سکوتی که بیماری تولید می کند ...
سکوتی که بیماری تولید می کند ...این بار از سکوت عرفانی قصد ندارم بنویسم, بلکه از سکوتی که از طریقخرافه زدایی و درک و فهم و
صیقل دادن و خودسازی نصیب می شود. از سکوتی که افسردگی و خشم ، مرگ و نابودی می آفریند می نویسم.
انسان حداقل از دیدگاه روانشناسی موجودی است که انبار کردن و هضم نکردن تردیدها در مغزاو را از
جاری بودن و خودجوش بودن محروم می سازد. سکوت در برابر ناحق طلبی روشن و آشکار، ظالمانه
می باشد و فقط افراد ظالم در برابر ناحق طلبی سکوت اختیار می کنند
اگر همسرمان را دوست نداریم ولی به زبان هم نمی آوریم ظلم و جنایت را امتداد می دهیم. زیرا برای
فرزندانمان مرموزی و غیر شفافی را آموزش می دهیم.
اگر از دوستتان رنجیده اید ولی سکوت اختیار می کنید در واقع خیانت می کنید. تمام تردیدهای نسل بشر
از نونهالی باید آشکار شوند و از پستوهای درون و زیر زمین ها آشکار و رو شوند در غیر این صورت درون انسان
خواهد گندید و حداقل یک زندگی نیمه حال و افسرده و غیر خلاق را همراه خواهد داشت
اگر از کسی خوشمان آمد ولی سکوت اختیار کردیم در واقع قاتل دوست داشتن هستیم ولی نمی دانیم!
اگر در برابر زیبایی و خوشبختی دوستتان بی اعتنایی کنید جشن را از کف می دهید و عزا را به دست می آورید.
انسان های مخرب همیشه در برابر زیبایی و موفقیت اطرافیان سکوت اختیار می کنند و برعکس دنبال
عیب جویی می گردند تا به این طریق عیب و زشتی خودشان مورد توجه قرار نگیرد
نمی توان به بهانه من نمی دانم و به من مربوط نیست و به بهانه قضاوت نکردن و غیره از واکنش خود
پرهیز کنیم. اگر همه انسان ها واکنش از خود نشان ندهند ، بی اعتنایی تبدیل به خصوصیات فردی و
اجتماعی خواهد شد. در حالی که یک جامعه و خانواده باز همیشه موفق تر از یک جامعه و خانواده اقتدارگر
می باشد. اگر مخالف نظر دوستتان هستید آن را با او در جریان بگذارید در غیر این صورت سکوت شما
تبدیل به خشم و هزاران بیماری خواهد شد. لازم نیست ما در حقانیت خودمان سماجت به خرج بدهیم و
متعصب فهم و درک خود باشیم. همان که دوستانه درونمان را خالی کنیم کافی است.
در خانواده ها و جوامع بسته و اقتدارگر تجاوز روانی به مراتب بالاتر از خانواده ها و جوامع باز و دمکرات محور
می باشد. بترسیم از کسانی که شفاف نیستند و بترسیم از کسانی که خطاهای ما را هیچگاه به رو
نمی آورند. پس عشق کشی نکنیم و اگر عاشق چیزی هستیم آن را آشکار سازیم.
اگر خورشید سکوت و قهر کند چه اتفاقی می تواند بیفتد!؟ این نوع سکوت ها بوی تعفن دارند! اگر در
چنین مواردی سکوت نکنیم ، سکوت عرفانی را می توانیم تجربه کنیم .
لطفا ،با خودمان صادق و صادق تر باشیم.
منبع
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
.gif)
کاش همه مون میدونیستیم که چه وقت باید سکوت کنیم وچه وقت نباید ......کاش سکوتمون از روی غرور وخودخواهی نباشه که اگه اینطوری باشه شکستنش خیلی مشکل وشاید محال باشه ......کاش در برابر ابراز عشق وعلاقمون به عزیزانمون سکوت نکنیم زیرا که شاید روزی بیاد که دیگه فرصت این کارو نداشته باشیم و زمانی سکوتمون رو بشکنیم که دیگه عزیزمون پیشمون نیست و اسیر خاک شده .....کاش نیاد روزی که این قدر سکوت کنیم که حتی حاضر نباشیم سکوتمونو پیش خدا بشکنیم و حرفای دلمونو بهش بگیم ......کاش خدا این توانایی رو بهمون بده تا تشخیص بدیم کی سکوت کنیم وکی نباید .....کاش و ای کاش ........
علاقه مندی ها (Bookmarks)