شهرهای مختلف کشور به دست بیارین که هزینه ی چندانی هم نداره و فقط باید تو شبکه های اجتماعی ایرانی و خارجی یا حتی همین سایت سوال مطرح کنین و دوست پیدا کنین و ازشون راجع به غذای محلی خودشون بپرسین
بعد از جمع اوری مثلا 100 دستور پخت از 100 غذای محلی مختلف
میتونین به عنوان مثال رستورانی در این زمینه باز کنی و از طریق اینترنت هم براش تبلیغ کنی
غذا های سنتی 100 شهر ایران!!!!!!
اگر اطلاعات رو جمع اوری کنی و اشپزیش رو یادبگیری
حتی اگه سرمایه هم نداشتی میتونی به عنوان اشپز با یه رستوران شریک بشی!
این یه راه حل ساده هست که در صورت گسترش و برند سازی و ثبت برند به نام خودت
میتونی در کل ایران گسترشش بدی

ممنونم حسین جان.فقط غذا نیست.محصولات غذایی زیادی هست که میشه این کارو کرد.من در فکر طراحی سازو کار جدیدی هستم شما میگی مثلا رستوران بزنم خب همیچین رستورانی که میخواد 100 نوع غذای محلی رو سرو کنه نمیتونه بیاد توی مثلا یه شهر 70هزار نفری مثل گرمسار افتتاح بشه.باید جایی شلوغ توریستی باشه تا صرفه اقتصادی تامین 100نوع غذا رو داشته باشه.

من سعیم بر اینه که از ظرفیت های موجود در هر شهر استفاده کرد.از تجارت های کوچیک شروع میشه.میخوام نقش مدیر و عامل اصلی رو در مرکز ایفا کنم و ارتباط دهنده این انتقالات باشم و فکر میکنم بتونم جوری طراحی کنم که هر محصولی که میخوام از شهری به شهر دیگه انتقال بدم,در شهر جدید هم در کنار محصولات مشابه فروش بره.مثلا شیرینی مخصوص ایلام در رشت توسط یک شیرینی فروشی فروش بره.... چند نوع دیگه هم میشه این کارو کرد...قضیه مربا هم که یادته....مربای انجیل گرمسار در شمال هم از مواردی که فروش حتمی داره....

ادامه دارد...

[SaSaMc2]

سلام...

اين نگرش تنها راه نجات اقتصاد از منجلاب هست...

آش دوغ در حقيقت يه غذاي تركي هست كه به جاهاي ديگه هم كشيده شده...

كار افريني يعني همين...

ايجاد شغل و درامد از روشي كه تا حالا نبوده...

مثلا ما 50 غذاي معروف داريم و 50 غذاي غير معروف و 50 غذا هم ميتونيم ابداع كنيم...

از جمع اين 150 غذا ميتونيم 30 غذاي خوب رو انتخاب كنيم...( با انواع نوشيدني و دسر من دراوردي )

و در تمام شهر هاي بالاي 200.000 نفر دنيا شعبه بزنيم...

سرمايه اون ميتونه از پيش فروش سهام بدست بياد و سود اون ميتونه بين سهام داران با كسر ماليات تقسيم بشه...

10.000 شعبه

1.000.000 دلار هزينه

10.000.000.000 دلار سرمايه
10 نفر شغل
100.000 نفر اشتغال
500 پرس
4 دلار سود
2000 دلار سود
60.000 دلار سود
600.000.000 دلار سود
7.200.000.000 دلار سود
2 سال زمان برگشت سرمايه با اسكونت
به ازاي هر 10 ميليون تومان سهم 5 ميليون تومان سود. (كسر ماليات)
سود ميانگين از صفر سرمايه برابر بينهايت درصد...

البته اين ارقام غير واقعي هستند...

ولي يه چشم انداز روش ازش معلوم هست...

اين فقط در صنعت رستوران ايراني وجود نداره...

و ما خيلي آسون ميتونيم از فرهنگ كثيف خونه بخر بنداز كنار گرون ميشه بيايم بيرون...

و حتي با آش دوغ جهان رو سريعتر از انرژي صلح آميز هسته جدا . . .

[.مخفی.]

اول سلام به همگی تجارت غذا تو ایران هنوز اونقدرا کار امد نیست و تواین وضع نمیتونه انچنان موفق باشه با ید شما رستوانی رو مثل مک دونالد بزنی که تو بیشتر کشور های دنیا شعبه داره

[ریپورتر]

طرحت ااقا محمد خوبه فقط باید حسابی بررسی بشه.صنعت غذایی اکثرا موفق بوده به شرطی که روش کار شما پیچیده نباشه زیاد که مشتری گیج بشه.میشه در تمامی مراکز استانی اول نماینده داشت و سیستم تبادل هم از طریق سامانه اینترنتی باشه و محصول رو سفارش بدن و تحویل بگیرن توسط نماینده شرکت .مثلا شما سایت کلبچ رو ببین یا مستر دیزی این یک نمونه کوچیک اما موفق این سیستم هست که خب سبد محصولاتش محدود هست و یک زمینه کار میکنه. حالا میشه بعدش نرم افزار تحت موبایل سامانه رو هم ارائه کرد که از اون طریق هم سفارش بدن و آنلاین وجه رو واریز کنن.یا حتی میشه یک محصول رو برای مدت 6 ماه مشترک بشن که خب هزینه کمتری ازشون گرفته میشه و برای کسانی هست که یک ماده غذایی مثلا یک نوع ترشی رو زیاد مصرف دارن .