دنیا
خدا دنيا را با تمام موجوداتش آفريد
ودر كنار آنها،
قلب را...
من را...
و تو را...
كه در قلب چون منی؛
چيزی به نام عشق بيافرينی!
و رنگ كنی تمام سياه و سفيد دنيايم راروزی كه به رسم خود...
حس زيبای دوست داشتن را آفريدی
فهميدم،
تبحر تو در آفرينش عشقبی حد و مرز است...
ايمان آوردم!
دستانم را به نيت تو دراز كردم
گرفتی......
شدی جان پناهِ مخلوق بی پناهت
كه جز به اعتماد دستان تو ، توان برخاستنش نبود!
ای خالق عشق...
ای بی همتا!
كمی درنگ كن....
من!
به اعتماد دستان تو بود
كه تا بلندای آبی آسمانت
پر گشودم !
اينک....
در فراز اين ناهمواری های سنگدل!
كه استحكام لاجوردی آسمان را
به رخ زمين ميكشاند....
به اعتماد كدامين بام؟!
كدامين نگاه منتظر؟!
بالهای خسته ی عاشقی ام را
ببندم ......!
وقتی دستهای اعتماد تو
ديگر در انتظارمن نيست...!
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)