سه راند نفس گیر در مراسم عروسی
سه راند نفس گیر در مراسم عروسی
اگر قرار است به زودی به خانه بخت بروید، از همین حالا به شما خسته نباشید می گویم که اگر برخی سنت ها را نشکنید باید شاخ غول را بشکنید.
شاید واقعا روزی روزگاری به سادگی با یک ریسه کشیدن در وسط حیاط مثل فیلم های ایرانی و خبر کردن چند بزرگ تر و فامیل درجه اول، مراسم عروسی برگزار می شد اما این روزها رفتن نو فر به زیر یک سقف انقدر راه پر و پیچ و خمی را در پی دارد که برخی عطایش را به لقایش می بخشند و تصمیم می گیرند به جرگه متاهلین اضافه نشوند. سنت ها قوانین زیبایی هستند که حفظ آن برای تلطیف زندگی این روزها با این همه شلوغی خوب است اما گاهی برخی از این سنت ها در طول زمان گرفتار دگردیسی می شوند و انقدر حاشیه به آنها اضفه می شود که اصل سنت و چرایی آن فراموش خواهد شد.
برای اینکه لازم نباشد هفت کفش آهنی بپوشید و هفت عصای آهنی بردارید و برای مراسم ازدواج تان اقدام کنید، تنها یک راه پیش رو دارید، از میان آداب و رسوم ازدواج، آنهایی را انتخاب کنید که زیبایی اش بیشتر از دردسر و هزینه اش است.
شاید فکر کنید که آداب و رسوم ازدواج چندان هم زیاد و پر حاشیه نیست برای همین چند نمونه را با هم از بیرون نگاه می کنیم، شاید در این صورت واقعیت آنها را بهتر ببینیم.
جلسه نفس گیر بریدن مهر
مهریه اگر قرار باشد بر اساس اسمش تعریف شود چیزیست که بر اساس مهر اقای داماد بر عروس خانم تعیین می شود. بهتر بگویم نوعی هدیه است برای افزایش مهر و محبت.همان چیزی که روزی روزگاری می گفتند: که داده و که گرفته؟ اما امروز خیلی ها می گیرند و خیلی ها هم مجبور می شوند که بدهند در غیر اینصورت باید راهی زندان شوند. اصلا این حرف معروف چه کسی داده است، بر خلاف شرع و قانونیست که مهریه را حق مسلم زنان می داند پس با یک رقم منطقی که در عهده اقای داماد باشد، بهتر است آن را تبدیل به قهریه نکرد. اما مراسم های مهر بران ما اصولا چگونه است؟
تشکیل شده از دو گروه خانواده عروس و خانواده داماد که گروه اول سعی در بالا بردن رقم دارند و استدلال شان همان جمله معروف چه کسی گرفته است، می باشد اما گروه دوم که خانواده داماد هستند وظیفه مهم شکستن قیمت و سخن گفتن از مهر ومحبت را بر عهده دارند. در این گونه مراسم کاری شبیه مزایده ومناقصه انجام می شود و گاهی به توافق نمی رسند و حتی تصمیم گیری به جلسه بعد و بعد از تنفس موکول می شود. جلسه بله بران به خودی خود بد نیست اما می توانند خانواده های درجه یک و خود دختر و پسر بر سر مقدار به تفاهم برسند و بعد یک مراسم کوچک گرفته شود بدون تشریفات شام و آوردن کیک و پارچه و غیره.
جهاز بران یا جهاز بینان، مسئله این است!
یکی از سنت های ما همراه کردن کلیه لوازم زندگی به همراه عروس خانم است به طور که وقتی خانواده ای صاحب دختر می شود از همان ابتدا دلشوره تهیه جهیزیه را دارند. اینکه پدر و مادر راحتی فرزند را می خواهند و دوست دارند کاری کنند که در ابتدای راه دخترشان کم و کسری نداشته باشد، هر چند کار چندان ساده ای نیست اما اگر فقط به نداشتن کم و کسری اکتفا شود،چندان دشوار هم نخواهد بود اما هر چه می گذرد همراه بردن لوازمی که ممکن است چند سال یکبار هم استفاده نشود و تنها در جهاز برای خودنمایی حضور دارند،بیشتر می شود. حتی لوازمی که مورد استفاده هم هست اما بدون آنها آسمان به زمین نمی آید هم به مرور بر لست جهیزیه اضافه شده و به نوعی ارزش عروس خانم محسوب می شود.
زمانی که لوازم را برای حفظ آبرو و دیده شدن در چشم قوم داماد و یا حتی برخی از اقوام خودی همراه می برید اجرای مراسم جهاز بینان از نان شب هم واجب تر است. این مراسم با قدیم که افراد با طبق هایی ساده و بی ریا در یک محیط شاد انجام می دادند، بسیار متفاوت است. روزها دوندگی در بازار ها و چیدن خانه همگی به امید راند آخر مسابقه انجام می شود. روزی که اقوام می آیند و نتیجه ماه ها دوندگی عروس و نزدیکانش و شاید سال ها اضافه کاری پدر عروس را در میز و صندلی ووسایل می بینند. اگر یک چنین مراسمی نباشد ممکن است نگرانی خانواده عروس برای کم و کسری داشتن لوازم جهزیه کمتر شود.
این مال کیه و این مال کیه؟
ما ایرانی ها در بر قراری جشن ازدواج، پشتکار زیادی داریم، در افسانه هایمان وقتی ازدواجی خیلی مهم است، می گویند هفت شبانه روز جشن و پایکوبی کردند، ما برای آنکه از قدیمی ها کم نیاوریم، هرچند یک شب مراسم ازدواج می گیریم اما با مخلفاتش همان هفت شبانه روز را درگیر هستیم. پاتختی یکی از حاشیه های مهم و ضروری ازدواج است که از قضا در آن اتفاقاتی ممکن است رخ دهد که باعث شود حرف و حدیث هایش تا آخر زندگی همراه عروس و داماد باشد.مراسمی که کادو های دو خانواده اعلام می شود و سرودهایی خوانده می شود مانند:
این مال کیه و این مال کیه؟ توسط کلیه اقوام و پاسخ یک نفر که مسئول باز کردن هدایا ست که مثلا: عمه عروس یا خاله داماد از جمله این مراسم است.در برخی خانواده ها یک نفر هم مسئول ثبت هدایا می شود به این دلیل که عروس و داماد هدیه هر کس را فراموش نکرده و در مواقع لزوم جبران کنند!
حال اگر کسی توانایی مالی برای شرکت در این راند نفس گیر را نداشته باشد، حال و روزش معلوم است. واقعا چقدر ضرورت دارد که درست فردای مراسم عروسی که همه خسته هستند یک مراسم دیگر گرفته شود و هدایا اعلام شود. هر کس هر چیزی که دوست داشت می تواند هدیه دهد و نیازی نیست بقیه بدانند.
این ها تنها سه نمونه از مراسمی بود که هر کدام از شما جوانان می توانید در مورد خودتان با کمی تجدید نظر بر گزار کنید. یا دور ان را خط بکشید و یا محتوایش را از یک طنز فرهنگی به یک مراسم نمادین برای شادی تبدیل کنید.
تبیان
