توسل به حضرت مهدی (سلام الله علیه)

بر اساس آنچه که در روایات آمده است وجود مبارک امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) واسطه میان خداوند سبحان و آفریدگار است. هدایت بندگان وظیفه ی ایشان است و برکات زمین و آسمان به یمن وجود مبارکشان است
یکی از القاب خاصه ی امام زمان «غوث» است که درزیارت های معتبر وارد شده است و معنی آن «فریاد رس» است و هنگامی تحقق می یابد که قوه ی شنوایی صاحب آن به گونه ای باشد که هر کس در هر جا و با هر زبان کمک بخواهد بشنود؛ بلکه باید عالم به حال درماندگان باشد و قدرت و توانایی داشته که هرگاه صلاح باشد، او را نجات دهد و شایسته ی این مقام نیست مگر کسی که دارای مقام امامت باشد. (1)

چنانچه خود آن حضرت در توقیعی به مرحوم شیخ مفید می فرمایند: «فإنّا یحیط علمنا بانبائکم و لا یعزب عنّا شی من اخبارکم و معرفتنا بالزلّل الذی أصابکم،
علم ما به خبرهای شما احاطه دارد و هیچ چیز از اخبار شما بر ما پوشیده نمی ماند و به بلاهایی که به شما می رسد، آگاهی داریم.»

و در ادامه می فرمایند: «إنا غیر مهملین لمراعاتکم و لا ناسین لذکرکم و لولا ذلک لنزل بکم اللأواء واصطلمکم الاعداء،
ما در رعایت حال شما کوتاهی نمی کنیم و یاد شما را از خاطر نبرده ایم و اگر جز این بود، از هر سو گرفتاری به شما روی می آورد و دشمنان، شما را از میان می بردند.» (2)

با توجه به آنچه که گذشت اهمیت توسل به امام زمان روشن می گردد. باید دانست توسل به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به دو منظور انجام می گیرد:

اول، محکم کردن رابطه ی خود با آن حضرت که ثمره اش تقرب به خدا است، چرا که امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وسیله و حبل الله است.

دوم، در خواست حاجت و رفع گرفتاری ها و شداید به این معنی که آن حضرت نزد خداوند متعال واسطه شوند و حاجت انسان را از خداوند بخواهند.

منابع

1- نجم الثاقب، ص 572
2- بحارالانوار، ج53، ص 175.