6. جنگ اسپانيا و آمريکا
در جنگ اسپانيا و آمريکا؛ نيروهاي آمريکا از اقيانوس عبور نمودند تا در مناطقي بجنگند که در حقيقت کانون بيمار و بيماري بود. درنهايت تعداد مجروحين 1581 نفر؛ موارد تيفوئيد 13770 و مباتلايان به مالاريا؛ تب زرد و ديسانتري به هزاران نفر مي رسيد. و بدين ترتيب حاصل جنگ اين بود که آمريکا را باقي گذاشت با مسئوليت سرزمين جديد و مبارزه با بيماريهاي آن.
ولي خوشبختانه در اين زمان ديگر باکتريولوژي يک علم بود. George Sternberg دامپزشک جنگ داخلي و مولف اولين کتاب درسي باکتريولوژي آمريکا در سال 1892 م در سمت سرجراح ارتش بود و بدين ترتيب AMEDD مبارزات خود را بر عليه بيماريهاي سرزميني آغاز کرد.
ابتدا ستوان يکم Lt. Baily Ashford نشان داد که کم خوني پرتريکويي Puerto Ricam Anemia بوسيله کرم قلاب دار Hook Worm ايجاد مي گردد. از آنجائي که همين بيماري در جنوب آمريکا هم وجود داشت؛ روشهاي درمان و کنترل آن در مورد کليه آن نواحي نيز مورد استفاده واقع شد.
پزشکان نظامي نيز به هيئت هاي تحقيقاتي و نمايندگي مناطق مختلف روشهاي درمان و کنترل بيماريهاي وبا؛ طاعون؛ تب دانگ؛ مالاريا؛ بربري و ديسانتري آميبي را آموزش مي دادند.
در اين ميان سرگرد Major Walter Reed نمونه کوشش کامل در اين راه بود. او در اين زمان رياست يک هيئت مبارزه با تيفوئيد را بعهده داشت و مقرراتي را برقرار کرد که فرماندهان خط دفاعي مسئول سلامتي واحدهاي آن ناحيه بودند. ولي مسئوليت بزرگ او سرپرستي هيئت مبارزه با تب زرد در کوبا در سالهاي 1900 - 1901 بود که فداکاريها و جانبازيهاي قهرمانانه محققين نظر جهانيان را بخود جلب کرد.
در اين برنامه؛ افسران؛ پرستاران؛ سربازان داوطلب و مردم کوبا خود را داوطلبانه در معرض ابتلا قرار مي دادند و بدين ترتيب در يک تحقيق انساني بسياري جان خود را از دست دادند ولي در عرض شش ماه اين تيم ثابت کرد که بيماري توسط يک نوع پشه ايجاد مي گردد. و متعاقب اين پيروزي پزشکي وضع زندگي در منطقه گرمسيري تغيير يافت و درنتيجه ساختار اقتصادي و تجاري منطقه و جهان تحت تأثير آن متحول شد.
سرهنگ Col. William Gorgas با استفاده از تحقيقات Reeds در مبارزه با مالاريا توانست شرايطي را به وجود آورد که ساخت کانال پاناما را امکان پذير سازد. او بعدها سرجراح ارتش شد و اولين مدال مشهور خدمت که تا آن موقع اعطاء شده بود را در سال 1918 م دريافت نمود.
7. قرن جديد و ايده هاي نوين
با آغاز قرن بيستم؛ AMEDD مجددا تجديد ساختار شد و شاخه هاي جديدي به آن اضافه گرديد از جمله لشکر پرستاري The Nurse Corps .
در حقيقت زنان از مدتها قبل از اين تاريخ در مراقبت از سربازان و رزمندگان بکار گرفته مي شدند؛ قانوني که در 1775 سازمان پزشکي نظامي آمريکا AMEDD را ايجاد کرد اجازه استخدام پرستار زن را نيز صادر کرد. بيشتر اين اشخاص بستگان بدون آموزش خود سربازان بودند ولي آنها نقش مهمي را به عهده داشتند کما اينکه در زمان جنگ داخلي در بيمارستانهاي نظامي هر دو طرف خدمت مي کردند.
Dorothea DiX مشهور براي کار با بيماران رواني؛ سرپرستار براي پرستاران زن ارتش متحده Army Union بود؛ همچنين Clara Barton مؤسس صليب سرخ آمريکا به طور داوطلب به استخدام درآمده بود. ولي کار زنان به طور قراردادي مدت مديدي باقي ماند و بيشتر شامل تهيه رژيم غذايي؛ امور خانه - داري و توزيع امکانات بود.
در جنگ اسپانيا با آمريکا شرايط متفاوت بود. بيش از 1500 پرستار آموزش ديده با تجربه براي خدمت در جنگ قرارداد بستند. گرچه آنها سرباز نبوده و قراردادي بودند ولي به ماوراء بحار فرستاده شدند و چنانچه کشته مي شدند مي توانستند در قبرستان مخصوص کشته شدگان جنگ دفن گردند.
در اقدامات تجديد سازمان 1901؛ پرستاران زن مي توانستند به ارتش بپيوندند و بدين ترتيب 200 نفر به ارتش ملحق شدند ولي هنوز هيچ يک درجه نظامي نداشتند تا آن که در جنگ جهاني اول بيش از 20000 زن توسط AMEDD به خدمت گرفته شدند و 10000 نفر از آنان در ماوراء بحار خدمت مي کردند.
در 1992 کنگره درجات همرديف Relative Rank را براي آنها تصويب کرد. از اين تاريخ پرستاران نشانهاي ارتش را به کار مي بردند ولي هنوز از نظر قانوني افسر شناخته نمي شدند. با همين قانون استخدام قراردادي جراحان دندانپزشک مجاز گرديد. در 1908 دندانپزشکان به خدمت ارتش پذيرفته شدند و در 1911 يک رسته دندانپزشکي Dental Corps به وجود آمد.
در 1917 وضعيت شغلي؛ حقوق و مزاياي آن با پزشکان نظامي برابر شد و بعدها سازمانهاي ديگري نيز به پزشکي ارتش اضافه گشت مثل: رسته اداري Administrative Corps؛ رسته سلامتي Sanitary Corps و رسته دامپزشکي Veterinary Corps.
دامپزشکان نظامي نيز تنها مسئول حيوانات ارتش نبودند بلکه مسئوليت گوارائي و سودمند بودن مواد غذائي ارتش را هم به عهده داشتند و اين گامي در جهت پزشکي پيشگيري ارتش محسوب گرديده و تأکيدي بود بر حفظ سلامتي رزمندگان.
در 1910 سرگرد Maj. Camall روشي را براي کلرينه کردن آب آشاميدني به دست آورد. سه سال بعد سرگرد Maj. William Lyster کيسه هاي ليستر را براي کلرينه کردن آب ميدان رزم اختراع نمود. از اوائل سال 1900 م هيئت هاي تحقيق در فيليپين بيماريهاي نظير abies وبا؛ طاعون؛ مالاريا و ديستانتري آميبي را آموزش مي دادند. ستوان Lt. Charles Ctaig که در آن محل کار مي کرد و سروان Capt. Percy Ashburn ثابت کردند که تب دانگ يا Break boon به وسيله ويروس ايجاد مي گردد. سروان Capt. Edward Vedder نشان داد که خوردن برنج نيمه تصفيه شده مي تواند از بيماري بري بري Beriberi جلوگيري کند.
در دانشکده پزشکي ارتش؛ سرگرد Maj. Ferderi Russell واکسيناسيون ضد تيفوئيد را به وسيله تزريق ميکرب کشته شده در سال 1909 م بنياد نهاد. در 1911 م ايمني سازي بر عليه تيفوئيد براي ارتش اجباري شد. ولي بايد بدانيم که فعاليتهاي AMEDD به مسائل پزشکي محدود نگشت بلکه در سالهاي دهه 1900 م جراحان ارتش نقش سازنده تري در دگرگوني عظيم ارتش بازي کردند.
سرلشکر Maj. Gen. Ferderick Ainsworth از رسته بهداري آجودان ژنرال فرمانده ارتش گرديد و بر مبناي روشهايي که سوابق پزشکي را در سازمان بهداري ثبت کرده بود سيستم سوابق پرسنلي ارتش را دگرگون نمود که بعدها جوهره سيستم ثبت سوابق شد و امروز هم همين سيستم زنده و فعال است.
پزشک ديگري که تمامي ارتش را متحول نمود سرلشکر Maj. Gen. Leonard Wood مدال افتخار در جنگ هاي داخلي Indian Wars به دست آورد؛ او در جنگ اسپانيا و آمريکا فرماندهي سوار نظام را بعهده داشت و فرمانده نظامي در فيليپين و کوبا بود. بعدها او رئيس ستاد ارتش شد و نيروهاي احتياط Officer Reserve Corps را بر مبناي اعتقاد به استفاده از نيروهاي پزشکي ذخيره Medical Reserve Corps گسترش داد. سپس براي رئيس جمهور شدن تلاش کرد و در نهايت فرماندار کل فيليپين گرديد.
8. جنگ جهاني اول World Warl
سپس جهان دچار مصيبت گرديد. وقتي جنگ جهاني اول شروع شد AMEDD بيش از هميشه آماده بود و از همان ابتدا درگير مسائل جنگ شد.
اولين افسر آمريکايي که کشته شد ستوان William Fitssimons بود که يک پزشک جوان در بيمارستان عمومي در فرانسه بود. در همين شب اولين فرد وظيفه آمريکايي بنام Oscarc Tugo عضو AMEDD کشته شد.
در اين جنگ پزشکي پيشگيري عامل مهمي در پيروزي بود اين اولين جنگ بزرگي بود که مرگهاي ناشي از بيماريهاي واگير کمتر از تعداد مجروحين جنگي بود. آمبولانسهاي موتوري سطح تحرک بيشتري در روش تخليه مجروحين Lettrman ايجاد کرده بودند.
از طرفي بالا بودن تعداد مرگ و مير خلبانان ارتش سبب شد که فکر پزشکي هوايي Aviation Medicin به وجود آيد.
در اين جنگ ارتش درمان بيماريهاي مقاربتي را به عنوان يک مشکل پزشکي تلقي نمود و ديگر تنها به عنوان يک مسئله اخلاقي به آن نمي نگريست؛ در صورتي که مدتها قربانيان بيماريهاي مقاربتي Veneral Disease را فقط تحت مجازاتهاي شديد قرار داده بود. قانوني که در 1778 م جهت سربازان بستري شده به علت ابتلا به بيماريهاي مزبور تصويب شده بود مجازاتهاي سنگين براي آنان اعمال مي کرد. ولي اين تنبيهات کارآيي چنداني نداشت. در حقيقت سياستهايي که در جنگ جهاني اول در اين مورد به کار رفت جنبه کاربردي بيشتري داشت و مباني بهتري براي مبارزات عمومي بر عليه بيماريهاي فوق بوجود آورد.
در 1918 Maj . Reuben Kahn که از پزشکان ارتش بود آزمايش خون براي تشخيص بيماري سيفليس را پايه گذاري کرد به طوري که وسيله استاندارد تشخيص اين بيماري براي ساليان دراز گرديد.
9. مدت زمان بين دو جنگ جهاني
در فاصله دو جنگ جهاني؛ تکنولوژي موقعيتهاي جديدي را به وجود آورد و در مقابل مشکلات پزشکي جديدي را نيز به همراه داشت ولي سازمان پزشکي ارتش سعي کرد که به همراه تکنولوژي مشکلات را رفع و به پيشرفت لازم دست يابد.
در 1920 م دانشکده خدمات طبي رزمي Medical Field Servise School در محل Carlislie ;Barracks Penn. گشايش يافت تا افسران پزشک و پرسنل وظيفه پزشکي را آموزش طب رزمي بدهد.
در 1947 م اين دانشکده Fort San Houston ; Texas به منتقل گرديد و در نهايت به مرکز آموزش و دانشکده AMEDD Center and School امروزي تبديل گرديد.
ابتکارات و تحقيقات پزشکان ارتش در زمان جنگ منشاء خدمات ارزنده اي به پزشکي جهان گرديد.
روش دکتر Huran Orr که تجربه جنگ جهاني اول را داشت و نحوه درمان بسته شکستگي هاي مرکب را ابداع کرده بود در جنگ با اسپانيا نيز با تغييراتي مورد استفاده جراحان قرار گرفت و سبب نجات هزاران نفر از عفونتهاي استخواني گرديد.
در 1930 سرهنگ Col. George Callender اثرات گلوله هاي با شتاب High - Velocity
Missiles را تدريس مي نمود و نتيجه تحقيقات خود را چنين اعلام کرد که جراحات ناشي از عبور گلوله آن سوي محل زخم ايجاد مي شود و سبب برداشته شدن مقدار زيادي از بافتها مي گردد؛ توجه به اين موضوع عاملي شد براي آنکه با تميز کردن بيشتر ناحيه جراحي از ميزان گانگرن هاي گازي کاسته گردد و عفونتهاي ديررس و خونريزي هاي غير قابل کنترل کاهش يابد.
در 1992 م سروان Capt. Femando Rodriguez باکتريهاي موجود در محيط دهان را جدا نمود و اساس دندانپزشکي پيشگيري جديد را پايه گذاري نمود.
سرگرد Maj. Raymond Kasler عضو رسته دامپزشکي واکسن ضد گزيدگي سگ هار و همچنين واکسن ضد وباي گاوي را تهيه نمود.
سرهنگ Col. Joseph با تيم همکاران خود در پاناما اولين تحقيق کنترل شده را روي کاربرد ماري جوانا Marijuana توسط سربازان انجام داد.
در اين زمان هنوز مالاريا شايع ترين بيماري در سطح جهان بود و کينين Quinine داروي منحصر به فرد آن تلقي مي شد. در 1930 م AMEDD داروي سنتتيک آلماني بنام آتبرين Atebrin را بدين منظور بکار برد. اين دارو پيشگيري از عفونت نمي کرد ولي علائم خاص طويل مدت آن را کاهش مي داد. همين سبب شد که وقتي ژاپني ها توليد کينين را متوقف ساختند؛ آتبرين جايگزين ارزشمندي به جاي آن محسوب شد.
سرگرد Maj. Harry Armstrng و همکارانش در آزمايشگاه پزشکي هوائي
Aeromedical Field Ohio Aeromedical Lab ضمن تحقيقات در سال 1936 م کتاب درسي درباره پزشکي هوائي Aviation Medicin منتشر کرد و سرجراح نيروي هوائي گرديد.
دانشکده پزشکي ارتش Army Medical School شروع به آزمايش روي محصولات خوني نمود که در زمان جنگ جهاني دوم نيز ادامه يافت و منجر به تهيه بسته Kit استريل خون دهندگان؛ سيستمي براي جمع آوري و نگهداري خون در سرماي شديد جهت انتقال به ماوراء بحار و بالاخره تهيه بسته هاي استاندارد شده Standardised Kits براي گروه بندي سريع خون گرديد.
http://upload.tehran98.com/upme/uplo...ce4ba9f3e2.jpg
پينوشتها:
13. Ameddvegiment. Amedd. Army. Mil. Highlights in Army Medical Department History 4/6/2006
ترجمه از متن دريافت شده از سايت توسط مؤلف
منبع:
نامجوی نیک ، خسرو ، تاریخچه طب نظامی ، انتشارات ایران سبز ،1389
راسخون
http://maarefjang.ir/files/Books_PDF...i_88-12-17.pdf 