غم و درد در گذرند....

[homeyra]

هانری ماتیس-نقاش معروف فرانسوی-از جوانی عادت داشت هر هفته برای دیدن پییر رینوار-نقاش کبیر فرانسوی- به آتلیه اش برود.
مدتها بود که رنوار دچار بیماری ورم مفاصل شده بود و ماتیس هر روز به دیدنش میرفت و برایش غذا و مداد و رنگ میبرد و همیشه به استاد پیشنهاد میکرد که کمی به خود استراحت بدهد.
یک روز متوجه شد که رنوار با هر حرکت قلممو،ناله میکند.ماتیس نتوانست تحمل کند و گفت: استاد بزرگ،آثار شما همینطوری هم زیبا و مهم هستند چرا اینطور خودتان را شکنجه میکنید؟
رنوار در حالیکه درد و اندوه چهره اش را چون غباری را در برگرفته بود به ماتیس گفت: ساده است،زیبایی می ماند ولی درد و غم درگذرند....!

بر اساس جملۀ معروف دکتر شریعتی که رنج ها و دردها انسانهای متعالی را متعالی تر و آدم ها را متلاشی میکند، رنج ها مهم ترین خاصیتی که دارند،ساختن روح انسان است و درست به همین خاطر است که دکتر شریعتی چنین دعا میکند:

خدایا،رنج های عزیز و بزرگ و حیرت های جانکاه عظیم را بر جان من بریز و شادی ها را به آدم های دمبه دار خوشحالت ببخش.

اوشو چنین می سراید:
نه شادی و نه غم و نه اندوه دائما پابرجا باقی نمی مانند.
مرتبا حالتی جایش را به حالتی دیگر میدهد.
اگر این مهم را کاملا درک کنید...
وقتی که رنج شما را فرامیگیرد،
مشوش و مضطرب نخواهید شد.
چون میدانید که در مدتی کوتاه،همه چیز عوض میشود.
همینطور وقتی که خیلی شاد هستید
خیلی هیجانزده نخواهید شد
وبه شادی به چشم یک پدیدۀ گذرا نگاه خواهید کرد.
چون میدانید که : در زمان کوتاهی همه چیز دوباره تغییر میکند!

و در آخر: رنج مثل کودک است،تنها وقتی خوب رشد میکند که خوب پرستاری شود...

[mozhgan.z.1368]

شادی و غم پشت هم می ایند

[somayehfaridi]

شادی و درد در زندگی همه وجود دارند، و باید بدانیم که همه اینها در گذر هستند

[بسول]

غم ها رو به امید اومدن شادی ها تحمل میکنیم و از شادی ها به دلیل اومدن غم ها نهایت از استفاده رو میبریم
از غم ها درس میگیریم چون دلیل بیشتر اونا خودمونیم و از شادی ها خاطره میسازیم تا گاهی در اوج غم اونا رو از یاد بگذرونیم و لبخند بزنیم

[میلاد صفری]

شادی و غم مزه ی زندگی برای این هست که زندگی از یک دستی و بی رنگی خارج بشه

[بحث]

همراه هر سختی آسانی است مثل همیشه عالی هستی

[بانوی آب]

ای خدای عزیزم برای اینکه در تمام شادی ها و غم ها با من بودی از تو متشکرم

[م.محسن]

گر چه غم همره توست دل به اندوه مبند
چون خم حافظ باش خون به دل باش بخند