درماندگی آموخته شده

[Dorna dordone]

اگر امکان داشت که از میمون ها بپرسند چرا میمونی را که بالای نردبان می رود می زنند احتمالاً جواب آنها این گونه بود:

"نمی دانیم، تا بوده چنین بوده وتا هست چنین هست .این کاری است که میمون های قبلی نیز می کردند!"

این جواب به نظر شما آشنا نیست؟

آیا می شود این را هم نوعی درماندگی آموخته شده تلقی کرد ؟؟

یه سوال اضافی دیگه:

با گفته هایی از درماندگی آموخته شده به نظر شمااین اتفاق در روابط زوجین هم ممکنه پیش بیاد ؟

بحثتو از اول دنبال کردم عزیزم

خب دوستان همه به نکات خوبی اشاره کردند و حقیقتا خیلی موارد جالب بودند و گفته هاتون قابل تاییده..



نظر شخصی همه ی آدمها متفاوته چون دنیای ما آدمها متفاوته حتی تو وجود شخصی خودمون که میتونه از چندین حس سرچشمه بگیره

من با این آزمایشات کاملا موافقم و هیچکدومو نقض نمیکنم و به نظرم کار زیبایی هستش اما آدمی چیزی فراتر از موجودات خلقته

بله جمله ی "تا بوده همین بوده و تا هست همین است" جمله ایه که واسه همه آشنا هستش

چیزی که به قول نارون عزیزم همون درماندگی آموخته شده تلقی میشه

منم اجازه میگیرم و نظر شخصیمو اینجا میذارم و از نظرات دوستای گلم استفاده میکنم

حقیقت انسان با وجود عقل و منطق و تمام احساسات وجودیش و شرایط و دید و عقیده و اجتماعش و عوامل بیشمار دیگه باعث شکل گیری یه شخصیت میشه

که این شخصیت شکل گرفته ی آدمی هست از همون ابتدا اما انسان در حال تکامله و همیشه یکجور نمیمونه

خب حقیقت درماندگی آموخته شده رو نمیشه نادیده گرفت اما از اونجایی که آدمی در حال تغییر و تحول و پیشرفت هستش و اینکه عقلش باعث برتر بودن و متفاوت بودنش نسبت به همه ی موجوداته پس به نظر شخص بنده که خیلی خیلی بیشتر از اینها میتونه تغییر کنه تو هر شرایطی...

درماندگی ، ناامیدی.. احساسات سرد و منفی هست .. تو تک تک افراد اما تا ببینیم این احساسات چه قدر غلبه کرده باشند رو شخصیت فرد و درونی شده باشن

شرایط سخت هست؟ من میگم آره هست.. اما نه اینکه یه آدم با این همه قدرتش نتونه سختی رو بگذرونه و بهش غلبه کنه

ناامیدی هست؟ بازم میگم آره .. اما بازم از قدرت وجودی من آدمی بیشتر نیستش

منم یه فردم مثل بقیه افراد جامعه و یا خیلی از انسان های موفق جامعه که میتونن مثال زدنی باشن

خیلی پیش از این ها هم شاید فکر میکردم که دیگه نمیشه! اما با ارده و سعی خودم تو تجربه ی شخصی در آخرین لحظه ناامیدی.. با تغییر رویه الان به چیزی که کاملا ازش ناامید شده بودم رسیدم و فهمیدم ایراد کار دید و رفتار و نظر خود بنده بوده

نه تنها تو این مورد بلکه هر مورد مثال زدنی که باشه ایراد اگر از جامعه ی بزرگ انسانی هست.. ایراد و مشل رو تو خودمون هم باید جستجو کنیم

افراد ناامید و ناراحت باید بیشتر مورد توجه قرار بگیرن .. چون اینور افراد هم آسیب شخصی دارن و هم با تعمیم دادن نظراتشون و انتقال حرف های نا امید کننده باعث ایجاد مشکلات اجتماعی هم هستند

من نه شعار میدم و نه تو رفاه اجتماعی کامل هستم اما وقتی از دوربین دید خودم به این منظر نگاه میکنم میبینم که چه قدر دور شدیم از اصل خودمون و مشکلاتمون همه بیخود دارن بزرگ و بزرگ تر و آدما ناامید و ناامیدتر میشن

به نظر بنده که یه حرکت بزرگ و کارآمد اجتماعی نیاز هستش تا هم مسیر جاکعه بزرگتر تغییر کنه و هم دید آدمی

و در مورد مسئله ازدواج هم با اجازه شما دوستای گلم باید بگم که اختلافات زوجین هم از همین مشکلات و نظرات شخصی و گاهی خودخواهی هایی مسبب میشه که ما نمیخوایم تغییری توش بدیم

این مسئله بحث کسترده ای داره که گاهی اوقات به نظر بنده واقعا خود شخص با یه بازنگری تو وجود خودش میتونه خیلی از مشکلاتشو پیدا کنه و حلش کنه

امید .. کلمه ی نمادینی که خیلی هامون فقط یه شعار میبینیمش واقعا میتونه خط و مشی زندگی یه فردو عوض کنه و به نقاطی برسه که شاید غیر ممکن میدیده تو یه زمانی

امید خودش تمرکز و دقت می آفرینه

باعث شکوفایی خیلی از احساسات و استعداد ها میشه

و حتی باعث تغییرات

و این حس زیبا بیشتر از هر کسی خود فرد میتونه تو وجود خودش ایجاد کنه و دنبالش بره تا مرحله ی موفقیت


ببخشید زیاد نوشتم اما حقیقتش این بحث زیبایی که نارون گلم باز کرد بحث خیلی خیلی گسترده و مفیدی هستش و واقعا نمیشه خلاصه کرد

من امیدوارم بتونیم به هم تو این بحث و بحثای زیبای دیگه کمک کنیم


"خداوندگار هستی همیشه همراهتون باشه"که اوست پایدارترین امید دلها...