http://up.arteshi.com/uploads/138660292335413_09.jpg
بهار بود و سالی جدید آغاز شده بود و خانواده یاسینی منتظر تولد فرزندی بودند که خداوند او را در تاریخ 15 فروردین 1330 به آنها بخشید. نام او را "سید علیرضا" گذاشتند.
سال ها پشت سر هم سپری می شد و علیرضا روزبه روز بزرگ تر می شد و هر روز به روز موعود نزدیک می شدیم. بعد از طی شدن دوران طفولیت، علیرضا تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان مهرگان آبادان با موفقیت سپری کرد و درحالی که خانواده اش در فقر و تنگدستی بسر می بردند، تحصیلات متوسطه خود را با سختی در دبیرستان دکتر فلاح آبادان به پایان رسانید. حالا او جوانی است 18 ساله که رویای پرواز را در سر می گذراند. پس باتوجه به علاقه شدیدی که به خلبانی داشت، در سال 1348 وارد دانشکده خلبانی نیروی هوایی شد و پس از گذراندان دوران مقدماتی پرواز با هواپیماهای "تی 33"، به منظور گذراندن دوره تکمیلی خلبانی و پرواز با هواپیماهای پیشرفته شکاری، به آمریکا اعزام شد. در مدت حضور در آمریکا دوره های آموزش پیشرفته خلبانی را ابتدا با پرواز با هواپیمای "تی 37" و سپس با پرواز با هواپیمای پیشرفته "اف 4" با موفقیت کامل به پایان رسانید و موفق به اخذ کارنامه خلبانی با هواپیمای فانتوم گردید.
پس از بازگشت به ایران، علیرضا با درجه ستواندومی در پایگاه ششم شکاری نیروی هوایی در بوشهر مشغول به خدمت شد. به محض بازگشت خلبانان از آمریکا ابتدا خلبانان در گردان های تاکتیکی تقسیم می شدند و اکثر خلبانان شکاری مشغول تمرینات هوایی بودند. این روند تا پیروزی انقلاب اسلامی ادامه داشت. شهید یاسینی هم از این قاعده مستثنی نبود.
انقلاب و شهيد
سال 1357 با اوج گيري حرکت انقلابي مردم، شهيد ياسيني هم عليرغم فشارهاي همه جانبه رژيم، با پخش اعلاميه در بين پرسنل متعهد دست به افشاگري زد و جزو خلباناني بود که با انتقال هواپيماهاي اين پايگاه به پايگاه چابهار، مخالفت کرد. زيرا طبق اطلاعاتي که به پايگاه بوشهر رسيده بود، قرار بود اگر اوضاع کشور بدتر شد هواپيماها به روي ناوهاي آمريکايي انتقال پيدا کنند که تعدادي از خلبانان شجاع اين پايگاه از جمله شهيد ياسيني و شهيد "طالب مهر" با عنوان کردن اين نکته که اين هواپيماها اموال بيت المال است، از اين کار سرپيچي کردند که در نهايت هم با مقاومت خلبانان اين طرح منتفي شد.
با پيروزي انقلاب اسلامي و خروج مستشاران خارجي از کشور، که به قول خود شهيد ياسيني "بعضي از آنها حتي فرصت بستن چمدان هاي شان را نيز پيدا نکردند" پرسنل متعهد نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران توانايي هاي خود را بروز دادند و نشان دادند که از چه استعداد و نيروي علمي و عملي بالايي برخوردار هستند.
جنگي ناخواسته آغاز شد
سرانجام 31 شهريور سال 1359 ساعت 45/13 دقيقه بعدازظهر، نيروي هوايي عراق با حمله همه جانبه به پايگاه هاي هوايي ايران، جنگ را آغاز نمود و اکثر پايگاه هاي هوايي ايران را بمباران کرد که خوشبختانه خسارت وارده به آن شکل که عراق فکر مي کرد، نبود.
در آن زمان شهيد ياسيني در پايگاه هوايي بوشهر مشغول به خدمت بود. بلافاصله بعد از بمباران پايگاه ها در بوشهر، غوغايي به پا بود و هرکس شايعه اي را عنوان مي کرد. يکي مي گفت آمريکا حمله کرده است ديگري عنوان مي کرد که کودتا شده و ديگري هم مي گفت راديو همه چيز را مشخص مي کند.
شهيد ياسيني بلافاصله بعد از اين ماجرا، با مراجعه به گردان پرواز پايگاه به همراه تني چند از خلبانان اين پايگاه، مشغول طرح ريزي يک پاسخ مناسب مي شوند و در بعداز ظهر همين روز شهيد ياسيني به همراه تعدادي از خلبانان تيزپرواز پايگاه ششم شکاري، پاسخي دندان شکن به عراق مي دهند تا آنها متوجه اين نکته شوند که نيروي هوايي ايران هميشه يک نيروي قدرتمند است.
در روز اول جنگ (يکم مهرماه1359) با توجه به دستوري که از قبل براي انجام عملياتي گسترده داده شده بود، تعداد زيادي جنگنده بمب افکن "اف 4" از پايگاه ششم شکاري به پرواز در مي آيند. شهيد ياسيني به همراه سرتيپ خلبان "مسعود اقدام" هدايت يکي از فانتوم ها شرکت کننده در اين عمليات را برعهده مي گيرد. آنها در اين عمليات در آسمان شهر بغداد با مانورهايي زيبا، هواپيما را از لابه لاي ساختمان ها عبور مي دادند. روز بعد خبرنگاران خارجي گزارش دادند که خلبانان ايراني با مهارت خاصي هواپيما را از بين ساختمان ها عبور مي دادند.
در تاريخ هفتم آذر سال 1359 شهيد ياسيني به همراه شهيدان بزرگوار سرلشکر خلبان شهيد "عباس دوران"، سرلشکر خلبان شهيد "حسين خلتعبري" و سرگرد خلبان شهيد "حسن طالب مهر"، در عملياتي مشترک با نيروي دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران به نام "عمليات مرواريد" توانستند نيروي دريايي عراق را نابود کنند. در اين عمليات بزرگ، شهيد ياسيني به تنهايي 8 سورتي پرواز داشت.
شهيد ياسيني
جنگ، بيشتر از آن چيزي که پيش بيني مي شد ادامه پيدا کرد و در طول اين مدت شهيد ياسيني حتي در موقعي که به سمت فرماندهي پايگاه هم منسوب شد، در انجام عمليات برون مرزي پيش قدم بود. در طول مدت دفاع مقدس، وي بيش از 90 پرواز عمقي به خاک عراق داشت که اين تعداد عمليات برون مرزي او بود، و ماموريت هاي بسياري در جبهه ها جنوب و بر روي نيروهاي دشمن نيز انجام داد به طوري که بعد از تيمسار "محققي" با 2759 ساعت پرواز با هواپيماي فانتوم بيشترين پرواز را با اين هواپيما داشت.
رشادت
شهيد ياسيني مهارت خاصي در هدايت هواپيماي اف 4 داشت در يکي از ماموريت ها هواپيماي وي در هنگام بازگشت از عملياتي برون مرزي مورد تعقيب يک فروند "ميگ 23" عراقي قرار مي گيرد که در اروندرود مورد اصابت موشک قرار مي گيرد به محض برخورد، سيستم اجکت خلبان خود به خود فعال مي شود و خلبان اجکت مي کند ولي شهيد سرلشکر ياسيني که به عنوان افسر کابين عقب در اين پرواز بود، با مهارت خاصي هواپيما را درحالي که تقريبا سيستم هيدروليک خود را از دست داده بود، در پايگاه ششم به زمين مي نشاند.
عملياتي ديگر
در يکي ديگر از عمليات، وي از پايگاه ششم شکاري براي زدن هدفي در عراق به پرواز درمي آيد و بعد از عبور از اروندرود، در محدوده "خورموسي" با ارتفاع پايين و با سرعت بالا درحال پرواز بود که ناگهان هواپيما با يک دسته پرندگان برخورد مي کند. در اين هنگام به دليل شکستن کانپه کابين جلو، شهيد ياسيني بيهوش مي شود. سرتيپ اقدام که به عنوان کمک در اين پرواز بود، بعد از چند لحظه بيهوشي حالت عادي پيدا کرده و به تصور اين که ياسيني اجکت کرده، سعي در بازگردادندن جنگنده مي کند ولي به دليل مشکلاتي که در سيستم ناوبري بوجود آمده بود، راه خود را گم مي کنند. بعد از دقايقي که با نااميدي درحال گشتن به دنبال راه بودند، ناگهان صداي دلنشيني را که اکثر خلبان هاي فانتوم با آن آشنا بودند،از طريق راديوي هواپيما مي شنوند و اين صداي شهيد سرهنگ خلبان "هاشم آل آقاگ بود که بعد از تماس راديويي از طريق ايشان، اعلام مي شود که ياسيني اجکت نکرده و فقط چترش باز شده و بر روي صندلي مي باشد آل آقا جلو تر حرکت مي کند و اقدام با کمک شهيد آل آقا، راه پايگاه را پيش مي گيرد در اين هنگام شهيد ياسيني به هوش مي آيد و درحالي که تمام صورت او آغشته به خون بود، به دليل ديد بهتر تصميم مي گيرد تا هدايت هواپيما را بعهده بگيرد و درحالي که مجروح بود، هواپيما را به سلامت در پايگاه بوشهر به زمين مي نشاند.
جانباز بود ولي کسي نمي دانست
شهيد ياسيني با اين که چند بار به دلايل مختلف از هواپيما اجکت (خارج شدن اضطراري از هواپيما) داشت و از ناحيه کمر جانباز 55 درصد بود، ولي هيچ گاه درد کمر و مسئوليت هاي فراواني که داشت مانع از پروازهاي جنگي او نمي شد. به قدري متواضع بود که حتي برادرش خبر نداشت که او جانباز مي باشد.
شهيد ياسيني عاشق پرواز بود. او با انواع مختلف هواپيما از جمله اف 4 – اف 5 – ميگ 29 – سوخو 24 و پي 3 اف پرواز کرد که از اين حيث، از خود يک رکورد بجاي گذاشت ولي هواپيماي محبوب شهيد ياسيني، اف 4 (فانتوم ) بود.
ياسيني تا زمان شهادت با اين که به عنوان يکي از فرماندهان نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي بود و تمام فعاليت هاي ستادي را انجام مي داد در کنار آن به عنوان يکي از استادان خلبان مشغول آموزش دانشجويان خلباني بود.
شهيد ياسيني
مسئوليت هاي شهيد
اين شهيد بزرگوار در طول دوران حيات خود بجز اين که همواره به عنوان افسر خلبان کابين جلو اف 4 خدمت مي کرد، مسئوليت هاي فرواني هم داشتند که از آن جمله مي توان به موارد زير اشاره کرد :
- فرمانده عمليات پايگاه سوم شکاري همدان
- فرمانده پايگاه هاي شکاري همدان و چابهار از سال هاي 1363 تا 1365
- افسر هماهنگ کننده آموزش خلبانان ايراني در پاکستان در سال 1364
- فرمانده پايگاه ششم شکاري بوشهر در سال 1367
- فرمانده منطقه هوايي شيراز در سال 1371
- معاون هماهنگ کننده و رئيس ستاد نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي از 10/12/1372 تا زمان شهادت
شهادت
در تاريخ 15/12/73 در ساعت 30/6 صبح هواپيماي جت استار حامل فرماندهان ارشد نيروي هوايي، از تهران به سمت کيش پرواز کرد تا فرماندهان در جلسه شوراي هماهنگي نيروي هوايي در کيش شرکت کنند. بعداز ظهر قرار مي شود که هواپيما قبل از عظيمت به تهران، در پايگاه هوايي اصفهان توقفي کوتاه نمايد. بعد از بازديدي کوتاه از اين پايگاه، هواپيما در ساعت 30/8 شب آماده پرواز به سمت تهران مي شود و پس از دقايقي هواپيما به پرواز درمي آيد. ناگهان در ساعت 42/8 شب از سوي خلبان اعلام مي شود که به علت بازشدن پنجره کابين خلبان، هواپيما مجبور به فرود اضطراري مي باشد. لحظاتي بعد هواپيما در حال گردش براي نشستن بر روي باند در 64 کيلومتري جنوب پايگاه اصفهان، سقوط مي کند و چراغ زندگي سيد عليرضا ياسيني براي هميشه خاموش مي شود و او به درجه رفيع شهادت نائل مي آيد. ازوي سه فرزند پسر و يک دختر به يادگار مانده ولي ياد و خاطره دلاوري ها و رشادت هايش، هيچگاه از ذهن مردم ايران و به خصوص پرسنل نيروي هوايي ارتش، پاک نخواهد شد.
شهید یاسینی از نگاه مقام معظم رهبری:
مقام معظم رهبری: شهید یاسینی مردی مومن بود پرتلاش بود صادق بود صمیمی بود
مقام معظم رهبری در مراسم این شهید بزرگوار در وصف او فرمودند: فقدان بزرگی بود؛ نه فقط برای شما برای من هم این طور بود. ولی خب چاره ای نیست باید تحمل کرد. شهید یاسینی مردی مومن بود، پرتلاش بود، صادق بود، صمیمی بود و خود همینها موجب شده بود که به ایشان امیدوار باشم. در این حوادث سخت است که جوهر ما آشکار میشود و نیروها و توانایی های درونی ما آشکار میشود.
مقام معظم رهبری در جمع خانواده این عزیز نیز فرمودند: من به شهید یاسینی خیلی امیدوار بودم من همین حالا به ایشان (سرتیپ بقایی فرمانده سابق نیروی هوایی ارتش) میگفتم خیلی به این جوان امید داشتم برای آینده، ولی حالا خداوند متعال این جوری مقدر کرده بود، چارهای نیست باید تحمل کرد و این تقدیرات الهی است.
بخشی از وصیتنامه شهید یاسینی:
من یک خلبان هستم. سالها از بیت المال برایم هزینه کرده اند تا به اینجا رسیده ام. حال وظیفه دارم که دینم را ادا کنم. مگر نه اینکه همواره آرزو کرده ایم که ای کاش در واقعه عاشورا می بودیم و فرزند زهرا(س) را یاری می کردیم؟
اکنون زمان آن فرا رسیده و همگان مکلفیم که برای لحظه ای روح خدا را تنها نگذاریم. بنابرین از من انتظار نداشته باشید که بیش از این در کنارتان باشم.
به یقین اجر شما نیز که به تربیت فرزندان و امور خانه همت می گمارید و زمینه را برای حضور بیشتر ما در صحنه فراهم می کنید نزد خدا محفوظ خواهد بود.
