اطلاعات دارویی فلوواکسامين(Fluvoxamine)

اطلاعات دارویی فلوواکسامين(Fluvoxamine)

موارد و مقدار مصرف
درمان اختلال وسواس
بزرگسالان: ابتدا، mg/day 50 هنگام خواب مصرف شود و هر 7-4 روز مقدار 50 ميلي‌گرم اضافه مي‌شود تا حداكثر اثربخشي حاصل گردد. حداكثر مقدار مصرف mg/day 300 است. مقادير بيش از mg/day 100 در دو مقدار منقسم مصرف شود.
كودكان 17-8 سال: با mg 25 هنگام شب شروع شود و هر 7-4 روز mg 25 افزايش داده شود تا اثربخشي مناسب ديده شود. دوز حداكثر روزانه mg 200 براي كودكان 11-8 سال و mg 300 براي كودكان 17-11 سال مي‌باشد. دوزهاي بالاتر از mg 50 ، در 2 دوز منقسم داده شود.
تنظيم دوز: براي بيماران سالمند و كساني كه نارسايي كبدي دارند، با دوز پايين تري دارو شروع گردد و به ميزان كمتري افزايش يابد.
مكانيسم اثر
اثر ضد وسواس: مكانيسم دقيق اثر دارو مشخص نيست. فلووكسامين يك مهاركننده انتخابي قوي بازجذب سروتونين است كه تصور مي‌شود رفتار وسواسي را بهبود بخشد.

موارد منع مصرف و احتياط:
تداخل دارويي
فلووكسامين موجب كاهش كليرانس بنزوديازپينها، تئوفيلين و وارفارين مي‌شود. مصرف همزمان آنها با احتياط صورت گيرد. با اين وجود، ديازپام نبايد به طور همزمان با فلووكسامين مصرف شود.
اين دارو ممكن است موجب افزايش غلظت سرمي كاربامازپين، كلوزاپين، متادون، متوپرولول، پروپرانولول و ضدافسردگي‌هاي سه‌حلقه‌اي شود. در صورت تجويز همزمان احتياط شود، و بيمار از نظر بروز عوارض جانبي به دقت تحت نظر قرار گيرد. تنظيم مقدار مصرف دارو ممكن است ضروري باشد. ديازپام ممكن است موجب براديكاردي شود؛ بنابراين پيگيري ضربان قلب بيمار ضروري است.
از آنجا كه ليتيم و تريپتوفان ممكن است اثرات فلووكسامين را افزايش دهند، با احتياط تجويز شوند. مهاركننده‌هاي MAO ممكن است سبب تهييج شديد ، زيادي دماي بدن، ميوكلونوس، دليريوم و اغما شوند. از مصرف همزمان آنها خودداري شود.
با مصرف همزمان پيموزايد و تيوريدازين ممكن است آريتمي بطني مانند تورسادوپوينت و مرگ ناگهاني پيش بيايد.
در مصرف همزمان با سوماتريپتان ممكن است ضعف، افزايش رفلكس‌ها و عدم هماهنگي پيش بيايد.
مصرف همزمان ترامادول باعث سندرم سروتونين مي شود.
سيگار مي‌تواند اثربخشي دارو را كم كند.
اثر بر آزمايشهاي تشخيصي
ممكن است باعث كاهش سطح سديم شود.

تداخل دارويي:
عوارض جانبي
اعصاب مركزي: سردرد ، ناتواني شديد (athenia)، خواب آلودگي، بي‌خوابي، عصبانيت، سرگيجه، لرزش، اضطراب، زيادي تونيسيته، آشفتگي، افسردگي، تحريك CNS.
قلبي- عروقي: طپش قلب ، گشادي عروق، لرزش.
چشم: آمبليوپي.
دستگاه گوارش: تهوع، اسهال، يبوست، سوءهاضمه، بي‌اشتهايي، استفراغ، نفخ، خشكي دهان، اختلال بلع، طعم غيرعادي در دهان.
ادراري - تناسلي: كاهش ميل جنسي، انزال غيرطبيعي، تكرر ادرار، ناتواني جنسي، ناتواني در رسيدن به ارگاسم، احتباس ادرار.
متابوليك: هيپوناترمي.
تنفسي: عفونت بخش فوقاني تنفسي، تنگي نفس، خميازه كشيدن.
پوست: تعريق.
ساير عوارض: سندرم شبه آنفلوانزا، لرز، اختلالات دندان، SIADH.
مسموميت و درمان
تظاهرات باليني: خواب آلودگي، استفراغ، اسهال و سرگيجه، اغما، تاكيكاردي، براديكاردي، كمي فشار خون، اختلالات EKG، اختلال عملكرد كبد، و تشنجات، پنومونيت آسپيراسيون، اشكال در تنفس يا كمي پتاسيم خون ممكن است به دليل از دست دادن هوشياري يا استفراغ بروز كند.
درمان: حمايتي است. علاوه بر حفظ راه هوايي و پيگيري علائم حياتي و EKG، استفاده از ذغال فعال ممكن است به اندازه ايجاد استفراغ يا شستشوي معده مؤثر باشد. از آنجا كه جذب دارو با مصرف زياد ممكن است به تأخير افتد ، اقدامات لازم براي به حداقل رساندن جذب تا 24 ساعت بعد از مصرف دارو ممكن است ضروري باشد. به نظر نمي‌رسد دياليز مؤثر باشد.

مکانيسم اثر:
فارماكوكينتيك
جذب: فراهمي‌زيستي مطلق دارو 53 درصد است.
پخش: حجم پخش متوسط حدود L/kg 25 است. حدود 80 درصد به پروتئين پلاسما (عمدتاً آلبومين ) پيوند مي‌يابد.
متابوليسم: به طور گسترده در كبد و عمدتاً از طريق اكسيداتيو دميتلاسيون و دآميناسيون متابوليزه مي‌شود.
دفع: متابوليتهاي فلووكسامين عمدتاً از راه ادرار دفع مي‌شوند.

فارماكوكينتيك:
موارد منع مصرف و احتياط
موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به دارو يا ساير ضدافسردگي‌هاي فنيل پيپرازين و تا 14 روز پس از مصرف مهاركننده MAO، مصرف همزمان تيوريدازين و پيموزايد.
موارد احتياط : اختلال عملكرد كبدي، وجود همزمان بيماري هايي كه ممكن است بر پاسخهاي هموديناميك يا متابوليسم تأثير بگذارند ، يا سابقه مانيا يا تشنج و يا افكار خودكشي.
هشدارها و احتياطات: به فلوكستين مراجعه شود.

اشكال دارويي:
اشكال دارويي:
Tablet: 50, 100mg

اطلاعات دیگر:
طبقه‌بندي فارماكولوژيك: مهاركننده اختصاصي بازجذب سروتونين.
طبقه‌بندي درماني: ضد وسواس.
طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C
ملاحظات اختصاصي
1- مصرف فلووكسامين حداقل 14 روز بعد از قطع يك مهاركننده MAO شروع شود ،و برعكس.
2- تغيير خلقيات بيمار ثبت شود. تمايل به خودكشي در بيمار بررسي و حداقل مقدار مورد نياز در دسترس وي قرار داده شود.
3- در بيماران با اختلال عملكرد كبد، سابقه مانيا يا تشنج و شرايطي كه هموديناميك و متابوليسم فرد را تحت تأثير قرار مي‌دهد با احتياط مصرف شود.
4- دارو براي مصرف در افسردگي تاييديه ندارد و نبايد براي درمان افسردگي ماژور در كودكان و نوجوانان زير 18 سال استفاده شود.
نكات قابل توصيه به بيمار
1- تا مشخص شدن اثرات CNS دارو از انجام فعاليتهاي خطرناك خودداري كنيد.
2- از مصرف فرآورده‌هاي حاوي الكل خودداري كنيد.
3- استعمال دخانيات ممكن است اثربخشي دارو را كاهش دهد.
4- در صورت روز بارداري و قصد آن فوراً به پزشك خود اطلاع دهيد.
5- بروز بثورات پوستي، كهير، يا واكنشهاي آلرژيك مربوطه را اطلاع دهيد.
6- حصول اثرات كامل ضدافسردگي دارو به چند هفته درمان نيازدارد. با بروز بهبودي، مصرف دارو را قطع نكنيد.
7- قبل از مصرف هرگونه داروي بدون نسخه با پزشك مشورت كنيد.
مصرف در سالمندان: در بيماران سالخورده كليرانس دارو حدود 50 درصد بيماران جوان‌تر كاهش مي‌يابد. مصرف دارو با احتياط تجويز شود و مقدار آن به تدريج افزايش يابد.
مصرف در كودكان: بي‌ضرري و اثربخشي مصرف دارو در كودكان كوچكتر از 18 سال ثابت نشده است.
مصرف در شيردهي: دارو در شير ترشح مي‌شود و نبايد در دوران شيردهي مصرف شود.

منبع

اطلاعات دارویی فلوواکسامين(Fluvoxamine) موارد و مقدار مصرف درمان اختلال وسواس بزرگسالان: ابتدا، mg/day 50 هنگام خواب مصرف شود و هر 7-4 روز مقدار 50 ميلي‌گرم اضافه مي‌شود تا حداكثر اثربخشي حاصل گردد. حداكثر مقدار مصرف mg/day 300 است. مقادير بيش از mg/day 100 در دو مقدار منقسم مصرف شود. كودكان 17-8 سال: با mg 25 هنگام شب شروع شود و هر 7-4 روز mg 25 افزايش داده شود تا اثربخشي مناسب ديده شود. دوز حداكثر روزانه mg 200 براي كودكان 11-8 سال و mg 300 براي كودكان 17-11 سال مي‌باشد. دوزهاي بالاتر از mg 50 ، در 2 دوز منقسم داده شود. تنظيم دوز: براي بيماران سالمند و كساني كه نارسايي كبدي دارند، با دوز پايين تري دارو شروع گردد و به ميزان كمتري افزايش يابد. مكانيسم اثر اثر ضد وسواس: مكانيسم دقيق اثر دارو مشخص نيست. فلووكسامين يك مهاركننده انتخابي قوي بازجذب سروتونين است كه تصور مي‌شود رفتار وسواسي را بهبود بخشد.
موارد منع مصرف و احتياط: تداخل دارويي فلووكسامين موجب كاهش كليرانس بنزوديازپينها، تئوفيلين و وارفارين مي‌شود. مصرف همزمان آنها با احتياط صورت گيرد. با اين وجود، ديازپام نبايد به طور همزمان با فلووكسامين مصرف شود. اين دارو ممكن است موجب افزايش غلظت سرمي كاربامازپين، كلوزاپين، متادون، متوپرولول، پروپرانولول و ضدافسردگي‌هاي سه‌حلقه‌اي شود. در صورت تجويز همزمان احتياط شود، و بيمار از نظر بروز عوارض جانبي به دقت تحت نظر قرار گيرد. تنظيم مقدار مصرف دارو ممكن است ضروري باشد. ديازپام ممكن است موجب براديكاردي شود؛ بنابراين پيگيري ضربان قلب بيمار ضروري است. از آنجا كه ليتيم و تريپتوفان ممكن است اثرات فلووكسامين را افزايش دهند، با احتياط تجويز شوند. مهاركننده‌هاي MAO ممكن است سبب تهييج شديد ، زيادي دماي بدن، ميوكلونوس، دليريوم و اغما شوند. از مصرف همزمان آنها خودداري شود. با مصرف همزمان پيموزايد و تيوريدازين ممكن است آريتمي بطني مانند تورسادوپوينت و مرگ ناگهاني پيش بيايد. در مصرف همزمان با سوماتريپتان ممكن است ضعف، افزايش رفلكس‌ها و عدم هماهنگي پيش بيايد. مصرف همزمان ترامادول باعث سندرم سروتونين مي شود. سيگار مي‌تواند اثربخشي دارو را كم كند. اثر بر آزمايشهاي تشخيصي ممكن است باعث كاهش سطح سديم شود.


تداخل دارويي: عوارض جانبي اعصاب مركزي: سردرد ، ناتواني شديد (athenia)، خواب آلودگي، بي‌خوابي، عصبانيت، سرگيجه، لرزش، اضطراب، زيادي تونيسيته، آشفتگي، افسردگي، تحريك CNS. قلبي- عروقي: طپش قلب ، گشادي عروق، لرزش. چشم: آمبليوپي. دستگاه گوارش: تهوع، اسهال، يبوست، سوءهاضمه، بي‌اشتهايي، استفراغ، نفخ، خشكي دهان، اختلال بلع، طعم غيرعادي در دهان. ادراري - تناسلي: كاهش ميل جنسي، انزال غيرطبيعي، تكرر ادرار، ناتواني جنسي، ناتواني در رسيدن به ارگاسم، احتباس ادرار. متابوليك: هيپوناترمي. تنفسي: عفونت بخش فوقاني تنفسي، تنگي نفس، خميازه كشيدن. پوست: تعريق. ساير عوارض: سندرم شبه آنفلوانزا، لرز، اختلالات دندان، SIADH. مسموميت و درمان تظاهرات باليني: خواب آلودگي، استفراغ، اسهال و سرگيجه، اغما، تاكيكاردي، براديكاردي، كمي فشار خون، اختلالات EKG، اختلال عملكرد كبد، و تشنجات، پنومونيت آسپيراسيون، اشكال در تنفس يا كمي پتاسيم خون ممكن است به دليل از دست دادن هوشياري يا استفراغ بروز كند. درمان: حمايتي است. علاوه بر حفظ راه هوايي و پيگيري علائم حياتي و EKG، استفاده از ذغال فعال ممكن است به اندازه ايجاد استفراغ يا شستشوي معده مؤثر باشد. از آنجا كه جذب دارو با مصرف زياد ممكن است به تأخير افتد ، اقدامات لازم براي به حداقل رساندن جذب تا 24 ساعت بعد از مصرف دارو ممكن است ضروري باشد. به نظر نمي‌رسد دياليز مؤثر باشد.
مکانيسم اثر: فارماكوكينتيك جذب: فراهمي‌زيستي مطلق دارو 53 درصد است. پخش: حجم پخش متوسط حدود L/kg 25 است. حدود 80 درصد به پروتئين پلاسما (عمدتاً آلبومين ) پيوند مي‌يابد. متابوليسم: به طور گسترده در كبد و عمدتاً از طريق اكسيداتيو دميتلاسيون و دآميناسيون متابوليزه مي‌شود. دفع: متابوليتهاي فلووكسامين عمدتاً از راه ادرار دفع مي‌شوند.

فارماكوكينتيك: موارد منع مصرف و احتياط موارد منع مصرف: حساسيت مفرط به دارو يا ساير ضدافسردگي‌هاي فنيل پيپرازين و تا 14 روز پس از مصرف مهاركننده MAO، مصرف همزمان تيوريدازين و پيموزايد. موارد احتياط : اختلال عملكرد كبدي، وجود همزمان بيماري هايي كه ممكن است بر پاسخهاي هموديناميك يا متابوليسم تأثير بگذارند ، يا سابقه مانيا يا تشنج و يا افكار خودكشي. هشدارها و احتياطات: به فلوكستين مراجعه شود.
اشكال دارويي: اشكال دارويي: Tablet: 50, 100mg
اطلاعات دیگر: طبقه‌بندي فارماكولوژيك: مهاركننده اختصاصي بازجذب سروتونين. طبقه‌بندي درماني: ضد وسواس. طبقه‌بندي مصرف در بارداري: رده C ملاحظات اختصاصي 1- مصرف فلووكسامين حداقل 14 روز بعد از قطع يك مهاركننده MAO شروع شود ،و برعكس. 2- تغيير خلقيات بيمار ثبت شود. تمايل به خودكشي در بيمار بررسي و حداقل مقدار مورد نياز در دسترس وي قرار داده شود. 3- در بيماران با اختلال عملكرد كبد، سابقه مانيا يا تشنج و شرايطي كه هموديناميك و متابوليسم فرد را تحت تأثير قرار مي‌دهد با احتياط مصرف شود. 4- دارو براي مصرف در افسردگي تاييديه ندارد و نبايد براي درمان افسردگي ماژور در كودكان و نوجوانان زير 18 سال استفاده شود. نكات قابل توصيه به بيمار 1- تا مشخص شدن اثرات CNS دارو از انجام فعاليتهاي خطرناك خودداري كنيد. 2- از مصرف فرآورده‌هاي حاوي الكل خودداري كنيد. 3- استعمال دخانيات ممكن است اثربخشي دارو را كاهش دهد. 4- در صورت روز بارداري و قصد آن فوراً به پزشك خود اطلاع دهيد. 5- بروز بثورات پوستي، كهير، يا واكنشهاي آلرژيك مربوطه را اطلاع دهيد. 6- حصول اثرات كامل ضدافسردگي دارو به چند هفته درمان نيازدارد. با بروز بهبودي، مصرف دارو را قطع نكنيد. 7- قبل از مصرف هرگونه داروي بدون نسخه با پزشك مشورت كنيد. مصرف در سالمندان: در بيماران سالخورده كليرانس دارو حدود 50 درصد بيماران جوان‌تر كاهش مي‌يابد. مصرف دارو با احتياط تجويز شود و مقدار آن به تدريج افزايش يابد. مصرف در كودكان: بي‌ضرري و اثربخشي مصرف دارو در كودكان كوچكتر از 18 سال ثابت نشده است. مصرف در شيردهي: دارو در شير ترشح مي‌شود و نبايد در دوران شيردهي مصرف شود.