پرندگان شکاری

[بهـمن]

معرفی تعدادی از پرندگان شکاری
برگرفته از کتاب پرندگان شکاری
تایپ و تهیه و تنظیم: سایت دامکده



کوکور سیاه

کورکور سیاه جز پرندگان شکاری با اندازه متوسط به شمار می رود . طول آن حدود ۵۵ سانتی متر است. این پرنده در نواحی معتدل و استوایی در تمام نقاط جهان دیده می شود . انواعی که در اروپا و آسیا زندگی می کنند از نوع مهاجر هستند . ولی نوع آفریقایی ، هندی و استرالیایی مقیم به شمار می روند . کورکور پرنده ای اجتماعی است که بر روی آب های داخل خشکی دیده می شود . اغلب به طور دسته جمعی بر روی درختان و بعضا بر روی لانه ی متروک کلاغ ها آشیانه می سازند . این پرندگان حیوانات کوچک و ماهی را شکار می کنند . و از لاشه نیز تغذیه می کنند .
دم آنها شبیه چنگال است . و پرهای آنها تیره رنگ می باشد . این پرندگان اغلب حوالی روستا ها و حتی شهرها به طور دسته جمعی زندگی می کنند .
کورکور حنایی با طول ۶۰ سانتی متر و با دم دراز و شکافدار نوع دیگری از کورکورها می باشد . این پرنده مانند سارگپه به راحتی و بدون تلاش بالباز اوج گیری می کند .


منبع: دامکده

[بهـمن]

شاهین دودی





شاهین دودی یک پرنده شکاری با اندازه ی متوسط است .ک طول بدن ان بین ۳۲ تا ۳۷ سانتی متر و فاصله ی بین دو سر بالهای آن ۷۸ تا ۹۰ سانتی متر است . لبه ی دم و بال های آن به رنگ تیره بوده و اغلب در هنگام پرواز با سایر انواع شاهین ها اشتباه گرفته می شد . عمده غذای آن را پرندگان و حشرات بزرگ تشکیل می دهند . این پرنده در حال پرواز حشراتی مانند سنجاقک را با چنگال خود شکار می کند .
منبع: دامکده

[بهـمن]

بحری:

بحری از پرندگان شکاری با اندازی متوسط به شمار می رود. این پرنده ، مناطق نیمه خشک و تپه های باز و خشک را برای زندگی بر می گزیند و لانه اش را در لبه ی صخره ها می سازد . بحری از نظر ظاهری شبیه شاهین ولی اندکی کوچکتر است . طول بدن آن ۳۳ تا ۳۹ سانتی متر و فاصله ی دو سر بالهای آن در حالت باز مابین ۷۶ تا ۹۸ سانتی متر است . جنس ماده از نر بزرگتر است . بحری پرنده ای مقیم به شمار می رود .
انواع بالغ آن ، سطح پشتی به رنگ آبی مایل به خاکستری دارند و عموما سطح شکمی آنها به رنگ زرد نخودی دیده می شود . در این گونه ها در تمام بدن ، رنگ سفید جز اصلی را تشکیل می دهد . نر و ماده از نظر رنگ شبیه یکدیگرند . پرندگان نالبالغ دارای سطح پشتی قهوه ای رنگ و سطح شکمی رگه دار هستند . بحری ممکن است در نواحی مجاور شاهین ها زندگی کند . ولی زمان تولید مثل این دو گونه ، از هم متفاوت است . حتی شیوه ی پروازی آنها با هم تفاوت دارد . با این وجود به دلیل شباهت زیادش با شاهین ممکن است بیننده را در نگاه اول به اشتباه بیندازد .
این پرنده هنگام شکار با بالهایی بسته و با سرعتی سرسام آور و به طور عمودی بر سر طعمه فرود می آید . عمده غذای آن را پرندگانی به اندازی کبوتر تشکیل می دهد . زمستان ها در ایران فراوان هستند ولی به تعداد کم زاد و ولد می کنند .
منبع : دامکده

[بهـمن]

شاهین :

شاهین از پرندگان شکاری با اندازه متوسط به شمار می رود . طول بدن آن ۳۸ تا ۵۳ سانتی متر و فاصله ی بین دوسر بالهای آنها حدود یک متر است . پرنده نر حدودا ۵۷۵ تا ۷۱۰ گرم وزن دارد . و پرنده ماده به طر قابل توجهی از نر بزرگتر است . وزن پرنده ی ماده ما بین ۹۱۰ تا ۱۱۹۰ گرم می باشد . برخی از انواع این پرنده از نوع مهاجرت کننده هستند . شاهین عموما در نواحی کوهستانی ، اطرف رودخانه ها و اکنون به صورت قابل توجهی در محیط های شهری نیز دیده می شود . این پرنده در تمام نقاط جهان و در تمامی کشور ها بجز قطب جنوب دیده میشود . شاهین زیر گونه های بسیاری دارد .
نوعی از آن ساکن اوراسیای غربی است و غیر مهاجر می باشد . یک گونه از آن در نواحی کوهستانی دیده می شود . در گذشته این گونه در امریکای شمالی دیده می شد . ولی امروزه در سایر نقاط نیز تعداد آنها رو به فزونی است . گونه ایی از آن ساکن جنوب اروپا است . این گونه نسبت به سایر گونه ها کوچکتر است . گونه ایی دیگر ساکن مناطق نیمه جنگلی اوراسیا است و از اندازه های ذکر شده قدری بزرگتر است . این گونه از نوع مهاجر است و زمستان ها را در آفریقا میگذراند . یک زیر گونه دیگر در نواحی شمال شرق اقیانوس آرام دیده میشود . که از نوع مهاجر است . یک گونه نیز در قطب شمال دیده می شود که از نوع مهاجر است و زمستان ها را در امریکای جنوبی می گذراند . بطور کلی میتوان گفت که شاهین های مناطقی با زمستان های ملایم از نوع غیر مهاجر هستند . مخصوصا نوع نر که در محدوده تولید مثل باقی می ماند .
عمده غذای اصلی شاهین ها را پرندگانی مثل کبوتر ، پرندگان آواز خوان و مرغابی تشکیل می دهد و بعضا پستانداران کوچک مثل خفاش ها ، خرگوش ، و … را نیز شکار میکنند . حشرات و خزندگان جز کوچکی از منبع غذایی آنها را تشکیل میدهد . شاهین هایی که در محیط شهری زندگی میکنند . عموما از کبوتر و سار تغذیه میکنند .
شاهین ها در دو الی سه سالگی به سن تولید مثل می رسند . یک جفت نر و ماده در تمام طول عمر با هم می مانند و هر سال به همان لانه قبلی خود باز میگردند . آشنایی یک جفت با هم دیگر همراه با نمایش های هوایی چرخ زدن و شیرجه زدن است . پرنده ماده ۳ الی ۴ تخم می گذارد . این پرندگان نواحی صخره ایی را برای لانه سازی انتخاب میکنند . نوع شهری آن ساختمان های بلند و پلها را برای لانه سازی انتخاب می کند . این پرندگان برخی اوقات خودشان لانه می سازند یا از لانه سایر پرندگان استفاده میکنند .
زمان تخم گذاری آنان اواخر زمستان است و پرنده ی ماده ۲۹ الی ۳۲ روز روی تخم ها می خوابد . پس از اینکه جوجه ها از تخم بیرون آمدند حدود ۳۵ تا ۴۲ روز طول می کشد تا رشد کنند . ولی جوجه ها تا حدود دو ماهگی والدین خود را ترک نمیکنند . پرنده ی نر وظیفه ی تامین غذا برای ماده و جوجه ها را بر عهده دارد . پرنده ماده در لانه می ماند و از جوجه ها مراقبت میکند .
به دلیل سرعت بالای متابولیک بدن شاهین ها ، این پرندگان در مقایسه با پرندگان هم جثه خود غذای بیشتری مصرف میکنند . یک نکته قابل توجه در مورد شاهین این است که قلب آنها حدود ۶۰۰ تا ۹۰۰ بار در دقیقه می تپد .
عمر متوسط شاهین ها هشت الی ده سال است ولی در مواردی که گزارش شده است برخی از آنها تا ۲۰ سال هم عمر میکنند . تخم ها و جوجه های انها اغلب دزیده میشود . که باعث کاهش جمعیت آنها می شود به همین دلیل پرورش آنها به صورت مصنوعی و در قفس انجام میگیرد . هنگام تکثیر و پرورش سعی بر این است که این پرنده فرد غذا دهنده را نبیند تا از عادت کردن به انسان ها جلوگیری گردد . پس از اینکه انها به اندازه کافی رشد کردند ، در محیط طبیعی رها میشوند .
شاهین سریع ترین پرنده هنگام شکار به شمار میرود . این پرنده در ارتفاع بالا پرواز میکند و سپس به طور ناگهانی بر روی شکار خود حمله میکند . و از پشت یا گردن شکار خود را می گیرد .
شاهین ها برای اینکه قادر باشند در سرعت های بالا تنفس کنند ، سیستم تنفسی خاصی دارند . هنگامی که این سیستم تنفسی کشف گردید ، در طراحی موتور های جت از آن استفاده شد ، سیستم تنفسی آن برخلاف سایر موجودات که دو طرفه است ، به صورت یک طرفه می باشد که در سرعت های بالا امکان تنفس را میدهند .
پراکندگی جغرافیایی در ایران تعداد کمی از انها در ایران به جز آذربایجان ، گیلان ، مازندران و مناطق جنوبی کشور زندگی و زاد و ولد میکنند .
منبع: دامکده

[بهـمن]

بالابان




بالابان از شاهین های بزرگ به شمار می رود . و در اروپای شرقی و آسیا دیده می شود و پرنده ایی مهاجر است . این پرنده در علفزار های باز با تعدادی درخت زندگی میکند . طول بدن آن حدود ۴۷ تا ۵۵ سانتی متر و فاصله ی دو سر بالهای آن ۱۰۵ تا ۱۲۹ سانتی متر است . این پرنده برای پرواز نیاز به منطقه ی وسیعی دارد . بال و دم در این گونه نسبت به شاهین بلند تر بوده و فرم سر این دو پرنده با هم متفاوت است . این پرنده به جای شیرجه زدن از بالا ، شکار خود را دنبال میکند و عموما پرندگان کوچک را دنبال میکند . بالابان های نواحی شمالی اندکی بزرگتر و تیره تر هستند . سطح شکمی آنها سفید و به مقدار کم خال خال یا رگه رگه است . سطح پشتی آنها قهوه ای و پرهای پروازی به رنگ خاکستری می باشد . سر و پائین تنه ی آنها را شکار میکند . نوع ماده از نظر ظاهری بسیار قدرتمند به نظر می رسد . این پرنده بین دوستداران شکار با پرندگان شکاری ، طرفداران زیادی دارد .
بالابان اغلب دشتهای وسیع و مناطق نیمه بیابانی را برای زندگی انتخاب میکند .
پراکندگی جغرافیایی آنها در ایران در زمستان ها فراوان است و به تعداد زیادی در ایران زاد و ولد می کند .


منبع : دامکده

[بهـمن]

دلیجه نانکین

دلیجه ی نانکین از کوچکترین نوع شاهین ها به شمار می رود و بر خلاف سایر پرندگان شکاری ، چندادن سریع نیست . این پرنده جنگل های باز و علفزار هایی در مناطق معتدل را برای زندگی انتخاب میکند و از نوع مهاجر است .
طول بدن آن از ۳۱ تا ۳۵ سانتی متر متغییر بوده و بخش بالایی بدن ، قهوه ای و بخش زیرین بندش سفید است . دمی دراز و سیاه رنگ دارد . همانند سایر شاهین ها میتواند به صورت درجا پرواز کند و بالهای آن بلند و نوک تیز است .
غذای اصلی این پرنده را حشرات تشکیل می دهند ولی برخی اوقات پرندگان و خزندگان کوچک را نیز شکار میکند . این پرنده برای شکار کردن در یک محل مناسب به کمین می نشیند ؛ ولی عادت اصلی آن بدین گونه است که در یک محل مناسب به صورت درجا پرواز کند و شکار خود را بیابد .
اغلب به صورت تنها یا جفت خود دیده می شود . ولی اگر شرایط محیطی مساعد باشد ، گروههای سی تایی هم تشکیل می دهند . یک جفت اغلب اوقات در یک محدوده هستند .
آنها برای لانه سازی حفرات درختان ، لبه ی صخره ها یا لانه ی سایر پرندگان را بر می گزینند . در اواخر زمستان پرنده ی ماده حدود سه تا هفت تخم میگذارد و فقط پرنده ی ماده روی تخم ها میخوابد این دوره ۲۶ تا ۲۸ روز طول میکشد . در طی این مدت پرنده ی نر غذا را به لانه میبرد . در روز های آخر ، پرنده ی ماده نیز لانه را ترک می کند . و برای خود شکار می کند . اگر شرایط محیطی مساعد باشد ، چند جوجه به صورت همزمان می توانند رشد کنند . پرنده های نابالغ ، پشتی به رنگ قهوه ای خاکستری به شکل راه راه دارند و سینه هایشان رگه دار است . جوجه ها ۳۰ الی ۳۱ روز پس از تولد می توانند پرواز کنند . این جوجه ها پس از پرواز حدود یک هفته فقط از حشرات تغذیه می کنند . و پس از مدتی موش هم به رژیم غذایی آنها افزوده میشود .
از پراکندگی جغرافیایی آنها در ایران اطلاعی در دسترس نیست .
منبع : دامکده

[بهـمن]

دلیجه ی امریکایی:

این پرنده ساکن امریکای شمالی است. ولی در اروپای شرقی نیز دیده میشود. این پرنده ، کوچک ولی بسیار جسور است . رنگ آنها قرمز روشن براق ، آبی و دارچینی می باشد . نر و ماده هردو دارای سر قرمز روشن و آبی هستند . نوع نر دارای بالهای آبی رنگ و ناحیه ی پشت بدن و دم به رنگ دارچینی و خاکی دیده می شود . ناحیه ی سینه ، سفید با لکه های تیره می باشد . پرنده ماده بدنی به رنگ دارچین با نوارهای تیره دارد . سر نوع ماده تیره تر است .
صورت این پرنده ، سفید با خطوط سیاه عمودی است ؛ یکی در جلوی چشم و دیگری بر روی گوش پرهای آنها بلند و نوک تیز و دمشان بلند است .
همانند سایر پرندگان شکاری ، پرنده ماده از نر بزرگتر است ولی تفاوت جثه ی آنها زیاد محسوس نیست . طول متوسط بدن ۲۵ سانتی متر برای ماده و ۲۴ سانتی متر و وزن متوسط ماده ۱۲۰ گرم و وزن متوسط نر ۱۱۱ گرم است .
این پرنده در نقاط مختلفی دیده میشود در مناطق باز و حاشیه جنگل های ، علفزار ها و … آنها برای شکار کردن نیاز به کمین در مناطق باز دارند و برای لانه سازی نیز باید حفراتی در اختیار داشته باشند . این پرنده برای شکار کردن ، به صورت درجا پرواز کرده و سر خود را ساکن نگه میدارد و در این حالت زمین را برای پیدا کردن شکار جستجو میکند و پس از یافتن شکار به طور ناگهانی حمله میکند . این پرنده علاوه بر پستانداران کوچک و حشرات ، بعضا به خفاش ها نیز حمله میکند .
دلیجه های امریکایی ، پرندگانی مهاجر هستند . ولی مشخص شده است که هر ساله آنها به مکان و قلمرو قلبی خود باز می گردند. قلمرو انها کوچک و در حدود پنج کیلومتر مربع است . در مقابل مهاجمان به شدت از لانه خود محافظت میکند . این پرنده برای لانه سازی ، شکاف های موجود بر روی درختان را انتخاب میکند . ولی در برخی مناطق از حفرات موجود ، در صخره ها نیز استفاده می کند . یک جفت نر و ماده عموما با هم زندگی میکنند . در مرحله جفت یابی ، پرنده نر نمایش های هوایی را نشان میدهد و با شیرجه زدن های متوالی همراه است . حتی ممکن است پرنده نر برای ماده نیز غذا بیاورد .
پرنده ماده حدود ۳ الی ۷ تخم میگذارد . تخم ها به رنگ سفید یا سفید مایل به صورتی هستند که لکه هایی ریز و نوارهایی به رنگ قهوه ای روشن روی آنها دیده می شود . نر و ماده هر دو بر روی تخم میخوابند ، این عمل حدودا ۳۰ روز طول میکشد . جوجه ها خیلی سریع رشد می کنند و در طی یازده تا ۱۲ روز بسیار سر و صدا میکنند . در حدود ۱۸ الی ۲۰ روزگی ، وزن آنها با وزن پرنده بالغ برابر می شود . جوجه ها در ۲۶ الی ۳۱ روز پس از تولد ، اولین پرواز خود را انجام میدهند ، جوجه ها یک یا دو هفته با یکدیگر و در کنار لانه باقی میمانند و تا دو تا چهار هفته بیشتر از یک کیلومتری لانه دور نمیشوند ، پس از اینکه در شکار کردن مهارت پیدا کردند کاملا از لانه دور میشوند .
غذای اصلی دلیجه ی امریکایی را موش ، مارمولک ، سنجاقک ، و ملخ تشکیل میدهد . ممکن است که سایر پرنده های کوچک را نیز شکار کنند . در فصل زمستان غذای اصلی آنها را جوندگان و پرندگان تشکیل میدهد .
دلیجه های امریکایی عمری حدود یازده سال دارند . عمده ترین عوامل مرگ و میر آنها عبارتند از : تصادف و شکار توسط سایر پرندگان شکاری و شکار توسط انسان.
در وجود انها در ایران اطلاعی در دسترس نیست .
منبع : دامکده

[بهـمن]

تری تام ( ترمتای):

ترمتای با طول ۲۵ تا ۳۵ سانتی متر یک پرنده شکاری کوچک است که در امریکای شمالی با نام قرقی کبوتر شناخته می شود . ولی باید توجه نمود که این پرنده یک شاهین است و باید از به کار بردن این نام خودداری کرد . تری تام زمینهای باز هموار ، نواحی باتلاقی ، تپه های شنی و یا صخره های ساحلی را برای زندگی انتخاب میکند . گونه هایی ار آن که در نواحی معتدله زندگی می کنند ، زمستانها را به مناطق جنوبی اروپا و شمال آفریقا مهاجرت میکنند .
پرنده ی نر دارای پشت به رنگ آبی مایل به خاکستری و بخش زیرین به رنگ نارنجی کمرنگ است . ماده ها و پرندگان نابالغ دارای پشت به رنگ قهوه ایی تیره و بخش زیرین نسبتا سفید با لکه های قهوه ایی هستند . گونه های آمریکایی کوچکتر بوده و رنگ بخش زیرین بدنشان تیره تر می باشد . عمده غذای آنان را چکاوک و حشرات بزرگ تشکیل میدهد . این پرندگان هنگام شکار عموما در ارتفاع یک متری از سطح زمین پرواز کرده و شکار خود را غافلگیر میکنند .
در اروپای قرون وسطی به طور گسترده ای از این پرنده ، برای شکار استفاده می شده است . در ایران ؛ زمستان ها در شمال فراوان است . و به ندرت در خوزستان ، فارس و سیستان دیده می شود .
منبع : دامکده

[بهـمن]

شاهین پاسرخ ( ترمتای پا سرخ):

شاهین پا سرخ دارای طول بدنی معادل با ۲۸ تا ۳۴سانتی متر است و فاصله ی بین دو سر بالهای آن حدود ۶۵ تا ۷۵ سانتی متر می باشد و از پرندگان شکاری کوچک به شمار می رود . بالهای آن مانند سایر شاهین ها بلند و کشیده است . پرندگان نابالغ دارای بخش فوقانی به رنگ قهوه ایی و بخش پایینی به رنگ زرد نخودی هستند . که در نوارهای تیره ایی دیده میشود . صورت پرندگان نابالغ شبیه ماده هاست . نرهای بالغ ، دارای بدنی به رنگ آبی مایل به خاکستری هستند به جز بخش زیر دم و پاها که به رنگ قرمز است . ماده های بالغ ، دارای پشت و بالهای خاکستری بوده و سر آنها نارنجی رنگ می باشد . بخش زیرین بندشان هم به رنگ نارنجی دیده میشود . صورت انها سفید و در ناحیه دور چشمانشان یک نوار سیاه رنگ دیده می شود .
شاهین پا سرخ ، مناطق باز اندکی درخت را برای زندگی ترجیح می دهدد و عموما در مناطقی که یک رودخانه نیز وجود داشته باشد،بیشتر دیده میشود . همانند سایر شاهین ها ، هنگام شکار به صورت درجا پرواز کرده و شکار خود را پیدا می کند . سپس با یک شیرجه سریع شکار خود را به دام می اندازند . عمده ترین منبع غذایی این پرنده را حشرات بزرگ تشکیل میدهند ولی بعضا از پستانداران کوچک و پرندگان نیز تغذیه می کند . این پرنده ها از لانه سایر پرندگان استفاده کرده و به صورت گروهی تخمگذاری میکنند .
در ایران به صورت مهاجر عبوری و به تعداد کم در شمال و غرب ایران دیده شده است ولی در حال حاضر گزارش مبنی بر وجود این پرنده بسیار کم است .
منبع: دامکده

[بهـمن]

سنقر خاکستری

در برخی نقاط این پرنده با نام های سنقر تالابی و سنقر شمالی نیز شناخته می شود . سنقر خاکستری دارای دم و بالهای دراز و پاهای آن زرد رنگ است . صورت آن همانند جغد گرد و بخش بالایی پاهایشان دارای نوارهایی سفید رنگ می باشد و چشمانی زرد رنگ دارند . پرندگان نر بالغ ، دارای بالا تنه ای به رنگ آب مایل به خاکستری و بخش زیرین بدنشان سفید است . ماده ها دارای بخش فوقانی قهوه ای و بخش زیرین به رنگ نخودی هستند و در ناحیه سینه و پهلو نوارهایی به رنگ قهوه ای دارند .
پرنده نابالغ ، دارای پشتی به رنگ قهوه ای تیره ، همراه با اندکی زردی است . بخش زیرین بدنشان به رنگ دارچین که در آن نوارهای رنگی دیده نمی شود .
طول بدن آن حدود ۴۳ تا ۶۵ سانتی متر است و فاصله ی دو سر بالها از ۱۰۵ تا ۱۳۵ سانتی متر متغییر است . وزن آنها بین ۳۴۰ تا ۵۰۰ گرم متغییر است .
سنقر خاکستری در اروپا و امریکا و آسیا دیده می شود . و مناطق باز مانند علفزار ها و زمین های مرطوب را ترجیح می دهد . انواعی که در نواحی شمالی زندگی می کنند ، از نوع مهاجر هستند . این پرنده در یک سالگی به بلوغ می رسد .
عمده غذای انها را پستانداران کوچک ، پرندگان ، خزندگان ، حشرات و لاشه تشکیل می دهند . سنقر های خاکستری در ارتفاع کم به صورت آرام پرواز می کنند و پس از یافتن شکار بر روی آن شیرجه می زنند . این پرندگان همانند جغد ها حس شنوایی بسیار خوبی دارند و این حس در شکار به آنها کمک می کند.
سنقرهای خاکستری بر روی زمین لانه سازی می کنند و هرساله از همان لانه قبلی خود استفاده می کنند . عموما یک نر با دو یا سه ماده جفت گیری می کند . حتی دیده شده است که یک نر با هفت ماده جفت گیری می کند .
لانه آنها شبیه فنجان بوده و از هر چیزی که در محیط پیرامون خود بیابند برای لانه سازی استفاده می کنند . هرماده ، لانه ای جداگانه دارد . پرنده ی ماده چهار یا پنج تخم می گذارد و ۲۹ تا ۳۲ روز روی تخم ها می خوابد . جوجه ها بسیار فعال هستند و ۲۹ تا ۳۹ روز در لانه باقی می مانند .
در فصول غیر از فصل جفت گیری معمولا دسته هایی را تشکیل می دهند که بعضا ۲۰ پرنده در این دسته ها دیده می شود . یک جفت برای تمام عمو با هم زندگی نمی کنند . پرنده ی نر معمولا زودتر از ماده ها به محل لانه سازی می رود و با رسیدن ماده ها نمایش های هوایی را اجرا می کند و رنده ی نری که حرکات یشتری انجام دهد ،نظر ماده های بیشتری را به خود جلب می کند . نمایش های هوایی شامل پرواز های Uشکل و موج گونه است و بعضا این نمایش تا یک کیلومتر یا بیشتر ادامه می یابد . در انتخاب محل لانه ، نر و ماده با هم همکاری می کنند . و لانه سازی با مشارکت هردو انجام می شود . عمل لانه سازی از چند روز تا چند هفته به طول میانجامد. حتی در مدتی که ماده روی تخم ها خوابیده است ، اضافه کردن مواد جدید به لانه افزایش می یابد .حتی در طی پرورش جوجه ها ممکن است این عمل ادامه یابد .
عموما پرنده ی ماده روی تخم ها می خوابد و فقط برای گرفتن سهم خود از غذایی که نر آورده است لانه را ترک می کند . و گهگاه لانه را برای پرواز های کوتاه و جمع کردن مواد جدید برای لانه ترک می کند .
پرنده ی نر غذا را با خود به لانه آورده و از هوا آن را به نزدیکی لانه می اندازد . ولی اگر ماده در لانه نباشد آن را در لانه می اندازد . هرگز به طور مستقیم به جوجه ها غذا نمی دهد .
اگر چند ماده با یک نر جفتگیری کنند غذایکمتری به دست می آورند لذا خود نیز به شکار می پردازند که موجب آسیب پذیر شدن لانه در برابر شکارچیان می شود.
هنگامی که جوجه ها به سن دو هفتگی می رسند ، شروع به راه رفتن کرده و تا ۱۵ متری لانه می روند . در سن ۴ الی ۵ هفتگی جوجه ها اولین پرواز خود را انجام می دهند . جوجه ها عموما شبها را در لانه گذرانده و منتظر غذا می مانند . والدین شکار را از بالا برای جوجه ها می اندازند و اغلب جوجه ای که زودتر از همه به غذا برسد آن را می خورد . جوجه ها عموما به دنبال یکدیگر می دوند . این پرنده در تمامی نقاط ایران به جز منتهی الیه جنوب شرقی ایران دیده می شود .
منبع: دامکده