【★】جنگ کره【★】

[Joseph Goebbels]

جنگ کره :
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال هشتم / ش 94


درست از فردای پایان جنگ جهانی دوم ، دنیای غرب با قدرت مهاجمی رو به رو شد که نه تنها ضعیف تر از ارتش رایش نبود بلکه با بهره گیری از تجارب جنگ با المان و بلعیدن نیمی از اروپا و شمال ژاپن اکنون مبدل به قدرت زمینی اول جهان شده بود : ارتش سرخ . نامی که در کلیه دهه های 50 ، 60 ، 70 و حتی 80 ، پشت ژنرال های غربی را می لرزاند .


استالین در 1950 در کلیه جبهه های جهان به جز اروپای غربی تسلط کامل داشت . کمونیسم مانند اتشی که به کاغذ روزنامه های خشکیده سرایت کند به سرعت در حال گسترش بود . در 1949 مائوتسه دونگ در چین با بیرون راندن نیروهای ملی گرا به فرماندهی چیانک کای شک عملا پر جمعیت ترین کشور جهان یعنی چین را به اردوی " سرخ ها " کشانده و وضعیت دول استعماری نظیر امریکا ، فرانسه و انگلیس را در شبه جزیره کره ، هند و چین و کلا شرق اسیا به شدت تضعیف کرده بود .
در این میان وضعیت شبه جزیره کره از همیشه حساس تر بود . شبه جزیره کره از 1945 به دو قسمت شمالی ( زیر نفوذ روس ها و جنوبی زیر نفوذ امریکا ) تقسیم شده بود اما سیاستمداران قسمت شمالی با تحریک روس ها و چینی ها تصمیم گرفتند مرز قراردادی را از بین ببرند .


ادامه دارد...
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال هشتم / ش 94

[Joseph Goebbels]

ساعتگرد از بالا: نیروهای سازمان ملل به مرز ۳۸ درجه رسیدند، هواپیمای اف-۸۶ سیبر در جنگ کره،بندر اینچئون نقطه آغازین نبرد اینچئون،استقبال از سربازان چینی هنگام بازگشت به چین،ستوان بالدمرو لوپز در بالای دیوار دریایی اینچئون چند دقیقه پیش از مرگش.

[Joseph Goebbels]

عبور از مدار 38 درجه :


مدار 38 درجه خط جغرافیایی سیاسی دو کشور را تعیین می کرد و سازمان ملل نیز از خط فرضی مذکور حمایت می کرد . اما رهبری کره شمالی در این زمان بر عهده مردی قدرت طلب به نام کیم ایل سونگ بود که تا نیم قرن بعد نیز در عرصه سیاسی کره حضور داشت.


به دستور وی 7 لشکر اموزش دیده کره شمالی در 25 ژوئن 1950 با عبور از مدار 38 درجه نیروهای ضعیف و پراکنده کره جنوبی را از هم پاشیده و به سرعت مسیر پایتخت کره جنوبی یعنی سئول را پی گرفتند .


امریکا به عنوان متحد اصلی کره جنوبی در این زمان نیروی قابل توجهی برای مقابله با مهاجمان شمالی نداشت و تنها سعی کرد با استفاده از نیروی هوایی سرعت هجوم انها را کند سازد . در روزهای 27 و 28 ژوئن جنگنده های جت امریکایی با ساقط کردن 7 هواپیمای کره ای از نوع Yak-9 و ایلیوشین -7 اولین ضربه را به نیروی هوایی کره زدند . در 28 ژوئن داگلاس مک ارتور ، فرمانده قوای امریکا ، در خاور دور دستور بمباران خطوط تهاجمی شمالی ها را داد . در روزهای 28 و 29 ژوئن بمب افکن های مهیب B-29 و B-26 موسوم به دژ پرنده با بمباران هم زمان پایگاه های نظامی و هوایی کره شمالی ضربات سنگینی به انها وارد کردند . به ویژه انکه 25 هواپیمای کره ای در پیونگ یانگ پایتخت کره شمالی بر روی زمین منهدم شدند ، اما این وقایع تاثیری بر توان زمینی شمالی ها نداشت و انها در 30 ژوئن دیوار دفاعی جنوبی ها را در رودخانه مان شکسته و به جنوب سرازیر شدند .


ادامه دارد...
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال هشتم / ش 94

[Joseph Goebbels]

ورود سازمان ملل :


در اول ژولای 1950 با دستور ترومن ، رییس جمهور امریکا ، ده ها هزار سرباز امریکایی در بندر پوسان کره جنوبی ( در جنوب شرق این کشور ) پیاده شدند . این در حالی بود که شورای امنیت سازمان ملل نیز در قطعنامه ای که از سوی روس ها و چینی ها وتو نشد از کشورهای مختلف درخواست کرد که به کمک کره جنوبی بشتابند . جنگنده های f-80 امریکایی که اولین نسل از جت های با سرعت مافوق صوت بودند در کنار هواپیماهای موستانگ و b-26 در یک گروه بزرگ 140 فروندی از روی ناوهای هواپیمابر و پایگاه های محلی بر ضد اهداف کره شمالی به پرواز درامدند . شدت بمباران به اندازه ای بود که کره ای ها برای مدتی دچار انفعال شدند به ویژه انکه بمب افکن های سنگین امریکایی از ارتفاع بالا بمباران می کردند و هواپیماهای جت نیز به دلیل سرعت عمل قابل ره گیری نبودند .


اما سئول ، سقوط کرد و ظرف 10 روز کل کره جنوبی به جز بندر پوسان به اشغال شمالی ها درامد .


ادامه دارد...

منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال هشتم / ش 94

[Joseph Goebbels]

ضد حمله متحدان :


با ورود استرالیا ، ژاپن ، انگلیس و 11 کشور دیگر به سود کره جنوبی ورق برگشت ، شهر پوسان که پس از یک هفته جنگ تا سقوط فاصله ای نداشت بیش از 50 روز مقاومت کرد . البته یکی از دلایل طولانی شدن این مقاومت بمباران بی وقفه بمباران بزرگ b-29 بر روی قوای کره شمالی در اطراف پوسان بود به طوریکه در یک حمله در 16 اوت 1950 ، 98 فروند از این هواپیماهای غول پیکر 40000 سرباز شمالی ها را به گونه ای زیر بمباران گرفتند که از بین انها کسی حتی به عنوا نمجروح جان به در نبرد . بررسی های بعدی نشان داد که بمباران این هواپیماها تاثیری معادل 30000 گلوله توپ سنگین را بر نیروی مهاجم داشته است .


در سپتامبر حملات متعدد به پوسان بی نتیجه ماند و در 19 سپتامبر نیروهای سازمان ملل متحد در پناه بمباران سنگین هواپیماهای امریکایی خط محاصره پوسان را شکسته و نیروهای مضمحل شده ی شمالی را عقب راندند .


از ان طرف مک آرتور با انجام یک عملیات آبی – خاکی سئول را ازاد کرد و واحدهای پراکنده شمالی به ان سوی مرز عقب رفتند . اما این بار نوبت جنوبی ها بود که با پشت گرمی متحدان به داخل کره شمالی حمله کنند .


پیشروی به داخل کره شمالی در ابتدا بسیار ساده صورت گرفت ، اما خبر وحشتناکی در این زمان به ستاد ارتش امریکا رسید .


ادامه دارد...
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال هشتم / ش 94

[Joseph Goebbels]

ورود چین به جنگ :


مائو در این زمان درنگ را جایز ندید و به واحدهای بزرگ زرهی و پیاده خود که در شرق چین مستقر بودند دستور داد تا از شمال وارد کره شودند . هنگامی که تفنگداران و چتر بازان واحد 118 امریکا اماده ورود به پیونگ یانگ بودند ناگهان احساس کردند پاسخ اتش انها را حریف قدرتمند تری جواب می دهد . این حریف واحدهای ارتش خلق چین بودند .


در ماه نوامبر مجددا همه چیز به زیان کره جنوبی تغییر کرد . ژنرال پیااو 18 لشکر نیروی چینی را وارد نبرد کرد و در اولین برخورد قوای متحدین را کاملا خرد و نابود کرد . این بار نیز از نیروی هوایی کاری ساخته نبود چرا که جت جدیدی به نام Mig-15 جنگنده های نسل قبلی امریکا نظیر F-80 و موستانگ را مانند برگ خزان بر زمین می ریخت .


خلبانان ورزیده میگ در موج بعدی حملات خود بمب افکن های بزرگ B-29 را مورد حمله قرار دادند . این غول های پرنده علی رغم بزرگی جثه به دلیل کندی عمل به شدت اسیب پذیر بودند و اگر بدون جنگنده محافظ حرکت نمی کردند انهدام انها توسط Mig-15 به سادگی انجام می شد .


اما از ماه دسامبر 1950 با ورود جنگنده مدرن F-86 موسوم به سیبر ، امریکایی ها تا حدود موفق به عقب راندن نیروی هوایی چین و کره شمالی شدند . از این زمان به بعد امریکا در پناه این جنگنده ها ، بمب افکن های بزرگ خود را بر فراز قوای زمینی چین می فرستاد . در حالی که جنگنده های میگ ا سیبرهای محافظ درگیر نبرد بودند ، B-29 ها نیز به بمباران اهداف خود می پرداختند .


ادامه دارد...
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال هشتم / ش 94

[Joseph Goebbels]

تسخیر مجدد سئول :


در ژانویه 1951 چینی ها با استفاده از برتری قابل ملاحظه قوای خود ، متحدین را از سئول عقب راندند و حتی بمباران های شدید انها توسط واحدهای پروازی امریکا سرعت پیشروی انها را کم نکرد . امریکا تنها در 5 روز 2600 سورتی پرواز بر ضد انها انجام داد که منجر به کشته و زخمی شدن حدود 38000 چینی شد . ( در ماه دسامبر نیز 33000 چینی در اثر بمباران کشته شده بودند) . این بمباران ها سرانجام در ماه فوریه کار خود را کرد و چینی ها و شمالی ها در جنگ غرب کره جنوبی متوقف شدند . البته تلفات هوایی امریکا نیز در این مدت سنگین بود . از جمله سقوط 3 فروند b-29 و از کار افتادن 5 فروند دیگر انها .


ادامه دارد...
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال هشتم / ش 94

[Joseph Goebbels]

اغاز نبردهای سنگین هوایی :


از اوایل سال 1951 با ورود خلبانان جدید و ورزیده امریکایی ، تلفات شمالی ها رو به افزایش گذاشت ، به طوریکه شماره میگ های ساقط شده از 100 فروند گذشت ( در جنگ کره در مجموع 790 فروند Mig-15 سقوط کرد ) و از ان طرف حملات متمرکز متحدان خطوط اهن ، جاده ها و پل های مورد استفاده کمونیستها را به شدت تخریب کرد . اما شمالی ها هم زمان با تقویت پدافند خود و سرعت دادن به بازسازی ها ، حملات هوایی متحدین را خنثی و تنها در 3 ماه 81 هواپیمای امریکایی و متحدین انها را ساقط کردند .


از سوی دیگر از ژوئن 1951 روس ها رسما با اموزش خلبانان چینی محور پکن – پیونگ یانگ را تقویت کرده و از ماه سپتامبر نیروی هوایی امریکا را مجبور به عقب نشینی کردند .


از جمله نبردهای بزرگ این دوره نبرد ماه اکتبر بود . در این حمله 8 بمب افکن B-29 زیر حفاظت 50 جت قدرتمند F-84 با حرکت به سمت پایگاه های هوایی شمال کره سعی کردند بازوان اصلی نیروی هوایی شمال را از کار بیندازند ، اما ناگهان با 100 فروند Mig-15 اماده مبارزه مواجه شدند ، F-84 ها از گروه جدا شده و به نبرد با واحدهای شمالی رفتند ، غافل از اینکه 50 فروند Mig-15 دیگر اماده برای ورود به صحنه و حمله به بمب افکن های B-29 می شدند . در ان روز امریکایی ها یکی از بزرگترین شکست های هوایی این جنگ را تحمل کردند .


از 8 بمب افکن B-29 ، 3 بمب افکن ساقط و 5 فروند دیگر با وضعیتی دشوار در حالی که نیمی از خدمه خود را از دست داده بودند به جنوب بازگشتند .


امریکا در این زمان پی برد که نبرد شبه جزیره کره ، نبردی درجه دو با خلبانان جهان سوم نیست ، بلکه خلبانان کره شمالی و چین با ابراز شجاعت خود دست کمی از امریکایی ها ندارند . بنابراین در ماه نوامبر 1951 دست به اخرین تلاش خود زد : استفاده از تیپ شکاری پنجاه و یکم به فرماندهی فرانسیس گابرسکی .


این سرهنگ خلبان که از تک خال های جنگ جهانی دوم بود با به کار گیری روش های جدید و بهره گیری از خلبانان مجرب ظرف 3 ماه بازی را مجددا به سود امریکا برگرداند . تنها در ماه های ژانویه و فوریه 1952 ، 83 میگ 15 توسط واحدهای او منهدم شدند در حالی که تنها 6 هواپیما از دست داد.


در واحدهای زیر فرمان او خلبانانی مانند سروان جوزف مک دانل با 16 پیروزی هوایی ، سرهنگ جابارا با 15 پیروزی ، سروان فرناندز با 14 پیروزی و سرهنگ دوم دیویس با 14 پیروزی شرایطی را برای چینی ها و شمالی ها به وجود اوردند که پس از ان جنگنده های خود را تنها برای مواقع ضروری به کار می گرفتند .


ادامه دارد...
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال هشتم / ش 94

[Joseph Goebbels]

مذاکرات صلح :


اما نیروهای سازمان ملل در زمین قادر به پیشروی قابل ملاحظه ای نبودند چرا که سیل داوطلبان چینی در کنار مبارزه شجاعانه شمالی ها به انها اجازه نفس کشیدن نمی داد . انها خواستار اتش بس بودند حال انکه شمالی ها شرایط مذاکره را نمی پذیرفتند . در بهار 1952 امریکا سعی کرد با بمباران شدید کره را مجبور به قبول اتش بس کند . شبکه های راه اهن ، نیروگاه ها ، پل ها ، خطوط تدارکاتی کاملا منهدم شدند و کاری از جنگنده های شمالی نیز ساخته نبود . چرا که مستشاران روس نیز زیر فشار بین المللی از کره شمالی رفته بودند . امریکا زمانی که مقاومت کره شمالی را دید در ماه مارس 1953 با حمله به سدهای این کشور دست به اقدامی زد که به نوعی جنایت جنگی بود ؛ چرا که با از بین رفتن سدهای مذکور عملا تلاش یک سال مردم این کشور در کاشت محصول برنج ، که غذای اصلی انها بود ، از بین رفت . مضافا انکه جاده ها ، روستاها و ارتباطات زمینی انها نیز کلا قطع شد .


ادامه دارد...

منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال هشتم / ش 94

[Joseph Goebbels]

اتش بس :


در 28 ماه مه صدها هزار سرباز چینی و کره ای دست به اخرین تلاش برای بیرون ریختن امریکایی ها زدند ، اما صدها هواپیمای جنگی بارانی از اتش را بر سر انها فرو ریختند و عملیات مذکور را با شکست مواجه کردند . در این نبردها 72000 شمالی کشته شدند . سرانجام کره شمالی در 27 ژوئیه تن به اتش بس داد ، چرا که چاره ای نداشت بنابراین طرفین به مدار 38 درجه بازگشتند .


ادامه دارد...
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال هشتم / ش 94