نداء
کاربر جدید

طلب همیاری شدید از تمامی اهالی نخبگان

سلام
دوباره منم.سیاه نویس روزگار
با چشم هایی تیره اما نه آرزوهایی سیاه بلکه سبز سبز
مسافری ابدی
وتو
آن قدر ساده ای که تمام دشوار بودنم را کنارت آرام می گریم وتو هیچ وقت نمی فهمی که شانه هایت خیس چه شده اند.
تو هم مسافری
از روز اول
همین بود که حساب هیچ راهم نکردم
فقط نمی دانم چرا گاه گاهی دلم می خواهد همه ی عالم را در تو خلاصه کنم وصادقانه بخواهمت.
ولی خوب نمی شود
جایی هستی که شب ها لالایی مرگ می خوانند وروزها زوزه ی بدبختی
عزیز من، با نام مستعار آمدی ،حرف هایت بوی یاس می داد وبه سختی روزگار را فریفتم تا بمانی اما بخدا نفسم بالا نمی آید.
بی خیال
تو باز هم نمی فهمی.
sabo3eur