فضاپیمای سایوز

[Joseph Goebbels]

فضاپیمای سایوز تی‌ام‌ای-۷ در مدار زمین

فضاپیمای سایوز :

فضاپیمای سایوز موفق ترین فضاپیمای سرنشین داری است که تا به امروز ساخته شده و در ماموریتهای گوناگون به پرواز درامده است که از این تعداد می توان به 115 ماموریت سرنشین دار و 26 ماموریت بدون سرنشین اشاره کرد . 3 ماژول اصلی سایوز از انتها عبارتند از : ماژول پیشرانش که به عنوان ماژول خدمات وسیله عمل می کند ؛ ماژول تحت فشار بازگشتی که خدمه را در خود جای می دهد و به عنوا نمرکز فرماندهی فضاپیما عمل می کند و در نهایت ماژول مداری که تسهیلات اقامت ، انبار تدارکات و امکانات فعالیت های خارج از وسیله مانند راهپیمایی فضایی را اماده می کند .


بخش‌های سه‌گانه سایوز


باتری های خورشیدی روی ماژول فضانورد سوارند . مواد به کار رفته در ساخت این ماژول ها بین سال های 1961 تا 1963 انتخاب شدند . به این ترتیب که پس از مطالعه روی تیتانیوم ، بریلیم و ایاژهای الومینیومی الیاژی از الومینیوم انتخاب شد . عایق حرارتی که ماژول ها را می پوشاند ، دو لایه دارد ؛ لایه بالایی شامل ورقه ای از پنبه نسوز ( آزبست ) ، و لایه زیرین از یک ماده سبک عایق در برابر گرما . در هر یک از ماژول ها تجهیزاتی قرار گرفته است که وظیفه ای را در به ثمر رساندن ماموریت سایوز به عهده دارد . هدف اصلی طراحی سایوز در ان زمان سفر به ماه بود ؛ رویایی که شوروی هیچ گاه به ان دست پیدا نکرد . امروزه پس از بازنشسته شدن شاتل ها ، این فضاپیما در کنار نسخه بدون سرنشین ان ، پراگرس مهمترین فضپیماهای فعال در جا به جایی اذوقه و سکنه ایستگاه به شمار می رود .



فضاپیمای سایوز تی‌ام‌ای-۹ حامل انوشه انصاری پس از اتصال به ایستگاه فضایی بین‌المللی


منبع : مجله دانستنیها / ش 47