زندگینامه فلیکس مارتین ژولیوس اشتاینر (۲۳ می ۱۸۹۶_۱۲ می ۱۹۶۶)
فلیکس مارتین ژولیوس اشتاینر (۲۳ می ۱۸۹۶_۱۲ می ۱۹۶۶)
سپهبد آلمانی در اس اس و ژنرال وافن اس اس و یک نازی بود.او در هر دو جنگ جهانی اول و دوم خدمت کرد.او بطور قابل ملاحظه ای با پل هاوسر در جهت گسترش وافن اس اس به عنوان یک گروه نظامی چندملیتی و چندگانه همکاری کرد.
اشتاینر توسط هیملر انتخاب شد تا بر ایجاد یک لشگر نخبه یعنی لشگر پنجم اس اس وایکینگ نظارت کند.در ۱۹۴۳ او به فرماندهی سپاه های سوم پانزر اس اس منصوب شد.در ۲۸ ژانویه ی ۱۹۴۵ فرماندهی لشگر ۱۱ پانزر اس اس را عهده دار شد.این لشگر می بایست در برابر شوروی که از رود ویستولا حمله میکرد مقاومت میکرد.
http://www.reich-history.com/wp-cont.../2014/01/1.jpgسمت چپ هیتلر
در ۲۱ آوریل در نبرد برلین اشتاینر فرمانده ی دسته ی اشتاینر قرار داده شد و از طرف هیتلر ماموریت یافت تا با گسترش جبهه ی اول بلاروس از شمال شهر یک حمله ی گازانبری انجام دهد که بعدا ها اشتاینر اذعان داشت که توانایی ضد حمله را نداشته است و این مسئله باعث شد هیتلر در ۲۲ آوریل در یکی از جلسات در پناهگاهش خشمگین و ناراحت شد.
بعد از تسلیم آلمان اشتاینر زندانی و جرم شناخته شد اما در سال ۱۹۴۸ از تمامی اتهامات تبرئه و آزاد شد.او به زندگی در آلمان ادامه داد.چندین کتاب نوشت ودر حمایت مالی از اعضای سابق وافن اس اس شرکت کرد.اشتاینر در ۱۲ می ۱۹۶۶ درگذشت.
http://www.reich-history.com/wp-cont.../2014/01/2.jpgدر حال دست دادن با هیتلر
جوانی و جنگ جهانی اول
اشتاینر در ۲۳ می ۱۸۹۶ در پروس شرقی متولد شد.در ۱۹۱۴ او به آکادمی نظامی پیوست.در طول جنگ او چندین بار زخمی شد و نشان های صلیب آهنین درجه ۱ و۲ را دریافت کرد.در پایان جنگ او ستوان یک بود.
شغل
در سال ۱۹۱۹ اشتاینر به فرایکورپس(یک نهاد متشکل از داوطلبان آلمانی برای مبارزه با کمونیسم)در شهر ممل و در سال ۱۹۲۱ به وزارت دفاع آلمان پیوست.در سال ۱۹۳۳ او با درجه ی سرگردی وزارت دفاع را ترک گفت.مدتی بعد وی به حزب نازی پیوست.در سال ۱۹۳۵ وی به اس اس پیوست و فرماندهی یک گردان را بر عهده گرفت.یک سال بعد او به درجه ی سرهنگی ارتقا یافت و فرمانده ی یک هنگ شد.در پایان جنگ او سرهنگ یک هنگ بود.او با این هنگ در نبرد های لهستان و فرانسه شرکت کرده بود و بخاطر شجاعت مفتخر به دریافت صلیب شوالیه در ۱۵ آگوست ۱۹۴۰ شده بود.
http://www.reich-history.com/wp-cont.../2014/01/3.jpgسمت راست
وافن اس اس
بعد از نبرد های اولیه ی جنگ اشتاینر توسط هاینریش هیملر(فرمانده ی کل اس اس) انتخاب شد تا بر چگونگی تشکیل و فرماندهی لشگر جدید اس اس نظارت کند.این لشگر که از داوطلبان غیر آلمانی تشکیل می شد لشگر “وایکینگ”نام داشت.این لشگر شامل نیروهای هلندی و دانمارکی و نیروهای اسکاندیناویایی می شد.
در لشگر وایکینگ اشتاینر از عناصر جدا از هم یک تشکیلات مرتبط و توانا پدید آورد و آن ها را از سال ۱۹۴۱ در نبرد ها با شایستگی فرماندهی می کرد.مدارکی هستند که توسط مورخان جمع آوری شده اند و به وضوح نشان می دهد لشگر وایکینگ از هر گونه جنایات جنگی به دور بوده است.
http://www.reich-history.com/wp-cont.../2014/01/4.jpg
در آوریل ۱۹۴۳ اشتاینر به فرماندهی سپاه های سوم پانزر اس اس گماشته شد.این واحد در نبرد های ضد پارتیزانی در یوگوسلاوی شرکت کرد.در ماه های نوامبر و دسامبر ۱۹۴۳ لشگر های تحت امر وی به جبهه ی شرقی فرستاده شدند و در بخش شمالی لنینگراد به عنوان بخشی از ارتش های گروه شمال موقعیت گرفتند.
لشگر های اشتاینر در طول نبردهای موفقیت آمیز دفاعی “ناروا” نقش کلیدی داشتند.در نبرد”خط تاننبرگ”نیروهای وی فقط با ۷ تانک در برابر نیروهای شوروی که برتری شکننده ای داشتند مقاوت کردند.سرانجام نیروهای وی به منطقه ی “کورلند پنینسولا”عقب نشستند.
http://www.reich-history.com/wp-cont.../2014/01/5.jpgبا لباس شخصی
گروه ارتش های ویستولا
در ژانویه ی ۱۹۴۵ اشتاینر و نیروهایش با کشتی از کورلند منتقل شدند تا به دفاع از خاک آلمان بپردازند.سپاه های سوم پانزر اس اس به گروه ارتش های ویستولا الحاق شدند و تحت فرماندهی ارتش یازدهم پانزر اس اس قرار گرفتند اگرچه این لشگر فقط روی کاغذ وجود داشت.زمانیکه روس ها به رود اودر رسیدند لشگر یازدهم پانزر اس اس غیر فعال شد و سپاه های سوم پانزر اس اس به عنوان نیروهای ذخیره در نبرد برلین به ارتش سوم پانزر ملحق شدند.
در نبرد”هالب” ژنرال هاینریش(فرمانده ی گروه ارتش های ویستولا)بیشتر بخش های سپاه های سوم پانزر اس اس را به ارتش نهم(تحت فرماندهی ژترال تئودور بوسه)منتقل کرد.
اشتاینر همواره از فرماندهان مورد علاقه ی هیتلر بود.هیتلر دیدگاه های او را دوست داشت و او را کسی می دانست که به وافن اس اس وفادار بود نه به افسر های پروسی.گوبلز(وزیر تبلیغات آلمان)نیز وی را در ۱ مارس ۱۹۴۵ اینگونه ستوده است”او شخصی پرانرژی و هدفمند است و کارش را با شوق و ذوق انجام می دهد”.
در ۲۱ آوریل ژنرال ژوکف(جبهه ی اول بلاروس) خطوط آلمانی ها را در ارتفاعات سیلو شکست.هیتلر نیروهایی را فراخواند و آنها را تحت فرماندهی اشتاینر قرار داد.این نیروها”دسته ی اشتاینر”نام داشتند.هیتلر به اشتاینر دستور داد به جناح بیرون زده ی روس(جبهه ی اول بلاروس) ها حمله کند.حمله ی اشتاینر با توجه به مصادف شدن با ژنرال بوسه بود که از جنوب یک حمله ی گازانبری انجام میداد.
ارتش نهم توسط جناح اول بلاروسی به جنوب رانده شده بود.برای تسهیل این حمله اشتاینر سه لشگر زیر را به هم الحاق کرده بود:
۱٫لشگر چهارم نارنجک اندازان پلیس پانزر
۲٫لشگر پنجم یایگر
۳٫لشگر بیست و پنجم نارنجک اندازان پانزر
http://www.reich-history.com/wp-cont.../2014/01/6.jpg
این سه لشگر درشمال کانال فینو(جناح شمالی جببه ی ژوکف) قرار داشتند.سپاه های پانزر وایدینگ که هنوز در شرق برلین بودند نیز در این حمله شرکت داشتند.آن سه لشگر قرار بود از جنوب کانال فینو به سمت سپاه های پانزر وایدینگ حمله کنند.آن سه لشگر در ۲۴ کیلومتری شرق برلین قرار داشتند و قرار بود جببه ی اول بلاروسی را به دو قسمت تقسیم کنند.
اشتاینر به ژنرال هاینریش اطلاع داد نقشه اجرایی نمی شود زیرا لشگر پنجم یایگر و لشگر بیست و پنجم نارنجک اندازان موقعیت دفاعی گرفته اند و نمیتوانند تغییر موقعیت دهند تا لشگر دوم نیروی دریای از ساحل برسد و آنهارا احیا کند.این مسئله فقط دو گردان لشگر چهارم نارنجک اندازان اس اس را باقی می گذاشت که آنان هم سلاح جنگی نداشتند.
ژنرال هاینریش یه هانس کرب(فرماندهی عالی ارتش آلمان)اطلاع داد که نقشه نمیتواند انجام شود و درخواست کرد تا با هیتلر صحبت کند اما به او گفته شد هیتلر بدلیل مشغله ی بسیار نمیتواند با وی صحبت کند.در ۲۲ آوریل ۱۹۴۵ در جلسه ای هیتلر مطلع شد که اشتاینر نمیتواند نقشه را اجرا کند.
در همان روز به ژنرال هولست چندین گروه از نیروهایی که قبلا تحت امر اشتاینر بودند داده شد تا بتواند نقشه ی جدید را برای احیای برلین اجرا کند.قرار بود ژنرال هولست از شمال و ژنرال فونک از غرب و ژنرال بوسه از جنوب حمله کنند.این حملات اجرا شد اما نیروهای شوروی در ۲۵ آوریل از شمال و جنوب به شهر حمله کردند و در غرب برلین به هم رسیدند.
http://www.reich-history.com/wp-cont.../2014/01/7.jpg
پس از جنگ
پس از تسلیم آلمان اشتاینر تا سال ۱۹۴۸ زندانی بود.او در محاکمات نورمبرگ با اتهاماتی مواجه شد اما تبرئه و آزاد شد.او دهه ی های آخر عمرش را به نوشتن خاطراتش و چندین کتاب در مورد جنگ اختصاص داد.سرانجام در ۱۲ می ۱۹۶۶ درگذشت.روحش شاد.
مدال ها و افتخارات
۱٫اضافه شدن صلیب شوالیه به صلیب آهنین(۱۵ آگوست ۱۹۴۰)
۲٫صلیب طلایی آلمانی(۲۲ آوریل ۱۹۴۲)
۳٫اضافه شدن برگ بلوط به صلیب شوالیه(۲۳ دسامبر ۱۹۴۳)
۴٫اضافه شدن شمشیر به صلیب شوالیه(۱۰ آگوست ۱۹۴۴)
۵٫نام او در رادیو ورماخت ذکر شد.
http://www.reich-history.com/wp-cont.../2014/01/8.jpg
مترجم : هاینریش
منبع اصلی : ویکی پدیای انگلیسی
