دوچرخه سواری موتوکراس(bmx)

[Outta_Breathe1020]

این دوچرخه ها برای حرکات نمایشی مانند پرش از پله ها و موانع در شهرها مورد استفاده قرار می گیرد. این دوچرخه ها از لحاظ سایز به دوچرخه بچه گانه شبیه اند. طوقه های کوچک، پُر پره و بسیار مقاوم از نکات برجسته این دوچرخه ها است . همچنین لاستیک دوچرخه های BMX با عاج و مقاومت خاص می باشد. این دوچرخه ها بدون دنده و تک سرعته و زین آن بسیار پایین می باشد تا در حرکات اکروباتیکی بتوان کنترل بیشتری روی دوچرخه داشت. دوچرخه های موتوکراس دارای ترمزهای خاصی هستند تا بتوان حرکات نمایشی بهتری را انجام داد و دارای محلی برای قرار دادن پا در دو طرف توپی های چرخ جلو و عقب می باشند تا به هنگام انجام حرکات نمایشی فرد از آن ها به عنوان تکیه گاه و اهرم تعادل، بهره بگیرد.

از دیگر خصوصیات آن ها این است که تنه آن عمومن از آلیاژ کرومولی Cr-Mo ساخته شده است و دارای قامه های بلند نسبت به تنه و پدال های پهن و فرمان خاص می باشد. همچنین دارای سیستم فنر بندی نیز نیستند و تنه خشک باعث رسیدن به سرعت بالاتر در پیست و حرکات نمایشی می شود. این رشته سابقه طولانی (حتی پیش از دوچرخه کوهستان) دارد.

دوچرخه سواری BMX

دوچرخه سواری BMX یا دوچرخه سواری به سبک موتورسواری، رشته‌ای آسیایی و المپیکی است که با گذشت بیش از نیم قرن از آغاز فعالیت آن در جهان هنوز در ایران جایگاهی ندارد. شاید وقتی نام رشته دوچرخه ‌سواری به زبان می‌آید تنها به یاد دوچرخه ‌های جاده یا پیست بیافتیم اما دوچرخه ‌سواری در دنیا شاخه‌های گوناگون بیشتری دارد.

پیست دوچرخه های بی ام ایکس دارای مسیر کوتاهی ست که طی کردن آن 4 تا 5 دقیقه بیشتر طول نمی کشد، پرش های زیادی دارد، تکنیک بالایی را می طلبد و فرد باید تکنیک های پرش و مهارت های لازم را داشته باشد. معمولن دوچرخه سواران این رشته پس از 17 / 18 سالگی جذب رشته های کوهستان می شوند (و یک رشته پایه برای کوهستان سواران جوان محسوب می شود) و گاه همین رشته را ادامه می دهند، چرا که در مسابقات جهانی و المپیک جایگاه خوبی را داراست.

دوچرخه‌سواریBMX ، نمایشی، کراس، دوچرخه‌سواری در شرایط سخت و یخ بندان، بال سیکل (حرکات دوچرخه ‌سواری با توپ) و داخل سالن شاخه‌هایی دیگری از این رشته جذاب هستند که در ایران هنوز نامی از آن ها برده نمی‌شود.

اما در بین این رشته‌ها دوچرخه BMX به دلیل برگزاری مسابقات در رقابت‌های قهرمانی آسیا و جهان، بازی‌های آسیایی و المپیک جایگاه ویژه ‌ای دارد و در تمام کشورها هم ردیف رشته‌های جاده، پیست و کوهستان دیده می شود.

دوچرخه‌های BMX در اواخر دهه 1960 میلادی در کالیفرنیا ساخته شدند، درست در سال‌ هایی که رقابت‌ های موتور کراس در بین مردم به عنوان ورزشی محبوب طرف داران زیادی پیدا کرده بود، دوچرخه ‌ای از نسل موتورها الهام بخش سازنده آن شد.

این رشته برای کودکان و نوجوانانی که علاقه مند به کراس موتور بودند بی خطرتر و بهتر بود و ماجرا جویان جوان با شیوه موتور سواری و با لباس ‌های آن در این رشته فعالیت می کردند. نام این رشته BMX نهاده شد.

فدراسیون بین‌المللی این رشته آوریل سال 1981 تاسیس شد و نخستین مسابقه قهرمانی جهان آن در سال 1982 برگزار شد. BMX پس از آن سال به سرعت به عنوان یک رشته اصلی در دوچرخه سواری رشد کرد به گونه ای که در سال 1993 به صورت رسمی به عضویت اتحادیه جهانی دوچرخه سواری درآمد.


این رشته هم اکنون جزو اصلی برگزاری رقابت‌های قهرمانی آسیا، بازی ‌های آسیایی، قهرمانی جهان و حتی المپیک است و مدال‌هایی را در بخش زنان و مردان دارد، اما در ایران فعالیت خود را شروع نکرده است.


پیست این رشته، خاکی و مانند پیست موتور سواری است البته با شیب کمتر و تپه‌ های کوچک ‌تر. مسافت دور پیست دوچرخه سواری BMX به 350 متر و شیب‌ های آن از هشت متر تجاوز نمی‌کند، گوشه‌های آن باید برعکس موتور سواری تخت باشد. علاقمندی اروپایی ‌ها و آمریکایی ‌ها به این رشته باعث شد تا BMX این روزها شاخه ‌های مختلف و مسابقات گوناگونی داشته باشد. رقابت‌های رسمی، آزاد، خیابانی و ساده، در جنگل، در سطح جاده صاف یا خیابان یا زمین خاکی

[Outta_Breathe1020]

برنامه‌ای برای ورود BMX به ایران


اما ایران هنوز به جایی نرسیده که بتواند جز سه رشته دوچرخه سواری همچون کوهستان، جاده و پیست رشته دیگری را راه‌ اندازی کند.
علی زنگی آبادی رییس فدراسیون دوچرخه‌ سواری در خصوص برنامه ‌های آینده این فدراسیون و چگونگی راه‌ اندازی این رشته‌ ها، گفت: این رشته مانند موتورسواری است و جذابیت ‌های خاص خود را دارد. بی شک اگر بتوانیم زمینه راه اندازی آن را فراهم کنیم بسیاری از جوانان به دوچرخه ‌سواری علاقه مند می‌شوند.

رییس فدراسیون دوچرخه سواری در پاسخ به این سوال که «چرا برای استارت این رشته از پیست موتور سواری آزادی استفاده نمی‌کنید؟»، گفت: پیست موتورسواری تپه‌های بلند تری دارد و نمی‌توانیم از آن برای دوچرخه‌ های کراس استفاده کنیم. باید برای حل مشکل فضا راهکار دیگری را پیدا کنیم.

زنگی آبادی تصریح کرد: پیش از رفتن ضیاء آذری نامه‌ای را برای در اختیار گرفتن یک قطعه زمین در مجموعه آزادی تهیه کردیم. با آمدن مدیر جدید دوباره باید در این خصوص نامه نگاری کنیم. البته دریافت این زمین تقریبن قطعی است و تنها باید جایابی شود.

وی در این خصوص گفت: با شرکت تجهیز هم برای ساخت پیست BMX صحبت کرده‌ایم، در صورتی که جای زمین مشخص شود هزینه ساخت آن با اعتباری نزدیک به 300 تا 400 میلیون تومان برآورد خواهد شد. بی شک پس از راه ‌اندازی این رشته باید به فکر دوچرخه ‌های آن باشیم. ما (فدراسیون!) حتی یک دستگاه دوچرخه هم در این ماده نداریم. هزینه خرید آن باید بررسی و اعتبار آن درخواست شود.

رشته BMX برای اولین بار در المپیک 2008 پکن برگزار شد. در بازی‌ های آسیایی گوانگجو نیز در شرایطی برگزار شد که شاهد حضور تنها 6 کشور چین، هنگ کنگ، ژاپن، کره جنوبی، تایلند و عربستان بودیم. در این بین مدال های دو بخش زنان و مردان تنها در بین کشورهای چین، هنگ کنگ و ژاپن تقسیم شد.

رییس فدراسیون دوچرخه سواری با بیان اینکه این رشته به تازگی وارد بازی‌های آسیایی گوانگجو و المپیک چین شده و اگر بتوانیم آن را راه اندازی کنیم، شانس دستیابی به مدال هم داریم، گفت: ما نه علم رشته BMX را داریم نه اینکه تا به امروز در آن کار کرده‌ ایم. بنابراین باید برای شروع این رشته از مربیان و متخصصان خارجی استفاده کنیم.

زنگی آبادی در خصوص راه‌ا‌‌ندازی دیگر رشته‌های دوچرخه سواری، تصریح کرد: رشته‌هایی مانند نمایشی، داخل سالن یا بال سیکل نیازمند ساخت سالن‌هایی با کف پوش‌های مخصوص است. ما نه علم آن را داریم، نه اعتبارات و امکانات آن را. در این موقعیت باید بیشتر روی رشته‌های اصلی چون پیست، جاده و کوهستان سرمایه گذاری کنیم چون در آسیا و جهان، بازی‌های آسیایی و المپیک مدال‌آور هستند و پس از آن رشته BMX را به عنوان یک رشته مدال آور راه ‌اندازی کنیم.

منبع: http://www.rashtcyclists.com