پهپاد هایی که تا کنون در انها از سلول های خورشیدی استفاده شده است

[sayed mojtaba]

پهپاد هایی که تا کنون در انها از سلول های خورشیدی استفاده شده است عبارتند از:

1. SolarVentus
در حال حاضر در دست ساخت ، این هواپیما SolarBubbles پیشرفته ترین طراحی تا به امروز است. حمل 36 باتری Li - Ion با سلول های ، 125 GaAr سلولهای خورشیدی ، ارتباطات هوایی مورد نیاز برای پرواز خود مختار و اجناس مقرون بصرفه برای حمل و نقل دوربین ، این هواپیما 3.5kg باید قادر به ماندن در هوا به مدت بیش از 36 ساعت است. بال Monokote تحت پوشش با استفاده از تیرD شکل- برای پشتیبانی و حجم به اندازه کافی برای نگه داشتن ارتباطات هوایی ، سلول های خورشیدی ، و بیشتر از باتری های پرواز است.

2. SolarSight
در حال حاضر تحت توسعه ، این هواپیما یک نسخه اصلاح شده از بدنه SolarVentus در همکاری با آزمایشگاه لینکلن MIT ایجاد شده است. طراحی شده برای حمل و نقل gimballedبار مفید برای یک پرواز طولانی استقامتی ، این بدنه توده باتری برای بار مفید برای حمل و نقل تجاری است.
3. YellowTail
هواپیما اولین هواپیمای بی موتور سبک طراحی شده است و از ابتدا توسط تیم SolarBubbles ساخته شده است. این هواپیما نشان دهنده انتظار می رود که تکرار اولین طرح برای رسیدن به 36 ساعت پرواز با سلول خورشیدی هدف شده است. این بال 3.1m ، بال فومی با استفاده از کامپوزیت تحت پوشش قرار گرفته است. از آنجا که این هواپیما دینامیک شبیه به هواپیما نهایی انرژی خورشیدی را برای استفاده به عنوان یک بستربرای تست خلبان اتوماتیک اصلاح شده است.


4. BlueFin
اولین هواپیما برای پروژه پیل سوختی ساخته شده است. طراحی شده برای حمل شش مخزن پروپان کوچک و AMI سلول سوختی اکسید جامد داخلی را برای بیش از 24 ساعت. با استفاده از یک 8 فوت طول کف بال هسته کامپوزیت و وزن برخاست ناخالص بیش از 6kg داشتند. در طول پرواز آزمایش یک نقص در پیوندی کنترل اهرم بندی باعث سقوط هواپیما شد. در BlueFin کل پرواز ، سه بار ، هر چند هرگز با یک سلول سوختی ذخیره همراه نداشته است.

RedFin.5
هواپیمای دوم پروژه پیل سوختی ساخته شده است ، درRedFin با استفاده از طراحی بال همان BlueFin. این هواپیما باز پیکربندی نردبان قاب بدنه استفاده شده است. طراح بر سادگی و سهولت ساخت و ساز تاکید کرد. RedFin برای پرواز گسترده در طول پروژه پیل سوختی مورد آزمایش قرار گرفت.
Endorance.6
هواپیمای سوم و نهایی پروژه پیل سوختی ساخته شده است. طراحی شده برای حمل چهار مخازن پروپان بزرگتر و سلول سوختی اکسید جامد AMI در شکل بدنه آن برای بیش از 24 ساعت است. اگرچه پیکربندی مشابه به RedFin بود ، استفاده سبک ترشده است ، استفاده از مواد کوچکتر باعث شده وزن بدنه به نصف وزن RedFin.برسد در اکتبر 30 ، 2008 endourance به مدت 10 ساعت و 15 دقیقه با استفاده از مواد تطبیقی ​​inc سلول اکسید سوخت جامد پرواز کرد. این مجموعه یک رکورد جهانی برای زمان پرواز پهپاد با استفاده از یک سلول سوختی انجام داد.
7. Metis 1
به عنوان نشان دهنده تونل باد و مدل آزمون برای مدل بعدی متیس II ساخته شده ، این مدل برای تایید درجه بندی کامل محاسبات CFD به دست آمده از نتایج به دست امده در طول فاز طراحی پروژه کامل ساخته شده است. خانواده هواپیما metis پس از به حداکثر رساندن مساحت سلول های خورشیدی و به حداقل رساندن drag طراحی و ساخته شده اند.


8. metis II
این هواپیما با استفاده از حباب های خورشیدی اولین هواپیما ساخته شده ، متیس دوم از CNC و فوم آبی با یک صفحه پشم شیشه نازک برش ساخته شده بود. metis توسط دو موتور کوچک هل دهنده ملخی و خانه های تمام الکترونیک RC همراه با باتری درطول داخل بال خود کنترل شده است. آزمون پرواز نشان داد هواپیما پایدار است اما برای هواپیما هایی که تحت فشار باشند سطح سلول های خورشیدی بیشتر مورد نیاز است.
.9سولار ایمپالس در یک نگاه:
طول بالها
63.40 متر
طول بدنه
21.85 متر
ارتفاع
6.40 متر
وزن
1600 کیلوگرم
موتور
4 موتور الکتریکی
هر یک به قدرت 10 اسب بخار
سلولهای خورشیدی
11628 عدد
10748 عدد روی بالها
880 عدد روی تثبیت کننده افقی
متوسط سرعت پرواز
70 کیلومتر بر ساعت
سرعت برخاستن از زمین
35 کیلومتر بر ساعت
بیشینه ارتفاع اوج
8500 متر
قاعدتا حفظ وزن در کمترین مقدار، موضوع حساسی است که با وجود بالهای عظیم 63 متری، اسکلت فیبر کربنی و طراحی خاص اجزا، وزن هواپیما را در حدود هزار و 600 کیلوگرم نگه داشته است؛
همچنین روی بالها تعداد 11 هزار و 628 سلول خورشیدی وجود دارد، اما با وجود بیش از 600 متر مربع از سلولهای خورشیدی، انرژی چندان قابل توجهی برای راندن یک هواپیمای چهار موتوره ایجاد نمیشود: «در ساعات نیم روز، هر متر مربع از سطح زمین اروپا حدود هزار وات یا 1.3 اسب بخار انرژی نورانی دریافت میکند. در طول 24 ساعت، این میانگین به 250 وات/متر مربع میرسد. با وجود 200 متر مربع از سلولهای فتوولتائیک و بازدهی نهایی 12 درصدی سیستم محرکه، موتور هواپیما به قدرتی نه چندان بیشتر از 8 اسب بخار یا 6 کیلووات دست مییابد که همان میزان قدرتی است که برادران رایت در سال 1903 هنگام ساخت اولین هواپیما به آن دست یافتند.