انواع بیماریهای چشم

[yas-90]

نزدیک بینی (Myopia)

نزدیک‌بینی یا مایوپیا یک عیب انکساری بینایی است که هنگامی رخ می‌دهد که شخص در دیدن اشیای دور د چار اشکال باشد.

مجموعه‌ای از عوامل ژنتیکی و محیطی در ایجاد نزدیک‌بینی موثر هستند.

سابقه خانوادگی مهمتربن عامل زمینه‌ساز برای نزدیک‌بینی است، اما.انجام مرتب کارهای در فاصله نزدیک به چشم نیز احتمال بروز نزدیک‌بینی را افزایش می‌دهد.

نزدیک بینی معمولا از اوایل دهه دوم زندگی شروع شده و با رشد اندازه چشم در طی بلوغ افزایش می‏یابد و معمولا بعد از 18 سالگی متوقف می‏شود.

اگر قرنیه نسبت به اندازه چشم انحنای بیشتری داشته باشد یا اندازه چشم نسبت به انحنای قرنیه بیشتر از حد معمول باشد, نزدیک‏ بینی ایجاد می‏گردد. درنتیجه نور واردشده به چشم بصورت دقیق بر روی شبکیه متمرکز نمی‏شود و وضوح تصاویر کاهش می‏یابد.
در نتیجه ، قطر جلو به عقب چشم بزرگ تر از عادی است و تصاویر اشیاء بی نهایت جلوتر از شبکیه چشم تشکیل می شود و تار دیده می شود . بنا بر این شخص نزدیک بین مجبور است اشیاء را به چشم نزدیک کند تا بهتر ببیند.

افرادی که نمره نزدیک بینی آنها کمتر از 3 است، این امتیاز را دارند که بدون عینک اشیای نزدیک را واضح می‏بینند. بسیاری از افراد نزدیک‏بین در هنگام مطالعه از عینک استفاده نمی‏کنند.

عینک با عدسی‌های مقعر یا نمره منفی، لنزهای تماسی یا جراحی با اشعه لیزر ممکن است برای تصحیح نزدیک بینی به کار رود.

کالج اوپتومتریست‌‌های آمریکا این توصیه‌ها را برای کاهش یاپیشگیری از نزدیک‌بینی ارائه می‌کند:

هنگام خواندن وضعیت مناسبی به خود بگیرید - مستقیم بنشینید و با نزدیک یا دورنگه‌داشتن بیش از حد کتاب به چشمان‌تان فشار نیاورید.
ترتیبی دهید که همیشه هنگام مطالعه یا کار نور اتاق مناسب باشد.
هنگام مطالعه یا کار با کامپیوتر یا هر فعالیتی که ممکن است به چشم فشارآورد، به طور منظم کار را قطع کنید و به چشمهای‌تان استراحت دهید.
اگر متوجه شدیدکه موقع خواندن قوز می‌کنید یا در دیدن اشیای دور مشکل دارید به متخصص چشم یا اوپتومتریست مراجعه کنید.

علائم ديگر نزديک بينی شامل خستگی چشم و سردرد (غير معمول) می باشد.

درمان

استفاده از عينک يا کنتاکت لنز با نمره منفی موجب تمرکز امواج نورانی روی شبکيه واصلاح نزديک بينی می شود که درصورت استفاده از عينک فرد نزديک بين درجاتی از کو چکنمايی را تجربه خواهد کرد.
همچنين در صورتی که چشم فرد شرايط لازم را داشته باشد می توان با جراحی ليزری نسبت به درمان نزديک بينی اقدام نمود.
تشخيص به موقع نزديک بينی مهم است چرا که عدم توانايی ديدن دور می تواند روی شخصيت اجتماعی کودک و آموزش او تاثير مستقيم داشته باشد.


عوارض
عدم استفاده درست از کنتاکت لنز می تواند به عوارضی مانند زخم قرنيه و عفونت منجر شود.

عوارض جراحی ليزری اگر چه معمول نيست اما بسيار جدی است و در مواردی دکلمان رتين (کنده شدن شبکيه) و دژنراسيون شبکيه گزارش شده است.

در صورت وجود علائم زير در افراد خانواده که حاکی از وجود مشکل بينايی يا چشمی است،با اپتومتريست يا چشم پزشک خود جهت معاينه هماهنگی نماييد.

*مشکل در خواندن تخته سياه در مدرسه يا ديدن اجسام دور

*نزديک گرفتن بيش از حد کتاب موقع مطالعه

*تماشای تلويزيون از نزديک

*ديدن جرقه های نورانی

*ديدن اجسام شناور

*ازدست دادن ناگهانی قسمتی از ميدان بينايی






************************************************** **********************


دور بینی :
دوربينی نوع ديگری از عيب انکساری چشم بوده و زمانی ايجاد می شود که امواج نورانی موازی وارد شده به چشم به درستی و بر روی شبکيه متمرکز نمی شوند در اين نوع عيب انكساری امواج نورانی در نقطه ای پشت شبكيه متمركز شده و موجب می شود که اين افراد دور را تار و نزديك را تارتر ببينند.

در دور بینی تصویر اشیاء موجود در بی نهایت بطور مجازی در پشت کره چشم تشکیل می شود و بنا بر این شخص مجبوراست با تغییر تطابق عدسی چشم ، قدرت عدسی چشم را بالا ببرد و تصویر را روی شبکیه تنظيم کند . اگر میزان دور بینی از میزان تطابق چشم بیشتر باشد شخص واضح نمی بیند و بایستی از عدسی همگرا استفاده کند .


دوربينی اغلب از بدو تولد وجود دارد اما انعطاف پذيری بالای عدسی کودکان تا حد زيادی به آنان برای حل مشکل کمک می کند. با گذشت سن و نيز با افزايش نيازهای بينايی فرد مبتلا به عينک يا کنتاکت لنز اصلاح کننده نياز پيدا می کند.اگر شما عضوی از خانواده ی با چشم های دوربين هستيد،احتمالا در معرض ابتلا به دوربينی قرار داريد.

چشم های دور بين بيشتر در خطر ابتلا به تنبلی چشم (آمبليوپی) و آب سياه (گلوکوم) قرار دارند.

علائم

چشم درد
تاری ديد (بخصوص در ديد نزديک)
لوچ شدن (در کودکان)
خستگی چشم
سردرد (بخصوص در کار نزديک)

درمان
استفاده از عينک يا کنتاکت لنز با نمره مثبت موجب تمرکز امواج نورانی روی شبکيه واصلاح دور بينی می شود که درصورت استفاده از عينک فرد دوربين درجاتی از بزرگنمايی را تجربه خواهد کرد.

همچنين در صورتی که چشم فرد شرايط لازم را داشته باشد می توان با جراحی ليزری نسبت به درمان دور بينی اقدام نمود.

تشخيص به موقع دوربينی و اصلاح آن بسيار مهم است چرا که دوربينی اغلب از بدو تولد وجود دارد و چشم های دوربين بيشتر در معرض ابتلا به آمبليوپی هستند که اگر تشخيص داده نشود و درمان نگردد روی زندگی فردی و اجتماعی فرد مبتلا اثرات نامطلوبی خواهد داشت.

عوارض
عدم استفاده درست از کنتاکت لنز می تواند به عوارضی مانند زخم قرنيه و عفونت منجر شود.
عوارض جراحی ليزری اگر چه معمول نيست اما بسيار جدی است و در مواردی دکلمان رتين (کنده شدن شبکيه) و دژنراسيون شبکيه گزارش شده است.


پيش آگهی
در صورت تشخيص به موقع و اصلاح ديد و پيشگيری از عواض بعدی (مثل آمبليوپی) برای چشم مبتلا مشکلی ايجاد نخواهد گرديد.

[yas-90]

آستیگماتیسم :
آستيگماتيسم نوع ديگری از عيوب انکساری چشم می باشد.عيوب انکساری موجب تاری ديد وديگر مشکلات بينايی شده و علت معمول مراجعه افراد به اپتومتريست ها و چشم پزشکان می باشند.

در آستیگماتیسم معمولا شکل قرنیه و یا عدسی چشم کروی نبوده و در نصف النهار های مختلف قدرت دیوپتری چشم متفاوت است و بایستی از عدسی های استوانه ای شکل استفاده شود . آستیگماتیسم انواع مختلف دارد .

علل
علت ديد واضح در افراد شکسته شدن نور ورودی به چشم توسط قسمت های قدامی چشم (قرنيه و عدسی)و تمرکز آن روی شبکيه است.
تغيير در طول کره چشم (محور قدامی خلفی) يا تغيير در شکل قرنيه و عدسی ، تمرکز نور ورودی به چشم را روی شبکيه با مشکل مواجه کرده و فرد ديد واضح نخواهد داشت.

در آستيگماتيسم انحنای غير طبيعی قرنيه (يا در معدود مواردی عدسی) يا هردو علت عدم تمرکز نور روی شبکيه و ديد تار و سايه دار است.
علت آستيگماتيسم ناشناخته بوده و معمولا از بدو تولد وجود دارد و اغلب همراه با نزديک بينی و دوربينی است.

آستيگماتيسم بسيار معمول بوده ودر برخی موارد پس از اعمال جراحی خاص (مثل آب مرواريد)ايجاد می شود.

آستيگماتيسم اصلاح نشده (بخصوص در يک چشم) می تواند به بروز تنبلی چشم منجر شود.

آستيگماتيسم اصلاح نشده (بخصوص در يک چشم) می تواند به بروز تنبلی چشم منجر شود.

آستیگماتیسم نامنظم :
در این حالت سطح قرنیه یا عدسی چشم ، مثل شیشه مواج نا منظم بوده و تصاویر مبهم تشکیل می دهد و تنها راه آن استفاده از لنز های سخت است .


علائم
آستيگماتيسم ديدن جزئيات را هم در ديد دور و هم در ديد نزديک مشکل می کند.
چشم درد
خستگی چشم
سردرد (بخصوص در کار چشمی)

پيش آگهی
عينک يا کنتاکت لنز صحيح و جراحی انکساری خوب می توانند ديد طبيعی به فرد بدهند.


درمان
آستيگماتيسم های جزئی و بدون سمپتوم نياز به اصلاح ندارند ودر صورت نياز بخوبی با عينک وکنتاکت لنز قابل اصلاخ می باشند. همچنين اگر چشم فرد شرايط لازم را داشته باشد می توان با جراحی ليزری نسبت به تغيير شکل قرنيه و درمان آستيگماتيسم اقدام نمود.

در صورت اصلاح آستيگماتيسم با عينک (عد سی های استوانه ای ، افراد اصلاح شده به علت بزرگنمايی يا كوچكنمايی محوری ايجاد شده اشياء واقع در ميدان بينايی خود را كشيده تر خواهند ديد .



************************************************** **********

پیر چشمی :
پيرچشمی عبارت است از كاهش قابليت انعطاف عدسی چشم كه فرد را برای ديدن واضح اجسام نزديک دچار مشکل می سازد.

علل
عدسی چشم با تغيير شکل و طول خود چشم را به ديدن اجسام دور و نزديک قادر می سازد که به اين پروسه تطابق گفته می شود.کاهش تدريجی قابليت انعطاف عدسی ، کاهش ميزان تطابق را به دنبال داشته و موجب کاهش توانايی فرد در واضح ديدن اجسام نزديک می گردد.

پیر چشمی معمولا بالای سن 40 سال شروع می شود و علت آن کم شدن قدرت تطابق عدسی چشم است .

پيرچشمی بخشی از روند طبيعی ساخوردگی است و د ر تمام افراد ايجاد می شود.

علائم
کاهش توانایی تمرکز برای اجسام نزدیک
خستگی چشم
سردرد

درمان
هیچ درمانی برای پیرچشمی وجود ندارد ، اما می توان آن را با عینک یا لنز تماسی اصلاح نمود.البته در مواردی که فرد برای ديد دور نيز مشکل دارد ، استفاده از دو عينک مجزا يا يک عينک دوکانونی (يا تدريجی) الزامی است.

بعضی از مردم با استفاده از کنتاکت لنز يک چشم را برای دور و يک چشم را برای نزديک اصلاح می کنند که به اين پروسه تک ديدی monovision اطلاق می شود. اگرچه اين کار نياز به استفاده از دو عينک يا عينک دوکانونی را حذف می کند اما روی ديد عمق تاثير می گذارد. monovision را می توان از طريق جراحی ليزری نيز برای فرد انجام داد.

اعمال جراحی جديدی نيز برای پيرچشمی ابداع شده اما با توجه به روند تدريجی سالخوردگی ، تاثير آن ها در درازمدت قابل تعمق است و به دلیل برگشت پیرچشمی در بیماران، پزشکان این روش ها را توصیه نمی‌ کنند و بیشتر پزشکان معتقدند که استفاده از عینک، مطمئن ‌ترین روش برای درمان پیرچشمی است.

عوارض
اگر پيرچشمی اصلاح نشود (بسته به فعاليت های چشمی فرد) در زندگی و کارهای روزمره فرد اثرات منفی خواهد داشت.

پيشگيری
اگرچه برای عقب انداختن پيرچشمی و کند نمودن پيشرفت آن استفاده از آنتی اکسيدان ها در رژيم غذايی و مصرف مرکبات و سبزيجات و نيز استفاده از عينک آفتابی توصيه می شود اما روش پيشگيری ثابت شده ای برای پيرچشمی وجود ندارد.

[yas-90]

تنبلی چشم:

آمبليوپي باشيوع 3-2درصد دربين جمعيت ،يکي از مشکلات بينايي است کــــه درصورت عدم درمان به موقع عواقب جبران ناپذيري را موجب مي شود.باعث میشود که چشم در دوره کودکي ديد طبيعي پيدا نکند. اين اختلال که معمولا در يک چشم ديده مي شود بدليل اختلال ديد چشم تنبل بر اثر عوامل مختلف نظير عيوب انکساري (دوربيني، نزديک بيني، يا آستيگماتيسم)، انحراف چشم (لوچي يا استرابيسم)، و يا عدم شفافيت مسير بينايي (ناشي از عواملي نظير آب مرواريد، کدورت قرنيه، و يا افتادگي پلک) رخ مي دهد.

عدم وضوح تصوير در چشم بيمار و بهتر بودن تصوير ايجاد شده در چشم سالم سبب مي شود تا مغز بين دو چشم، چشم سالم را براي ديدن انتخاب کند و در واقع مسير ارسال تصوير از چشم بيمار به مغز را مسدود و يا اصطلاحاً ديد چشم بيمار را "خاموش" کند.

علــل عمده آمبليوپي عبارتنداز:
انحراف چشمها(استرابيسم)،اختلالات انکــــساري و وجودهرگونه مانع در مسيرنوردر چشم (مثل کاتاراکت مادرزادي،افتادگي پلک وکدوت مرکزي قرنيه).



علائم تنبلي چشم:

تنبلي چشم معمولاً در سنين زير 6 سال ايجاد شده و اغلب توسط والدين، معلمان، و يا پزشك كشف مي شود. در سنيني كه كودك قادر به بيان مشكلات خود مي باشد ممكن است از ضعف بينايي، خستگي چشم و يا سردرد شكايت داشته باشد. اما در اغلب موارد كودك شكايتي ندارد و ممكن است علايم بيماري هاي مسبب تنبلي چشم نظير انحراف چشم و كدورت هاي مسير بينايي مثل آب مرواريد و كدورت قرنيه منجر به تشخيص شوند.
ولي زمانيكه تنبلي چشم ناشي از عيوب انكساري باشد تشخيص آن مشكل است زيرا كودكان به راحتي توسط چشم ديگر مي بينند و كمبود ديد در چشم بيمار را جبران مي كنند. به همين دليل والدين و معلمان بايد به وضعيت ديد كودكان توجه ويژه اي داشته باشند.

براي تشحيص به موقع آمبليوپـي معاينـه چشم ها در طي دوران حسـاس بينـايي(دوتاسه سالگي)توسط اپتومتريست يا چشم پزشک ضروري است.

اصول درمان به شرح زير است:
كشـف علت زمينه‌اي و رفع آن، اصلاح عيوب انكســاري،درمــان جراحــي مناسب براي رفع موانع مسير نور در چشم .

خوشبختانه تنبلي چشم در صورتيكه در زمان مناسب تشخيص داده شود براحتي قابل درمان است. درمان تنبلي چشم معمولاً بصورت بستن چشم سالم و وادار كردن مغز به ديدن با چشم تنبل است. اين درمان ممكن است هفته ها و يا حتي ماه ها طول بكشد كه البته چشم سالم بايد به تناوب باز شود. در مواردي كه تنبلي ناشي از عيوب انكساري است تجويز عينك يا لنز سبب وضوح تصوير در چشم معيوب و درمان تنبلي خواهد شد. مواردي نيز كه تنبلي ناشي از انحراف چشم است با جراحي و اصلاح انحراف قابل درمان است. نكته اي كه بايد به آن توجه داشت اين است كه تكامل سيستم بينايي تا سنين 8 تا 10 سالگي صورت مي گيرد و درمان تنبلي چشم بعد از اين سنين بسيار بعيد است. بنابراين در صورتيكه چشم تنبل در سنين پايين درمان نشود بعد از سن 10 سالگي در اكثر موارد هيچ درماني نخواهد داشت و ممكن است منجر به از دست رفتن شديد ديد در يك چشم شود.

پیشگیری:
براي جلوگيري از تنبلي چشم، كودك بايد بعد از تولد در زايشگاه توسط متخصص كودكان و در سنين 3 تا 4 ماهگي و 2 تا 3 سالگي توسط چشم پزشك معاينه شود.



************************************************** *********

قوز قرنیه یا کراتوکونوس :

کراتوکونوس يک بيماري غيرالتهابي پيشرونده قرنيه است که درآن قرنيه نازکتر شده وبه شکل مخروط در مي آيد که معمولا به طور ارثی ، قرنیه چشم مخروطی شکل است.تشخيص بيماري به علت پيشرفت کند آن مشکل بوده وبيشتر زمينه ارثي داشته وبا ميوپـي وآستيـگماتيـسـم همراه مي باشد.درموارد اوليه بيماري ،اصلاح ديد با عينک وعدسي تماسي نرم ميسر است،ولي با پيشرفت بيماري عدسي هاي تماسي سخت درمان انتخابي مي باشد و در مراحل خیلی پیشرفته که با کدورت قرنيه همراه است،پيوند قرنيه لازم خواهد بود.

اخیرا با استفاده از ریبو فلاوین و اشعه اولترا ویوله برای جلوگیری از پیشرفت آن تلاشهایی صورت گرفته است . گذاشتن حلقه های چشمی برای کاهش قوز قرنیه تا حد زیادی نا موفق بوده است .

علاوه بر علل ارثی ،آسیب های ناشی از لنزهای سخت تماسی طی چند سال استفاده، یا مالش های مکرر چشم به دنبال بیماری های آلرژیک چشمی نیز در ایجاد این بیماری احتمالا نقش دارد.

- همراهی این عارضه با سایر بیماری های چشمی یا بیماری های عمومی نیز وجود دارد.

کراتوکونوس ممکن است در یک یا هر دو چشم رخ دهد ولی در۹۰٪ موارد در هر دو چشم دیده می شود.

تشخیص کراتوکونوس (قوز قرنیه) ممکن است به دلیل بروز و پیشرفت آهسته آن مشکل باشد. این بیماری ممکن است با نزدیک بینی و آستیگماتیسم همراه باشد در نتیجه ممکن است موجب عدم وضوح و تاری دید شود. بیمار همچنین ممکن است دچار هاله بینی و حساسیت به نور باشد. بیماران معمولا" در هر بار مراجعه به چشم پزشک نسخه شان تغییر می‌کند.

خوشبختانه اين بيماری كور كننده نيست ولي يكي از علل شايع پيوند قرنيه است فرد مبتلا به قوز قرنيه و يا بستگان وی نبايد نگران باشند زيرا بيماري بي خطر است و عمل پيوند قرنيه نتايج موفقيت آميزي دارد.

تا کنون عنوان می شد که در بيماراني كه قوز قرنيه دارند به هيچ وجه نبايد اعمال جراحي ليزري مانند ليزيك – لازك يا PRK انجام داد؛ زيرا باعث بدتر شدن بيماري مي شد. اما با ظهور روش (Collagen Cross-Linking یا CXL) می توان بصورت همزمان و یا در قدم بعدی عیب انکساری چشم (شماره چشم) را با لیزر (معمولاPRK) درمان کرد.

[yas-90]

انحراف چشم یا استرابیسم:

استرابيسم عبارت از عدم هماهنگي عضلاني بين چشم ها مي باشد که موجب غيرهمسوشدن چشم ها مي شود.در آن چشم ها وضعيت ناهمگوني نسبت به يكديگر داشته و نگاه آنها به جهات مختلف است. اين ناهمگوني ممكن است واضح بوده و يا آنكه صرفاً بعضي اوقات وجود داشته باشد. در حاليكه يك چشم مستقيماً به سمت جلو نگاه مي­كند چشم ديگر به سمت داخل، خارج، بالا و يا پايين چرخيده است. چشم چرخيده بعضي اوقات به وضعيت اصلي و مستقيم برگشته و بر عكس چشم مستقيم از موقعيت خود خارج مي­شود.

استرابيسم ممکن است دريک يا دوچشم،به طرف داخل يا خارج،به طرف بالا يا پايين باشد.استرابيسم موجب دوبيني وکم شدن ديد عمق ودرموارد تک چشمي ودرصورت عدم درمان منجربه آمبليوپي مي گـردد.
.
استرابيسم در ميان گروه سني اطفال مشكل شايعي بوده و در حدود 4% كودكان ديده مي­شود ولي ممكن است زمان بروز آن در سنين بالاتر نيز باشد. شيوع آن در پسر و دختر به يك نسبت بوده و گاهي ابتلا فاميلي دارد. با اينحال، بعضي از مبتلايان سابقه چنين مشكلي را در فاميل خود ذكر نمي كنند.

هرگونه ناهماهنگي درحرکات چشم ها بعد ازشش ماهگي بايد مورد توجه قرارگيرد.همچنيــن درصــورت گزارش دوبينــي در کــودکــان بزرگتروالدين بايد نسبت به معاينه دقيق فرزندانشان اقدام نمايند.

وقتي به علت استرابيسم يكي از چشم ها از موقعيت خود خارج مي شود، دو تصوير متفاوت به مغز ارسال مي­گرد. در يك كودك خردسال، مغز چنين ياد مي گيرد كه تصوير چشم منحرف شده را ناديده گرفته و تنها تصوير چشم مستقيم يا چشم با ديد بهتر را بپذيرد. اين امر سبب از بين رفتن درك عمق و ديد دو چشمي مي­شود. بالغين كه دچار استرابيسم مي شوند اغلب بدان علت كه مغز توانايي پذيرش يا دريافت تصوير هر دو چشم را پيدا كرده است، دو بيني پيدا مي كنند. در اين حالت مغز قادر به حذف تصوير چشم منحرف نخواهد بود. ولي متاسفانه در كودكان اين اتفاق يعني حذف تصوير چشم منحرف بسرعت رخ مي­دهد و اين وضعيت منجر به تنبلي يا آمبليوپي مي شود.

علل و علائم استرابيسم
به ديواره خارجي هر چشمي، شش عضله چسبيده است كه مسئوليت كنترل حركات چشم را بعهده دارند. در هر چشم، دو عضله چشم را به سمت راست يا چپ مي­برند. چهار عضله ديگر مسئوليت حركت چشم به سمت بالا و پايين و يا كنترل حركات مورب چشم را بعهده دارند. براي تمركز هر دو چشم بروي يك نشانه مشخص، لازم است تمامي عضلات چشم با يكديگر و با عضلات همكار چشم مقابل هماهنگ باشند. هر علتي كه در اين هماهنگي اختلال ايجاد كند مي تواند منجر به استرابيسم شود.

نقش كنترلي مغز نير بر عضلات چشم از اهميت بسزايي برخوردار است. بنابراين كودكان مبتلا به مشكلات مغزي از قبيل فلج مغزي، عقب افتادگي مغزي، هيدروسفالي و تومورهاي مغزي اغلب دچار استرابيسم مي­شوند. هر عاملي كه منجر به كاهش بينايي شود مانند عيب انكساري، آب مرواريد، صدمات چشمي و ...مي تواند عاملي براي استرابيسم باشد.

اصلي ترين علامت استرابيسم، در واقع چشمي است كه در جاي خود قرار ندارد. گاهي طفل در نور آفتاب يك چشم خود را مي بندد و گاه با كج كردن سر خود به يك موقعيت بخصوص تلاش مي كند كه از هر دو چشم خود استفاده كند و گاه بصورت خستگي شديد چشم و سردرد در حين فعاليت چشمي و گاهي علايم فقدان يك ديد عمق مناسب نيز ديده مي شود. بالغيني كه دچار استرابيسم مي شوند نيز اغلب از دوبيني شكايت مي كنند.

تشخيص
لازم است هر كودكي در طي دوره شيرخواري يا سنين قبل از مدرسه توسط پزشك خانواده، متخصص اطفال يا چشم پزشك معاينه و مشكلات احتمالي او تشخيص داده شود. اين موضوع بويژه در موارديكه عضو ديگري از خانواده مبتلا به استرابيسم يا آمبليوپي است اهميت بيشتري پيدا مي كند. در شيرخواران اغلب درك اختلاف بين انحراف ظاهري دو چشم از استرابيسم واقعي مشكل است. در كودكان كم سن و سال بيني پهن و عريض و چين پوستي قسمت داخلي پلك سبب مي شود كه در نگاه به چپ و راست چشم ها مخفي شده و بدين ترتيب منحرف بنظر برسند. اين ظاهر استرابيسمي بتدريج و با رشد كودك بهبود مي يابد و حال آنكه استرابيسم واقعي ارتباطي با رشد كودك ندارد و در اين ميان چشم پزشك بخوبي قادر به تمايز بين استرابيسم واقعي و كاذب است.

درمان
اهداف درمان استرابيسم، حفظ ديد، مستقيم كردن چشم ها و بازگرداندن ديد دو چشمي است. بسته به علت استرابيسم، درمان ممكن است بصورت تجويز عينك، برداشتن كاتاراكت يا اصلاح ساير علل زمينه اي ايجاد انحراف و يا تغيير دادن موقعيت عضلات نامتعادل چشم باشد. بعد از انجام يك معاينه كامل چشمي شامل مطالعه دقيق قسمت هاي داخلي، چشم پزشك درمان مناسب اپتيكي، طبي يا جراحي را انتخاب خواهد نمود. اغلب بستن چشم بهتر جهت تقويت بينايي چشم آمبليوپيك نيز ضروري خواهد بود.

درمــان استــرابيســم مشابــه درمــان آمبليــوپي بوده وهدف ازدرمان،بهبود ديد،زيبايي ظاهري وبرقراري ديد واحد دوچشمي مي باشد.تجويزعينک تک ديدودربعضي موارد دوديد ،تجويزمنشوروبينايي درماني پيشنهاد مي شود.

درمان جراحي فقط براي زيبايي ظاهري مناسب است مگرآنکه پس ازبينايي درماني صورت گيرد.بعضي ازپزشکان قبل ازاقدام به جراحي شيوه تزريق ســم بوتوليســم به عضلات چشــم را امتحان مي کنند که دربرخي موارد کارساز مي باشد.

بدون درمان فوری ممکن است کاهش بینایی در یک چشم دایمی شود. از دست رفتن دید طبیعی در یک چشم و مسایل ناشی از زیبایی ظاهر از عواقب بیماری درمان نشده‌است. بسیاری افراد با دید یک چشمی سازگار می‌شوند و تمامی فعالیتهای خود را با یک چشم انجام دهند. در اینگونه موارد برای ورزش و سایر فعالیتها از جمله جوشکاری که خطر آسیب چشمی دارند، از عینک محافظ استفاده کنید.

تشخیص با توجه به شرح حال طبی و معاینه فیزیکی است و ممکن است شامل آزمون‌های تیزبینی، معاینه شبکیه، معاینه کامل عصبی و آزمونهای عضلانی باشد.



ايزوتروپي (انحراف چشم به داخل)
ايزوتروپي در واقع انحراف چشم ها به سمت داخل بوده و شايعترين نوع استرابيسم شيرخواران است. كودكان خردسال مبتلا به ايزوتروپي هيچگاه از هر دو چشم خود بطور همزمان استفاده نمي كنند.

در اكثر موارد براي تراز كردن چشم ها، تامين ديد دو چشمي و اجتناب از افت ديد دائمي، جراحي زودهنگام ضروري خواهد بود.
ایزوتروپی، انحراف چشم به داخل

ايزوتروپي انحراف چشم ها به سمت داخل بوده و در واقع شايعترين نوع استرابيسم است.

در جريان جراحي، ميزان نيروي عضلات در يك يا دو چشم تنظيم مي­شود. مثلاً در جراحي ايزوتروپي، ممكن است عضله داخلي محكم تر را از چشم جدا نموده و مقداري عقب تر مجدداً به چشم وصل نمايند. اين كار اثر كِشنده عضله را تضعيف نموده و امكان چرخش چشم به سمت خارج را فراهم مي­سازد. بعضي اوقات نيز مي­توان براي تسهيل حركت چشم به سمت خارج، عضله خارجي را كوتاهتر نموده و بدين ترتيب نيروي كِشنده آن را افزايش داد.

ايزوتروپي تطابقي
ايزوتروپي تطابقي شكل شايع ايزوتروپي است كه بيشتر در كودكان دور بين سنين 2 سال يا بالاتر اتفاق مي­افتد. كودك در سنين پايين، قادر است براي جبران دوربيني خود، تلاش تطابقي خود را افزايش دهد ولي اينكار مشخصاً سبب انحراف چشم ها به سمت داخل مي­شود. براي جبران ايزوتروپي تطابقي، به كودك عينك داده مي­شود.

عینک دوکانونی برای ایزوتروپی تطابقی

براي جبران ايزوتروپي تطابقي، به كودك عينك دو كانوني داده مي­شود.

عينك تلاش تطابقي مزبور را كاهش داده و مي تواند چشم ها را به وسط آورد. در برخي موارد استفاده از نوع بخصوصي از عينك هاي دو كانوني ضروري است (كه در شكل روبرو نشان داده شده است). و گاهي مي توان از قطره هاي چشمي، و لنزهاي مخصوصي بنام منشور (Prism) استفاده نمود. گاهي اوقات ورزشهاي چشمي نيز به اصلاح اين حالت در كودكان بزرگتر كمك مي كند.

اگزوتروپي( انحراف چشم به خارج)
اگزوتروپي، يا انحراف چشم به سمت خارج، ديگر نوع شايع استرابيسم است. اين حالت بيشتر زماني اتفاق مي­افتد كه كودك روي شي اي در دور دست تمركز مي­كند. اگزوتروپي اغلب متناوب (Intermittent) بوده و مخصوصاً در هنگام خستگي يا استرس در كودك بروز مي­كند. والدين اظهار مي­دارند كه كودك در مقابل نور آفتاب يك پلك خود را جمع مي­كند. گر چه عينك، ورزش چشمي يا منشور در اين حالت نيز به كنترل چرخش چشم به سمت خارج كمك مي­كند ولي در اكثر موارد لازم است نوعي عمل جراحي صورت گيرد.

جراحي استرابيسم
هيچ گاه و در جريان هيچ نوع عمل جراحي، كره چشم از محل خود خارج نمي­شود. جراحي استرابيسم در واقع ايجاد برشي كوچك در بافت پوشاننده چشم است كه به چشم پزشك امكان مي­دهد تا به عضلات زيرين اين بافت دسترسي پيدا كند. اينكه كدام عضلات تحت عمل جراحي قرار گيرند بستگي به جهت چرخش چشم دارد. گاهي اوقات لازم است هر دو چشم تحت عمل جراحي قرار گيرد.

جهت عمل جراحي استرابيسم در اطفال، بيهوشي ضرورت دارد ولي جراحي بزرگسالان با بي حسي موضعي نيز امكان پذير است.

بهبودي سريع است. فرد اغلب ظرف چند روز به فعاليتهاي طبيعي­ اش بر مي گردد. بعد از جراحي، گاهي استفاده از عينك يا منشور نيز ضرورت پيدا مي­كند. گاهي اوقات ممكن است اصلاح انجام شده بيشتر يا كمتر از مقدار موردنظر باشد كه در آن صورت انجام عملي ديگر ضرورت خواهد يافت.

توصيه مي­شود جراحي اصلاحي استرابيسم هر چه سريعتر صورت گيرد زيرا شيرخوار به محض اينكه چشم هايش مستقيم شد امكان ديد طبيعي و ديد دو چشمي را پيدا خواهد كرد. از طرف ديگر لوچي چشم مي­تواند بر اعتماد به نفس كودك نيز نقشي منفي داشته باشد.

همانند هر عمل جراحي، جراحي بر روي عضلات چشم نيز با عوارضي همراه است. اين عوارض شامل عفونت، خونريزي و ديگر عوارض نادري است كه مي­تواند به از دست دادن ديد بيانجامد. با اينحال، جراحي استرابيسم معمولاً درماني بي ­خطر و موثر است و در عين حال هيچگاه جاي عينك و يا آمبليوپ درماني را نمي­گيرد.

خلاصه

* رشد كودك به خودي خود استرابيسم را درمان نمي­كند.

* موثرترين زمان درمان استرابيسم، زماني است كه كودك در سنين پاييني به سر مي­برد.

* مستقيم نمودن چشم­ها در هر سني امكان پذير است.

* درمان استرابيسم ممكن است بدون جراحي و با استفاده از قطره­هاي چشمي، تمرينات چشمي و يا عينك انجام گيرد.

* در صورتيكه درمان جراحي لازم باشد، هرقدر در سنين پايين تري انجام شود شانس تامين ديد دو چشمي بيشتر خواهد بود.


www.optiran.net
http://lasikandlenses.com/paper.htm
http://fa.wikipedia.org/wiki
http://www.noorvision.com/

[yas-90]

آب مروارید

آب مرواريد عبارت است از كدر شدن عدسي چشم كه بصورت طبيعي شفاف است. مانند پنجره اي كه بخار آب آنرا تار كرده باشد، آب مرواريد نيز باعث تاري ديد ميشود. عقايد غلطي درباره آب مرواريد وجود دارد، اما بايد گفت كه آب مرواريد:

• پرده اي بروي چشم نيست
• بر اثر استفاده بيش از حد از چشم بوجود نمي آيد
• سرطان نيست
• از يك چشم به چشم ديگر سرايت نمي كند
• سبب كوري قابل برگشت نمي شود

علائم شايع آب مرواريد عبارتند از:

• تار شدن ديد چشم كه بدون درد است
• حساسيت به نور
• تغييرات مكرر نمره عينك
• دو بيني در يك چشم
• احتياج به نور بيشتر براي مطالعه
• كاهش ديد در شب
• محو شدن يا زرد شدن رنگها

مقدار و شكل كدر شدن عدسي متفاوت است. چنانچه كدر شدن عدسي نزديك مركز عدسي نباشد ممكن است شما از وجود آب مرواريد آگاه نباشيد.


علل آب مرواريد كدامند؟
شايعترين علت آب مرواريد افزايش سن است. ساير علل آن عبارتند از:

• سابقه خانوادگي ابتلا به آب مرواريد
• مشكلات طبي مانند بيماري قند (ديابت)
• ضربه به چشم
• مصرف طولاني داروها مانند كورتن
• قرار گرفتن طولاني مدت و بدون محافظت در مقابل نور آفتاب
• سابقه جراحي چشم

چگونه آب مرواريد تشخيص داده ميشود؟
معاينه دقيق توسط چشم پزشك ميتواند وجود و وسعت آب مرواريد، همچنين هر گونه مشكل ديگري كه باعث كاهش ديد يا ناراحتي مي شود را مشخص كند. ممكنست علل ديگري علاوه بر آب مرواريد بويژه مشكلات پرده شبكيه و يا عصب بينايي باعث كاهش ديد شود. چنانچه اين مشكلات وجود داشته باشد، بعد از عمل آب مرواريد ممكنست ديد كامل به دست نيايد. در صورتيكه اين مشكلات شديد باشد، حتي عمل آب مرواريد نيز ممكنست باعث بهبود ديد نشود. چشم پزشك ميتواند به شما بگويد كه چقدر احتمال دارد اين مشكلات در چشم شما وجود داشته باشد.


آب مرواريد با چه سرعتي ايجاد ميشود؟
سرعت ايجاد آب مرواريد نزد افراد مختلف فرق ميكند و حتي ممكنست بين دو چشم نيز متفاوت باشد. اغلب آب مرواريد هائي كه با افزايش سن ايجاد ميشوند در طي چند سال بتدريج بوجود مي آيند. ساير آب مرواريدها بخصوص در افراد جوان و يا در بيماران مبتلا به بيماري قند ممكنست بسرعت و در طي چند ماه باعث كاهش ديد شوند. بنابراين پيش بيني دقيق سرعت پيشرفت آب مرواريد امكانپذير نيست.


آب مرواريد چگونه درمان ميشود؟
تنها راه درمان آب مرواريد جراحي است. بهر حال چنانچه علائم آب مرواريد خفيف باشد تغيير نمره عينك ممكنست موقتا مشكلات شما را حل نمايد. هيچگونه دارو، روش تغذيه، ورزش يا وسائل نوري وجود ندارد كه باعث درمان يا جلوگيري از آب مرواريد شوند. دوري از نور خورشيد ممكن است به جلوگيري يا كند شدن پيشرفت آب مرواريد كمك كند. عينكهاي آفتابي كه نور ماورا بنفش را جذب مي كنند يا عينكهاي طبي با يك پوشش ضد اشعه ماورا بنفش باعث حفاظت چشم مي شوند.


چه موقع بايستي جراحي انجام شود؟
هنگاميكه آب مرواريد بحدي باعث كاهش ديد شود كه مانع انجام فعاليتهاي روزانه بشود. اين عقيده كه آب مرواريد بايستي جهت عمل "رسيده" باشد درست نيست.

وقتي كه آب مرواريد ايجاد مي شود عدسي چشم ضخيم و كدر مي گردد. نور نمي تواند از آن به آساني عبور كند و به اين ترتيب باعث تاري ديد مي شود.

جراحي آب مرواريد هنگاميكه نيازهاي بينايي شما آن را ايجاب كند مي تواند انجام شود. شما بايد ببينيد كه آيا ديد شما در حدي است كه بدون هيچ ناراحتي كارتان را انجام دهيد يا خير؟ بدون خطر رانندگي كنيد؟ آيا مي توانيد براحتي بخوانيد و تلويزيون تماشا كنيد؟ آيا شما مي توانيد فعاليتهاي روزانه مثل پخت و پز، خريد، كارهاي منزل، خوردن داروهايتان را بدون مشكل انجام دهيد.

بر اساس مشكلاتتان، شما و چشم پزشكتان مي توانيد با هم تصميم بگيريد كه چه موقع جراحي لازم است.


انتظار شما از عمل آب مرواريد چه بايد باشد؟
سالانه بيش از دهها ميليون عمل آب مرواريد در كشورهاي پيشرفته جهان انجام مي شود كه حدود 95% اين عمل ها بدون عارضه است. در كشور ما نيز سالانه بيش از 100,000 عمل آب مرواريد با بهره گيري از روشهاي مختلف انجام مي شود.

در طي عمل آب مرواريد كه معمولاً با بي حسي موضعي انجام مي شود، عدسي كدر از داخل چشم بيرون آورده مي شود. در اغلب موارد بجاي عدسي طبيعي يك عدسي يا لنز داخل چشمي دائمي قرار داده مي شود. اين لنز براي هميشه در چشم شما باقي مي ماند و خراب يا فاسد نمي شود. چشم پزشك اين جراحي ظريف را با ميكروسكوپ و وسائل ظريف و تكنولوژي مدرن انجام مي دهد. گذاشتن يا پيوند عدسي مصنوعي توسط جراح ورزيده عوارض بيشتري را به بيمار تحميل نخواهد كرد بلكه باعث مي شود ديد بيمار بعد از عمل بسيار خوب باشد و به عينكهاي ضخيم و سنگين كه مشكلات فراواني ايجاد مي كنند نيازي نباشد.

در نزديك به يك پنجم بيمارانيكه عمل آب مرواريد مي شوند كپسول طبيعي كه نگهدارنده عدسي داخل چشمي است كدر مي شود و جراحي ليزر براي باز كردن اين كپسول كدر شده لازم است تا ديد مجدداً بهبود يابد.

بعد از عمل آب مرواريد شما مي توانيد تمامي كارهاي خود بجز فعاليتهاي سنگين را انجام دهيد. شما بايستي قطره هاي تجويز شده توسط جراح را بدرستي و در موقع مقرر استفاده كنيد. چندين ويزيت بعد از عمل براي كنترل كردن وضعيت بهبود چشم شما لازم است.

جراحي آب مرواريد يك عمل بسيار موفقيت آميز است. در بيش از 90% موارد ديد بهبود مي يابد مگر اينكه مشكلي در قرنيه، پرده چشم يا عصب چشم شما وجود داشته باشد. مهم است بدانيد كه ممكنست عوارض در طي عمل جراحي يا بعد از آن پيش بيايد كه باعث كاهش ديد شود.



نتيجه
آب مرواريد علت شايع كاهش ديد بخصوص در افراد مسن است اما قابل درمان مي باشد. چشم پزشك علاوه بر اينكه مي تواند به شما بگويد كه آيا كاهش ديد شما ناشي از آب مرواريد است و يا علت ديگري دارد. در تصميم گيري در مورد عمل جراحي نيز به شما كمك مي كند.


ديد طبيعي


آب مرواريد ممكن است سبب تاري يا عدم وضوح ديد شود


************************************************** *****

گلوكوم (آب سياه)


گلوكوم يا آب سياه بيماري است كه مي تواند سبب آسيب عصب بينايي و در نتيجه كوري شود. اين بيماري در آغاز هيچ علامتي ندارد ولي مي تواند در طول چند سال سبب كاهش بينايي و نهايتاٌ كوري شود. درمان زودرس مي تواند مانع پيشرفت بيماري و كاهش ديد بيمار گردد.


عصب بينايي:
عصب بينايي از بيش از يك ميليون رشته عصبي تشكيل شده است كه بصورت دسته اي از رشته ها گرد هم آمده اند. اين عصب شبكيه (پرده نازك حساس به نور در قسمت عقب كره چشم) را به مغز متصل مي كند (شكل 1). براي داشتن ديد خوب، سالم بودن عصب بينايي ضروري است.


تأثير گلوكوم بر عصب بينايي:
در بسياري از افراد افزايش فشار داخل چشم سبب گلوكوم مي شود. در جلوي چشم فضايي وجود دارد كه "اتاق قدامي" خوانده مي شود. مايع شفافي همواره وارد اين فضا شده و از آن خارج مي شود و وظيفه تغذيه بافت هاي مجاور را بعهده دارد. به محلي كه مايع از اتاق قدامي خارج مي شود اصطلاحاٌ "زاويه" گفته مي شود كه محل تلاقي قرنيه و عنبيه است (شكل 2). زماني كه مايع به زاويه مي رسد از طريق يك شبكه اسفنجي شكل شبيه يك سيستم زه كشي از چشم خارج مي شود.



گلوكوم زاويه باز از آنجا به اين نام خوانده مي شود كه زاويه اي كه مايع از آن خارج مي شود "باز" است. با اين حال، به دلايل نا مشخص، سرعت حركت مايع از خلال شبكه تخليه كند است. كندي حركت مايع سبب تجمع آن و بالا رفتن فشار داخل چشم مي شود و اين افزايش مي تواند سبب آسيب ديدن عصب بينايي و كاهش ديد شود، مگر آنكه فشار چشم پايين آورده شود.


چه كساني در خطرند؟

• افراد بالاي 40 سال
• كسانيكه در خانواده شان سابقه اين بيماري وجود دارد.

علائم بيماري:
گلوكوم زاويه باز در ابتدا علامت خاصي ندارد. ديد طبيعي بوده و دردي وجود ندارد. با ادامه يافتن بيماري، بيمار متوجه مي شود كه هر چند اشيايي را كه جلويش قرار دارند خوب مي بيند ولي اشيايي را كه در كنار قرار داشته و بايد از گوشه چشم به آنها نگاه كند بخوبي نمي بيند.

بيمار مبتلا به گلوكوم در صورت عدم درمان ممكن است ناگهان متوجه شود كه "ديد كناري" ندارد. درست مانند اين است كه دارد از درون يك لوله به اطراف نگاه مي كند. ادامه يافتن بيماري ممكن است سبب از بين رفتن باقيمانده ديد حتي در مركز شده و بيمار كور شود. (شكل هاي 3 و 4)



3


4 چشم مبتلا




تشخيص بيماري:

بسياري تصور مي كنند كه در صورتي مبتلا به گلوكوم هستند كه فشار چشمشان بالا باشد اما هميشه چنين نيست. فشار بالاي چشم خطر ابتلا به گلوكوم را افزايش مي دهد. بالا بودن فشار چشم الزاما به معناي ابتلا به گلوكوم نيست.

ابتلا يا عدم ابتلا به گلوكوم بر اثر بالا بودن فشار چشم بستگي به ميزان تحمل عصب بينايي در مقابل فشار بالاي چشم دارد و اين ميزان در افراد مختلف متفاوت است. هر چند فشار طبيعي معمولاٌ بين 12 تا 21 ميلي متر جيوه است، ولي حتي در اين فشار نيز ممكن است شخصي به گلوكوم مبتلا باشد و اين نشان مي دهد كه معاينه چشم اهميت بسيار زيادي دارد.

چشم پزشك براي تشخيص گلوكوم بايد اقدامات تشخيصي زير را انجام دهد:

• حدت بينايي (Visual Acuity): در اين تست كه با استفاده از چارت هاي بينايي انجام مي شود بينايي بيمار در فواصل متفاوت مشخص مي شود.

• ميدان بينايي: در اين تست ديد كناري (محيطي) بيمار اندازه گيري مي شود. با توجه به اينكه از دست دادن ديد كناري يكي از علائم گلوكوم است اين تست به تشخيص بيماري كمك مي كند.

• اتساع مردمك: در اين تست با استفاده از قطره مردمك چشم بيمار متسع مي شود و بدين ترتيب چشم پزشك ديد بهتري براي معاينه عصب بينايي پيدا مي كند. بعد از معاينه ممكن است ديد نزديك تا چند ساعت تار باشد.

• تونومتري: در اين تست فشار مايع داخل چشم اندازه گيري مي شود.

درمان:
هر چند گلوكوم علاج قطعي ندارد ولي درمان هاي رايج بيماري را كنترل مي كنند و اين تأييدي بر اهميت تشخيص و درمان زودرس است. بيشتر چشم پزشكان گلوكومي را كه تازه تشخيص داده شده است با دارو درمان مي كنند ولي تحقيقات جديد نشان داده است كه جراحي با ليزر، جايگزيني مطمئن و مؤثر است.


روش هاي درماني گلوكوم شامل موارد زيرند:

• درمان دارويي: شايعترين نوع درمان زودرس گلوكوم درمان دارويي است. داروهاي گلوكوم بصورت قطره هاي چشمي و قرص تجويز مي شوند. اين داروها به دو شكل سبب كاهش فشار داخل چشم مي شوند. بعضي باعث كاهش توليد مايع در چشم شده و بعضي به تخليه بيشتر مايع از درون چشم كمك مي كنند.
  داروهاي ضد گلوكوم ممكن است تا چند بار در روز تجويز شوند. بيشتر بيماران عوارضي نشان نمي دهند ولي بعضي از اين داروهاي ممكن است سبب سردرد شده و يا بر روي اعضاء ديگر بدن عوارضي داشته باشند. قطره ها ممكن است سبب سوزش و قرمزي چشم شوند.
  داروهاي ضد گلوكوم بايد تا زماني كه به كنترل فشار داخل چشم كمك مي كنند مصرف شوند. از آنجا كه گلوكوم معمولا علامتي ندارد، گاهي بيماران داروي خود را قطع كرده و يا فراموش مي كنند مصرف كنند.

• جراحي با ليزر: جراحي با ليزر به تخليه مايع از درون چشم كمك مي كند. هر چند از اين روش مي توان در هر زماني استفاده كرد ولي معمولا بعد از آزمايش درمان دارويي بكار مي رود. در بسياري موارد بيمار بايد بعد از جراحي ليزري نيز دارو مصرف كند.

• روش هاي جراحي رايج: در جراحي گلوكوم، هدف ايجاد محل خروج جديدي براي مايع داخل چشم است. هر چند چشم پزشك در هر زماني ممكن است تصميم به جراحي بگيرد ولي معمولا اين كار را پس شكست درمان دارويي و جراحي ليزري انجام مي دهد.
  جراحي در كلينيك يا بيمارستان صورت مي گيرد. قبل از جراحي به بيمار داروهايي جهت آرام و شل شدن داده شده و سپس چشم توسط تزريق موارد بي حس كننده در اطراف آن بي حس مي شود.

جراح قطعه كوچكي از بافت سفيدي چشم (صلبيه) را بر مي دارد و اين باعث بوجود آمدن كانال كوچكي براي عبور مايع درون چشم مي شود. سپس قسمت سفيد چشم كه برداشته شده است با لايه نازك و شفافي از ملتحمه پوشانده مي شود. مايع از مجراي ايجاد شده و از زير ملتحمه اي كه روي آن را پوشانده عبور كرده و از چشم خارج مي شود.

بيمار پس از جراحي بايد تا چند هفته از قطره هاي آنتي بيوتيك و ضد التهاب براي مقابله با عفونت و تورم استفاده كند. بايد توجه داشت كه اين قطره ها با قطره هايي كه بيمار قبلاً براي درمان گلوكوم مصرف مي كرده است متفاوتند. بيمار بايد همچنين بويژه در چند هفته اول پس از جراحي مرتباً ويزيت شود.

در بعضي از بيماران، جراحي حدود 80 تا 90 درصد در كاهش فشار مؤثر است. با اين حال، اگر مجراي جديد كه طي جراحي بوجود آمده است مسدود شود ممكن است به جراحي ديگري نياز باشد. در صورتيكه بيمار قبلاً تحت جراحي چشمي (نظير جراحي كاتاراكت) قرار نگرفته باشد جراحي گلوكوم بهترين اثر را دارد.

بايد بخاطر داشت كه با اينكه جراحي گلوكوم باقيمانده ديد بيمار را حفظ مي كند ولي باعث بهبود ديد نخواهد شد. در واقع، ديد بيمار ممكن است به خوبي ديد قبل از جراحي نباشد، هر چند كه در صورت انجام ندادن جراحي در درازمدت بيمار ممكن است ديد خود را كاملاً از دست بدهد.




جراحي گلوكوم نيز مانند هر جراحي ديگري ممكن است با عوارضي همراه باشد. اين عوارض عبارتند از: كاتاراكت، مشكلات قرنيه، التهاب يا عفونت داخل چشم و تورم عروق خوني پشت چشم. البته براي هر يك از موارد گفته شده درمان هاي مؤثري وجود دارد.



انواع ديگر گلوكوم:

هرچند گلوكوم زاويه باز شايعترين نوع اين بيماري است ولي گلوكوم انواع ديگري نيز دارد:

• در گلوكوم با فشار طبيعي يا پايين، تخريب عصب بينايي و محدود شدن ديد كناري بصورت غير منتظره اي در افرادي رخ مي دهد كه فشار چشمشان طبيعي است. در درمان اين بيماران از همان روش هاي درمان گلوكوم زاويه باز استفاده مي شود.
  
  
  
• در گلوكوم زاويه بسته مايعي كه در قسمت جلوي چشم قرار دارد بدليل مسدود شدن زاويه توسط قسمتي از عنبيه (قسمت رنگي چشم) راهي به زاويه نداشته و نمي تواند از چشم خارج شود. در اين بيماران يك افزايش ناگهاني در فشار چشم ديده مي شود. علائم اين نوع گلوكوم شامل درد شديد و تهوع و همچنين قرمزي چشم و تاري ديد است. گلوكوم زاويه بسته يك مورد اورژانس است و بيمار بايد سريعاً درمان شود. در صورت عدم درمان، بيمار ممكن است ظرف 1 يا 2 روز كور شود. جراحي ليزري فوري بطور معمول انسداد را برطرف كرده و بيمار را از كوري نجات مي دهد.
  
  
  
• در گلوكوم مادرزادي، كودك به دليل وجود يك نقص مادرزادي در زاويه به گلوكوم مبتلاست. كودكان مبتلا معمولاً علائم واضحي نظير چشم هاي كدر (cloudy eye)، حساسيت به نور، و اشكريزش شديد دارند. درمان معمولاً بصورت جراحي صورت مي گيرد زيرا داروهاي ضد گلوكوم ممكن است اثرات نامشخصي بر روي شيرخواران داشته باشند و همچنين تجويز اين داروها در اين بيماران مشكل است. در صورتيكه جراحي بلافاصله پس از تشخيص انجام شود اين كودكان شانس بسيار بالايي براي داشتن يك ديد خوب خواهند داشت.
  
  
  
  
• گلوكوم ثانويه مي تواند عارضه اي از بيماري هاي ديگر باشد. اين نوع گلوكوم بعضي اوقات ناشي از جراحي چشم يا كاتاراكت پيشرفته، آسيب هاي چشمي، بعضي تومورهاي چشمي، يا يووئيت (التهاب چشم) باشد. يكي از انواع به نام گلوكوم رنگدانه اي (Pigmentary Glaucoma) زماني رخ مي دهد كه رنگدانه ها بصورت فلس از عنبيه جدا شده و با انسداد شبكه خروج مايع چشمي، مانع عبور آن شوند. نوع شديدي نيز به نام گلوكوم نئوواسكولار (Neovascular Glaucoma) با ديابت مرتبط است. همچنين، داروهاي كورتيكواستروئيدي (داراي كورتون) كه در درمان التهاب هاي چشمي و ديگر بيماريها كاربرد دارند نيز مي توانند در درصد كمي از بيماران سبب شروع گلوكوم شوند.
  

http://www.noorvision.com/

[yas-90]

افتادگی پلک یا پتوز

پتوز چيست؟
به افتادگي پلك فوقاني پتوز گفته مي شود. اين افتادگي ممكن است خفيف بوده و يا تمامي مردمك را بپوشاند. در برخي موارد پتوز مي تواند ديد طبيعي را محدود و يا حتي بطور كامل مسدود نمايد.

پتوز مي تواند:

• يك يا هر دو چشم را درگير كند.
• وراثتي باشد.
• در بدو تولد بروز كند.
• در سنين بالاتر اتفاق بيفتد.

پتوز در كودكان
پتوز مادرزادي به معناي وجود پتوز در بدو تولد مي باشد. اگر كودكي با پتوز متوسط تا شديد متولد شود، ممكن است براي تكامل بينايي نيازمند درمان فوري باشد.
پتوز مادرزادي اغلب در اثر نقص در تكامل عضله بالابرنده پلك فوقاني كه عضله لواتور نام دارد، اتفاق مي افتد. اگرچه معمولا يك اختلال مجزا مي باشد، ولي در موارد مادرزادي، ممكن است همراه با اختلالات زير باشد:

• اختلال حركات چشمي
• بيماري هاي عضلاني
• تومورهاي پلك يا ساير تومورها
• اختلالات عصبي
• عيوب انكساري

پتوز مادرزادي معمولا با گذشت زمان بهبود نمي يابد.





علائم و نشانه هاي پتوز كدامند؟

شايعترين علامت آشكار پتوز در كودكان، افتادگي پلك مي باشد. در پتوز مادرزادي، اغلب عدم تقارن چين پلك فوقاني وجود دارد. كودكان مبتلا به پتوز ممكن است براي ديدن مجبور شوند گردن خود را به عقب خم كنند يا ابروها را به سمت بالا بكشند. اين مانورهاي سر و صورت نشان مي دهند كه كودك سعي مي كند براي ديدن از هر دوچشم استفاده نمايد. بعد از گذشت چند سال، اين وضعيت هاي غير طبيعي سر ممكن است منجر به اختلالات ظاهري سر و گردن شوند.


مشكلات ناشي از پتوز در كودكان كدامند؟
شايع ترين اختلال جدي مرتبط با پتوز دوران كودكي، آمبليوپي (تنبلي چشم) مي باشد. به دو علت پتوز مي تواند ايجاد تنبلي چشم كند:

1. انسداد مسير بينايي در موارد پتوز شديد
2. ايجاد آستيگماتيسم و تاري ديد ناشي از آن

بعلاوه پتوز ممكن است در صورت وجود انحراف چشم آن را مخفي نمايد و اين مورد نيز مي تواند منجر به تنبلي چشم شود.


پتوز مادرزادي چگونه درمان مي شود؟
در اغلب موارد، پتوز كودكان با جراحي درمان مي شود. اگر تنبلي چشم هم وجود داشته باشد، ممكن است درمان با قرار دادن پوشش بر روي چشم سالم، استفاده از عينك يا قطره چشمي ضروري باشد. تشخيص لزوم انجام جراحي و انتخاب روش مناسب، بر اساس عوامل زير صورت مي گيرد:

• سن كودك
• درگيري يك يا هر دو پلك
• شدت پتوز
• قدرت عضلات بالا برنده و پايين آورنده پلك
• وضعيت حركات چشمي

در اوايل دوران زندگي معمولا ضرورتي به انجام جراحي براي موارد خفيف تا متوسط پتوز وجود ندارد. هم در موارد مذكور و هم موارد شديدي كه تحت عمل جراحي قرار گرفته اند، بايد به طور منظم از نظر تنبلي چشم، عيوب انكساري و حالت هاي وابسته توسط چشم پزشك بررسي و در صورت نياز تحت درمان قرار گيرند.



علل پتوز بالغين چيست؟
شايعترين علت پتوز در بالغين، كشيدگي يا جداشدگي تاندون عضله لواتور از روي پلك مي باشد. وقوع اين فرايند ممكن است ناشي ازعلل زير باشد:

• افزايش سن
• به دنبال جراحي كاتاراكت (آب مرواريد) يا ساير جراحي هاي چشمي
• ضربه به چشم

پتوز بالغين همچنين ممكن است عارضه اي از ساير بيماري ها مانند بيماري هاي عصبي يا عضلاني و در موارد نادر تومورهاي حدقه چشم باشد كه عضله بالابرنده پلك يا عصب آن را درگير مي كنند

پتوز بالغين چگونه درمان مي شود؟
چشم پزشك مي تواند بررسي جامعي از مشكل شما به عمل آورده و راجع به روش هاي درماني مختلف و عوارض وخطرات احتمالي آن ها اطلاعات لازم را در اختيار شما قرار دهد.

براي تشخيص علت پتوز و انتخاب بهترين روش درماني ممكن است نياز به انجام آزمايش خون، عكسبرداري هاي مخصوص و يا ساير آزمايشات باشد. در صورت يافتن علت زمينه اي بايد ابتدا اين مورد اصلاح گردد، اما در اغلب موارد، درمان نهايي جراحي است كه نوع جراحي نيز بر اساس شدت پتوز و ساير يافته هاي باليني تعيين مي گردد.


خطرات جراحي پتوز كدامند؟

جراحي معمولابهترين درمان افتادگي پلك است جراح عضلات بالا برنده پلك فوفاني را تقويت ميكند وظاهر فرد بهتر كرده وامكان ديد بهتر را فراهم مي نمايد در موارديكه عضله بالا برنده دچار ضعف شديد باشد جراح پلك را از زير به ابرو اتصال مي دهد تافرد بتواند از نيروي عضلات پيشاني براي بالا كشيدن پلك استفاده كند بعد از جراحي ممكن است پلك ها متقارن نباشند و بندرت ممكن است حركت پلك ها نيز از بين برود بچه هايي كه با افتادگي پلك متوسط يا شديد متولد مي شوند نيازمند درمان هستند زيرا براي جلوگيري از بروز آمبليوپي به ديد خوب نياز دارند (آمبليوپي يا تنبلي چشم در اثر عدم استفاده از چشم بدلايل مختلف از جمله عدم ورود نور به چشم به دليل افتادگي پلك در دوره تكامل بينايي كه تا سن هفت سالگي ادامه دارد ايجاد مي گردد ) همه بچه هاي گرفتار افتادگي پلك حتي موارد خفيف ان بايد هر سال معاينه گردند تا در صورت بروز هر گونه مشكلي بسرعت در مان گردند.

خطرات جراحي پتوز شامل عفونت، خونريزي و كاهش بينايي مي باشد، ولي وقوع اين عوارض بسيار نادر است. بلافاصله بعد از عمل، ممكن است چشم بطوركامل بسته نشود، ولي اين عارضه معمولا مقطعي است. در طي اين مدت مي توان از قطره و پماد براي محافظت چشم استفاده نمود. اگرچه ظاهر پلك بطور قابل توجهي اصلاح مي شود، اما ممكن است پلك ها كاملا قرينه به نظر نرسند. در اغلب موارد بعد از جراحي در نگاه به پايين پلك عمل شده نسبت به طرف مقابل مختصري بالاتر قرار مي گيرد و شب ها مختصري باز مي ماند كه اين دو عارضه مشكل آفرين نيستند. در موارد نادر، حركات كامل پلك قابل برگشت نيست. در برخي موارد، ممكن است بيش از يك بار عمل جراحي لازم باشد.


خلاصه
پتوز در بالغين و كودكان با انجام جراحي قابل درمان است و اين درمان علاوه بر اصلاح وضعيت ظاهري مي تواند باعث بهبود بينايي نيز شود. در پتوز كودكان، انجام معاينات منظم چشم پزشكي در سال هاي اول زندگي براي پيشگيري و درمان تنبلي احتمالي چشم از اهميت ويژه اي برخوردار است.

http://www.farabihospital.com
http://www.noorvision.com

[yas-90]

نیستاگموس یا لرزش چشم

به حرکات غير ارادي و ريتميک چشمي گفته مي شود که داراي يک فاز رفت و يک فاز برگشت است. اين حرکات افقي، عمودي يا چرخشي هستند.این حرکات غیر ارادی بوده و بیشتر این موارد به صورت مادرزادی بروز می کند ولی ممکن است بر اثر برخی بیماریها مانند بیماریهای مغزی و گاهی اوقات ضایعات گوش داخلی نیز ایجاد شود که در این صورت اکتسابی خواهد بود.

هدف اوليه از بررسي چشمي اين بيماران، تشخيص موارد اکتسابي است که به علت يک اختلال سيستم عصبي ايجاد شده و بايد بلافاصله بررسي ها و اقدامات لازم درماني صورت گيرد. اما در بيشتر افرادی که نيستاگموس دارند، اين مشکل مادرزادي است (که يا حسي است يا حرکتي). در اختلال نوع مادر زادی کمبود ماده رنگی در شبکیه و به خصوص لکه زرد که مرکز بینایی است باعث لرزش چشم می شود. نيستاگموس حسي بر روي يک بيماري زمينه­اي چشم (با کاهش شديد بينايي از ابتداي تولد) ايجاد مي شود. از جمله اين بيماري ها مي توان کاتاراکت (آب مروارید) وگلوکوم مادرزادي، آلبينسيم، اختلالات مادرزادي شبکيه و عصب بينايي را نام برد.در نيستاگموس حرکتي اختلال چشمي ديگري وجود ندارد و اين بيماران از قدرت بينايي خوبي برخوردار هستند.

بیماریهای گوش میانی و اختلالات سیستم تعادلی و درگیری قسمتهای دیگر گوش یا مراکزی از مخچه می تواند نیستاگموس از نوع پرشی ایجاد کند که یقیناً می تواند همراه با عدم تعادل در فرد مذکور باشد.

همچنین ضایعات مختلف مغزی عمدتاً در نواحی ساقه مغز به صورت اختلالات عروقی و... می تواند همراه با انواع مختلف نیستاگموس باشد.

کاهش شدید دید چشمها در دوران رشد سیستم بینایی خصوصاً دوران نوزادی و سه ماه اول زندگی منجر به اختلالات حرکتی همراه با نیستاگموس در چشمها خواهد شد که کودک را مجبور می کند که سر خود را کج کرده تا دید بهتری داشته باشد. (در این حالت کج نگاه داشتن سر معلول لرزش چشمها است و علت اصلی آن محسوب نمی شود.)

گاهی اوقات بیماران مبتلا به لرزش چشم یا نیستاگموس در یک نگاه و یا حالت خاص، لرزش به حداقل و دید به حداکثر می رسد. بنابراین جهت قرار دادن چشمها در وضعیت خاص با حداقل لرزش و حرکت حیرانی سر ایجاد می شود.

در این موارد برای اصلاح آن در زمان مناسب و بعد از بررسیهای دقیق، عمل جراحی روی عضلات چشم انجام می شود. در این عمل نقطه حداقل لرزش یا حداکثر دید به وضعیت اولیه نگاه روبرو منتقل می گردد و در نتیجه چرخش سر و کج نگاه داشتن آن اصلاح می گردد.

تشخيص و درمان

علامت اصلي همان حرکات ريتميک است که در اغلب موارد با چشم غير مسلح نيز قابل تشخيص است. در برخي بيماران وجود وضعيت غيرطبيعي سر جبراني براي قرار گرفتن در وضعيتي است که کمترين ميزان نيستاگموس وجود دارد. در برخي از بيماران ممکن است همزمان با نيستاگموس، انحراف چشم نيز وجود داشته باشد.

علاوه بر علايم فوق، در موارد حسي ساير علايم بيماري زمينه اي چشمي نيز قابل تشخيص هستند. در مواردي که شک به بيماري زمينه اي سيستم عصبي وجود دارد، بررسي هاي لازم در اين زمينه بايد انجام شده و کودک سريع تر به متخصص مغز و اعصاب معرفي شود.

در بيماران مبتلا به نيستاگموس در صورت وجود مشکلات زمينه اي چشمي قابل حل، در ابتدا بايد آن ها را درمان کرد و در صورت وجود عيب انکساري بايد آن را اصلاح کرد. براي درمان نيستاگموس مي توان از عينک هاي منشوري سود برد. درمان جراحي نيستاگموس به منظور اصلاح وضعيت غير طبيعي سر، اصلاح انحراف چشم احتمالي همراه و کاهش شدت و دامنه نيستاگموس است که انواع مختلف روش هاي جراحي براي اين منظور وجود دارد. بايد توجه داشت که هيچ کدام از روش­هاي فوق قادر به از بين بردن کامل نيستاگموس نيستند.

در موارد مادرزادی نیستاگموس، برخی از روشهای غیر جراحی مانند تمرینات ورزشی چشم که به تمرینات اوتاپتیکس معروف است انجام می پذیرد و همچنین درمانهای جراحی نیز در بهبود نسبی دید و اصلاح وضعیت غیر طبیعی سر بسیار مفید و سودمند است.



http://sadr73.blogsky.com
http://www.noorvision.com