ميراث خبر: جشن سده يکی از جشن‌هايی است که نه تنها از نظز مذهبی اهميت دارد، بلکه در ميان عامه مردم نيز بدان توجه فراوان می‌شد و به همين سبب ياد آن نيز از خاطر ايرانيان محو نشده است و با اندکی توجه، ممکن هست که آن را به همان شکوه ديرين باز گرداند.

اين جشن يکی از بزرگترين جشن‌های آتش است که از روزگاران کهن در ايران مرسوم بوده است. آتش يکی از آن عناصری است که کشف و ايجاد آن در تمدن و ترقی حيات بشری تأثير شايسته‌ای داشته و به همين جهت خاطره‌ی کشف آن چون خاطره‌ی عزيزترين موهبتی در ذهن آدمی پايدار مانده است.
ابوريحان در التفهيم نوشته: « اما سبب نامش سده چنان است که از آن تا نوروز پنجاه روز است و پنجاه شب.» و نيز در زين‌الاخبار آمده که بعضی گفته‌اند ميان اين روز و ميان نوروز صد شبانه روز است يعنی پنجاه روز و پنجاه شب، بر اين سبب سده نام کردندش.
در جشن سده‌ای که در بعضي جاهای ايران گرفته می‌شود، مردم پشته‌هايی از خار و خاشاک گردآورده و هنگام غروب آتش می‌زنند. گاهی لب بسرودن ترانه‌ای دلکش می‌گشايند و گاهی نيز جامه‌های ويژه‌ای به تن‌ می‌کنند و به شادی می‌پردازند و همانند سيزده نوروز آن را برگزار می‌کنند.
اصل اين مقاله‌ را در پايگاه ميراث خبر بخوانيد

http://www.jazirehdanesh.com/find.php?item=9.160.474.fa