m0na
30th October 2010, 10:30 PM
حنا درختچه ای است به بلندی ۶ـ ۵ متر و برگهای آن بیضی، نوک تیز، متقابل به طول ۳ـ ۲ سانتی متر، گلهای آن سفید رنگ و معطر است..این درخچه گرمسیری در مراکش، مصر، تونس، الجزیره و در آسیا در هند، ایران و اغلب مناطق دیگر آسیا می روید و کاشته می شود.
برگهای درختچه حنا که محصول آن می باشد سالی ۲ تا ۳ مرتبه در طول مدت از اواسط تابستان تا اواسط پاییز انجام می گیرد. برگهای حنا را خشک می کنند و به صورت گرد در می آورند و به بازار عرضه می کنند.
برگهای حنا حاوی گلوکوزید و ماده رنگی و هنوتانیک اسید می باشد. ماده رنگی آن به نام لاوسون مشابه با ۲ ـ هایدروکسی، آلفا، نافتوکینون است.
بر اساس تحقیقات در برگهای حنا یک ماده اوکسی، نافتوکنیون به نام لاوسن وجود دارد. این ماده دارای خاصیت آنتی بیوتیک می باشد. گلهای حنا معروف است که خواب آور عمیق هستند.
اسانس روغنی که از گلهای حنا گرفته می شود حاوی آلفا، یونون و بتا. یونون است که بتا. یونون جزء اعظم آن را تشکیل می دهد.
خواص حنا
در کشور هند و چین از برگهای حنا برای معالجه جذام، یرقان، شوره سر استفاده می کنند.دم کرده برگهای حنا را مانند چای به زنها در موقع وضع حمل می دهند. جوشانده ریشه حنا مدر است و برای نرم کردن سینه و برونشیت مناسب است.
در شبه جزیره مالایا با له کرده برگهای تازه حنا به صورت ضماد در موارد سوزش پا که منشأ بیماری بری بری و کمبود ویتامین b باشد و نیز برای درمان ناراحتی های پوستی استفاده می کنند و همچنین برای جوش و کورک و زخمهای ختنه و رماتیسم و بزرگ شدن معده به کار می رود.
از جوشانده برگهای حنا و غرغره کردن آن برای رفع پیله دندان استفاده می شود. در مصرف داخلی برای کاهش درد معده پس از زایمان و نیز برای رفع خشونت صدا مناسب است.
(توجه: مصرف داخلی گیاه علف دندان چون خراش دهنده و خطرناک است از نظر میزان و مورد مصرف و ضرورت مصرف و مراقبت در عوارض احتمالی باید حتماً نظیر هر داروی غیر مجاز مصرف داخلی با توصیه و زیر نظر پزشک باشد)
ریشه قابض حنا را خشک می کنند، سپس آن را خرد کرده و نرم می کوبند و برای معالجه جوش و کورک سر بچه ها به سر آنها می مالند. همچنین برای معالجه ناراحتی های چشم نیز به کار می رود.
در اندونزی از خمیر برگهای له شده حنا برای معالجه عفونت چرکی نرمه بند دور انگشت دست و سایر بیماری های ناخن و نیز برای درمان هرپس استفاده می نمایند. و از میوه های خیلی نارس حنا مرهمی درست می کنند که برای رفع خارش مفید است.
در فیلیپین روغن و مرهمی از برگهای حنا درست می کنند که برای نرم کردن زخمها و التیام زخم و ضرب خوردگی و رفع خون مردگی به کار می رود. برگ حنا را دم می کنند و مانند چای می خورند، از اضافه وزن جلوگیری می کند و پمادی که از میوه های جوان آن درست می کنند برای رفع خارش روی پوست می مالند که بسیار مفید است.
حنا از نظر طب سنتی ایران مرکب القوی مایل به سردی و خشک است. عده ای آن را گرم و خشک نیز گفته اند.
از نظر خواص معتقدند که برای بیماری های سر و چشم و دهان مفید می باسد. ضماد برگ حنا با برگ گردو(نصف و نصف) برای درمان سردرد مفید است و اگر با سرکه بر پیشانی مالیده شود سردرد را تسکین می دهد.
مالیدن برگهای له شده حنا با روغن زیتون برای رشد موی سر مفید است، خصوصاً اگر با آب گشنیز مخلوط شده باشد.
غرغره آن با آب دم کرده برگ آن برای زخمهای دهان مفید است. خوردن دو گرم آن و یا خوردن آب خیس کرده ۵۰ گرم آن برای یرقان، طحال، سنگ کلیه، مثانه و سختی ادرار نافع است. برای رویانیدن ناخن اصلی به جای ناخن کج اثر خوب دارد.
اگر آن را در آب خیس کرده و آب خیس کرده آن را با شکر بخورند، برای آغاز جذام مفید است و اگر این رژیم یک ماه ادامه یابد جذام تازه شروع شده، به کلی مرتفع می شود. شست و شوی پوست با آب دم کرده آن برای سوختگی آتش مفید است و مالیدن آن برای ورمهای گرم که زردآب از آن خارج می شود نافع است و با روغن گل برای رفع جرب مجرب است.
از ترکیب برگ خشک کوبیده حنا با پیه ضماد درست می کنند که برای التیام زخم گوشه ناخن مفید است.
اگر ۵ گرم از گل حنا را با ۱۰۰ گرم آب و عسل مخلوط کرده و بخورند برای تسکین انواع سردرد و خشک کردن رطوبت مفید می باشد.
روغن گل حنا که آن را «دهن الفاعیه» می نامند و مانند گل سرخ تهیه می کنند گرم و محلل مقوی مو برای روشنی و درخشانی رنگ چهره است.
حنا برای حلق و ریه مضر است، از این نظر باید با کتیرا خورده شود. مقدار خوراک آن تا ۵ گرم است و اگر از آن بیشترخورده شود خطرناک و زیادی آن سبب هلاکت می شود.
در مدارک طبی دیگر اطبای معروف ایران مقدار خوراک از ساییده برگ آن را ۵/۲ گرم و خیس کرده در آب تا ۳۵ گرم برگ هم می توان مصرف نمود و به تدریج آن را خورد. به طوری که هر بار کمتر از ۵/۲ گرم از برگ آن مصرف داخلی شود.
حنا برای رفع بدبوی پا بسیار موثر است.
از ساییده برگ آن که در بازار حنا گفته می شود برای رنگ کردن مو استفاده می شود و جزء قابل ملاحظه ای از مواد رنگ کردن مو تجارتی می باشد.
از برگهای خشک شده گیاه نیل که به صورت گرد درآمده باشد، مخلوط با برگ حنا گردی به نام رنگ حنا درست می کنند که برای رنگ کردن مو مصرف می شود.
برگهای درختچه حنا که محصول آن می باشد سالی ۲ تا ۳ مرتبه در طول مدت از اواسط تابستان تا اواسط پاییز انجام می گیرد. برگهای حنا را خشک می کنند و به صورت گرد در می آورند و به بازار عرضه می کنند.
برگهای حنا حاوی گلوکوزید و ماده رنگی و هنوتانیک اسید می باشد. ماده رنگی آن به نام لاوسون مشابه با ۲ ـ هایدروکسی، آلفا، نافتوکینون است.
بر اساس تحقیقات در برگهای حنا یک ماده اوکسی، نافتوکنیون به نام لاوسن وجود دارد. این ماده دارای خاصیت آنتی بیوتیک می باشد. گلهای حنا معروف است که خواب آور عمیق هستند.
اسانس روغنی که از گلهای حنا گرفته می شود حاوی آلفا، یونون و بتا. یونون است که بتا. یونون جزء اعظم آن را تشکیل می دهد.
خواص حنا
در کشور هند و چین از برگهای حنا برای معالجه جذام، یرقان، شوره سر استفاده می کنند.دم کرده برگهای حنا را مانند چای به زنها در موقع وضع حمل می دهند. جوشانده ریشه حنا مدر است و برای نرم کردن سینه و برونشیت مناسب است.
در شبه جزیره مالایا با له کرده برگهای تازه حنا به صورت ضماد در موارد سوزش پا که منشأ بیماری بری بری و کمبود ویتامین b باشد و نیز برای درمان ناراحتی های پوستی استفاده می کنند و همچنین برای جوش و کورک و زخمهای ختنه و رماتیسم و بزرگ شدن معده به کار می رود.
از جوشانده برگهای حنا و غرغره کردن آن برای رفع پیله دندان استفاده می شود. در مصرف داخلی برای کاهش درد معده پس از زایمان و نیز برای رفع خشونت صدا مناسب است.
(توجه: مصرف داخلی گیاه علف دندان چون خراش دهنده و خطرناک است از نظر میزان و مورد مصرف و ضرورت مصرف و مراقبت در عوارض احتمالی باید حتماً نظیر هر داروی غیر مجاز مصرف داخلی با توصیه و زیر نظر پزشک باشد)
ریشه قابض حنا را خشک می کنند، سپس آن را خرد کرده و نرم می کوبند و برای معالجه جوش و کورک سر بچه ها به سر آنها می مالند. همچنین برای معالجه ناراحتی های چشم نیز به کار می رود.
در اندونزی از خمیر برگهای له شده حنا برای معالجه عفونت چرکی نرمه بند دور انگشت دست و سایر بیماری های ناخن و نیز برای درمان هرپس استفاده می نمایند. و از میوه های خیلی نارس حنا مرهمی درست می کنند که برای رفع خارش مفید است.
در فیلیپین روغن و مرهمی از برگهای حنا درست می کنند که برای نرم کردن زخمها و التیام زخم و ضرب خوردگی و رفع خون مردگی به کار می رود. برگ حنا را دم می کنند و مانند چای می خورند، از اضافه وزن جلوگیری می کند و پمادی که از میوه های جوان آن درست می کنند برای رفع خارش روی پوست می مالند که بسیار مفید است.
حنا از نظر طب سنتی ایران مرکب القوی مایل به سردی و خشک است. عده ای آن را گرم و خشک نیز گفته اند.
از نظر خواص معتقدند که برای بیماری های سر و چشم و دهان مفید می باسد. ضماد برگ حنا با برگ گردو(نصف و نصف) برای درمان سردرد مفید است و اگر با سرکه بر پیشانی مالیده شود سردرد را تسکین می دهد.
مالیدن برگهای له شده حنا با روغن زیتون برای رشد موی سر مفید است، خصوصاً اگر با آب گشنیز مخلوط شده باشد.
غرغره آن با آب دم کرده برگ آن برای زخمهای دهان مفید است. خوردن دو گرم آن و یا خوردن آب خیس کرده ۵۰ گرم آن برای یرقان، طحال، سنگ کلیه، مثانه و سختی ادرار نافع است. برای رویانیدن ناخن اصلی به جای ناخن کج اثر خوب دارد.
اگر آن را در آب خیس کرده و آب خیس کرده آن را با شکر بخورند، برای آغاز جذام مفید است و اگر این رژیم یک ماه ادامه یابد جذام تازه شروع شده، به کلی مرتفع می شود. شست و شوی پوست با آب دم کرده آن برای سوختگی آتش مفید است و مالیدن آن برای ورمهای گرم که زردآب از آن خارج می شود نافع است و با روغن گل برای رفع جرب مجرب است.
از ترکیب برگ خشک کوبیده حنا با پیه ضماد درست می کنند که برای التیام زخم گوشه ناخن مفید است.
اگر ۵ گرم از گل حنا را با ۱۰۰ گرم آب و عسل مخلوط کرده و بخورند برای تسکین انواع سردرد و خشک کردن رطوبت مفید می باشد.
روغن گل حنا که آن را «دهن الفاعیه» می نامند و مانند گل سرخ تهیه می کنند گرم و محلل مقوی مو برای روشنی و درخشانی رنگ چهره است.
حنا برای حلق و ریه مضر است، از این نظر باید با کتیرا خورده شود. مقدار خوراک آن تا ۵ گرم است و اگر از آن بیشترخورده شود خطرناک و زیادی آن سبب هلاکت می شود.
در مدارک طبی دیگر اطبای معروف ایران مقدار خوراک از ساییده برگ آن را ۵/۲ گرم و خیس کرده در آب تا ۳۵ گرم برگ هم می توان مصرف نمود و به تدریج آن را خورد. به طوری که هر بار کمتر از ۵/۲ گرم از برگ آن مصرف داخلی شود.
حنا برای رفع بدبوی پا بسیار موثر است.
از ساییده برگ آن که در بازار حنا گفته می شود برای رنگ کردن مو استفاده می شود و جزء قابل ملاحظه ای از مواد رنگ کردن مو تجارتی می باشد.
از برگهای خشک شده گیاه نیل که به صورت گرد درآمده باشد، مخلوط با برگ حنا گردی به نام رنگ حنا درست می کنند که برای رنگ کردن مو مصرف می شود.