گیاهان دارویی

[بهـمن]

تاپیک معرفی تمامی گیاهان دارویی



ریواس

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade14-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade14.jpg)

ریواس یک گیاه علفی چند ساله است که از خرداد تا تیر گل می دهد و بومی شمال غربی چین و شمال شرقی تبت است. این گیاه عمدتا در شوروی سابق و در آلمان می روید. در باغهای اروپا بعنوان یک گیاه زینتی از سال ۱۷۶۳ زراعی شده است.ریزومهای سال دوم یا سوم در پاییز اندامهایی هستند که جمع آوری می شوند. بعد از اینکه آنها را تمیز کردند, پوست کردندو به قطعات کوچکتری قطعه قطعه کردند آنها را به نخ کشیده و آویزان می کنند تا بصورت طبیعی یا با گرمای مصنوعی ۵۰ درجه سانتی گراد خشک شوند. این اندام بویی مشخص و طعمی تلخ دارد. علاوه بر تانن حاوی ۱۰ درصد آنتراکینون است که از ترکیبات موثره اصلی آن می باشند. البته گلیکوزید را پونتیسین نباید داشته باشد. این ماده اثرات هورمونی دارد و در ریزومهای گونه R.rhabarbarum و R.rhaponticum L. یافت می شود. به مقادیر کم یعنی تا ۵/۰ گرم این تانن است که عمل می کند و یبوست ایجاد می کند در حالیکه مقدار۱ تا ۳ گرم آنتراکیون عمل می کند و مسهل است. پودر ریزومها بصورت داخلی برای یبوست مزمن, بیماریهای معده و روده استفاده می شود و محرک اشتها است. افرادی که از سنگ کلیه یا مثانه رنج می برند از آن نباید استفاده کنند. ریزومها فقط از گیاهان وحشی جمع آوری می شوند و ریواس اروپا از چین تامین می شود. در حال حاضر کوشش هایی برای زراعی کردن آن در اروپا صورت گرفته است. گونه R.rhaponticum L. مدتهاست که در باغها بعنوان یک گیاه خوراکی روئیده است.

www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

روناس

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade15-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade15.jpg)

روناس یک گیاه دائمی است که گل دهی آن از خرداد تا مرداد می باشد. بصورت بومی در کشورهای اروپایی حاشیه مدیترانه و ترکیه می روید و قبلا بطور وسیعی در فرانسه کشت می شد و ماده رنگ طبیعی موجود آن بنام آلیزارین برای رنگ کردن شلوارهای قرمز پیاده نظام فرانسویان و نیز برای بعضی مقاصد دیگر مثل کلاههای قرمز ترکیه ای استفاده می شود. در حال حاضر این گیاه برای مقاصد پزشکی در اروپا و آسیای مرکزی کشت می شود. از زمانهای بسیار قدیم در نواحی مدیترانه ای کشت و پرورش داده می شده است. ریشه این گیاه در بهار (فروردین) و یا پاییز (مهر) از گیاهان دو ساله و یا استثنائا سه ساله برداشت می شود. آنها ابتدا تمیز شده و سپس خشک می شوند. حرارت اعمال شده بطور معمول مصنوعی و کمتر از ۵۰ درجه سانتی گراد است. داروی حاصله دارای بوی مشخص و دارای مزه قدری تلخ و قابض می باشد. دارای مشتقات انتراکینونی که پیگمانهای محلول در آب هستند. یکی از مهمترین عواملی درمانی موجود آن روبریتیک اسید می باشد.خاصیت جلوگیری از تشکیل سنگ در کلیه و مجاری ادراری و ادرار آور است و نیز دارای اثر ضدعفونی کنندگی و مسکن می باشد. دارو بصورت پودر مصرفی داخلی داشته بفرم جوشانده در تهیه چای علفی مخلوط و بصورت ترکیبی ویژه دردرمان سنگ های کلیه و مثانه کاربرد دارد. ثابت شده است که نقش فعالی در تخریب سنگها و دفع آن توسط ادرار دارد. این گیاه همچنین سبب شل شدن کشش عضلانی می گردد. در استعمال خارجی این دارو گاهی برای درمان آبسه و زخمهایی که دیربهبود هستند بکار می رود.
www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

ذغال اخته

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade23-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade23.jpg)

بصورت بوته ای بوده که گل آوری آن از فروردین تا تیر است. ذغال اخته اغلب بفرم توده ای در جنگلها و مردابها, نقاط مرتفع تا کم ارتفاع رشد می کند. بعضی مواقع حتی در بالای خط ممتد جنگلهای کاج پاکوتاه رشد می کند. این گیاه در مناطق قطبی و نواحی معتدل نیمکره شمالی و احتمالا در شمالی ترین نقطه آسیا می روید. پراکنش آن درمناطق جنوبی بیشتر در تپه ها است. در یونان و کوههای مراکش یافت نمی شود. قسمت های مورد استفاده برای استخراج ماده موثر میوه های خشک شده وبرگ گیاه می باشد. میوه ها پس از رسیدن جمع آوری دشه و در سایه یا زیر آفتاب خشک می شوند. چنانچه حرارت مصنوعی اعمال شود نبایستی بیش از ۴۵ درجه سانتی گراد باشد. میوه ها بایستی طوری خشک شوند که آلوده به کپک نشوند. میوه های خشک شده بدون بو بوده و باعث جمع شدن زبان می شوند. برگها بین خرداد تا شهریور جمع آوری می شوند که معمولا بصورت نواری پهن شده و بمانند میوه خشک می شوند. میوه ها حاوی بیش از ۱۰ درصد تانن و مقادیر زیادی قند, پکتین, اسیدهای آلی و رنگدانه می باشند. دارای خاصیت قابض و موجب یبوست در روده می گردد. برگها نیز دارای تانن و موادی که کمتر مورد شناسایی قرار گرفته و باعث کاهش قند خون می شوند. این دارو دارای خاصیت ضد عفونی کنندگی ضعیف بر روی عفونت های کلیه و مثانه می باشد. در بعضی موارد برای کاهش قند خون در دیابت بکار می رود. میوه های این گیاه بصورت جوشانده شهرت استفاده در درمان اسهال و ادرار است. هم چنین به عنوان غرغره برای تورم دهان نیز بکار می رود. جوشانده برگها و پوشش دانه این گیاه به عنوان داروی کمکی در پزشکی در درمان دیابت مصرف می گردد. در عین حال میوه ها بطور وسیعی به عنوان مواد غذایی مصرف می شوند.دارو فقط بصورت وحشی جمع آوری می شوند. میوه ها جز داروهای پزشکی توسط یک آلمانی از قرن دوازدهم آورده شده است.
www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

تاتوره

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade22-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade22.jpg)

تاتوره یک گیاه علفی یکساله است که از خرداد تا مهر گل می دهد و به احتمال زیاد بومی شمال شرقی آمریکای شمالی می باشد و از آنجا به دیگر مناطق آمریکا, اروپا و سایر مناطق دنیا وارد شده است. تاتوره در زمینهای بایر, کنار جاده و نزدیک مناطق مسکونی در ارتفاعات کم تا نسبتا زیاد در بیشتر مناطق معتدله و نیمه حاره نیمکره شمالی یافت می شود. امروزه این گیاه در تمام کشورهای دنیا یافت می شود. بیشتر داروی خام در برگهای گیاهان گلدار و بندرت دربذور رسیده وجود دارد. برگها را در سایه یا در گرمای مصنوعی حدود ۵۰ درجه سانتی گراد خشک می کنند. دارو طعم تلخ و شوری دارد. با توجه به اینکه گیاه شدیدا سمی است دقت زیادی هنگام جمع آوری باید صورت گیرد و فرد جمع کننده باید از دستکش و ماسک جهت محافظت چشم ها و دهان استفاده کند. برگها حاوی الکالوئیدهای تروپان سمی به مقادیر ۵/۰ درصد بوده و علاوه بر آن بذور حاوی حدود ۲۰ درصد روغن می باشند. عمل الکالوئیدهای تروپان و موارد استفاده آن همانند بذر البنج و بلادون می باشد.دارو بعضی اوقات در سیگارهای ضد تنگی نفس استفاده می شود. تاتوره معمولا بصورت وحشی جمع آوری می شود. انواع زراعی آنهایی هستند که برای تهیه دارو استفاده می شوند بخصوص گونه هایی که غنی از اسکوپولامین می باشند مانند Datura innoxia (مناطق حاره ای آمریکا) D.metel (مناطق حاره و نیمه حاره آسیا و آفریقا) یا ارقامی از D.Stramonium بخصوص آنهایی که کپسول های بدون برآمدگی و محتوای بیشتر آلکالوئید هستند. این گیاه از نیمه دوم قرن شانزدهم در اسپانیا شناخته شده بود و به دیگر کشورها بعنوان یک گیاه زینتی وارد شد. یک قرن بعد از این وضعیت خارج شد و بعنوان یک گیاه وحشی مستقر گردید.
www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

ترخون

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade21-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade21.jpg)

ترخون یک گیاه علفی پایایاشبه درختچه ای است که از تیر تا مهر گل می دهد. این گیاه در حاشیه رودخانه ها و جوی ها در مناطق مرکزی, جنوبی و شرقی روسیه, سیبری, مغولستان و شمال چین و در آمریکای شمالی از غرب تا کلرادو و تگزاس پراکنش دارد. ترخون عمدتاَ در اروپای غربی در آب و هوای گرم و خشک کشت می شود. البته در حالت وحشی بندرت رشد می کند.بخش های هوایی به جز ساقه های ضخیم تر خاصیت دارویی دارند و در ابتدای گلدهی در خرداد و تیر ماه جمع آوری می شوند. آنها را روی زمین پهن کرده یا بصورت دستجاتی آویزان می کنند تا در حرارت طبیعی خشک شوند یا در اتاق خشک کن بصورت مصنوعی در حرارت ۴۰ درجه سانتی گراد خشک می کنند. داروی آن بوی نامطبوعی دارد و طعم آن تلخ می باشد. حاوی ۲۵/۰ تا ۸/۰ درصد اسانس فرار است. ترخون علاوه براسانس های فرار حاوی مواد تلخ و تانن می باشد. گلیکوزیدهای شبه کومارین نیز مشخص شده است. این گیاه مانند افسنطین تحریک کننده سیستم هضمی است, ترشح معده و زرداب را افزایش میدهد. اثرات دیگر آن اختصاصی نیست. دم کرده آن برای تحریک اشتها و درمان بیماریهای معده و روده و انگل های روده استفاده می شود و مدر است. مصرف آن در دوران حاملگی نباید صورت گیرد. از برگهای تازه و روغن آن در صنایع غذایی برای ساخت سرکه و خردل ترخون, برای چاشنی سوپ و در صنایع کنسروسازی به مقادیرکم در عطر سازی استفاده می شود.دارو از گیاهان زراعی ترخون بدست می آید. بیشتر تقاضا برای ترخون آلمان است که به اشتباه ترخون فرانسه گفته می شود.
www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

سنبل الطیب
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade20-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade20.jpg)
گیاهی است علفی چند ساله گل آوری آن از اردیبهشت تا شهریور ماه می باشد. بصورت تنک و پراکنده و بصورت فراوان در مرداب های مرطوب و نقاط شیبدار از درختچه در بیشه زارهای ساحلی در مراتع جویبارها و حاشیه مسیرهای آبی و نقاطی کم ارتفاع رشد می کند. پراکنش آن در نواحی معتدله اروپا, آسیا و به شمال آمریکا نیز آورده شده است. سنبل الطیب از سال ۹۲۴ بعد از میلاد به عنوان یک گیاه داروئی شناخته است. قسمت های جمع آوری شده به منظور تولید دارو ریزومها و ریشه های گیاهان کشت شده می باشد که معمولا در سال دوم و بعضی مواقع در سال اول صورت می گیرد. این کارهمیشه در پاییز انجام می شود. پس از جمع آوری کاملا شسته شده و توسط حرارت مصنوعی بالای ۴۵ درجه سانتی گراد خشک می گردد. این دارو فقط پس از خشک شدن بوی عطری بخود می گیرد. بعضی مواقع طعم آن شیرین و ادویه ای و قدری تلخ می باشد. این گیاه دارای حدود ۱ درصد اسانس فرار غنی از ترکیبات مختلف است که بصورت جدا دارای خاصیت داروئی نبوده ولی بصورت گروهی و ترکیبی بسیار موثره می باشد. دارو دارای خاصیت آرام بخش و محرک عصبی, اثرات مفیدی روی ناراحتی های قلبی با منشا عصب داشته و سبب تخفیف اسپاسم می گردد. در مصرف داخلی بصورت خیسانده و به عنوان تنتور درمقادیر کم بفرم دارویی تهیه شده و به عنوان یک مسکن عمومی در درمان بیخوابی ناشی از خستگی های عصبی, افزایش ضربان قلب و هیجانات بکار می رود. سنبل الطیب در آلمان, هلند, بلژیک و کشورهای اروپای شرقی بویژه شوروی سابق کشت می گردد.
.www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

شوید
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade19-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade19.jpg)
شوید یک گیاه علفی یکساله است که در تیر و مرداد گل می دهد. احتمالا این گیاه بومی ایران و هندوستان می باشد ولی مصر و قفقاز هم ذکر شده اند. این گیاه در تمام نقاط دنیا کشت می شود و بصورت وحشی در زمینهای لم یزرع, کنارجاده ها, در مزارع و زمینهای آیش و در خاکهای شنی کناره رودخانه ها یافت می شود. در منطقه مدیترانه شوید بعنوان یک گیاه دارویی و چاشنی تحریک کننده از زمانهای بسیار قدیم شناخته شده است. این گیاه بوسیله مستعمره نشین های رومی به اروپای مرکزی وارد شده است.اندامهایی که خاصیت دارویی دارند و در صنایع غذایی استفاده می شوند شامل برگهای تازه یا گلها می باشد. شوید خشک بعنوان دارویی مصرف نمی شود. عطر آن تا حدودی شبیه کراویه است, طعم تندی دارد و ابتدا نسبتا شیرین و سپس مزه ای مانند ادویه جات پیدا می کند. تا ۵/۱ درصد اسانسهای فرار دربرگها و ساقه های گلدار وجود دارد و تا ۴ درصد میوه و یا بذور یافت می شود. روغن موجود در میوه عمدتا حاوی کارون, لیمونن و دیگر ترکیبات می باشد. این اسانس های فرار خصوصیات ضد عفونی کننده و ضدتشنجی دارند, بادشکن بوده و شیردهی را افزایش میدهد.امروزه از شیوید بندرت برای اهداف دارویی استفاده می شود. استفاده اصلی آن بعنوان چاشنی درسس و سالاد و ترشیجات می باشد. از بذر شوید برای ساخت کره علفی, سوپ و دیگر غذاها استفاده می شود. اسانسهای فرار حاصل از میوه ها و برگها موارد استفاده مشابهی دارند. شوید خصوصاَ در ایالات ارگون و اوهایو برای استخراج اسانسهای فرار آن کشت می شود.
http://www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

سیر
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade18-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade18.jpg)
سیر یک گیاه علفی دوساله و چندساله است که از خرداد تا مرداد گل می دهد. اولین بار در آسیای مرکزی کشت شده است و قرن ها است که بعنوان ادویه, سبزی و گیاه دارویی در مناطق مدیترانه ای تا آسیای مرکزی استفاده می شود. در حال حاضر سیر در تمام نقاط دنیا کشت می شود.پیازهای تازه خاصیت دارویی دارند. آنها را با زرد شدن برگها در تیر یا مرداد ماه برداشت می کنند و اگر برداشت به تاخیر بیافتد پیازها به پیازچه هایی تقسیم می شوند. پیازها را در محل های خشک و عاری از یخبندان نگه می دارند. بوی تند مشخصی دارد. ترکیبات پیاز سیر شامل ۱/۰ درصد اسانس فرار بدبو با ترکیبات آلی گوگرددار, ویتامین های C,B,A و ترکیبات شبیه هورمونی می باشد. داروی آن بادشکن وکرم کش است, رشد باکتریها و قارچ ها را متوقف می کند, ترشح زرداب را افزایش داده و فشار خون را کاهش می دهد. البته مصرف خارجی آن باعث تحریک و سوزش پوست بدن شده و ممکن است باعث ایجاد التهاب و تاول شود.سیر عمدتاً دردرمان نفخ شکم, ورم روده و بعنوان خاصیت کرم کشی بصورت داخلی مصرف می شود. از آن برای درمان برونشیت و سرماخوردگی نیز استفاده می شود. سیر ادویه غذاهای گوشتی, سس و سوپ می باشد و بطور گسترده ای در کشورهای منطقه مدیترانه و در شرق استفاده می شود. این گیاه احتمالا از ایتالیا بوسیله مستعمره نشین های رومی وارد اروپا شده است.
www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

زعفران
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade17-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade17.jpg)
زعفران یک گیاه علفی چند ساله است که دارای کورم می باشد و از شهریور تا آبان گل می دهد. این گیاه زراعی است و بومی مناطق شرق مدیترانه تا خاورمیانه می باشد. کلاله ها که از گلها جدا می شوند به منظور اهداف دارویی جمع آوری می شوند. ابتدا آنها را در سایه خشک کرده و سپس روی غربالی روی آتش ملایم قرار می دهند. جمع آوری پرزحمت است. تا ۰۰۰/۲۰۰ کلاله عملکردی برابر با یک کیلوگرم دارو رامی دهد. دارو به رنگ نارنجی مایل به قرمز براقی می باشد و بو و طعم تندی دارد. آن را باید در ظروف سربسته نگهداری کرد زیرا به راحتی رنگ, عطر و طعم خود را از دست می دهد. بدلیل اینکه زعفران گران است اغلب آن را با مواد خام که رنگ مشابهی دارند مانند گل همیشه بهار و گلرنگ مخلوط می کنند. حاوی رنگدانه و مقادیر کمی اسانس می باشد. درد را تسکین می دهد و بعنوان ضد تشنج عمل می کند. زمانی بعنوان دوای خانگی مصرف داشت ولی امروزه برای درمان بیماریها استفاده نمی شود. البته بیشتر بعنوان ادویه و رنگ غذاها بخصوص غذاهای مشرق زمین کاربرد دارد. مصرف خیلی زیاد زعفران ممکن است باعث مسمومیت جدی در اثر التهاب موضعی غشاء مخاطی و خونریزی شود. امروزه زعفران بعنوان دارو اهمیت زیادی دیگر ندارد زیرا هزینه زیادی داشته و مقدار زیادی گل لازم است تا فقط مقدارکمی دارو تهیه شود. زعفران بطور گسترده ای در اسپانیا کشت می شود که تولید سالانه آن حدود ۰۰۰/۱۰۰ کیلوگرم می باشد. در قرون وسطی زراعت زعفران در مناطق مدیترانه و اروپای مرکزی گسترده شده و در این مناطق بعنوان رنگ استفاده می شده است. در انگلستان زمانی کشت و کار می شد ولی امروزه بصورت وحشی یافت می شود. زعفران در جنوب فرانسه, ایتالیا, سیسیل, مجارستان, یونان, ترکیه, ایران, هند و چین نیز کاشته می شود.
www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

رزماری


این بوته همیشه سبز از فروردین تا اردیبهشت گل می دهد و در جنگلهای سواحل مدیترانه یعنی جایی که از زمانهای قدیم بطور وسیعی کشت می شده است به فراوانی یافت می شود و در بعضی قسمت های این منطقه کاملا تثبیت شده است. در شمال آلپ به عنوان یک گیاه گلدانی پرورش داده می شود اگر چه در بعضی از نواحی دارای زمستان نه چندان سرد در زمین نیز رشد می کند. گونه های آن دارای واریته های مختلفی هستند. نمونه هائی که در الجزایر یافت می شوند بعضی اوقات به عنوان یک گونه جدا تعریف می شوند. قسمت های جمع آوری شده این گیاه برای داروخانه برگهای آن هستند که در تابستان از گیاه جدا می شوند. این برگها مجددا یا در انبارها بصورت یک لایه نازک و با تهویه مناسب و یاتوسط اعمال حرارت مصنوعی کمتر از ۴۰ درجه سانتی گراد خشک می شوند. بوی آن قدری شبیه بوی کافور و دارای طعم رایحه داری می باشد. حاوی ۱ تا ۲ درصد اسانس و تانن می باشد. باعث افزایش ترشحات معده, کیسه صفرا و ادرار می گردد. دارای خاصیت ضد عفونی کنندگی و محرک است. در مقادیر زیادتر سمی بوده و باعث تشنج و ایجاد توهم می شود. در حال حاضر این دارو بطور معمول فقط در درمانهای خانگی مصرف دارد و تحت نظارت داخلی بفرم تزریقی و بعنوان تونیک برای افزایش جریان صفرا و ادرار مصرف می شود. از روغن رزماری در پمادها و روغن های مالیدنی برای تخفیف دردهای روماتیسمی ماهیچه ها و مفاصل و مسیرهای عصبی نیز استفاده می شود. این دارو به عنوان یک منبع اسانس مورد مصرف در عطریات و دافع حشرات نیز مهم می باشد.گیاه فقط بصورت وحش جمع آوری و منابع تهیه آن اسپانیا, یوگسلاوی, ایتالیا, فرانسه و کشورهای واقعی در سواحل شمالی آفریقا می باشد.

[بهـمن]

گشنیز
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade5-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade5.jpg)
گشنیز یک گیاه علفی یکساله است که در خرداد و تیر گل می دهد و احتمالا بومی کشورهای شرق دریای مدیترانه می باشد و در حال حاضر یک علف هرز مزارع این مناطق است. گشنیز عملاَ بصورت گسترده ای کشت می شود و اغلب در مزارع, تاکستانها, نزدیک ایستگاه راه آهن و در زمینهای بایر مناطق پست و نسبتاَ مرتفع مناطق گرم یعنی مدیترانه ای, اروپای مرکزی, شرق آسیا و مناطقی از آمریکای شمالی و جنوبی یافت می شود.میوه ها از گیاهان زراعی که جنبه دارویی دارند جمع آوری میشوند. میوه ها را با کوبیدن همانند میوه های انیسون, رازیانه و کراویه جدا می کنند. وقتی میوه ها له شوند بوی تندی از آنها خارج می شود. حاوی ۴/۰ تا ۱ درصد اسانس فرار است. ترشح شیره معدهذ را تحریک می کند, بادشکن است و در درمان اختلالات روده کوچک کاربرد دارد و ضد تشنج و خاصیت خلط آور (اکسپکتورانت) دارد. دم کرده آن عمدتا برای نفخ و درد معده و تحریک اشتها مصرف می شود. بصورت خارجی بعنوان پماد برای درمان روماتیسم و ورم مفاصل کاربرد دارد. البته گشنیز در غذاها و بعنوان چاشنی درغذاهای گوشتی, سس و کنسروماهی کاربرد دارد. روغن استخراج شده از بذر علاوه بر اینکه درصنایع غذایی, دارویی وعطر سازی کاربرد دارد بعنوان یک ماده خام برای تولید ترکیبات معطر مانند لینالول, سیترال و آیونون نیز مصرف می شود. اسانسهای فرار استخراج شده از بخش های هوایی بوی تقریبا نامطبوعی همانند کل گیاه دارد. گشنیز در بسیاری از کشورهای اروپا و آسیا کشت می شود ولی عمدتا در شوروی سابق می باشد.

[بهـمن]

گل خطمی
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade6-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade6.jpg)
گل خطمی یک گیاه علفی پایا استکه از تیر تا شهریور گل می دهد. این گیاه در چراگاهها, مرغزارها, کنارجویها بخصوص در خاکهای شور و در زمینهای پست تا نسبتاَ مرتفع دیده می شود. گل خطمی در اروپای مرکزی, کشورهای بالتیک, مناطق حاشیه رود خانه هایی که به دریای سیاه و خزر می ریزند و در غرب سیبری تا آسیای مرکزی یافت می شود.ریشه ها و برگها اندامهایی از گیاه هستند که دارویی می باشند. امروزه ریشه و برگ از گیاهان کشت شده جمع آوری می شوند. ریشه ها در پاییز برداشت می شوند و قبل از کندن پوست آنها باید در زیرزمین و یا در یک محلی بصورت موقتی انبار شوند. در طی عمل پوست کندن لایه چوب پنبه ای و بخش کورتکس برداشته می شود و سپس ریشه ها تکه تکه می شوند و در حرارت ۴۰ درجه سانتی گراد خشک می شوند. برگها قبل از مرحله گلدهی جمع آوری می شوند. داروی حاصله نباید دارای برگهایی باشد که مورد حمله زنگ یادیگر آفات قرارگرفته باشند. ماده دارویی بوی معطر و طعم موسیلاژی نسبتا شیرینی دارد و حاوی ۱۰ درصد ترکیبات موسیلاژی ناشناخته است. بعلاوه, ریشه ها حاوی ترکیبات دیگر مانند نشاسته (حدود ۳۸درصد), قند(حدود ۱۰ درصد) و قند اینورت می باشد. برگها علاوه بر موسیلاژ حاوی مقدار کمی اسانس فرار (۲%) می باشند. ماده موسیلاژ خلط آور است, سوزش غشا مخاطی راتسکین و التهاب را کاهش می دهد.ماده دارویی به صورت خیس شده در آب سرد و بصورت شربت یا چای برای درمان بیماریهای تنفسی که غشاء مخاطی ملتهب شده و می سوزد مصرف داخلی دارد و سرفه شدید و تنگی نفس راتسکین می دهد. در بیماریهای کودکان این دارو اثر بسیار خوبی برای درمان اسهال و بیماریهای روده ای دارد. ماده دارویی اصولا از گیاهان کشت شده دربلژیک, آلمان و ایالات متحده آمریکا بدست می آید و کشت و کار گل خطمی از قرن هجدهم شروع شده است.
http://www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

جعفری
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade7-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade7.jpg)
جعفری یک گیاه علفی دو ساله است که از خرداد تا تیر گل می دهد و احتمالا بومی منطقه مدیترانه است. این گیاه در سرتاسر دنیابعنوان یک گیاه آشپزخانه ای و سبزی ریشه ای کشت می شود. جعفری اغلب در کنار جاده ها و زمینهای بایر رشد می کند. بخش هایی از گیاه که مورد استفاده قرار می گیرند شامل ریشه ها و میوه ها و بعضی اوقات بخش های هوایی می باشند. ریشه ها را در اواخر پاییز یا در بهار سال دوم رشد جمع آوری کرده قطعه قطعه می کنند و در حرارت ۴۰ درجه سانتی گراد خشک می کنند. میوه ها را جدا کرده و بر روی پارچه قرار داده تا برسند و بعد از آن بذرها را با کوبیدن جداکرده و سپس تمیز می کنند. ماده دارویی بوی ادویه ای دارد وشیرین است که بخاطر اسانس فرار آن می باشد. بذرها حاوی ۷ درصد اسانس فرار, ریشه ها حدود ۱/۰ درصد و برگها تا ۳/۰ درصد اسانس دارند. به مقدار کم کمک به عمل هضم کمک می کند شدیدا مدر است و نفخ را کاهش می دهد. البته به مقادیر زیاد باعث جمع شدن خود در غشاء دور رحم می شود و بنابراین در زمان حاملگی از آن نباید استفاده کرد. مقدار زیاد روغن اثرات گیج کنندگی دارد. دم کرده آن یا بصورت مخلوط با چای علفی برای بیماریهای مجاری ادرار و التهاب غده پروستات استفاده می شود. اسانس فرار حاصل از بذرها, ریشه ها, و اندامهای سبز علاوه بر مصرف دارویی در صنایع غذایی بعنوان چاشنی نیز کاربرد دارند. جعفری تازه بعنوان چاشنی در سوپ, سالاد و دیگر غذاها کاربرد دارد. جعفری قرنهاست که کشت شده است. تنها منبع داروی حاصله از گیاه زراعی جعفری است

[بهـمن]

کراویه


این نوع زیره علفی یکساله و از اردیبهشت تا تیر گل می دهد و در مزارع, کنار جاده ها و در زمینهای بایر, زمینهای پست تا مرتفع دیده می شود. این گیاه در مناطق معتدله اروپا و آسیا, مدیترانه, شمال ایران , هیمالیا و مغولستان یافت می شود. در آفریقا این زیره فقط درمراکش می روید و در آسیای صغیر یافت نمی شود.داروی حاصله از میوه می باشد. ای زیره برای اهداف دارویی یا خوراکی کشت می شود. داروبوی منحصر بفردی دارد و طعم ادویه دارد. حاوی ۳ تا ۸ درصد اسانس است زیره بادشکن است و اندامهای هضمی را تحریک می کند. اثر آن شبیه به رازیانه و بادیان رومی (انیسون) است. دارو به شکلهای مختلف بعنوان بادشکن و ضد تشنج, بعنوان نیرودهنده و در درمان اختلالات هضمی بخصوص برای کودکان مخلوط با دیگر داروها مانند بابونه استفاده می شود. مصرف آن در چای علفی برای تسکین سرماخوردگی, تحریک غدد پستانی و افزایش شیردهی نیز کاربرد دارد. این زیره در دامپزشکی هم استفاده می شود. البته در صنایع غذایی بعنوان چاشنی روی نان, پنیر, در پخت پخت چغندرلبویی, کلم و سیب زمینی و در سوپ و سس استفاده می شود. روغن زیره از میوه استخراج می شود.این زیره عمدتاَ در اروپا بخصوص در هلند و شوروی سابق, مجارستان, آلمان و چک و اسلواکی کشت می شود. اغلب بصورت وحشی یافت می شود.
http://www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

خردل سیاه
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade8-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade8.jpg)
خردل سیاه یک گیاه علفی یکساله است که از اردیبهشت تا مهر گل می دهد و به احتمال خیلی زیاد بومی شرق مدیترانه است ولی بعضی محققین اعتقاد دارند بومی جنوب غربی اروپا تا آسیای مرکزی می باشد. کشت و کار خردل سیاه باعث شده است تا در سرتاسر دنیا پراکنده شود و در حال حاضر بصورت وحشی و زراعی دیده می شود. این گیاه در کنار جاده ها, حاشیه رودخانه ها و در زمینهای پست و مرتفع در زمینهای غرقابی یافت می شود.ترکیبات موثره در بذر می باشند. گیاهان به محض اینکه رنگ میوه ها زرد متمایل به قهوه ای بشود برداشت می شوند. سپس بصورت دستجاتی میشوند, کناری می گذارند تا برسد, سپس کوبیده شده و تمیز می شوند. دارو بدون بو است, طعم روغن می دهد و باعث سوزش زبان می گردد. در حضور رطوبت بذور اسانس فراری تولید می کنند که باعث سوزش چشم ها می شود و باعث تحریک اشک می گردد. بذور حاوی گلیکوزیدهای خردل است که در اثر هیدرولیز, اسانس فرار خردل حدود ۳۰ دصرد اسانس, پروتئین و دیگر ترکیبات تولید می کند. اسانس فرار پوست و غشاهای مخاطی را می سوزاند. البته به مقدار کم ترشح شیره معده را افزایش و اشتها را تحریک می کند. از نقطه نظر دارویی در گچ و ضماد برای درمان روماتیسم, التهاب حاد مجاری تنفسی و بهبود خون رسانی استفاده می شود. البته مصرف زیاد آن مانند گچ باعث سوزش و ایجاد تاول روی پوست می شود. در گذشته از بذر برای استخراج اسانس استفاده می کردند که در حال حاضر این اسانس سنتر می شود. بذور خردل سفید (sinapis alba) بیشتر استفاده می شوند و در صنایع غذایی نیز کاربرد دارد. دارو از گیاهان زراعی بدست می آید. خردل سیاه عمدتاَ در هلند و کشورهای منطقه مدیترانه و آمریکای شمالی کشت می شود

[بهـمن]

خشخاش

خشخاش یک گیاه علفی یکساله است که از تیر تا مرداد گل می دهد و قرنهاست که کشت وکار می شود. خشخاش به احتمال زیاد بومی خاورمیانه است ولی امروزه در مناطق معتدل نیمکره شمالی برای دانه های روغنی آن و بعنوان داروی گیاهی و برای تولید تریاک در کشورهای مناطق مدیترانه ای تا کشورهای نیمه حاره آسیا,. چین و ژاپن کشت می شود. کشت و کار خشخاش در اروپا و آسیا بنظر می رسد از شرق به غرب بوده است. ماده خامی که جنبه دارویی دارد ماده شیرمانندی است که در اثر ایجاد بریدگی روی کپسولهای نارس خارج می شود. منابع اصلی تریاک کشورهای ترکیه (آسیای صغیر), هند, شوروی سابق و چین می باشد. کپسولهای خشک شده ماده خام دارویی در بسیاری از کشورهای اروپایی هستند. تریاک خام و کپسولهای خشک حاوی الکالوئیدهای بی نهایت سمی هستند که بیش از ۲۰ تای آنها تاکنون شناسایی شده اند. تریاک حاوی حدود ۱۲ درصد مورفین و کپسولهای خشک خیلی کمتر یعنی ۳/۰ تا ۲/۱ درصد مورفین دارند. مهمترین الکالوئیدهای تریاک شامل مورفین, نارکوتین,. پاپاورین, کدئین, تبائین و نارسئین می باشند. مورفین درد را کاهش می دهد حتی زمانی که داروهای استاندارد تاثیری ندارند و بر مرکز عصبی مسکن است. کدئین اثرات کشنده درد داروهای متعدد را کاهش می دهد و تمایل به سرفه کردن را متوقف می کند. پاپا ورین انقباضات عضله شل را تخفیف می دهد. در داروسازی این الکالوئیدها جزئی از داروها هستند. مورفین و تریاک خام تابع قوانین بین المللی مواد مخدر هستند و بنابراین تولید آنها و داروهای ساخته شده از آنها تحت نظر دولتها می باشند.
www.keshavarzi.com

[بهـمن]

مرزه
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade10-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade10.jpg)
گیاه چند ساله ای است که گل آوری آن از تیر تا شهریور می باشد. مرزه گیاه بومی مدیترانه شرقی و جنوب غربی آسیا است. رشد آن در مناطق شیبدار سنگلاخی, مزارع و کناره بزرگراه ها و راه آهن می باشد. هم بصورت وحشی و هم کشت شده در نواحی مدیترانه, اروپای مرکزی, هند, آفریقای جنوبی و آمریکای شمالی یافت می شود. احتمالا برای اولین بار در ایتالیا کشت شده و بدین علت است که در قرن نوزدهم نیز در اروپای مرکزی عمدتادر باغات صومعه ها کاشته می شد. قسمت های هوایی بانضمام برگ ها و در بعضی مواقع فقط قسمت های فوقانی گل دار جمع آوری می گردد. بصورت خوشه ای دسته شده و یا بر روی قابهای چوبی پهن کردن و در سایه و با حرارت مصنوعی کمتر از ۴۰درجه سانتی گراد خشک می شوند. این دارو دارای عطر و بوی تند و زننده ای با مزه ای که طعم فلفل را به یاد می آورد و بعد درون ظروف حلبی نگهداری می شوند. این گیاه دارای ۸/۰ تا ۵/۱ درصد اسانس بهمراه تانن, رزین و موسیلاژ می باشد. دارای خاصیت بادشکن, کمک به هضم و دارای خاصیت ادرار آوری ملایم و همچنین دافع کرم می باشد. بصورت دم کردنی در گرفتگی معده وروده و همچنین بسیار موثر در دفع کرم می باشد. برگهای خام آن عمدتا بهمراه لوبیا و سالاد فصل, خیار, ماهی, گوشت, کالباس و سوسیس مصرف می شود. اسانس این دارو درصنایع غذایی کاربرد دارد. دارو بصورت وحشی جمع آوری می شود. منبع اصلی تهیه آن نواحی مدیترانه می باشد. همچنین به میزان محدود در اروپای مرکزی و دیگر نواحی کشت می شود. داروی خام تهیه شده از دیگر گونه های آن مثل هر دو در نواحی مدیترانه ای می روید کاربرد دارویی دارند.

[بهـمن]

نعناع
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade11-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade11.jpg)
نعناع یک گیاه علفی چند ساله است که از خرداد تا مرداد گل می دهد. این گیاه حاصل هیبرید است که در اواخر قرن هفدهم بوسیله گیاه شناس انگلیسی به نام جی. ری تشریح شده است. این هیبرید بنظر می رسد منشأ تمام واریته های نعناع باشد که در حال حاضر کشت و کار می شوند. نعناع بطور گسترده ای در اروپا, جنوب و شرق آسیا, آمریکای شمالی و جنوبی و استرالیا کشت می شود. این گیاه بصورت وحشی هم یافت می شود. بخش های جمع آوری شده برگها یا بخش های هوایی بدون گل هستند. آنها را قبل از گلدهی جمع آوری کرده وبسرعت در سایه یا در حرارت ۴۰ درجه سانتی گراد خشک می کنند. بهترین روش ذخیره کردن در کارتن یاسبد است و ظروف پلاستیکی مناسب نیستند زیرا اسانس فرار را جذب می کنند. طعم تندی دارد. حاوی حدود ۲ درصد اسانس فرار است که بیش از ۵۰ درصد منتول دارد. حاوی تانن و ترکیبات تلخ است. عمل هضم و ترشح صفرا را افزایش می دهد. نفخ و انقباض عضلات را نیز تخفیف می دهد. دم کرده آن یا بصورت مخلوط با چای علفی برای بیماریهای روده و معده, نفخ, اختلالات کیسه صفرا و تشنج مصرف می شود. کاربرد خارجی آن برای خارش پوست می باشد. اسانس فرار استخراج شده باعث تحریک ترشح صفرا شده و ضد تشنح و ضد التهاب می باشد. همچنین بعنوان چاشنی و معطر کننده خمیردندان و آبشوی دهان استفاده می شود. اندامهای دارویی از گیاهان زراعی جمع آوری می شوند. واریته های میچام در انگشتان و مولتی منتا در آلمان وجود دارند. البته دیگر گونه های نعناع که نام خود را از محل جغرافیایی گرفته اند نیز وجود دارند.

[بهـمن]

پیاز
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade12-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade12.jpg)
پیاز یک گیاه علفی دو ساله یا چند ساله است که از خرداد تا مرداد گل می دهد. گونه ای است که در ابتدا در آسیای مرکزی تا جنوب غربی هند کشت می شده است. در شرق و در مدیترانه ای پیاز از زمانهای بسیار دور کشت می شده است. امروزه گونه های متعددی از آن در بیشتر نقاط دنیا کشت می شود. در شرق آسیا فقط در Alliume fistulosum L. محل خود کشت می شود. پیاز از متداولترین سبزیجات و ادویه جات است که خاصیت دارویی هم دارد. بخش جمع آوری شده برای اهداف دارویی پیاز گیاه می باشد. فقط پیازهای سالم و کاملا رسیده جمع آوری می شوند و بعد از حذف برگها در کیسه گونی یا روی تخته های چوبی در حرارت ۳ تا ۵ درجه سانتی گراد و در رطوبت نسبی ۶۰ درصد نگهداری می شوند. از پیاز خشک بندرت استفاده می شود. پیاز بوی تندی دارد و باعث می شود از چشم ها آب بیاید و مزه تند ولی کمی شیرین دارد. پیاز حاوی ترکیباتی است که از نظر شیمیایی خیلی شبیه به سیر است. ترکیبات آن حاوی گلیکوزیدهای فلاونوئید, پکتین و گلوکوکینین ها می باشد. این ترکیبات اثر میکرب کشی دارند و عمل هضم و ترشح زرداب را تحریک کرده و فشار خون را کاهش می دهند.مصرف داخلی آن به شکلهای مختلف و همانند سیر است. بعنوان هضم کننده عمل می کند, اشتها را تحریک می کند, قند خون را کاهش می دهد و همچنین خلط آور است. پیاز برای دفع بعضی از انگلهای روده نیز استفاده می شود. مصرف خارجی آن برای درمان جوش صورت می باشد.کشت وکار پیاز احتمالا از ایتالیا وارد اروپای مرکزی شده است.
www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

رازیانه
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade13-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade13.jpg)
رازیانه یک گیاه دو ساله یا چند ساله است که از تیر تا مهر گل می دهد و بنظر می رسد بومی شرق مدیترانه باشد.اغلب بصورت وحشی در اروپای غربی و مرکزی,. چین, ژاپن, اتیوپی, آفریقای جنوبی, آمریکای شمالی و جنوبی و نیوزیلند دیده می شود. رازیانه در زمینهای بایر, تاکستانها و در کنار جاده ها و مسیرهای راه آهن در آب و هوای گرمتر رشد می کند. بخش های جمع آوری شده میوه ها می باشند. گیاهان را قبل از رسیدگی کامل میوه برداشت می کنند و بصورت دسته ای قرار داده و تا رسیدگی کامل آنها را رها می کنند. سپس آنها را برای کوبیدن روی پارچه های کتانی قرار می دهند. بعد از تمیز کردن میوه ها را خشک می کنند. دارو بوی خوش و ادویه ای دارد و مزه شیرین و سوزنده ای دارا می باشد. حاوی ۵/۲ تا ۶ درصد اسانسهای فرار می باشد. ضد عفونی کننده و ضد التهاب است که عمدتا براندامهای تنفسی و هضمی اعمال می شود و اثر ضد تشنجی بر ماهیچه شل دارد. بنظر می رسد شیردهی را تحریک می کند. البته مصرف زیادی از آن انقباض تشنجی بهمراه دارد. دم کرده آن یا در چای علفی و شربت بعنوان اکسپکتورانت برای درمان بیماریهای بخشی تنفسی فوقانی و بعنوان مسکن و ضد عفونی کننده معده و روده همراه با نفخ و تشنج مصرف دارد. اسانس فرار حاصل از بذرها جنبه دارویی داشته و در صنایع غذایی نیز مصرف دارد. میوه ها جنبه ادویه دارند. دارو از گیاهان زراعی بدست می آید کشورهای عمده تولید کننده آلمان, فرانسه, بلغارستان, مجارستان و شوروی سابق می باشد.
www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

فلفل
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade4-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade4.jpg)
فلفل یک گیاه علفی یکساله تا دو ساله است که از خرداد تا شهریور گل می دهد. انواعی که دارای میوه کوچکی هستند بنظر می رسد اجداد فلفل قرمز امروزی باشند که در مناطق نیمه حاره و حاره ای جنوب ایالات متحده تا بخش های شمالی آمریکای جنوبی رشد می کند. Capsicum در مناطق گرم دنیا کشت می شود. اولین فلفل ها بوسیله کریستف کلمب به اسپانیا وارد شد. کشت و کار فلفل در اروپای مرکزی و از کشورهای مدیترانه ای تا شبه جزیره بالکان صورت می گیرد.بخشی از گیاه که برای استخراج ترکیبات موثره استفاده می شود میوه آن است و حاوی مقدار زیادی کاپسایسین می باشد. میوه های رسیده در سایه خشک می شوند. دارو طعم ادویه دارد و باعث سوزش زبان می شود. حاوی حدود ۲ درصد کاپسایسین است که اغلب محققین بعنوان آلکالوئید آن را طبقه بندی می کنند, گلیکوزیدهای فلاونوئید و حدود ۲/۰ درصد ویتامین دارد. C مقداری از اسانس فرار کاپسایسین پوست را می سوزاند و قرمز می کند. به مقادیر کم ترشح شیره معده را تحریک می کند. Capsicum بندرت بعنوان یک دارو استفاده می شود و فقط بصورت پودر شده یا تنتور برای تحریک هضم معده مورد استفاده قرار می گیرد. اغلب بصورت خارجی به شکل پماد, مرهم و گچ برای درمان روماتیسم و ورم مفاصل استفاده می شود. البته بصورت سبزی هم بمصرف می رسد. البته در این حالت کاپسایسین کمی دارد ولی میزان ویتامین آن بالا می باشد. فلفل واریته هایی زراعی زیادی دارد.

http://www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

گاوزبان





گاوزبان یک گیاه علفی یک ساله است که از اردیبهشت تا شهریور گل می دهد. این گیاه به احتمال زیاد بومی منطقه مدیترانه است ولی بعضی محققین عقیده دارند بومی خاورمیانه است. کشت و کار گاوزبان بوسیله عربها در جنوب اسپانیا در قرون وسطی معرفی شد. این گیاه در بسیاری از مناطق اروپا, غرب آسیا و آمریکای شمالی می روید و اغلب بصورت وحشی در محل های لم یزرع و کناره رودخانه ها دیده می شود.بخش های هوایی به منظور اهداف دارویی درابتدای گلدهی از خرداد تا شهریور جمع آوری شده و در سایه خشک می شوند. دارو بویی شبیه به خیار دارد و طعم آن تند می باشد. حاوی موسیلاژ, ساپونین ها, تانن ها و دیگر ترکیبات است و مدر, ضد التهاب و سرد است. البته اثر آن اختصاصی نیست.دم کرده آن برای التهاب مجاری ادرار, روماتیسم و بیماریهای قلبی مفید است. بخش های هوایی گاوزبان باشوید بعنوان سالاد یا بعنوان چاشنی در سالاد استفاده می شود. این گیاه ازحالت وحشی جمع آوری می شود و نیز برای مصارف خانگی کشت می گردد.
http://www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

آویشن
http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade2-150x150.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/11/damkade2.jpg)






گیاهی است علفی شبه درختچه ای چند ساله که تاریخ گل آوری آن از اردیبهشت تا شهریور می باشد. پراکنش آن بفراوانی در نقاط کوهپایه ای, مراتع, خاکهای شنی, سنگلاخی, در جنگلهای آزاد و در مناطق کم درخت پست تا مرتفع رشد می کند. توزیع جغرافیایی آن در مناطق معتدل اروپا و آسیا و همچنین گرینلند, ایسلند و مناطق اطراف رودخانه ینی سئی سیبری می باشد. محل استقرار آن در آمریکای شمالی می باشد. قسمت های هوایی آن قبل از مرحله گل آوری جمع آوری می گردد. قسمت های فوقانی بهمراه گل چیده شده و در سایه و یا درون اطاقک های خشک کن با حرارت مصنوعی تحت شرایط ۴۰ درجه سانتی گراد خشک می شود. دارو دارای عطر و قدری طعم تلخ, مزه ادویه ای می باشد. این دارو حاوی ۳/۰ درصد اسانس است که ترکیبات آن بستگی به منشا جغرافیایی و سایر فاکتورها دارد. همچنین دارو دارای فلاون ها, تانن ها و ترکیبات تلخ می باشد. اثرات مفیدی در درمان بیماریهای مجاری تنفسی فوقانی و نیز ناراحتی های جهاز هاضمه دارد و این بعلت کاهش اسپاسم وجلوگیری از نفخ می باشد. بصورت مصرف داخلی بفرم دم کرده قطره یا شربت برای سرفه های محرک زکام و آبریزش مجاری تنفسی فوقانی و هم چنین ناراحتی های جهاز هاضمه بکار می رود. به عنوان استعمال خارجی در درمان زخم های چرکی و روماتیسم کاربرد دارد. اسانس این گیاه دارای خاصیت ضد عفونی کننده است و برای تهیه برخی غرغره و دهان شویه ها و خمیردندان بکار می رود ولی ازطرف دیگر شبیه روغن آویشن است. دارو منحصرا بصورت وحشی جمع آوری شده و بنابراین شامل گونه های مختلفی از آویشن می باشد.
http://www.keshavarzi.com (http://www.keshavarzi.com)

[بهـمن]

معرفی گیاه اسپرس

http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade302-225x300.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2010/09/DamKade302.jpg)
مقدمه
اسپرس گیاهی است از تیره Leguminosae زیر تیره Papilionaceae و قبیله Hedysareae و جنسOnobrychis که دارای مقاومت چندین صد ساله در کشور می باشد . در گزارش های مختلف تعداد ۵۰ الی ۷۰ گونه از این جنس را در ایران گزارش نموده اند که در بین این گونه ها گونه D.viciifoliae از نظر خصوصیات زراعی مطلوب ترین بوده و عموما منظور از اسپرس این گونه
می باشد .
گیاهشناسی
اسپرس گیاهی است چند ساله بدون تیغ که دارای ریشه عمیق به قطر یک متر تا پنج سانتی متر و عمق چند متر با انشعابات جانبی بسیار (تقریبا دو برابر یونجه)می باشد. ساقه های این گیاه قائم , تو خالی با ارتفاع حدود یک متر که از قسمت طوقه برخاسته است. برگ های اسپرس شانه ای متقابل که معمولا دارای ۷ تا۱۰جفت برگچه به شکل بیضی می باشند .
اسپرس دارای گل آذین خوشه ای منفرد و قائم به طول ۱۰ تا ۱۵ سانتی متر که واجد دست کم ده گل صورتی یا سرخابی( Pink) با رگه های قدری تیره است . هر گل آذین دارای پنج گلبرگ شامل ۲ بال, ناو و یک درفش می باشد که اندام نر و ماده گیاه در داخل دو گلبرگ ناو بوده و با اندک فشار به این گلبرگ ها آزاد می شوند. میوه این گیاه به صورت غلافی تا شکوفا به شکل عدس سطح خارجی آن مشبک و بر جسته می باشد . درون هر غلاف یک دانه منفرد قلوه ای شکل, با سطح صاف به رنگ قهوای, زیتونی روشنیا تیره به طول ۳ میلی متر که ناف آن در میانه مقعر می باشد.
امتیازات اسپرس
امتیازات این گیاه را می توان در موارد مختلفی جستجو نمود که از آن جمله می توانیم به موارد زیر اشاره نمائیم :
عدم ایجاد نفخ در دام که به همین دلیل به عنوان یک گیاه علوفه ای برای ایجاد چراگاه ایده آل می باشد.
مقاومت به آفاتی نظیر سر خورطومی ساقه, برگ و ریشه یونجه باعث گردیده که در بعضی از مناطق دنیا از جمله امریکا به علت حمله شدید آفات مذکور در غرب این کشور از این گیاه به عنوان یک گیاه مقاوم استفاده شود .
مقاومت به سرما از جمله مواردی است که باعث شده تا اسپرس در پاییز به مدت طولانی تر از یونجه به رشد خود ادامه بدهد و در بهار زود تر فعالیت رویشی خود را آغاز نماید. موضوع اخیر در بررسی های مشاهده ای در مناطق سردسیر کشور رویت گردید.
بهبود کیفیت فیزیکی و شیمیایی خاک را باعث می گردد چون از طرفی به دلیل داشتن ریشه های عمیق باعث شکسته شدن لایه های نفوذ ناپذیر زیرین خاک و از طرفی دیگر به دلیل غدد تثبیت ازت, باروری خاک را باعث می شود . ضمنا به علت داشتن همین ریشه های عمیق و قدرت استقرار بالا , جهت جلوگیری از فرسایش آبی و بادی خاک در شیب های تند قابل استفاده است .
جذابیت گل های این گیاه برای زنبور عسل باعث شده تا در افزایش تولید عسل زنبور داران در مناطق زنبور داری از این گیاه استفاده شود .
تهیه زمین و کاشت اسپرس
نوع خاک
اسپرس در اراضی آهکی و خشک و نسبتا سبک به خوبی رشد می کند و بر عکس در زمین ها زهدار که دارای سفره زیر زمینی بالا و اراضی شور و اسیدی محصول چندان خوبی تولید نمیکند . بطور کلی نباید اسپرس و یونجه را از نظر تناسب استفاده در یک منطقه با یکدیگر مقایسه نمود و معمولا در مناطق مناسب برای یونجه کمتر به کشت اسپرس مبادرت می شود .
زمان کاشت
مناطق مهم کشت و کار اسپرس در ایران : اردبیل, کردستان , شهر کرد , آذربایجان شرقی و غربی , اصفهان , دماوند و فیروزکوه , قزوین , زنجان , طالقان و بعضی دیگر از مناطق سردسیری کشور می باشد و در تمامی مناطق فوق الاشاره به علت مقاومت گیاهچه به سرما می توان این گیاه را به صورت پاییزه وبهاره کشت نمود البته در ایتن ارتباط بهتر است در پاییز قبل از فرا رسیدن سرمای زمستانه و یخبندان گیاه به مرحله ۲ تا ۳ برگی رسده باشد و در بهار احتمال یخبندان زمین وجود نداشته باشد .
میزان بذر مصروفی
به طور کلی صورت رعایت نحوه و تاریخ کاشت میزان بذر مورد نیاز برای کاشت در دامنه ۳۰ تا ۵۰ کیلو گرم در هکتار می باشد که مقدار دقیق توصیه شده به کیفیت بذر و شرایط میکرو و ماکرو کلیمایی بر می گردد .
کوددهی
در رابطه با نیاز کودی اسپرس ذکر این مساله ضروری است که این گیاه به دلیل داشتن غدد تثبیت در ریشه های فرعی خود توانایی استفاده از ازت آزاد هوا را دارد و به همین دلیل بعد از رشد و توسعه کامل ریشه و شرایط مناسب برای فعالیت غده های ریزوبیوم نیاز به تامین ازت از طریق کود ازته متصور نیست ولی در سال اول کاشت به دلیل عدم تکامل ریشه ها و غدد مذکور نیاز به حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلوگرم در هکتار اوره همزمان با کاشت و ۲۰۰ تا ۲۵۰ کیلوگرم در هکتار فسفات آمونیوم قبل از کاشت می باشد .
کنترل علف هرز
برای کنترل علف هرز پهن برگ و نازک برگ یکساله مزرعه اسپرس بهتر است در سال اول . چین اول زود تر از موعد تعیین شده برای برداشت اسپرس انجام شود . ترجیحا بایستی این برداشت زمانی انجام شود که علف های هرز تولید بذر ننموده باشند و برای کنترل علف های هرز چند ساله به طریق مکانیکی عمل می شود و در اینمورد استفاده از کولتیواتور در فاصله بین ردیف ها موثر می باشد .
از انجا که اسپرس در دام ایجاد نفخ نمی کند امکان استفاده گیاه در چراگاه ها و مراتع می باشد و برای اینکه به دوام و قدرت رشد بعدی گیاه لطمه وارد نشود دام را در مرحله تولید جوانه گل و ارتفاع ۲۰ سانتی متری در مزرعه رها نمائیم .

[بهـمن]

پنجه گربه (دارسنا)
از حدود ۲۰۰۰ سال پیش افراد قبیله ای در مناطقی که دراسنا می روید مبادرت به تهیه دارو از پوستة ریشه آن کرده اند. آنها برای درمان بسیاری از بیماریها از این گیاه استفاده کرده اند که به مثابه یک سوپرداروی اعجاب آور عمل می کند. مثلا، بیماریهای واگیر آمیزشی، ورم مفاصل، اولسر و سرطان نیز با پنجه گربه درمان شده است. بعد از اینکه این ادعاها توجه دانشمندان را در اروپا به خود جلب کرد، آزمایشهای به عمل آمده نشان داد که ترکیبات موجود در پنجه گربه دارای پاره ای خواص قوی هستند. این عناصر و ترکیبات مجموعاً می توانند سبب کاهش التهاب و انهدام برخی ویروسها شوند و از گسترش برخی از سلولهای سرطانی جلوگیری کنند. لازم است تحقیقات بیشتری در مورد این گیاه و خواص درمانی آن به عمل آید. با این وجود، این گیاه در زمره ۱۰ گیاه طبی مهم قرار دارد که در فروشگاههای مواد غذایی آمریکا در سال ۱۹۹۷ به فروش می رسید.
معرفی گیاه
دراسنا نوعی گیاه بالا رونده است که دارای موهای ضخیم به طول ۱۰۰ پا است. این گیاه در جنگلهای بارانی آمازون و کشورهای استوایی آمریکای جنوبی و مرکزی یافت میشود. بخش اعظم این گیاه و اطلاعات مربوط به آن که در ایالات متحده یافت میشود از پرو فراهم می آید. خارهای خمیده، و شبیه پنجه گربه در بدنة این گیاه می روید و بدین خاطر است که این گیاه عنوان پنجه گربه را به خود گرفته است. مایع تلخ و آبکی در داخل ساقه آن جمع میشود. براساس گزارشهای وارده مردم آمریکای جنوبی و مرکزی برای رهایی از گرسنگی، تشنگی و خستگی از این مایع می نوشند.
ترکیبات گیاه
برای تهیه دارو از پنجه گربه پوستة آنرا از ریشة درخت مو (پیچک) آن جدا می سازند. ریشه این گیاه حاوی انواع بسیاری از گیاهان شیمیایی است. برخی “تانین ها” را در ریشة این گیاه
می توان یافت (تانین ها در چای نیز یافت میشوند). گلیکوزیدهای “اسید کینوویک” به کاهش التهاب کمک و در قبال برخی از ویروسها ایجاد مصونیت می کند.
از آنجا که جمع آوری ریشه این گیاه به منظور تهیه پوسته آن باعث نابودی گیاه میشود، لذا گیاه شناسان درصدد یافتن سایر منابع تأمین این گونه عناصر هستند.
امروزه پوسته داخلی مو جایگزین مناسبی محسوب میشود.
اشکال موجود
پنجه گربه به صورت پوسته (سبوس) استاندارد شده یا خام قابل دسترسی است. پوسته خام این گیاه کوبیده شده و در تهیه چای از آن استفاده میشود. مصرف مایع استاندارد یا فرآورده های خشک شده این گیاه معمولاً ترجیح داده میشود، چرا که استاندارد کردن در اصل به مثابه کنترل کیفی تولید داروی گیاهی محسوب میشود.
نحوة مصرف
گزارشهای مربوطه مؤید این است که پنجه گربه دارای خاصیت ضد التهابی و مصونیت آور است. احتمال زیاد می رود، اگر شما و پزشکتان درصدد برآمده اید تا پنجه گربه را نیز به روند درمان روزانه خود اضافه کنید، بدین علت باشد که سیستم ایمنی بدن شما بتواند فشارکمتری را تحمل کند، سیستم هاضمه شما دارای اختلال است، ممکن است از سرماخوردگیهای دائمی یا سایر ویروسها رنج ببرید یا اینکه درصدد هستید تا از سندرم روده تحریک پذیر (ibs)، التهاب دیورتیکول یا حتی از بیماری کرون نجات یابید.
اگر قصد مصرف این گیاه را دارید، یکی از دو راه نحوة بهتر آن را که در پی می آید انتخاب کنید و همانطور که پزشک شما یا دستورالعمل مندرج در روی بسته بندی این فرآورده مشخص کرده است، عمل کنید. به خاطر داشته باشید که به خاطر فقدان تحقیقات کافی در این خصوص، این نکته حائز اهمیت فوق العاده است که دارو را از تولید کننده معتبر آن تهیه کنید.
کاربرد رایج
برای درمان دردهای خفیف معده، گلودردها، سرماخوردگیها، ایجاد مصونیت و جراحات جزیی.
* چای: ۱ گرم سبوس ریشه را در ۲۵۰ میلی لیتر آب حل کنید و آنرا به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه بجوشانید. سپس خنک کنید و از صافی عبور دهید. یک لیوان از آن را روزانه سه بار میل کنید.
* عصاره (محلولی تهیه شده از داروی گیاه مزبر و الکل یا داروی گیاهی مزبور، الکل و آب): روزانه دو تا سه بار به میزان یک تا ۲ میلی لیترمیل کنید.
* خشک شده: عصارة‌ استاندارد کپسولی: روزانه ۲۰ تا ۶۰ میلی گرم.
نکات احتیاطی
افرادی ساکن مناطقی که پنجه گربه در آنجا می روید می گویند که این گیاه خیلی بی خطر و غیرسمی است. با این وجود، تا زمانی که علم آنرا به اثبات برساند، لازم است پاره ای نکات احتیاطی مدنظر باشد. انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا (ahpa) این گیاه را از نظر
بی خطر بودن در ردة چهارم رتبه بندی کرده است. این بدان معنا است که این انجمن اسناد و مدارک کافی به منظور انجام رتبه بندی روشن برآن اساس در اختیار ندارد. اما انجمن مزبور بر این باور است که محتوای “تانین” پنجه گربه ای، اگر در حد بالا مصرف شود، چه بسا سبب شکم درد یا مشکلات معده ای- روده ای خواهد شد.
برخی محققان می گویند که پنجه گربه را نباید برای درمان جراحی ترمیمی پوست، بیمارانی که پیوند اعضاء داشته اند و بیمارانی که مبتلا به ایدز یا سل هستند، تجویز کرد. کودکان زیر سه سال نباید این داروی گیاهی را مصرف کنند. زنان شیرده و باردار نباید آنرا مصرف کنند. ممکن است در طول مصرف پنجه گربه، با مدفوع شل یا اسهال مواجه شوید. این عارضه جانبی، عارضه ناچیزی است و در صورت تداوم مصرف پنجه گربه بتدریج رفع خواهد شد.
تداخل های احتمالی
اگر داروهای مصونیت زا، پلاسمهای تازه یا خون منجمد یا داروهایی را مصرف می کنید که مصرف آنها مستلزم پروتئین حیوانی یا هورمونهای پپتید، نظیر سرمهای حیوانی، گاماگلبولین وریدی، عصاره وریدی تیموس یا انسولین گاوی یا خوراکی است، از مصرف پنجه گربه اجتناب ورزید

[بهـمن]

پنجه شیطان
پنجه شیطان عنوان شناخته شده انواع کرفس هارپاگوفتیم و زهری هارپاگوفتیم است که وابسته به تیرة کنجد است. این گیاه بومی جنوب آفریقا و ماداگاسکار است، امروزه در ساوانها و دامنه های دور دست صحرای کالاهاری در آفریقای جنوبی و نامیبیا یافت میشود. هر دو گیاه مزبور برای ساخت ریشه پنجه شیطان با ریشه هارپاگوفتیم در آمیخته میشوند. محققان علوم پزشکی دریافته اند که ریشه پنجه شیطان می تواند التهاب و درد را کاهش دهد.
مردم منطقه خویزان صحرای کالاهاری در طول سالیان دراز از ریشه این گیاه برای اهداف درمانی از قبیل معالجه و درمان درد و مشکلات دوران بارداری و همچنین در تهیه پمادهای موضعی برای درمان مشکلات پوستی استفاده کرده اند. امروزه، این گیاه به عنوان داروی هاضمه و اشتهاآور نیز مصرف میشود. این گیاه دارای خاصیت کاهش دردهای خفیف نیز است.
معرفی گیاه
پنجه شیطان فاقد بوی مشمئز کننده اما حاوی موادی است که مزة آنرا تلخ کرده است. این یک گیاه پربرگ بادوام با ریشه ها و جوانه های شاخ دار است. این گیاه دارای ریشه ها یا پوششهای ثانوی نیز است که از ریشه های اصلی یا جانبی آن رشد می کنند.
ترکیبات گیاه
فرآورده های دارویی گیاه پنجه شیطان از برشها یا دکمه های خشک سائیده شده، تهیه می شوند. از ریشة خشک این گیاه که قابل دسترسی نیز است می توانید انواع چای (دم کرده ها) را تهیه کنید. دکمه های آن حاوی ترکیبات فعالی به نام “مونوترپنیس” است، که در این میان ماده “هارپاگوسید” فعالترین ماده است.
اشکال موجود
پنجه شیطان به شکل دکمه های ریشه ای به زمین چسبیده یا به صورت کلی قابل دسترسی است. می توانید انواع چای این گیاه (دم کرده) را از ریشة خشک آن تهیه کنید
نحوه مصرف
پزشکان معالج از ریشة این گیاه برای درمان کم اشتهایی، روماتیسم، آتریت، تب، درد ماهیچه ای، التهاب تاندون ها، مشکلات معده ای- روده ای، بیماریهای کبدی و صفرا استفاده می کنند. این گیاه نیز درمان مؤثری برای ناراحتیهای ماهیچه ای عضلات میباشد، به عنوان مسکن، آرامبخش و ادرارآور نیز کاربرد دارد.
تحقیقات به عمل آمده روی حیوانات نشان داده است که گیاه پنجه شیطان التهاب ناشی از آرتریت را کاهش می دهد. با این وجود، سایر تحقیقات هیچگونه خواص ضدالتهابی از این گیاه نشان نداده است. به نظر می رسد که این گیاه اثرات متفاوتی در مقایسه با اغلب داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) از خود بر جای می گذارد. عنصر فعال این گیاه به نام هارپاگوسید (یا ترکیب مرتبط به نام هارپاگید) در داخل بدن به ماده دیگری تبدیل میشود. ماده جدید، به نام هارپاگونین، نیز می تواند ترکیب فعالی باشد که سبب کاهش التهاب ناشی از آرتریت شود.
می توانید از ریشه خشک گیاه پنجه شیطان، یا از تنور آن (محلولی که از گیاه، الکل یا گیاه، الکل و آب تهیه میشود) استفاده کنید. اگر از آن برای درمان جدی بیماریهایی نظیر روماتیسم استفاده می کنید، همیشه به یاد داشته باشید با پزشک خود مشورت کنید.
میزان مصرفی توصیه شده برای موارد عمومی این گیاه عبارت است از:
* دکمه خشکیده: روزانه سه بار به میزان ۰/۱ تا ۰/۲۵ گرم از این داروی گیاهی را که به شکل کپسول یا جوشانده موجود است (مایع تهیه شده در اثر جوشاندن گیاه مورد نظر درآب)، مصرف کنید.
* عصارة مایع آ“ (۱:۱ تا ۲۵ درصد الکل): روزانه سه بار به میزان ۰/۱ تا ۰/۲۵ میلی گرم.
* تنتور (۱:۵ تا ۲۵ درصد الکل): روزانه سه بار به میزان ۰/۵ تا ۱/۰ میلی گرم.
نکات احتیاطی
نجه شیطان گیاهی غیرسمی و بی خطر است، که اساساً هیچگونه عوارض جانبی در صورت رعایت میزان مصرفی توصیه شده ندارد. با این وجود، هیچکس به یقین نمی داند که آیا پنجه شیطان در صورت مصرف دراز مدت سمی خواهد بود یا نه. اگر زخم معده و دوازدهه یا سنگهای صفراوی دارید، نباید از این گیاه استفاده کنید، مگر اینکه پزشک دستور دهد. پنجه شیطان ماهیت قلبی دارد بدین معنا که اثرات پزشکی جدی روی قلب برجای می گذارد و از اینرو نباید از آن استفاده کنید، جز اینکه پزشک معالج دستور داده باشد. به نظر برخی، این گیاه می تواند سبب سقط جنین شود اما اسناد و مدارک علمی مؤید این ادعا وجود ندارد. اگر باردار هستید، باید موضوع را قبل از مصرف دارو یا هر نوع تقویت کننده گیاهی به اطلاع پزشک خود برسانید.
تداخل های احتمالی
شناخته شده نیست.

[بهـمن]

پائودارکو
کارشناسان گیاهان طبی برزیلی از گیاه پائودارکو برای درمان و معالجه انواع اولسر، دیابت، روماتیسم، سرطان و کچلی استفاده می کنند. چای این گیاه ماده معروفی برای درمان عفونتها، التهاب قارچی کاندیدا و سایر انواع عفونتها است. برخی از درمانگران ادعا می کنند که چای تهیه شده از این گیاه در درمان سرطان هم مؤثر واقع میشود.
پائودارکو به عنوان فرآورده درمانی، آنچنان در ایالات متحده معروف شده است ه نسل درخت آن در آستانه خطر انقراض قرار دارد.
معرفی گیاه
پائودارکو نوعی چای گیاهی تهیه شده از پوسته داخلی درختان همیشه سبز تاببوا (tabebuia) است. اینگونه درختان در مناطق گرم آمریکای مرکزی و جنوبی می رویند. بخش اعظم پائودارکو از درختی در جنگلهای بارانی آمازون به نام (درخت تاببوا آولاندا) تهیه میشود.
درخت مزبورنوعی گیاه همیشه سبز دارای برگهای پهن است که طول آن به ۱۲۵ پا می رسد. چون این درخت چنان محکم است که به آسانی از بین نمی رود.
ترکیبات گیاه
فرآورده های تهیه شده از پائودارکو از پوسته داخلی درختان تابیوا تهیه میشوند. پوسته درختان مزبور حاوی عناصر شیمیایی مهمی به نام “نافتوکوئینون” است. برخی از این عناصر در رفع عفونت و کاهش تورم مفید هستند. اما چون بخش اعظم فرآورده های تهیه شده از پائودارکو استاندارد شده نیست، معلوم نیست آیا فرآورده های مذکور حاوی مقدار معتنابهی مواد فعال مهم هستند یا نه.
برخی از انواع چای گیاهی که بر چسب پائودارکو خورده اند واقعاً از درخت تابیوا تهی نشده اند. همیشه به خاطر حصول اطمینان از اصالت پائودارکو برچسب و عنوان آنرا بخوانید اطمینان حاصل کنید که چای مورد نظر حاوی عنصر و ترکیب بابیوا آولاندا هست.
اشکال موجود
پائودارکو به صورت چای پوته خشک، عصاره الکلی، عصاره غیر الکلی (معمولاً گلیسیرین) عرضه میشود. بخش اعظم تحقیقات شیمیایی به عمل آمده درباره پائودارکو معطوف به چوب آن و نه پوسته آن بوده است. چوب اصلی تاببو آولاندوا حاوی نفتوکوئینون است. اما تعیین مقدار موجود این ماده در فرآورده های پائودارکو آسان نیست چون اینگونه فرآورده ها استاندارد نیستند. بنابراین بهتر است آن دسته از انواع تجاری این گونه فرآورده ها خریداری شود که از نظر کیفیت شهرت خوبی دارند
نحوه مصرف
به نظر می رسد پائودارکو برای درمان عفونتهای مخمری مناسب است. این داروی گیاهی در درمان کاندیدیازیس مهبلی و کاندیدیازیس دهانی نیز مؤثر و مفید است. پائودارکو همچنین دارای پاره ای خواص آنتی بیوتیکی و ضد قارچی است و گاهی اوقات سبب کاهش تورم و التهاب مفصل میشود. دانشمندان پی برده اند که لاپاچول به عنوان عنصر فعال موجود در پائودارکو می تواند جلو عفونتهای قارچی را بگرد و انگلهای روده ای را این بین ببرد. پائودارکو می تواند باکتریها و ویروسهای امل عفونت نظیر “هرپس سیمپلکس”، آنفولانزا و سرخک رانابود سازد.
می توانید این گیاه را به عنوان نوعی مکمی گیاهی در صورت ابتلا به هر کدام از عوارض فوق مصرف کنید. اما اگر بیماری جدی دارید، اعم از عفونت یا سرطان، قبل از هر چیز، با پزشک معالج خود مشورت کنید.
دوز مصرفی توصیه شده برای تهیه چای از پوسته شل این ماده گیاهی، یک قاشق غذاخوری از آن را در یک لیوان آب (۸ انس)، بریزید و بگذارید به مدت ۵ تا ۱۵ دقیقه دم بکشد.
* یک لیوان از چای تهیه شده را روزی دو تا هشت بار میل کنید.
* در صورت مصرف عصاره این ماده گیاهی، از دستورات کارخانه سازنده که در برچسب آن موجود است تبعیت کنید.
* در مورد مصرف تنتور گیاهی (۱:۵) که محلولی است تهیه شده از گیاه و الکل یا گیاه، الکل وآب، روزانه دو تا سه بار یک میلی لیتر از آن میل کنید.
* در مورد انواع کپسول نیز روزانه سه بار ۱۰۰۰ میلی گرم مصرف کنید.
نکات احتیاطی
خوردن چای پائودارکو و عصاره آن طبق دوز مصرفی توصیه شده بی خطر است. اگر زیاد چای پائودارکو بخورید، ممکن است دچار تهوع شوید. اگر با مشکلات انعقاد خون مواجه هستید از مصرف پائودارکو اجتناب ورزید مگر اینکه قبلاً با پزشک معالج خودتان مشورت کرده باشید

[بهـمن]

هماور (گوش خر)
هماور از دیرباز برای درمان زخمهای سطحی و کاهش التهاب رگ به رگ شدنها و استخوانهای شکسته مورد استفاده قرار می گرفته است. “آلانتوین”، که برای درمان زخمها خوب است ماده و ترکیب فعال ریشه ها و برگهای هماور است. گیاه و برگ هماور حاوی اسید “روزمارینیک” نیز است که به کاهش التهاب و درمان آسیبهای وارده به عروق خونی ریه ها کمک می کند.
معرفی گیاه
هماور یک گیاه دارویی بادوام و که بومی اروپا و مناطق گرم آسیا است.
ترکیبات گیاه
فرآورده های حاص از هماور از برگها یا سایر قسمتهای بالای گیاه (نه ریشه آن) تهیه میشوند. البته از ریشه آن نیز میتوان فرآورده تهیه کرد، لیکن فرآورده های حاصل از آن به احتمال زیاد سبب مسمومیت می شوند. هماور حاوی “آلانتویین”، “اسید رزمارینیک” و “الکالویدهای نوع پایرولیزیدین” است. برخی تصور می کنند که هماور گیاه مفیدی است، اما تحقیقات علمی نشان داده است که این گیاه می تواند خیلی سمی باشد. اگر فرآورده های هماور را مثل نوشیدنیها مصرف کنید یا آنرا به طرق دیگر برای مصارف داخلی بدن مورد استفاده قرار دهید، خود را با احتمال خطر مسمومیت مواجه می کنید. بعضی افراد حتی در اثر خوردن یا نوشیدن فرآورده های حاصل از هماور برای اهداف درمانی تلف شده اند.
بسیاری از گیاهان تیره هماور حاوی مواد سمی به نام الکالویدهای پایرولیزیدین (PA) است، که برای کبد سمی است. “اکی میدین” سمی ترین الکالوید پایرولیزیدین است که در هماور یافت میشود. هماور رایج (Symphytum officinale) معمولاً فاقد الکالویدهای پایرولیزیدین سمی است (مگر بعضی اوقات).
برخی فرآورده های هماور از سایر گونه های آن نظیر هماور تیغ دار (S.asperum) و هماور روسی (S.uplandicum) که به میزان خطرناکی دارای “اکی میدین” بالایی هستند، تهیه می شوند.
ریشه تمامی گونه های گیاه هماور ده برابر بیشتر از برگهای آنها دارای مواد سمی است، لذا از مصرف ریشه این گیاه پرهیز کنید، مگر اینکه پزشک معالج از نزدیک بر روند مصرف آن نظارت کند.
اشکال موجود
انواع پمادها (حاوی ۵ تا ۲۰ درصد هماور)، انواع کرم، ضمادها و انواع مرهمهای رقیق تهیه شده از این گیاه از حالت خشک یا تازه یا برگ تازه یا خشک یا ریشه گونه های هماور تهیه
می شوند. تنها فرآورده هایی از این گیاه را استعمال کنید که از برگهای آن تهیه شده باشند (S.officinale)، فرآورده های عاری از الکالویدهای پایرولیزیدین نیز یافت می شوند. از فرآورده های تهیه شده از ریشه این گیاه و همچنین فرآورده های حاصل از گونه تیغ دار (S.asperum) و گونه رومی آن (S.uplandicum) استفاده نکنید
نحوه مصرف
تحقیقات علمی به عمل آمده در حیوانات نشان می دهد که هماور دارای خواص درمانی و تسکین درد است. می توانید محصولات تهیه شده از خود گیاه و برگ آنرا در درمان و تسکین درد ناشی از شکستگیها، رگ به رگ شدنها، جراحات و زخمهای سطحی، کبودشدنها، عضلات و لیگامنتهای کشیده شده و رگ به رگ شده، آسیبهای غیر نوک تیز و استخوانهای شکسته شده استفاده کنید. میزان مصرفی توصیه شده: در مصرف فرآورده های این گیاه به صورت پمادها تهیه شده از خود آن، ریشه گیاه و سایر فرآورده های موضعی بسیار دقت کنید. تنها مقدار تجویز شده در دستورالعمل مصرف موجود روی بسته تجاری را مصرف کنید و هرگز بیش از این میزان بکار نبرید. مصرف این داروی گیاهی برای اهداف درمانی به مدت بیشتر از چهار تا شش هفته در هر سال ادامه دهید.
نکات احتیاطی
اگر دستورالعمل دوز مصرفی هماور را رعایت کنید و فقط برای مصارف موضعی از آن استفاده کنید. این گیاه اساساً گیاه طبی بی خطر است. هرگز هیچ فرآورده حاصل از هماور را روی پوست ترک خورده نمالید.
اگر از این گیاه دارویی برای اهداف و مصارف داخلی به صورت مایع نویدنی یا به صورت دیگری برای مدت طولانی استفاده کنید، در واقع خود را با خطر ابتلا به بیماریهای کبدی (بیماری انسداد سیاهرگ بد) مواجه می سازید. مواردی از مسمومیت آتروپینی ناشی از مصرف این دارو از طریق دهان نیز گزارش شده است. جمع کنندگان گیاهان گاهی به طور ناخواسته مواد گیاهی خم هاور و شابیزک (بلادونا) را مخلوط را مخلوط می کنند، و مسمویت آتروپین منتسب به آن از مواد و ترکیبات موجود در گیاه شابیزک ناشی میشود. همواره اطمینان یابید که از تولیدات تجاری معتبر که از کیفیت تولیدی بالایی برخوردار هستند، استفاده می کنید. برای این منظور نشان تجاری آنرا به دقت بخوانید.
* از فرآورده های حاصل از ریشه هماور اصلاً استفاده نکنید.
* میزان مصرف فرآورده های حاصل از برگ و گیاه هماور را به چهر تا شش هفته در سال محدود کنید.
* در صورت باردار بودن یا شیردهی، از مصرف فرآورده های هماور پرهیز کنید.
تداخل های احتمالی
به شرط رعایت دستورالعملهای میزان مصرفی و بهداشتی مصرف هماور، نباید هیچگونه عوارض منفی در پی باشد

[بهـمن]

نـعـنـاع
نعناع در درمان بسیاری از امراض معده موثر است و روند هضم خوب را سرعت می بخشد. بنا به خواص آرامبخشی و کرخ کردن اعضاء، این گیاه برای انواع سرددرها و ناراحتیهای پوست مفید است. این گیاه بسیاری از بیماریهای مربوط به سرماخوردگیها و عوارض آنفلونزا را درمان می کند.
معرفی گیاه
گیاه نعناع دارای ساقه های چهارگوش است و تا دو پا رشد می کند. این گیاه بین جولای و اوت شکوفه باز می کند و گلهای ریز ارغوانی به صورت مارپیچی و تیز از آن می رویند. برگهای ساده، دندانه دار و معطر این گیاه در جهت مخالف گلها می رویند. نعناع بومی اروپا و آسیاست و برخی از انواع آن بومی آفریقای جنوبی، آمریکای جنوبی و استرالیا هستند. این گیاه در آمریکای شمالی بومی شده است و در مناطقی نظیر اورگون، وانشگتن و ویسکونسین پرورش داده میشود.
ترکیبات گیاه
تهیه فرآورده های نعناع از برگها و سر گلدار گیاه آغاز میشود. این قسمتهای گیاه حاوی روغن فرار است که می توانید عنصر فعال اولیه نعناع به نام منتول را در آن بیابید.
اشکال موجود
از برگهای تازه نعناع می توان نعنای خشک تهیه کرد و این نوع فرآورده به صورت چای در سطح گسترده ای قابل دسترسی است.
تنتور: عطر نعناع نوعی محلول الکلی است که حاوی ۱۰% روغن نعناع و ۱% عصارة برگ آن است. برای تهیه تنتور در منزل، روغن نعناع را به نسبت یک به دو با الکل دانه خالص مخلوط کنید.
کپسولهای دارای پوشش روده ای که به منظور عبور کپسول از معده به روده ها به طرز خاصی تهیه شده است. (۲% میلی لیتر روغن نعناع در هر کپسول).
انواع کرم و پماد (باید حاوی ۱ تا ۱۶ درصد منتول).
نحوه مصرف
نعناع در درمان تهوع، اسهال، سوءهاضمه، روماتیسم مفصلی و نفخ مؤثر است. این گیاه عضلات معده را تسکین می دهد و روند جریان صفرا را که بدن برای هضم چربی بدن نیاز دارد، بهبود می بخشد. در نتیجه غذا از طریق معده به سرعت عبور می کند که این امر به رفع بسیاری از ناراحتیهای هاضمه کمک می کند. نعناع همچنین عضلات را آرام می کند که این کار به بدن کمک می کند تا از گازهای هاضمه دردآور رهایی یابد. برای تهیه چای نعناع (جوشانیده نعناع) برای هر لیوان آب داغ حدود یک تا دو قاشق غذاخوری نعناع اضافه کنید. به منظور تسهیل هضم یا رفع ناراحتی معده،‌ روزانه ۳ تا ۴ لیوان چای نعناع میل کنید. برای درمان استفراغ ۳ تا ۶ گرم برگ نعناع یا ۵ تا ۱۵ قطره تنتور آنرا مصرف کنید
آنچه در پی می آید فهرست ناتمامی از سایر ناراحتیهایی است که با مصرف نعناع بهبود یافتنی هستند:
* گرفتگیهای قاعدگی: چون نعناع در آزاد و آرام کردن عضلات خیلی مؤثر است. لذا در درمان گرفتگیها نیز کارساز است.
* سندرم روده تحریک پذیر: تحقیقات نشان داده است که انواع کپسولهای پوشش دار نعناع از توانایی تسکین عضلات روده برخوردار هستند. مصرف اینگونه کپسولها سبب رهایی و بهبود درد این نوع سندرم روحی می گردد. برای اینکار روزانه سه بار یک تا دو عدد کپسول پوشش دار بین غذا مصرف کنید.
* سنگهای صفراک روغن نعناع به بدن کمک می کند تا سنگهای صفرا را بشکند و در اصل گزینه اسانی را فراروی عمل جراحی قرار می دهد. برای این منظور روزانه سه بار یک تا دو عدد کپسول پوشش دار بین غذا مصرف کنید.
* ویروسها: روغن نعناع دارای خواص شد ویروسی قوی است که می تواند با ویروسهای عامل آنفلونزا، گوشک، عفونتهای مخمری، سینوزیت، گلودرد، التهاب ناشی از سرماخوردگیها و التهابهای آلت تناسلی ناشی از تب خال مبارزه و آنها را از پای درآورد.
* خارش و ناراحتیهای پوست: نعناع روی ناراحتیها و بیماریهای پوست ناشی از کهیر، پیچک سمی یا بلوط سمی اثرات تسکین بخش و خنک کننده دارد. برای اینکار از کرم یا پماد نعناع، البته نه بیش از روزانه سه یا چهار بار، استفاده کنید.
* سردردها و میگرنهای اضطرابی: تحقیقات نشان داده است که توانایی روغن نعناع در ازاد ساختن عضلات و تسکین درد، این گیاه را به صورت عامل به ویژه مؤثری در قبال غذاب سردرد تبدیل کرده است. چندین مطالعه تحقیقی اثبات کرده است که مالیدن تنتور روغن نعناع روی پیشانی می تواند به اندازه مصرف دو قرص استامینوفن کارساز باشد. نقطه مورد نظر را با لایه نازکی بپوشانید به طوری که تنتور مصرفی فرصت و امکان تبخیر داشته باشد.
* انواع سرماخوردگیها و آنفلونزا: نعناع و عامل فعال اصلی آن به نام منتول در زمره احتقان زادهای موثر تلقی می شوند. از آنجا که منتول سبب شل شدن خلط می گردد، این ماده داروی خلط آور نیز هست. این ماده در تسکین و آرام شدن انواع گلودرد و سرفه خشک موثر است.
نکات احتیاطی
چای نعناع معمولا بی خطر است اما مادران باردار و شیرده باید چای نعناع کم بخورند. افرادی که دارای سابقه سقط جنین هستند در دوران بارداری از مصرف نعناع باید اجتناب ورزید.
معدود عوارض منفی ناشی از کپسولهای پوشش دار روده ای روغن نعناع عبارت است از : بثورات پوست، سوزش سردرد، ضربان پایین قلب و لرزش عضله.
منتول یا روغن نعناع که روی پوست مالیده شده باشد می تواند سبب بروز التهاب یا بثورات پوستی گردد. روغن نعناع باید رقیق شود و میزان مصرف آن باید کم باشد چون میزان مصرفی بالا سبب آسیب دیدگی کلیه میشود. منتول خالص سمی است و نباید مصرف دالی شود. روغن نعناع و نتول را نباید به صورت نوزادان و کودکان مالید. دقت کنید که روغن و تنتور تهیه شده از نعناع را اشتباه نگیرید.
تداخل های احتمالی
شناخته شده نیست

[بهـمن]

قره گیله
میوه و برگهای قره گیله در تهیه داروهای گیاهی کاربرد دارند. میوه آن حاوی ترکیباتی به نام “آنتی سیانوسید” است که گفته میشود رگهای خونی را تقویت می کند، جریان خون را بهبود
می بخشد و می توان از آن در درمان اختلالات چشمی نظیر رتینوپاتی دیابتی، آب مروارید و آب سیاه و اختلالات گردش خون در بدن نظیر رگهای واریس و بواسیر استفاده کرد. این ترکیبات همچنین شبکیه را (بخشی از چشم که دید در شب را تقویت و به چشم کمک می کند تا با تغییرات نور سازگاری پیدا کند)، تقویت می کنند. خلبانان بریتانیایی در طول جنگ جهانی دوم قبل از عزیمت به عملیات بمباران شبانه قره گیله مصرف می کردند چون در اثر مصرف آن قدرت بینایی آنها تقویت می شد.
برگهای قره گیله، برای کنترل میزان قند خون در افراد دیابتی مورد استفاده قرار گرفته است، لیکن هیچگونه اسناد و مدارک مستندی دال بر موفقیت این نوع درمان وجود ندارد. هر چند مصرف قره گیله در هر میزان بی خطر است، اما اگر برگهای این گیاه در مقادیر بالا و به مدت طولانی مصرف شود سمی است. به همین دلیل، مصرف کم و محدود آن توصیه می گردد.
قره گیله خشک در طول سالیان متمادی برای درمان اسهال مورد مصرف بوده است. این گیاه حاوی میزان بالای “تانین” است، که به کنترل و کاهش التهاب روده ای (که سبب اسهال میشود) کمک می کند.
عصاره قره گیله، نی زمی تواند معده را در مقابل عارضه اولسر حفاظت کند. این ماده تولید موکوس معده را، که در مقابل اسیدهای هاضمه مقاومت می کند، تحریک می کند. چون این ماده عضلات را شل می کند، در تسکین درد ناشی از انقباضهای قاعدگی می تواند مؤثر واقع شود.
معرفی گیاه
قره گیله گیاهی است که طول آن به ۱۶ اینچ
می رسد، این گیاه دارای برگهای بیضوی و نوک تیز با گلهای صورتی و سفید ریز است، که در خلال ماههای آوریل و ژوئن غنچه باز می کنند. در اواخر تابستان، دانه های سیاه ارغوانی آن برای چیده شدن آماده میشوند. این گیاه در زمرة گیاهان خانگی از تیره سیاه گیله است و میوه آن بیشتر مزه و ظاهر سیاه گیله آمریکایی را دارد. میوه آنرا می توان هم به صورت تازه و هم خشک شده مصرف کرد یا در تهیه انواع مرباها و دسرها بکار برد.
ترکیبات گیاه
مهمترین ترکیبات موجود در میوه و عصارة‌قره گیله. ترکیبات گلوکزی به نام “آنتی سیانوسیدها” است. این ترکیبات به تشکیل مویرگهای قویتر کمک می کند، گردش خون به تمامی نقاط را بهبود می بخشد و کاهش چسبندگی پلاکت خون را سبب میشود و از انعقاد خون جبوگیری می کند. این عناصر رنگدانه ای که قدرت بینایی در شب را تقویت و به چشم در سازگاری با تصورات نور سازگاری پیدا کند، کمک می کنند. برگهای قره گیله از نظر “کرومیوم” غنی هستند، و احتمالاً بدین خاطر است که می توانند در کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت مؤثر واقع شوند. قره گیله خشک شده حاوی مقدار زیادی “تانیس و پکتین” است که این مواد با اثر قابض خود التهاب ایجاد کننده اسهال را کنترل می کند
اشکال موجود
قره گیله، را می توان به صورت تازه یا خشک شده مصرف کرد. می توان از قره گیله تازه یا خشک شده یا از برگهای آن چای تهیه کرد. عصاره آن به صورت کپسولهای پودری عرضه میشود و باید دارای محتوای ۲۵ درصد عناصر آنتی سیانوسید استاندارد شده باشد. عصاره آن حاوی بالاترین درصد آنتی سیانوسید است، که در اصل ,وثرترین شکل مصرفی قره گیله تلقی میشود
نحوه مصرف
قره گیله حاوی ترکیبات و عناصری است که سیستم گردش خون را تقویت می کند. لذا می توانید از آن به عنوان یک درمان پیشگیرانه، در صورتی که از نظر سابقه خانوادگی دارای مشکلات و اختلالات گردش خون نظیر واریس، بواسیر یا آرترواسکلروز هستید، استفاده کنید. قره گیله همچنین به سلامتی بینایی نیز کمک می کند و می توان آنرا برای پیشگیری از بروز اختلالات چشمی ناشی از پیری یا بیماری دیابت مانند آب مروارید، آب سیاه، دژنراسیون ماکولا یا رتینوپاتی دیابتی مصرف کرد. قره گیله در درمان اسهال نیز مؤثر است اما اگر این عارضه بیشتر از سه یا چهار روز طول بکشد، باید با پزشک خود مشورت کنید.
برای درمان اختلالات چشم و گردش خون: عصاره استاندارد قره گیله (حاوی ۲۵ درصد آنتی سیانوسید) به صورت کپسول و میزان مصرفی آن معادل ۴۸۰ میلی گرم در روز در دو یا سه نوبت است و پس از بهبودی، باید مصرف آن روزانه ۲۴۰ میلی گرم ادامه یابد. هدف از تداوم مصرف آن پیشگیری از بیماری است.
* برای درمان گرفتگیهای قاعدگی و پیشگیری از زخم: ۲۰ الی ۴۰ میلی گرم عصاره آن روزانه سه بار، ۲ الی ۴ ملی لیتر تنتور (۱/۵) روزانه سه بار یا روزانه نصف لیوان قره گیله تازه را مصرف کنید.
* برای درمان اسهال: ۵ تا ۱۰ قره گیله خشک کوبده شده را در آب سرد حل کنید و به مدت ۱۰ دقیقه بجوشانید و سپس از صافی عبور دهید و مصرف کنید.
* برای درمان دیابت: یک لیوان آب جوش را روی بیش از ۱ گرم (تقریباً ۱/۲ ۱ قاشق چیاخوری) برگ قره گیله بریزید و پس از ۱۰ الی ۱۵ دقیقه آنرا از صافی عبور دهید. مصرف طلانی مدت باید حتماً زیر نظر پزشک معالج باشد.
نکات احتیاطی
میوه و عصاره قره گیله بی خطر است و عوارض جانبی شناخته شده ای ندارند. مصرف آنها در دوران بارداری و شیردهی بی خطر است. برگ آن اگر صحیح مصرف شود خطری ندارد، اما نباید میزان مصرف آن در مدت طولانی بالا باشد چون احتمال مسمومیت وجود دارد.
تداخل های احتمالی
شناخته شده نیست.

[بهـمن]

فلفل استرالیائی (کاواکاوا)
ساکنین جزایر اقیانوس آرام، که خاستگاه کاوا است احتمالاً در طول هزاران سال از این گیاه استفاده کرده اند. اولین دانش و آگاهی غرب از این گیاه به یکی از سفرهای دریایی کاپیتان جیمز کوک بر می گردد که در دهه خهای ۱۷۰۰ صورت گرفت. بومیان این جزایر از این گیاه به عنوان بخشی از آداب و رسوم قبیلگی خود استفاده می کردند به طوری که گیاه مزبور ثقل توجه بسیاری از گردهماییهای اجتماعی محسوب شده است. نوشیدنی تهیه شده از ریشه های کاوا سبب کرخ شدن دهان میشود. در قرن بیستم گیاه مزبور به بسیاری از بازدید کنندگان جزایر اقیانوس آرام نیز داده شد. هیلاری ردام کلینتون و پاپ ژان پل دوم نیز در مراسم و ضیافتهای رسمی و خوشامدگویی همانند جانسون رئیس جمهور آمریکا و همسرش خانم لیندون بی جانسون در سال ۱۹۶۶ طعم این گیاه را چشیدند.
ریشة این گیاه می تواند نگرانی متأثر از فشار روحی و همچنین اثرات اختلالات ناشی از نگرانی را کمتر کند. مصرف این گیاه در حد پایین سبب نشاط و بیداری میشود، و در حد مصرفی بالا، مواد شیمیایی موجود در ریشه سبب خواب آلودگی میشود. کاوا مادة مسکن خفیف است (برخلاف الکل و داروهای ضد اضطراب). پزشکان معالج آنرا برای درمان درد و سفتی عضلات بدن، نگرانی، کم خوابی، نگرانی ناشی از یائسگی، صرع کنترل نشده، و درد تجویز می کنند.
معرفی گیاه
ریشه کاوا از گیاه بلندی تأمین میشود که در جزایر اقیانوس آرام از جمله هواوایی رشد و نمو می کند. گیاه مزبور برگهای بزرگ. سبز و قلبی شکل تولید می کند که به صورت انبوه در شاخه ها و به دور از ساقه های ضخیم گیاه رشد
می کنند. گل های بلند و نازک این گیاه به جوانة ذرت چینی شباهت دارد که شاخه های آن به ساقه ها چسبیده اند. ریشه های این گیاه به بوته هایی با شاخه های پر شاخ و برگ و کرکدار شباهت دارند.
ترکیبات گیاه
ریشه کاوا حاوی مواد شیمیایی به نام “کاوا پایرون” است که سبب کاهش تشنج و در آزمایشگاههای تحقیقاتی در حیوانات سبب استراحت و آرامش عضلات میشود. کاوا لاکتونها همچنین واکنشهای مغزی را (که تصور میشود شبیه آن دسته از واکنشهای ناشی از داروهای تجویزی مورد مصرف در درمان افسردگی و نگرانی باشند)، تقلیل می دهد. کاوا لاکتونها در صورت مصرف کاوا از طریق دهان یا لثه ها سبب کرخ شدن و بی حس شدن زبان می گردد.
اشکال موجود
در برخی از فرهنگها کاوا از طریق جویدن ریشه و ریختن آن داخل کاسه تهیه میشود. بزاق دهان با ریشة آن مخلوط میشود و خاصیت درمانی این گیاه را فعال می کند. امروزه، سازندگان از الکل یا در عوض از استات استفاده می کنند. کاوا در اشکال مختلفی نظیر حالت مایع در قالب انواع عصاره ها و در قالب انواع کپسول یا قرص می توان به دست آورد. همچنین به صورت پودر یا خرد شده موجود است.
نحوه مصرف
اگر پزشک معالج شما مصرف کاوا را تجویز کرده باشد، حتماً به منظور دستیابی به فرآورده های کاوای استاندارد حاوی ۷۰ درصد کاوا لاکتون برچسب آنرا قبل از مصرف بخوانید. فرآورده استاندارد آن نوع فراروده ای است که میزان مشخص مواد گیاهی فعال در هر دوز مصرفی در آن قید شده باشد. برای درمان نگرانی و کم خوابی و کاهش فشار روحی میزان تجویزی کاوا عبارت است از ۲-۴ گرم دم کرده آن (فرآورده ای که از طریق جوشاندن گیاه در آب تهیه میشود) روزی سه بار.
روزانه ۶۰ تا ۶۰۰ میلی گرم کاوا لاکون استاندارد مصرف کنید یا از دستورهای پزشک معالج خود پیروی کنید. طول دورة درمان با کاوا نیز متفاوت است. مشاهده هر نوع بهبود ممکن است چهار هفته طول بکشد. تصویه نمیشود به مدت بیش از سه ماه کاوا مصرف گردد.
نکات احتیاطی
عوارض جانبی کاوا جزئی است. این گیاه طبی سبب کرخ شدن دهان شما میشود و ممکن است مزة بدی هم داشته باشد. در درصد کمی از افرادی که کاوا مصرف کرده بودند تهوع، سردرد، سرگیجه یا جوش صورت گزارش شده است.در صورت مواجهه با هر کدام از این حالات، با پزشک معالج خود مشورت کنید. از رانندگی به هنگام مصرف کاوا اجتناب کنید.
انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا زنان باردار و شیرده را از مصرف کاوا کاوا منع
می کند. انجمن مزبور در خصوص مصرف بیش از دوز توصیه شده نیز هشدار می دهد و مصرف این گیاه دارویی را به مدت بیش از سه ماه و رانندگی به هنگام مصرف آن را منع می کند.
میسیونرهای اعزامی به جزایر اقیانوس آرام در طول قرن نوزدهم پی بردند که افرادی که همیشه کاوا مصرف کرده اند دارای پوست بدن مایل به زرد و زبر هستند. تحقیقات اخیر نیز نشان داده است که افرادی که به میزان ۱۰۰ برابر معمول کاوا مصرف می کنند همان حالت زردی پوست، جوش صورت، ریزش مو و اختلال در قوه بینایی، اشتها و تنفس به آنها دست می دهد. اینگونه تغییرات پس از قطع مصرف کاوا به حالت عادی بر می گردند.
تداخل های احتمالی
در صورت مصرف باربیتورات یا به هنگام مصرف الکل از مصرف کاوا بپرهیزید. کاوا ممکن است اثر این داروها را از بین ببرد

[بهـمن]

فرنجمشک
همانطور که پونه بنا به خواص تسکین بخش روی معده معروف است، فرنجمشک نیز برای تسکین و رفع درد و ناراحتی ناشی از هاضمه شامل گاز و باد معده مورد استفاده قرار می گیرد. فرنجمشک همچنین با ایجاد آرامش و تسکین هر نوع فشار روحی و نگرانی عصبی را از بین می برد و امکان می دهد که به راحتی به خواب روید. قدمت مصرف این گیاه برای این منظور به دوران قرون وسطی بر می گردد. امروزه، این گیاه دارویی توأم با سایر انواع آرمبخشها، گیاهان مسکن نظیر “شب رنگی افشان” برای تقویت کل خاصیت و اثر آرامبخشی دارو تجویز می شود.
حتی قبل از قرون وسطی نیز فرنجمشک برای تقویت روحیه و کمک به ترمیم جراحات و کاهش التهاب و درد ناشی از گزش حشرات مورد استفاده قرار می گرفته است. پمادهای تولیدی اروپا برای درمان التهابهای ناشی از سرماخوردگی و زخمهای تب خال (هرپس) حاوی محتوای غنی از فرنجمشک است. بیماران ادعا می کنند که این پماد مؤثرتر از داروهای تجویزی در تسکین درد و پیشگیری از آغاز مجدد التهال عمل می کند و پزشکان معالج نیز این ادعا را تأیید می کنند.
معرفی گیاه
فرنجمشک یک گیاه بومی اروپاست ولی امروزه در تمام نقاط دنیا کشت میشود. این گیاه نه تنها در باغهای گیاهان طبی بلکه در مراکز تولید فرآورده های دارویی، آرایشی و پولیش اثاثیه نیز پرورش داده میشود. طول این گیاه به دو پا و حتی در پاره ای از مواقع بیشتر از این مقدار می رسد. بوته های دارای گلهای ریز زرد کم رنگ در طول بهار و تابستان در محل تلاقی برگها با ساقه رشد می کنند.
برگهای این گیاه دارای چین و چروک عمیقی است که رنگ آنها از سبز تند تا سبز مایل به زرد بسته به نوع خاک و آب و هوا فرق می کند. اگر انشگتان خود را روی برگهای این گیاه بمالید، آنگاه احساس نوعی مزة ترش و شیرین شبیه لیمو به شما دست خواهد داد. برگهای آن از نظر شکل به برگهای پونه شباهت دارند و در واقع از همان تیره گیاهی هستند.
ترکیبات گیاه
فرآورده های تهیه شده از فرنجمشک از برگهای گیاه فراهم می آیند. روغنهای ضروری حاصل از برگهای فرنجمشک حاوی عناصر شیمیایی به نام “ترپن” هستند که این عناصر حداقل سبب وجود پاره ای خواص تسکینی و ضد ویروسی در گیاه میشوند. فرنجمشک همچنین حاوی ترکیباتی به نام “تانین” است که این ماده سبب بسیاری از اثرات و خواص ضد ویروسی در گیاه می گردد.
این ماده همچنین حاوی یوگنول است که اسپاسم عضلات را رفع می کند، بافتها را کرخ می کند و باکتریها را از بین می برد.
از این گیاه همچنین برای درمان انواع سردردها، قاعدگی به تعویق افتاده و سندرم خستگی مزمن استفاده میشود. همچنین به نظر می رسد که این گیاه در درمان اختلال تیروئیدی به نام بیماری گریوز (Grave,s) نیز مفید باشد. هر چند با فقدان آزمایش های بالینی در این رابطه مواجه هستیم، اما آزمایشات به عمل آمده مؤید کاربردهای بسیاری برای این گیاه است، مثلاً مشاهده شده است که روغن اساسی فرنجمشک در آرام کردن حیوانات آزمایشگاهی و عادی شدن عضلات مجرای هاضمه اینگونه حیوانات مؤثر است. تحقیقات به عمل آمده همچنین مؤید این است که عصاره های فرنجمشک روی هورمونهای تیروئید اثر می گذارد به نحوی که برای افراد مبتلا به بیماری گریوز مفید واقع میشود. تحقیقات به عمل آمده همچنین مؤید فایده این گیاه در درمان التهابهای ناشی از سرماخوردگی یا ضایعات متأثر از ویروسهای تب خال (هرپس) است
اشکال موجود
فرنجمشک به صورت برگ خشک که به صورت فله خریداری میشود در بازار یافت میشوود. چای، کپسول، عصاره ها، تنتور و روغن آن نیز موجود است. کرم مورد استفاده در اروپا که حاوی میزان بالای این گیاه است امروزه ایالات متحده یافت نمیشود اما به وسیله گلوله پنبه ای می توان از چای آن روی پوست استفاده کرد
نحوه مصرف
به طول کلی، به هنگام مصرف هر نوع فرآورده گیاهی لازم است نکات پیشنهادی کارخانه تولید کننده را در نظر بگیرید، و درباره نوع داروی گیاهی و میزان مصرفی آن با پزشک معالج مشورت کنید. برای درمان اختلال خواب یا کاهش ناراحتیهای معده، نفخ یا باد معده یکی از حالات زیر را انتخاب و رعایت کنید:
* تهیه چای با استفاده از ۱/۵ تا ۴/۵ گرم گیاه، چندین بار در روز
* ۲ تا ۳ میلی لیتر تنتور در روز یا معادل عصاره مایع یا کپسول شدة آن
برای درمان التهابهای ناشی از سرماخوردگی یا التهابهای تب خال ۲ تا ۴ قاشق غذاخوری از برگ خرد شده این گیاه را در یک لیوان آب جوش ریخته و بگذارید به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه کاملاً خیس بخورد. سپس آنرا با گلوله پنبه ای روی التهاب در طول روز قرار دهید.
نکات احتیاطی
هیچگونه اثرات یا علایم مسمومیت ناشی از مصرف فرنجمشک گزارش نشده است اما از آنجا که این گیاه به منظور ایجاد قاعدگی مصرف میشود، لذا در صورت بارداربودن از مصرف آن اجتناب کنید.
تداخل های احتمالی
مصرف فرنجمشک می تواند با اثر داروهای تیروییدی یا سایر معالجات بیماری گریوز تداخل پیدا کند

[بهـمن]

علف مقدس
زمانی تصور میشد علف مقدس ارواح شیطانی و جن را از بدن خارج می سازد اما اخیراً برای درمان بیماریهای نظیر افسردگی، نگرانی و بی خوابی بکار می رفته است. وقتی این گیاه دارویی در آب خیسانده و روی پوست گذاشته شود، سبب ترمیم و بهبود جراحات و سوختگیها میشود. تحقیقات به عمل آمده نشان می دهد این گیاه می تواند در رفع عفونتهای ویروسی نیز مؤثر و مفید باشد. آنچه در پی می آید پاره ای از امراض و بیماریهایی است که برای درمان آنها از این گیاه استفاده شده است.
* افسردگی: علف مقدس علایم افسردگی را در افراد مبتلا به حالات خفیف این مرض کاهش می دهد.
* بیماری عاطفی فصلی: وقتی که این گیاه به تنهایی مصرف شود سبب بهبود خلق بیمار میشود. اما اگر توأم با نور درمانی مصرف شود اثرات درمانی آن حتی بیشتر از این خواهد بود.
* ناراحتیهای روحی: این گیاه باعث کاهش نگرانی، بی میلی و احساس بی ارزش
می گردد.
* اختلالات خواب: این گیاه عارضه بی خوابی را از بین می برد و گرایش و تمایل به خواب بیشتر را در فرد تقویت می کند.
* عفونت ایدز (aids و hiv): تحقیقات به عمل آمده و تجارب بیماران نشان می دهد که این گیاه می تواند سطح سلامتی افراد آسیب دیده از عفونت ایدز را تقویت کند.
* زخمها و سوختگیها: مصرف این ماده گیاهی به صورتی که روی پوست بدن مصرف میشود، درد و تورم را کاهش می دهد و روند ترمیم را تسریع می بخشد.
* بواسیر: “روغن قرمز” به عنوان داروی ترکیبی که در اثر خیسانیدن گلهای این گیاه در روغن تهیه میشود اگر روی بواسیر به طور موضعی قرار گیرد، سبب تسکین درد میشود.
معرفی گیاه
علف مقدس (سنت جونز) گیاهی بوته زار با گلهای زردرنگ است. این گیاه در حوالی ۲۴ ژوئن به طور کامل غنچه و شکوفه باز می کند و این روز از دیرباز به طور سنتی به عنوان زادروز باتیست جون محسوب می شود. هم گلها و هم برگهای این گیاه مصرف درمانی دارند.
ترکیبات گیاه
فعالترین عناصر موجود در این گیاه که تحقیقات زیادی هم روی آنها صورت گرفته است عبارت از هایپریسین و هایپرلیسین کاذب است که هم در برگها و هم در گلهای این گیاه یافت میشوند. تحقیقات اخیر مربوط به این گیاه نشان می دهد که این عناصر ممکن است فعالترین عناصر گیاه نباشند که این پدیده بحث زیادی را در این زمینه دامن زده است. این گیاه دارای عناصر دیگری نظیر روغنهای ضروری و فلاونها نیز است.
اشکال موجود
علف مقدس در اشکال بسیاری عرضه میشود که عبارتند از: انواع کپسولها، مایعات، لوسیونهای روغنی پوست و چای. نوع خرد و پودر شده گیاه خشک را نیز می توان تهیه کرد. سعی کنید فرآورده هایی را تهیه کنید که استاندارد و حاوی ۰/۳% هایپریسین باشند
نحوه مصرف
برای مصرف این ماده گیاهی از راه دهان برای درمان افسردگی یا سایر ناراحتیهای خلقی، میزان مصرفی عبارت است از ۳۰۰ تا ۵۰۰ میلی گرم حاوی ۰/۳ درصد به صورت روزی سه بار توأم با غذا به مدت حداقل چهار تا شش هفته. می توانید با ریختن یک تا دو قاشق چایخوری از این گیاه در یک لیوان آب جوش به مدت ۱۰ دقیقه از این ماده گیاهی چای نیز درست کنید. روزی یک تا دو لیوان از چای مزبور به مدت چهار تا شش هفته میل کنید. اما در نظر داشته باشید که میزان مصرفی چای این گیاه نمی تواند همانند مصرف انواع کپسول یا سایر فرآورده های آن ثابت باشد.
برای درمان زخمها، سوختگیها یا بواسیر از داروی ترکیبی روغنی این گیاه که مصرف موضعی روی پوست بدن دارد، استفاده کنید.
نکات احتیاطی
* افسردگی یک بیماری جدی است. اگر افسردگی شدید دارید یا احساس رنج و ناراحتی روحی در درون خود یا فرد دیگری می کنید، قبل از مصرف علف مقدس با پزشک معالج خود مشورت کنید. پاره ای حالات است که در آن نباید برای درمان گیاهی یا سایر داروهای پیشگیرانه از این گیاه استفاده کنید. متخصص مراقبت بهداشتی و سلامتی است که تصمیم می گیرد آیا این گیاه برای شما مفید است یا نیست.
* د ر صورت باردار بودن یا در دوران شیردهی از مصرف این گیاه اجتناب ورزید.
* مصرف این گیاه ممکن است پوست بدن شما را به طور عجیبی در قبال نور آفتاب حساس کند. هر چند چنین واکنشی نادر است، اما باید در صورت داشتن پوست لطیف یا مصرف بالای علف مقدس یا حتی مصرف طولانی آن، احتیاط لازم را از خود نشان دهند. برای این منظور از ضد آفتابی با ضریب حفاظتی (spf) حداقل ۱۵ درجه استفاده کنید و از لامپهای خورشیدی استفاده نکنید.
عوارض جانبی علف مقدس معمولاً جزئی است و شامل موارد زیر میشود.
* درد شکم، باد معده، نفخ
* فشارخون بالا، خستگی غیرمعمول
* سرگیجه
* خشکی دهان، خارش، کهیر، جوش صورت
* اختلالات خواب
تداخل های احتمالی
گفته میشود که علف مقدس شبیه داروهای ضد افسردگی معروف به (mao) عمل می کند. اگر داروهای مونوآمینواکسید مانند “ناردیل یا پارنیت” مصرف می کنید قبل از مصرف این گیاه با پزشک معالج خود مشورت می کنید. اگر از داروهای (ssri) نظیر پروزاک (فلوکستین)، پاکسیل یا هر نوع داروی ضد افسردگی مصرف می کنید، در مورد مصرف این گیاه با پزشک معالج خود مشورت کنید. اگر ال- دوپا یا ۵- هیدروکسی تریپتوفان مصرف میکنید، قبل از مصرف این گیاه با پزشک معالج خود مشورت کنید.
همواره به هنگام مصرف بیش از یک داروی گیاهی یا هر نوع ترکیب داروها یا گیاهان احتیاط و دقت کنید. در مورد سالم و بی خطر بودن مصرف مرکب داروها با پزشک معالج خود یا پزشک داروساز مشورت کنید

[بهـمن]

عشقه آسیایی
عشقه گیاه ریشه ای تیره و پنچ داری است که مردم کشورهای آسیایی تصور می کنند شاه تمامی گیاهان است. گاهی اوقات بخش اصلی این ریشه به بدن انسان شباهت پیدا می کند و دارای جوانه های تیغ داری است که شبیه دست و پای آدمی است. کارشناسان گیاهان دارویی صدها سال پیش از این شکل ظاهری استنتاج می کردند که عشقه می تواند تمامی امراض انسان را درمان کند و در بسیاری از فرهنگهای مختلف به عنوان داروی تمامی امراض از آن استفاده شده است. با این حال، چینی ها نه تنها عقشه را داروی تمامی امراض تلقی می کنند لیکن آنرا به مثابه گیاهی می دانند که سبب طول عمر، قوت و عقلانیت استفاده کنندگان می گردد.
عشقه های آمریکایی و آسیایی در درمان فشار روحی، خستگی، نقاهت و دیابت و عشقه سیبری در درمان فشار روحی، خستگی، تصلب شرایین و اختلال عملکرد کلیه بهترین کارآیی را دارند. سردرگمی در این خصوص که برای درمان فشار روحی، خستگی و نقاهت باید از کدام گونه عشقه آمریکایی، آسیایی یا سیبری استفاده کرد از این ایده نشأت می گیرد که عنصر فعال در یک نوع عشقه به عناصر موجود در گونة دیگر برتری دارد. البته وجود چنین برتری به وضوح نشان داده نشده است. مطالعات اولیه روسها نشان داده بود که اثرات مثبت عشقه منطقه سیبری افزون بر اثرات مشابه در عشقه آسیایی است. گزارش های تجربی نیز مؤید این مدعای روسها گردید اما محققانی که اعتبار اینگونه تحقیقات و کیفیت فرآورده های تهیه شده از عشقه منطقه سیبری را مطالعه کرده اند، این موضوع را تأیید نکرده اند. امروزه هر سه نوع عشقه را ژنهای تطبیق شدنی تلقی می کنند بدین معنا که هر سه دارای عوارض جانبی مشابهی هستند و به رغم تفاوتهای کیفی، هر کدام برای اثرات درمانی مشابهی بکار می روند. هزینه تأمین عشقه، استاندارد بودن آن و اعتبارو شهرت تولید کننده می تواند به عنوان نقاط تصمیم گیری در انتخاب گونه مورد استفاده محسوب شود.
معرفی گیاه
گیاه عشقه دارای برگهایی است که به صورت دایره ای دور ساقه مستقیمی می پیچند. گلهای چتری سبز مایل به زرد در مرکز این گیاه می رویند و انگور قرمز تولید می کنند. چین و چروک موجود در گردنة ریشه گویای میزان سن این گیاه است. این مسأله از اهمیت زیادی برخوردار است چرا که سن عشقه تا به چهار پنج سال نرسیده باشد آماده بهره برداری نخواهد بود.
ترکیبات گیاه
فرآورده های حاصل از عشقه از ریشه و جوانه های بلند و نازک آن به نام مویه های ریشه تهیه می شوند. عناصر ترکیبات شیمیایی اصلی موجود در عشقه آسیایی عبارت است از جنسنوید (با نشان Rg1) گلوکان (پانکراس)، پلی ساکارید ۲-۳DPG، پپتید، مالتول و رغن مایع.
اشکال موجود
عشقه سفید (خشک و پوست کنده) یا عشقه قرمز (ریشه پوست دار و بخور داده شده قبل از خشک شدن) به صورت آب، آب و الکل یا عصاره مایع الکل و به صورت انواع کپسول یا پودر است.
نحوه مصرف
عشقه سبب افزایش میزان توانایی، قوت و شادابی میشود. این خواص سبب میشود این گیاه همانند قهوه نقش یک محرک را بازی کند. اما داروهای محرک غالباً کنشهای بخشهای اصلی بدن را سامان می بخشند و زودرنجی، طپش قلب، اعتیاد و نگرانی در زمرة پاره ای از عوارض جانبی ناشی از مصرف این گیاه است. از طرف دیگر عشقه هیچگونه عارضه منفی از خود بر جای نمی گذارد و در طول حداقل ۲۰۰۰ سال گذشته به راحتی از آن استفاده شده است.
اگر از نوعی بیماری رنج می برید ممکن است پزشک معالج شما مصرف عشقه را تجویز کند. اگر آدم پا به سن گذاشته ای بوده باشید، مصرف عشقه می تواند فاصله زمانی لازم برای رجعت از حالت بیماری یا جراحی را کوتاهتر کند. مصرف این داروی گیاهی سبب میشود که مواظب افکار خود نیز باشید. اگر کسی هستید که دچار سرماخوردگیها یا گلودردهای زیادی میشوید، می توانید برای درمان برخی از این حالات به مصرف عشقه متوسل شوید. این گیاه دارویی در رفع مشکل عدم تمرکز نیز شما را کمک می کند. کشتی گیران برای افزایش میزان مقاومت بدن و توان آن از عشقه استفاده می کنند، در هر کدام از این شرایط عشقه به مثابه نوعی ژن تطبیق شدنی عمل می کند که به بدن کمک می کند تا با اثرات هر نوع فشار روحی اعم از اینکه ویروس، باکتری، احساس و عاطفی، روحی یا فیزیکی بوده باشد مبارزه کند. اثرات فشار روحی ممکن است به اندازة انواع سردردها یا سرماخوردگیها چندان جدی نباشد، لیکن می تواند در پاره ای مواقع نظیر پیری زودرس و سریع، زوال حافظه. بیماری قلبی، سرطان و آرتریت از حدت و شدت بیشتری برخوردار باشد. به هنگام مصرف عشقه در پی یافتن فرآورده های استاندارد آن باشید. دسترسی به فرآورده استاندارد تنها راه حصول اطمینان از کیفیت فرآورده گیاهی است. برای این منظور عشقه سفید یا قرمز را که به طور استاندارد حاوی ۱/۵ درصد جنسنوسید است که با علامت Rg1 مشخص شده است، مصرف کنید. دوز تجویزی عبارت است از ۱ تا ۲ گرم ریشه تازه، ۰/۶ تا ۲ گرم ریشه خشک شده یا ۲۰۰ تا ۶۰۰ میلی گرم عصاره مایع روزانه.
اگر سالم هستید و عشقه را به منظور افزایش بازدهی فیزیکی یا فکری خود، پیشگیری از مرض یا بهبود مقاومت بدن در قبال فشار روحی مصرف می کنید، مثلاً روزانه به مدت ۱۵ تا ۲۰ روز ۱ تا ۲ گرم ریشه تازه، ۰/۶ تا ۲ گرم ریشه خشک، یا ۲۰۰ تا ۶۰۰ میلی گرم عصاره مایع سپس به مدت دو هفته مصرف آنرا قطع کنید. برای تقویت روند بهبودی پس از بیماری، افراد مسن باید روزانه دو بار ۰/۵ گرم عشقه آنهم به مدت سه ماه مصرف کنند، سپس مصرف آنرا متوقف کنند یا اینکه روزانه دو بار ۰/۵ گرم عشقه به مدت یک ماه مصرف و سپس دو ماه وقفه ایجاد شود. سپس در صورت مایل این روند مصرف از سر گرفته شود.
نکات احتیاطی
انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا عشقه آمریکایی را به عنوان یک گیاه درجه ۲ ارزیابی کرده است که این رده بندی به معنای اعمال محدودیتهای خاصی است. در این مورد، فشار خون بالا محدودیت خاص است. در نتیجه افراد مبتلا به این عارضه نباید فرآورده های عشقه مصرف کنند.
افراد مبتلا به بیماری قلبی، دیابت و فشار خون پایین نیز باید در مصرف عشقه احتیاط کنند. از مصرف عشقه در صورت ابتلا به هر نوع بیماری جدی اجتناب ورزید. اگر باردار هستید از مصرف عشقه پرهیز کنید چون ایمنی آن در طول دوره بارداری هنوز اثبات نشده است.
تداخل های احتمالی
عشقه می تواند اثرات کافئین یا سایر محرکها افزایش دهد، سبب شود که احساس نگرانی یا عصبیت نمایید یا اینکه ضربان قلب و فشارخون شما افزایش یابد. ممکن است در اثر مصرف آن بیشتر عرق کنید، با مشکلات خواب مواجه شوید یا اینکه ضربان شما نامنظم گردد.
عشقه می تواند اثرات سولفات فنلزین ۰ناردیل) یا سایر داروهای ضد روانی یا داروهای فشارخون یا دیابت را افزایش دهد. این داروی گیاهی با استرویید تداخل پیدا می کند. اگر از این داروها مصرف می کنید هرگز بدون مشورت با پزشک معالج خود به سراغ آن نروید

[بهـمن]

شب رنگی افشان
شب رنگی افشان کم خوابی، نگرانی ناشی از فشار روحی و ناآرامی عصبی را درمان می کند. این گیاه همچنین گرفتگیهای معده و قاعدگی و برخی از انواع سردردها را درمان می کند. با وجود این، فایده و کاربرد اساسی آن کمک به خواب افراد است.
پزشکان، محققان و کارشناسان گیاهان دارویی مصرف شب رنگی افشان را برای درمان اختلالات خواب تجویز می کنند چون این گیاه هم بی خطر و هم ملایم است. برخلاف داروهای خواب آور که احتمالاًًًً قبلاً آنها را مصرف
کرده اید، این گیاه وقتی که از خواب بیدار میشوید دیگر در شما حساس خستگی ببار نخواهد آورد و عوارض جانبی آن، اگر هم باشد، خیلی معدود است.
معرفی گیاه
فرآورده های این گیاه از ریشه گیاهی بلند و حلقوی آن تهیه می شوند. این گیاه، جهت تزیین باغها کشت داده میشود اما نوع خودروی آن نیز در چمنزارهای مرطوب نیز می روید. سر چتر مانند این گیاه رو به بالا رشد می کند و می ایستد و دارای ساقه های توخالی است. برگهای سبز تند این گیاه سیخ می ایستند و زیر لایه آنها کرکهایی وجود دارند. گلهای ریز، سفید خوشبو و ارغوانی روشن یا صورتی آن در ماه ژوئن شکوفه باز می کنند. ریشه آن قهوه ای خاکستری روشن است و بوی جورابهای کثیف را می دهد.
ترکیبات گیاه
تولید فرآورده های دارویی شب رنگی افشان با فشار دادن ریشه تازه یا ریشه پودری خشک شده به طریق انجماد (انجماد زیر ۴۰۰ درجه سانتی گراد) آغاز میشود. آب ریشه فشار داده شده این گیاه که به بازهای الکل یا گلیسیرین (ماعی شیرین و غیر الکلی) اضافه میشود، به
عصاره ها یا تنتورهای مایع تبدیل میشود و ریشه پودر شده آن به انواع کپسول و قرص تبدیل میشود. هر چند ما از وجود کلیه عناصر شیمیایی عامل واکنش و اثر این گیاه خبر نداریم، اما اسید والرنیک و بورنیل موجود در روغنهای ضروری آن نقش مهمی بازی می کنند.
اشکال موجود
عصاره های مایع و تنتورهای شب رنگی افشان به صورت بازهای الکلی یا غیر الکلی (گلیسریت) عرضه میشوند. کپسولها یا قرصهای پودری شب رنگی افشان نیز در بازار وجود دارند و امکان تهیه چای آن نیز وجود دارد.
فرآورده های این گیاه معمولاً به فرمولهای حاوی سایر داروهای گیاهی آرامبخش مانند گل ساعتی (passiflora incarnia)، داژک (Humulus lupulus)، فرنجمشک (Melissa officinalis) و اخیراً کاوا (Piper melhysticum) اضافه
می شوند. اگر به تازگی تحت گیاه درمانی قرار می گیرید، بهتر است این گیاه را بدون سایر گیاهان دارویی مصرف کنید. اگر پزشک معالج مصرف این گیاه را برایتان توصیه کرده باشد، با احتمال زیاد علت آن این است که احساس می کند شب رنگی افشان بهترین درمان بیماری خاص شماست
نحوه مصرف
وقتی گیاه شب رنگی افشان می خرید، درصدد یافتن آن نوع داروی گیاهی افشان باشید که به صورت استاندارد حاوی ۰/۸ درصد اسید والرین باشد. استاندارد کردن تنها راه تضمین هر میزانی از کنترل کیفی فرآورده گیاه دارویی است.
برای کاهش میزان عصبیت، نگرانی یا سردرد یا درد دوره قاعدگی می توانید یکی از حالات زیر را مد نظر قرار دهید. دوز مصرفی سه بار در روز سبب خواهد شد تا بهتر بخوابید.
۲ تا ۳ گرم ریشه خشک در چای، روزانه چندین بار.
۱/۴ تا ۱/۲ قاشق غذاخوری (۱ تا ۳ میلی لیتر) تنتور این گیاه روزانه چندین بار.
۱/۴ قاشق غذاخوری (۱ تا ۲ میلی لیتر) عصاره مایع (۱:۱)
۱۵۰ تا ۳۰۰ میلی گرم عصاره والرین خشک یا مایع که به طور استاندارد حاوی ۰/۸ درصد اسید والرین و ۱ تا ۱/۵ درصد والتریت باشد.
به منظور تسریع در خوابیدن، یکی از دوزهای مصرفی را حداقل ۳۰ تا ۴۵ دقیقه قبل از وقت خواب دنبال کنید. اگر بیخوابی شما طولانی بوده است، ممکن است احساس هر نوع نتیجه مثبت مستلزم دو هفته زمان باشد. وقتی شاهد هر نوع تغییری شدید، مصرف این گیاه را به مدت دو تا چهار هفته بیشتر ادامه دهید. مجموعاً چهار تا شش هفته مدت زمان معمول لازم توصیه شده از سوی کارشناسان گیاه درمانی برای معالجه با استفاده از فرآورده های شب رنگی افشان است.
پس از شش هفته، یک وقفه دو هفته ای اعمال کنید تا ببینید چگونه بدون مصرف آن به خواب می روید. اگر باز هم همچنان با اختلال در خواب مواجه هستید، یک دوره درمان چهار تا شش هفته را دنبال کنید یا اینکه در خصوص هر نوع گیاه درمانی که مفید به نظر می رسد با پزشک معالج خود مشورت کنید.
نکات احتیاطی
انجمن فرآورده های داروهای گیاهی آمریکا گیاه شب رنگی افشان را از نظر سلامتی و بی خطر بودن درجه یک ارزیابی کرده است که این ارزیابی مؤید این است که گیاه مزبور با دامنه وسیع میزان مصرفی اش ماده ای بی خطر است. اما حتی با این وجود، همواره عاقلانه خواهد بود اگر میزان مصرفی توصیه شده دقیقاً رعایت شود.
اگر باردار هستید، قبل از مصرف هر نوع دارو از جمله داروهای گیاهی با پزشک خود مشورت کنید. بعضی از مردم نسبت به مصرف این گیاه واکنش ابهام آمیزی از خود نشان می دهند. این بدان معناست که آنها به عوض احساس آرامش یا خواب، بناگاه احساس عصبیت و نگرانی در پی مصرف این گیاه می کنند. اگر شما هم با چنین وضعیتی مواجه شودی، مصرف آن را متوقف کنید و موضوع را به درمانگر خود اطلاع دهید. البته بروز چنین واکنی نادر است و خطرناک نیست.
تداخل های احتمالی
شب رنگی افشان نوعی گیاه آرامبخش است و می تواند اثرات سایر داروهای ضد دلهره یا داروهای مسکن را افزایش دهد. این گیاه همچنین مکمل است با اثر داروهای ضد صرع تداخل پیدا کند به نحوی که روی افراد مبتلا به صرع اثر نامطلوب بگذارد. اطمینان حاصل کنید که این گیاه را با هیچکدام از این نوع مواد دارویی مصرف نمی کنید. اگر مطمئن نیستید که داروی مورد مصرف شما امکان تداخل با شب رنگی افشان یا هر نوع گیاه دارویی دیگر دارد یا نه، با درمانگر خود مشورت کنید. هر چند به نظر نمی رسد این گیاه سبب افزایش میزان الکل گردد، اما مصرف الکل همزمان با مصرف داروی تهیه شده از شب رنگی افشان مناسب نیست.

[بهـمن]

شاتره
مشخصات گیاه :
گیاهی است علفی متعلق به خانواده شاتره (Fumariacease) و دارای شاقه ای شکننده ، کوتاه و شاخه دار است . برگهای آن عمیقا منقسم ب رنگ سبز متمایل به آبی است . گلهای کوچک لوله ای شکل که به صورت خوشه ای به رنگ بنفش می رویند . میوه آن فندقه است و کلیه قسمت های هوایی خشک شده گیاه مورد استفاده می باشد .
موارد استفاده :
این گیاه روی عضلات صاف اثر می کند و حرکات دودی روده را شدت می بخشد . و اثر مدر و مسهل صفرا دارد و مطالعات انجام
گرفته اثر اختصاصی آن را در درمان اگزمای
مزمن ثابت نموده است .
آثار فارماکولوژیک :
آنتی هیستامین ، ضد اسپاسم و مسکن است
مقدار مصرف :
گیاه خشک به مقدار ۲-۴ گرم به صورت دم کرده سه بار در روز به کار می رود.
منع مصرف و عوارض جانبی :
از آنجا که ایمنی مصرف آن در دوران بارداری و شیردهی هنوز تایید نشده است . باید از مصرف آن در این دوران اجتناب کرد . و آثار جانبی آن نظیر افزایش فشار داخل چشم و ادم می باشد

[بهـمن]

شیرین بیان
شیرین بیان از دیرباز برای درمان انواع سرفه ها و نیز به عنوان یک داروی مسکن در پوست مورد استفاده بوده است. مردم از آن برای درمان اسپاسم و تورم، برونشیت، روماتیسم و روم مفاصل نیز سود می جویند. می توانید از آن به عنوان ملین نیز استفاده کنید. بسیاری از پزشکان فرآورده های تهیه شده از ریشة این گیاه را برای درمان زخم گوارشی و التهاب معده مزمن تجویز می کنند (گاستریت مزمن). برخی دیگر ریشه این گیاه را برای نارسایی اولیه فوق کلیه تجویز
می کنند.
معرفی گیاه
شیرین بیان اسپانیایی (Glycyrrhiza glabra) به صورت خودرو در برخی از نقاط اروپا و آسیا می روید. شیرین بیان نوعی گیاه بادوام است که طول آن به ۳ تا ۷ پا می رسد و سیستم ریشه ای پرشاخ و برگی دارد. ریشه های آن مشتمل بر بخشهای مستقیم چوب چین و چروک دار و الیافی بلند و سیلندری شکل است و به طور افقی در زیرزمین رشد می کند.
ریشه های این گیاه در بیرون از زمین به رنگ قهوه ای و در زیر خاک به رنگ زرد است.
“گلی سیریزین” (Glycyrrhizin)
به عنوان ماده ای فعال در ریشه شیرین بیان پنجاه برابر از شکر شیرینتر است. این ماده حاوی ترکیبی به نام “اسید گلی سیریزیک” مخلوط با نمکهای پتاسیم و کلسیم است. گلی سیریزین و اسید گلی سیریزیک برای درمان زخم های گوارشی مفید است. شیرین بیان همیشه باید با احتیاط مصرف گردد چون مادة گلی سیریزین و اسید گلی سیریزیک موجود در آن می توانند به غدد فوق کلیه آسیب رسانند.
ترکیبات گیاه
فرآورده های حاصله از شیرین بیان از ریشه ها و ساقه های زیرزمینی گیاه فراهم می آیند. گلی سیریزین و اسید گلی سیریزیک مهمترین مواد موجود در این گیاه هستند. ریشه های این گیاه حاوی کومارین، فلاون، روغنهای فرار و استرول گیاهی نیز هست.
اشکال موجود
فرآورده های شیرین بیان از ریشه پوست کنده یا پوست دار خشک آن تهیه میشوند. شکل پودری ریشه و همچنین محصولات ریشه ای که به شکل خوبی برش داده شده اند، عصاره های خشک و عصاره های مایع این گیاه نیز یافت می شوند. برخی از عصاره های ریشه این گیاه فاقد عناصر زیانباری است. به اینگونه عصاره های گیاهی، شیرین بیان عاری از گلی سیریزین (DGL) گفته میشود و به غدد فوق کلیه آسیب نمی رساند. اگر از انواع زخم های معهده ای یا دوازدهه گانه رنج می برید، می توانید شیرین بیان عاری از گلی سیریزین مصرف کنید.
نحوه مصرف
عصاره های ریشة شیرین بیان عفونتهای استاف و استرپ را از بین می برد و در قبال ویروسهایی نظیر HIV، هپاتیت A و هرپس ها مقاومت می کند. ریشه این گیاه خمیر عامل عفونتهای کاندیدا را از بین می برد. تحقیقات علمی نشان می دهد که شیرین بیان عاری از گلی سیریزین تورم را کاهش می دهد و به اندازة برخی از داروهای تجویزی برای درمان زخم های گاستریت مؤثر است.
شیرین بیان را به طریق زیر می توانید مصرف کنید:
* ریشه خشک: ۱ تا ۵ گرم جوشانیده یا دم کرده روزی سه بار.
* تنتور شیرین بیان: ۲ تا ۵ میلی لیتر روزی سه بار.
* عصاره شیرین بیان عاری از گلی سیریزین: ۰/۴ تا ۱/۶ گرم برای درمان زخم گواری، روزانه سه بار.
* عصاره شیرین بیان ۱:۴، در قالب قرص جویدنی با محتوای ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلی گرم به مدت ۲۰ دقیقه قبل از صرف غذا برای درمان زخم گوارشی.
نکات احتیاطی
در صورت مصرف بالای فرآورده های تهیه شده از شیرین بیان یا در صورت جویدن تنباکوی دارای عطر شیرین بیان یا در صورت مصرف سایر فرآورده های حاصل از شیرین بیان کمال احتیاط را از خود نشان دهید. در چنین حالاتی خطر مسمومیت شیرین بیانی ممکن است. اگر روزانه بیشتر از ۲۰ گرم شیرین بیان مصرف می کنید، بروز واکنش به دور از انتظار نیست. مصرف زیادی گلی سیریزین سبب بروز حالتی به نام “سودوآلدسترونیسم” می گردد که سبب میشود تا نسبت به هورمون موجود در قشر فوق کلیه آشکارا حساس باشید. این حالت موجب سردرد خستگی میشود.
همچنین سبب میشود که آب بدن نگهداشته شود. مصرف میزان بالای گلی سیریزین می تواند به بروز حالات خطرناکی نظیر فشارخون بالا و حتی سکته قلبی منجر گردد. این علایم در صورت مصرف روزانه بیش از ۱۰۰ گرم گلی کریزین ظرف یک هفته بروز می کند.
انسان معمولاً در اثر مصرف زیاده از حد شیرین بیان یا گلی سیریزین نمی میرد اما اگر مصرف شیرین بیان در حد متوسط هم باشد، بروز عوارض جانبی دور از انتظار نیست.
گزارش شده است که برخی از افراد در اثر مصرف آن با درد عضله روبرو شده و عده ای دیگر با کرخ شدن دست و پا مواجه شده اند. افزایش بیش از حد شیرین بیان سبب افزایش وزن نیز میشود.
اگر میزان مصرفی را در حد توصیه شده رعایت کنید می توان از این مشکلات اجتناب کرد. اگر با هرگونه مشکلات یا نگرانیهای درمانی مواجه شدید، موضوع را با پزشک معالج خود در میان بگذارید.
در صورت بالا بودن فشار خون یا ناراحتی کلیه، قلب یا کبد از مصرف شیرین بیان بپرهیزید. اگر باردار هستید از فرآورده های این گیاه استفاده نکنید. اگر شیر می دهید، باز هم از مصرف شیرین بیان بپرهیزید. صرفنظر از نحوة سلامتی، از مصرف بیش از چهار تا شش هفته شیرین بیان دوری جویند.
تداخل های احتمالی
اگر مدرهای تیازید مصرف می کنید، فرآورده های شیرین بیان مصرف نکنید چون مصرف آنها می تواند با مصرف شیرین بیان تداخل ایجاد کند و در نتیجه سبب میشود تا پتاسیم زیادی را از دست بدهید

[بهـمن]

سنا
مشخصات گیاه :
گیاهی است به صورت بوته ای گسترده از خانواده ارغوان (Caesalpiniaceae) که دارای برگ های سبز رنگ بیضوی شکل و نوک تیز یا نوک کند ، از دو گونه بوته ای سنا می باشد . برگ های درشت تر با نوک کند تمام Alexan drian sennal ، معروف و برگچه های خشک شده آن مورد استفاده می باشد .
موارد استفاده :
برگ های سنا به عنوان مسهل قوی مصرف سنتی دارد .
آثار فارماکولوژیک :
ترکیبات موثر برگچه سنا از دسته ملین های محرک می باشند . گلیلوزیدهای آنتراکنیونی
سنا پس از هضم ؛ هیدرولیز می شوند و آنتراکیتون آزاد و فعال ایجاد می نماید .
مقدار مصرف :
۰٫۵ تا ۲ گرم برگچه های خشک شده به صورت دم کرده یا ۰٫۵ تا ۲ میلی لیتر عصاره مایع
منع مصرف و عوارض جانبی :
در موارد حساسیت به دارو ؛ تهوع ؛ استفراغ یا دیگر علایم آپاندیسیت ، جراحی شکم ، انسداد روده ای ناشی از سفت شدن مدفوع و سایر موارد انسدادی و درد غیر مشخص شکم نبایستی مصرف شود و از مصرف غیر استاندارد حاوی آنتراکینون بایستی طی دوران بارداری یا شیردهی پرهیز شود . مصرف سنا ممکن است سبب نارحتی شکمی خفیف مثل قولنج یا کرامپ شود

[بهـمن]

زنجبیل
زنجبیل اصالتاً یک گیاه چینی و هندی است و در این کشورها در طول بیشتر از ۴۰۰۰ سال در پخت و پز غذا مصرف شده است. از آنجا که مردم علاقه وافری به طعم تند و بوی معطر آن داشته اند و نوعی خاصیت گرمایی داشته و برای درمان درد معده مؤثر بوده است، کاشفان و جهانگردان در سرتاسر نقاط گرمسیری آن را کشت داده اند. ریشه این گیاه در درمان سرگیجه، تعریق، تهوع و استفراغ ناشی از بیماریهای حرکتی یا دریازدگی مؤثر واقع میشود. این گیاه همچنین گلودرد، سردردها، پاره ای از انواع دردهای قاعدگی و آرتریت و تب و درد ناشی از انواع سرماخوردگیها و آنفلونزا را درمان می کند.
معرفی گیاه
ساقه های ریشه دار زنجبیل عبارت از دکمه ای به هم پیچیده، ضخیم و قهوه ای روشن است که می توانید از بازار محلی نیز آنرا تهیه کنید. از آنجا که زنجبیل نوعی گیاه زیرزمینی است لذا ساقة ریشه دار این گیاه بخشی از ساقه اصلی است که برحسب انفاق در زیرزمین رشد و نمو پیدا می کند. ریشه اصلی این گیاه از گره های موجود روی ساقه های ریشه دار آن نمو می کند. بالای سطح زمین ساقه های ۱۲ اینچی دارای برگهای طولانی، باریک، کج و معوج و سبز با گلهای سفید و سبز مایل به زرد قرار دارد.
ترکیبات گیاه
فرآورده های حاصله از زنجبیل از ریشه تازه یا خشک آن یا از طریق تقطیر روغن از ساقه آن تهیه میشود.
اشکال موجود
پس از قطع ساقة ریشه دار این گیاه، مواد شیمیایی فعال موجود در گیاه از قبیل “زینجیبرن”، “بنزابولن”، “جینجرول”، “شوقول” خاصیت ذاتی خود را از دست می دهند. شرکتهای دست اندرکار و فعال در زمینه فرآورده های گیاهی، زنجبیل را به صورت عصاره، تنتور، انواع کپسول یا روغن آن عرضه می کنند تا از زایل شدن این مواد شیمیایی جلوگیری شود. بنابراین فرآورده هایی را مصرف کیند که به وضوح در برچسب خودش میزان زنجبیل مورد مصرف شما را ذکر کرده باشد.
می توانید ریشه زنجبیل تازه را نیز بخرید، و با دکم کردن تکه های آن به اندازه نصب کف دست یا با نصف قاشق چیاخوری دکمه رنده شده، شسته شده و پوست دار در آب گرم یا با ریختن نیم لیتر آب جوش روی ۳۰ گرم ساقه ریشه دار، چای زنجبیل درست و مصرف کنید. برای اینکار بگذارید چای مورد نظر به مدت ۱۵ دقیقه دم بکشد و سپس روزانه دو لیوان از آنرا میل کنید. دیگر منبع مناسب تهیه زنجبیل همانا زنجبیل کریستال شده است. لیکن فریب لایه پوششی قندی آن را نخورید. چون زنجبیل کریستال شده مزة تندی دارد
نحوه مصرف
نحوه مصرف فرآورده های زنجبیل به سلیقه شخصی شما و آنچه شما را آزار می دهد، بستگی دارد. در کل، نباید روزانه بیشتر از دو تا چهار گرم زنجبیل مصرف کنید، چرا که علاوه بر میزان زنجبیلی که مصرف می کنید ممکن است مقداری از این ماده را نیز از طریق برنامه غذایی (یعنی از موادی نظیر آبجو زنجبیل، نان شیرینی زنجبیل دار، نان زنجبیل دار یا مواد غذایی مخلوط و سرخ شده) جذب کنید. اگر زنجبیل تازه مصرف می کنید، حتماً مقدار مصرفی را وزن کنید تا تقریباً دریابید که چه حدی از آن معادل ۲ تا ۴ گرم است.
برای درمان، تهوع، گاز معده یا سوء هاضمه روزانه ۲ تا ۴ گرم ریشه تازه (معادل ۰/۲۵ تا ۱ گرم پودر ریشه) یا ۱/۵ تا ۳ میلی لیتر تنتور آنرا مصرف کنید.
برای پیشگیری از استفراغ، هر ۴ ساعت یک گرم پودر زنجبیل (نصف قاشق چایخوری) یا معادل آن یا روزانه سه بار دو عدد کپسول زنجبیل(یک گرم) مصرف کنید. البته می توانید یک تکه ۸ گرمی زنجبیل تازه را نیز بجوید.
برای بیماریهای ناشی از سرماخوردگی، تب ناشی از آنفلونزا، گلودرد، گرفتگیهای ناشی از قاعدگی یا سردرد، دو قاشق غذاخوری از دم کرده زنجبیل یا چندین ورق از ساقه ریشه دار تازه آنرا بخور دهید. برای درمان درد ورم مفاصل از آب، عصاره یا چای زنجبیل تازه به میزان روزانه ۴ گرم مصرف کنید یا روغن آنرا روی مفصل دردناک بمالید یا ریشه تازه آنرا در ضماد داغ یا گازهای ضمادی قرار دهید و روی نقاط دارای درد بگذارید.
نکات احتیاطی
انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا ریشه زنجبیل تازه را از نظر درجه بندی سلامتی و بی خطری در ردیف اول قرار داده است لذا زنجبیل گیاهی بی خطر و وسیع الطیف است. با این وجود میزان تجویزی آن باید رعایت شود. انجمن آمریکایی مذکور ریشه زنجبیل خشک را در مرتبة دوم سلامتی و بی خطری قرار داده است و توصیه می کند که از مصرف آن در طول بارداری اجتناب گردد.
برخی از زنان برای رهایی از علایم بیماری صبح دم از زنجبیل استفاده می کنند لیکن مصرف زنجبیل برای این هدف بحث انگیز است. برای رعایت اصول ایمنی و سلامتی هرگز نباید بیش از میزان معمولی آن مصرف گردد. زنجبیلی که به عنوان بخشی معمولی از برنامه غذایی فرد مصرف می شود بی خطر تلقی می شود.
اگر از سنگ صفرا رنج می برید، از مصرف زنجبیل بپرهیزید. هر چند که مصرف زنجبیل معمولاً فاقد عوارض جانبی است، اما مصرف بیش از حد آن می تواند سبب گرمازدگی جزیی گردد.
تداخل های احتمالی
اگر داروهای تهیه شده از سیر یا داروهای ضد انعقادی نظیر وارفارین یا داروهای مربوط به درمان دیابت مصرف می کنید و می خواهید جهت پیشگیری از بیماری مسافرت، سرگیجه، میگرن، گرفتگیهای رحمی یا ورم مفاصل زنجبیل مصرف کنید، ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. هر چند هیچ مطالعه ای تداخل این گیاه دارویی را با سایر داروها نشان نداده است، لیکن این خطر وجود دارد که زنجبیل اثرات برخی از این داروها را خنثی و یا تشدید کند

[بهـمن]

عشقه سیبری
یک شعر چینی شاخه های تیغ دار عشقه سیبری را به پای استخوانی (لاغر) شغال تشبیه می کند. هر چند چنین توصیفی از گیاه جالب به نظر نمی رسد، اما شعر مزبور در وصف مصرف روزانه این گیاه چنین ادامه می یابد: “چهرة بکر شما را جوانتر نشان می دهد و طول عمر شما را بیشتر و بیشتر می کند”. این شاعر ادعا می کند که عشقه سیبری به مراتب با ارزشتر از طلا و جواهر است و چینی ها در طول قرنهای متمادی ادعا کرده اند که عشقه سبب افزایش طول عمر، افزایش میزان سلامتی و تحریک اشتهای سالم و حافظه خوب میشود. اما فقط از دهة ۱۹۵۰ بود که دانشمندان اتحاد شوروی به آزمایش آن دست زدند و نتیجة مطالعاتی را در این خصوص انتشار دادند که مؤیدی بر برخی از کاربردهای این گیاه است.
گیاه عشقه آمریکایی و آسیایی بهترین گیاه دارویی در درمان فشارهای روحی، خستگی،‌نقاهت و دیابت و عشقه و منطقه سیبری در درمان فشارهای روحی، خستگی، تصلب شرایین و اختلال عملکرد کلیه ها تلقی می شوند. سردرگمی درخصوص اینکه کدام گونه عشقه (آمریکایی، آسیایی یا سیبری) را باید برای درمان فشار روحی، خستگی و نقاهت بکار برد، از این ایده ناشی میشود که عناصر فعال در یک نوع عشقه بر عناصر موجود در گونه دیگر برتری دارد، لیکن این برتری هنوز به وضوح نشان داده نشده است.
مطالعات اولیه روسها نشان داده بود که اثرات مثبت عشقه منطقه سیبری افزون بر اثرات مشابه در عشقه آسیایی است. گزارشهای تجربی نیز مؤید این مدعای روسها گردید اما محققانی که اعتبار اینگونه تحقیقات و کیفیت فرآورده های تهیه شده از عشقه منطقه سیبری را بررسی می کنند، این موضوع را تأیید نکرده اند. امروزه هر سه نوع عشقه را ژنهای تطبیق شدنی تلقی
می کنند بدین معنا ه هر سه دارای عوارض جانبی مشابهی هستند و به رغم تفاوتهای کیفی، هر کدام برای اثرات درمانی مشابهی بکار میروند. هزینه تأمین عشقه، استاندارد بودن آن و اعتبار و شهرت تولید کننده می تواند به عنوان نقاط تصمیم گیری در انتخاب گونه مورد استفاده محسوب گردد.
معرفی گیاه
عشقه منطقه سیبری گیاهی است که طول آن به ۳ تا ۱۰ پا می رسد. برگهای این گیاه به ساقة اصلی آن توسط شاخه های بلند چسبیده است. هم شاخه ها و هم ساقه گیاه پوشیده از تیغ ها و خارهای متعدد است. گلهای زرد یا بنفش این گیاه به مثابه جفتهای چتری شکل رشد می کنند و در طول فصل تابستان به صورت دانه های گرد و سیاه رنگ در می آیند. ریشه این گیاه نیز قهوه ای، چین و چروک دار و پیچ خورده است.
ترکیبات گیاه
فرآورده های حاصل از عشقه از ریشة آن تهیه می شوند. ریشه این گیاه حاوی ترکیبی از عناصر به نام “الوتریسیدها” است که در بسیاری از گیاهان دیده میشود لیکن در عشقه سیبری به صورت یکجا وجود دارد. در میان سایر عناصر و ترکیبات موجود می توان از عناصر شیمیایی به نام پلی ساکارید ها نام برد که گفته میشود سبب تقویت سیستم ایمنی بدن و کاهش میزان قند خون میشود، نتیجه ای که تحقیقات آزمایشگاهی با حیوانات آنرا تایید کرده است.
اشکال موجود
عشقه سیبری به صورت عصاره های مایع، عصاره های جامد، انواع پودر، کپسول و قرص و همچنین ریشه خشک یا بریده شده برای تهیه چای یافت میشود
نحوه مصرف
یکی از فواید متعدد عشقه سیبری عبارت است از افزایش میزان مقاومت بدن در قبال فشار روحی. نه تنها این گیاه به شما توان می دهد تا با فشارهای روحی روزانه مبارزه کنید، بلکه می تواند در پیشگیری از ابتلا به بیماری نیز مؤثر واقع شود. انواع ویروسها، باکتریها، مواد شیمیایی، شرایط کاری حاد، سروصدا و آلودگی، انواع متعدد عوامل فشارهای روحی است که هر کدام از ما هر روز در معرض آنها قرار می گیریم. عشقه منطقه سیبری می تواند در بازگشت وضعیت بدن شما به حالت اول پس از تجربه این حالات مؤثر باشد. این گیاه همچنین به بازگشت بدن به حالت عادی پس از بیماری کمک می کند. عشقه سیبری میزان بازدهی و عملکرد ذهنی و فیزیکی را نیز افزایش می دهد. اگر از اختلال تمرکز در سرکار رنج می برید، این گیاه می تواند در تداوم کار محوله شما را کمک کند. اگر شغل شما نیروی فیزیکی مکرری را ایجاب می کند باز هم این گیاه در این زمینه مؤثر واقع میشود.
عشقه سیبری حاوی چنین خواصی است، چون این گیاه از ویژگی داشتن ژنهای تطبیق شدنی برخوردار است و ژنهای مزبور حاوی موادی هستند که شما را قادر می سازد تا در قبال اثرات تقریباً هر نوع فشار روحی مقاومت کنید. هر چند ماهیت اثرات فشار روحی روشن نشده است لیکن اینگونه اثرات می تواند به اندازه اثرات سردرد و سرماخوردگی ساده یا نظیر زوال حافظه، بیماری قلبی، سرطان، آرتریت و پیری زودرس و سریع جدی باشد. اگر روزی پزشک معالج شما درصد تجویز عشقه برای ناراحتیهای شما با سندرم خستگی مزمن یا بیاری تصلب شرایین برآمد، ابراز شگفتی نکنید. ممکن است روزی فایده عشقه سیبری در درمان این حالات از نظر علمی نیز به اثبات برسد. میزان تجویز این گیاه عبارت است از روزانه ۲ تا ۳ گرم ریشه خشک (به صورت چای یا کپسول). می توانید از تنتور این گیاه (محلول تهیه شده از گیاه و الکل یا گیاه، الکل و آب) به میزان ۵ میلی لیتر و روزی سه بار یا عصارة ۳۳ درصدی الکل به میزان ۲ تا ۴ میلی لیتر آنهم روزی یک تا دو بار استفاده کنید. گفته میشود انواع عصاره های این گیاه کمی مؤثرتر و قویتر از انواع تنتورهای آن است. برای تهیه تنتور عشقه آنرا به نسبت ۱ به ۵ با مایعی مخلوط کنید و برای تهیه عصاره آن نسبت یک به یک با مایع مورد نظر را در نظر بگیرید. عصاره های جامد تهیه شده از ریشه خشک و پودری نیز یافت میشوند. درصدد دستیابی به فرآورده های حاوی حداقل یک درصد الوترسید اف باشید و روزانه سه بار به میزان ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی گرم از آنرا مصرف کنید. اگر برای افزایش میزان توانایی یا مفاومت بدن در قبال فشار روحی، عشقه مصرف می کنید، باید یکی از اشکال موجود دارویی تهیه شده از آن را که اشاه شد، برای مصرف یک ماهه در نظر بگیرید و سپس قبل از مصرف یکماهه بعد به مدت دو ماه در مصرف آن وقفه ایجاد کنید. اگر برای درمان یک وضعیت مزمن خستگی ناگزیر از مصرف هستید، می توانید به مدت سه ماه مصرف آنرا ادامه دهید و سپس به مدت ۲ تا ۳ هفته از مصرف آن بپرهیزید (حتماً داروی خود را به منظور اجتناب از کم خوابی قبل از ساعت ۳ عصر مصرف کنید). اگر احساس نیاز می کنید، می توانید چرخه مصرف مذکور را تکرار کنید لیکن قبل از اینکار با پزشک معالج خود مشورت کنید.
نکات احتیاطی
انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا عشقه سیبری را از نظر درجه بندی در ردة اول جای داده است و این بدین معناست که مصرف آن طبق دستورالعمل مربوطه بی خطر است با این وجود، اگر از فشار خون بالا رنج می برید یا باردار هستید، نباید عشقه سیبری مصرف کنید.
تداخل های احتمالی
عشقه سیبری ممکن است افزایش اثرات کافئین یا سایر محرکها را در پی داشته باشد، سبب بروز احساس نگرانی یا عصبیت، ایجاد تعریق، کم خوابی یا طپش نامنظم قلب گردد. از مصرف توأم آن با داروهای آرام بخش روانی، استروئیدها یا انواع هورمونها اجتناب ورزید

[بهـمن]

عشقه آمریکایی
آسیاییها عشقه را شاه تمامی گیاهان تلقی می کنند. عشقه آمریکایی تا حد زیادی شبیه عشقه آسیایی است و از نظر شیمیایی نیز اثرات مشابهی دارند. ریشه عشقه آمریکایی به رنگ برونز روشن و شبیه به بدن انسان است. کارشناسان گیاهان دارویی از صدها سال پیش از این شباهت استنتاج کردند که این گیاه می تواند تمامی امراض را درمان کند. این گیاه در بسیاری از فرهنگها به عنوان داروی تمامی دردها مورد استفاده قرار گرفته است. کشت و پرورش آن کار آسانی نیست. دشواری کشت و پرورش این گیاه آنرا در آغاز تکوین تاریخ آمریکا به یک محصول صادراتی خوب تبدیل کرد. در سال ۱۷۱۵ هر پوند عشقه آمریکایی در کانتون چین به پنج دلار خرید و فروش می شد. در سال ۱۷۷۳ حدود ۵۵ تن عشقه آمریکایی به چینی ها فروخته شد. در سال ۱۸۲۴ میزان صادرات آن به ۳۸۰ تن رسید. حتی در این میان “دانیل بوون” نیز وارد عرصه تجارت عشقه گردید. طبق گفته دست اندرکاران روشهای درمان جایگزین، عشقه آمریکایی و آسیایی بهترین گیاه دارویی در درمان فشارهای روحی، خستگی، نقاهت و دیابت و عشقه منطقه سیبری در درمان فشارهای روحی، خستگی، تصلب شرایین و اختلال عملکرد کلیه هاست. سردرگمی درخصوص اینکه کدام گونه عشقه (آمریکایی، آسیایی یا سیبریایی) را می توان جهت درمان فشار روحی، خستگی و نقاهت بکار برد، ناشی از این موضوع است که عناصر فعال موجود در یک عشقه بر عناصر موجود در گونه دیگر برتری دارد، لیکن هنوز این برتری به وضوح نشان داده نشده است. مطالعات اولیه روسها نشان داده است که اثرات مثبت عشقه سیبریایی افزون بر اثرات مشابه در عشقه آسیایی است. گزارش های تجربی نیز مؤید این مدعای روسها گردید. اما محققانی که اعتبار اینگونه تحقیقات را مورد نقد و بررسی قرار داده اند، کیفیت فرآورده های تهیه شده از عشقه منطقه سیبری را زیر سؤال برده اند. امروزه هر سه نوع عشقه را ژنهای تطبیق شدنی تلقی می کنند بدین معنا که هر سه دارای عوارض جانبی مشاهبی هستند و برغم تفاوتهای کیفی هر تأمین عشقه، استاندارد بودن آن واعتبار و شهرت تولید کننده می تواند به عنوان نکات مهم تصمیم گیری در انتخاب گونه مورد استفاده محسوب شود.
معرفی گیاه
عشقه آمریکایی دارای برگهایی است که به صورت دایره ای دور ساقه مستقیم می پیچند. گلهای چتری سبز مایل به زرد رنگ این گیاه در مرکز آن می رویند و انگور قرمز تولید می کنند. چین و چروکهای موجود در گردن ریشه گویای سن گیاه است. این مسأله حائز اهمیت است چون عشقه تا زمانی که به سن چهار تا شش سالگی نرسیده باشد، آماده بهره برداری نیست.
ترکیبات گیاه
فرآورده های تهیه شده از عشقه از ریشه این گیاه و جوانه های نازک و بلند آن به نام موهای ریشه تهیه می شوند. عناصر اصلی شیمیایی موجود در عشقه آمریکایی عبارت است از گلوکانهای جینسنوسید و پلی ساکارید (کویین کوفولانهای C.B.A).
اشکال موجود
عشقه سفید رنگ (خشک و پوست کنده) به صورت ترکیب آب، آب و الکل و یا عصاره مایع الکلی و همچنین به صورت انواع پودر و کپسول موجود است
نحوه مصرف
عشقه میزان توانایی، قوت و شادابی را تقویت می کند. این اثرات سبب می شوند که گیاه مزبور همانند قهوه نوعی محرک تلقی شود اما محرکها غالباً بر واکنش بخشهای مهم بدن اثر می گذارند در نتیجه زودرنجی، طپش قلب، اعتیاد و نگرانی در زمرة برخی از عوارض جانبی ناشی از مصرف یک داروی محرک است. از طرف دیگر عشقه بدون اینکه چنین عوارض منفی را بر جای گذارد مؤثر واقع میشود. اگر بتازگی بیمار شده باشید پزشک معالج مصرف عشقه را تجویز خواهد کرد. اگر آدم پا به سن گذاشته ای هستید، مصرف عشقه می تواند فاصله زمانی لازم برای رجعت از حالت بیماری یا جراحی را کوتاهتر کند. مصرف این داروی گیاهی سبب میشود که افکار خود را نیز متمرکز کنید.
اگر دچار سرماخوردگیها یا گلودردهای زیاد میشوید، می توانید برای درمان برخی از این حالات به مصرف عشقه متوسل شوید. این گیاه دارویی در رفع مشکل فقدان تمرکز نیز شما را کمک می کند. کشتی گیران برای افزایش میزان مقاومت بدن و توان از عشقه استفاده می کنند.
در هر یک از این شرایط عشقه به مثابه نوعی ژن تطبیق شدنی عمل می کند اعم از ویروس، باکتری، عاطفی یا فیزیکی مبارزه کند. اثرات فشار روحی ممکن است به اندازه انواع سردردها یا سرماخوردگیها چندان جدی نباشد، لیکن
می تواند در پاره ای مواقع نظیر پیری زودرس و سریع، زوال حافظه، بیماری قلبی، سرطان و ورم مفاصل ا حدت و شدت بیشتری برخوردار باشد.
به هنگام مصرف عشقه آمریکایی در پی یافتن فرآورده های استاندارد آن باشید. دسترسی به فرآورده استاندارد تنها راه حصول اطمینان از کیفیت فرآورده گیاهی است. برای این منظور عشقه سفید آمریکایی را که به طور استاندارد حاوی ۰/۰۳ درصد جنسنوسید است و با علامت Rg1 مشخص شده است، مصرف کنید. میزان تجویزی عبارت است از ۱ تا ۲ گرم ریشه تازه، ۰/۶ تا ۲ گرم ریشه خشک شده یا ۲۰۰ تا ۶۰۰ میلی گرم عصاره مایع روزانه.
اگر سالم هستید و عشقه را به منظور افزایش بازدهی فیزیکی یا فکری خود، پیشگیری از مرض یا بهبود مقاومت بدن در قبال فشار روحی مصرف می کنید، مثلاً روزانه به مدت ۱۵ تا ۲۰ روز ۱ تا ۲ گرم ریشه تازه، ۰/۶ تا ۲ گرم ریشه خشک، یا ۲۰۰ تا ۶۰۰ میلی گرم عصاره مایع را مصرف کنید. سپس به مدت دو هفته مصرف آنرا به حالت تعلیق درآورید. برای تقویت روند بهبود پس از بیماری، افراد مسن باید روزانه دو بار ۰/۵ گرم عشقه به مدت سه ماه مصرف کنند و سپس روند مصرف آنرا متوقف کنند یا اینکه روزانه دو بار ۰/۵ گرم عشقه به مدت یک ماه مصرف کنند و سپس دو ماه وقفه ایجاد شود. پس از آن در صورت تمایل این روند مصرف از سر گرفته شود.
نکات احتیاطی
انجمن فرآودره های گیاهان دارویی آمریکا عشقه آمریکایی را به عنوان یک گیاه درجه ۲ ارزیابی کرده است که این رده بندی به معنای اعمال محدودیتهای خاصی است. در این مورد، فشارخون بالا محدودیت خاصی است که افراد مبتلا به این عارضه نباید از فرآورده های عشقه مصرف کنند.
افراد مبتلا به بیماری قلبی، دیابت و فشارخون پایین نیز باید در مصرف این گیاه احتیاط کنند. از مصرف عشقه در صورت ابتلا به هر نوع بیماری جدی اجتناب ورزید. اگر باردار هستید از مصرف عشقه بپرهیزید چرا که ایمنی آن در طول دورة بارداری هنوز اثبات و قطعی نشده است.
تداخل های احتمالی
عشقه می تواند اثرات کافئین یا سایر محرکها را افزایش دهد، سبب شود که احساس نگرانی یا عصبیت نمایید یا باعث تعریق، کم خونی یا طپش نامنظم قلب گردد.
عشقه می تواند اثرات سولفات فنلزین (ناردیل) یا سایر داروهای ضد روانی (آنتی سایکوتیک) یا داروهای فشارخون یا دیابت را افزایش دهد. این داروی گیاهی با استروئید تداخل پیدا می کند اگر از این داروها مصرف می کنید هرگز بدون مشورت با پزشک معالج خود به سراغ آن نروید

[بهـمن]

زالزالک
زالزالک در اروپا، به ویژه در المان برای معالجه بیماران مبتلا به فعالیت نامنظم قلب مورد استفاده قرار می گیرد. زالزالک در دمان آنژین، سفتی رگها و برخی از انواع خفیف بی نظمی ضربان قلب نیز مؤثر است. اگر پزشک معالج شما مصرف زالزالک را برایتان توصیه کرده است، احتمالاً از بیماری قلبی خیلی جزئی رنج می برید و مطالعات به عمل آمده نشان می دهد که زالزالک می تواند در کنترل آن به شما کمک کند.
معرفی گیاه
زالزالک یک گیاه تیغ دار معمول است که طول آن به پنج پا می رسد و در دامنه کوهها و اراضی جنگلی آفتابی در سرتاسر جهان می روید. گلهای این گیاه در ماه “می” شکوفه می دهد اما به رغم اینکه زالزالک جزو تیره گیاهان طبی مانند انواع رز است لیکن گلهای این گیاه معطر نیست. گلهای آن در بوته های کوچک رشد می کنند و به رنگ سفید، قرمز یا صورتی هستند.
دانه های کوچک این گیاه که به آنها زالزالک گفته میشود پس از شکوفایی گلها رشد می کنند. میوه این گیاه معمولاً پس از رسیدن رنگ قرمز به خود می گیرند اما رنگ سیاه آن نیز یافت میشود. برگهای زالزالک درخشان است و به اشکال و اندازه های گوناگون رشد می کنند.
ترکیبات گیاه
تهیه دارو از زالزالک از برگها، دانه و گاهی اوقات از گلهای آن (فقط گلهای سفید خواص درمانی دارند) آغاز میشود. این قسمتها خشکانده میشوند و سپس به پودر تبدیل می شوند. پودر تهیه شده به صورت انواع کپسول در می آید یا توأم با آب به الکل یا گلیسرین (مایعی شیرین و غلی الکلی) اضافه میشود. در نتیجه نوع مایع آن را نیز می توان تهیه کرد. اگر الکل و آب با مواد گیاهان طبی مخلوط و مایع دارویی از آن تهیه شود، در آن صورت الکل و آب ترکیبی قابل هضمتر را تشکیل خواهند داد.
اشکال موجود
زالزالک به صورت انواع کپسول، تنتور، عصاره های مایع استاندارد یا عصاره های جامد عرضه میشود. می توان از برگها، گلها و دانه های زالزالک خشک چای نیز درست کرد
نحوه مصرف
درصدد تهیه و مصرف فرآروده های استاندارد زالزالک باشید. در پی مصرف نوعی محصول زالزالک باشید که برچسب روی آن مؤید محتوای استاندارد حاوی ۴ تا ۱۰ میلی گرم فلاونویی یا ۳۰ تا ۱۶۰ میلی گرم پروسیانیدین الیگومریک و یا ۱/۸ درصد رامنوسید ویتکسین یا ۱۰ درصد پروسیانیدین باشد. اگر برای نارسایی یا آنژین قلبی ناگزیر به مصرف زالزالک هستید، لازم است مصرف آنرا حداقل قبل از احساس هر نوع نتیجه ای به مدت شش هفته و روزی سه بار ادامه دهید.
نکات احتیاطی
انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا زالزالک را از نظر بی خطر بودن درجه ۱ ارزیابی کرده است که این ارزیابی نشاندهنده این است که گیاه مزبور ضمن میزان بالای مصرفی خیلی بی خطر است. حتی با وجود این حالت، همواره عاقلانه خواهد بود اگر دستورالعمل دوز مصرفی آن رعایت شود. در صورت باردار بودن از مصرف زالزالک پرهیز شود.
توجه به هر نوع تغییری که در طول مصرف زالزالک احساس می کنید فوق العاده حائز اهمیت است. درد زیاد، حملات زیادتر آنژین، تحلیل و ضعف بیشتر در طول قدم زدن یا ورزش کردن جملگی دلایل خوبی دال بر ضرورت اجتناب از مصرف زالزالک است و لازم است بلافاصله با پزشک معالج خود مشورت کنید. اگر با هیچکدام از این علایم بیماری مواجه نیستید، در صورت حصول بهبود پس از شش هفته درمان با زالزالک با پزشک معالج خود صحبت کنید. روند پیشرفت شما حتی اگر احساس می کنید دارید بهتر می شوید باید تحت نظر پزشک باشد.
تداخل های احتمالی
زالزالک اثرات درمانی دیژیتالیس دیگوکسین را تشدید می کند و از اینرو در صورت مصرف دیژیتالیس از مصرف توأم زالزالک بپرهیزید. زالزالک می تواند در کنار سایر تقویت کننده ها (نظیر منیزیم یا ویتامین b6) یا گیاهان دارویی (مانند سیر یا قارچ خوراکی ریشی) در درمان سیستم قلبی- عروقی اثرات مثبتی بر جای گذارد.

[بهـمن]

رازیانه
مشخصات گیاه :
گیاهی است یکساله با ساقه منشعب و پوشیده از یک گرده سبز مایل به آبی است که در انتهای ساقه های گل های چتری به رنگ زرد طلایی می باشد . گیاهی است علفی و پایا از خانواده چترپایان (Apiaceae) که میوه های آن قابل استفاده است .
موارد استفاده :
در قدیم به عنوان یک گیاه دارویی بر علیه سرفه ، سردرد، و برای تهیه مرهم به کار می رفته است و امروزه به عنوان یک گیاه معطر در باغچه و مزارع می کارند .
خواص درمانی دیگر این گیاه ، ضد نفخ ، ضد اسپاسم خفیف گوارش ، به عنوان افرایش دهنده شیر مادر به کار می رود .
آثار فارماکولوژیک :
اسانس رازیانه روی عضلات صاف حیوانات اثر اسپاسمولیتیک دارد و پلیمر های آنتون موجود در گیاه که ترکیبات استروژنیک فعال است ، به عنوان آثار افزاینده شیر مادران می باشد.
مقدار مصرف :
۷-۵ گرم از میوه یا اسانس آن در روز می شود استفاده کرد
منع مصرف و عوارض جانبی :
مصرف زیاد از حد از میوه رازیانه می تواند اثرات سمی داشته باشد

[بهـمن]

راخ پات
بومیهای آمریکا حداقل از دهه های اول ۱۶۰۰ راخ پات مصرف کرده اند. آنها از این گیاه برای درمان مارگزیدگی، بیماریهای لثه و دهان، سرماخوردگیها، سرفه ها، مسمومیتهای خونی، گلودرد، درد معده و روده استفاده می کرده اند. این گیاه همچنین از دیرباز برای درمان مخملک، سیفیلیس، مالاریا، مسمومیت خونی و دیفتری بکار می رفته است. در طول دهه های ۱۸۰۰، گیاه مزبور پر استفاده ترین گیاه دارویی در ایالات متحده بود که هم از سوی پزشکان سنتی و هم از سوی “پزشکان تجربی” (که پزشکان گل چینی خوانده می شدند) تجویز می شد. این گیاه تا دهه ۱۹۴۰ در فهرست ملی داروهای گیاهی ایالات متحده قرار داشت و اصلی ترین احتمال حذف آن از فهرست مزبور، جایگزینی انواع آنتی بیوتیکها بوده است. تحقیقات به عمل آمده دردهه ۱۹۸۰ نشان داد، که این گیاه هنوز هم دارای کاربردهای درمانی است. امروزه، برخی از افراد اذعان دارند که این گیاه طول دورة تداوم و درمان سرماخوردگی یا آنفلونزا را کمتر می کند. این گیاه همچنین برای درمان سرماخوردگی یا آنفلونزا و بیماریهای برونشیتی و سینوزیت بکار می رود و پمادهای تهیه شده از آن می توانند سرعت ترمیم و بهبود زخمهایی را که دیر ترمیم می شوند افزایش دهند.
معرفی گیاه
این گیاه دارای ساقه های بلند با گلهای منفرد است که شبیه “سوسن” سیاه چشم است، جز اینکه گلهای این گیاه صورتی یا ارغوانی و مخروط موجود در وسط آنها معمولاً قهوه ای ارغوانی است. مخروط مزبور (چشم سوسن سیاه چشم) در واقع سر دانه این گیاه و در گلهای راخ پات خیلی بزرگ است. مخروط گل این گیاه نیزه ای شکل است و به شانه ای سفت یا “جوجه تیغی عصبانی” شباهت دارد. در واقع این ویژگی است که این گیاه عنوان خود را از آن گرفت، چرا که واژه راخ پات معادل یونانی واژه “جوجه تیغی” است. از میان ۹ گونه این گیاه، ۳ گونه کاربرد درمانی دارد، که از نظر ظاهرشان از حالت شدت و غلظت رنگ گلبرگها گرفته تا سفتی یا افتادگی گلبرگهای اطراف سر تخم با هم متفاوتند.
ترکیبات گیاه
عناصر شیمیایی گیاهی بسیاری در اثرات درمانی راخ پات نقش دارند که عمدتاً عبارتند از عناصری نظیر: پلیساکاریدها، فلاونوییدها، مشتقات اسید کافئیک، ورغنهای اصلی، پلی استیلین ها، الکلامیدها و الکالویدها.
گفته میشود که پلی ساکاریدها سبب تحریک سلولهای ضد عفونت بدن میشوند.
اشکال موجود
انواع عصاره، تنتور، قرص، کپسول، پماد و عصاره های قوی تازه تهیه شده از این گیاه موجود است.
نحوة مصرف
اثرات ایمنی بخش راخ پات التهاب را کاهش می دهد و به بدن کمک می کند تا با باکتریها و ویروسها به مبارزه برخیزد. آزمایشهای به عمل آمده نشان میدهد که ای گیاه سلولهای سیستم ایمنی بدن را به تحرک و واکنش وا می دارد. وقتی این سلولها فعال شوند، گلبولهای قرمز خون با آمادگی بیشتر خود را به اطراف عوامل بیماری می رسانند و ویروسها و باکتریها را از بدن ما خارج و از تکثیر آنها ممانعت می کنند یا حداقل فعالیت آنها را متوقف می سازند.
هر چند بسیاری از افراد راخ پات را روزانه در طول فصل زمستان برای پیشگیر از انواع سرماخوردگیها و آنفلونزا مصرف می کنند، اما تحقیقات به طور ثابت نشان نداده است که این نوع کاربرد مؤثر باشد. از طرف دیگر، این گیاه می تواند طول مدت درمان و تداوم سرماخوردگی و آنفلونزا را کاهش دهد. اگر از ورم مفصل روماتیسمی رنج می برید و مصرف داروهای ضد التهابی استروئیدی برایتان خوب نیست، این گیاه آرامش نسبی بدون عوارض جانبی ببار
می آورد. برای تحریک سیستم کلی ایمنی بدن در طول دورة‌سرماخوردگیها، آنفلونزا، عفونت قسمت فوقانی تنفسی یا عفونت مثانه، می توانید یکی از اشکال درمانی این گیاه را انتخاب و روزانه سه بار مصرف کنید:
* چای تهیه شده از یک تا دو گرم ریشه خشک.
* دو تا سه میلیلیتر از عصاره استاندارد ۲۲ درصد اتانولی حاوی ۲/۴ درصد بتا ۲-۱ فروکتوفرانوزید.
* عصاره مایع (۱:۱):‌۰/۵ تا ۱ میلی لیتر.
* تنتور (۱:۵): ۱ تا ۳ میلی لیتر.
* عصاره تثبیت شده تازه: ۰/۷۵ میلی لیتر.
برای درمان ورم مفصل، روزانه ۱۵ قطره از عصاره استاندارد تولیدی کارخانه معتبر برای درمان جراحات دیر خوب شونده از انواع پماد یا کرم این گیاه بسته به موضع زخم استفاده کنید.
نکات احتیاطی
انجمن فرآورده های گیاهان دارویی آمریکا، گیاه راخ پات را از نظر رتبه بی خطر بودن، درجه ۱ طبقه بندی کرده است، و از اینرو این گیاه تا زمانی که از سوی پزشک معالج شما تجویز میشود یا همانطوری که در عنوان و برچسب تولیدی آن قید شده گیاهی بی خطر است. مصرف مداوم آن در آلمان محدود به هشت هفته درمان است. مصرف طولانی آن را با پزشک معالج خود در میان بگذارید.
راخ پات عضوی از “تیره کاسنی ها” است و در نتیجه بندرت می تواند سبب واکنش آلرژیک گردد. این گیاه دارویی را از طریق دهان مصرف کنید، ممکن است با نوعی احساس کرخ شدن و سوزش روبرو شوید. لیکن این حالت پدیده ای طبیعی است و به زودی از بین می رود. پاره ای موارد بثورات و خارش پوست بدن ناشی از مصرف فرآورده های این گیاه دارویی گزارش شده است اما این موارد نادر است. اگر مبتلا به سل، سرطان خون، دیابت، بیماریهای روماتیسمی، اسکلروز متعدد (ms)، ایدز هستید یا از بیماری خود ایمنی رنج می برید، از مصرف فرآورده های این گیاه پرهیز کنید. اگر باردار هستید قبل از مصرف راخ پات با پزشک معالج خود مشورت کنید.
تداخل های احتمالی
اگر تحت درمان داروهای سرکوب کننده ایمنی (ایمنوساپرسیو) هستید از مصرف راخ پات اجتناب ورزید.

[بهـمن]

دانه کتان (بزرگ)
دانة کتان (بزرگ) در سرتاسر جهان برای تأمین غذا، دارو و الیاف پارچه، تورهای صیادی و سایر فرآورده های مورد استفاده قرار گرفته است. مصریان باستان هزاران سال پیش به کشت و پرورش کتان (بزرگ) مبادرت می ورزیدند، و این گیاه امروزه در سراسر جهان یافت میشود.
کتان منبع غنی الیاف غذایی محسوب می شود که به کاهش میزان کلسترول کمک می کنند. روغن این گیاه در سلامتی قلب و عروق مؤثر است. مدتها پیش انسانها به فواید روغن این گیاه پی بردند، و از بذر آرد شده و آرد نشده آن به عنوان ملین استفاده می کردند. خاصیت ملین بودن روغن این گیاه مربوط به مواد لعاب دار موجود در آن است.
روغن کتاب حاوی اسیدهای چربی امگا- ۳ و همچنین اسیدهای امگا-۶ است. روغن این گیاه غنی ترین منبع اسیدهای چرب امگا-۳ در طبیعت است و حاوی بیشتر از دو برابر امگا-۳ موجود در روغنهای ماهی است و از نظر قیمت هر انس آن ارزانتر از انواع روغن ماهی است. این گیاه سبب کاهش خطرات احتمالی تصلب شرایین نیز میشود. روغن گیاه مزبور همچنین دارای مواد مغذی گیاهی نظیر فتواستروژن است. این مواد شبه استروژنی طبیعی هستند که می توانند درد و ناراحتی ناشی از یائسگی را کاهش دهند.
معرفی گیاه
کتان نوعی گیاه سالانه است که در خاکهای مرطوب عمیق حاوی شن، گل و لای و خاک رس زیاد به خوبی رشد می کند. بذرهای موجود در این گیاه غنی از روغن کتان است که گاهی اوقات به آن روغن بزرک گفته میشود (توجه: روغن بزرک تجاری که معمولاً در بازسازی اسباب و اثاثیه مورد استفاده قرار می گیرد مصرف انسانی ندارد). سبوس بذر این گیاه از نظر لعاب غنی است. هم روغن بذر و هم لعاب موجود در آن دارای خواص غذایی و درمانی است.
ترکیبات گیاه
فرآورده های حاصله از کتان از بذرهای موجود در داخل آن تهیه میشود. بذرهای این گیاه حاوی روغنهای چربی به نام اسید آلفالینولنیک (ala) و اسید لینولیک است. اسید آلفالینولنیک (ala) در واقع همان روغن امگا-۳ موجود در کتان است. کتان همچنین حاوی سایر مواد مهمی نظیر “لیگنال ها” است که می تواند از بدن شما در قبال برخی از انواع سرطان مراقبت کند.
اشکال موجود
می توان چندین نوع فرآورده حاصله از کتان را از بازار و بذرهای رسیده، انواع کیکهای بزرک و رغن بزرک را مجموعاً از فروشگاههای مواد بهداشتی، غذایی خریداری کرد. این گیاه را می توان به شکل مایع (برای تهیه مواد غذایی) یا به صورت ژله های نرم به عنوان تقویت کننده و مکمل مواد غذایی تهیه کرد.
نحوة مصرف
اگر با افزایش میزان کلسترول، آنژین، فشار خون بالا و پسوریازیس، اگزما، آرتریت روماتیسمی یا بیماری تصلب شرایین چندگانه (ms) مواجه هستید، می توانید از فواید اضافه کردن روغن کتان به برنامه غذایی خودتان بهره مند شوید. روغن این گیاه سبب کاهش کلسترول لیپوپروتئین کم تراکم (یعنی کلسترول نامطلوب بدن) و سطح تری گلیسرید میشود. تحقیقات به عمل آمده نشان می دهد که روغن کتان در مقابل حملات قلبی بیشتر از روغن کانولا یا روغن زیتون ایجاد مصونیت و مراقبت می کند. مصرف روغن کتان احتمال ابتلا به سرطان را کاهش می دهد. این بدان خاطر است که کتان حاوی غنی ترین منبع لیگنان است که در جلوگیری از بیماریهای قلبی-عروقی و سرطان نقش اساسی دارد. تحقیقات اخیر مؤید این است که لیگنان موجود در کتان دارای اثرات مراقبتی طولانی مدت و کوتاه مت در مقابل سرطان روده است. برای حصول اطمینان از اینکه بدن شما هم اسیدهای چرب پروری و هم لیگنان لازم را از طریق برنامه غذایی دریافت می کند. در جستجوی وجود روغن کتان بغنی از انواع لیگنان باشید. بهترین راه مصرف روغن کتان اضافه کردن آن به غذاهایی نظیر سالادها است. اما نباید از روغن مزبور برای پخت و پز استفاده کنید، چون گرما سبب نابودی اسیدهای چرب سالم در روغن کتان میشود.
اگر از تنگی نفس، التهاب معده (گاستریت) یا التهاب روده کوچک رنج می برید، اضافه کردن فرآورده های این گیاه را به غذاهای مختلف آزمایش کنید. دانه کتان منبع خوبی از لعاب است که به مثابة ملین عمل می کند. در صورتی که دانه کتان کوبیده شده، خرد شده یا آسیاب نشده استفاده می کنید، حتماً مایعات، به ویژه آب کافی مصرف کنید.
میزان مصرف
* یک قاشق غذایی دانه این گیاه به صورت کامل یا کوبیده شده (اما نه آسیاب شده) با ۱۵۰ میلی لیتر مایعات روزانه دو یا سه بار برای درمان التهاب معده و التهاب روده کوچک. دو یا سه قاشق غذاخوری بذرهای خرد نشده همراه با ۱۰ برابر آب به عنوان مسهل حجیم شونده.
* ضماد: ۱۰۰ گرم دانه خیس خورده در آب جوش به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه را صاف کنید و وسط دو لایه پنیر قرار دهید و استفاده کنید.
* دم کرده (مایعی که از طریق جوشاندن گیاه در آب تهیه میشود): ۱۵ گرم بذر خرد نشده خیس خورده در یک لیوان آب به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه.
* روغن کتان: یک قاشق غذاخوری روغن به طور روزانه به غذاهایی نظیر سالاد اضافه شود.
نکات احتیاطی
اگر مقدار مصرفی روغن کتان را رعایت کنید، با هیچگونه عارضه ای مواجه نخواهید شد. اما اگر میزان مصرف آن بالا باشد و آب کافی نخورید، ممکن است با ناراحتی داخلی مواجه شوید.
اگر باردار یا شیرده هستید می توانید کتان بزرک و روغن کتان بزرک را به غذایتان اضافه کنید. اما اطمینان یابید که بیشتر از مقدار توصیه شده مصرف نکرده باشید و این موضوع را ابتدا با پزشک معالج خود مشورت کنید.
تداخل های احتمالی
از مصرف همزمان دانة کتان با سایر داروها یا تقویت کننده های غذایی اجتناب ورزید. کتان
می تواند روند جذب سایر داروها، ویتامینها و مواد معدنی را کند کند. قبل از مصرف این گیاه در صورتی که دارویی را به طور مرتب استفاده می کنید (خواه به صورت نسخه تجویزی یا غیر تجویزی) با پزشک معالج خود مشورت کنید.

[بهـمن]

خوک طلایی
خوک طلایی برای اولین بار توسط بومیان قبایل آمریکایی به ساکنین اولیه آمریکا معرفی شد. قبایل بومیان آمریکایی آنرا به صورت رنگ موی زرد رنگ و همچنین به عنوان مایع و آب شستشوی بیماریهای پوستی، تورم چشم ها و انواع گوناگون زکام (مثل سرماخوردگیها و آنفلونزا) مصرف می کردند. گیاه خوک طلایی می تواند در درمان عوارضی نظیر التهاب دها، گلودرد، التهاب زخم، التهاب لثه ها (لثه های عفونی)، درد معده، اسهای، سوء هاضمه،‌ یبوست، انواع زخم ها، سرماخوردگیها و آنفلونزا، خارش مهبل، درد گوش، التهاب ملتحمه جزیی (التهاب چشم) یا سایر ناراحتیهای چشم مؤثر واقع شود. (در صورت تداوم ناراحتی و خارش چشم به بیش از چند روز یا در صورت شدید بودن آن با پزشک معالج خود مشورت کنید).
این گیاه در درمان بریدگیها، خراشها، سوختگیها و آکنه و همچنین کاهش میزان قند خون بالا (دیابت) مؤثر واقع میشود.
معرفی گیاه
خوک طلایی، گیاه کوچی با تک ساقه کرکردار است. این گیاه دارای برگهای پنج ضلعی و دندانه دار، گلهای ریز و میوه ای شبیه تمشک است. ساقه ریشه ای تلخ این گیاه یا ریشه آن دارای رنگ زرد قهوه ای روشن و ظاهری پیچ در پیچ و ناصاف است. خوک طلایی وحشی را می توان به مقدار فراوان در اراضی سایه ای شمال ایالات متحده آمریکا یافت اما این گیاه امروزه بیشتر در مزارع رشد می کند.
ترکیبات گیاه
خوک طلایی حاوی عنصری به نام “بربرین” است که بسیاری از باکتریهای عامل اسهال را از بین می برد. بربرین همچنین سبب نابودی طیف وسیعی از سایر انواع جرمها نظیر عوامل فاسد شدن خمیر و همچنین انگلهای مختلف از قبیل کرمهای نواری و ژیاردیا می گردد. بربرین می تواند سبب فعال شدن گلبولهای سفید خون شود و آنها را در مبارزه با عفونت توانمند سازد. بنا به دلایل، بربرین به عنوان داروی ضد عفونت همه جانبه اعم از خارجی یا داخلی تلقی میشود. خوک طلایی همچنین سبب تحریک تولید زرداب میشود، مایعی که از کبد شما ترشح میشود و به هضم چربیها کمک می کند. خوک طلایی به عنوان تونیک درمانی برای درمان مجرای گوارشی مصرف میشود و تصور میشود در درمان یبوست و بواسیر مزمن مؤثر باشد.
اشکال موجود
خوک طلایی به شکل قرص (با محتوای مختلف)، پودر ریشه به صورت انواع کپسول (با محتواهای مختلف) تنتورهای الکلی و عصاره های دارای الکل کم یافت میشود.
نحوة مصرف
* انواع کپسول یا قرص خوک طلایی: ۵۰۰ تا ۲۰۰۰ میل گرم روزی سه بار.
* عصاره خوک طلایی (خیلی متمرکز و فشرده): ۰/۰۳ تا ۰/۱۲ گرم روزی سه بار.
* برای درمان بریدگیها، خراشها، سوزشها و آکنه غیرعفونی عصاره یا تنتور آن را روی پارچه تمیزی بگذارید. سپس پارچه مزبور را به آرامی روی نقطه مورد نظر قرار دهید.
* برای درمان درد گوش آنرا با روغن زیتون مخلوط و مانند قطره گوش از آن استفاده کنید.
* برای درمان گلو درد، لثه های ملتهب یا دهان متورم به صورت زیر برای شستشوی دهان از آن استفاده کنید. در یک لیوان حاوی آب گرم یک چهار قاشق غذاخوری عصاره گیاه مزبور را مخلوط کنید یا اینکه محتوای یک کپسول پودر خوک طلایی را در یک لیوان آب گرم حل کنید (البته کاملاً حل نخواهد شد). از این محلول برای شستشوی نقطه مورد نظر و غرغره دهان استفاده کنید.
* برای رفع خارش و ناراحتی مهبل، دوش خوک طلایی را به شکل زیر تهیه کنید: یک چهارم قاشق غذاخوری نمک را با نصب قاشق غذاخوری از دوش مخلوط کنید یا اینکه محتوای یک عدد کپسول پودر خوک طلایی را در یک لیوان آب گرم حل کنید. بگذارید به خوبی ترکیب صورت بگیرد و قبل از مصرف آنرا، به منظور تفکیک هر نوع ذرات معلق، از صافی عبور دهید (تا می توانید این ترکیب را پاک نگه دارید). مصرف بیشتر از حد دوش می تواند شما را در قبال برخی از انواع خاص عفونتهای مهبل آسیب پذیر کند. اگر ناراحتی عارض شده بعد از چند روز بهبود پیدا نکرد، با پزشک معالج خود مشورت کنید.
* مایع شستشوی تهیه شده از گیاه خوک طلایی برای درمان عفونتها و انواع خارشهای چشم مفید است. برای این منظور یک چهارم قاشق غذاخوری نمک و نصف قاشق غذاخوری داروی خوک طلایی یا محتوای یک عدد کپسول آن را در یک لیوان آب گرم حل کنید و سپس برای تفکیک ذرات، آنرا از صافی عبور دهید، اگر رنگ این محلول به حالت تیره تغییر پیدا کرد آنرا دور بریزید چرا که تغییر رنگ نشان رشد باکتری در آن است.
نکات احتیاطی
* در صورت باردار بودن یا داشتن فشارخون بالا از مصرف داروی خوک طلایی پرهیز کنید.
* اگر خوک طلایی به مدت زیاد مصرف شود ممکن است سبب خارش پوست بدن، ناراحتی دهان،‌گلودرد و مهبل گردد. همچنین می تواند یکسری باکتریهای مفید سیستم هاضمه را نابود کند که در نتیجه سبب بروز تهوع و اسهال می گردد.
* میزان مصرفی بالا همچنین با توانایی جذب ویتامین b بدن تداخل می کند.
تداخل های احتمالی
شناخته شده نیست

[بهـمن]

ختمی
مشخصات گیاه:
گیاهی است علفی و پایا از خانواده پنیرک (Malvaceae) و با ریشه منشعب زردرنگ و ساقه بلند افراشته پوشیده از برگ های متناوب . همه قسمت های این گیاه دارای کرک های نرم است و از بغل برگی خوشه های گل سفید یا صورتی ظاهر می شوند . دانه های آن کنار هم قرار می گیرند و میوه مدور و صفحه ای را بوجود می آورند و قسمت های ریشه ، گل و برگ های این گیاه قابل استفاده می شود.
موارد استفاده :
این گیاه در درمان بیماریهای سینه موثر است و ضد سرفه و خلط آور و نرم کننده می باشد . و از ریشه این گیاه علیه بیماری های معدی – روده ای استفاده میشود و همچنین گل ختمی اثر رفع تحریکات جلدی دارد .
آثار فارکولوژیک : آثار ضد میکروبی آن بر ضد Proteus Vulgaris ، Pseudomonas و Staphylococcus aurets به اثبات رسیده است .
همچنین موسیلاژ موجود در گیاه در موش های غیر دیابتی اثر پایین آوردن قند خون از خود نشان داده است .
مقدار مصرف :
۵-۲ گرم به صورت دم کرده ، سه بار در روز
منع مصرف و عوارض جانبی :
دردوران شیر دهی و بارداری شواهدی بر منع مصرف گیاه وجود ندارد . درهنگام استفاده همراه سایر مواد پایین آورنده قند خون آثار سینرژیستی آن گزارش شده است

[بهـمن]

خاکشی (خاکشیر)
مشخصات گیاه :
گیاهی علفی از خانواده شلغم ( Brassicaceae) می باشد که از دانه های ریز به رنگ زرد تیره یا قهوه ای روشن تشکیل شده است و سطحی ناصاف به شکل بیضی دارد و یک راس آن بریده و دارای حلقه ای قهوه ای رنگ شفاف است و دانه های خشک شده گیاه مورد استفاده می باشد .
موارد استفاده :
به عنوان رفع گرما زدگی ، ملین حجیم کننده استفاده می گردد.
آثار فارماکولوژیک :
خاکشی از دسته ملین های تشکیل دهنده مدفوع حجیم است و از طریق جذب آب باعث
افزایش حجم و رطوبت مدفوع می گردد . دانه های خاکشی را در طب سنتی علاوه بر این برای اسهال ، بالاخص در کودکان به کار می برند.
مقدار مصرف :
۴ تا ۸ گرم از دانه با کمی آب سرد میل شود.
منع مصرف و عوارض جانبی :
فر آورده های حجیم کننده را نباید برای بیمارانی که سابقه فشردگی مدفوع ، انسداد روده یا فقدان نیروی طبیعی کولن دارند ، تجویز کرد .
مصرف زیاد آن ممکن است سبب افزایش موقتی نفخ شکم شود . مواردی از واکنش افزایش حساسیت نیز گزارش شده است . خطر انسداد روده یا مری با فشردگی مدفوع به ویژه در صورتی که خشک شود ، وجود دارد . بنابراین باید آن را همراه با مقدار کافی مایع مصرف کرد و قبل از خواب نیز نباید مصرف شود.

[بهـمن]

خار مریم
خار مریم به رفع علایم هپاتیت، سیروز و حالات التهابی کبد کمک می کند. خار مریم یکی از مهمترین گیاهان دارویی معروف به درمان اختلالات کبدی محسوب می شود. حتی یونانیان باستان نیز می دانستند که خار مریم در درمان یرقان مفید است. پزشکان قرون وسطی از این گیاه در درمان ناراحتیهای کبد و سایر ناراحتیها استفاده می کردند و مادران شیرده نیز از برگ خار مریم برای افزایش شیر خود برای تغذیه کودکشان استفاده می کردند.
میوه خار مریمحاوی عنصر فعالی به نام “سیلی مارین” است. سیلی مرین ترکیبی حفاظت کننده از کبد در درون خار مریم است. این عنصر سلولهای آسیب دیده کبد را که در اثر الکل و سایر مواد سمی صورت می پذیرد ترمیم می بخشد. عنصر مزبور از نابودی سلولهای جدید کبد در اثر مواد مشابه پیشگیری می کند.
معرفی گیاه
خار مریم اصالتاً بومی منطقه مدیترانه است. این گیاه امروزه در سرتاسر نقاط دنیا از اروپا تا آسیا و از آفریقا تا آمریکای شمالی گسترده شده است. این گیاه تنومند معمولاً در مناطق خشک و آفتابی رشد می کند. ساقة‌ این گیاه در قسمتهای فوقانی خود شاخه می دهند و ارتفاع و طول این گیاه از ۴ تا ۱۰ پا می رسد. برگهای این گیاه پهن و دارای خالها یا رگه های سفید است. گلهای آن قرمز ارغوانی است. میوة ریز و پوست سفت آن قهوه ای، لک دار و براق است. این گیاه به آسانی رشد می کند و در طول کمتر از یک سال به سرعت به بلوغ می رسد.
ترکیبات گیاه
فرآورده های این گیاه از تخمهای داخل میوه تهیه می شوند. تخمهای آن حاوی ۱/۵ تا ۳ درصد سیلی مارین است. سیلیمارین در واقع از گروهی از عناصر به نام فلاون لیگناند تشکیل شده است. مهمترین فلاون لیگنان همانا “سیلی بارین” (که گاهاً به آن سیلی بین گفته میشود) است. سایر عناصر فلاون لیگناند موجود در سیلی مارین عبارتند از: ایزوسیلابین، دی هیدروسیلی بین، سیلی دیانین و سیلی چرستین.
اشکال موجود
* انواع کپسولهای استاندارد تهیه شده از خار مریم خشک (هر کپسول حاوی حدود ۱۲۰ تا ۱۴۰ میلی گرم سیلی مارین است).
* چندین نوع چای حاوی عصاره استاندارد.
* عصاره مایع.
* تنتور.
نحوة مصرف
خار مریم از آسیب دیدگی کبد در اثر مواد شیمیایی خطرناک و الکل جلوگیری می کند. سیلی مارین ضد اکسید به مراتب قویتر از ویتامین C , E عصاره های استاندارد خار مریم در درمان سیروز کبدی، هپاتیت B مزمن، بیماریهای الکلی مزمن کبد و آسیبهای وارده بر کبد در اثر مواد سمی مؤثر است.
سیلی مارین مؤثرترین عامل خنثی کننده مسمویت مرگ بار ناشی از خوردن قارچ سمی است. عصاره استاندارد این گیاه می تواند در صورت مصرف آن ۱۰ دقیقه بعد از خوردن قارچهای مرگبار (Amanito Phalloides) از مسمومیت مربوط پیشگیری کند. اگر قارچ شمی خورده اید یا هرگونه ماده سمی مصرف کرده اید فوراً همیشه خود را به پزشک برسانید.
اگر با مشکلات و ناراحتی کبد دست به گریبان هستید یا اگر الکل زیاد مصرف می کنید (یا در گذشته زیاد مصرف می کردید) پزشک معالج شما احتمالاً مصرف خار مریم را توصیه خواهد کرد.
این گیاه می تواند در رفع عارضه کبد در صورت مصرف زیاده از حد استامینوفن (مسکن غیر آسپیرینی) مؤثر باشد. گیاه خار مریم همچنین در افزایش میزان جریان صفرا مؤثر است و به کاهش علایم بیماری پسوریازیس کمک می کند. لازم است از کپسولهای استاندارد استفاده کنید. این توصیه بدان خاطر است که سیلی مارین موجود در تخم خار مریم را نمی توان به راحتی جذب کرد. سیلی مارین در صورت متمرکز بودن به سرعت وارد سیستم بدن شما میشود و این ماده به صورت کپسول از فشردگی بیشتری برخوردار است. از مصرف عصاره های الکل اجتناب کنید. میزان مصرفی توصیه شده این گیاه عبارت از مصرف روزانه ۱۲ تا ۱۵ گرم گیاه خشک (۲۰۰ تا ۴۰۰ میلی گرم سیلی مارین) است. اگر بنا به آسیب دیدگی کبد از خار مریم استفاده می کنید (آسیب دیدگی ناشی از الکل،‌ انواع دارویا مواد شیمیایی)، میزان توصیه شده مصرف روزانه سه بار ۱۲۰ میلی گرم گل خار مریم (حدود سه کپسول) است. شکل جدیدی از خار مریم به نام کمپلکس سیلمارین- فسفوتیدیل کولین نیز وجود دارد. این نوع ماده دارویی بهتر از خار مریم استاندارد جذب بدن میشود. در آزمایشهای بالینی این داروی جدید به تنهایی بهتر از سیلمارین در درمان اختلالات کبد عمل کرده است.
فسفاتیدیل کولین به عنوان عنصر اساسی در غشاء سلول به سیلمارین کمک می کند تا به راحتی به غشاء سلول بچسبد. این حالت از ورود و نفوذ مواد سمی به درون سلولهای کبد جلوگیری می کند. دوز مصرفی توصیه شده از کمپلکس سیلمارین-فسفاتیدیل کولین عبارت است از مصرف روزی ۲ بار ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلی گرم.
نکات احتیاطی
سازمان دارو و مواد غذایی آمریکا خار مریم را به عنوان یک مکمل غذایی منظور کرده است و از اینرو هیچ محدودیتی در استفاده از آن وجود ندارد. اگر طبق دستور مصرف، این گیاه دارویی را مصرف کنید هیچ خطری متصور نیست. گاهی اوقات این گیاه اثر ملین خفیف دارد. اگر چنین حالتی رخ دهد، مقداری از مواد فیبری نظیر قند، پسیلیوم، سبوس جو یا پکتین میل کنید. مصرف این نوع فیبر باید از شلی مدفوع و هر نوع ناراحتی گوارشی را برطرف کند.
تداخل های احتمالی
خار مریم را می توان در کنار سایر گیاهان دارویی، مکملهای غذایی وداروها مصرف کرد. باید از پزشک معالج خود در خصوص میزان مصرف خار مریم در صورت ابتلا به اختلال و ناراحتی کبد یا هر نوع وضعیت درمانی حاد سؤال کنید

[بهـمن]

نستــــرن کــوهی
خواص دارویی:
نسترن کوهی از گیاهان دارویی ارزشمندی است که مردم اکثر سرزمینها از میوه های این گیاه برای درمان بعضی از بیماریها استفاده می کنند. از میوه نسترن کوهی میوه بدون دانه و حتی از دانه آن به عنوان دارو یاد شده است.میوه این گیاه سرشار از ویتامین c است و سایر ویتامینها را نیز دارا می باشد و برای جبران کمبود ویتامینهای بدن استفاده می شود.
در برخی از کشورها از میوه های نسترن کوهی مربا یا مارمالاد تهیه می کنند مواد موثره این گیاه سبب کاهش اسید اوریک و معالجه ناراحتیهای ناشی از نقرس می گردد. از این مواد همچنین برای مداوای تورم کلیه و مجاری ادراری استفاده می شود. روغن دانه های نسترن کوهی در صنایع بهداشتی و آرایشی مورد استفاده فراوانی دارد. صرف نظر از خصوصیات دارویی این گیاه جنبه های زینتی آن در فضای سبز (بخصوص در مناطقی که از نظر شرایط آب و هوایی و خاکی از وضعیت خوبی برخوردار نیستند) در خور توجه بوده و حتی در اغلب اوقات به عنوان پایه برای رزهای زینتی مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه پراکنش زیادی در کشور دارد و حتی در بعضی نقاط به عنوان علف هرز در مزارع رشد می کند.
مشخصات گیاه:
نسترن کوهی گیاهی گیاهی درختچه ای و چند ساله است و بطور خودرو در مناطق خشک روی صخره ای و حتی در بوته زارها می روید. ارتفاع آن ۳ – ۰٫۵ متر است. ساقه آن مستقیم و استوانه ای شکل است و و انشعابات متعددی دارد که گیاه را پرپشت و استوانه ای شکل می سازد، ساقه ها پوشیده از تیغ بوده و برگها مرکب شانه ای و دندانه دار است.تعداد برگچه ها فرد و بین ۷ تا ۱۱ عدد است. گلها معطر، گلبرگها سفید یا صورتی (گلدهی اردیبهشت تا خرداد)، میوه قرمز روشن (در مرحله رسیدگی کامل به رنگ قرمز تیره مایل به قهوه ای) و سرشار از ویتامین c (0.3تا ۱٫۵%) می باشد.
نیازهای اکولوژیکی:
این گیاه در سایه آفتاب می روید و خشکی را به خوبی تحمل می کند. مناسب ترین خاکها برای کشت نسترن کوهی خاکهای با بافت متوسط و سنگین حاوی مقادیر متوسط مواد و عناصر غذایی است ولی در مجموع گیاهی مقاوم به شرایط نامساعد است و در مناطقی که دارای محدودیت آب یا خاکهای غیر حاصلخیزی است نیز به خوبی رشد و نمو می کند.
تکثیر گیاه:
تکثیر نسترن کوهی توسط بذر صورت می گیرد . پس از جمع آوری دانه های داخل میوه آنها را باید کشت کرد. دانه ها برای مدت نسبتا طولانی قوه نامیه (قدرت جوانه زنی) مناسبی دارند. دانه ها را در اواسط شهریور ماه اقدام به کشت در خزانه های مخصوص می کنند. پس از آبیاری مناسب، منظم و وجین علفهای هرز سطح خزانه ، در بهار سال آینده بذرها سبز می شود و در پاییز به زمین اصلی منتقل می کنند.به علت پر رشد بودن سریع فاصله ردیفها پر می شود.
کاربرد:
بلوارها ، حاشیه جاده ها و در داخل پارکها (قسمتی که بافت خاک مناسب کشت گیاهان دیگر را ندارد)
برداشت محصول:
هنگامی که رنگ آن قرمز براق شد. چنانچه میوه با سرما مواجه شود یا مدت بیشتری روی گیاه بماند قسمت گوشتی میوه نرم و خمیری می شود و فاقد ویتامین c و ارزش دارویی می شود. برداشت میوه نارس نیز مطلوب نیست زیرا ویتامین آن کم است.
برای خشک کردن میوه از خشک کنهای الکتریکی استفاده کرد و در دمای مناسب برای خشک کردن ۸۰ تا ۹۰ درجه سانتیگراد است و رطوبت مجاز در میوه های خشک شده ۱۲% است مقدار میوه ۸ تا ۱۰ تن در در هکتار است

[بهـمن]

جینکو
بیشتر از چهارصد مورد تحقیقات منتشر شده
در باره عصاره جینکو انجام گرفته است که این مطالعات تحقیقاتی گیاه مزبور را در زمره بهترین مورد گیاهی تحقیق شده در میان داروهای گیاهی قرار داده است. این گیاه متداول ترین داروی گیاهی در آلمان و فرانسه است و در میان پنج مورد پر نسخه در آن کشورها قرار دارد. عصاره جینکو به درمان ناراحتیهای گردش خون بویژه نارسائی خون در مغز که سبب از دست دادن قدرت حافظه، وزوزگوش، اختلال هوشیاری، سردرد و افسردگی بویژه در افراد مسن می گردد، کمک می کند. این گیاه دارای خواص ضد اکسیدی قوی نیز است و از آسیب دیدگی سیستم عصبی مرکزی، قلب و عروق و همچنین از اثرات پیری جلوگیری می کند.
عصاره جینکو روند جریان خون را از طریق تقویت رگهای خون و کاهش چسبندگی پلاکتهای خون (که جریان خون را حتی در صورت وجود سختی رگها تسهیل می کند)، بهبود می بخشد. این گیاه نه تنها به بهبود روند جریان خون به مغز کمک می کند بلکه جریان خون به اندامها را افزایش می دهد و در پیشگیری یا درمان بیماریهای قلبی و سکته مغزی مؤثر واقع میشود. این گیاه همچنین در پیشگیری از آسیبهای مغزی افرادی که پا به سن می گذارند فوق العاده مؤثر واقع میشود. براساس برخی از مطالعات جزیی معلوم گشته است که عصاره جینکو می تواند ناتوانی ناشی از جریان مختل خونی را کمتر کند. این عصاره همچنین می تواند برخی از علایم پیش قاعدگی، به ویژه احتباس مایعات بدن را کاهش دهد.
معرفی گیاه
جینکو قدیمی ترین گونه درختی است. این گیاه از قدرت سازگاری فوق العاده ای، برخوردار است به طوری که حتی در عصر یخبندان و بمب اتمی هیروشیما، بقای خود را حفظ کرد. یک درخت واحد ژینکو می تواند تا ۱۰۰۰ سال عمر کند و ارتفاع آن به ۱۲۰ پا برسد. این گیاه دارای شاخه های کوتاه با برگهای پنکه ای است و میوه غیرخوراکی دارای بوی تندی تولید می کند. میوه این گیاه حاوی تخم داخلی خوردنی است. هر چند که طب گیاهی چین در طول قرنهای متمادی هم از برگ جنیکو و هم از تخم آن استفاده کرده است، لیکن تحقیقات کنونی روی عصارة ‌جنیکوی استاندارد معطوف شده است که از برگ آن حاصل میشود. عصارة‌ مذکور فوق العاده غلیظ و به مراتب مؤثر تر از سایر فرآورده های حاصل از سایر برگها است.
ترکیبات گیاه
جنیکو مرکب از “گلیکوزید جنیکو”، چندین نوع مولکول “ترپین” مختص این گیاه (گینکولید و بیلوبالید) و اسیدهای عالی است. تصور می رود مولکولهای ترپین خاص باعث میشود جنیکو از خاصیت مبارزه با بسیاری از اثرات پیری برخوردار باشد. این ویژگی ترپین شامل بهبود گردش خون، کاهش تورم و حفاظت از آسیب دیدگی سلولهای مغز در اثر کمبود اکسیژن
می گردد.
اشکال موجود
عصارة جنیکوی استاندراد شده باید حاوی ۲۴ درصد گلیکوزید فلاون جنیکو (عصاره ۵۰:۱) و ۶ درصد لاکتون ترپین باشد. چندین نوع مختلف عصاره جنیکوی تجاری در ایالت متحده قابل دسترسی است. انواع کپسولها وتنتور این گیاه دارویی نیز یافت می شود.
نحوة‌ مصرف
عصاره جنیکو بخش اعظم آسیبهای ناشی از پیری بویژه صدمات وارده بر سیستمهای جریان خون و عصبی را ترمیم می کند. عصاره مزبور همچنین سبب تقویت رگهای خونی می شود. در نتیجه غالباً برای افراد مسن تر که از علایم زوال عقل نظیر اختلال هوشیاری، از دست رفتن حافظه انواع سردرد، افسردگی و وزوز گوش رنج می برند، توصیه میشود. پزشک معالج شما قبل از توصیه عصاره جنیکو تشخیص خواهد داد که این حالات به اختلال جریان خون مغز بستگی دارد یا به حالتی دیگر. بیمارانی که از گرفتگیهای پا ناشی از نارسایی جریان خون رنج می برند نیز در اثر مصرف عصارة جنیکو سیستم جریان خون و سیستم عصبی را تقویت و از آنها مراقبت می کند، در پیشگیری از بیماری و سکته قلبی و شروع زوال عقل نیز مؤثر واقع میشود. بروز نتایج اولیه چهار تا شش هفته طول می کشد، اما باید فراتر از این زمان جمع آوری نتایج حاصله تداوم یابد. در طول شش ماه اول نباید انتظار تغییرات زیادی داشت.
* مصرف روزانه دو تا سه بار عصارة ۵۰:۱ استاندارد جمعاً به میزان ۱۲۰ میلی گرم حاوی ۲۴ درصد گلیکوزید فلاون. اگر به بیماری زوال عقل شدید یا آلزایمر مبتلا هستید، می توانید میزان مصرفی روزانه را به ۲۴۰ میلی گرم برسانید.
* انواع کپسول گیاه خشک حاوی ۱۰ میلی گرم عصاره استاندارد (۱ تا ۳ کپسول روزی سه بار).
* تنتور (۱:۵): ۲ تا ۴ میلی لیتر روزی سه بار.
* عصاره مایع ۰۱:۱): ۱ تا ۳ میلی لیتر روزی سه بار.
نکات احتیاطی
عصاره جینکو خیلی بی خطر و عوارض جانبی آن خیلی نادر است. در موارد معدودی عوارضی نظیر ناراحتی مجرای معده ای- روده ای، انواع سردرد و سرگیجه گزارش شده است. اما تصور نمیشود عصارة جینکو سبب تغییر ضربان قلب و فشارخون یا تغییر میزان کلسترول و تری گلیسرید گردد. از آنجا که این عصاره از تجمع پلاکتهای خونی (چسبندگی) جلوگیری می کند، پاره ای نگرانیها وجود دارد که مبادا جینکو سبب افزایش خونریزی داخل مغزی شود. عصارة مزبور را با احتیاط بیشتر با سایر عوامل رقیق کننده خون نظیر (کومادین) مصرف کنید. میوه جینکو را با دست جابجا نکنید یا آنرا قورت ندهید.
کمیسیون آلمانی e گزارش می دهد که حساسیت بیش از حد نسبت به فرآورده های جینکو تنها دلیل شناخته شده اجتناب از مصرف عصارة آن است.
اگر باردار هستید باید در مصرف جینکو احتیاط کنید، چون ما اطلاعات مؤید اثرات عصاره جینکو در دورة بارداری دسترسی نداریم. از تجویز عصارة مزبور به نوزادان و کودکان پرهیز کنید.
تداخل های احتمالی
شناخته شده نیست.

[بهـمن]

توت مار
بیشتر از دو قرن پیش بومی های آمریکا کشف کرده اند ریشه گیاه توت مار(Cimiafuga Racemosa) در درمان بسیاری از بیماریهای زنان از جمله گرفتگی (کرامپ) دوره قاعدگی و گرگرفتگی، سردردها، تحریک پذیری و سایر علائم یائسگی مؤثر بوده است. از آنجا که این گیاه بیشتر در درمان زنان مورد استفاده قرار می گیرد، آنها توت مار را “زلف پیر” خواندند. ناراحتی ناشی از یائسگی معمولاً با استفاده از داروی ترکیبی هورمون زنانه استروژن درمان میشود. استروژن میلیونها زن را در طول تغییرات زندگی کمک کرده است، هر چند غالباً دارای عوارض جانبی نیز است. جدی ترین عارضه جانبی آن خطر ابتلا به سرطان سینه است (بسیاری از زنان از سرطان سینه آنقدر وحشت دارند که رنج یائسگی بدون درمان را تحمل می کنند) تعداد معدود اما فزاینده ای از زنان که درصدد آرامش بدون عوارض جانبی استروژن بودند به فواید توت مار پی بردند. گیاه درمانی می تواند همانند استروژن، موجب آرامش باشد بدون اینکه عوارض جانبی جدی در پی داشته باشد.
توت مار در درمان ناراحتیهای زیر مؤثر بوده است:
* ناراحتی قبل از قاعدگی.
* قاعدگی دردناک.
* گر گرفتگی.
* سردرد ناشی از یائسگی.
* تپشهای قلبی ناشی از یائسگی.
* عصبیت و تحریک پذیری ناشی از یائسگی.
بومیهای آمریکا از این گیاه برای درمان سایر عوارض غیرمربوط به قاعدگی یا یائسگی استفاده می کردند. دانشمندان امروزه بتوانائی توت مار در درمان یک سری بیماریها خوشبین هستند. اما این عده از دانشمندان فواید آنرا در درمان کامل این بیماریها به اندازه اثر آن در درمان قاعدگی و یائسگی مطالعه نکرده اند. سایر حالاتی که میتوان با مصرف این گیاه درمان کرد شامل موارد زیر است:
* التهاب، مانند آرتریت و روماتیسم.
* فشار خون نسبتاً بالا.
*احتقان تنفسی ناشی از سرماخوردگیها
میزان مصرف
میزان مصرفی روزانه این دارو ۴۰ میلی گرم است. اگر تنتور توت مار را مصرف می کنید، این میزان با ۲ میلی لیتر ۳ بار در روز با آب یا چای برابر خواهد بود. ممکن است انواع کپسول یا قرص آنرا ترجیح دهید. مصرف ۲ عدد کپسول یا قرص با میزان مصرفی روزانه توصیه شده برابر خواهد بود. بمنظور تهیه نوشیدنی این دارو، ۲۰ گرم از ریشه خشک شده آنرا با ۱ لیتر آب مخلوط کنید، سپس آنرا بجوشانید و بعد از آن به مدت ۲۰ الی ۳۰ دقیقه آنرا تا زمانی که میزان آب موجود در آن تا ۱/۳ کاهش یابد، بهم زنید. سپس آنرا از صافی عبور دهید، رویش را بپوشانید و در یخچال یا هوای خشک و خنک نگه دارید. مایع مزبور را می توان تا ۴۸ ساعت نگه داشت اگر میزان مصرفی توت مار شما متفاوت است، طبق دستورالعمل تولید کننده یا پزشک خود عمل کنید. همانند اغلب داروها و تقویت کننده ها، به پزشک خود علاقه خود را مبنی بر مصرف توت مار ابراز کنید. باید پس از شش تا هفت هفته مصرف، بهبود خود را حاصل کنید. مصرف آنرا بمدت شش ماه ادامه دهید.
نکات احتیاطی
تحقیقات بعمل آمده در آلمان نشان داده است که عوارض جانبی جدی از توت مار بر جای
نمی ماند. به نظر نمی رسد که مصرف دارویی آن سبب افزایش خطر سرطان زنان گردد، هر چند باید قبل از مصرف آن در صورتی که سرطان داشته اید یا در زمره افراد در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان هستید با پزشک معالج خود مشورت کنید. در صورت شیردهی یا باردار بودن از مصرف توت مار اجتناب ورزید. مصرف توت مار سبب تحریک انقباضها و تولد نوزاد نارس می گردد.
در پاره ای از بیماران که میزان مصرفی بالایی داشتند عوارض جانبی از قبیل موارد زیر گزارش شده است:
* درد شکم، اسهال، سرگیجه، سردرد، دردهای مفاصل، تهوع، ضربان قلب کند، لرزش، ضعف بینایی و استفراغ.
توت مار سیاه را با توت مار آبی که نوعی گیاه طبی و مشابه آن است اشتباه نگیرید. اما دانشمندان هنوز توت مار آبی را بطور کامل مطالعه نکرده اند و بی خطر بودن آن هنوز قطعی نیست.
تداخل های احتمالی
از آنجا که توت مار سیاه مثل استروژن عمل می کند، عوارض جانبی آن اگر توأم با داروهای هورمونی مصرف شود به مراتب بیشتر است. اگر قرض ضد بارداری مصرف می کنید یا تحت درمان جایگزینی هورمون (HRT) هستید، از مصرف توت مار اجتناب ورزید

[بهـمن]

تخم کرفس
تخم کرفس، که طعم تند و نشاط آور آنرا می توانید هنگام مصرف انواع ترشیها یا کلم شور بچشید، داروی گیاهی مفیدی نیز محسوب می شود. تخم کرفس در طول قرنهای متمادی، در سرتاسر جهان کاربردهای متنوعی داشته است. بررسیهای اخیر علمی نشان داده است که برخی مواد شیمیایی موجود در تخم کرفس واقعاً می تواند در درمان مشکلاتی نظیر فشارخون بالا، ورم مفاصل و اضطراب مؤثر واقع شود. تخم کرفس در پیشگیری از سرطان نیز مؤثر است.
تخم کرفس ازدیرباز برای درمان ورم مفاصل و اسپاسم عضله مورد استفاده بوده است. وجود چندین عنصر شیمیایی در تخم کرفس از التهاب جلوگیری می کند و درد را تسکین می بخشد. سایر مواد شیمیایی موجود، عضلات موجود در اسپاسم را آزاد می کنند. تخم کرفس حاوی کلسیم است که در شل کردن گرفتگیهای عضله کمک می کند.
برخی مواد شیمیایی موجود در تخم کرفس خاصیت ضد باکتری دارد در حالیکه برخی دیگر ادرارآور است، بدین معنا که به تخلیه آب بدن در قالب ادرار کمک می کند. این کار باکتریها و مواد معدنی را که سبب تشکیل انواع سنگهای مثانه و کلیه میشوند، شستشو می دهد.
برخی از عناصر شیمیایی موجود در این گیاه خاصیت کاهش فشار شدید رگها را دارند، بدین معنا که در کاهش فشار خون مفید واقع میشود. تخمهای کرفس حاوی مقدار معتنابهی کلسیم است که این عنصر نیز فشار خون را پائین می آورد.
مصرف این گیاه در طب سنتی برای درمان نقرس و سنگهای کلیه سابقه طولانی دارد. این ماده میزان اسید اوریک بدن را کاهش می دهد.
تحقیقات بعمل آمده روی حیوانات آزمایشگاهی نشان می دهد که تخم کرفس از آسیب کبدی ناشی از مواد شیمیایی سمی پیشگیری می کند. این ماده در طول قرنهای متمادی بعنوان تونیک کبد مورد استفاده قرار گرفته است. تخم کرفس عضلات رحمی را تقویت می کند که به افزایش جریان خون قاعدگی منجر میشود. ماده ای دیگر در این گیاه “لیمونین” است که به عنوان یک آرامبخش خفیف عمل می کند. کلسیم موجود در تخم کرفس اعصاب تحت فشار را آرام می بخشد. این گیاه همچنین از ابتلا به سرطان پیشگیری می کند. به عنوان مثال یکسری از عناصر شیمیایی موجود در تخم کرفس از تولید تومور ها در حیواناتی که در معرض مواد سرطان زا قرار گرفته بودند، جلوگیری نمود.
معرفی گیاه
تخم کرفس، از همان گیاهی تهیه میشود که شاخ و برگ آنرا مصرف می کنیم یا در طبخ غذا استفاده می کنیم. اگر هرگز شاخ و برگ آنرا در زیستگاه طبیعی اش مشاهده نکرده اید باید خاطر نشان ساخت که کرفس نوعی گیاه نازک و کشیده است که طول آن به دو تا سه پا می رسد. این گیاه دارای سه تا پنج برگ متشکل از بخشهای متعدد و گلهایی دارای گلبرگهای سفید ریز است. تخم های کرفس از گلهای این گیاه تهیه و خیلی ریز با رنگ قهوه ای سیر با بوی قوی و خوشایند است
ترکیبات گیاه
ترکیبات این گیاه عبارتند از: روغنهای سیال (از جمله آپول)، فلاونیدها، بورون، کلسیم، آهن، لیمونین، سدیم، روی، ان-بوتیل، فاتالید ۳، اسید آلفالینولنیک، b ادوسمول، گواکول، ایزوایمپراتورین، P – سایمین، ترپنین – ۴- ال و آمبلیفرون.
اشکال موجود
تخمهای تازه یا خشک، انواع قرص، انواع کپسول، حاوی روغن تخم کرفس، عصاره تخم کرفس که عناصر و ترکیبات فعال آن بوسیله الکل یا گلیسیرین استخراج شده است.
نحوه مصرف
* کپسول یا قرص روغن تخم کرفس: روزانه سه بار یک یا دو کپسول یا قرص، بنا به تجویز و دستور پزشک معالج.
* عصاره تخم کرفس: روزانه سه بار ۱/۴ تا۱/۲ قاشق چایخوری یا طبق دستور پزشک معالج (همیشه آنرا به هنگام مصرف غذا با انواع مایعات یا با آب مصرف کنید، مگر اینکه پزشک معالج طور دیگری توصیه کرده باشد.)
* خود تخمهای کرفس: برای تهیه چای کرفس مقداری آب جوش روی یک قاشق چایخوری تخم تازه کوبیده شده بریزید. قبل از خوردن بگذارید به مدت ۱۰ تا ۲۰ دقیقه خوب دم بکشد. روزی سه بار آنرا میل کنید.
نکات احتیاطی
* اگر باردار هستید یا احتمال آنرا می دهید، از مصرف این گیاه بپرهیزید.
* تخم کرفس، گیاه طبی بی خطری است. اما باید یک نکته را مدنظر قرار داد که اگر از آن بعنوان ادرار آور استفاده می کنید، ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. مواد و داروهای ادرار آور می توانند پتاسیم بدن شما را که ماده مقوی ضروری است، خالی کنند.
* همچنین، تخم کرفس را که مستقیماً از مزرعه می چینند مصرف نکنید. اغلب تخم ها که به قصد تکثیر گیاه بفروش می رسند آغشته به مواد و عناصر شیمیایی است و نباید مصرف داخلی داشته باشد.
تداخل های احتمالی
تاکنون هیچ عارضه ای شناخته نشده است.

[بهـمن]

بادرنجبویه
مشخصات گیاه :
گیاهی است علفی ، پایا از خانواده نعناع (Lamiaceae) به ارتفاع تا یک متر با بوی لیمو و با ساقه های راست که مقطع آن چهارگوش و برگ های متناوب بیضی شکل است . از بغل برگها گل هایی با کاسبرگ های رنگی اول زردرنگ بعد سفید و سپس به بنفش تبدیل می شوند. میوه آن فندقه و چهارقسمتی و تمام گیاه پوشیده از پرزهای ریز می باشد . که قسمت برگ و سرشاخه جوان گیاه قابل استفاده می باشد .
موارد استفاده :
این گیاه آرام بخش خفیف و خواب آور ملایم ، تنظیم کننده و مداوی ناراحتی های معده – روده است و برای تحریک ترشحات صفراوی ضد اسپاسم و ضد درد استفاده می گردد .
آثار فارماکولوژیک :
اسانس بادر نجبویه ، آثار آنتی هیستامینیک و ضد اسپاسم روی روده جدا شده خوکچه هندی از خود نشان داده است .
مقدار مصرف :
۱٫۵ – ۴٫۵ گرم از برگهای خشک گیاه به صورت دم کرده .
منع مصرف و عوارض جانبی :
باید در مصرف آن در هنگام اختلالات تیروئیدی احتیاط گردد . اسانس آن باید با دقت مصرف شود

[بهـمن]

بابونه رومی

به احتمال زیاد بابونه رومی، که به بابونه انگلیسی نیز معروف است، پیتر رابیت را به بستر خواب فرستاد تا همانطور که در داستان “بیتریکس پاتر” یعنی داستان “پیتر رابیت” آورده شده است، آرام و تسکین یابد. این داستان در ابتدای قرن بیستم به رشتة تحریر درآمد، اما امروزه بابونه هنوز هم در اروپا به عنوان یک داروی آرامبخش مورد استفاده قرار می گیرد. این گیاه همچنین برای درمان سوزش سردل و گاز اضافی که می تواند ناشی از حالت عصبیت باشد، بکار می رود. بابونه را در کرمهای صورت، نویدنیها، انواع رنگ مو، انواع شامپو و عطر نیز می توان یافت.
بابونه رومی می تواند میزان تهوع، استفراغ و تشکیل گاز در روده ها را کاهش دهد. این گیاه همچنین در ایجاد آرامش، کاهش ورم ناشی از بریدگیها یا بواسیر مفید واقع میشود، و شرایطی نظیر اگزما، التهاب لثه ها (ژنژیویت) را درمان می کند. مصرف آن عملاً شباهت به مصرف بابونة آلمانی دارد، و بنا به دلایل مستند این دو گیاه حاوی ترکیبات و عناصر فعال مشابهی هستند. بابونه رومی به اندازه بابونه آلمانی مورد تحقیق و بررسی نبوده است، لذا ادعا در خصوص فایده و اثر آن و در پاره ای موقعیتهای بهداشتی خاص باید با تحقیقات مضاعف تأیید گردد.
متأسفانه، این بدان معناست که بسیاری از مردم تصور می کنند مصرف بابونه رومی فایده ای ندارد. در حالی که بابونه رومی از مدتها قبل به بسیاری از چایها، پمادها و سایر انواع اقلام و ترکیبات دارویی اضافه میشود.
معرفی گیاه
بابونه رومی، بومی شمال غرب اروپا و شمال ایرلند است. در این مناطق به حالت خزیده و چسبیده به زمین می روید و ارتفاع آن نیز به یک پا می رسد. برگهای سبز خاکستری این گیاه از ساقه های آن ریشه می گیرند و گلهای آن مراکز زرد رنگی دارند که گلبرگهای سفید آنها را در بر گرفته و مینیاتور مروارید گونه ای را ایجاد کرده است. گلهای این گیاه بوی سیب می دهند.
ترکیبات گیاه
تهیه چای، پمادها، و عصاره های حاصل از بابونه موقعی صورت می گیرد که گلهای این گیاه غنچه سفید و زرد به خود گرفته باشند. اگز این شوفه ها چای درست نکنند، آنها را برای تولید روغن آبی رنگ که فواید درمانی دارد، می کوبند و می جوشانند. ترکیبات موجود در روغن این گیاه از پیشرفت ورم جلوگیری می کند و رشد باکتری ها، ویروسها و قارچها را که می توانند عامل درد باشند، کند می سازد
اشکال موجود
بابونه رومی به شکل گلهای خشک در قالب فله، چای، تنتور و همچنین در کرمها و پمادها یافت میشود
نحوه مصرف
بابونه رومی را به چند طریق می توان مصرف کرد. یکی از این حالات نوشیدن یک لیوان داغ چای بابونه در صورت درد معده یا اختلال خواب است. در کل، میزان ها مصرف بابونه که در پایین آورده میشود احتمالاً به تسکین انواع دردهای معده کمک و اشتهای شما را بیشتر می کند.
بابونه در کاهش درد دورة قاعدگی و تورم لثه ها، در صورتی که مبتلا به ژنژویت (التهاب لثه ها) باشید، مفید است.
* چای گلهای خشک این گیاه سه بار در روز به مقدار یک تا چهار گرم، یا عصاره با محتوای ۷۰ درصد الکل به میزان ۱ تا ۴ میلی لیتر، روزی سه بار.
* برای معالجه بواسیر یا مشکلات پوستی دو چای کیسه ای بابونه را به یک لگن آب اضافه کنید یا چندین قطره تنتور بابونه رومی مصرف کنید. اگر پماد بابونه را مصرف می کنید، فرآورده هایی را برگزینید که حاوی ۳ تا ۱۰ درصد سرهای گل بابونه خشک شده باشد.
نکات احتیاطی
مصرف بابونه رومی بی خطر است لیکن نباید در دوران بارداری یا شیردهی مصرف شود. هر چند اما مصرف چای آن اشکال ندارد.
بابونه رومی حاوی ترکیبی به نام “اسید آنتمیک” است که می تواند در صورت مصرف زیاد سبب استفراغ شود. گزارش شده است که فردی پس از خوردن چای بابونه رومی با واکنش آلرژیک شدیدی روبرو گشت. وی به “ابروسیا” آلرژی داشت که در تیره بابونه رومی قرار دارد. اگر شما هم به ابروسیا آلرژی داشتن خود به ابروسیا اطلاعی ندارید، از پزشک خود در خصوص خطر مواجه شدن با این آلرژی سؤال کنید. به احتمال زیاد می توانید هر شکلی از بابونه را براحتی مصرف کنید.
تداخل های احتمالی
تعامل و تداخل این گیاه با سایر داروها و گیاهان دارویی هنوز گزارش نشده است، اما در صورتی که از رقیق کننده های خونی استفاده می کنید، از مصرف بابونه بهتر است پرهیز کنید.

[بهـمن]

بابونه اروپایی

بابونه اروپایی در طول قرنهای متمادی در طب سنتی و عامیانه اروپا برای درمان سردرد، ورم مفصل و تب مورد استفاده قرار گرفته است. واژة بابونه اروپایی از اصطلاح لایتن “فبری فیویج” به معنای “تب بر” اخذ شده است. این گیاه از دیرباز در درمان گزیدگی حشرات، قاعدگی نامنظم. دردهای معده و دندان درد می رفته است. هر چند که کارشناسان گیاهان دارویی امروزی معمولاً برای مقابله با حالات فوق از این گیاه استفاده نمی کنند. این عده امروزه از بابونه اروپایی برای معالجه میگرن، شروع اولیه آرتریت، بیماریهای روماتیسمی و سایر ناراحتیها استفاده می کنند.
معرفی گیاه
بابونه اروپایی اصالتاً بومی جنوبی شرقی اروپا است. امروزه این گیاه در کل اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا نیز یافت میشود. این نوع گیاه کوتاه قد و بادوام است و بین ماههای جولای و اکتبر رشد و نمو می کند. در گذشته این گیاه در تمامی دیواره هی باغهای انگلیس و آلمان یافت میشد. مردم نیز به کشت و پرورش آن در اطراف منازلشان می پرداختند چون عقیده داشتند این گیاه جو زمین را تصفیه و بیماری را خنثی می کند. گلهای ریز و مروارید گونه زردرنگ این گیاه نشان می دهد که از تیرة “آفتابگردان” است. این گیاه کمی به بابونه شباهت دارد لیکن بین این دو تفاوتهایی نیز هست. برگهای زرد مایل به سبز حالت حالت تناوب دارند و با موهای کوتاه به سمت پائین رشد می کنند. برگها در واقع مهمترین بخش این گیاه را در طب گیاهی تشکیل می دهند. بابونه اروپایی یک گیاه معطر با رایحة قوی و تند است.
ترکیبات گیاه
فرآورده های حاصل از این گیاه معمولاً از برگهای آن تهیه می شوند. گاهی اوقات اینگونه فرآورده ها را از قسمتهای بالایی گیاه (یعنی کلیه قسمتهایی که در بالاتر از سطح زمین رشد
می کنند) تهیه می کنند. خاصیت ضد میگرنی این گیاه به عنصر فعالی به نام “پارتنولید” مربوط
می گردد.
این عنصر روی عضله صاف دیواره شریانهای خونی در مغز اثر می گذارد تا فعالیت عوامل تنگی رگ نظیر سروتونین، پروستاگلاندین و نوراپی نفرین را متوقف کند. عوامل تنگی رگ سبب باریک شدن رگهای خونی و در زمرة یکی از عوامل اصلی انواع میگرن محسوب میشود.
اشکال موجود

انواع کپسول این گیاه از برگهای خشک آن تهیه میشود. همواره در جستجوی فرآورده های استاندارد این گیاه، حاوی حداقل دو درصد پارتنولید، باشید. اگر فرآوردة مورد استفاده استاندارد نباشد، نمی توانید مطمئن باشید که آنچه مصرف می کنید حاوی پارتنولید کافی است و بدون وجود این عنصر، فواید درمانی کافی از مصرف این گیاه نصیب شما نخواهد شد. خواندن عنوان و مشخصات فرآورده های بابونه اروپایی حائز اهمیت است چرا که میزان پارتنولید موجود، بسته به محل رشد و نمو این گیاه متغیر است. بابونه اروپایی پاره ای از مناطق جهان، یا پارتنولید کمی دارند یا فاقد آن هستند.
می توانید برگهای این گیاه را که خودتان کشت کرده اید یا گونه ای از آن را که از بازار تهیه
می کنید، برای مصارف درمانی بجوید. با این وجود، در خوردن برگهای این گیاه محتاط باشدی. حدود ۱۰ درصد افرادی که برگهای این گیاه را می جوند به زخم های دهان، از دست رفتن مزه ها یا تورم لبها، زبان و دهان مبتلا می شوند
نحوه مصرف

امروزه تقریباً ۱۰ درصد آمریکاییها از انواع میگرن رنج می برند. بابونه اروپائی می تواند در نجات بسیاری از انسانها از این عارضه مؤثر واقع شود. این گیاه دارویی می تواند برای درمان انواع میگرنهای در حال پیشرفت و همچنین در پیشگیری از آنها مورد استفاده قرار گیرد. گیاه مزبور در درمان آن دسته از افراد مبتلا به میگرن که معالجات دیگر برایشان مؤثر واقع نشده است، مفید است. (این امر شامل تجویز داروها و معالجات پیشگیری از ابتلا به درد میشود). بابونه اروپایی اگر مطابق با دستورالعملهای پزشک معالج مصرف شود، داروی بی خطری است. در دهه ۱۹۸۰، متخصصان اروپایی پی بردند ۷۰% از مبتلایان به میگرن که روزانه دو تا سه عدد برگ بابونه اروپایی مصرف می کنند از سردرد رهایی پیدا می کنند. دانشمندان انگیسی چنان از این ضریب بالای موفقیت شگفت زده بودند که درصدد برآمدند دامنه این تحقیقات را گسترش دهند. آنها دریافتند که بابوبه اروپایی در کاهش شدت میگرن به مراتب مؤثرتر از مسکنها است. این گیاه همچنین علایم ناراحتیهایی نظیر تهوع، استفراغ ناشی از میگرن را از بین می برد. در سال ۱۹۹۷، بابوبه اروپایی در فروشگاههای مواد غذایی بهداشتی آمریکا در میان پر فروشترین گیاهان دارویی ایالات متحده در ردیف نوزدهم قرار گرفت. متخصصان علم پزشکی مطمئن نیستند که آیا این گیاه در کاهش تورم و مفاصل آرتریت نیز مؤثر است یا نه. اسناد و مدارک در این زمینه متناقض است اما برخی از افراد که مبتلا به ورم مفصل بوده اند ادعا می کنند گیاه مزبور در کاهش درد و مفاصل سفت آنها مؤثر بوده است.
میزان مصرفی پیشنهادی
* برای درمان و پیشگیری از میگرن عصارة استاندارد شده بابونه اروپایی را روزانه ۲ بار (حاوی حداقل ۲۵۰mcg پارتنولید) مصرف کنید.
* برای درمان حمله شدید میگرن روزانه ۱ تا ۲ گرم پارتنولید مصرف کنید. برای درمان سایر حالات، روزی دو بار به میزان ۱ تا ۲ میلی لیتر عصاره مایع ۱:۱ یا ۲ تا ۴ میلی لیتر تنتور ۱:۵ (محلولی که از این گیاه و الکل یا از گیاه مزبور، الکل و آب تهیه میشود) میل کنید.
نکات احتیاطی
بابونه اروپایی در درمان ناراحتی میگرن آن دسته از بیمارانی که نسبت به معالجات عادی و رایج پاسخ مثبت نداده اند مؤثر واقع میشود. گاهی اوقات از عوارض جانبی این داروی گیاهی نظیر دردشکم، سوء هاضمه، نفخ، اسهال، تهوع، استفراغ و عصبیت رنج می برند. چون بابونه اروپایی می تواند چرخه و سیکل عادت ماهانه را به هم زند، لذا زنان در طول دوره قاعدگی باید با احتیاط آن را مصرفکنند. زنان باردا، شیرد وهمچنین کودکان زیر ۲ سال باید از مصرف آن پرهیز کنند.
تداخل های احتمالی

از مصرف توأم آسپرین، وارفارین یا هر نوع داروی رقیق کننده خون (آنتی ترومبوتیک) بپرهیزید. اگر هر کدام از این داروها را مصرف می کنید، بهتر است قبل از شروع مصرف بابونه اروپایی با پزشک معالج خود مشورت کنید

[بهـمن]

اکالیپتوس


ساکنین اولیه استرالیا- بومیهای استرالیایی- از برگهای اکالیپتوس برای درمان جراحات و پایین آوردن تب استفاده می کردند. آنها همچنین
می دانستند اگر در منطقه بیابانی استرالیا به نام “آتبک” (Outpack) با بی آبی مواجه شوند، می توانند ریشه های اکالیپتوس را، که آکنده از آب است، از زمین برای رفع تشنگی بیرون بیاورند. برگهای اکالیپتوس و روغنی که آنها تولید می کنند سبب کشتن باکتریها و رفع ناراحتیهای تنفسی افراد مبتلا به خناق، آسم و برونشیت میشود. اگر سابقه مصرف ویکس دارید، آنگاه احتمالاً خنکی و احساس سوزش ناشی از مرهم روی پوست و پاک شدن سینوس ها در اثر رایحة نعناعی و معطر را به یاد خواهید آورد. در واقع این اثرات روغن اصیل اکالیپتوس است. اکالیپتوس به انواع عطر، صابون و برخی از مواد غذایی و نوشیدنیها اضافه میشود. از این گیاه همچنین به عنوان عامل دفع حشرات نیز استفاده و به روغن شمع و افشانه های حشره کش نیز اضافه میشود. اگر به هیره ها (حشرات) گرد و غبار آلرژی دارید، می توانید اضافه کردن چند قطره روغن اصلی اکالیپتوس به مایع شستشوی لباسهایتان را مورد توجه قرار دهید. تحقیقات اخیر مؤید این است که این گیاه دارویی تعداد هیره ها (حشرات)ی گرد و خاک را تا حد زیادی کاهش می دهد و راه تنفس شما را بازتر می کند.
اگر در خانة خود شاهد سوسک هستید، اضافه کردن چندین قطره روغن اصیل اکالیپتوس بر لباسهای مندرس و گذاشتن آنها را در کمد لباسهایتان امتحان کنید (دقت کنید لباسهای مزبور را از مواد غذایی یا ظروف دور نگهدارید). به خاطر داشته باشید که روغن اکالیپتوس فوق العاده برای انسان سمی است و در مصرف آن باید دقت کنید.
اگر فرزند دارید، اطمینان پیدا کنید که روغنهای اصیل این گیاه دور از دسترس او نگهداشته شود.
معرفی گیاه
کالیپتوس بومی استرالیا است، و در این قاره غذای اصلی موجود در وعده غذایی خرسهای کوآلا محسوب میشود. امروزه این گیاه در سرتاسر جهان از جمله ایالات متحده کشت میشود. اکالیپتوس گونه های بسیاری دارد. برخی از گونه های آن به اندازه گلهای تزئینی و برخی دیگر به اندازه درختان بزرگ است. اکالیپتوس لثه آبی یا درخت تب استرالیا، شناخته شده ترین گونه اکالیپتوس است که مصرف پزشکی دارد. ارتفاع این گیاه به ۲۳۰ پا می رسد.
برگهای ۴ تا ۱۲ اینچی این گیاه سبز تند و براق است.
وقتی پوستة خاکستری آبی این گیاه کنده میشود، زیر آن پوسته کرمی رنگ وجود دارد.
ترکیبات گیاه
چای و عصاره این گیاه از مادة برگ خیس خورده در محلول الکل که دارای مواد فعال است، تهیه میشود. پاره ای از این عناصر و ترکیبات فعال “تانین” و “فلاونوید” نامیده میشوند. روغن اصیل برگ تهیه شده از تقطیر بخار عمدتاً از عنصر فعالی به نام “سینوئول” تشکیل شده است. روغن این گیاه همچنین حاوی سایر عناصر شیمیایی گیاهی است
اشکال موجود
این گیاه به صورت روغن مایع اساسی، روغن اساسی به شکل پماد تنتور برگ (محلول تهیه شده از گیاه و الکل یا گیاه، الکل و آب)، برگ خام و چای قابل دسترسی است. قطره های ضد سرفه تجاری، انواع شربتها، مایعات تبخیر کننده، روغنهای مالیدنی، انواع خمیردندان و مواد شستشوی دهان حاوی روغن اکالیپتوس یا ترکیب اصلی آن یعنی سینئول است
نحوه مصرف
این گیاه برای درمان التهاب سینه، ریه ها، بینی و گلو بکار می رود و می تواند برخی از گونه های باکتری و همچنین برخی از انواع قارچها را از بین ببرد. وقتی ازاین گیاه دارویی برای مصرف موضعی استفاده می کنید، می تواند درد رماتیسمی را تسکین بخشد. قبل از مصرف میزان ریز یا هر میزان مصرف، با پزشک معالج خود مشورت و از دستورات ایشان پیروی کنید.
* جوشانده برگ اکالیپتوس (برای احتقاق): ۱/۲ تا ۱ میلی لیتر روزانه.
* روغن برای مصرف موضعی (برای مقاصل متورم یا احتقاق سینه): ۳۰ میلی لیتر روغن اکالیپتوس را به ۵۰۰ میلی لیتر آب ولرم اضافه کنید.
* اکالیپتول: روزانه ۰/۰۵ تا ۰/۲ میلی لیتر (۱ تا ۲ قطره برای هر لیوان آب جوش).
* روغن اکالیپتوس (برای استعمال موضعی): نصب تا یک میلی لیتر (۱۵ تا ۳۰ قطره) روغن مزبور را به نصف لیوان روغن مایع (کنجد، زیتون و غیره) اضافه کنید.
* به منظور استفاده استنشاقی از این گیاه داروئی، ۵ تا ۱۰ قطره از روغن آنرا به ۲ لیوان آب جوش اضافه کنید و سپس حوله را بالای سر خود بکشید و بخار آنرا استنشاق کنید.
نکات احتیاطی
در دوران بارداری یا شیردهی از مصرف اکالیپتوس پرهیز کنید. روغن این گیاه اگر استعمال موضعی داشته باشد، سمی نیست. اما نباید از این گیاه برای مصارف داخلی استفاده کرد.
انجمن فرآوردهای گیاهان دارویی آمریکا برگ اکالیپتوس را از نظر بی خطری در ردیف و درجه دو ارزیابی کرده است. درجه ۲ به معنای این است که در کاربرد این گیاه محدودیتهایی متصور است. در ارتباط با عصاره های برگ اکالیپتوس باید گفت که افرادی که مبتلا به التهاب معده ای- روده ای یا التهاب مجرای صفراوی هستند، باید از مصرف عصاره برگ اکالیپتوس اجتناب کنند. در صورت ابتلا به ناراحتی کبد نیز از مصرف آن پرهیز کنند. در صورتی که مشمول هر کدام از این حالات هستید، با پزشک خود مشورت کنید. از مصرف بی رویه عصارة مزبور نیز اجتناب ورزید. “تانین” موجود در عصاره این گیاه می تواند، در صورتی که بی رویه مصرف شود، به انواع شکم درد یا آسیب کبدی و کلیوی منجر شود. هرگونه روغن این گیاه را به صورت یا بینی کودکان زیر دو سال نمالید.
تداخل های احتمالی
روغن و عصاره اکالیپتوس می تواند اثرات داروهایی را که برای درمان کمبود قند خون بکار می رود، خنثی کند. اگر به بیماری افت قندخون مبتلا هستید، مطمئن شوید که پزشک شما قبل از آغاز درمان با این گیاه در جریان امر واقع شده است.

[بهـمن]

اراقیطون
(برگ باباآدم)
کارشناسان طب گیاهی انگلیس در طول قرون وسطی ریشه اراقیطون (باباآدم) را در درمان کورکها، اسکوربوت و روماتیسم به “سارساپاریلا” ترجیح می دادند. درمانگران بومی آمریکا علاقمند به باباآدم بعنوان یک گیاه دارویی بودند. کارشناسان طب گیاهی آمریکا از ریشه ها و تخم این گیاه به عنوان ماده تصفیه کننده خون و مسکن درد به مدت بیش از دو قرن استفاده
کرده اند.
ریشه و برگهای این گیاه در درمان با گیاهان دارویی مورد استفاده قرار می گیرد، اما اغلب مصرف ریشة آنرا ترجیح می دهند. گیاه باباآدم عمدتاً در درمان آرتریت، نقرس و سایر حالات التهابی مورد توجه است. تصور میشود که این گیاه با تحریک کبد در درمان نقرس و روماتیسم مفید واقع میشود. این گیاه به عنوان ادرارآور (دیورتیک) مورد استفاده قرار می گیرد. تنفس را راحت می کند و این حالات سبب میشود که این گیاه در درمان نقرس مؤثر واقع شود. کارشناسان طب گیاهی در سرتاسر جهان برای درمان طیف و سیعی از بیماریها از جمله ذات الریه، آبسه، آکنه، تب، شوره سر و عفونتهای گلو و همچنین التهاب از باباآدم استفاده کرده اند. با این وجود، اسناد و مدارک دال بر مؤثر بودن باباآدم در درمان نقرس، آرتریت و بیماریهای پوستی عمدتاً کافی نیست.
معرفی گیاه
گیاه باباآدم ابتدا در اروپا و شمال آسیا رویید. عضوی از این گیاه که تیره “تاتاری” است بعنوان یک گیاه دو ساله امروزه در سرتاسر ایالات متحده می روید. این گیاه دارای شاخه های پهن است و ارتفاع آن به سه یا چهار پا می رسد. گلهای ارغوانی آن بین ماههای ژوئن و اکتبر غنچه باز می کنند. شکل دیگری از گیاه باباآدم، دارای برگهای پیچ خورده و قلبی شکل است که قسمتهای بالای آنها سبز اما قسمت پائین مایل به سفید است. ریشه های عمیق این گیاه دارای رنگ سبز متمایل به قهوه ای با قسمتهای بیرونی تقریباً سیاه است. ریشه های آن مهمترین بخش گیاه است که برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار می گیرد.
این گیاه بصورت وحشی بخوبی رشد می کند اما در معرض نور و خاک، خشک و پژمرده میشود. کارشناسان طب گیاهی برگهای این گیاه را در طول اولین سال رشد آن جمع آوری می کنند و ریشه های آنرا در پائیز اولین سال پس از کاشت گیاه (یا در طول بهار آتی قبل از اینکه گلها غنچه باز کنند) برداشت می کنند.
ترکیبات گیاه

گیاه باباآدم حاوی عناصر و ترکیبات فعالی بنام “لاکتون سیسکوئیترپین” است. این گیاه دارای درصد بالایی هیدرات کربن بنام اینولین یا (فراکتوسان) است. همچنین حاوی روغن مایع، استرول های گیاهی، تانین و روغن چربی دار است. کارشناسان طب گیاهی از قدیم الایام از ریشه و برگهای این گیاه در درمان آرتریت، روماتیسم، نقرس، بیماریهای پوستی، اسکوربوت، بیماریهای آمیزشی، پسوریازیس و سایر اختلالات پوستی استفاده می کردند. اما آنها مطمئن نیستند که کدام ترکیب و عنصر فعال موجود در ریشه این گیاه عامل خواص درمانی است.
اشکال موجود
فرآورده های این گیاه از ریشه ها یا برگهای تازه و خشک آن تهیه میشوند. معمولاً میتوانید آنرا بصورت پودر ریشه خشک شده، عصاره (مایعی که از طریق جوشاندن گیاه در آب تهیه میشود)، تنتور (محلولی از گیاه در الکل یا آب و الکل) یا عصاره مایع تهیه کنید.
نحوه مصرف

ریشه باباآدم در میان کارشناسان سنتی طب گیاهی برای درمان روماتیسم، نقرس، تاولهای پوستی و عفونت مثانه مورد توجه است. این گیاه اشتها را تحریک می کند، لذا کارشناسان امروزی برای درمان بی اشتهایی عصبی آنرا توصیه
می کنند. این گیاه همچنین بعنوان داروی ادرارآور برای درمان علائم مجاری معده ای – روده ای یا برای مصرف موضعی درمان پوست فلسی و پسوریازیس مورد استفاده قرار می گیرد. تحقیقات علمی بعمل آمده در طول تقریباً پنجاه سال بیش نشان داد که ریشه باباآدم دارای پاره ای خواص آنتی بیوتیکی است. اسناد و مدارکی نیز دال بر مؤثر بودن این گیاه در درمان کورکها وجود دارد. برخی افراد حتی ادعا می کنند که ریشه این گیاه در درمان دیابتیها نیز مؤثر است. اما تحقیقات بعمل آمده در خصوص دیابتیها چندان سریح و روشن نیست.
در یک تحقیق به عمل آمده معلوم گشت که این گیاه سبب کاهش میزان قند خون و براساس تحقیق دیگری حتی سبب تشدید علایم و ناراحتیهای دیابت در حیوانات گردید.
تحقیقات اخیر نشان داده که این گیاه از آسیب مواد شیمیایی خطرناک منعقد شده به سلولها پیشگیری کرده است. این دستاورد موید این احتمال است که گیاه مزبور می تواند در کاهش میزان خطر رشد سرطان ناشی از مواد شیمیایی سمی جلوگیری کند. گیاه باباآدم را می توانید به صورتهای زیر به عنوان تقویت کننده روزانه مصرف کنید:
* ریشه خشک: ۲ تا ۶ گرم عصاره این گیاه روزانه سه بار.
* تنتور (۱/۵): ۸ تا ۱۲ میلیلیتر روزانه سه بار.
* عصاره مایع (۱/۱): ۲ تا ۶ میلیلیتر روزانه سه بار.
* چای گیاه: ۲ تا ۶ گرم در ۵۰۰ میلیلیتر آب.
نکات احتیاطی
خطر شناخته شده ای که مرتبط به استفاده از باباآدم باشد، وجود ندارد، اما هنگام تماس با آن مراقب باشید چون شانس کمتری وجود دارد که آدم بتواند از تحریک پوستی ناشی از استعمال آن گریزی داشته باشد. اگر باردار یا شیرده هستید، به این گیاه دست نزنید. چون ممکن است سبب تحریک رحم گردد که نهایتاً به سقط جنین منتهی خواهد شد.
در هر صورت، در این مرحله بهتر است از مصرف زیاده از حد آن (به ویژه ریشه آن) اجتناب ورزید چون کارشناسان هنوز اثرات سمی بودن این گیاه را به طور عمیق تحقیق نکرده اند.
تداخل های احتمالی
اگر تحت درمان بیماری دیابت هستید، از مصرف زیاده از حد این گیاه اجتناب ورزید زیرا می تواند اثر سایر داروها را خنثی کند. اگر مبتلا به دیابت هستید، با پزشک خود قبل از مصرف این گیاه یا هر تقویت کننده دیگری مشورت کنید.

[بهـمن]

گیاه گشنیز کوهی
گیاه گشنیز هم به صورت اهلی کشت می شود و هم در کوه می روید ولی گیاهی که در کوه می روید دارای خواص بیشتری است. برگ و میوه این گیاه مورد توجه می باشد و منبع ویتامین های c و b و a است. موارد استفاده این گیاه برای ناراحتی های قلبی، نیرودهنده مغز و برطرف کننده هیستری و غش، اشتهاآور، ضدجوش و آفت دهان، ضدعفونی کننده مجاری تنفسی در زمان سرماخوردگی و زکام می باشد و حساسیت ناشی از آبریزش بینی را از بین می برد.
این گیاه با تمام خواصی که دارد مصرف زیاد آن ممکن است مضر باشد. از جمله ضررهای مصرف زیاد این گیاه عبارتند از: خواب های پریشان و آشفته، بی خوابی، نسیان و فراموشی و لکنت زبان.
مقدار مصرف این گیاه باید توسط پزشک تعیین شود که باید ۲۵ گرم در یک لیتر آب بصورت جوشانده و۲ تا ۴ گرم از پودر دانهاش مورد استفاده قرار گیرد. مناطق رویش این گیاه در ارتفاعات است و فصل گل دهی گیاه از اواسط اردیبهشت تا اواخر تیرماه می باشد.

[بهـمن]

گیاه بارهنگ
این گیاه در جاهای مختلفی می روید و انواع مختلفی دارد. معمولا از دانه های این گیاه استفاده می شود. از این گیاه برای ناراحتی های تنفسی استفاده می شود و یکی از گیاه های لعاب دار است. دانه های آن را در آب خیس می کنند. این گیاه عوارض جانبی ندارد. از برگ این گیاه به وفور استفاده می شود و برگ آن خاصیت ضد عفونی کننده دارد و همچنین دانه این گیاه هم خاصیت ضدعفونی کننده و خلط آوری خوبی برای دستگاه تنفسی دارد.
منبع : p30world

[بهـمن]

بتونیکا
مصریان باستان معتقد بودند که این گیاه دارای نیروهای جادویی می‌باشد و رومیان درمان چهل بیماری مختلف را به این گیاه نسبت داده‌اند. بتونیکا یک داروی سنتی برای سردرد است و خاصیت آرام بخش خفیفی دارد و به عضلات حالت رخوت و سستی می‌دهد و از همین روی، گیاه پزشکان از آن برای کاهش تنش، درمان سردردهای عصبی استفاده می‌کند .
زیستگاه طبیعی :
بتونیکا یک گیاه بومی اروپا است و در انگلیس به وفور دیده می‌شود. گیاه در خاک‌های سبک و شنی مناطق جنگلی کم درخت، حاشیه‌ی معابر جنگلی، کنار باتلاقها و در داخل بیشه‌ها پیدا می‌شود .
مشخصات ظاهری :
بتونیکا گیاه بادوامی است که شبیه گزنه است و طول آن به ۵۰ سانتی متر می‌رسد. در بالای ساقه‌ی گیاه که چهار گوش و شیاردار است، یک بته مرکب از چند برگ بزرگ که به شکل قلب هستند، می‌روید. برگ‌های رویی که سخت تر هستند، ساقه ندارند. و روی آنها را غده‌هایی پوشانیده است. لبه‌ی این برگ‌ها دندانه‌دار است. گل‌های قرمز متمایل به ارغوانی از اواسط تابستان تا نیمه‌ی پاییز در قاعده بته‌ها دیده می‌شوند .

[بهـمن]

انگور خرس
انگور خرس یک گیاه قابض فوق‌العاده قوی و ضد میکروب است و از گذشته‌های دور، از این گیاه برای درمان عفونت‌های مثانه و دفع سنگ کلیه استفاده می‌شده است. بومیان آمریکایی برای جلوگیری از مسمومیت پوست بدن که در اثر تماس با نوعی پیچک سمی حاصل می‌شود،و بدن مصدوم را با برگ‌های این گیاه شستشو می‌دهند.
میوه انگور خرس بیمزه است، ولی احتمالاً برای خرس‌ها که این میوه را دوست دارند چنین نیست .
زیستگاه طبیعی :
این گیاه در شرایط آب و هوای سرد مثل مناطق اروپای شمالی، قسمت‌های شمالی آمریکای شمالی و نیز شمال کشور خودمان ایران یافت می‌شود. در جنگل‌های کاج، زمین‌های صخره‌ای و شنی-‌خاکی به خوبی می‌روید. انگور خرس همچنین به شکل یک گیاه تزیینی نیز کشت می‌شود .
مشخصات ظاهری :
طول بوته‌ی کوتاه همیشه سبز این گیاه که رونده می‌باشد، به ۱۵ سانتی‌متر می‌رسد. گیاه دارای شاخه‌های فراوانی به رنگ تیره و بندبند می‌باشد. برگ‌های گیاه انگورخرس که برنگ سبز تیره هستند. سفت و حالت چرمی دارند و در راس دایره‌ای می‌شوند. گل انگور خرس که به شکل زنگ می‌باشد، به رنگ‌های سفید، صورتی و یا به رگه‌های قرمز دیده می‌شود. همین گل‌ها در فصل پاییز تبدیل به میوه‌های قرمز روشن و به اندازه مویز می‌شوند .

[بهـمن]

انگور فرنگی سیاه
این گیاه زمانی در جنگل‌های اروپای شمالی فراوان یافت می‌شد و برای غذا جمع‌آوری می‌گردید. امروزه این گیاه را همراه با انواع دیگر آن، کشت و پرورش می‌دهند. از میوه‌ی آن مربا، ژله و کلوچه تهیه می‌کنند. امروزه میوه‌های پرورشی این گیاه به طور گسترده در غذا و صنعت نوشابه‌سازی استفاده می‌شود و به دلیل آنکه سرشار از ویتامین c است، یکی از اجزای اصلی تقویت کننده‌ها و نوشابه‌ها به شمار می‌آید. شربت‌ آن را به دیگر نوشیدنی‌ها اضافه کرده و یک ترکیب اشتهاآور تابستانی از آن تهیه می‌کنند. برگ‌های تازه‌ی گیاه را برای عطر بخشیدن به نوشیدنی‌ها اضافه می‌کنند. دم کرده‌ی برگ‌های آن وقتی سرد می‌شود، تشنگی را در هوای گرم بر طرف می‌نماید. خواص دارویی گیاه. آن را بیش از هر چیز ارزشمند می‌نماید.
نام دیگر آن که متداول است،‌ «میوه‌ی ورم چرکی لوزه‌ها» است. این گیاه در واقع برای درمان گلو درد چرکی متورم استفاده می‌شده و قرص‌های مکیدنی این گیاه هنوز طرفداران بسیاری دارد. آب میوه‌ و چای برگ آن برای درمان سیاه سرفه‌ی کودکان استفاده می‌شود. برگ‌های آن پاک‌کننده هستند و از محلول غرغره‌ی آن در موقع خونریزی استفاه می‌شود، که برای بهداشت دهان نیز بسیار مفید است. در گذشته دم کرده‌ی برگ‌های آن به جای چای معمولی نوشیده می‌شد. ولی امروزه مخلوط با چای بکار می‌رود.
زیستگاه طبیعی :
گیاه بومی مناطق شمال و مرکزی اروپا و غرب آسیاست که به آمریکا نیز برده شده است و در آنجا به عمل می‌آید. گیاه به صورت خودرو در خاک‌های مرطوب، بخصوص در جنگل‌های شمال اروپا می‌روید .
مشخصات ظاهری :
بوته‌ی بادوامی است که طول آن به دو متر می‌رسد. گیاه شاخه‌هایی چوبی دارد به بدون ساقه‌ی مرکزی است. برگ‌های معطر و رنگ سبز تیره دارند و بر روی شاخه‌های بلند گیاه، به صورت یک در میان، جفت یا خوشه بیرون می‌آیند. برگ‌های سه لوبی یا پنج لوبی با لبه‌های دندانه‌دار هستند. در بهار، گل‌های سفید مایل به سبز از محور خوشه‌ها آویزان شده و بعداً به میوه ارغوانی تیره‌ انگور فرنگی سیاه یا مویز تبدیل می‌شوند .

[بهـمن]

ا‏شنه‌ی دریایی
گیاه اشنه‌ی دریایی که نام دیگر آن کتانجک می‌باشد، نه تنها یک سبزی خوراکی دریایی سنتی و همچنین یک کود است، بلکه دارای خواص دارویی نیز می‌باشد. اشنه‌ی دریایی، منبع اصلی ید یعنی عنصر شیمیایی و ماده‌ی معدنی پرارزشی است که غده تیروئید بدان نیاز دارد تا بتواند وظیفه‌ی خود را به نحو مطالب انجام بدهد. متخصصان طب گیاهی. کمپرس اشنه‌ی دریایی را برای تسکین درد روماتیسمی مفاصل متورم تجویز می‌کنند .
زیستگاه طبیعی :
معمولا در خطوط ساحلی اسکاتلند غربی، نروژ و سواحل اقیانوس اطلس در آمریکای شمالی پیدا می‌شود .
مشخصات ظاهری :
گیاه اشنه‌ی دریایی که بوی تندی دارد، به شکل بادبزن و دارای بافت نازک چرمی شکل می‌باشد. ساقه‌های برگی بادوام این گیاه به رنگ‌های زرد و سبز مایل به قهوه‌ای هستند و طول آنها به یک متر می‌رسد و ساقه‌ی اصلی گیاه توسط یک بادکش گرد به صخره‌ می‌چسبند. سرتاسر ساقه‌های برگی، را رگبرگ‌های برجسته‌ای با کیسه‌‌های هوایی زوجی پوشانیده‌اند. در نوک موجدار ساقه‌های برگی. یعنی محل که ساقه برگی تقسیم می‌شود، حفره‌های کروکی شکلی وجود دارد که از لعاب لزج شفافی پر شده‌اند .

[بهـمن]

اسلان قولاغی
زیستگاه طبیعی :
گیاه بومی شرق آمریکای شمالی تا مانیتوبا در غرب و تنسی به طرف جنوب می‌باشد. اسلان قولاغی در جنگلهای مرطوب و نزدیک نهرهای کوهستانی یافت می‌شود .
مشخصات ظاهری :
گیاه با دوامی است که طولش به یک متر می‌رسد و ساقه زیرزمینی گره‌دار و معطر دارد. برگ‌های بادامی شکل آن به رنگ سبز مایل به آبی، بزرگ و بدون پایه ساقه‌ای می‌باشند و به سه بخش و گاهی هر یک از بخش‌ها به دو تا سه قسمت دیگر تقسیم می‌شوند. گل‌های سبز مایل و زرد تا قهوه‌ای مایل به ارغوانی آن با شش گلبرگ در اواخر بهار ظاهر و سپس به میوه‌هایی به اندازه‌ لوبیا و به رنگ آبی پررنگ تبدیل می‌شوند .

[بهـمن]

ارجنگ
در گذشته، بومیان امریکایی از پوست این درخت به عنوان ملین استفاده می‌کرده‌اند. چیزی نگذشت که ارجنگ به صورت یک دارو در دسترس همه قرار گرفت و از آن در مداوای یبوست‌های مزمن و کهنه استفاده شد. عصاره‌ی این گیاه هنوز هم به عنوان یک داروی ملین به کار می‌رود، اما گیاه پزشکان پوست خشک درخت را ترجیح می‌دهند، زیرا اعتقاد دارند که استفاده مستقیم از پوست خشک درخت، ماهیچه‌های روده را تقویت می‌کند .
زیستگاه طبیعی :
ارجنگ درخت بومی آمریکای شمالی می‌باشد، و به صورت خودرو در مناطق کوهستانی ایالت‌های واقع در غرب اقیانوس آرام یافت می‌شود .
مشخصات ظاهری :
درختی است که در زمستان برگ‌های آن می‌ریزد و طولش به ۸ متر می‌رسد. پوست آن به رنگ مغز بادام است که با گلسنگ سفید – خاکستری پوشیده شده است. برگ‌های بیضی شکل آن به رنگ سبز تیره به صورت خوشه در انتهای شاخه‌ها می‌رویند. در بهار، گل‌های کوچک متمایل به رنگ سبز در آذین‌های چتری ظاهر شده و بعداً تبدیل به میوه‌هایی به اندازه‌ لوبیا می‌شوند و هنگام رسیدن از قرمز به سیاهی می‌گرایند .

[بهـمن]

انجیرک
این گیاه به سبب قدرت درمانی بیماری بواسیر به نام علف بواسیر شناخته شده است و حتی گیاه پزشکان، امروزه نیز پماد و ضماد این گیاه را برای استعمال خارجی در درمان این بیماری تجویز می‌کنند .
زیستگاه طبیعی :
انجیرک یا علف بواسیر گیاهی بومی در اروپا، غرب آسیا و شمال آفریقا می‌باشد و در مرغزارهای مرطوب، در میان بوته‌های پرچین و خار و بن‌دار، گودالها و نهرهای آب به وفور یافت می‌شود .
مشخصات ظاهری :
گیاه با دوامی شبیه گل آلاله است برگهای انجیرک سبز تیره براق هستند. گیاه رد قسمتی که از زمین بالا می‌آید، غلافدار و به شکل قلب است. از اوایل بهار گل‌های منفرد زرد رنگ ستاره‌ای شکل بر روی ساقه‌های بلند آن می‌رویند. گل‌ها بین هشت تا ده گلبرگ دارند، اما آلاله تنها پنج گلبرگ دارد. گل‌ها پیش از بارش باران و یا در هوای ابری و مه‌آلود بسته می‌شوند و در اثر گذشت زمان تغییر رنگ می‌دهند و سفید می‌شوند .

[بهـمن]

بابونه‌ی وحشی

به اعتقاد خبرگان گیاه‌شناسی، بابونه‌ی آلمانی از نظر علم گیاه‌شناسی، بابونه واقعی نیست، اما گونه‌های همین نوع هستند که مورد توجه گیاه پزشکان و علم پزشکی قرار دارند. ماتریکاریا ممکن است از واژه «مادر» در زبان لاتین و یا از ماتریکس به معنی «رحم» مشتق شده باشد. این هر دو منشأ اشتقاق، اشاره به استفاده سنتی از این گیاه در ناراحتی‌های زنانگی مثل دردهای هنگام عادت ماهانه، زخم نوک سینه و برفک دارد. خواص طبی بابونه به دلیل وجود روغن آبی‌رنگ فراری می‌باشد که در گل‌های گیاه وجود دارد. این روغن برای درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. چای تهیه شده از کلاهک گل بابونه‌ی وحشی بخصوص برای دفع اختلالات هاضمه مثل ورم معده، سوزش معده و نفخ شکم سودمند است. چای بابونه به دلیل خواص خواب‌آوری که دارد برای درمان بیخوابی، سردرد و نگرانی نیز استفاده می‌شود. بابونه داروی ملایمی است که می‌توان با اطمینان از آن برای آرام کردن کودکان بیقرار، استفاده نمود. در واقع بابونه به عنوان داروی خانگی بخصوص برای درمان دندان درد، گوش درد، قلنج و سردرد کودکان استفاده کرد. بابونه یک گیاه طبی فوق‌العاده چند منظوره و با خاصیت ضد میکروبی می‌باشد و استعمال خارجی آن برای درمان زخم‌ها، سوختگی و اگزما تجویز می‌شود .
به سبب عمل تسکینی و آرامش‌بخشی بابونه، از آن بخصوص در ساخت مواد آرایش مخصوص پوست‌های حساس استفاده می‌شود. بابونه برای آنها که پوستی خشک دارند، سن آنها بالارفته استو یا پوستی حساس و مستعد برای واکنش‌های حساسیتی دارند، فوق‌العاده مفید است .
زیستگاه طبیعی :
این گیاه بومی اروپا و آسیای شمالی که بعدها به آمریکای شمالی برده شده است. بابونه بر روی باتلاقها، کنار جاده‌ها و زمین شخم نزده دیده می‌شود. این گیاه در اروپای مرکزی و بخصوص آلمان به صورت تجارتی کشت می‌شود .
مشخصات ظاهری :
بابونه گیاهی یکساله با عطری مطبوع از خانواده گل آفتابگردان است. گیاه شاخه‌های صاف به طول ۶۰ سانتی‌متر دارد. برگهای سبز روشن آن دارای بریدگی و به شکل نخ می‌باشد و ساقه هم ندارند. گل‌های منفرد آن که شبیه گل آفتابگردان هستند، از اوایل تابستان تا اواسط پاییز بر روی ساقه‌های بلند ظاهر می‌شوند. شکوفه‌های بابونه‌ی وحشی را می‌توان از نوع باغی تشخیص داد. در نمونه‌ی وحشی، وسط گل به رنگ زرد و مشخصا مخروطی و توخالی است .

[بهـمن]

بابونه باغی یا بابونه رومی
این گیاه نام علمی خود را از واژه‌ی یونانی کامائملوم به معنی «سیب بر روی زمین»‌گرفته است. در قرون وسطی به منظور خوشبو کردن هوا، کف اتاق را با این گیاه می‌پوشاندند. گیاه را به طور سنتی در کنار دیوارهای باغ و حیاط خانه و به جای چمن می‌کاشتند. وقتی گیاه لگد بخورد، بوی مطبوع آن همه فضا را پر می‌نماید. بابونه نیز مثل چمن از لگد خوردن صدمه نمی‌بیند. بابونه باغی برای مصریان باستان یک گیاه شناخته شده بود و آن را به الهه‌ی خورشدی تقدیم می‌کردند، زیرا بابونه را داروی همه دردها می‌دانستند. این نوع بابونه خواص مشابه نوع آلمانی را دارد و از گل‌های خشک یا تازه آن چای تهیه می‌کنند و برای رفع سوءهاضمه و سوزش معده می‌آشامند .
این گونه از بابونه آرامش بخش و تسکین دهنده درد می‌باشد. معمولا آن را مانند چای کیسه‌ای بسته‌بندی نموده و در دسترس قرار می‌دهند. برای دفع استرس و سردردهای عصبی و همچنین به عنوان نوشیدنی پیش از خواب چنانچه به بیخوابی دچار شوید، کاربرد خوبی دارد. بابونه یکی از اجزاء تهیه آبجوهای طبی نیز می‌باشد. «مانزانیلا» به معنی سیب کوچک، که نوعی نوشیدنی اسپانیایی می‌باشد، عطر خود را از بابونه‌‌‌باغی گرفته است. بابونه باغی یکی از اجزاء شامپوهای گیاهی را تشکیل می دهند. گل‌های خشک شده یا روغن اصلی آن وقتی به آب وان اضافه شود، بخصوص در مورد افرادی که از فشارهای عصبی رنج می‌برند، آرامش می‌بخشد. از گل‌های بابونه‌باغی اغلب در تهیه عطر استفاده می‌گردد .
زیستگاه طبیعی :
گیاه بومی اروپای جنوبی می‌باشد و در سرتاسر اروپا و جنوب انگلستان بر روی خاک شنی و خشک مراتع و چراگاه‌ها می‌روید. بابونه‌باغی به دیگر نقاط دنیا هم برده شده و کشت گشته است. این گیاه در اروپای مرکزی نیز به شکل تجارتی کشت می‌شود. بابونه‌باغی را با شیوه گل‌کاری علمی پرورش می‌دهند و گونه‌های جدیدی را تولید می‌نمایند .
مشخصات ظاهری :
بابونه‌باغی یک گیاه بادوام و کوتاه قد می‌باشد که بلندی آن از ۳۰ سانتی‌متر تجاوز نمی‌کند. ساقه بابونه‌باغی کرک‌دار و شاخه‌های آن خزنده می‌باشند. برگ‌های بابونه‌باغی نیز مانند برگ‌های بابونه‌آلمانی (وحشی) دارای بریدگی‌های عمیق و پرمانند می‌باشند، اما رنگ سبز متمایل به خاکستری و تا حدود بیشتر به پایین افتاده هستند. گل‌های شبیه گل آفتاب‌گردان با مرکز کله‌قندی و زردرنگ از اواسط تابستان تا اواسط پاییز بر روی ساقه‌های بابونه‌باغی ظاهر می‌گردند. رایحه بابونه‌باغی قوی‌تر از گونه بابونه‌آلمانی می‌باشد

[بهـمن]

بلادون
بلادون با نام علمی آتروپا بلادونا که به آن عروسک پشت پرده، سایه‌ی شب و توت شیطان هم می‌گویند، گیاهی فوق‌العاده سمی است. بلادون قسمتی از عنوان علمی خود، آتروپا، را از یکی از سه الهه‌ی یونانی (آتروپوس، کلوتو ولاچسیس) گرفته است که بنابر افسانه‌های یونانی بر سرنوشت انسان حاکم بوده‌اند. کلوتو و لاچسیس تار و پود انسان را می‌بافته‌اند و عمر او را رقم می‌زدند. در حالی که خواهر آنان، آتروپوس، در زمان مقدر شده رشته‌ی زندگی عمر آدم را قطع می‌کرده است. بلادونا احتمالا به افتخار بانوان ایتالیایی به عنوان این گیاه اضافه شده که از عصاره‌ی تازه‌ی آن قطره چشمی می‌ساخته‌اند و در چشم خود می‌ریختند تا مردمک چشمانشان باز و شفاف شود و بیشتر مورد توجه قرار بگیرند .
بر پایه‌ی عقاید خرافی، در قرون وسطی جادوگران از این گیاه در جشنها برای ایجاد اوهام و خیالات استفاده می‌کرده و مخلوط بلادون و تاج‌الملوک را برای ایجاد احساس پرواز در انسان مصرف می‌نموده‌اند. جان جرارد – جراح، گیاه‌شناس و پرورش دهنده گیاه قرن شانزدهم – بلادون را بسیار وحشناک و مرگ‌آور توصیف کرده است. بنابر شرحی که جرارد داده است هر کسی که از این گیاه بخورد، بلافاصله به خوابی عمیق فرو می‌رود که ممکن است هرگز بیدار نشود. گفته شده است که سربازان پادشاه اسکاتلند در سال ۱۵۸۲ با شرابی که از بلادون تهیه نموده بودند، همه‌ی قوای دانمارک را در رختخوابشان به قتل رسانیدند .
بلادون به سبب دارا بودن دو ماده شبه قلیایی (آلکالوئید) بلورین سمی، آتروپین و هیوسیامین، خاصیت تسکینی و تخدیری قوی دارد و بر روی دستگاه عصبی غیر ارادی تاثیر می‌گذارد. هنوز هم چشم پزشکان از آتروپین برای اتساع مردمک چشم استفاده می‌کنند. همچنین از آتروپین برای خنثی کردن اثر گازهای سمی منتشر شده توسط جنگ‌افزارهای شیمیایی و از هیوسیامین نیز به عنوان مسکن استفاده می‌شود .
عصاره‌ی گیاه بلادون هم استفاده‌های پزشکی دارد و در درمان بیماری‌هایی که سبب گرفتگی عضلات می‌شوند، مانند بیماری‌های پارکینسون، صرع، آسم و سیاه‌سرفه به کار می‌رود. آتروپین ترشحات مخاطی را کنترل می‌نماید و می‌تواند در درمان سرماخوردگی و تب یونجه موثر باشد.بلادون را برای تسکین تب، تب مخملک، التهابات، سردردهای شدید و گلودرد تجویز می کنند .
زیستگاه طبیعی :
گیاه بومی اروپا و جنوب غربی آسیا است و در ایالتهای شرقی آمریکا هم کاشته می‌شود. این گیاه در زمین‌های شخم نخورده و بر روی تپه‌های جنگلی می‌روید و کمی سایه و خاک گچی یا آهکی برایش مناسب است .
مشخصات ظاهری :
گیاه با دوامی است که ساقه‌ی آن به شخاه‌های متعدد تقسیم می‌شود و به
طول ۲۵/۱ متر می‌رسد و ریشه‌اش قطور و گوشتی می‌باشد. تمام قسمت‌های گیاه تازه به هنگام کوبیده شدن، بوی نامطبوعی از خود متصاعد می کند که به شدت سمی‌ است. ساقه کمی بالاتر به سه یا چهار شاخه تقسیم می‌شود. برگ‌ها به رنگ سبز تیره به شکل بیضی هستند که در نوک، تیز می‌شوند. و به صورت افقی و زوج، اما در اندازه‌های متفاوت، شاخه‌ها را می‌پوشانند. گلهای به شکل زنگ آن در بالا به صورت تاج و به رنگ ارغوانی که کمی رنگ سبز نیز به آنها زده‌اند، می‌باشد که از اواسط تا اواخر تابستان پدیدار شده و بعدا تبدیل به میوه‌های سیاه براق به اندازه‌ی گیلاس کوچک می‌شوند. میوه‌ی بلادون، آبی شیرین و مرکبی دارد که سمی کشنده است .

[بهـمن]

بلوط
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade19-300x224.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade19.jpg)
چوب بلوط فشره و محکم است و نماد قدرت و استقامت می‌باشد و از گذشته‌ی خیلی دور یکی از مهم‌ترین مصالح ساختمانی در اروپای شرقی بوده است. در گذشته علاوه بر مصرف انبود الوار بلوط در ساختمان‌سازی، از چوب بلوط برای ساختن کشتی‌های بازرگانی و جنگی استفاده گسترده می‌شده است .
درخت بلوط در میان مردم کشور‌های اسکاندیناوی، یونان و روم و همچنین در اسطوره‌شناسی سلتها، محل سکونت الهه‌ی باروری و نشان دهنده‌ی قدرت و باروری بوده است. در میان وایکینگ‌ها، درخت بلوط درخت مورد علاقه ”تور” (رب‌النوع رعد و برق)‌بوده؛ از اینرو زیر درخت بلوط مکان امنی برای دوری از خشم رعد و برق بوده است. در زمان رومیان قدیم، درخت بلوط در نزد ژوپیتر- خدای خدایان رومیان- عزیز و مقدس بوده است و هر کسی که در جنگ شجاعتی از خود نشان می‌داده و موجب نجات جان سربازی می‌شده است، به اخذ تاجی از برگ‌های بلوط که بزرگترین نشان نظامی آن زمان بوده، مفتخر می‌شد. در بریتانیای عصر سلتها، درخت بلوط پرستش می‌شده است. بعدها که مسیحیت مذهب رسمی شد، کشیشان در زیر سایه‌ی همین درخت به موعظه‌ی مردم می‌پرداختند. سلتها برای مرزبندی و تعیین حدود محله‌های مختلف از درخت بلوط استفاده می‌کردند. هنوز هم یک محله در شمال لندن وجود دارد که به نام محله‌ی بلوط انجیل معروف است .
بلوط درخت خدایان بوده و به طور طبیعی دارای خواص شفادهندگی بیشماری است. روزگاری از تمام قسمت‌های درخت، استفاده‌های پزشکی به عمل می‌آمده است. در افسانه‌های عامیانه قرون وسطا آمده که تماس یک میخ با قسمت صدمه‌ دیده‌ی بدن و سپس فرو کردن همان میخ در درخت بلوط سبب می‌شده است که بیمار شفا یابد. زمانی برگ‌های بلوط را بر روی زخم و بریدگی‌های بدن می‌گذاشتند تا زخم التیام پیدا کند، اما امروزه گیاه پزشکان تنها از پوست درخت بلوط استفاده داروئی می‌کنند. خاصیت قابض‌کنندگی پوست بلوط، عامل قطعی درمان اسهال‌های شدید می‌باشد و خاصیت گندزدایی و ضد میکروبی آن برای مداوای عفونت‌های گلو تجویز می‌شود. چای پوست بلوط یک تقویت‌کننده است و مخلوط پوست و میوه‌ی درخت بلوط یک پادزهر را بوجود می‌آورد. میوه‌ی درخت بلوط معمولا برشته و آسیاب می‌شود و از آن قهوه تهیه می‌نمایند .
زیستگاه طبیعی :
درخت بلوط در خاک پر رس مرطوب رشد می‌کند، ولی خاک‌های شنی را نیز تحمل می‌نماید. این درخت در مناطق جنگلی و پست یافت می‌شود. بلوط سفید یک گیاه بومی آمریکای شمالی است که از آن استفاده‌های دارویی می‌شود .
مشخصات ظاهری :
درخت بلوط، درختی آشنا و تنومند است که برگ‌هایش در زمستان می‌ریزد و طول آن تا چهل متر می‌رسد و شاخ و برگ‌های آن دورا دور تنه‌ی درخت را که پوستی صاف و خاکستری رنگ دارد و با گذشت سالیان شکافهایی بر می‌دارد، می‌پوشانند. برگ‌های دوک مانند آن در هر طرف ۳ تا ۷ لوب دارند و گل‌های شاتوتی – ماند بلوط در کار آنها ظاهر می‌شوند. در فصل پاییز گل‌های بارور درخت ماده، میوه‌های بلوط به رنگ قهوه‌ای مایل به سبز را تولید می‌کنند .

[بهـمن]

اکلیل کوهی
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade18-300x261.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade18.jpg)
نام علمی اکلیل کوهی رزمارینوس به معنی شبنم دریا می‌باشد؛ چرا که زیستگاه طبیعی گیاه بیشتر در نواحی ساحلی است. در یونان باستان اعتقاد بر این بوده ک اکلیل کوهی (رزماری) ذهن و حافظه را تقویت می‌کند و به همین دلیل دانشجویان یونانی در وقت امتحان دادن، تاج گل‌هایی از اکلیل کوهی به دور سر خود می‌پیچیده‌اند. بعدها از اکلیل کوهی برای حفظ خاطره استفاده شد و در تشریفات تدفین، عزاداران شاخه‌هایی از اکلیل کوهی تازه را بر روی مقبره قرار می‌دادند تا شخص متوفی فراموش نشود، در مراسم عروسی این گیاه به علامت وفاداری بوده و شاخه‌هایی از آن در میان دسته گل عروس قرار داده می‌شده است .
ارتباط اکلیل کوهی با سر از همان هنگامی معلوم شد که گیاه پزشکان برای درمان سردرد، استفاده از آن را آغاز کردند. روغن اکلیل کوهی از قدیم برای درمان نقرس و دردهای عضلانی مورد استفاده قرارا می‌گرفته و یکی از اجزای اصلی داروی معروف «آب مجارستان» را تشکیل می‌داده است. این معجون، زندگی را به الیزابت ملکه مجارستان که دچار رعشه و فلج دست و پا شده بود، بازگردانید. در طول قرن پانزدهم، مردم شاخه‌هایی از اکلیل کوهی را در منازل خود می‌سوزانیدند تا آنها را از مرگ سیاه (طاعون) حفظ کند؛ همچنین در جنگ جهانی دوم، اکلیل کوهی را به همراه سرو کوهی در بیمارستان‌های فرانسه می‌سوزانیدند، تا از بروز عفونت جلوگیری به عمل بیاید .
در منزل اکلیل کوهی از گیاهانی است که در طباخی مورد استفاده قرار می‌گیرد. مزه تند آن گوشت گوساله‌ی سرخ شده را خوشمزه و غذای تهیه شده از مرغ و ماهی را لذیذ می‌نماید. این گیاه همراه دیگر سبزی‌ها نیز پخته می‌شود و به مصرف می‌رسد. اکلیل کوهی در تهیه لوازم آرایشی نیز به کار می‌رود و روغن آن یکی از اجزای مواد تقویت کننده و شامپوهای مخصوص موی سر می‌باشد .
زیستگاه طبیعی :
گیاه بومی حوزه مدیترانه است و به طور گسترده در آب و هوای معتدل پرورش داده می‌شود. اکلیل کوهی همچنین به طور خودرو بر روی صخره‌ها و تپه‌های ساحلی مدیترانه به عمل می‌آید .
مشخصات ظاهری :
اکلیل کوهی گیاهی بوته‌ای و همیشه سبز و بسیار معطر می‌باشد. طول آن به یک و نیم متر می‌رسد و شاخه‌های متعدد آن هنگامی که جوان هستند، نرم و کرکدار است. اما با گذشت زمان چوبی و سخت شده و پوست آن فلس مانند و قهوه‌ای مایل به خاکستری می‌شود. برگ‌های گیاه بسیار باریک، شبیه چرم و حالت سنبله را دارند. سطوح رویی برگ‌ها سبز پررنگ و زیر آنها نرم و خاکستری کم‌رنگ می‌باشد. وقتی که برگ‌ها به هم مالیده شوند، عطری بسیار قوی از آنها متصاعد می‌شود که بوی کافور و کمی هم بویی شبیه کاج می‌دهد. از اوایل بهار تا اوایل تابستان گل‌های دو لپه‌ای آبی و کم‌رنگ به صورت خوشه‌ای از انتهای ساقه‌های اکلیل کوهی ظاهر می‌شوند .

[بهـمن]

بابونه‌ ی چشم گاوی
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade16.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade16.jpg)
خاصیت حشره‌کشی گل بعضی از انواع بابونه‌ی‌گاوی ابتدا توسط ایرانیان قدیم کشف شده است. بعدها گونه‌ای از آن در ناحیه دالماسی (در مغرب یوگسلاوی) پیدا شد که خاص حشره‌کشی قویتری داشت و بدین ترتیب بابونه‌ی گاوی به عنوان یکی از قویترین حشره‌کشهای غیر شیمیایی برای کنترل آفت (شته) برای گیاهان داخل ساختمان و فضای آزاد شناخته شد .
زیستگاه طبیعی :
گیاه بومی نواحی ساحل یوگسلاوی و جزایر اطراف آن است. بابونه‌ی‌چشم گاوی سواحل گچی یا سنگریزه‌دار را ترجیح می‌‌دهد، اما سرزمین‌های دور از ساحل هم بر روی تپه‌های خشک و سنگی می‌روید. بابونه‌ی چشم‌گاوی به مقدار انبوه و تجارتی در ژاپن، آفریقای جنوبی و کالیفرنیا کشت می‌شود .
مشخصات ظاهری :
گیاه بته‌ای بادوام و بلنداست که طول آن به ۳۰ تا ۷۵ سانتی‌متر می‌رسد. ساقه‌های آن باریک و پوشیده از کرک هستند برگ‌های بابونه‌ی‌چشم گاوی که با برش‌های عمیق به هفت قسمت تقسیم شده‌اند، به رنگ سبز تیره هستند. از اوایل تابستان تا اوایل پاییز گل‌های منفرد آن به شکل گل آفتاب‌گردان و به رنگ سفید هستند، ظاهر می‌شوند .

[بهـمن]

امرودی کوچک
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade15.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade15.jpg)
امرودی کوچک از گیاهان بومی آمریکای شمالی است و سرخپوستان از آن برای تسکین درد و رفع تورم مفاصل استفاده می‌کنند. از برگ‌های این گیاه که عطر جوهر نعنا را می‌دهند، چای تهیه می‌کنند و از جوشانده‌ی آن برای مداوای گلو درد استفاده می‌کنند. روغن این گیاه حاوی سالیسیلات – عامل تسکین درد – است و با مالیدن آن بر روی عضله‌ها و مفصل‌هایی که در رفته‌اند، درد تسکین می‌یابد .
زیستــــگاه طبیعی :
گیاه بومی آمریکای شمالی و کانادا است. امرودی در درخت‌زارهای تنک و در پای درخت‌ها می‌روید و در زمین‌های بایر، پوشش مناسبی فراهم می‌نماید.
مشخصــــات ظاهری :
بوته‌ی همیشه سبزی است که شاخه‌های آن سخت و خزنده هستند و ارتفاع آنها
تا ۱۵ سانتی‌متر می‌رسد. بر روی این ساقه‌ها شرابه‌هایی از برگ‌های سبز روشن بیضی شکل براق می‌روید. بافت برگ‌ها مثل چرم و کناره‌ی آنها لبه‌دار است. گل‌های سفید که به صورت آونگی در فضا حرکت می‌کنند، در اواسط تابستان ظاهر و بعد به میوه‌های گرد قرمز رنگی تبدیل می‌شوند .
منبع:p30world

[بهـمن]

اشنه‌ی ایرلندی
اشنه‌ی ایرلندی حاوی مقدار زیادی لعاب است. وقتی گیاه خشک شده در آب خیس شود، تشکیل یک ژله را می‌دهد. این ژله خواص درمانی دارد و آن را برای سرفه، التهاب نایژه‌ها، بافت‌های مجروح و زخم‌ها تجویز می‌کنند. اشنه‌ی ایرلندی را با شیر می‌جوشانند و شیرین می‌کنند و یک غذای بسیار سهل‌الهضم تهیه می‌نمایند .
زیستگاه طبیعی :
اشنه‌ی ایرلندی در سواحل اروپای شمال غربی به خصوص در سواحل اقیانوس اطلس در ایرلند پراکنده است. وقتی مد پایین می‌آید، اشنه ایرلندی را به خصوص در سواحل شمال فرانسه و ایرلند جمع آوری می‌کنند .
مشخصات ظاهری :
اشنه‌ی ایرلندی به شکل علف دریایی به طول ۱۰ تا ۳۰ سانتی‌متر است. رنگ این گیاه هنگامی که تازه است، به رنگ‌های گوناگون، از زرد مایل به سبز تا قهوه‌ای است. ساقه برگ‌های آن پهن و فردار هستند و هنگامی که خشک می‌شوند، زمینه‌ی سفید یا زرد شفافی را پیدا می‌کنند. کیسه‌های تخم‌مرغ شکل کوچکی که حاوی میوه‌ی گیاه هستند. در روی ساقه‌ها ظاهر می‌شوند .
منبع:p30world

[بهـمن]

پروانش
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade14.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade14.jpg)
به معنی رام vincare نام انگلیسی این گیاه و نام علمی هر دو از واژه لاتین
کردن و اسیر کردن گرفته شده و وجه تسمیه آن ساقه های خزنده مهاجم این گیاه است. د رنزد رومیان باستان گیاه پروانش علامت قربانی دادن و مرگ بوده و در انگلستان قرون وسطی این گیاه مترادف با اعدام بوده است. بنابر یک سنت قدیمی ایتالیایی ها شاخه هایی از این گیاه را بر روی گور کودکان فوت شده میگذاشته اند و به این گیاه عنوان ” فیوردی مورته” یا ” گل مرگ” داده بوده اند .
گیاه پروانش در قدیم به گیاه جادوگر نیز مشهور بوده است و مردم آن را با نام ”بنفشه ی جادوگران” می شناخته اند. این گیاه یکی از اجزای همیشگی شربت عشق – معجونی خوفناک از ترکیب کوبیده ی گیاه پروانش (گل تلگرافی) با کرم خاکی و آبرون کبیر- بوده است. کولپپر این گیاه را وابسته به سیاره ی ناهید (زهره) میدانسته و می نویسد: ” اگر مرد و زن برگهای گیاه پروانش را بخورند بین آن دو عشق به وجود می آید. ” در فرانسه این گیاه نماد دوستی است .
از نظر پزشکی پروانش یا گل تلگرافی یک قابض شفابخش است. برگهای تازه ی آن را بر روی زخم میمالند و یا در حفره بینی فرو میکنند و خونریزی را بند می آورند پمادی از برگهای کوبیده آن برای بواسیر بسیار مفید است. هنوز هم این گیاه را به عنوان قابض مصرف میکنند و چای آن را برای درمان خونریزیهای شدید ماهانه خانمها و همچنین خونریزی لثه تجویز مینمایند. پروانش همچنین تا حدودی مثل یک مسکن عمل میکند و برای رفع نگرانیهای عصبی مصرف میشود .
پروانش ماداگاسکار یا پروانش گل سرخ یک داروی سنتی آفریقایی برای درمان دیابت یا مرض قند میباشد. در سال ۱۹۵۰ هنگامی که پژوهشگران به دنبال پیدا کردن خواص ضد بیماری قند گیاه بودند کشف کردند که این گیاه بر روی گویچه های سفی خون عمل کرده و از رشد سرطان جلوگیری میکند .
زیستگاه طبیعی :
گیاه بومی اروپاست. در جنگلها و محلهای پر درخت پرچینها و همچنین بر روی خاکهای گچی یا رسی که خوب زهکشی شده باشد میروید .
مشخصات ظاهری :
گیاه با دوامی است که طول ساقه های خزنده و بالا رونده ی آن از سی تا نود سانتیمتر است که مجموعه ی متراکم و فشرده ای را به وجود می آورند. برگهای تخم مرغی شکل و براق گل پروانش که دارای نوک صاف و یا تیز هستند به صورت جفت در امتداد ساقه بیرون می آیند و در تمام طول زمستان روی گیاه باقی میمانند. از اواسط بهار تا اوایل تابستان گلهای زیبای آبی ارغوانی با پنج گلبرگ مثلثی شکل و خمیده که شبیه تیغه های پنکه هستند ظاهر میشوند .
منبع : p30world

[بهـمن]

بادرنگ
نزد گیاه پزشکان آنگوساکسون قدیم، یک داروی موثر در گزیدگیهای سمی بوده است. مصرف خارجی ضماد تهیه شده از برگ‌های تازه‌ی‌ بارهنگ، یک شیوه‌ی درمانی سنتی برای بهبودی زخم، جراحت پوست و گزیدگی‌ها می‌باشد .
زیستگاه طبیعی :
بارهنگ گیاه بومی اروپاست که از آنجا به دیگر مناطق معتدل جهان از جمله آمریکای شمالی نیز برده شده است. بارهنگ معمولا در زمین‌های کشت نشده، حاشیه‌ی جاده‌ها و زمین‌های بایر پیدا می‌شود .
مشخصات ظاهری :
یک گیاه خود رو است که طول آن معمولا به ۱۵ تا ۳۰ سانتی‌متر می‌رسد از قاعده‌ی گیاه، برگ‌های سبز ضخیم بیضی شکل به صورت یک دسته بیرون می‌آیند. شاخه‌های گل بارهنگ که مثل سنبله‌ی گندم و ذرت می‌باشند، از اواخر بهار تا اوایل پاییز به صورت راست و مستقیم از میان بوته گیاه بالا می‌آیند. این سنبله‌ها از گل‌های ریز ارغوانی تا سبز متمایل به زرد تشکیل شده‌اند .

[بهـمن]

برگ توتون هندی
http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade12.jpg (http://damkade.com/wp-content/uploads/2011/01/damkade12.jpg)
برگ توتون ‌هندی از خانواده گیاهان لوبلیا‏، دارای عمل مشابه نیکوتین بر روی دستگاه عصبی است که سرخپوستان بومی آمریکا برای تسکین بیماری آسم، آن را دود می‌کرده‌اند. گروهی دیگر تنها استفاده‌ی خارجی آن را بدون ضرر می‌دانند و برای تسکین درد، کوفتگی و ضرب ‌دیدگی آن را بر روی محل درد می‌مالند .
زیستگاه طبیعی :
گیاه بومی کانادا و شرق ایالات متحده است. در مرغزارهای خشک و کناره‌ی جاده‌ها و محوطه‌های کم درخت جنگلی یافت می‌شود .
مشخصات ظاهری :
برگ توتون‌هندی یک گیاه یکساله است. ساقه‌ی این گیاه که شاخه‌های متعدد دارد با کرک نرمی پوشیده شده است. ساقه‌ی گیاه حاولی شیره‌گس و تندی می‌باشد و طول آن از سی تا شصت سانتی‌متر متغیر است. برگ‌های سبز روشن گیاه بدون ساقه هستند و مستقیما به شاخه‌ها چسبیده‌اند. برگ‌ها بیضی شکل و با لبه‌ی دندانه‌دار هستند. سنبله‌هایی از گل‌های منفرد لاله‌ای شکل با رنگ‌های مختلف (آبی تا بنفش) از اواسط تابستان بر روی ساقه‌ی اصلی گیاه ظاهر می‌گردند .