معماري با مصالح کاغذي، اجراي بناهاي موقت پس از سانحه

عوارض نامطلوب آوارگي و بي خانماني ناشي از سوانح غيرمترقبه، جستجوي شيوه هاي سريع و مناسب اسکان در شرايط اضطرار و موقت را به يکي از مهم ترين مراحل بازسازي مبدل نموده است.
هرچند اسکان موقت دوره اي کوتاه از مدت زمان بازسازي تا استقرار دايم (اين دوره معمولا تا زمان آماده شدن مسکن دايم چندين ماه و گاه تا يک و دو سال را شامل مي شود) و اسکان اضطرار دوره اي به مراتب کوتاه تر از آن را شامل مي شود اما غفلت از کيفيت زندگي سانحه ديدگان در اين دو مرحله مي تواند عواقب نامطلوب و گاه جبران ناپذيري بر آسيب ديدگان داشته باشد.
توجه به کيفيت فضاي کالبدي به عنوان بستر زندگي و ارتقا کيفيت آن خصوصا براي سانحه ديدگان که گرفتار آلام و صدمات ناشي از سانحه مي باشند موضوعي است که به صورت جدي در معماري بازسازي بايد مورد توجه قرار گيرد. از اين منظر فضاي سکونت اضطراري و موقت بايد به گونه اي طراحي و آماده شود که ضمن حفاظت مردم از شرايط متغير محيط طبيعي مانند گرما، سرما، باد، ريزش هاي جوي و مانند آن ضامن حداقل شرايط آسايش و راحتي آن ها نيز باشد. از چنين ديدگاهي تحقق شرايط بهينه سکونت، در تمام مراحل معماري بازسازي، امتيازي ويژه در موفقيت آن محسوب مي شود.
اين مقاله در پي آن است تا ضمن معرفي قابليت هاي معماري با کاغذ کيفيت هاي مناسب آن در ايجاد فضاي موقت سکونت و تجارب و شيوه هاي استفاده از کاغذ در اسکان سانحه ديدگان را مورد بررسي قرار دهد. به همين دليل بخش اول به مقدمه اي راجع به ضرورت روي آوري به مصالح جديد، معرفي و شناخت کاغذ، خواص و نحوه توليد آن اختصاص دارد. بخش دوم تجارب کاربرد کاغذ در ساختمان و معماري، و مصداق هاي موفق در اين زمينه را مورد توجه قرار مي دهد. در بخش سوم تجارب به کارگيري کاغذ در بازسازي پس از سوانح همچنين تجربه ايران در اين زمينه مورد توجه قرار مي گيرد و بالاخره قسمت پاياني به جمع بندي قابليت ها و امکان استفاده از آن در ساختمان و چشم انداز آتي به کارگيري و نقشي که در معماري ايفا خواهد نمود، اختصاص يافته است.