آشیانه گرگها : نگاهی به سیر توسعه پایگاه های زیر دریایی رایش سوم .

[Joseph Goebbels]

آشیانه گرگها : نگاهی به سیر توسعه پایگاه های زیر دریایی رایش سوم .
نگارنده : مهدی یار احمدی ؛ دانشجوی دکتری تخصصی تاریخ .
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش 80

چکیده :
نیرو دریایی المان در جنگ جهانی دوم ، موفق ترین کاربر زیردریایی های جهان است . از مجموع 1174 زیردریایی که در طول جنگ جهانی دوم به وسیله المان وارد میدان جنگ شدند ، در مجموع 753 فروند در حین نبرد از دست رفتند . اما این نیرو که در سال 1935 به همت کارل دونیتز و به دستور مستقیم پیشوا تاسیس گردید ، تا اتمام جنگ جهانی دوم 5840 کشتی دشمن را به استعداد 1411941 تن را به قعر دریا فرستاد ، که موفقیتی بی نظیر در تاریخ زیر دریایی های جهان است .

دلیل این پیروزی بزرگ را می توان در چند عامل اصلی مانند استراتژیک برتر و تکنولوژی پیشروتر توجیح کرد . در این میان عامل استراتژی برتر خود به چند عامل فرعی قابل تفکیک است . یکی از این عوامل فرعی در مسئله پایکگاه های زیردریایی نهفته است هر چند نگارنده و سایر محققان دوره رایش تاکنون تحقیقات و مقالاتی درباره زیردریایی های دوره رایش به نگارش دراورده اند ، اما مسئله پایگاه ها و نقش انان در جنگ هیچ گاه مورد توجه قرار نگرفته است . جستجوهای نگارنده در میان مقالات انگلیسی و المانی زبان نیز در مورد پایگاه های دریایی نیز موفقیتی در بر نداشت و بیشتر مقالات موجود در این باب بیشتر به مسئله بررسی انفرادی و استراتژیک یک پایگاه در جنگ پرداخته اند . نگارنده در این مقاله با بررسی برخی از پایگاه های زیردریایی و تاثیر انان بر جنگ جهانی دوم تلاش می کند ، تا اهمیت استراتژیک تنوع و توزیع پایگاه های المانی را به تصویر بکشد .

مقدمه :
به دنبال شکست امپراطوری المان ( رایش دوم ) در جنگ جهانی اول ، به موجب پیمان ورسای ارتش المان به یک نیروی محدود نظامی با توان دفاعی صرف کاهش یافت . اما وقوع بحران اقتصادی و عوامل دیگر مانند انسجام کشورهای اروپاییدر برخورد با المان به ویژه وقوع انقلاب اکتبر در روسیه منجر شد ، تا المان از اختلافات موجود بهره برداری کرده و به توسعه قوای نظامی خود بپردازد . یکی از بخش های ارتش المان که از ابتدا توانایی های خود را به اثبات رسانده بود ، نیروی زیردریایی بود ، که ترس ارتش های اروپایی را به وجود اورده بود .

با ظهور و به قدرت رسیدن هیتلر و باطل کردن پیمان ورسای اشکار بود ، که المان به سوی قوای تسلیحاتی پیش می رود . هیتلر برای نیروی پرهزینه و کند دریایی خود از یکی از افسران قدیمی رایش دوم یعنی دریاسالار ریدر استفاده کرد . اما نیرو دریایی المان سالها از نظر تعداد و تکنولوژی عقب تر از رقبای فرانسوی و انگلیسی خود بود . از سوی دیگر امکان پنهان کاری زیاد درباره رزمناوها و نبرد ناوهای جدید در حال ساخت ( در قالب طرح( Z وجود نداشت . حتی درصورت ساختن تعداد مساوی کشتی جنگی ان هم با هزینه هیا گزاف ، هنوز مسئله اموزش نفرات و سابقه کاریزماتیک انگلیسی ها در تفکرات نقش بسته بود . هر چند المان ها بعدها ارتش فرانسه را در 8 هفته در هم کوبیدند ، اما برای 3 قرن سربازان و افسران المانی سرامد نیروی زمینی اروپاییان بودند . اما در دریا اوضاع متفاوت و به نفع بریتانیا می چرخید .
به همین دلیل هیتلر رهبر خوشفکر و سنت شکن المان ، از سلاحی ساده تر ، کم هزینه تر ، ترس اور استفاده کرد . این سلاح زیردریایی بود . زیردریایی ها کم هزینه بودند و می توان به سادگی انها را پنهان کرد . برای ساختن زیردریایی ها نیازی به حوضچه های بزرگ نیست و می توان زیردریایی ها را در کنار رودخانه و زیر اشیانه های موقتی ساخت . المان در جنگ جهانی دوم بیش از 1000 زیردریایی روانه میدان جنگ کرد ، که هر چند امار تلفات این زیردریایی ها بسیار زیاد بود ، اما موفقیت انان بسیار بالاتر از صدمات ایشان بود .

یکی از عوامل موفقیت زیردریایی ها استفاده گسترده از پایگاه های دریایی سراسر اروپا بود ، که نقش استراتژیک مهمی در موفقیت های زیردریایی المان داشت . ما در این مقاله تلاش می کنیم ، تا با بررسی سیر توسعه پایگاه های دریایی رایش سوم به پاسخ به این سوال بپردازیم ، که :
سیر توسعه پایگاه های زیردریایی رایش سوم قبل از جنگ و بعد از جنگ از چه الگویی پیروی می کرده است ؟

ادامه دارد...
نگارنده : مهدی یار احمدی ؛ دانشجوی دکتری تخصصی تاریخ .
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش 80

[Joseph Goebbels]

تاسیس نیروی زیر دریایی :

در سپتامبر سال 1935 ناخدا یکم کارل دونیتز ، فرمانده ناوشکن امدن ( Emmden ) و از فرماندهان زیردریایی المان در جنگ جهانی اول ، از سوی سرفرماندهی نیروی دریایی المان احضار گردید تا به فرمان هیتلر و به وسیله دریاسالار ریدر فرمانده نیروی دریایی ، دونیتز به فرماندهی نیروی زیر دریایی و ناو تیپ یکم منسوب گردید . دونیتز از این زمان مامور تاسیس نیرو دریایی زیر دریایی المان بود . او توانست ، با موفقیت این نیرو را به مخوف ترین و موفق ترین نیروی زیردریایی جهان تبدیل کند . دونیتز سال به سال با توسعه بیشتر نیروی زیردریایی ترفیع می گرفت ، تا اینکه در نهایت با درجه دریابدی و جانشینی هیتلر ، از خدمت منفصل گردید .

یکی از نقاط قوت نیروی زیردریایی های المانی در تعدد پایگاه های زیردریایی ان بود . از نظر نگارنده ، پایگاه های زیردریایی های المانی که در انها زیردریایی ها طیف وسیعی از امکانات پشتیبانی را دریافت می کردند ، از نظر جغرافیایی به چند گروه قابل تقسیم بندی هستند .

1- پایگاه های مرکزی : زیردریایی مستقر در خاک اصلی المان ( کیل ، نوی شتادت ، ویلهلم شافن ، کونیسبورگ و ... )

2- پایگاه های شمالی : در حاشیه جنوبی قطب شمال و در سرزمین نروژ مانند ( برگن ، تروندهیم ، نارویک ، کرکینز و هامرفلد )

3- پایگاه هیا غربی : مستقر در فرانسه ( سن نازر ، برست ، لاروشل ، بردو ، تولوز و ... )

4- پایگاه های جنوبی : عمدتا در ایتالیا و فرانسه ( لا اسپاسیا در ایتالیا ، تولوز در فرانسه ، پولا در ایتالیا و سالامیس در یونان .

5- پایگاه های شرقی : پایگاه های زیردریایی های المان در بندر کنستانتا رومانی .

6- پایگاه های شرق دور : پایگاه دریایی پنانگ در اندونزی برای 2 یگان زیردریایی مستقر در اقیانوس هند و ارام .

ادامه دارد...
نگارنده : مهدی یاراحمدی ؛ دانشجوی دکتری تخصصی تاریخ .
منبع : ماهنامه جنگ افزار /سال 7 / ش 80

[Joseph Goebbels]

از کیل تا ویلهلم شافن :
کیل ومقر زیردریایی های ان موسوم به کیلیان اولین مقر ناوگان زیردریایی المان بود . کیل برای دونیتز یک انتخاب اجباری بود .

زیرا امکانات دونیتز در ابتدا چندان زیاد نبود . توسعه نیروی زیردریایی باید با کمترین جلب توجه اغاز میشد ، تا از ممانعت و ایجاد مشکل توسط سایر قوای اروپایی جلوگیری شود . ناوگان نیروی دریایی المان دارای دو پایگاه عمده دریایی در ویلهلم شافل و کیل بود .

کیل در برابر ویلهلم شافن دارای چند مزیت عمده بود . اول اینکه از سال 1885 که اولین زیر دریایی المان وارد خدمت کرینگز مارین ( عنوان نیرو دریایی المان / این واژه در المانی به معنی ناوگان جنگی است ) ، مقر پایگاه زیر دریایی های المان بود برای مردم کیل دیدن یک زیردریایی یک مسئله عادی بود ، در حالی که در ویلهلم شافن زیردریایی ها به صورت عبوری و مقطعی دیده می شدند و دیدن ان برای افراد عادی موجب هیجان و افشای اطلاعات می شد . این مسئله چیزی نبود ، که ستاد نیروی کوچک زیردریایی المان خواهان ان باشد . وجود مدرسه زیردریایی کیل و استادان پیر ان در حاشیه کیل خود به خود بسیاری از مشکلات اموزشی را حل می کرد . مسئله مهمتر حوزه عملیاتی این پایگاه بود . کیل با داشتن چند جزیره در حاشیه و ورودی بندرگاه موقعیت تدافعی عالی داشت . پایگاه های زیردریایی های المانی در جنگ جهانی اول به نام کیلیان هنوز قابل استفاده بود .

از منظر ژئوپلیتیک نیز کیل دسترسی یکسان به ابهای شمال المان در بالتیک و دریای شمال داشت . در حالی که ویلهلم شافن تنها به ابهای دریای شمال ذسترسی داشت . به نظر می رسد ، که انتخاب بندر کیل برای اولین ناوگان زیردریایی بیشتر به منظور عملیات تدافعی بوده ، تا دیدگاه تهاجمی . شاید در این دوره شوروی خطر فوری تری نسبت به بریتانیا دیده می شده است . هیتلر در نبرد من بیش از حمله به انگلستان به فکر حمله به شوروی بود . در سپتامبر 1935 دونیتز اولین ناوتیپ زیردریایی های المانی را با نام ناوتیپ زیردریایی ودیگن را با زیردریایی های مدل ii d , ii c , ii b تاسیس کرد .تا ماه دسامبر 1935 دونیتز با بقایای زیر دریایی گذشته و چند زیردریایی سبک جدید ، گام بلند اول را برداشته بود . در سپتامبر فرماندهی ناوتیپ اول به ناخدا یکم لویچ سپرده شد و با تاسیس دومین ناوتیپ دونیتز به فرماندهی هر دو ناوتیپ منسوب گردید .

ناوتیپ اول بعد از تصرف فرانسه به فرانسه اعزام شد . کیل در طول جنگ پذیرای ناوتیپ های اموزشی و عملیاتی حوزه بالتیک بود . اما در ابتدای جنگ عملیات های اقیانوسی نیز از کیل رهبری میشد . استراتژیست های دریایی المانی به گونه ای نه چندان دقیق ، سواحل غربی بریتانیا را به وسیله زیردریایی های هدایت شده از کیل مورد حمله قرار می دادند . بعدها ناوتیپ های سوم ، پنجم و هفتم و بیستو یکم نیز قبل از شروع جنگ در کیل تاسیس یافتند .

کیل دارای دو اشیانه زیردریایی به نام های کیلیان و کونراد بود . همچنین 230 زیردریایی المانی در این بندر به اب انداخته شد .

اولین ماموریت نظامی از بندر کیل در سپتامبر 1939 انجام گرفت .

اخرین زیردریایی که از این بندر به ماموریت رفت ، در تاریخ 16 اوریل 1945 بندر را ترک گفت . در مجموع 539 ماموریت جنگی در این بندر ثبت گردید . از این نظر بندر کیل پرتردد ترین پایگاه زیر دریایی المانی در جنگ جهانی دوم بود .

ادامه دارد....
نگارنده : مهدی یاراحمدی ؛ دانشجوی دکتری تخصصی تاریخ .
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش 80

[Joseph Goebbels]

دومین پایگاه زیردریایی رایش سوم ، از منظر تاریخی ، پایگاه دریایی نوی شتادت است . نوی شتادت در ایالت هولشتاین و نزدیک به کیل از ماه مه 1936 ، جایگاه مناسبی برای اموزش نفرات اینده نیروی زیردریایی المان بود .

نزدیکی ان به هامبورگ از مراکز مهم ستادی المان کمک خوبی برای دریافت امکاناتی بود ، که در دوره های اموزشی همواره مورد نیاز است .

اما با تاسیس ناوتیپ دوم ، به نام ناوتیپ سالزودل بندر ویلهلم شافن برای پایگاه این ناوتیپ انتخاب شد . دلایل روشن است ، ناوگان در حال توسعه بسیار سریعی بود و ترس المان ها از حمله متفقین به المان به دلیل نادیده گرفتن پیمان ورسای در بین تاسیس دو ناو تیپ اول و دوم از بین رفته بود و اینک استراتژی کلی بر پایه تبلیغات داخلی و خارجی در باب شکست ناپذیر بودن ارتش المان بود . ویلهلم شافن پایگاه خوبی برای زیردریایی های سبک و کم عمق المانی در دریای کم عمق شمال داشت . این بندر به بنادر مهم شرقی بریتانیا نزدیک بود . در صورت نیاز می توانست به کمک پایگاه کیل متفقین نروژی بریتانیا را زیر فشار قرار دهد . هر چند فاصله این بندر تا مرکز مهم ناوگان بریتانیا در اسکاپافلو کمی دورتر از کیل بود .

بندر ویلهلم شافل در دریای شمال در نزدیکی جزایر المانی فرزیان ، مهمترین پایگاه زیردریایی المان در دریای شمال بود .

اولین یگانی که در این بندر عملیاتی گردید ، ناوتیپ دوم زیردریایی سالزودل در سپتامبر 1936 با زیردریایی های کلاس یک به فرماندهی ناخدا دوم ورنر شیر بود .

بندر ویلهلم شافن در ساحل دریای شمال بود و زیردریایی های المانی برخلاف بندر کیل نازی به عبور از تنگه یا معبری برای رسیدن به دریای شمال نداشتند . اما نزدیکی به بریتانیا این بندر را در معرض بمباران بمب افکن های انگلیسی قرار می داد . المان ها با ساختن پناهگاه های بتنی در سالهای بعد این مشکل را حل کردند . تعدادی از یگان هایی که در این بندر تاسیس شده بودند ، در سالهای بعد به نقاط دیگر فرستاده شد .
بندر ویلهلم شافن با 170 ماموریت دریایی ، هفتمین پایگاه پرتردد نیروی زیردریایی المان در طوب جنگ جهانی دوم بود . اولین ماموریت نظامی از این بندر ، در تاریخ 19 سپتامبر 1939 انجام شد . این بندر مقر یگان های زیر بود : ناوتیپ دوم سالزودل از سپتامبر 1936 ، ناوتیپ 22 اموزشی از فوریه 1945 و ناوتیپ 31 اموزشی از سال 1943 به صورت متناوب از این پایگاه استفاده می کردند . تا قبل از اغاز جنگ جهانی دوم هیچ پایگاه دریایی دیگری به نیروی زیردریایی پر تعداد المان افزوده نشد و المان ها از پایگاه های کیل و ویلهلم شافن و چند بندر بسیار کوچک تر مانند فلسنبورگ ، اشتتین و .... بهره برداری می کردند . این نیرو در هفته اول جنگ در سپتامبر 1939 میلادی از 40000 تن کشتی را به اعماق دریا فرستاد ، که موجب وحشت هیتلر از حمله انگلستان و فرانسه گردید .

حمله المان به لهستان و اغاز جنگ ، بندر مهم دانتزیک در شمال لهستان به خاک المان ضمیمه شد . تصرف این شهر مهم ترین عاملی بود ، که باعث اغاز جنگ جهانی دوم شد . از نظر زمانی دانتزیک چهارمین بندر است ، که مورد استفاده نیروهای زیردریایی المان قرار گرفت . این بندر از نوامبر 1939 میلادی مقر ناوتیپ 24 نیروی زیردریایی المان بود . زیردریایی های زیادی در این بندر پس از سپری کردن دوره اموزشی به ناوتیپ های رزمی می پیوستند .

در طول جنگ ناوتیپ های 6 و 8 و 23 و 24 و 25 از این بندر استفاده کردند . دانتزیک بیشتر یک بندر اموزشی بود و در طول جنگ زیردریایی های کمی را مستقیما به میدان جنگ فرستاد . تصرف دانتزیک علاوه بر مسئله اموزش کمک مهمی به زیردریایی های المانی برای حمله به ناوگان روسی بالتیک بود . این بندر در جنگ از منظر خدماتی تاثیر خوبی بر پشتیبانی زیردریایی های المانی داشت .


ادامه دارد...
نگارنده : مهدی یاراحمدی ؛ دانشجوی دکتری تخصصی تاریخ .
منبع : ماهنامه جنگ افزار /سال 7 / ش 80

[Joseph Goebbels]

شمال از شمال غربی :


هر چند جنگ جهانی دوم در سپتامبر 1939 با حمله به لهستان اغاز شد ، اما جنگ در غرب با فرانسه ، بلژیک ، هلند و برتانیا تا سال 1940 اغاز نگردید . اما نیروی زیردریایی در این دوره بسیار فعال بود و موفقیت های هفتگی مهمی را بر جای گذاشت . تا روز 21 ژانویه 1940 نیروی زیردریایی المان 701985 تن کشتی متفقین را به قعر دریا فرستاد . قبل از پایان این دوره فترت ، هیتلر دو سرزمین نروژ و دانمارک را در 9 اوریل 1940 مورد حمله قرار داد . تصرف دانمارک هر چند بنادر مهمی را در اختیار نیروی زیردریایی رایش سوم قرار داد ، اما این بنادر در مجموع بنادر درجه سوم محسوب می شدند ، زیرا تاثیرات انان بوسیله بنادر کیل ، اشتتین و پیلائو و ... تحت شعاع قرار گرفته بود .


اما داستان نروژ چیز دیگری بود . هیتلر 2 بندر مهم تروندهیم و برگن و سپس نارویک کرکینز و هامرفلد را برای زیردریایی ها به کار گرفت . استفاده از این بنادر فاصله بین اقیانوس اطلس و پایگاه های دریایی المانی را حداقل 1000 کیلومتر کاهش می داد . با با حمله المان به شوروی در طی عملیات بارباروسا بندر نارویک تبدیل به مقر ناوتیپ جدید 14 شد ، البته برای این کار کمی دیر بود ، اما در همین دوره این ناوتیپ موفقیت هتی جالبی را بدست اورد . از سوی دیگر این بنادر تضمین کننده ورود سنگ اهن از سوئد به المان بود ، که اهمیتی حیاتی برای المان داشت .


هر چند در ابتدا ناوگان های اموزشی به بنادر برگن و تروندهیم ارسال شدند ، اما با تقویت قوای المان و لزوم حمله به خط مورمانسک – امریکا این بنادر اهمیتی را که به واسطه وجود بنادر فرانسوی از دست داده بودند ، دوباره بدست اوردند .


در سال 1941 ، در ابتدا بندر تروندهیم و سپس بنادر برگن و نارویک به مقرهای ناوتیپ های زیردریایی المان در امدند ، که به حراست از ابهای میان گرینلند و نروژ پرداختند . هر چند که یگان های مستقر در نروژ چندان بزرگ نبودند ، اما کارایی خوبی را به دلیل بیشترین نزدیکی به میادین داشتند . یکی از دلایل موفقیت این واحدها طولانی بودن دوره ماموریت های ایشان بود .


بندر تروندهیم در سومین شهر مهم نروژ ، یکی از مهمترین پایگاه های زیردریایی های جنگی المان بود . از 19 اوریل 1940 زیردریایی های المان برای ماموریت های خود از این بندر استفاده می کردند . در ژوئن 1943 ناوتیپ 13 رزمی زیردریایی در بندر تشکیل شد . این ناوتیپ تا پایان جنگ با 55 زیردریایی گوناگون در خدمت گرفت . این ناوتیپ اتلانتیک شمالی و سواحل امریکا را پوشش می داد . بندر تروندهیم نهمین بندر پرتردد زیردریایی های المانی بود .

المانها در طول جنگ دو پناهگاه به نام دورا 1 و 2 را در تروندهیم ساختند . دورا 2 در زمان جنگ به پایان نرسید . امروزه این تاسیسات مورد استفاده نیرو دریایی نروژ است .


درست بلا فاصله پس از تصرف بندر برگن ، المان ها از این بندر برای تدارکات زیر دریایی های خود استفاده کردند .اولین ماموریت از بندر برگن در 6 ژولای 1940 صورت گرفت . در مجموع برگن با 260 مبدا ماموریت پنجمین بندر پرتردد زیردریایی های المانی بود . از ماه مه 1942 بندر برگن مقر ناوتیپ یازدهم رزمی زیردریایی ها بود .

در این یگان 189 فروند زیردریایی خدمت کردند . مهمترین هدف زیردریایی های مستقر در برگن حمله به کاروانهای در حال حرکت به مورمانسک بود . المانها پناهگاه معروف زیردریایی ها به نام برونو را در بندر برگن ساختند ، که هنوز مورد استفاده نیرو دریایی نروژ است .


ادامه دارد...
نگارنده : مهدی یار احمدی ؛ دانشجوی دکتری تخصصی تاریخ .
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش 80

[Joseph Goebbels]

سقوط فرانسه و اولین بهار زیردریایی ها:


در پایان دوره فترت در جبهه غرب المان ، که به جنگ مضحک معروف شده ، هیتلر با طرح ژنرال فون مانشتاین از جنگل های آردن عبور کرد و با حمله به بلژیک خط دفاعی ماژینو را در فرانسه نادیده گرفت و نابود کرد . بلافاصله پس از سقوط فرانسه واحدهای زیردریایی المان پایگاه خود را از المان به فرانسه تغییر داد . این تغییر حمله انگلیسی ها را و دردسرهای مربوط به عبور از ابهای زیر سلطه انگلستان را کاهش می داد . زیردریایی های المانی اینک بدون نیاز به عبور از ابهای زیر نفوذ انگلستان میان گرینلند و انگلستان ، به سادگی وارد عملیات در اتلانتیک می شدند و به سرعت اتلانتیک را به صحنه جسارت خود تبدیل کردند . در این میان پایگاه های دریایی لوریان ، برست ، لاپائیک و لاروشل ( بندر راشل ) مهمترین این پایگاه ها بودند . بندر لوریان در برتانی فرانسه در 21 ژوئن سال 1940 به تصرف ارتش المان درامد . در 7 ژولای 1940 زیردریایی u30 ناوسروان لمپ اولین زیردریایی المانی بود که به این بندر وارد شد . این زیردریایی در 13 ژولای بندر را ترک کرد . در ابتدای سال 1943 این بندر پرترافیک ترین بندر زیردریایی های المانی بود . گاهی در این بندر تا 28 زیردریایی وجود داشت . المان ها در این بنادر امکانات بزرگ رفاهی و غیره پدید اورده بودند .


بندر لوریان مهمترین مرکز خدماتی زیردریایی های المانی در فرانسه بود . از 1149 زیردریایی که در طول جنگ تعمیر شدند ، 492 فروند در لوریان تعمیر گردید و دوباره رهسپار ماموریت شدند . این بندر به قدری با اهمیت بود ، که دریاسالار دونیتز ستاد زیردریایی ها را در سپتامبر 1940 به پاریس منتقل کرده بود ، در نوامبر به لوریان منتقل کرد . بندر لوریان دومین بندر پرتردد زیردریایی های المانی پس از کیل بود .


این بندر به قدری مستحکم بود ، که متفقین به ان لقب دژ را داده بودند . پس از حمله متفقین به فرانسه ، لشکر 4 زرهی به لوریان حمله کرد ، اما المانها از 7 اگوست تا 21 مه 1945 به راحتی در برابر متفقین مقاومت کردند . تنها پس از تسلیم کل قوای المان بود ، که لوریان تسلیم گردید .


بردو در کنار رود گارون در 60 کیلومتری ساحل اتلانتیک ، بندر مهم دیگر ابتدا برای خدمات به ناو تیپ زیردریایی ایتالیایی بتاسوم در پاییز 1940 مورد استفاده قرار گرفت . در اکتبر 1942 اولین زیردریایی وارد بردو شد . بردو در طول جنگ مهمترین بندر خدماتی به زیردریایی های معروف به گاو شیرده بود . شاید خاصیت تدارکاتی بندر بردو نزدیکی زیاد این بندر به اسپانیایی بود ، که درگیر جنگ نبود و می توانست ، به یک محل پشتیبانی وتدارکات خوب در فرانسه دراید .


این بندر در 18 ژوئن 1940 سقوط کرد . در 22 اگوست 1940 زیردریایی المانی u65 وارد این بندر شد ، تا اولین زیردریایی خدمت گیرنده از فرانسه باشد . المانها به زودی مقر چندین ناوتیپ را از کیل و نقاط دیگر به برست اورده و شروع به بهره برداری مفید از بندر برست کردند . زیردریایی های این ناو تیپ در طول جنگ بیشتر در شمال اتلانتیک به نبرد می پرداختند . در ژانویه سال 1941 اولین مقر بتونی شروع به ساخت شد و در ماه سپتامبر 1941 اولین پناهگاه بتونی مورد بهره برداری قرار گرفت . در طول جنگ این پناهگاه ها 80 بار مورد حمله قرار گرفتند ، که در مجموع این حملات غیر موفقیت امیز براورده گردید .


ادامه دارد...
نگارنده : مهدی یار احمدی ؛ دانشجوی دکتری تخصصی تاریخ .
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش 80

[Joseph Goebbels]

سال 1941 برای نیروی زیردریایی المان سال اوج گیری بود ، به علاوه بر بنادر فرانسوی حاشیه اتلانتیک دو بندر حیاتی برای استفاده از ناوگان زیردریایی المان در مدیترانه در اختیار این نیرو قرار گرفت . اولین بندر ، بندر ایتالیایی لااسپاسیا در نزدیکی جنوا و در خلیج لیگوریان بود ، که دارای موقعیتی عالی برای عنلیات در مدیترانه بود . این بندر به طور رسمی از 18 دسامبر 1941 در اختیار ناوتیپ 29 نیروهای رایش سوم قرار گرفت . المان ها به کمک این بندر به معدود زیردریایی که در این واحد خدمت کردند . زیردریایی های این واحد از بنادر پولادر ایتالیا و تولوز و مارسی در فرانسه نیز برای پشتیبانی بهره زیادی می بردند . از اوت 1943 مقر ناوتیپ به بندر فرانسوی مجهزتر تولوز منتقل شد .


دومین بندر مدیترانه ای ، بندر سالامیس در یونان بود . این بندر مرکز ثقل زیردریایی های مک تعداد المان در مدیترانه شرقی بود . از سپتامبر 1941 تا مه 1942 در مجموع 9 زیر دریایی مدل هفت از بندر سالامیس مقر ناوتیپ 23 رزمی دیدن کردند . این 9 زیردریایی در مجموع 12 کشتی به استعداد 50820 تن را به قعر دریا فرستادند . تنها زیردریایی u371 در دوران حضور در ناوتیپ 23 موفقیتی به دست نیاورد . اثر روانی حضور این ناوتیپ به مراتب بیش از کارکرد عملی ایشان بود . به گونه ای که در خاطرات فرماندهان دریایی بریتانیا در این دوره در مصر همواره خطر زیردریایی های ناوتیپ 23 ، در محاسبات و تحلیل ها دیده می شود .


بندر دیگری که در دوران جنگ مورد استفاده ناوگان زیردریایی الما ن بود ، بندر رومانیایی کنستانتا بود . این بندر به صورت ویژه برای جنگ با نیرو دریایی ارتش سرخ ، از زیردریایی ها سبک مدل 2 استفاده می کرد . کارنامه ناوتیپ 30 مستقر در بندر کنستانتا در مجموع موفقیت امیز براورده می شود . 6 زیردریایی این ناوتیپ پس از 2 سال نبرد از اکتبر 1942 تا 1944 ، موفقیتهای خوبی به دست اوردند .


بندر کنستانتا تنها مقر واحدهای زیردریایی المانی در دریای سیاه بود . این مقر به دلیل عدم اجازه استفاده از تنگه های بسفر و داردانل برای ناوگان زیردریایی ارزش زیادی داشت . المان ها به کمک 6 زیردریایی سبک به سادگی توانستند ، ناوگان فرسوده دریای سیاه روسیه را در جریان جنگ جهانی دوم زیر فشار شدیدی قرار دهند .


ادامه دارد...
نگارنده : مهدی یار احمدی ؛ دانشجوی دکتری تخصصی تاریخ .
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش 80

[Joseph Goebbels]

نتیجه گیری :


بررسی تاریخ زیردریایی های المان در دوره رایش سوم نشان می دهد ، که تولد نیروی زیردریایی المان از سال 1935 در بندر کیل اغاز گردیده است . بر اساس تاریخ و کیفیت عملیاتی شدن پایگاه های زیردریایی المان در جنگ جهانی دوم دو گونه نظم را می توان ، برای روند توسعه پایگاه های المانی در المان و سایر اروپا تشخیص داد . در حالت اول که نگارنده انرا مختص المان می داند ، روند توسعه پایگاهی به شکل مثلث است . ناوگان زیردریایی المان ابتدا در شهر کیل ( راس بالایی ) تاسیس و بعدها تحکیم شد . سپس با توسعه پایگاه های ویلهلم شافن ، اشتتین ، دانتزیک و کونیس بورگ ( راس مثلث ) دنبال شد .


اما روند توسعه پایگاه های زیردریایی المانی در خارج از المان ، از شکل پاد سرعت گرد پیروی کرده است . برای مثال پایگاه های زیردریایی ابتدا در نروژ ( منطبق در ساعت 12 ) تاسیس و سپس در فرانسه ( منطبق بر ساعت 6و9 ) توسعه و در نهایت در ایتالیا ، سالامیس یونان و کنستانتا رومانی ( منطبق بر ساعت 3و4و5 ) پایان یافت .
با در نظر داشتن دو روند مثلثی و پاد ساعت گرد ، شاید محققان بعدی با اطلاعات دقیق تر توصیفات ریاضی بهتری از روند توسعه پایگاه های زیردریایی المانی ( و یا اصولا هر پدیده تاریخی دیگر ) ارائه دهد . توصیفاتی که به ما در توضیح ریاضی پدیده های طبیعی کمک بسیاری خواهد کرد نتیجه نهایی این کار تا حد یک انقلاب علمی مفید و ارزشمند است .


پایان .
نگارنده : مهدی یار احمدی ؛ دانشجوی دکتری تخصصی تاریخ .
منبع : ماهنامه جنگ افزار / سال 7 / ش 80