وقتی که لویی کان ساختمان مجلس ملی بنگلادش را در سال 1962 طراحی می کرد، برای طراحی موسسه ی امور اداری هنر ،از طرف معمار مشهور هندی، بالک ریشنا دوشی دعوت به کار شد. این پروژه بی شباهت به کارهای دیگر او در بنگلادش نبود؛ او با تمدنی گرفتار سنت های هندی مواجه بود، مانند آب و هوای خشک در یک بیابان .این پروژه برای کان، بسیار بیشتر از حل پلانی کارآمد و خاص برای کلاس ها بود، او شروع به تحقیق درباره طراحیِ زیر ساخت های آموزشی کرد و کلاس ها، اولین مرحله برای یادگیری دانش جویان محسوب می شد . در این میان تنها، بالک ریشنادوشی ، معتقد بود که لویی کان می تواند مدرسه ی جدید و مدرن هند را در غالب ساختی بی همتا بیا فریند. رویکرد کنجکاوانه و حتی نقادانه ی کان بر سیستم متُد های آموزشی بر طراحی او بسیار تاثیر گذار بود تا آن جا که او کلاس ها را به عنوان تنها مرکز فکری آکادمیک نمی شناخت ؛ کلاس ها تنها نشان دهنده ی، چیدمانی تشریفاتی برای شروع یادگیری بود بلکه در طراحی کان کوریدورها و میدان ها، مراکز جدید یادگیری بودند . بازنگری کانسپچوال او به متُد های آموزشی، مدرسه را به شکل یک موسسه تبدیل کرد جایی که آموزش، کوششی نظم یافته و تلفیقی در ارتباطی موثر با دیگران بود و این تعامل، در محیطی خارج از کلاس ها اتفاق می افتاد . در بیشتر راه های مشابهی که او درطراحی ساختمان مجلس ملی بنگلادش به آن ها دست یافته بود، تکنیک های مشابه موسسه ی امور اداری هنر را اجرا کرده بود مثل ترکیب کردن مصالح بومی ( آجر و بتن ) و پوسته ها ی بزرگ وهندسی بیرون کشیده ای که درغالب تجلیلی از معماری محلی هندی خود نمایی می کند .در این میان تنها، متُد کان در ترکیب معماری مدرن و سنت هندی بود که توانست به خوبی پاسخگوی معماری موسسه ی امور اداری هنرِ هندی باشد و آن را به ساختی فاخر تبدیل کند . پوسته های بزرگ حذف شده مفاهیم اساسی تمدن هندی را به نوعی، انتزاعی در آورد که به شکل چشمه های نور و سیستم طبیعی سرمایش در کار اعمال شدند و فضای داخلی را از آب و هوای بیابانی و خشن هند حمایت می کند . اگر چه این خلل و فرج و پوسته های هندسی همچون فیلترهایی برای نور خورشید و تهویه عمل می کند، این تخلخل ، ساخت فضاهای جدیدی برای گردهمایی دانش جویان را نیز فراهم می کند . در آخر باید اضافه کرد که، بازنگری کان به اصول سنتی هند در سیستم آموزشی در کنار تعدادی از بلند پروازی های صنعتگران بود که کان توانست یکی از پر آوازه ترین و قدرت مند ترین مدارس دنیا را طراحی کند . متاسفانه، کان موفق به دیدن اتمام طراحی خود نشد و در سال 1974 در نیویورک دار فانی را وداع گفت . |
علاقه مندی ها (Bookmarks)