شبنم قلی‌خانی:امیدوارم روزی شرایط مطلوب‌تری در تئاتر داشته باشیم
”شبنم قلی‌خانی” بازیگر نمایش ”کا”:
امیدوارم روزی شرایط مطلوب‌تری در تئاتر داشته باشیم
http://www.theater.ir/data/uploads/n...10111556am.jpg
رضا آشفته: « با وجود این‌که نقشی که در نمایش "کا" بازی می‌کنم برای مخاطب ما کمی دور از ذهن است؛ اما در طول اجراها سعی کرده‌ام در ارائه شخصیت‌های اثر، تلاش بیشتری کرده و بر نواقص احتمالی غلبه کنم.»
"شبنم قلی‌خانی" بازیگر نمایش "کا" در گفت‌و‌گو با سایت ایران تئاتر درباره حضورش در تئاتر پس از سال‌ها گفت:« من برای اولین بار در نمایش "آنتیگونه" (کار حامد محمدطاهری) در سال 76 در تئاتر بازی کردم. پس از آن هم "خواستگاری" چخوف را کارگردانی و بازی کردم که آن هم در باشگاه ایرانیان دبی اجرا شد. بنابراین "کا" سومین کار بازی‌ام در تئاتر است؛ هر چند در این اثنا هم در آثاری حضور می‌یافتم که در مرحله بازبینی رد می‌شدند.»
قلی‌خانی درباره نقشش در نمایش "کا" گفت:« خیلی روی این نقش زحمت کشیده‌ام. با آن که نویسنده در ارائه شخصیت و کارگردان هم در خلق آن زحمت خود را کشیده‌اند و کمک زیادی به من در ارائه آن کرده‌اند، با این وجود این نقش برای مخاطب ما کمی دور از ذهن است. شاید به این خاطر که قصه‌اش مربوط به مصر باستان می‌شود و این خود باعث می‌شود که تماشاگر احساس کند که آن را قبلاً لمس نکرده است. همین باعث ارتباط سخت‌تر با برخی از مخاطبان می‌شود. در عین حال ما هم به تدریج و در طول اجراها سعی کرده‌ایم که در ارائه این آدم‌ها تلاش بیشتری کنیم و بر نواقص احتمالی غلبه کنیم. در هر حال این نقش برایم بسیار جذاب بوده و این نوعی محک زدن خودم بوده تا با تماشاگر ارتباطی هر چند سخت و جذاب برقرار کنم.»
وی دلیل انتخاب این متن برای بازی را سختی نقش دانست و افزود:« وقتی متن را خواندم در وهله اول سختی نقش و متن را دوست داشتم. در زمان تمرین‌ها و اجرا هم این سختی را کاملا درک کرده‌ام. با آن که زمان اجرا 45 دقیقه است؛ اما به لحاظ روانی و ذهنی برایم 120 دقیقه زمان می‌برد. زیرا که هر سه شخصیت در روی صحنه این در و آن در می‌زنند تا خود را از جایی نجات بدهند و با هم مدام چالش و درگیری و جر و بحث دارند. همین موضوع انرژی از بازیگران می‌گیرد و تجربه کاملاً متفاوتی برایم بود؛ ضمن این‌که قبلاً هم چنین نقش و موقعیتی را بازی نکرده بودم. بنابراین به پیشنهاد آقای امینی برای حضور در این نمایش پاسخ مثبت دادم.»
این بازیگر با اشاره به شرایط فعالیت در عرصه تئاتر افزود:« شرایطی که بازیگران تئاتر می‌خواهند، هیچ‌گاه مهیا نمی‌شود. هر کسی که تئاتر کار می‌کند دوست دارد که به لحاظ مالی و کاری تامین باشد. بازیگر دوست دارد که در سالن مطلوبی تمرین کند و در یک سالن مناسب هم اجرا برود. متأسفانه ما فعلا سالن‌های خوبی برای تمرین نداریم. سقف اتاقی که در تالار مولوی در آن تمرین می‌کردیم، در حال فرو ریختن بود. یا وقتی برای تمرین به تئاترشهر آمدیم، محل تمرین تهویه نداشت. با همه این سختی‌ها همکاران‌مان با عشق و علاقه تمرین می‌کنند و خود را به اجرا می‌رسانند.»
این بازیگر تلویزیون در پاسخ به این پرسش که آیا حضور در تئاتر مانع فعالیتتان در کار تصویر نمی‌شود، گفت:« چرا! ما یک ماه و نیم زمان صرف تمرین و در حدود یک ماه و نیم دیگر هم صرف اجرا کرده‌ایم؛ در این مدت مجبور شده‌ام که از چند پیشنهاد به دلیل عدم هماهنگی با گروه فیلمبرداری چشم بپوشم؛ چون علاقه‌مند بودم تمام وقتم صرف تئاتر بشود. بنابراین پشیمان هم نیستم و عاشقانه تئاتر را دوست دارم. شاید این شرایط در تئاتر خصوصی مانند ایرانشهر و فرهنگسراها بهتر باشد که من دقیقاً در جریان آن نیستم.»
قلی‌خانی سپس از فضای سالن‌های تئاتر انتقاد کرد و خاطرنشان کرد:« فضای کهنه اتاق‌های لباس و گریم انرژی بازیگر را تحلیل می‌دهد. ای کاش بتوانیم پس از چهل سال که از عمر تئاتر شهر می‌گذرد، صاحب سالن‌های نویی بشویم.»
وی درباره بازتاب و واکنش تماشاگران پس از تماشای نمایش "کا" گفت:« دو نوع مخاطب تئاتر داریم. یک عده مخاطب پیوسته تئاترند که اینها در مقایسه با آثار دیگر، درباره کار قضاوت می‌کنند. البته برخی نظرات درستی دارند و برخی هم غرض‌ورزانه نظر می‌دهند. گروه دوم مخاطبان عادی هستند که آنها هم بازی مرا با آثار تصویری مقایسه می‌کنند که متأسفانه این دو قابل قیاس با هم نیست.
در مجموع از تمام نقدهایی که در سایت‌های مختلف خوانده‌ام، خوشم آمده است. این حضور زنده و برخی نقدهای درست در روند کار تأثیرگذار است و من هم از آنها استفاده کرده‌ام و سعی کرده‌ام تغییری در برخی از لحظات بازی ایجاد کنم که در جهت بهتر شدن کار باشد.»
این بازیگر در پایان با تاکید بر این‌که هر کاری را که در ایران به صحنه می‌آید باید با توجه به شرایط خاص ما در زمینه تمرین و اجرا سنجیده شود، تصریح کرد:« نباید ملاک و معیار ما آثار خارجی و جهانی باشد چون ما در شرایط ایده‌آل و مطلوبی کار نمی‌کنیم. امیدوارم که تئاتری‌های ما هم روزی در کشور در شرایط مطلوب‌تری امکان اجرا پیدا کنند.»
ایران تئاتر
