“ قدس” يا “ اورشليم ”

سياست اسراييل در قبال قدس از سال 1967 ، اهداف اسراييل در قدس ايجاد وضعيت برگشت ناپذير و كنترل انحصاري بر شهر بوده و اين سياست همواره ادامه يافته است.
سياست مذكور در دو سطح محلي و ملي اجرا شده است.
اين امر در واقع به اين معناست كه ضمن ايجاد تسلط فيزيكي بر شهر ، مخالفت داخلي و خارجي و بين المللي با اين اقدامات ممكن تقليل يابد.
در سطح محلي ، براي ايجاد تماميت جغرافيايي براي قدس و برتري جمعيتي به نفع يهوديان در شهر تلاشهاي ، گسترده اي صورت گرفت.
براي اين هدف دو دسته فعاليت به كار گرفته شد : 1ـ كوشش براي حداسازي قدس شرقي از بقيه مناطق كرانه غربي 2ـ ايجاد با اكثريت كامل يهودي و جداسازي قدس از ديگر نقاط فلسطيني به كار گرفته از اين قرار است : 1ـ شهرك سازي : به منظور تغيير ساختار جمعيت ، اسراييل ساختن حدود 15 شهرك در داخل و اطراف قدس را طراحي كرده است.
اين اقدام ، زنجيري از شهرك هاي يهودي نشين به دور قدس مي كشد.
اين شهرك ها در چهر فاز طراحي و اجرا شده است.
در فاز اول كه بلافاصله بعد از پايان جنگ ژوئن 1967 ، شروع شد ، عمدتا مناطقي در شهر كهن و اطراف كوه s copus را شامل مي شد.
در روز 27 ژوئن 1967 كنست به حكومت اجازه داد “ قوانين ، حقوق و حاكميت اسراييل به كل اراضي سرزمين اشغالي تسري يابد ” و اين امر بهانه اي به ظاهر قانوني براي همه اقدامات بعدي در قسمت شرقي شهر فراهم آورد.
روز بعد از آن ، 71000 دونم (1) از مناطق اشغالي ضميمه اسراييل شد و تحت حاكميت شهرداري قدس ـ تحت اختيار يهوديان ـ قرار گرفت .
همزمان با شهرك سازي و گسترش ساخت و ساز در قدس شرقي ، ايجاد و گسترش شهرك هاي موسوم به بيت المقدس بزرگ ، نشانگر آن بود كه اسراييل مي كوشد شهر را از شمال به رام الله و از جنوب به بيت لحم متصل نمايد.
در فاز دوم شهرك سازي ( دهه 1970 ) شهرك هاي عاتاروت و راموت آلون در شمال ؛ گيلو در جنوب ؛ تالپيوت شرقي و نوه يا عاكوو در شرق و شمال شرقي تاسيس شد.
هدف اين پروژه ها ، اتصال شهرك هاي حد فاصل بيت لحم و كرانه غربي به يكديگر بود.
اين شهرك ها ، مناطق مسكوني يهوديان را كه در نزديكي هاي رام الله و ديگر نقاط كرانه غربي ساخته بودند را به هم متصل مي كرد.
فاز سوم با هدف تحكيم كنترل بخش شمالي غربي شهرك ها و اتصال نوه يا عاكوو به فرودگاه كالنديا و يا شهرك جديد در كرانه غربي و بيت المقدس ( بزرگتر ) و پيسگات زعو بود.
اين پروژه در اوايل دهه 1980به اجرا در آمد.
در سال 1990 پروژه هايي براي تكميل تضمين تماميت جغرافيايي جهت مرزهاي جديد بعد از 1967 به اجرا درآمد.
شهرك رخص شعفاط ، شكاف موجود بين راموت ( در قدس غربي ) و رامات اشكول را پر مي كرد.
همچنين پروژه عظيم ها رهوما در محل جبل ابوغنيم در فاصله قدس تا بيت لحم براي از بين بردن باقيمانده مناطق سبز ، فعاليت خويش را آغاز نمود.
هارهوما شامل 6500 واحد مسكوني در 1/1/85 دونم از راضي مصادره شده از ساكنان فلسطيني ام طوبي ، سورباهر و بيت ساحور است و انتظار مي رود حدود 30 تا 40 هزار شهرك نشين يهودي افراطي ( حاريديم ) در آن ساكن شوند.
هارهوما آخرين شهرك كليدي در مجمع الجزاير اسراييلي در اطراف قدس شرقي است.
استراتژي جغرافيايي اسراييل در قدس براي تكميل برنامه هاي شهرك سازي شامل سه بخش است: 1ـ پيشنهاد ساخت 2000 واحد مسكوني در تپه فرودگاه در غرب هارهوما و نزديك گيلو.
2ـ ساخت مرحله دوم هارهوما كه تا شرق و داخل كيريات مزمورياه كشيده مي شود.
3ـ ساخت جاده جديدي كه از بيت لحم مي گذرد و بيت ساحور و بيت جالا را به هم متصل مي كند و مرزهاي جنوبي ، محدوده شهرداري مورد قبول اسراييلي براي قدس را مشخص مي كند.
جاده مذكور ، مسيرهاي آمد و رفت كافي براي اتصال اين شهرك ها و زير بناي تجاري آنها با يكديگر و با ديگر بخش هاي قدس را فراهم مي كند.
2ـ مصادره و كنترل اراضي : كنترل زمين هاي باير يا بلا استفاده در بيت المقدس ، يكي از اهداف اصلي اسراييل در منطقه بندي اين شهر است .
اسراييلي ها در منطقه بندي اعلام شده ، نقاط غير مسكوني فلسطيني ها را مناطق سبز اعلام كردند تا مانع از ختنه سازي فلسطيني ها شوند.
بر اساس نظر خليل تفنكجي ، جغرافيدان فلسطيني ، توزيع اراضي در بيت المقدس شرقي از اين قرار است : 34 درصد مصادره براي استفاده عمومي ، 40 درصد مناطق سبز ، 6 درصد راهها و خطوط مو اصلاتي ، 3 درصد اراضي توقيف شده و 10 درصد براي استفاده فلسطيني ها.
7 درصد باقيمانده ( كه در اين نقاط نيز ساخت و ساز مجاز نيست ) و ده درصدي كه براي استفاده فلسطيني هاست نيز متعاقبا مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
برنامه ريزان اسراييل با منطقه بندي مذكور ، ضمن محدود كردن رشد فلسطيني ها ، اين نقاط را براي زماني مورد استفاده قرار گيرد ، حفظ مي كنند.
مصادره اراضي نيز يكي از اصلي ترين ابزارهاي اسراييل براي تسلط بر شهر بوده است كه از سال 1967 در 5 فاز مهم مصادره صورت گرفته است.
فاز اول در پايان جنگ 1967 و با مصادره 120 دونم زمين در شهر قديمي رخ داد و طي آن 5 هزار نفر ، خانه و اموالشان را از دست دادند.
در فاز دوم ( ژانويه 1967 ) 14000 دونم از مالحه ، سورباهر ، بيت جالا و همچنين زمين هاي بيشتري از لفته حنيفه و حزمه آغاز شد آخرين فاز در 1991 ، با مصادره دو هزاردونم از ام طوبي ، سور باهر ، بيت ساحور ، بيت لحم بيت صفافا و بيت جالا به پايان رسيد.
1ـ هر دونم معادل 963 متر است.
ممانعت از توسعه مناطق فلسطيني نشين شهرداري قدس با صدور دستورالعملهاي تبعيض آميز ، سعي در جلوگيري از خانه سازي و توسعه نقاط فلسطيني دارد.
از زمان پايان جنگ ژوئن ، خانه سازي فلسطيني ها به تصويب مقامات اسراييلي منوط شده و شهرداري قدس در اكثر موارد از اين كار ممانعت كرده است.
با وجود رشد جمعيتي يهوديان قدس شرقي به حدود دويست هزار نفر ، تنها اجازه ساخت 3000 واحد مسكوني به فلسطيني ها داده شده است.
اين امر امروزه به بحران مسكن براي فلسطيني ها منجر شده است.
امروزه براي سكونت فلسطينيان ساكن قدس ، حدود 000/26 واحد مسكوني مورد نياز خواهد بود.
ساخت و ساز براي فلسطيني ها هم به طور افقي و هم بطور عمودي كاملا محدود شده است.
در حالي كه فلسطيني ها اجازه حداكثر ساخت دو طبقه را دارند يهوديان مجاز به ساختن خانه هاي هشت طبقه اند.
شهرداري قدس براي صدور پروانه ساخت از فلسطينيان 000/15 الي 000/20 دلار مي خواهد در حالي كه به خانه سازي يهوديان وامهاي ارزان تعلق مي گيرد.
آنها همچنين از 5 سال معافيت مالياتي برخوردار مي شوند.
در يك سند شهرداري در مورد فعاليتهاي ساختمان سازي در قدس در 1978 نوشته شده است : هر ناحيه اي از شهر كه تحت سكونت يهوديان نباشد خطري براي جدايي از اسراييل و انتقال به مناطق كنترل اعراب است .
از اين رو اصل فعاليتهاي اداري مربوط به منطقه تحت صلاحيت شهرداري ، در عمل به ساختمان سازي در همه قسمتهاي ناحيه و با شروع از دورترين بخشهاي ناحيه تبديل شده است.
فيصل الحسيني مسؤول امور قدس در تشكيلات خود گردان برا ي محاصره قدس از سوي اسراييل 3 هدف عمده را ذكر مي كند : 1ـ از بين بردن هويت تثبيت شده فلسطينيها و حضور و فعاليت آنها در قدس.
2ـ محدود كردن شهر از ارتباط با محيط فلسطيني به وسيله جدا كردن آن از فلسطينياني كه در اطراف شهر زندگي مي كنند 3ـ ايجاد تصوير ذهني براي جهانيان كه قدس را بدون فلسطيني ها تصور كنند.
از سال 1981 حدود 83% سرمايه گذاري حكومت اسراييل در سرزمينهاي اشغالي به خانه سازي در قدس و اطراف آن و تل آويو اختصاص يافته است .
در طول اين اين سالها دولت اسراييل خانه هاي يارانه اي و ارزان قيمت براي بيش از 000/70 خانوار يهودي فراهم كرده است.
با فروپاشي شوروي و روانه شدن سيل مهاجران يهودي به اسراييل و آغازروند سازش ، دولت اسكان يهوديان در قدس را در اولويت قرار داد و طرحهايي از جمله طرح 5 ساله ( تثبيت موقعيت يهوديان در قدس بزرگ و فراهم ساختن زمينه پايتخت شدن ) كه احداث 26 شهرك و 000/4 واحد مسكوني را در 3345 هكتار و زمين اشغالي در برداشت ، به اجراگذارد.
همچنين دولت در 14 اكتبر 1990 دستور داد تا 000/2 دستور داد تا 000/5 خانه در قدس ، ظرف يك سال (به جاي 000/2 پيش بيني شده ) ساخته شود.
در حالي كه فلسطينيي ها اجازه حداكثر ساخت دو طبقه را دارند يهوديان مجاز به ساختن خانه هاي هشت طبقه اند.
شهرداري قدس براي صدور پروانه ساخت از فلسطينيان 000/15 الي 000/20 دلار مي خواهد در حالي كه به خانه سازي يهوديان وامهاي ارزان تعلق مي گيرد.
آنها همچنين از 5 سال معافيت مالياتي برخوردار مي شوند.
سر در گريبان , به سايه خود خيره و بدنبال آفتاب ميگردد