اف ام آر آی: علم بحث انگیز تصویربرداری از مغز

[نارون1]

[ساینتیفیک امریکن - پژوهشکده علوم شناختی:]


به سختی هفته ای می گذرد بدون آن که خبرهای مهیجی درباره این که پویش (اسکن) های مغزی اسرار تازه ای را در زمینه توان های شناختی ما فاش کرده اند نشنویم.

همین تازگی، با خبری روبرو شدم که بر پایه یک پژوهش تازه عصب شناسان می توانند بر مبنای واکنش های مغز شما بگویند که آیا شما و همسرتان در چند سال آینده هم با هم خواهید بود یا نه: "شما ممکن است بتوانید آن [آینده] را از دوستان و خویشان خود پنهان کنید. اما نمی توانید از عصب شناسان پنهانش کنید."

روشی که این مطالعه بر آن بنیاد نهاده شده است، درست همانند بیشتر مطالعه هایی که سروصدای زیادی به پا می کنند، اف ام آر آی است.



پژوهشگران در تلاش بوده اند تا "آنچه را که زیر کاپوت [جمجمه] است" با به کارگیری لنز عصب شناسی پدیدار سازند، و در این راه به همه گونه دانسته های تازه در مورد رفتار انسان دست یافته اند.

آنها به بررسی همه چیز پرداخته اند، از این که چگونه چندکارگی برای سالمندان دشوارتر است تا این که چگونه افراد دوست دارند در مورد خود حرف بزنند. پایه های عصبی عشق و نفرت، مهربانی و تحسین همگی با اف ام آر آی مطالعه شده است، با نتیجه ی حباب های رنگی که نمایانگر مراکز عشق و نفرت در مغز ماست.

...



با توجه به علاقه فوق العاده ای که به سرمایه گذاری در این فناوری وجود دارد و سیلی از مطالب انتشار یافته که ارتباط های بی شماری میان علایم اف ام آر آی و عملکرد مغز را فاش می سازد،



شگفت آور است که تا چه اندازه اندک در مورد علایم BOLD [تابع میزان اکسیژن خون] و ترجمان دقیق آن علایم می دانیم. روی و شرینگتن در 120 سال پیش توجه دادند که جریان خون به صورت تنگاتنگی با سوخت و ساز های عصبی جفت (مرتبط) است، و به این ترتیب نسل هایی از دانشمندان پس از آنها این طرح را پی گرفتند که به طور غیر مستقیم کنش های عصبی در مغز انسان را نقشه برداری نمایند.



علیرغم میزان فوق العاده عظیمی از پژوهش ها که تاکنون انجام پذیرفته است، حتی با کمک اف ام آر آی، هنوز تا اندازه زیادی جزییات ساز و کاری که در پس این جفت بودن (ارتباط) میان تغییرات در اکسیژنی شدن بافت های موضعی و فعالیت های مغز قرار دارد ناشناخته و بحث انگیز باقی مانده است. آنچه که دانسته است این است که منابع بسیار گوناگونی به علایم BOLD کمک می کنند از جمله نفس کشیدن، حرکت سر، ضربان قلب و نرخ های شلیک جمعیت های عصبی موضعی.