چگونه یک مقاله علمی تاثیر گذار بنویسیم؟

[باستان شناس]

10 فرمان برای نگارش علمی و جذاب

1. یک تفکر قدیمی در معماری وجود دارد که می ‌گوید شکل اشیا از عملکردشان پیروی می ‌‌کند.
این تفکر در نگارش هم وجود دارد.
بسیاری از دانشمندان عقیده دارند هیچ چیزی مهم ‌تر از نتایج مقالاتشان نیست.
اما واقعیت این است که اولین عملکرد مقاله انتقال پیام به خواننده و متقاعد کردن وی به ارزشمند بودن تحقیق انجام شده است. بنابراین بهتر است قبل از شروع به نوشتن، در مورد پیام موضوع تأمل شود.
حتی بهتر است پیش از نوشتن عنوان مقاله، راجع به نتایج مقاله نیز اندیشیده شود.
دانشمندان امروزی کمتر به بیان نتایج خام می ‌پردازند و هدفشان تفسیر و بحث بهتر نتایج است (Horton,1995).
یک نویسنده ممکن است موضوعی را در ذهن خود روشن و واضح تصور کند و نیازی به توصیف و تفسیر حس نکند، در صورتی‌ که خواننده ممکن است اصلاً چنین تفکری نداشته باشد. تمام تردید‌ها توسط خوانندگان مختلف از این تفکر نویسنده ناشی می ‌شود که مطلبی که در اثر بحث و گفتگوی زیاد برای وی مسجل و بدیهی شده است برای خواننده نیز واضح و روشن است.
گاهی اوقات، نتایجی که مربوط به موضوع اصلی نیستند هر قدر هم که جالب باشند، بهتر است حذف شوند و اگر این نتایج حذف شده مفید و اساسی باشند بهتر است در یک مقاله دیگر مطرح شوند.

یک نوشتار باید یک پرسش اصلی را پاسخ دهد و بی ‌توجهی به این موضوع از دلایل شایع بی‌ میلی خوانندگان نسبت به مطالب است.(Lambert et al2003) این پرسش باید مشخص،جدید، مورد علاقه و استقبال جامعه علمی باشد(Perneger & Hudelson, 2004) . خوانندگان مجلات فوق تخصصی به توضیحات اضافه و طولانی درباره موضوع مورد بحث علاقه‌ای ندارند، در حالی ‌که در مجلات عمومی، برای ایجاد پس زمینه علمی مناسب برای خوانندگان نیاز به توضیحات تکمیلی احساس می‌شود.
به طور کلی دانشمندان باید خود را جای خوانندگان گذاشته و عمق و جزئیات لازم مطلب را از دیدگاه خوانندگان بررسی کنند.

2. مورد دیگر استفاده از شیوایی و فن بیان مناسب در حین پیروی از اسلوب مقاله ‌نویسی است. (David Reese)
چنین عنوان می ‌کند که در یک مقاله پزشکی، علمی یا هر نوع دیگر، نویسنده باید با استفاده از لغات متداول سعی کند که خواننده را نسبت مطلب نوشته‌ شده متقاعد سازد. درعین حال، علی ‌رغم تلاش برای فصاحت مطالب، هرگز مشاهدات و حقایق ارایه ‌شده در مقالات نباید تحت تأثیر فن خطابه قرار گیرند.

به عنوان مثال در یک مقاله ضرورتی برای استفاده از صفات و قیدهای پیچیده وجود ندارد و در صورتی ‌که بیان نتایج و بحث منطقی و روان باشند، خواننده نیازی به لغات نا مفهوم و غیر ضروری جهت درک بهتر مطلب احساس نمی‌ کند.
کلمات غیرضروری بهتر است حذف شود. یک نگارش پرتوان، معمولاً مختصر و فشرده است. این موضوع درمورد نوشته‌های عمومی نیز مصداق دارد.
هر قدر در یک نوشته ترکیبات طولانی‌ و پیچیده و توضیحات اضافی در پرانتز بیشتر باشد، خوانندگان و حتی علاقه ‌مندان به موضوع را از ادامه مطالعه باز می‌دارد. بهترین و مطمئن ‌ترین کار برای جلب توجه خواننده‌ها بیان مطالب به صورت صریح، قطعی و مشخص است.

3. خوانندگان انتظار دارند هر نوع اطلاعات خاص موجود در یک مقاله را در محل مخصوص آن پیدا کنند. در صورتی‌ که جابجایی ‌های زیادی در محل‌ های ارایه اطلاعات ایجاد شود، مثلاً برخی نتایج بدون آن ‌که در قسمت یافته‌های مقاله ذکر شده باشند در بحث مورد ارزیابی و تفسیر قرار گیرند، خواننده را سردرگم می ‌کنند. مطالبی که قرار نیست در قسمت بحث مطرح شود بهتر است از قسمت نتایج حذف شود.

4. عنوان مهم ‌ترین عبارت یک مقاله است. اگر خواننده‌ای اهمیت نوشته‌ای را از عنوان آن برداشت نکند به خواندن آن ادامه نمی ‌دهد. عنوان‌های طولانی حامل اطلاعات بیشتری هستند ولی توجه کمتری جلب می‌ کنند، به ‌خصوص در افرادی که با نگاه سریع و گذرا از روی عناوین موجود در فهرست مجلات، مقاله مورد نظرشان را انتخاب می ‌کنند. عنوان‌های کوتاه جذاب‌ تر هستند ولی ممکن است مفهوم کامل را نرسانند. عناوینی که از لغات ایهام‌ دار استفاده می ‌کنند، جذابیت بیشتری برای خوانندگان دارند، ولی نباید به تبیین محتوای اطلاعاتی مطلب بپردازند. در نهایت در هنگام انتخاب عنوان مناسب، باز هم بهتر است نویسنده خود را در جایگاه خواننده قرار دهد.