اعتیاد به مواد مخدر در طی سرطان

مقدمه Introduction


این خلاصة براي مطالعة بیماران دربارة اعتیاد به مواد مخدر در طی سرطان، از خلاصه‌ای برگزیده شده است که متخصصان سرطان به‌منظور استفادة متخصصان سلامت تهيه كرده‌اند. این اطلاعات و دیگر اطلاعات معتبر دربارة درمان سرطان، آزمایش‌هاي غربالگری، پیشگیری، مراقبت حمایتی و پژوهش‌هاي بالینی ادامه‌دار در پايگاه علمي، پزشكي و آموزشي مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان موجودند. اعتیاد به مواد مخدر به‌ندرت در مبتلایان به سرطانی که سابقة اعتیاد به مواد مخدر یا مشروبات الکلی را نداشته‌اند، پیش مي‌آید. در این خلاصة مختصر دربارة اعتیاد به مواد مخدر در مبتلایان به سرطان که دارای سابقة اعتیاد به مواد مخدر هستند، و نیز استفاده از داروهای شبه مخدر به‌منظور مهار درد ناشی از سرطان توضیح داده شده است.

نگاه اجمالی Overview
مبتلایان به سرطان خیلی به‌ندرت دچار اعتیاد به مواد مخدر مي‌شوند، مگر اینکه پیش از تشخیص سرطان، به مواد مخدر و مشروبات الکلی معتاد بوده باشند. به‌طور کلی، بیمارانی که دارای سابقة اعتیاد به مواد مخدر را نداشته باشند مي‌توانند بي آنكه به مواد مخدر معتاد شوند، به‌منظور مهار درد ناشی از سرطان از داروهای شبه مخدر یا دیگر داروهای مخدر استفاده کنند. با این‌حال، بیمارانی که سابقة اعتیاد به مواد مخدر را دارند اگر برای مهار نشانه‌هاي سرطان، داروهای مخدر مصرف كنند، در خطر مشکلات بعدی خواهند بود.
بیمارانی که سابقة اعتیاد به مواد مخدر دارند، ممکن است متوجه شوند که مصرف غيرمجاز مواد مخدر و مشروبات الکلی موجب اخلال در تواناییشان به‌منظور دریافت درمان لازم برای سرطان مي‌شود. استفاده از مواد مخدر مي‌تواند در میزان تأثیر درمان ضد سرطان اختلال ایجاد کند و باعث شود که حتي وضع بیمار وخیم‌تر شود.
بیماران مبتلا به سرطان که در حال حاضر معتاد به مواد مخدرند، یا در گذشته معتاد بوده‌اند، احتمالاً در ایجاد رابطه ای صمیمانه و مطمئن با شبکة دوستان و اعضای خانواده‌شان که مراقبت از آنها را بر عهده دارند و نیز گروه درمان سرطان با مشکلات جدی مواجه خواهند بود. نبود اطمینان مي‌تواند روند درمان سرطان و پیگیری‌هاي پس از آن را به خطر مي‌اندازد و کیفیت زندگی بیمار را نیز بدتر مي‌کند.
میزان رواج اعتیاد در میان كساني که به لحاظ جسمي‌بیمارند
اعتیاد جسمی.
قدرت تحمل نسبت به دارو.
‌مصرف مواد مخدر.
اعتیاد.
‌مصرف مواد مخدر در میان مبتلایان به سرطان بسیار نادر است. آمار تعداد بیماران مبتلا به سرطان که دچار ‌مصرف مواد مخدر هستند بسیار اندک است، به این دلیل که این بیماران برای دریافت کمک پزشکی به بیمارستان‌ها مراجعه نمي‌كنند، یا ممکن است بهیاران را از مشکلاتشان که مربوط به مواد مخدر است، آگاه نکنند.

اعتیاد جسمي ‌Physical Dependence


اعتیاد جسمي به شکل نشانه‌هاي ترک اعتیاد هنگامي‌که مادة مخدر به‌طور ناگهانی قطع شود، يا ميزان آن ماده مخدر به شدت افت کند یا به دلیل تجویز داروی دیگری که اثر مادة مخدری که فرد به آن معتاد بوده است را خنثی کند، بروز مي‌كند. اعتیاد تا وقتي که یکی از اتفاقات فوق روی دهد، آشکار نمي‌شود. هنگامي‌که به یک بیمار مبتلا به سرطان به‌منظور مهار درد ناشی از سرطان داروی شبه مخدر تجویز مي‌شود، مسئولان این نکته را در نظر دارند که به‌طور ناگهانی این دارو را قطع نکنند و یا داروهایی تجویز نکنند که تأثیر آن داروی شبه مخدر را خنثی كند. به‌نظر نمي‌رسد در مبتلایان به سرطان، اعتیاد جسمي‌به داروهای شبه مخدر تسکین‌دهندة درد پیش بیاید. در این بیماران پس از برطرف شدن درد (معمولاً پس از پايان درمان مؤثر سرطان) داروی مسکن شبه مخدر را مي‌توان بدون ایجاد مشکل قطع كرد.

قدرت تحمل نسبت به دارو Tolerance
ممکن است قدرت تحمل نسبت به داروهای مسکن شبه مخدر افزایش یابد. افزایش آستانة تحمل نسبت به دارو به معنای نیاز به مصرف ميزان بیش‌تری از دارو براي تسکین درد است. با اين‌حال مصرف داروهای شبه مخدر به دلایل پزشکی و افزایش آستانة تحمل بیماران مبتلا به سرطان نسبت به این داروها، تاکنون موجب اعتیاد بیماران به داروهای مخدر یا بروز مشکلات مربوط به ‌مصرف داروهای مخدر نشده است.
‌مصرف مواد مخدر Substance Abuse
‌مصرف مواد مخدر به معنای مصرف هر داروی مخدر به روشی مغایر با دستور پزشک و یا استفاده از داروهای مخدر به شکل غيرمجاز است.

اعتیاد Addiction


اعتیاد، به معنای استفاده از مادة مخدر است به شکلی که مصرف آن ماده: از کنترل شخص خارج شود، به‌صورت الزام درآید، میزانش افزایش یابد، و بدون درنظر گرفتن خطر زيان‌آور آن ادامه یابد. بیماری که از داروهای شبه مخدر به‌منظور تسکین درد استفاده مي‌کند، ممکن است به این داروها نياز جسمي ‌پیدا کند، اما این حالت را اعتیاد نمي‌نامند.

به‌طور کلی از كلمة اعتياد در رابطه با كساني که بیمار نیستند به‌كار مي‌رود، و به‌كار بردن اعتياد در مورد بیمارانی که از داروهای شبه مخدر به‌منظور حفظ سلامتشان يا تسكين درد طبق تجويز پزشك استفاده مي‌کنند به هیچ وجه مناسب نیست.
تعریف شرایط كساني که به لحاظ پزشکی بیمارند Defining Terms for Medically Ill
درمان نامناسب و ناکافی
تأثیرات اجتماعی- فرهنگی
عوامل مرتبط با بیماری
تعریف مجدد سوء‌مصرف و اعتیاد برای كساني که به لحاظ پزشکی بیمارند.
مسائلی که در ادامه مي‌آیند، ارزیابی ‌مصرف مواد مخدر را در میان بیمارانی که به دلیل بیماری تحت درمان قرار دارند، دشوارتر مي‌كند.
درمان نامناسب و ناکافی Undertreatment
در صورتی‌که درد به‌طور مناسب درمان نشود، بیمار براي تسكين درد و ايجاد آرامش، به شکلی بی‌ملاحظه از مواد مخدر استفاده مي‌کند. ممکن است درد بسیاری از بیماران به شکل مؤثر درمان نشود. اگر درمان تجویز شده مناسب باشد و درد کاملاً مهار شود، نیاز بیمار به استفادة غيرمجاز از داروهاي مخدر و شبه مخدر از بین خواهد رفت.
بیمارانی که دارای سابقة ‌مصرف مواد مخدر هستند در صورتی‌که دردشان به شکل مناسبی درمان نشود، به مصرف غيرمجاز مواد مخدر روی مي‌آورند. برخی از این بیماران ممکن است به داروهای تجویز شده اعتیاد پیدا کنند.
تأثیرات اجتماعی – فرهنگی Sociocultural Influences
با آنكه استفاده از عبارت مصرف مواد مخدر، به هیچ وجه شامل بیمارانی که سابقة اعتياد به مواد مخدر ندارند و فقط به‌منظور حفظ سلامت خود از داروهای شبه مخدر استفاده مي‌کنند، نمي‌شود، ولي باید به بسیاری از پرسش‌ها در این مورد پاسخ داد. برای مثال، با آنكه واضح است که جعل نسخه، یا تزریق داروی خوراكي مخدر توسط بیمار، رفتاری مجرمانه و منحرف است، نمي‌توان به همین وضوح دربارة مجرمانه و منحرف بودن عمل بیماری که از دُز بالاتری از دارو به منظور مهار دردي كه تسكين نيافته استفاده کند، یا مصرف داروهای مسکن برای اینکه بتواند شب‌ها راحت به خواب رود، اظهار نظر کرد.
ممکن است بهیار با توجه به ردة اجتماعی بیمار دربارة خطرمصرف مواد مخدر از طرف وی، پیش زمینه‌هایی در ذهن خود درست کنند. در صورتی‌که بیمار متعلق به ردة اجتماعی باشد که در آن ‌مصرف مواد مخدر زیاد به چشم بخورد، و يا اگر بیمار دارای سابقة ‌مصرف مواد مخدر باشد، ممکن است به اشتباه فرض شود که آن بیمار حتماً در خطر اعتياد به داروهای مخدری که به منظور حفظ سلامت او تجویز مي‌شوند، قرار دارد.
عوامل مرتبط با بیماری Disease-related Factors
تشخیص ‌مصرف مواد مخدر در صورتی‌که بیماری در حال پیشرفت باشد و موجب تغییرات جسمي ‌و روحی در بیمار شود، دشوار است. روش درمان سرطان نیز گاهي موجب این تغییرات مي‌شود؛ برای مثال، پرتودرمانی به‌منظور درمان متاستاز (گسترش بیماری) در مغز مي‌تواند موجب واپس کشیدن و ایجاد تغییرات روانی در بیمار شود.
به‌منظور مشخص كردن دلیل بروز اختلالات رفتاری مربوط به مصرف مادة مخدر در بیماری که دچار سرطان پیشرفته است – چه به‌صورت ایجاد اخلال در توانایی بیمار در به پایان رساندن دورة درمان و چه خودداري بیمار از برقراری رابطه با گروه پزشكي یا اعضای خانواده‌اش- از او مي‌پرسند که آیا از آن مادة مخدر خاص پیش از تشخیص سرطان نیز استفاده کرده است یا نه.
تعریف مجدد ‌مصرف و اعتیاد برای آنها که به لحاظ پزشکی بیمارند
Redefining Abuse and Addiction for the Medically Ill
در بیمارانی که به دلایل پزشکی از داروهای مخدر استفاده مي‌کنند، بروز خصوصیات رفتاری ویژة افرادی که دچار ‌مصرف مواد مخدر هستند، از قبیل بي‌اختیاري در مصرف آن مادة مخدر، الزام استفاده از آن مادة مخدر و ادامة مصرف آن ماده مخدر بدون توجه به مضرات آن، باید به‌طور جدی مورد بررسی قرار گیرد. اگر بیمار چنين رفتارهايي را از خود بروز داد بهدار وی باید در رژیم دارویی بیمار تجدید نظر کند.
خطر اعتیاد در بیمارانی که سابقة مصرف مواد مخدر ندارند
Risk in Patients without Substance Abuse History
استفاده از داروهای شبه مخدر به‌منظور مهار درد ناشی از سرطان در بیمارانی که سابقة سوء‌مصرف مواد مخدر نداشته باشند، خیلی به‌ندرت موجب ‌مصرف مواد مخدر یا اعتیاد مي‌شود. با این‌حال، بیماران و برخی از پزشكان همچنان از خطر اعتیاد بر اثر استفاده از داروهای شبه مخدر به‌منظور تسكين درد ناشی از سرطان، مي‌ترسند، در حالی‌که مشکل و نگرانی بزرگ‌تر، درمان نشدن کامل درد ناشی از سرطان است.
زمانی تصور بر این بود که دلیل اینکه بسیاری از كساني که به اعتیاد دچار مي‌شوند، استفاده از داروهای مخدر براي از بین بردن درد است. اما به این دلیل که مبتلایان به سرطان مي‌توانند بدون دچار شدن به مشکلات جدی از داروهای شبه مخدر استفاده کنند، تعیین خطرات و مزایای روش‌هاي درمانی با استفاده از داروهای شبه مخدر که به‌منظور تسکین دردهای مزمنی که ناشی از سرطان نباشند، به بررسی‌هاي بیش‌تری نیاز دارد. در سه بررسی انجام شده بر روی 24.000 بیمار بدون سابقة مصرف مواد مخدر، که به دلیل سوختگی، سردرد یا دیگر دردها تحت درمان با داروهای شبه مخدر قرار گرفتند، تنها 7 مورد ابتلا به سوء مصرف مواد مخدر مشاهده شد.
همچنین بیمارانی که از داروهای مخدر به‌منظور مهار درد استفاده مي‌کنند، آن احساس سرخوشی و نشئگی که یک معتاد بر اثر مصرف مواد مخدر پیدا مي‌کند را تجربه نمي‌کنند. بیماری که برای مقاصد درمانی از داروهای شبه مخدر استفاده مي‌کند، به جای احساس سرخوشی، بیش‌تر احساس افسردگی مي‌کند، که این عامل خود موجب کم‌تر شدن خطر اعتیاد وی به آن داروی مخدر مي‌شود.
در کل شواهد نشان مي‌دهند که در بیمارانی که دارای سابقة مصرف مواد مخدر یا اعتیاد، روابط با افرادی که دچار ‌مصرف مواد مخدر، یا اختلالات روانی نباشند، استفاده از روش‌هاي درمانی با استفاده از داروهای شبه مخدر به‌منظور مهار دردهای مزمن، با احتمال بسیار کمي‌ موجب بروز ‌مصرف مواد مخدر یا اعتیاد مي‌شود. این مسئله به خصوص در مورد بیماران مسن‌تر که هیچگاه سوء‌مصرف مواد مخدر نداشته‌اند، کاملاً صادق است.
خطر اعتیاد در بیماران دارای سابقة ‌مصرف مواد مخدر
Risk in Patients with Substance Abuse Histories
دردهای مزمن را در بیمارانی که دارای سابقة مصرف مواد مخدر باشند نیز مي‌توان به شکلی موفقیت‌آمیز درمان كرد. هرچند هنوز در این مورد بررسی خاصی انجام نشده، اما فرض بر این است که این بیماران نسبت به بیمارانی که سابقة سوء‌مصرف مواد مخدر ندارند، با احتمال بیش‌تری دچار سوء‌مصرف داروهای مسکن شبه مخدر یا اعتیاد به آنها مي‌شوند.
درمان بیماران دارای سابقة مصرف مواد مخدر
Treatment of Patients with Substance Abuse Histories
انجام درمان توسط گروهي که در چندین زمینه تخصص داشته باشند.
در نظر گرفتن هدف‌هاي واقع بینانه برای درمان.

اختلالات روانی ناشي از درمان.
پیشگیری یا به حداقل رساندن نشانه‌هاي قطع مصرف.
اثرات قدرت تحمل بيمار نسبت به دارو.
درمان دردهای مزمن.

تشخیص رفتارهای نشان‌دهندة ‌مصرف مواد مخدر.
به‌کارگیری روش‌هاي بدون استفاده از داروهای مخدر.
پی بردن به سابقة مصرف مواد مخدر.
مسائلي که در ادامه مورد بحث قرار مي‌گیرند مربوط به مراقبت‌هاي تسکینی برای بیمارانی است دچار مواد مخدر، یا در دورة بازتوانی پس از درمان اعتیاد یا تحت درمان با متادون (Methadone) هستند.

درمان توسط گروهي ‌که در چندین زمینه تخصص داشته باشند

Involve a Multidisciplinary Team

بهترین روش درمان بیمارانی که دارای سابقة ‌مصرف مواد مخدر هستند، روش درمان دارویی تدریجی است که زیر نظر یک گروه پزشکی انجام گیرد. این گروه باید شامل لااقل یک پزشک، یک پرستار، یک مددکار و در صورت امکان یک متخصص داروهای مخدر باشد. چنین گروهي ‌مي‌تواند آمادگی مواجهه و برطرف ساختن بسیاری از مشکلات پزشکی، روانی و اجرایی را داشته باشد که بیماران دارای سابقة اعتیاد و بیماری‌هاي پیش رونده به آن مبتلا هستند.


در نظر گرفتن هدف‌هاي واقع‌بینانه برای درمان Set Realistic Goals for Therapy

بیمارانی که دارای مشکلات ‌مصرف مواد مخدر و اعتیاد هستند، با دوره‌هاي بهبود و بازگشت پی‌درپی روبرو هستند. خطر بازگشت در بیمارانی که دچار بیماری‌هاي مرگبارند و به داروهای مسکن شبه مخدر نیز دسترسی دارند، بیش‌تر است. در چنین موقعیتی، ممکن است هدف از درمان، پیشگیری کامل از بازگشت اعتیاد نباشد، بلکه ایجاد ساختاری باشد که در آن تمامي‌ مضرات ناشی از ‌مصرف داروهای مخدر محدود شوند. ممکن است برخی از بیمارانی که دچار ‌مصرف شدید مواد مخدر و اختلالات روانی مربوط به آن هستند، به هیچ وجه، حتي به دلایل پزشکی نیز نتوانند از داروهای مخدر استفاده كنند. تیم پزشكي باید برای چنین افرادی، بر اهداف درمان نظارت کنند و این هدف‌ها را اگر موفقیت‌آمیز نبودند، هر چند بار که لازم باشد تغییر دهند.

اختلالات روانی ناشي از درمان Treat Related Psychiatric Disorders

بیمارانی که دارای سابقة ‌مصرف مواد مخدر هستند، به احتمال بسیار زیاد دچار افسردگی، اضطراب و اختلالات شخصیتی هستند. با به‌کارگیری درمان‌هاي مربوط به اضطراب و افسردگی، خطر بازگشت اعتیاد در این افراد کاهش مي‌یابد.

پیشگیری با به حداقل رساندن نشانه‌هاي قطع مصرف

Prevent or Minimize Withdrawal Symptoms

بسیاری از بیمارانی که دارای سابقة ‌مصرف مواد مخدر هستند از چندین نوع مادة مخدر استفاده مي‌کنند. بهیار باید از تمامي مواد مخدر مورد استفادة وی آگاه باشد تا بتواند از بروز نشانه‌هاي قطع مصرف در بیمار پیشگیری کند.

اثرات قدرت تحمل نسبت به دارو The Impact of Tolerance

بیمارانی که هنگام درمان دچار ‌مصرف مواد مخدر مي‌شوند ممکن است قدرت تحملشان نسبت به داروهای مخدر بالا باشد و این موضوع میزان تأثیرگذاری داروهای شبه‌مخدر تجویز شده برای این بیماران را کاهش مي‌دهد.

درمان دردهای مزمن Treat Chorinc Pain

نحوة استفاده از رژیم‌هاي دارویی شامل داروهای شبه مخدر به‌منظور کنترل درازمدت نشانه‌هاي بيماري برای هر فرد متفاوت است و باید به میزانی باشد که این نشانه‌ها را مهار کند. در بیمارانی که دارای سابقة ‌مصرف مواد مخدر هستند، تجویز مقادير ناکافی از این داروها موجب ناکارآمدی درمان مي‌شود. درمان ناکافی و ناکارآمد نمي‌تواند درد بیمار را تسکین بخشد و ممکن است موجب بروز رفتارهای نشان‌دهندة سوء‌مصرف داروهای مخدر توسط بیمار به‌منظور کنترل نشانه‌هاي درد شود. چنین رفتارهایی نیز به نوبة خود ممکن است باعث شود که پزشک در تجویز داروهای شبه مخدر احتیاط بیش‌تری به خرج دهد. پزشک و بیمار باید به‌منظور تعیین میزان لازم این داروها با یکدیگر همکاری نزدیکی داشته باشند و در مورد راهبردهای استفادة مسئولانه از داروهای مخدر به دلایل پزشکی با یکدیگر به توافق برسند.
شناخت رفتارهای نشان‌دهندة ‌مصرف مواد مخدر Recognize Drug Abuse Behaviours
علاوه بر اینکه تمام بیمارانی که برایشان داروهای مخدری تجویز شده که ممکن است مورد سوء‌مصرف قرار بگیرد باید تحت نظارت قرار داشته باشند، این نظارت برای بيماراني که دارای سابقة ‌مصرف مواد مخدر بوده‌اند از اهمیت ویژه‌ای برخوردارست. چنین بیماری بايد مرتباً ارزیابی شود و از افراد نزدیک به او خواسته شود که مشاهدات خود را از نحوة مصرف داروهای مخدر توسط او شرح دهند. گاهي به صلاحدید پزشک از بیمار آزمایش ادرار به عمل آید تا مشخص شود که آیا وی از داروهای مخدر غيرمجاز یا تجویز نشده استفاده کرده است یا نه. اگر بیمار حاضر به انجام آزمایش‌ها و نظارت‌ها باشد و به شکلی مسئولانه از داروهای تجویز شده استفاده کند، مي‌تواند با پزشک خود رابطه‌ای مبتنی بر اعتماد برقرار كند. پزشکی که اطمینان داشته باشد که بیمار از داروهای مخدر، سوء‌استفاده نمي‌کند با احتمال بیش‌تری مي‌تواند درمان کنترل نشانه‌هاي درد را به شکلی مؤثرتر تنظیم كند.
به‌کارگیری روش‌هاي بدون استفاده از داروهای مخدر Use Nondrog Approaches
ممکن است بیمار بتواند از روش‌هاي بدون استفاده از دارو بهره‌مند شود، روش‌هایی از قبیل اطلاع یافتن از پیچیدگی‌هاي سیستم دارویی و پزشکی، برقراری ارتباط با کارکنان بیمارستان و یادگیری تکنیک‌هاي آسوده‌سازی و سازگاری.

پی بردن به سابقة مصرف مواد مخدر Taking a Substance Abuse History

یک بهیار ممکن است به منظور اجتناب از بی احترامي‌به بیمار تصمیم بگیرد که دربارة سوء‌مصرف مواد مخدر از وی سؤالی نپرسد. ممکن است بهیار فکر کند که بیمار احساس مورد بی‌احترامي ‌قرار گرفتن، عصابیت و مورد تهدید قرار گرفتن بکند و یا حقیقت را نگوید. چنین رفتارهایی نمي‌توانند موجب برقراری رابطه‌ای صادقانه بین بهیار و بیمار شوند و در نظارت بر درمان ایجاد مشکل مي‌کنند.

بیمار گاهي از دادن اطلاعات مربوط به مصرف مواد مخدر، به دلیل رفتارهای منفی بهیاران با معتادان، خودداری مي‌کند. ممکن است بیمار به بهیار اطمینان نداشته باشد و یا از این بترسد که در صورتی‌که سابقه‌اش در ‌مصرف مواد مخدر مشخص شود، به‌منظور مهار درد، برای وی میزان داروی ناکافی تجویز شود. به‌هرحال پزشک، به‌منظور مهار نشانه‌ها و کاهش درد ناشی از آنها، بايد از سابقة ‌مصرف مواد مخدر بیمار آگاه باشد، و نوع مادة مخدری را که مورد مصرف بیمار بوده، مدت زمانی که از آن مادة مخدر استفاده مي‌کرده، اینکه چند وقت به چند وقت از آن مادة مخدر استفاده مي‌کرده و موقعیت و شرایطی را که موجب استفاده از آن مادة مخدر شده را بداند.

درمان بیمارانی که بستری مي‌شوند Inpatient Treatment

بیماران دچار ‌مصرف مواد مخدر، که طبق برنامة زمانی باید تحت عمل جراحی قرار بگیرند، در صورت امکان باید چند روز زودتر در بیمارستان بستری شوند، این امر به‌خاطر تثبيت وضعیت اعتیاد بیمار به‌منظور پیشگیری از علائم قطع مصرف و نیز برای برنامه‌ریزی درمان است. به منظور جلوگيري از دستیابی بیمار به مواد مخدر غيرمجاز، اتاقی را به وی اختصاص مي‌دهند که به راحتی قابل نظارت باشد، و تردد او را فقط به همان اتاق یا همان بخش محدود مي‌کنند. همچنین گاهي محدودیت‌هایی برای ملاقات‌کنندگان آن بیمار نیز در نظر گرفته مي‌شود، اتاق بیمار و بسته‌هایی که توسط ملاقات‌کنندگان برای وی آورده مي‌شود به‌طور مرتب کنترل مي‌شود تا در آن‌ها مواد مخدر یا مشروبات الکلی وجود نداشته باشد. آزمایش‌هاي ادرار نیز به‌طور منظم از آن بیمار به عمل آید. محدودیت‌هایی که اعمال مي‌شوند، به‌منظور تضمین به خطر نیفتادن درمان پزشکی و دارویی به دلیل (استمرار) ادامة استفاده از مواد مخدر، ضروریست. روش درمان باید شامل نظارت‌هاي مرتب باشد تا از علائم قطع مصرف بیمار پیشگیری شود و نشانه‌هاي درد در او کنترل شود.

درمان بیماران سرپایی Outpatient Treatment

در مطلوب‌ترین حالت، بیماران سرپایی که دچار ‌مصرف مواد مخدر هستند، باید در برنامه‌هاي ترک اعتیاد شرکت کنند؛ با این‌حال، بیمارانی که مبتلا به بیماری‌هاي پیشرفته هستند، شاید نتوانند چنین کاری بکنند. بهیار به‌طور خلاصه برای بیمار توضیح مي‌دهد که نقش گروه درمانی چیست، از بیمار چه انتظاری مي‌رود، و نتایج ادامة سوءمصرف مواد مخدر توسط بیمار در طی درمان چيست. بیماران باید دستورالعملی مفصل برای مصرف مسئولانة داروهای مخدر تجویزی دریافت كنند، و به‌طور مرتب تحت معاینه قرار بگیرند تا مهار علائم بتواند به‌خوبی انجام شود و بر سوء‌مصرف مواد مخدر نیز نظارت گردد. از طرفی با معاینات مرتب، دیگر لازم نیست مقادیر زیاد داروهای مخدر به شکل یکجا تجویز شوند و این امر باعث مي‌شود که به بیمار کمک شود تا طبق برنامة درمانی عمل کند و بر سر قرارهای ملاقاتش با پزشک معالج حاضر شود. ممکن است برای برخی از بیماران استفاده از برنامة «دوازده قدم» جهت متوقف ساختن مصرف غيرمجاز مواد مخدر در حین درمان کارساز باشد.

از بیماران سرپایی خواسته مي‌شود که تحت آزمایش دوره‌ای مواد مخدر قرار گیرند. بیمار باید پیشاپیش از پیامدهای جواب مثبت این آزمایش‌ها اطلاع پيدا كند. اگر آزمایش ادرار نشان دهد که بیمار از مواد مخدر غيرمجاز استفاده کرده، لازم است که وی مراجعات بیش‌تری به بخش بیماران سرپایی داشته باشد، مقادیر کم‌تری از داروهای مخدر برای وی تجویز شود، بیمار را به برنامه‌هاي ترک اعتیاد ارجاع دهند و یا محدویت‌هاي ديگري بر او اعمال شود.

در صورتی‌که برخی از اعضای خانوادة بیمار دچار ‌مصرف مواد مخدر باشند، ممکن است آن افراد به منظور کمک به بیمار در خودداری مواد مخدر، به شرکت در برنامه‌هاي ترک اعتیاد تشویق شوند. همچنین بیمار باید از این موضوع آگاه شود که ممکن است این دوستان و اعضای خانواده سعی در خرید یا سرقت داروهای مخدر داشته باشند. شناسایی كساني که حمایت کنندة بیمار هستند بسیار مفید خواهد بود.

گروه درمانی که از حضور یک متخصص درمان اعتیاد بهره‌مند باشد، روش درمانی مؤثرتری برای بیمار سرپایی مبتلا به بیماری پیشرفته‌ای که معتاد نيز باشد ارائه کند.
بیمارانی که توانسته‌اند مصرف نابه‌جاي مواد مخدر را به شکلی موفقیت‌آمیز ترک کنند، ممکن است از مصرف داروهای مخدری که برای درمانشان تجویز مي‌شود به دلیل ترس از اعتياد مجدد، خودداري كند، و از این بترسند که اگر دوستان و اعضای خانواده‌شان بفهمند که آنها داروهای مخدر مصرف مي‌کنند، طردشان کنند، و یا از این بترسند که دیگران بخواهند آن داروهای مخدر را از آنها بخرند یا بدزدند. بهیار باید به بیمار کمک کند تا از این نگرانی‌ها خلاص شود و به وی اطمینان بدهد که استفاده از داروهای شبه‌مخدر به‌منظور مقاصد درمانی برای بیماران مبتلا به امراض پیشرونده، در آن‌ها منجر به ایجاد آن حس سرخوشی و نشئگی نمي‌شود که بر اثر سوء مصرف داروهای شبه مخدر به معتادانی که به بیماری جدی دچار نیستند دست مي‌دهد.
اگر بیمار به‌طور جدی از درمان با داروهای شبه مخدر امتناع ورزد، پزشک مي‌تواند دستورالعملی کاملاً واضح و دقیق برای مصرف داروی مخدر تجویز شده به وی ارائه کند تا بیمار به این طریق كنترل امور را به‌دست بیاورد. همچنین جلسات مشاوره‌ای برای بیمار تشکیل شود که در آنها موقعیت‌هایی که احتمال ‌مصرف مواد مخدر توسط وی مي‌رود، مشخص شود و نيز راهبردهایی به منظور بازداری از ‌مصرف‌هاي احتمالی آینده از داروهای مخدر غيرمجاز یا تجویزی تعیین شود.

منبع