محققان دانشگاه ميشيگان با تقليد از ساختار مولکولی صدف حلزون، نوعی پلاستیک به سختی فولاد اما سبک تر و شفاف ساخته اند.
اين پلاستیک ها از نانو ورقه های رس و نوعی پليمر محلول در آب ساخته شده است و با وجود اين که به اندازه ی کافی کشسان نيستند، "فولاد پلاستيکی" لقب گرفته اند.
به گفته ی محققان، در صورت توسعه ی بيشتر، اين ترکيب ها می توانند در تهيه ی لباس افراد نظامی و پليس و يا در وسايل نقليه ی آن ها استفاده شوند. افزون بر اين می توانند در ابزارهای الکترو ماشين ذره ای، حسگرهای زيست-پزشکی، هواپيمای بدون سرنشين و ... به کار روند.
به اين ترتيب دانشمندان مشکلی را که چندين دهه مهندسان و دانشمندان را مبهوت کرده بود، حل کردند. پيش از اين مشاهده شده بود که واحدهای سازنده ی نانو ی منفرد مانند نانولوله ها، نانو ورقه ها، نانو ميله ها و... فراسخت هستند اما مواد بزرگ تر که از اتصال بلوک های نانو به دست می آيند، نسبتاً ضعيف هستند.
محققان اين ترکيب جديد را به وسيله ی ماشينی ساخته اند که در ساخت ترکيبات نانو، هر نانو ورقه را پس از ديگری می سازد.
ماشين های روبوتيک دارای يک بازو هستند که بالای يک دور از ظروف محتوی مايعات مختلف شناور است و قطعه ای شيشه ای را حمل می کند و آن را در محلولی از پليمر چسب مانند و سپس در يک مايع که نانو ورقه های رس در آن پراکنده است ، شناور می کند. پس از اينکه اين دو لايه خشک شد، فرايند تکرار می شود.
برای اين که ضخامت قطعه ای از اين ماده به ضخامت تکه ای پلاستيک بسته بندی برسد بايد سيصد لايه از ماده ی پليمری چسب مانند و نانو ورقه ی رس در کنار هم قرار گيرند. پليمر چسب مانند استفاده شده در اين آزمايش "الکل پلی وينيل" است. ساختار نانو چسب و نانو ورقه ی مس طوری است که پيوندهای هيدروژنی مشترکی را تشکيل دهند.