s@ba
20th April 2010, 09:23 AM
داراب دیبا معتقد است:هدف اصلی بنیاد معماری میرمیران از راه‌اندازی مسابقه‌ی معماری به‌نام زنده‌یاد «هادی میرمیران»، تاكید كردن بر چهار عنصر آیین و فرهنگ جاویدان ایران، شناسایی معماری جهان، كمال‌گرایی و حس زیبایی‌شناسی در نسل جوان است.
این عضو هیات داوری جایزه معماری میرمیران با اشاره به زمینه‌های شكل‌گیری جایزه معماری میرمیران در چند سال اخیر گفت: بی‌شك زنده‌یاد سید هادی میرمیران در پَسِ معماری معاصر ایران فردی شاخص، باسابقه و صاحب جایگاهی ویژه بود.
او ادامه داد: میرمیران قبل از هر چیز این توانایی را داشت تا میراث جاویدان و ازلی ایران زمین را با معماری به زندگی معاصر ما وصل نماید، در حالی كه این اتفاق در سابقه‌ی معماری ایران خیلی نیفتاده است. برخی از معماران در مسیر كاری خود به دنبال تقلید از گذشتگان بودند و عده‌ای نیز به میراث و فرهنگ ایرانی كاری نداشتند و تنها به دستاوردهای غرب تكیه كردند.
این مدرس دانشگاه متذكر شد: غرب‌زدگی در ۱۰۰ سال اخیر معماری ایران همواره مشاهده شده است،اما من قصد ندارم بد و خوب این موضوع را نقد كنم و نمی‌خواهم نگاه منفی به این عرصه داشته باشم اما به شخصه معتقدم كه تنها تاكید بردستاوردهای غرب باعث می‌شود تا ما نگاه به خویشتن خود را به مرور از دست بدهیم، درحالی كه زنده‌یاد میرمیران همان قدر كه به جهان و معماری آن نگاه داشت معماری سرزمین خود را هم به‌خوبی می‌شناخت.
دیبا در ادامه با اشاره به دیگر ویژگی‌های شاخص زنده‌یاد میرمیران تصریح كرد: او به‌خوبی معماری را بلد بود و خلوصی كه در معماری به‌كار می‌برد از معماری گذشته‌ی ایران كسب كرده بود. او قدرت هندسه، فضا و همه چیز را به‌خوبی می‌دانست و از این جهت معمار توانایی محسوب می‌شد.
این معمار دیگر ویژگی میرمیران را كمال‌گرایی دانست و افزود: او همیشه دنبال كمال بود و این ویژگی كمیاب و نادری در میان آدم‌هایی است كه در كنار ما كار می‌كنند. امروزه معماران برجسته و موفق اطراف ما زیاد هستند، اما نمونه‌ی میرمیران كه دنبال كمال‌گرایی بود به واقع برای ما نادر است.
او آخرین ویژگی بارز میرمیران را حس زیبایی‌شناسی این هنرمند دانست و گفت: در رشته‌ی معماری ذوق هنری جایگاه ویژه‌ای دارد و اگر این ذوق نباشد كارها در حد متوسط باقی می‌ماند. به همین دلیل هم كه وقتی زنده یاد میرمیران بار سفر را بست ،همه به این فكر افتادیم كه بنیاد میرمیران را با دنبال كردن این چهار ویژگی در میان نسل جوان راه‌اندازی كنیم.
دیبا با تاكید بر اهمیت توجه به نسل جوان گفت: كشورهای همسایه ما هیچ‌گاه قابل قیاس با نسل پویای كشورمان كه مدام در حال حركت و پیشرفت هستند، نبودند و از این جهت آنها همواره گامی عقب‌تر از ما ایستاده‌اند. در حالی كه امروزه در ایران‌زمین نسل جوان با یك موج از هوشمندی وارد شده و قرار است آینده را درست كند.
او تصریح كرد: ما امروز در برابر نسل جوانی هستیم كه این پتانسیل را برای پروبال دادن به معماری دارد. این موج جوان برای ادامه‌ی مسیرش نیاز به الگو دارد و از آنجا كه سیستم كارفرمایی در ایران خیلی به جوانان اعتماد نمی‌كند، پس ما این وظیفه را داریم تا با راه‌اندازی چنین مسابقه‌ای این توانایی و پتانسیل را نشان دهیم و از سوی دیگر توقع داریم تا دولت و دستگاه‌های اجرایی به این نسل شكوفاشده پروبال دهد تا آنها دست به كار زنند.
او گفت: ما امیدوار بودیم با راه‌اندازی چنین مسابقه‌ای نسل جوانی كه شناخته می‌شد یك موقعیت و بستر پیدا كند و به دولت و ارگان‌های مرتبط معرفی شود، زیرا این نسل و برگزیدگان این مسابقه چهار ویژگی بارز فرهنگ و وطن‌پرستی، جهان‌شناسی، زیبایی‌شناسی و توانایی اجرایی را دارند.
عضو هیات داوری سپس به آثار ارسال‌شده در دوره‌های مختلف این جایزه و چهارمین دوره‌ی آن اشاره كرد و افزود: در این دوره حدود ۱۰۰ اثر دریافت كردیم. كارها به واقع لذت‌بخش بودند و قدرت تخیل این نسل جوان معمار برای ما حیرت‌انگیز بود. این نكته نشان می‌دهد كه نسل جوان پتانسیل‌های هنری شناوری هستند كه اگر به موقع حمایت نشوند بی‌شك سرافكنده خواهند شد.
دیبا خاطرنشان كرد: ما امروز این نسل را شناسایی كرده‌ایم و آثار آنها را از طریق مجله‌ی معماری شهرسازی هربار معرفی می‌كنیم، به‌طوری كه در حیطه‌ی بین‌المللی نیز تمام كارشناسان حیرت‌زده‌ی این پتانسیل بالا هستند. در واقع ما تلاش داریم تا به جهانیان ثابت كنیم كه جوانان ما چنین توانایی بزرگی دارند و اگر تا امروز نتوانسته‌ایم خود را در عرصه‌های جهانی مطرح كنیم به‌دلیل این است كه بستر‌سازی لازم صورت نگرفته است.
این معمار در بخش دیگری از سخنان خود در پاسخ به چگونگی حمایت‌های بخش دولتی از این مسابقه و برگزیدگان آن گفت: از آنجا كه مسابقه‌ی معماری میرمیران كاری فرهنگی است، لذا ما توقع داریم تا مدیران برنامه‌ریزی كنند، پول خرج كنند، جایزه دهند و از این نسل حمایت كنند. درحالی كه در عمل متاسفانه هیچ اتفاقی نمی‌افتد و اولویت دولتمردان و ارگان‌های دولتی ذیربط برای این حوزه نیست.
او اضافه كرد: امروز اگر امیدی برای ما وجود دارد در بخش خصوصی است، زیرا در بخش دولتی موانع بروكراتیك و دیوان‌سالاری به‌قدری است كه جوانان بعد از مدتی از ادامه‌ی راه باز می‌مانند و امیدشان را به بخش خصوصی متوجه می‌كنند. از این جهت است كه امروز بنیاد معماری میرمیران مسابقه‌ی مرتبط با آن و حتی جوایز آن از سوی بخش خصوصی تامین می‌شود و جوانان به خوبی متوجه شدند كه بخش خصوصی راهگشاست.
او هم‌چنین درباره‌ی چگونگی انتخاب موضوعات این مسابقه هم‌چون «نور و معماری» و «آب و معماری» توضیح داد: معماری یك هنر است و اگر معمار، نقاش و عكاس قابلیت‌های نور را دریافت نكرده باشد ،نمی‌تواند گامی روبه جلو بردارد، حتی بحث نور در مسائل معنوی و دینی نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته است. وقتی فردی در تاریكی سیر كند در قهقرا و نادانی خود زندگی می‌كند، ولی نور می‌تواند جرقه‌ای از حقیقت و معنای واقعی زندگی را برای او نمایان كند.
دیبا متذكر شد:از سوی دیگر نور در بسیاری از معماری‌های ایرانی نیز به شكل جدی مورد توجه قرار گرفته است و ما نیز استفاده‌ی فوق‌العاده‌ای از آن در این مسابقه كرده‌ایم و با آثار برجسته‌ای از سوی هنرمندان جوان مواجه شدیم كه همراه با توضیحات آنها در قالب یك كتاب منتشر شده است.
او ادامه داد: امسال هم «آب» به عنوان یكی از عناصر جاویدان معماری مورد توجه قرار گرفت. كشور ایران كه كشوری كویری و خشك است همواره به آب به عنوان یك مفر آرامش و آرزو نگاه كرده است و این عنصر در بسیاری از بناهای معماری هم‌چون باغ فین و یا باغ شازده به‌شكلی زیبا به‌كار گرفته شده است.البته بسیاری از هنرمندانی كه در این مسابقه شركت كرده بودند برروی معماری ایرانی و برخی نیز بر روی معماری جهان و دستاوردهای آن در این حوزه‌ها پرداخته‌اند، اما نتایج خیلی خوب بود و آینده‌ی روشنی از دل آن برمی‌آید.
او در پایان به نگاه همه‌جانبه‌ی مسابقه‌ی معماری میرمیران پرداخت و افزود: معماری باید با تمامی هنرها در ارتباط باشد و این نگاه همه‌جانبه برای جایزه میرمیران به قدری اهمیت دارد كه ما در داوری‌ها از هنرمندی هم‌چون عباس كیارستمی بهره می‌گیریم تا بتوانیم این هدف و نیت فرهنگی خود را به شكل درستی منتقل كنیم.
مراسم اهدای جوایز میرمیران روز چهارشنبه ـ اول اردیبهشت ماه ـ برگزار می‌شود
این عضو هیات داوری جایزه معماری میرمیران با اشاره به زمینه‌های شكل‌گیری جایزه معماری میرمیران در چند سال اخیر گفت: بی‌شك زنده‌یاد سید هادی میرمیران در پَسِ معماری معاصر ایران فردی شاخص، باسابقه و صاحب جایگاهی ویژه بود.
او ادامه داد: میرمیران قبل از هر چیز این توانایی را داشت تا میراث جاویدان و ازلی ایران زمین را با معماری به زندگی معاصر ما وصل نماید، در حالی كه این اتفاق در سابقه‌ی معماری ایران خیلی نیفتاده است. برخی از معماران در مسیر كاری خود به دنبال تقلید از گذشتگان بودند و عده‌ای نیز به میراث و فرهنگ ایرانی كاری نداشتند و تنها به دستاوردهای غرب تكیه كردند.
این مدرس دانشگاه متذكر شد: غرب‌زدگی در ۱۰۰ سال اخیر معماری ایران همواره مشاهده شده است،اما من قصد ندارم بد و خوب این موضوع را نقد كنم و نمی‌خواهم نگاه منفی به این عرصه داشته باشم اما به شخصه معتقدم كه تنها تاكید بردستاوردهای غرب باعث می‌شود تا ما نگاه به خویشتن خود را به مرور از دست بدهیم، درحالی كه زنده‌یاد میرمیران همان قدر كه به جهان و معماری آن نگاه داشت معماری سرزمین خود را هم به‌خوبی می‌شناخت.
دیبا در ادامه با اشاره به دیگر ویژگی‌های شاخص زنده‌یاد میرمیران تصریح كرد: او به‌خوبی معماری را بلد بود و خلوصی كه در معماری به‌كار می‌برد از معماری گذشته‌ی ایران كسب كرده بود. او قدرت هندسه، فضا و همه چیز را به‌خوبی می‌دانست و از این جهت معمار توانایی محسوب می‌شد.
این معمار دیگر ویژگی میرمیران را كمال‌گرایی دانست و افزود: او همیشه دنبال كمال بود و این ویژگی كمیاب و نادری در میان آدم‌هایی است كه در كنار ما كار می‌كنند. امروزه معماران برجسته و موفق اطراف ما زیاد هستند، اما نمونه‌ی میرمیران كه دنبال كمال‌گرایی بود به واقع برای ما نادر است.
او آخرین ویژگی بارز میرمیران را حس زیبایی‌شناسی این هنرمند دانست و گفت: در رشته‌ی معماری ذوق هنری جایگاه ویژه‌ای دارد و اگر این ذوق نباشد كارها در حد متوسط باقی می‌ماند. به همین دلیل هم كه وقتی زنده یاد میرمیران بار سفر را بست ،همه به این فكر افتادیم كه بنیاد میرمیران را با دنبال كردن این چهار ویژگی در میان نسل جوان راه‌اندازی كنیم.
دیبا با تاكید بر اهمیت توجه به نسل جوان گفت: كشورهای همسایه ما هیچ‌گاه قابل قیاس با نسل پویای كشورمان كه مدام در حال حركت و پیشرفت هستند، نبودند و از این جهت آنها همواره گامی عقب‌تر از ما ایستاده‌اند. در حالی كه امروزه در ایران‌زمین نسل جوان با یك موج از هوشمندی وارد شده و قرار است آینده را درست كند.
او تصریح كرد: ما امروز در برابر نسل جوانی هستیم كه این پتانسیل را برای پروبال دادن به معماری دارد. این موج جوان برای ادامه‌ی مسیرش نیاز به الگو دارد و از آنجا كه سیستم كارفرمایی در ایران خیلی به جوانان اعتماد نمی‌كند، پس ما این وظیفه را داریم تا با راه‌اندازی چنین مسابقه‌ای این توانایی و پتانسیل را نشان دهیم و از سوی دیگر توقع داریم تا دولت و دستگاه‌های اجرایی به این نسل شكوفاشده پروبال دهد تا آنها دست به كار زنند.
او گفت: ما امیدوار بودیم با راه‌اندازی چنین مسابقه‌ای نسل جوانی كه شناخته می‌شد یك موقعیت و بستر پیدا كند و به دولت و ارگان‌های مرتبط معرفی شود، زیرا این نسل و برگزیدگان این مسابقه چهار ویژگی بارز فرهنگ و وطن‌پرستی، جهان‌شناسی، زیبایی‌شناسی و توانایی اجرایی را دارند.
عضو هیات داوری سپس به آثار ارسال‌شده در دوره‌های مختلف این جایزه و چهارمین دوره‌ی آن اشاره كرد و افزود: در این دوره حدود ۱۰۰ اثر دریافت كردیم. كارها به واقع لذت‌بخش بودند و قدرت تخیل این نسل جوان معمار برای ما حیرت‌انگیز بود. این نكته نشان می‌دهد كه نسل جوان پتانسیل‌های هنری شناوری هستند كه اگر به موقع حمایت نشوند بی‌شك سرافكنده خواهند شد.
دیبا خاطرنشان كرد: ما امروز این نسل را شناسایی كرده‌ایم و آثار آنها را از طریق مجله‌ی معماری شهرسازی هربار معرفی می‌كنیم، به‌طوری كه در حیطه‌ی بین‌المللی نیز تمام كارشناسان حیرت‌زده‌ی این پتانسیل بالا هستند. در واقع ما تلاش داریم تا به جهانیان ثابت كنیم كه جوانان ما چنین توانایی بزرگی دارند و اگر تا امروز نتوانسته‌ایم خود را در عرصه‌های جهانی مطرح كنیم به‌دلیل این است كه بستر‌سازی لازم صورت نگرفته است.
این معمار در بخش دیگری از سخنان خود در پاسخ به چگونگی حمایت‌های بخش دولتی از این مسابقه و برگزیدگان آن گفت: از آنجا كه مسابقه‌ی معماری میرمیران كاری فرهنگی است، لذا ما توقع داریم تا مدیران برنامه‌ریزی كنند، پول خرج كنند، جایزه دهند و از این نسل حمایت كنند. درحالی كه در عمل متاسفانه هیچ اتفاقی نمی‌افتد و اولویت دولتمردان و ارگان‌های دولتی ذیربط برای این حوزه نیست.
او اضافه كرد: امروز اگر امیدی برای ما وجود دارد در بخش خصوصی است، زیرا در بخش دولتی موانع بروكراتیك و دیوان‌سالاری به‌قدری است كه جوانان بعد از مدتی از ادامه‌ی راه باز می‌مانند و امیدشان را به بخش خصوصی متوجه می‌كنند. از این جهت است كه امروز بنیاد معماری میرمیران مسابقه‌ی مرتبط با آن و حتی جوایز آن از سوی بخش خصوصی تامین می‌شود و جوانان به خوبی متوجه شدند كه بخش خصوصی راهگشاست.
او هم‌چنین درباره‌ی چگونگی انتخاب موضوعات این مسابقه هم‌چون «نور و معماری» و «آب و معماری» توضیح داد: معماری یك هنر است و اگر معمار، نقاش و عكاس قابلیت‌های نور را دریافت نكرده باشد ،نمی‌تواند گامی روبه جلو بردارد، حتی بحث نور در مسائل معنوی و دینی نیز بسیار مورد توجه قرار گرفته است. وقتی فردی در تاریكی سیر كند در قهقرا و نادانی خود زندگی می‌كند، ولی نور می‌تواند جرقه‌ای از حقیقت و معنای واقعی زندگی را برای او نمایان كند.
دیبا متذكر شد:از سوی دیگر نور در بسیاری از معماری‌های ایرانی نیز به شكل جدی مورد توجه قرار گرفته است و ما نیز استفاده‌ی فوق‌العاده‌ای از آن در این مسابقه كرده‌ایم و با آثار برجسته‌ای از سوی هنرمندان جوان مواجه شدیم كه همراه با توضیحات آنها در قالب یك كتاب منتشر شده است.
او ادامه داد: امسال هم «آب» به عنوان یكی از عناصر جاویدان معماری مورد توجه قرار گرفت. كشور ایران كه كشوری كویری و خشك است همواره به آب به عنوان یك مفر آرامش و آرزو نگاه كرده است و این عنصر در بسیاری از بناهای معماری هم‌چون باغ فین و یا باغ شازده به‌شكلی زیبا به‌كار گرفته شده است.البته بسیاری از هنرمندانی كه در این مسابقه شركت كرده بودند برروی معماری ایرانی و برخی نیز بر روی معماری جهان و دستاوردهای آن در این حوزه‌ها پرداخته‌اند، اما نتایج خیلی خوب بود و آینده‌ی روشنی از دل آن برمی‌آید.
او در پایان به نگاه همه‌جانبه‌ی مسابقه‌ی معماری میرمیران پرداخت و افزود: معماری باید با تمامی هنرها در ارتباط باشد و این نگاه همه‌جانبه برای جایزه میرمیران به قدری اهمیت دارد كه ما در داوری‌ها از هنرمندی هم‌چون عباس كیارستمی بهره می‌گیریم تا بتوانیم این هدف و نیت فرهنگی خود را به شكل درستی منتقل كنیم.
مراسم اهدای جوایز میرمیران روز چهارشنبه ـ اول اردیبهشت ماه ـ برگزار می‌شود