تاندونیت

[دستیار]

تاندونيت (به انگليسي: Tendinitis or Tendonitis) يعني التهاب تاندون که همراه با پارگي‌هاي ميکروسکوپي است. اين ضايعه بيانگر يک پاسخ التهابي [۱] در داخل تاندون، بدون التهاب لايه خارجي (يعني پاراتنون) آن است. استفاده بيش از حد از عضلات، مهمترين عامل تاندونيت محسوب مي‌شود. درگيري تاندون ماهيچه‌هاي مفصل شانه با تشخيص تاندونيت، شيوع بالايي دارد. به عنوان مثال تاندونيت ماهيچه فوق خاري (سوپرااسپيناتوس) که يکي از ماهيچه‌هاي کلاهک چرخاننده [۲] ( روتاتور کاف) است، نسبت به عضلات ديگر بيشتر مشاهده مي‌گردد. ازجمله عوارض التهاب‌هاي تاندوني، تاندونيت کلسيفيه، بورسيت و تاندونيت مزمن است.




◄ تنوسينوويت:
تنوسينوويت (به انگليسي: Tenosynovitis) عبارت است از التهاب غلاف سينوويال [۳] يک تاندون. اين حالت ممکن است در تاندون‌هايي که داراي غلاف سينوويال هستند، به دلايل مختلفي رخ دهد. تنوسينوويت علايمي مشابه تاندونيت دارد و درمان نيز همانند تاندونيت است.
التهاب غلاف سينوويال باعث اختلال در حرکت آرام و نرم تاندون مربوطه مي‌گردد. در اين موارد، احتمال چسبندگي تاندون به غلاف سينوويال وجود دارد که علت آن توليد مواد چسبنده ناشي از پاسخ التهابي در غلاف سينوويال است.

◄ تندينوزيس:
تندينوزيس (به انگليسي: Tendinosis) عبارت است از تغييرات تخريبي [۴] مزمن تاندون بدون واکنش التهابي حاد. اين حالت (ضايعه تاندون‌ها بدون پاسخ التهابي حاد) عموما به عنوان تاندونيت مزمن شناخته مي‌شود. در تاندونيت مزمن، پاسخ سلولي شامل جايگزيني گلبول‌هاي سفيد (لکوسيت‌ها) با ماکروفاژها و سلول‌هاي پلاسما است. [۵] ضايعه ساختمان تاندون‌ها، احتمال پارگي آنها را در طي زمان تسهيل مي‌کند.

◄ پري تاندونيت:
پري تاندونيت (به انگليسي: Peritendinitis) يعني التهاب پاراتنون يا بافت‌هاي اطراف تاندون (اندوتنون و اپي تنون). لايه‌هاي تاندون از خارج به داخل شامل بافت‌هاي همبند پاراتنون، اپي تنون و اندوتنون است. پاراتنون يک بافت همبند دو لايه‌اي است که خارجي ترين لايه تاندون محسوب مي‌شود.



التهاب پاراتنون ممکن است به هنگام سائيدگي تاندون با يک برجستگي استخواني ايجاد گردد. تاندونيت احتمال دارد همراه با پري تاندونيت باشد.

◄ علل تاندونيت:
مهمترين علل تاندونيت عبارتنداز:
● فعاليت‌هاي تکراي. اگرچه در اين اعمال، نيروي کمي به کار مي‌رود، ولي به دليل تکرار بالا، آسيب پذيري تاندون افزايش مي‌يابد.
● ضربه مستقيم
● اختلالات وضعيت (پوسچر)
● کاهش خونرساني در برخي از نقاط تاندون (مثلا تاندون فوق خاري يا سوپرااسپيناتوس و تاندون آشيل)

◄ علايم تاندونيت:
علايم تاندونيت ممکن است درارتباط با موارد زير باشد:
● با استراحت درد کاهش مي‌يابد و با فعاليت تشديد مي‌گردد.
● معمولا شروع درد تدريجي بوده و در يک دوره زماني ايجاد مي‌شود.
● با اعمال مقاومت به عضله توسط معاينه کننده در عملي که آن ماهيچه دارد، درد افزايش مي‌يابد.
● کشش ماهيچه درگير، ممکن است با درد همراه گردد.
● در مرحله حاد به هنگام استراحت نيز ممکن است درد وجود داشته باشد.
● احتمال وجود اسپاسم محافظتي
● تورم و احتمال گرمي در ناحيه
● حساسيت به لمس در ناحيه آسيب
● کرپيتاسيون [۶] (صداي خش خش) به هنگام عمل فعال عضله.
احتمالا چسبندگي پاراتنون در تاندون ملتهب باعث کرپيتاسيون مي‌گردد. اين چسبندگي مي‌تواند به علت توليد مواد چسبنده در اثر پاسخ التهابي تاندون ايجاد گردد.

◄ درمان تاندونيت:
درمان ممکن است درارتباط با موارد زير باشد:
● استراحت به اندام درگير جهت ترميم بافتي
● سرما درماني (مثلا استفاده از يخ) در زمان درد حاد
● استفاده از داروهاي ضد التهابي طبق نظر متخصص مربوطه
● فيزيوتراپي با هدف کاهش درد و تورم، افزايش ترميم بافت و تنظيم يک برنامه درماني تدريجي
● در برخي از موارد تزريقات استروئيدي
● درمان جراحي. در مواردي که درمان‌هاي فوق موثر نبود، ممکن است جراحي با اهداف خاصي صورت گيرد.
سایت فدک