قسمتی از کتاب پیامبر نوشته جبران خلیل جبران

[ستاره صبح امید]

غم و شادي

Then a woman said , Speak to us of Joy and Sorrow.And hi answered: Your joy is your sorrow unmasked .

آنگاه زنی پای پیش نهاد و گفت برای ما از غم و شادی سخن بگوی . پیامبرگفت: شادیهای شما همان غمهای شماست که نقابش را برداشته است.

And the selfsame well from which your laughter rises was oftentimesfilled with your tears.

و چاهی که خنده هایتان از آن میجوشد، همان است که از اشکهایتان پر شدهاست.

And how is else can it be?

و چگونه جز این تواند بود ؟

The deeper that sorrow carves into your begin ,the more joy you cancontain.

هرچه قدر غم ژرفتر وجود شما را می کاود ،گنجایشی فراختر برای شادیخواهید داشت .

Is not the cup that holds your wine the very cup that was burned in thepotter`s oven?

آیا سبوی شرابتان همان سوخته جانی نیست که کوزه ی کوزه گران بیرون آمدهاست؟

And is not the lute that soothes your spirit ,the very wood that whatwas hollowed with knives?

وآیا آن عود که آهنگش جان را می نوازد همان چوبی نیست که دلش را با تیغتیز تهی کرده اند؟

When you are joyous,look deep into your heart and you shall find it isonly that which has giving you joy.

وقتی شاد و خرم هستی به ژرفای قلبت نظر کن تا ببینی که این قلبهمان است که تو را غمگین کرده بود

When you are sorrowful look again in your heart ,and you shallsee that it truth you are weeping for that which has been your delight.

وهنگامی که غم بر تو چیره شده است باز در قلب خود نگاه کن تا ببینی کهبراستی در فراق آنچه قلبت را از شادی پر کرده بود گریه می کنی .

Some of you say,”Joy is greater than sorrow ,”andothers say,”Nay ,sorrow is the greater .”

بعضی می گویند شادی از غم عظیمتر است ، بعضی میگویند چنین نیست بلکه غمبر شادی چیرگی دارد

But I say unto you,they are inseparable.

اما من باتو میگویم غم و شادی از هم جدایی ناپذیرند

Together they come,and when one sits alone with you at your board,remember that the other is asleep upon your bed.

آنها با هم نزد تو می ایند و هنگامی که یکی از آنها در کنارت نشستهاست،بیادآرکه آن دیگری نیز در بستر تو به خواب رفته است.

Verily you are suspended like scales between your sorrow and your joy.

و همانا که تو چون دو کفه ترازو میان شادی و غم آویخته ای .

Only when you are empty are you at standstill and balanced.

و تنها هنگامی که به کلی تهی باشی دو کفه در حال توازن کنار هم خواهندبود .

When the treasure-keeper lifts you to weigh his gold and hissilver,needs must your joy or your sorrow rise or fall.

اما وقتی خزانه دار هستی تو را برمی دارد تا زر و نقره خویش را بسنجد ،در آن هنگام بناچار دو کفه غم و شادی تو بالا و پایین می رود