مکالمه بین مسافر007 و S h a D o w

وقتی خواستم زندگی کنم، راهم را بستند.وقتی خواستم ستایش کنم، گفتند خرافات است.وقتی خواستم عاشق شوم گفتند دروغ است.وقتی خواستم گریستن، گفتند دروغ است.وقتی خواستم خندیدن، گفتند دیوانه است.دنیا را نگه دارید، میخواهم پیاده شوم

فرق آنچه من می گویم با تو این است

که در برهوت ذهن من آب می‌ کارم و درخت روان می‌ سازم

من نمی‌ ترسم اگر باران بتابد و خورشید ببارد

من در دشت قایق می‌ رانم و در برکه اسب می‌ دوانم
من جنگلی‌ آبی می‌کشم مملو از رود‌های سبز و آرزو می‌ کنم
آرزو می‌ کنم که خدا کند دگر کسی آزادی بادبادک را برای دقیقه‌ای سرخوشی به سرِ انگشتِ بازی ‌گره نزند

سلام.مرسی

سلام دوست گلم.مرسیییییی لطف کردی به یادم بودی.