كمبود جدي تخت هاي روانپزشكي

اختلالات روانی در کشورمان همچنان جزو اسرار مگوی خانواده ها قرار دارد و اگر کسی بخواهد به روانپزشک مراجعه کند، در بسیاری از موارد باید از خط قرمزهایی رد شود. این درحالی است که بسیاری از اختلالات روانی مانند افسردگی ، در ابتدای امر درمان پذیرند، اما عدم درمان به موقع این بیماری ها می تواند علاوه بر هزینه های هنگفتی که به سبد خانواده اضافه می کند، مشکلات بیمار را هم مضاعف سازد. درمان اختلالات روانی موجب امنیت جامعه شده و هزینه های تحمیلی را به وزارت بهداشت کمتر می کند.

در این میان کمبود تخت‌های بيمارستانی برای بيماران روانپزشکی به معضلی جدی برای این بیماران در کشورمان تبدیل شده است. اگرچه ابلاغ قانون اختصاص ۱۰ درصد تخت‌های موجود بيمارستان‌های عمومی به بيماران روانپزشکی ارجاعی از نظام شبکه، ‌گامی مؤثر درجهت رفع این مشکل بوده، اما به دليل هزينه‌بر بودن و مغایرت داشتن با سياست خودگردانی بيمارستان ها، انگ بيماري های روانی، حمايت ناکافی سازمان‌های بيمه‌گر از هزينه‌های درمان اختلالات روانپزشکی و نگرش نادرست در سطوح مختلف به اين بيماران، این قانون در تعداد معدودی از بيمارستان عمومی به اجرا درآمده است.

۲۱ در صد ایرانیان اختلال روانی دارند

این که گفته می شود باید بخش روانپزشکی در بیمارستان های عمومی ایجاد شود، به معنای منحل کردن بیمارستان های روانپزشکی نیست، چرا که در حال حاضر کشور با کمبود تخت روانپزشکی روبرو است و آخرین آمار منتشرشده از سوی مراجع قانونی حاكی از آن است كه ۲۱.۱ درصد مردم کشورمان اختلالات روانی دارند.

ممکن است ایجاد تصور چنین بخشی در بیمارستان عمومی به دلیل اینکه هزینه بالایی دارد ضروری به نظر نرسد، اما تجربه کشورهای توسعه یافته ای مثل اتریش ، آلمان و سوئیس نشان می دهد که این امر می تواند در دراز مدت نتیجه مطلوبی را بر جای بگذارد و خدمات بسيار مناسبي را به فرد مبتلا به اختلالات رواني ارائه دهد.

دکتر بهروز بیرشک، روانشناس در باره لزوم بستری شدن بیماران مبتلا به اختلالات روانی در بیمارستان به سلامت آنلاین می گوید: نباید این گونه بیماران رها شوند، باید بتوانیم از حداقل امکان درمانی که برای این بیماران وجود دارد استفاده کنیم تا بتوانیم آنها را به حدی از عملکرد قابل قبول برسانیم .

وی می افزاید: ما به لحاظ کمبود تخت مشکلات داریم. خیلی از بیمارستان هایی هم که وابسته به دولت هستند، اگر بخشی را هم برای این بیماران داشته باشند، زمان محدودی را به این افراد اختصاص می دهند، چرا که هم هزینه دارد و هم اینکه مراجعه برای این مسئله بسیار زیاد است.

این روانشناس تصریح می کند : مدت زمان اقامت در بیمارستان ها معمولا بین دو تا سه هفته طول می کشد، مگر اینکه بیمارستانی مثل بیمارستان رازی که بخش هایی صرفا ً برای نگهداری این بیماران دارد ، خدمات طولانی مدت تری به این بیماران ارائه بدهد.

وی میزان تختی که به بیماران مبتلا به اختلالات روانی در نظام سلامت اختصاص داده شده است را کافی ندانسته و می افزاید: اگر بتوانیم که در بیمارستان های عمومی، بخش هایی را برای بستری افراد مبتلا به اختلالات روانی ایجادکنیم، ضرورت دارد تا این افراد در شرایطی که بیماری آنها مزمن نشده است تحت درمان قرار گیرند .

دکتر فربد فدایی روانپزشک نیز با اشاره به اینکه تعداد تخت های روانپزشکی در کشور نسبت به این بیماران کم است، به سلامت آنلاین می گوید : متاسفانه بسیاری از این بیماران به بیمارستان مرجعه نمی کنند، بنابراین ضریب اشغال تخت ها هم گاهی اوقات بالا نیست، طوری که به نظر می رسد تعداد تخت ها کافی است .

وی با اشاره به اینکه بسیاری از خانواده ها ترجیح می دهند که بیماران خود را در منزل تحت درمان قرار دهند، می افزاید: بویژه مراجعان زن برای بستری بسیار کمتر از مردان مراجعه می کنند، اما اگر تخت برای بستری خوب و به قیمت ارزان به مراجعان ارائه شود، مردم اشتیاق بیشتری برای مراجعه نشان خواهند داد.


درمان سرپایی؛ درمانی با بازدهی بالا

همیشه هم بستری کارساز نیست. برخی از پزشکان معتقدند می توان برای درمان اختلالات روانی، مراکز سرپایی در بیمارستان ها اختصاص داد تا بیماران راحت تر به خدمات پزشکی دسترسی داشته باشند .

دکتر بیرشک در این باره می گوید: سازمان بهزیستی باید مراکزی را برای این افراد داشته باشند. ممکن است برای خیلی از این افراد، خدمات به صورت مراکز سرپایی لازم باشد، طوری که در زمانی محدود، این افراد از امکانات توانبخشی روانی استفاده کنند تا احساس پوچی و رها شدگی نداشته باشند .

به گفته وی، حتی می توان خیلی از این بیماران را در منزل درمان کرد. البته ممکن است برخی ها به اختلالات روانی مبتلا باشند که فقط خانواده از عهده کمک به آنها بر نیاید. در این صورت می توان یک تیم درمانی را مجهز کرد که ماهی یک مرتبه این تیم به این خانواده ها سر بزنند و برای آنها دارو تجویز کنند و مواردی را که لازم است به آنها یادآوری کنند تا به این خانواده ها کمک شود .

دکتر فربد فدایی هم تاکید دارد: باید مراکز سرپایی به نحوی باشد که خدمات پس از بستری را تامین کند و درواقع، بیمار را پس از ترخیص از بیمارستان به حال خود رها نکنند.


بیمه، درمان اختلالات روانی را فراموش کرده است

اینکه بیمه ها هزینه بستری و نگهداری بیماران مبتلا به اختلالات روانی را تحت پوشش قرار نمی دهند، سرآغاز ماجرایی برای سرگردانی این بیماران و ایجاد مشکلات فراوان برای خانواده های آنهاست .

دکتر بهروز بیرشک با انتقاد از این مساله عنوان می کند: برای هر درمانی هزینه ای لازم است. درباره مسائل روانپزشکی و روانشناسی به علت زمان و انرژی که می برد ممکن است هزینه ها بیشتر از توان خانواده ها باشد. حال اگر بیمه این بیماران را تحت پوشش قرار ندهد، برای آنها مشکل جدی ایجاد خواهد شد.

وی می افزاید: بسیاری از افراد از عهده این مخارج بر نمی آیند و این بیماری ها را نمی توان در یکی دو جلسه حل کرد . به دلیل دفعات متعدد مراجعه، بیمار نیاز دارد تا از بیمه استفاده کند و بیمه می تواند تا حدود زیادی برای جنبه های اقتصادی، کمک حال بیماران باشد.

دکتر فدایی نیز در این باره معتقد است که در بیشتر کشورهای دنیا معمولا خدمات روانپزشکی به بیماران بستری رایگان است. در ایران نیز باید مبالغی که بابت بستری این بیماران در بیمارستان های دولتی و دانشگاهی گرفته می شود به صفر برسد.

وی خاطرنشان می کند: اکثریت این بیماران قادر به پرداخت هزینه های بیمارستان نیستند، چون در سال هایی که باید کارایی اقتصادی داشته باشند توانایی کار را از دست داده اند. از طرف دیگر خانواده های این بیماران نیز خود شکننده هستند. بنابراین محاسبه کردن خدمات روانپزشکی بدون احتساب کمک بیمه ها، منطقی به نظر نمی رسد.



چشم ها را باید شست...

بسیاری از مردم از ترس انگ روانپزشکی، اشتیاقی به بستری کردن بیماران خود در بیمارستان های روانپزشکی نشان نمی دهند. به گفته دکتر فدایی، برای رفع این مساله باید برای مردم این مساله روشن شود که اختلالات روانی هم مانند سایر بیماری هاست و اتفاقا میزان درمان در بیماری های روانپزشکی از متوسط سایر تخصص های پزشکی بالاتر است .

وی می افزاید: در صورت تشخیص درست و درمان به موقع و برخورداری از خدمات توانبخشی، این بیماران می توانند به حد اعلای توانمندی های خود برسند و تفاوتی با مردم عادی نداشته باشند .

بنابراین لازم است دید افراد جامعه را نسبت به اختلالات روانی تغییر داد. با آگاهی بخشی، شناخت بیشتر و حذف انگ بیمار روانی، می توان عقیده مردم را به این موضوع عوض کرد تا افراد وقتی احساس ناراحتی روحی و روانی دارند و یا اطرافیان در فرد تغییر رفتار می بینند، سریع به متخصص مراجعه کنند و پیشگیری را در اولویت قرار بدهند


منبع:
ميگنا