گزارشی از تولد یک منظومه

[آرزوي]

و نیز نیروهای جاذبه ای باعث شدند که ابر نبولا به هم فشرده شود.
در نتیجه ذرات داخل ابر نبولا به هم برخورد کردند.ابر نبولا سریع تر
و سریعتر چرخید و مثل یک دیسک، فشرده و صاف و تخت شد.

ذرات کوچک به هم فشرده شدند و اشیاء بزرگتری را به وجود آوردند

و به تدریج منظومه ی شمسی ما که شامل یک ستاره،سیارات

و سایر اجسام است درست شد.

چگونه ستاره ی خورشید متولد شد؟

میلیون ها سال پس از آنکه ابر نبولا شروع به فشرده شدن کرد
و به دیسک در حال چرخش عظیمی تبدیل شد،مرکز دیسک تبدیل
به توده ی متراکمی شد.چون بیشتر مواد ابر نبولا به طرف مرکز دیسک کشیده می شدند.همین طور که این توده ی مرکزی بزرگ می شد
دمایش هم افزایش می یافت.اتم ها در این منطقه ی مرکزی
به هم نزدیک تر می شدند و همچنان دیسک به چرخشش
ادامه می داد و سریعتر و سریعتر می چرخید.در نهایت هسته ی
دیسک به نقطه ی بحرانی رسید و شروع به سوختن کرد.
همجوشی هسته ای شروع شد و ستاره ای به نام خورشید متولد شد.


در واقع وقتی دما به حدود 27 میلیون درجه ی فارنهایت رسید،همجوشی هسته ای در هسته ی خورشید شروع شد.

این واکنش هسته ای باعث شد که اتم های هیدروژن به اتم های هلوم به اضافه ی انرژی تبدیل شوند.تولید این انرژی مانع از انقباض و به هم فشردگی بیشتر خورشید می شود.

در نهایت خورشید ثبات پیدا کرد و به یک گلوله ی زرد تبدیل شد که قرار بود 10 میلیارد سال به همین شکل باقی بماند.بعد از این 10 میلیارد سال سوخت هیدروژن خورشید کم کم کاهش پیدا می کند و خورشید به طرف مرگ پیش می رود.تا کنون 5 میلیارد سال از عمر خورشید سپری شده است.
خورشید نور،گرما،غذای ما و هوایی که تنفس می کنیم را تأمین می کند.خورشید به جو قدرتی می دهد تا به ما باد و باران بدهد.حتی زغال سنگ و نفتی که از آن ها برای تولید الکتریسیته و تولید روشنایی استفاده می کنیم از گیاهان و جانورانی که صد ها میلیون سال قبل وجود داشته اند و زندگی شان به خورشید بستگی داشته به دست آمده است.خورشید،زمین،اقیانوس ها و دریا ها را گرم می کند.آب را از دریاچه ها و اقیانوس ها بخار می کند.موقعی که بخار آب سرد می شود،به صورت باران یا برف می بارد و به ما رطوبتی که برای نوشیدن آب نیاز داریم و گیاهان و جانوران برای رشدشان نیاز دارند،می دهد.آب،هوا،زندگی و خشکی بر روی زمین وجود دارد.این طوری زمین یک سیستم است.آنچه که بین زمین و خورشید است تنها فضای خالی نیست.زمین واقعاً در داخل جو خورشید است و واقعاً در مقابل تشعشع و آب و هوای فضا آسیب پذیر است.سیستم زمین ما به خورشید وابسته است.هوا،آب،خشکی و زندگی ما همه به وسیله ی خورشید تحت تأثیر قرار می گیرند.

سیاره ها چگونه تشکیل شدند؟
چنان که گفتیم تراکم مواد در میانه ی دیسک از همه جا بیشتر بود،در نتیجه ی گرد و غبار و اشیایی به ابعاد سنگ ریزه در همین منطقه ی میانه ی دیسک با هم برخورد کردند و به توده های بزرگ تر و بزرگ تری تبدیل شدند.در نهایت این توده ها سیاره های خاکی یعنی عطارد،مریخ،زمین و ناهید را بوجود آوردند.
اما دورتر از خورشید آن قدر سرد بود که آب یخ می زد.در اینجا قطعات ریز یخ به هم برخورد کردند.گاز و گرد و خاک را هم به داخل خود جارو کردند و تبدیل شدند به غول های گازی یعنی مشتری،زحل،اورانوس و نپتون.اورانوس و نپتون که از مرکز متراکم دیسک دورتر بودند کوچک تر از دو غول گازی دیگر شدند.

شبه سیاره ها چه هستند؟
بیشتر گاز و گرد و غبار در وسط دیسک در حال چرخش جمع شده بود.نظریه ی نبولا می گوید که ابتدا خورشید در وسط این دیسک تشکیل شد.بعد از تشکیل خورشید باقی مانده ی گرد و خاک و گاز هایی که به داخل خورشید مکیده نشده بودند،به چرخششان ادامه دادند.ذرات باقی مانده ی داخل دیسک به هم برخود کردند و به هم گیر کردند و چسبیدند و اشیایی به اندازه ی سیارک ها را تشکیل دادند.این اشیاء شبه سیاره نامیده می شوند.
بعضی از این شبه سیاره ها با هم ترکیب شدند و به 9 سیاره ی بزرگ تبدیل شدند.بقیه ی ذرات،شبه سیاره ها،ماه ها،سیارک ها و شهاب سنگ ها را درست کردند که همگی در همان مسیر اولیه حرکت(مسیر موفعی که در داخل دیسک بودند)و کم و بیش در همان سطح ضاف و هموار دور خورشید می گردند.دلیلش هم این است که آن ها اصولاً از یک دیسک صاف و تخت بوجود آمده اند.
برخی از مواردی که در داخل دیسک به هم برخورد کردند،ساختمان ذراتی را تشکیل می دهند که ما امروزه روی کره ی زمین داریم.این مواد شامل مواد معدنی،آب و مولکول های آلی مثل متان هستند.