hoora
25th May 2010, 10:29 PM
شر از ربات‌هاي اجتماعي انتظار دارد، مؤدب باشند و درست مانند يک انسان برخورد کنند. به همين دليل محققان تلاش مي‌کنند براي پذيرش اين ربات‌ها در جامعه انساني، آنها را با انتظارات بشر امروز منطبق کنند.
http://img.tebyan.net/big/1389/03/93135117441882425411120986137147571203898.jpg
بدون‌شک سيستم‌هاي کامپيوتري سريع‌تر و به‌روز، در جامعه انساني از اقبال بيشتري برخوردار هستند اما به نظر مي‌رسد اين در مورد ربات‌هاي اجتماعي جديد، چندان صادق نباشد. تحقيقات نشان مي‌دهند نسل‌هاي آتي ربات‌هاي اجتماعي اگر رفتارهاي انساني بيشتري در چنته داشته باشند، ساده‌تر از پيش مورد قبول جامعه قرار خواهند گرفت. البته اين رفتارهاي انساني‌تر احتمالا به قيمت از دست‌دادن بخشي از کارآيي ماشيني آنها تمام خواهد شد.
به گزارش نيوساينتيست، نوري‌هيرو هاگيتا (http://www.irc.atr.jp/hagita/hagita.html)و همکارانش در آزمايشگاه‌هاي ATR در کيوتو، ژاپن، از 38 داوطلب خواستند با کليک ماوس روي يک تصوير ديجيتال به کامپيوتر فرمان تغيير سايز آنرا بدهند. برنامه به شکلي طراحي شده بود که پاسخ به فرمان با 1 تا 3 ثانيه تأخير انجام مي‌شد. همان‌طور که تيم انتظار داشت، پاسخ سريع به فرمان حالت مطلوب داوطلبان بود و تأخير‌ها باعث ابراز نارضايتي شرکت‌کنندگان شدند.
http://img.tebyan.net/big/1389/03/192321339024139174702131202543224825019786.jpg
اما نتايج نسخه‌اي از اين آزمون که در آن از ربات‌هاي انسان‌نما استفاده شده بود، دور از انتظار بودند. داوطلبان از ربات مي‌خواستند آشغالي را از روي زمين بردارد و روبات به صورت شفاهي در‌خواست را تصديق مي‌کرد. در اين آزمون پاسخ‌هاي سريع - بلافاصله پس از اتمام صحبت شرکت‌کننده- در مقابل پاسخ‌هايي که با تأخيري يک ثانيه‌اي همراه بودند، محبوبيت کمتري داشتند.
بلژ ماتلو (http://pages.cs.wisc.edu/%7Ebilge/)از دانشگاه ويسکانسين‌مديسون که به تحقيق درباره کنش‌هاي متقابل انسان و روبات‌هاي اجتماعي مشغول است، در اين‌باره مي‌گويد: «در کار با کامپيوتر، انتظار و مطلوب فرد، پاسخ بلادرنگ به فرمان‌ها است، اما همين فرد در تعامل با يک روبات انتظار دارد اين ماشين از معيارهاي گفتگو و آداب اجتماعي پيروي کند. به همين دليل است که تأخير 1 ثانيه‌اي در پاسخ به فرمان مطلوب‌تر است».
صبر کن!
مطالعات مالتو علاوه بر اين نشان مي‌دهند، روبات‌ها مي‌توانند با تغييراتي ساده و پيش‌پا افتاده در رفتارشان، مورد پذيرش بيشتري از سوي جامعه انساني يا همکاران قرار بگيرند. او از کارکنان بيمارستاني محلي خواست تا در مورد ، جديدترين همکار ربات آنها که شبيه يک جعبه است، اظهار‌نظر کنند. اغلب کساني که به حضور اين ربات در بيمارستان اعتراض داشتند، در درجه اول به جاي خالي رفتارهاي منطبق با آداب اجتماعي اين همکار اشاره کرده بودند. آنها به عنوان مثال به ارسال پيام‌ها به ساير همکاران اشاره کردند، ربات سعي مي‌کرد پيام‌ها را در اسرع‌وقت به دريافت‌کننده برساند و حتي اگر فرد داشت با تلفن صحبت مي‌کرد، در اين فرمان تأخيري ايجاد نمي‌شد.
http://img.tebyan.net/big/1389/03/61804223512210610710012023815419824210343200.jpg
شرکت Aethon (http://www.aethon.com/)واقع در پيتسبرگ، پنسيلوانيا که سازنده اين ربات است، مي‌گويد، دارد از نتايج مطالعه مالتو استفاده مي‌کند. در حال حاضر TUG به شکلي برنامه‌ريزي شده که شب‌ها مي‌تواند با صداي آهسته‌تري صحبت کند، اما آموزش اينکه جايي بايد زبانش را نگه دارد، به مراتب پيچيده‌تر خواهد بود.
عليرغم اينکه سال‌هاست روان‌شناسان دارند روي هنجارهاي اجتماعي مطالعه مي‌کنند، اين چيزي نيست که محققان علم روباتيک از آن سر‌رشته داشته باشند. مالتو مي‌گويد: «در حالي که اغلب ما با بسياري از معيارها و قوانين اجتماعي موجود براي پذيرش يک فرد در جامعه آشنايي نداريم، انتظار رفتارهاي اجتماعي شايسته از ربات‌ها کمي بي‌انصافي است».
آرام و هم‌گام
يکي ديگر از مواردي که همکاران TUG به آن اشاره کرده‌اند، سرعت حرکت بالاي اين ربات و حرکت مستقيم آن بدون در نظر گرفتن جمعيت و عبور بيماران است. پيتر هنري و کريستين والمر از دانشگاه واشنگتن، سياتل اميدوارند بتوانند روش حرکت در ميان جمع را به TUG بياموزند.
آنها معتقدند استفاده از ربات‌هاي هوشمندي که بدون برنامه‌ريزي اوليه وارد جامعه شوند و امکان بررسي رفتارها و حرکات انساني را در اطراف خودشان داشته باشند، از ساخت ربات‌هاي برنامه‌ريزي شده با فرامين ثابت، به مراتب بهتر است.
http://img.tebyan.net/big/1389/03/3514012743196321081451673792126221195513.jpg
اين گروه الگوريتمي تهيه کرده است که به يک روبات مجازي اجازه مي‌دهد ميان جمعيتي از انسان‌ها حرکت کند و براي اين کار اول به بررسي شلوغي و سرعت حرکت افراد مي‌پردازد تا بتواند به عنوان بخشي از اين جمعيت مجازي به خوبي حرکت کند.
هنري مي‌گويد: «اگر يک انسان مي‌داند که بايد از شلوغي اجتناب کند، ربات هم مي‌تواند اين نکته را ياد بگيرد. استفاده از ربات‌هاي هوشمند براي شناخت رفتار انساني به مراتب ساده‌تر است و مي‌تواند باعث پذيرش بهتر آنها توسط جامعه انساني شود».
مالتو معتقد است مسير حرکت هنري و همکارانش به موفقيت ختم مي‌شود. ربات‌هايي که شانس تجربه زندگي روزمره انسان‌ها را دارند، مطمئنا «رفتار مؤثر رباتيک» بهتري خواهند داشت. او مي‌گويد: «زماني که فناوري در تعامل مستقيم با جامعه انساني است، «رفتارهاي اجتماعي پذيرفته» هم به بخشي از ابزارها و روش تبديل مي‌شوند».
منبع: newscientist (http://www.newscientist.com/article/dn18913-innovation-teaching-robots-some-manners.html)
برگرفته از خبرآنلاين
http://img.tebyan.net/big/1389/03/93135117441882425411120986137147571203898.jpg
بدون‌شک سيستم‌هاي کامپيوتري سريع‌تر و به‌روز، در جامعه انساني از اقبال بيشتري برخوردار هستند اما به نظر مي‌رسد اين در مورد ربات‌هاي اجتماعي جديد، چندان صادق نباشد. تحقيقات نشان مي‌دهند نسل‌هاي آتي ربات‌هاي اجتماعي اگر رفتارهاي انساني بيشتري در چنته داشته باشند، ساده‌تر از پيش مورد قبول جامعه قرار خواهند گرفت. البته اين رفتارهاي انساني‌تر احتمالا به قيمت از دست‌دادن بخشي از کارآيي ماشيني آنها تمام خواهد شد.
به گزارش نيوساينتيست، نوري‌هيرو هاگيتا (http://www.irc.atr.jp/hagita/hagita.html)و همکارانش در آزمايشگاه‌هاي ATR در کيوتو، ژاپن، از 38 داوطلب خواستند با کليک ماوس روي يک تصوير ديجيتال به کامپيوتر فرمان تغيير سايز آنرا بدهند. برنامه به شکلي طراحي شده بود که پاسخ به فرمان با 1 تا 3 ثانيه تأخير انجام مي‌شد. همان‌طور که تيم انتظار داشت، پاسخ سريع به فرمان حالت مطلوب داوطلبان بود و تأخير‌ها باعث ابراز نارضايتي شرکت‌کنندگان شدند.
http://img.tebyan.net/big/1389/03/192321339024139174702131202543224825019786.jpg
اما نتايج نسخه‌اي از اين آزمون که در آن از ربات‌هاي انسان‌نما استفاده شده بود، دور از انتظار بودند. داوطلبان از ربات مي‌خواستند آشغالي را از روي زمين بردارد و روبات به صورت شفاهي در‌خواست را تصديق مي‌کرد. در اين آزمون پاسخ‌هاي سريع - بلافاصله پس از اتمام صحبت شرکت‌کننده- در مقابل پاسخ‌هايي که با تأخيري يک ثانيه‌اي همراه بودند، محبوبيت کمتري داشتند.
بلژ ماتلو (http://pages.cs.wisc.edu/%7Ebilge/)از دانشگاه ويسکانسين‌مديسون که به تحقيق درباره کنش‌هاي متقابل انسان و روبات‌هاي اجتماعي مشغول است، در اين‌باره مي‌گويد: «در کار با کامپيوتر، انتظار و مطلوب فرد، پاسخ بلادرنگ به فرمان‌ها است، اما همين فرد در تعامل با يک روبات انتظار دارد اين ماشين از معيارهاي گفتگو و آداب اجتماعي پيروي کند. به همين دليل است که تأخير 1 ثانيه‌اي در پاسخ به فرمان مطلوب‌تر است».
صبر کن!
مطالعات مالتو علاوه بر اين نشان مي‌دهند، روبات‌ها مي‌توانند با تغييراتي ساده و پيش‌پا افتاده در رفتارشان، مورد پذيرش بيشتري از سوي جامعه انساني يا همکاران قرار بگيرند. او از کارکنان بيمارستاني محلي خواست تا در مورد ، جديدترين همکار ربات آنها که شبيه يک جعبه است، اظهار‌نظر کنند. اغلب کساني که به حضور اين ربات در بيمارستان اعتراض داشتند، در درجه اول به جاي خالي رفتارهاي منطبق با آداب اجتماعي اين همکار اشاره کرده بودند. آنها به عنوان مثال به ارسال پيام‌ها به ساير همکاران اشاره کردند، ربات سعي مي‌کرد پيام‌ها را در اسرع‌وقت به دريافت‌کننده برساند و حتي اگر فرد داشت با تلفن صحبت مي‌کرد، در اين فرمان تأخيري ايجاد نمي‌شد.
http://img.tebyan.net/big/1389/03/61804223512210610710012023815419824210343200.jpg
شرکت Aethon (http://www.aethon.com/)واقع در پيتسبرگ، پنسيلوانيا که سازنده اين ربات است، مي‌گويد، دارد از نتايج مطالعه مالتو استفاده مي‌کند. در حال حاضر TUG به شکلي برنامه‌ريزي شده که شب‌ها مي‌تواند با صداي آهسته‌تري صحبت کند، اما آموزش اينکه جايي بايد زبانش را نگه دارد، به مراتب پيچيده‌تر خواهد بود.
عليرغم اينکه سال‌هاست روان‌شناسان دارند روي هنجارهاي اجتماعي مطالعه مي‌کنند، اين چيزي نيست که محققان علم روباتيک از آن سر‌رشته داشته باشند. مالتو مي‌گويد: «در حالي که اغلب ما با بسياري از معيارها و قوانين اجتماعي موجود براي پذيرش يک فرد در جامعه آشنايي نداريم، انتظار رفتارهاي اجتماعي شايسته از ربات‌ها کمي بي‌انصافي است».
آرام و هم‌گام
يکي ديگر از مواردي که همکاران TUG به آن اشاره کرده‌اند، سرعت حرکت بالاي اين ربات و حرکت مستقيم آن بدون در نظر گرفتن جمعيت و عبور بيماران است. پيتر هنري و کريستين والمر از دانشگاه واشنگتن، سياتل اميدوارند بتوانند روش حرکت در ميان جمع را به TUG بياموزند.
آنها معتقدند استفاده از ربات‌هاي هوشمندي که بدون برنامه‌ريزي اوليه وارد جامعه شوند و امکان بررسي رفتارها و حرکات انساني را در اطراف خودشان داشته باشند، از ساخت ربات‌هاي برنامه‌ريزي شده با فرامين ثابت، به مراتب بهتر است.
http://img.tebyan.net/big/1389/03/3514012743196321081451673792126221195513.jpg
اين گروه الگوريتمي تهيه کرده است که به يک روبات مجازي اجازه مي‌دهد ميان جمعيتي از انسان‌ها حرکت کند و براي اين کار اول به بررسي شلوغي و سرعت حرکت افراد مي‌پردازد تا بتواند به عنوان بخشي از اين جمعيت مجازي به خوبي حرکت کند.
هنري مي‌گويد: «اگر يک انسان مي‌داند که بايد از شلوغي اجتناب کند، ربات هم مي‌تواند اين نکته را ياد بگيرد. استفاده از ربات‌هاي هوشمند براي شناخت رفتار انساني به مراتب ساده‌تر است و مي‌تواند باعث پذيرش بهتر آنها توسط جامعه انساني شود».
مالتو معتقد است مسير حرکت هنري و همکارانش به موفقيت ختم مي‌شود. ربات‌هايي که شانس تجربه زندگي روزمره انسان‌ها را دارند، مطمئنا «رفتار مؤثر رباتيک» بهتري خواهند داشت. او مي‌گويد: «زماني که فناوري در تعامل مستقيم با جامعه انساني است، «رفتارهاي اجتماعي پذيرفته» هم به بخشي از ابزارها و روش تبديل مي‌شوند».
منبع: newscientist (http://www.newscientist.com/article/dn18913-innovation-teaching-robots-some-manners.html)
برگرفته از خبرآنلاين