MoniSoft
15th February 2011, 01:46 PM
به زبان هاي انگليسي و فرانسه) چنان كاربردهاي گسترده و متنوعي دارد كه ارائه تعريفي ساده و جامع و مانع دشوار مي‌نمايد. بين اشكال گوناگون طرح‌ها، عكس‌ها، نقاشي‌ها، آرم‌ها و نشان‌هاي تبليغاتي و خط و زبان تصويري يا تصويرهاي ذهني چه وجه مشتركي وجود دارد؟ آيا تعجب‌آور نيست كه با وجود اين تنوع گسترده درك كم و بيش مشتركي از انواع مفاهيم و مدلول‌هاي آن مشاهده مي‌شود؟ از واژه تصوير پي مي‌بريم كه به چيزي مرئي يا نامرئي دلالت مي‌كند كه حالتي دارد، واقعي يا خيالي است، مجرد است يا مشخص است، آفريده كسي است يا بازشناخته اوست.
يكي از قديمي‌ترين تعريف‌هاي تصوير از افلاطون است: «نخست سايه‌ها و سپس بازتاب‌هايي را كه مي‌توان بر سطح آب يا بر سطح اشياء نيمه براق، صيقلي يا درخشان مشاهده كرد و تمام اين جنس بازنمايي‌ها را تصوير مي‌نامم.»
پس با اين تعريف تصوير عبارت است از آنچه در آيينه يا آنچه با فرآيندهاي بازنمايي مشابه آيينه، بازتاب مي‌يابد. بنابراين تصوير چيزي ثانوي است كه انعكاس يا بازنمايي «حقيقت» يا «واقعيت» ديگري است.
در نظريه‌هاي شناخت، تصوير مبنايي است كه فرآيند انتزاع و تجريد، يعني شكل‌گيري مفاهيم و سپس تفكر را امكان‌پذير مي‌سازد. تصوير اشياء و پديده‌ها در ادراك حسي و حافظه تصويري يا ديداري سبب بازشناسي محيط پيرامون مي‌شود و در فرآيند شناخت نقش بسيار مهمي دارد.
از سوي ديگر، تصوير ذهني در غياب اشياء يا پديده‌ها نيز در ذهن حضور دارد و در فعاليت‌هاي رواني، تخيل و عواطف بيشترين سهم را ايفا مي‌كند. خواب ديدن فعاليت گزينشي پيچيده و ناخودآگاه ذهن در يادآوري و رؤيت دوباره تصويرها و تنظيم يا بازنمايي دلبخواه آنهاست. معمولاً خواب را با احساس ديدن فيلم توصيف مي‌كنند. يادآوري يا تجسم تصويرهاي مشاهده شده پيشين به خصوص يادآوري صحنه‌هاي تأثرانگيز، مهيج، مشمئزكننده، تكان‌دهنده يا دوست‌داشتني، شيرين، لطيف و پرمهر در بسياري موارد سبب بروز دوباره همان واكنش‌ها، عواطف و احساس‌هايي مي‌شود كه در نخستين مواجهه پديد آمده است.
بسياري از بيماري‌هاي رواني با ديدن تصاوير همواره است. توهم تصويري بيمارگونه با مشاهده تصاوير ذهني هولناك و دلهره‌آور آغاز مي‌شود و به آشفتگي‌ها و اختلالات خفيف يا شديد سيستم عصبي و تفكر مي‌انجامد. داروها و مواد توهم‌زا نيز با «هجوم» تصاوير در ذهن مصرف‌كننده رابطه او را با واقعيت محيط اطراف خود ضعيف يا قطع مي‌كند.
تخيل، تصور و تجسم كه در آفرينندگي هنري نقش بسيار حساسي دارند، اساساً به بازنمايي تصويري پيوسته‌اند. طرح اوليه هنرمندان اغلب به صورت تصويري در ذهن‌شان مجسم مي‌شود. بسياري از هنرمندان يا حتي دانشمندان گزارش داده‌اند كه تمام اثر يا نظريه خود را به‌طور كامل در رؤيا يا تخيل «ديده‌اند» و سپس زمان درازي را براي پرداخت دقيق جزئيات يا محاسبات لازم سپري كرده‌اند.
منشأ هنر در سير تكامل جوامع بشري را به دليل نقاشي‌ها و اشكال منقوش در غارهاي متعدد سراسر جهان به دوره‌هاي غارنشيني انسان‌هاي ماقبل تاريخ نسبت مي‌دهند. به علاوه تصوير را نخستين وسيله ارتباطي ميان انسان‌ها دانسته‌اند. اين وسيله ارتباطي در شكل تكامل جوامع بشري و انتقال تجربه و انديشه بسيار حايز اهميت است.
در نياي امروز، رايانه‌‌ها به مفهوم تصوير بعدي تازه داده‌اند. تصوير سه بعدي و «واقعيت مجازي» در حال خلق فضايي تازه است كه به فضاي رايانه‌اي يا cyberspace مشهور شده است. اكنون به كمك ابزار و وسايل گوناگون از جمله ليزر، اشياء و فضاهايي "خلق" مي‌شود كه از لحاظ تأثيرگذاري نه تنها مشابه اشياء يا فضاهاي "واقعي" است بلكه در بيشتر موارد به كاربر قدرت دخالت و كنش متقابل در "دنياي مجازي" خلق شده را مي‌دهد.
به‌طور خلاصه، با توجه به آنچه تاكنون گفته شد مي‌توان دريافت كه جنبه بصري تصوير در تمام انواع كاربردها و مفهوم‌هاي متنوع آن، اصلي‌ترين خصيصه مشترك آنهاست. با اين همه آنچه در اين بخش مورد توجه ما قرار مي‌گيرد، رويكرد ديگري است كه مي‌كوشد به همه جنبه‌هاي متنوع و گوناگون تصوير از ديد نشانه‌شناسي وحدت بخشد و وجه مشترك آنها را بيابد..
طراحی گرافیک چیست؟
ارتباط بصرى در مفهوم وسيع آن تاريخ طولانى مدتى دارد. زمانى که انسان اوليه براى يافتن غذا به شکار مىرفت و جاى پاى حيوانى را بر روى گِل مىديد، در واقع نوعى نشانهٔ بصرى را مشاهده مى کرد. اثر گرافيکى مى تواند نشانه باشد، مانند حروف الفبا؛ يا يک نظام نشانهاى ديگر را شکل دهد؛ مانند علائم جادهاي. علائم گرافيکى در کنار هم تشکيل تصوير مىدهد. طراحى گرافيک در يک معنا حرفهٔ انتخاب يا ساخت علائم و آرايش آنها بر يک سطح براى انتقال يک ايده است. گرافيک هنرى است که ترسيم کردن و نگاشتن عناصر اصلى آنرا تشکيل مى دهند.
طراحى گرافيک به مثابهٔ يک تخصص فقط از واسط سدهٔ بيستم مطرح شد. تا آن هنگام شرکتها و مؤسسات تبليغاتى توسط هنرمندان تجارى اداره مىشد. اين متخصصين عبارت بودند از: صفحه بند؛ حروفچين که عنوان و متن را با تمام جزئيات طرحريزى مى کرد؛ تصويرگران که هر نوع آثار ترسيمى از نمودارهاى فنى تا اسکيس هاى مُد را تهيه مى کردند؛ هنرمندانِ طراح حروف، روتوشکاران و ديگرانى که طرحهاى نهايى را براى تکثير آماده مى کردند. امروزه طراح گرافيک با مؤسسات و آتليه ها همکارى دارند. آنها نه تنها تبليغات و آگهى ها، بلکه مجلات و روزنامه هايى را که اين آگهى ها در آن چاپ مى شوند، طراحى مى کنند تا اواخر سدهٔ نوزدهم آثار گرافيکى به صورت سياه و سفيد بر کاغذ چاپ مىشد. طى چندين سده، کارکردهاى اصلى گرافيک اندک تغييرى يافته است و هر طرح ممکن است به چند روش مورد استفاده قرار گيرد. نخستين کارکرد طراحى گرافيک معرفى يا شناسائى است گفتن اينکه يک چيز چيست؟ يا متعلق به کجاست؟ مانند علائم ساختماني، تابلو، برچسب روى بسته بندى ها و ... کارکرد دوم که در اصطلاح حرفهاى ”طراحى اطلاعات“ شناخته مىشود، در زمينهٔ اطلاع رسانى و آموزش است و رابطهٔ يک چيز را با يک چيز ديگر از نظر جهت، موقعيت و مقياس مشخص مى سازد. مانند نقشه، نمودار. کارکرد سوم که متمايزتر از اين دو کارکرد است يعنى نمايش و تبليغ (پوستر و آگهي) که به قصد جلب توجه مخاطب و ماندگار کردن پيام است.
در قرن بيستم تبليغات و چاپ تجارى به هنر گرافيک يورش مى برد اما آثار چاپى هنرى که به وسيلهٔ ماشينهاى دستى و به روشهاى کمابيش سنتى انجام مىگيرد، به زندگى خود ادامه مى دهد. هنرمندان تجسمى به ابداعات طرح و حروف مىپردازند. ليتوگرافي، حکاکى روى چوب و لينولئوم، تيزابکاري، سيلک اسکرين و سريگرافى و چاپهاى مخلوط همه امکاناتى هستند که نقاشان بکار مىبرند.
طى دههٔ ۱۹۶۰، طراحى گرافيک به عنوان شيوهاى براى حل مشکلات ارتباطى و اطلاع رسانى مطرح شد و به همين ترتيب در رسانه هاى همگانى نيز به عنوان مُد مطرح شد. چيزى که با سليقهٔ به روز بودن و حتى پيشرفت مرتبط بود. اما تغيير در سبک آن حاصل چندمين عامل مؤثر مانند پيشرفتهاى فناورى در حوزهٔ رسانه و نيز تحولات رايج در جامعه بود. و از آنجائىکه تنها هنر بصرى نبود و کلام نيز در آن نقش مؤثرى داشت مى توانست مورد توجه کارشناسان و صاحب نظرانى که نسبت به اهميت اجتماعى ارتباطات آگاه شده بودند، قرار بگيرد.
طراحى گرافيک طى دههٔ ۱۹۶۰ علاوه بر حوزه هايى که پيش از آن در اختيار سنت هاى صنعتگرى بود، مانند طراحى روزنامه، به رسانهٔ جديد تلويزيون و ويدئو هم گسترش يافت. نقش طراحى گرافيک در خدمات عمومى و تبليغات فرهنگى نيز افزايش پيدا کرد.
در دههٔ ۱۹۷۰، طراحى گرافيک به بخشى از تجارت پول بدل شد و عمدتاً از آن براى ارائه نوعى هويت بصرى قابل تشخيص براى شرکتها بهره بردارى شد. تمام سازمانها و مؤسسات، هرچند کوچک، ضرورت استفاده از يک نوع نماد يا نشانه را حس کردند. به تدريج طراحان جهت بازاريابى محصولات و خدمات و خلق تصاوير که بتواند يک محصول يا شرکت را مشخص سازد، به کار فرا خوانده شدند. با ظهور رايانه هاى شخصي، طراح تقريباً کنترل کاملى بر تمامى مراحل پيش از چاپ پيدا کرد.
طراحى گرافيک در برگيرندهٔ نوعى زبان است با دستور نامعين و با الفبايى پيوسته در حال گسترش. ما تنها زمانى يک اثر گرافيکى را به درستى درک مىکنيم که بتوانيم زبان آنرا بفهميم
http://irancartoon.ir/news/archives/jelddd.jpg
http://irancartoon.ir/news/archives/KAMBIZ1.jpg
پوستر
پوسترPOSTER" " یا آفیش"AFFICHE" یا پلاکات "PLAKAT" صفحه چاپ شده یا دست نوشته ای است که به منظور آگاهی مردم از چیزی روی دیوار نصب می کنند.
معنای اصلی پوستر همان اعلان یا خبر یا آگهی است آنهم آگهی مصور که در اوایل برای آگهی های تجاری از آن استفاده می شده و منشا به و جود آمدن پوستر نیز آمریکا و اروپاست و دلیل آن هم بوجود آمدن تکنولوژی چاپ می باشد.لذا هدف عمده پوسترها در آغاز و در غرب صرفا تجارت بوده و بعدها عده ای مخصوصا گروههای مختلف ---------- از آن جهت مواضع خود استفاده نمودند.در حدود 130 تا 150 سال پیش ماشین چاپ سنگی در ایران وارد شد و ابتدا پوستر بصورتی مختصر و در چاپ تک رنگ، ارائه می شد
تبليغات چيست ؟
بطور كلي تبليغ عبارتست از: روش يا روشهاي مهم پيوسته براي بسيج و دادن جهت به نيروهاي اجتماعي و فردي از طريق نفوذ در شخصيت ، افكار و عقايد و احساسات افراد جهت رسيدن به يك هدف مشخص است . اين هدف ممكن است سياسي، نظامي، فرهنگي و ... مشروع يا نامشروع باشد و با وسايل مختلف مانند روزنامه، مجله، راديو، تلويزيون و سينما و وسايلي كه از قدرت بيشتر و نفوذ زيادتري برخوردارند صورت مي‌گيرد. با اينكه شيوه تبليغات و متن آگاهي‌هاي قرون گذشته با تبليغات نوين امروزي تفاوت فاحشي دارد، ليكن تبليغات از ديرباز داراي هدف مشتركي بوده و آن شناساندن يك كالا و يا عرضه كردن خدمات به مردم است . تاريخچه تبليغ در ايران را مي‌توان از ضرب سكه در زمان داريوش ، شيوه ساختن مساجد و كاشيكاري و مدح و ثناي پادشاهان دريافت . عنصر مهم در تبليغ، مسئله روان‌شناسي است كه روز به روز اهميت بيشتري مي‌يابد. امروزه مسئله تبليغات و اعمال فشار عيني آنقدر با يكديگر مخلوط شده‌اند كه ديگر مرز تبليغات و اجبار مشخص نيست.
يكي از قديمي‌ترين تعريف‌هاي تصوير از افلاطون است: «نخست سايه‌ها و سپس بازتاب‌هايي را كه مي‌توان بر سطح آب يا بر سطح اشياء نيمه براق، صيقلي يا درخشان مشاهده كرد و تمام اين جنس بازنمايي‌ها را تصوير مي‌نامم.»
پس با اين تعريف تصوير عبارت است از آنچه در آيينه يا آنچه با فرآيندهاي بازنمايي مشابه آيينه، بازتاب مي‌يابد. بنابراين تصوير چيزي ثانوي است كه انعكاس يا بازنمايي «حقيقت» يا «واقعيت» ديگري است.
در نظريه‌هاي شناخت، تصوير مبنايي است كه فرآيند انتزاع و تجريد، يعني شكل‌گيري مفاهيم و سپس تفكر را امكان‌پذير مي‌سازد. تصوير اشياء و پديده‌ها در ادراك حسي و حافظه تصويري يا ديداري سبب بازشناسي محيط پيرامون مي‌شود و در فرآيند شناخت نقش بسيار مهمي دارد.
از سوي ديگر، تصوير ذهني در غياب اشياء يا پديده‌ها نيز در ذهن حضور دارد و در فعاليت‌هاي رواني، تخيل و عواطف بيشترين سهم را ايفا مي‌كند. خواب ديدن فعاليت گزينشي پيچيده و ناخودآگاه ذهن در يادآوري و رؤيت دوباره تصويرها و تنظيم يا بازنمايي دلبخواه آنهاست. معمولاً خواب را با احساس ديدن فيلم توصيف مي‌كنند. يادآوري يا تجسم تصويرهاي مشاهده شده پيشين به خصوص يادآوري صحنه‌هاي تأثرانگيز، مهيج، مشمئزكننده، تكان‌دهنده يا دوست‌داشتني، شيرين، لطيف و پرمهر در بسياري موارد سبب بروز دوباره همان واكنش‌ها، عواطف و احساس‌هايي مي‌شود كه در نخستين مواجهه پديد آمده است.
بسياري از بيماري‌هاي رواني با ديدن تصاوير همواره است. توهم تصويري بيمارگونه با مشاهده تصاوير ذهني هولناك و دلهره‌آور آغاز مي‌شود و به آشفتگي‌ها و اختلالات خفيف يا شديد سيستم عصبي و تفكر مي‌انجامد. داروها و مواد توهم‌زا نيز با «هجوم» تصاوير در ذهن مصرف‌كننده رابطه او را با واقعيت محيط اطراف خود ضعيف يا قطع مي‌كند.
تخيل، تصور و تجسم كه در آفرينندگي هنري نقش بسيار حساسي دارند، اساساً به بازنمايي تصويري پيوسته‌اند. طرح اوليه هنرمندان اغلب به صورت تصويري در ذهن‌شان مجسم مي‌شود. بسياري از هنرمندان يا حتي دانشمندان گزارش داده‌اند كه تمام اثر يا نظريه خود را به‌طور كامل در رؤيا يا تخيل «ديده‌اند» و سپس زمان درازي را براي پرداخت دقيق جزئيات يا محاسبات لازم سپري كرده‌اند.
منشأ هنر در سير تكامل جوامع بشري را به دليل نقاشي‌ها و اشكال منقوش در غارهاي متعدد سراسر جهان به دوره‌هاي غارنشيني انسان‌هاي ماقبل تاريخ نسبت مي‌دهند. به علاوه تصوير را نخستين وسيله ارتباطي ميان انسان‌ها دانسته‌اند. اين وسيله ارتباطي در شكل تكامل جوامع بشري و انتقال تجربه و انديشه بسيار حايز اهميت است.
در نياي امروز، رايانه‌‌ها به مفهوم تصوير بعدي تازه داده‌اند. تصوير سه بعدي و «واقعيت مجازي» در حال خلق فضايي تازه است كه به فضاي رايانه‌اي يا cyberspace مشهور شده است. اكنون به كمك ابزار و وسايل گوناگون از جمله ليزر، اشياء و فضاهايي "خلق" مي‌شود كه از لحاظ تأثيرگذاري نه تنها مشابه اشياء يا فضاهاي "واقعي" است بلكه در بيشتر موارد به كاربر قدرت دخالت و كنش متقابل در "دنياي مجازي" خلق شده را مي‌دهد.
به‌طور خلاصه، با توجه به آنچه تاكنون گفته شد مي‌توان دريافت كه جنبه بصري تصوير در تمام انواع كاربردها و مفهوم‌هاي متنوع آن، اصلي‌ترين خصيصه مشترك آنهاست. با اين همه آنچه در اين بخش مورد توجه ما قرار مي‌گيرد، رويكرد ديگري است كه مي‌كوشد به همه جنبه‌هاي متنوع و گوناگون تصوير از ديد نشانه‌شناسي وحدت بخشد و وجه مشترك آنها را بيابد..
طراحی گرافیک چیست؟
ارتباط بصرى در مفهوم وسيع آن تاريخ طولانى مدتى دارد. زمانى که انسان اوليه براى يافتن غذا به شکار مىرفت و جاى پاى حيوانى را بر روى گِل مىديد، در واقع نوعى نشانهٔ بصرى را مشاهده مى کرد. اثر گرافيکى مى تواند نشانه باشد، مانند حروف الفبا؛ يا يک نظام نشانهاى ديگر را شکل دهد؛ مانند علائم جادهاي. علائم گرافيکى در کنار هم تشکيل تصوير مىدهد. طراحى گرافيک در يک معنا حرفهٔ انتخاب يا ساخت علائم و آرايش آنها بر يک سطح براى انتقال يک ايده است. گرافيک هنرى است که ترسيم کردن و نگاشتن عناصر اصلى آنرا تشکيل مى دهند.
طراحى گرافيک به مثابهٔ يک تخصص فقط از واسط سدهٔ بيستم مطرح شد. تا آن هنگام شرکتها و مؤسسات تبليغاتى توسط هنرمندان تجارى اداره مىشد. اين متخصصين عبارت بودند از: صفحه بند؛ حروفچين که عنوان و متن را با تمام جزئيات طرحريزى مى کرد؛ تصويرگران که هر نوع آثار ترسيمى از نمودارهاى فنى تا اسکيس هاى مُد را تهيه مى کردند؛ هنرمندانِ طراح حروف، روتوشکاران و ديگرانى که طرحهاى نهايى را براى تکثير آماده مى کردند. امروزه طراح گرافيک با مؤسسات و آتليه ها همکارى دارند. آنها نه تنها تبليغات و آگهى ها، بلکه مجلات و روزنامه هايى را که اين آگهى ها در آن چاپ مى شوند، طراحى مى کنند تا اواخر سدهٔ نوزدهم آثار گرافيکى به صورت سياه و سفيد بر کاغذ چاپ مىشد. طى چندين سده، کارکردهاى اصلى گرافيک اندک تغييرى يافته است و هر طرح ممکن است به چند روش مورد استفاده قرار گيرد. نخستين کارکرد طراحى گرافيک معرفى يا شناسائى است گفتن اينکه يک چيز چيست؟ يا متعلق به کجاست؟ مانند علائم ساختماني، تابلو، برچسب روى بسته بندى ها و ... کارکرد دوم که در اصطلاح حرفهاى ”طراحى اطلاعات“ شناخته مىشود، در زمينهٔ اطلاع رسانى و آموزش است و رابطهٔ يک چيز را با يک چيز ديگر از نظر جهت، موقعيت و مقياس مشخص مى سازد. مانند نقشه، نمودار. کارکرد سوم که متمايزتر از اين دو کارکرد است يعنى نمايش و تبليغ (پوستر و آگهي) که به قصد جلب توجه مخاطب و ماندگار کردن پيام است.
در قرن بيستم تبليغات و چاپ تجارى به هنر گرافيک يورش مى برد اما آثار چاپى هنرى که به وسيلهٔ ماشينهاى دستى و به روشهاى کمابيش سنتى انجام مىگيرد، به زندگى خود ادامه مى دهد. هنرمندان تجسمى به ابداعات طرح و حروف مىپردازند. ليتوگرافي، حکاکى روى چوب و لينولئوم، تيزابکاري، سيلک اسکرين و سريگرافى و چاپهاى مخلوط همه امکاناتى هستند که نقاشان بکار مىبرند.
طى دههٔ ۱۹۶۰، طراحى گرافيک به عنوان شيوهاى براى حل مشکلات ارتباطى و اطلاع رسانى مطرح شد و به همين ترتيب در رسانه هاى همگانى نيز به عنوان مُد مطرح شد. چيزى که با سليقهٔ به روز بودن و حتى پيشرفت مرتبط بود. اما تغيير در سبک آن حاصل چندمين عامل مؤثر مانند پيشرفتهاى فناورى در حوزهٔ رسانه و نيز تحولات رايج در جامعه بود. و از آنجائىکه تنها هنر بصرى نبود و کلام نيز در آن نقش مؤثرى داشت مى توانست مورد توجه کارشناسان و صاحب نظرانى که نسبت به اهميت اجتماعى ارتباطات آگاه شده بودند، قرار بگيرد.
طراحى گرافيک طى دههٔ ۱۹۶۰ علاوه بر حوزه هايى که پيش از آن در اختيار سنت هاى صنعتگرى بود، مانند طراحى روزنامه، به رسانهٔ جديد تلويزيون و ويدئو هم گسترش يافت. نقش طراحى گرافيک در خدمات عمومى و تبليغات فرهنگى نيز افزايش پيدا کرد.
در دههٔ ۱۹۷۰، طراحى گرافيک به بخشى از تجارت پول بدل شد و عمدتاً از آن براى ارائه نوعى هويت بصرى قابل تشخيص براى شرکتها بهره بردارى شد. تمام سازمانها و مؤسسات، هرچند کوچک، ضرورت استفاده از يک نوع نماد يا نشانه را حس کردند. به تدريج طراحان جهت بازاريابى محصولات و خدمات و خلق تصاوير که بتواند يک محصول يا شرکت را مشخص سازد، به کار فرا خوانده شدند. با ظهور رايانه هاى شخصي، طراح تقريباً کنترل کاملى بر تمامى مراحل پيش از چاپ پيدا کرد.
طراحى گرافيک در برگيرندهٔ نوعى زبان است با دستور نامعين و با الفبايى پيوسته در حال گسترش. ما تنها زمانى يک اثر گرافيکى را به درستى درک مىکنيم که بتوانيم زبان آنرا بفهميم
http://irancartoon.ir/news/archives/jelddd.jpg
http://irancartoon.ir/news/archives/KAMBIZ1.jpg
پوستر
پوسترPOSTER" " یا آفیش"AFFICHE" یا پلاکات "PLAKAT" صفحه چاپ شده یا دست نوشته ای است که به منظور آگاهی مردم از چیزی روی دیوار نصب می کنند.
معنای اصلی پوستر همان اعلان یا خبر یا آگهی است آنهم آگهی مصور که در اوایل برای آگهی های تجاری از آن استفاده می شده و منشا به و جود آمدن پوستر نیز آمریکا و اروپاست و دلیل آن هم بوجود آمدن تکنولوژی چاپ می باشد.لذا هدف عمده پوسترها در آغاز و در غرب صرفا تجارت بوده و بعدها عده ای مخصوصا گروههای مختلف ---------- از آن جهت مواضع خود استفاده نمودند.در حدود 130 تا 150 سال پیش ماشین چاپ سنگی در ایران وارد شد و ابتدا پوستر بصورتی مختصر و در چاپ تک رنگ، ارائه می شد
تبليغات چيست ؟
بطور كلي تبليغ عبارتست از: روش يا روشهاي مهم پيوسته براي بسيج و دادن جهت به نيروهاي اجتماعي و فردي از طريق نفوذ در شخصيت ، افكار و عقايد و احساسات افراد جهت رسيدن به يك هدف مشخص است . اين هدف ممكن است سياسي، نظامي، فرهنگي و ... مشروع يا نامشروع باشد و با وسايل مختلف مانند روزنامه، مجله، راديو، تلويزيون و سينما و وسايلي كه از قدرت بيشتر و نفوذ زيادتري برخوردارند صورت مي‌گيرد. با اينكه شيوه تبليغات و متن آگاهي‌هاي قرون گذشته با تبليغات نوين امروزي تفاوت فاحشي دارد، ليكن تبليغات از ديرباز داراي هدف مشتركي بوده و آن شناساندن يك كالا و يا عرضه كردن خدمات به مردم است . تاريخچه تبليغ در ايران را مي‌توان از ضرب سكه در زمان داريوش ، شيوه ساختن مساجد و كاشيكاري و مدح و ثناي پادشاهان دريافت . عنصر مهم در تبليغ، مسئله روان‌شناسي است كه روز به روز اهميت بيشتري مي‌يابد. امروزه مسئله تبليغات و اعمال فشار عيني آنقدر با يكديگر مخلوط شده‌اند كه ديگر مرز تبليغات و اجبار مشخص نيست.