اصول نوازندگی ویولن

[LaDy Ds DeMoNa]

در سلسله مقالات آموزشی" اصول نوازندگی ویولن" سعی بر آن است تا به تدریج با معرفی، دسته بندی و آموزش نکات متعدد و مختلف مربوط به نوازندگی این ساز، هنرجویان به درکی صحیح در این زمینه دست یابند. همواره در نوازندگی ویولن باید به این اصل توجه داشت که انتخاب طبیعی ترین شکل و فرم برای اندام های مختلف بدن در انجام فعالیت های نوازندگی، صحیح ترین راهکار اجرایی است و انتخاب هر وضعیت غیر طبیعی برای اعضای مختلف بدن، که نوازنده برای استمرار و حفظ آن وضعیت نیازمند صرف نیروی اضافی یا بوجود آوردن کشش های نامتعارف در اعضا گردد، اشتباه است.

در نظر داشتن اصل بالا، باعث می گردد تا تمرین و نوازندگی ساز آسانتر انجام پذیرفته و مشکلات اجرایی جملاتی که نواختن آنها با حفظ حالات اشتباه و غیر طبیعی، ناممکن بوده حل گردد. از طرف دیگر رهایی از استیل های اشتباه باعث می گردد تا نوازندگی با خستگی بیش از اندازه همراه نگشته و لذت بخش شود.

الگوی شماره 1/1:

- نحوه دست گرفتن ساز
بطور کلی ویولن در هنگام نواخته شدن با سه نقطه چانه، شانه و دست چپ در تماس است و هر یک از این نقاط بخشی از بار دست گرفتن ساز را به دوش می کشند. هرچند، نوازنده باید بتواند که ویولن را بدون کمک گرفتن از دست چپ و فقط با کمک گردن و شانه نگاه دارد.

1/1/1- شانه و گردن:
نوازنده نباید برای نگهداری ساز بر روی شانه چپ، آنرا بالا کشد و شانه باید در هنگام گرفتن ساز به همان وضعیت افتاده خود در حالت طبیعی بدن باقی ماند. طبیعی است اگر گردن نوازنده بلند باشد، او ناخودآگاه برای با تسلط گرفتن ساز، نیازمند بالا کشیدن شانه و یا خم کردن اضافی گردن خود به سمت پایین است که البته اتخاذ هر یک از دو مورد فوق توسط نوازنده اشتباه است.

زیرا برای حفظ اولی او باید یک توان اضافی را به شکل بیهوده ای صرف بالا نگه داشتن شانه گرداند که هم باعث خستگی او شده و هم دائما درصدی از فکر او بایستی به حفظ این حالت معطوف باشد. مورد دوم نیز، از آنجا که غضروف ها و مهره های گردن را به حالت کشش بیش از اندازه می اندازد و بر آنها فشار وارد می کند، مطلوب نیست.

http://www.harmonytalk.com/images/baleshtak1904b.jpg
بالشتک ویولون
به دو شکل می توان از این معضل رهایی یافت: نخست آنکه به وسیله تکه پارچه ای که بر روی خود برگردانده شده و یا به اصطلاح " تا " شده و در زیر ویولن قرار گرفته است، این ارتفاع تامین گردد و دیگر آنکه از بالشتک های مخصوص کارخانه ای استفاده گردد. انتخاب یک بالشتک مناسب بسیار مهم بوده و می تواند تاثیر بسزایی بر راحت تر نواختن داشته باشد.

نوع مرغوب این بالشتک ها، که دارای قابلیت تنظیم ارتفاع در دو طرف خود است، میتواند مناسب ترین وضعیت ارتفاعی را به شکلی مطلوب در اختیار نوازنده قرار دهند و از دیگر سو، این بالشتک ها که در نقاط پایه ای خود به صورت مفصلی به بدنه اصلی متصل می گردند قابلیت چرخش محدود پایه ها را به بالشتک می دهد که باعث می گردد تا این ابزار از حالت بی انعطافی خارج گشته و به وضعی مناسب بدن نوازنده با ساز ارتباط یابد.

نکته مهمی که باید در این بالشتک ها رعایت گردد، وضعیت طراحی صحفه کف بالشتک و چگونگی طراحی قوس آن است، بطوریکه بالشتک کاملا بتواند از طرفی بر شانه قرار گرفته و از طرف دیگر بر روی استخوان ترقوه و کناره قفسه سینه بنشیند. بر روی صفحه کف باید از فوم یا ابر با ضخامت مناسب پوشانده شده باشد و از استفاده از بالشتک هایی که در آنها از فوم استفاده نشده و یا جنس فوم آنها کیفیت نبوده و دوام ندارند، توصیه نمی شود. در بالشتک های مرغوب پایه ها قابلیت فاصله گیری عرضی از یکدیگر راداشته و بر این اساس می توانند در ویولن هایی با اندازه های متفاوت پشت به پشت کاسه پایینی بکار روند. این قابلیت همچنین باعث می گردد تا بتوان محل قرار گیری بالشتک بر کاسه پایینی را تغییر داد و کنترل و تسلط بهتری بر ساز بدست آورد.

در اینجا باید به یکی از مهمترین مزایای استفاده از بالشتک توجه داشت و آن عدم تاثیرگذاری بالشتک در صدای حاصله از ویولن است. بالشتک باعث می گردد تا بخشی از صدای ساز که به هرحال از طریق صفحه پشتی خارج می گردد جذب پارچه لباس نوازنده نگردد و صدایی خالص از ساز حاصل گردد. ( جالب اینجاست که پارچه های با جنس های متفاوت، می تواند تاثیرات متفاوتی بر صدای ساز گذارد که امتحان آنرا برای علاقه مندان می گذاریم.)

2/1/1- میزان بالا بردن دست چپ:
در حالت کلی، نوازنده باید دست چپ را تا جایی بالا برد که ساز و دسته آن امتدادی افقی با زمین پیدا کند و بهتر است ساز بگونه ای گرفته نشود که دسته و سرپنجه ساز به سمت زمین و یا برعکس آن نشانه گرفته شود. زیرا در حالت اول ستون مهرها به کشش بی مورد به سمت پایین می افتند و همچنین در این حالت، به علت خمودگی نوازنده، تنفس او مشکل تر می گردد. در حالت دوم نیز به مهرهای گردن در جهت معکوس فشار وارد می گردد.

[LaDy Ds DeMoNa]

الگوی شماره1/2:
- نکات مربوط به دست چپ:
1/1/2- چرخش دست:
دست انسان به شکل طبیعی درحالت ایستاده، به فرمی قرار می گیرد که کف دست ها به موازات بدن می باشد.
http://www.harmonytalk.com/images/s1/violon-dast-%20%284%29.JPG
شکل طبیعی و صحیح قرار گیری دست چپ روی گریف



حال از آنجا که برای نواختن این ساز، لازم است تا کف دست و انگشتان نوازنده به سمت تخته انگشت گذاری( گریف ) متمایل گردد، بنابراین بایستی نوازنده دستش را در حین بالا آوردن ، به سمت گریف بچرخاند.

2/1/2- محل قرارگیری دست بر روی گریف:
در حالت معمول موقعیت قرارگیری دست نوازنده بر روی دسته ساز ، منطبق با پوزیسیون اول دست چپ است که در این حالت لازم است تا شست در کناره دسته، روبروی نقطه تماس انگشت اول با گریف قرار گرفته و بهتر است تا با آن هم راستا بوده و جلوتر و یا عقب تر از آن نباشد.

تذکر-1:
نقطه تماس انگشت اول با گریف در مورد فوق، به فاصله یک پرده کامل از شیطانک فرض شده است و منظور قرار گیری انگشت اول در حالت به عقب کشیده شده با فاصله نیم پرده از شیطانک نیست.

برای آنکه دست چپ نوازنده در موقعیت پوزیسیون اول قرار گیرد، لازم است تا او علاوه بر آنکه دستش را در هنگام بالا آوردن از ناحیه آرنج خم می کند، بازوی چپش را نیز کمی نسبت به تنه جلو آورد که نشانه آن، همان جلوتر رفتن آرنج نسبت به بدن نوازنده است. ( در این حالت بازو به سمت بالا حرکت می کند.) انجام این امر باعث می شود که اولا کف دست نسبت به بدن نوازنده فاصله گرفته، جلوتر رفته و بتواند در پوزیسیون اول مستقر شود و ثانیا ساز و دسته آن امتدادی افقی با زمین پیدا کند.( رجوع به بند شماره 2/1/1) http://www.harmonytalk.com/images/s1/violon-dast-%20%281%29.JPG
شیوه اشتباه در شکستگی مچ به داخل

تذکر-2:
نکته مهمی که در اینجا باید دقت داشت آن است که نیازی نیست که نوازنده برای حرکت دادن بازوی چپ، شانه چپ خود را نیز به سمت جلو حرکت دهد و بازو را به همراه شانه، به اصطلاح" به راه " اندازد. بعضی نیز به اشتباه در هنگام دست گیری ساز برای متمایل ساختن ویولون به سمت داخل قفسه سینه، شانه چپ خود را به سمت راست چرخانده و در واقع شانه را به سمت داخل قفسه سینه متمایل می کنند که اتخاذ هر دو این حالات اشتباه بوده و درهر دو این حالات شانه چپ از امتداد گردن و شانه راست خارج می گردد.

http://www.harmonytalk.com/images/s1/violon-dast-%20%282%29.JPG
شیوه اشتباه در پیچش مچ به سمت راست
در واقع برای فهم بهتر موضوع باید به "نقش مفصلی" شانه توجه نمود. مفصل شانه، انجام حرکات چرخشی و جابجایی بازو را بدون به حرکت در آوردن ناحیه کلی شانه و بخشی از ناحیه سمت چپ قفسه سینه امکان پذیر می سازد.

3/1/2- مچ:
همانطور که مچ دست در حالت افتاده طبیعی هم راستا با ساعد قرار دارد، نباید در زمان بالا آوردن دست و گرفتن ساز به منظور انگشت گذاری نیز، مچ به سمت داخل و یا خارج، بشکند و از راستای ساعد خارج گردد ( در حالت اول، به اصطلاح دست به شکل گدایی در آید و در حالت دوم، مچ به صورت بیرون زده شود.) و یا به طرفین متمایل گشته و به سمت چپ یا راست بشکند.
http://www.harmonytalk.com/images/s1/violon-dast-.JPG
شیوه اشتباه در شکستگی مچ به خارج


تذکر-3:
هم راستایی مچ و ساعد در هنگام نواختن، تنها در پوزیسیون های پایین تر دست چپ، امکان پذیر بوده و لازم است تا نوازنده آنرا به بهترین شکل ممکن، رعایت نماید.

تذکر-4:
این هم راستایی در حالت عمومی نواختن مورد نظر است و مچ را گاه می توان برای اجرای با تسلط تر مواردی چون بعضی آکورد های چهارسیمه و یا تریل ها از حالت هم راستایی با ساعد خارج ساخت و به سمت داخل و یا خارج متمایل ساخت.

http://www.harmonytalk.com/images/s1/violon-dast-%20%283%29.JPG
شیوه طبیعی و صحیح
تذکر-5:
در صورتی که مچ نوازنده به سمت داخل بشکند، جدای از آنکه در هنگام تغییر پوزیسیون دچار مشکل می گردد انگشتانش در هنگام نواختن نیز ممکن است تا با همدیگر درگیر شده و به اصطلاح به یکدیگر گیر کنند. از طرف دیگر نوازنده نمی تواند تا با تسلط بر روی گریف انگشت گذاری نماید.

تذکر-6:
در صورتی که مچ به سمت خارج بشکند، نوازنده لازم است تا برای رساندن انگشتان به پرده مورد نظر، آنها را از فرم و شکل عادی انگشت گذاری خود، خارج نماید. از طرف دیگر با توجه به دورتر شدن انگشت های نوازنده از پرده های ساز( به علت بوجود آمدن شکل عقب کشیده انگشتان به واسطه عقب رفتگی مچ )، امکان نرسیدن انگشت ها بر سر پرده ها وجود دارد که باعث می شود تا نوازنده انگشتانش را به اصطلاح " کم " گذاشته و خارج بنوازد. همچنین شکست دائمی مچ به سمت خارج، باعث دردناکی آن ناحیه در دراز مدت می گردد.

[LaDy Ds DeMoNa]

ادامه الگوی شماره1/2:

- نکات مربوط به دست چپ:

http://www.harmonytalk.com/images/s1/arenj-besamte-rast.jpg
شیوه اشتباه در متمایل ساختن آرنج به سمت راست



2/1/4- شست چپ:
توجه به چگونگی نگهداری شست چپ در حالت صحیح و نکاتی که مربوط به این انگشت و ناحیه ی متصل به آن در کف دست چپ است، همواره باید مورد توجه نوازندگان ویولون باشد.

همانطور که در حالت طبیعی دست، شست چپ به فرم کشیده قرار داشته و در بند اول و آخر آن ( که همان مفصل پیوند دهنده انگشت شست به دست می باشد ) شکستگی ندارد، نیازی نیست تا در هنگام دست گیری یا نواختن ساز نیز، شست چپ دچار شکستگی گردد.

تذکر-7: ناکل انگشتان ( knuckles )ردیف مفاصل پیوند دهنده آخرین بند انگشتان به دست است و ترتیب شمارش بند انگشتان در این سلسله مقالات به صورت اختیاری، از سوی سر انگشت به سمت ناکل انتخاب گردیده است.

تذکر-8: در بند اول امکان به وجود آمدن دو شکل شکستگی در شست وجود دارد. نخست شکستگی به سمت داخل که باعث می گردد تا سر انگشت به سمت گریف متمایل گردد و دوم شکستگی به سمت خارج که باعث منحرف شدن سر انگشت به سمت چپ نوازنده یا همان خارج گریف است.

در حالت نخست شکستگی ( با توجه به عدم استفاده از انگشت شست در حالت عمومی ویولون نوازی )، باید توجه داشت که انحراف سر انگشت شست به سمت گریف باعث می گردد تا در هنگام انگشت گذاری شست برای دیگر انگشتان ایجاد مزاحمت نماید که این مزاحمت، در هنگام انگشت گذاری نوازنده بر روی سیم سل به حداکثر میزان خود می رسد.

http://www.harmonytalk.com/images/s1/shekaste-dakheli2.jpg
شکستگی اشتباه شست به سمت گریف
از دیگر سو، شکستگی شست به سمت داخل باعث بوجود آمدن نوعی گرفتگی یا انقباض در انگشت شست و هم ناحیه ای از کف دست چپ که با شست مرتبط است نیز می گردد که علاوه بر ایجاد خستگی زود هنگام دست در تمرین، سرعت نواختن را نیز کاهش می دهد.

در حالت دوم شکستگی، انحراف شست به سمت خارج باعث می گردد تا از میزان تسلط در نوازندگی کاسته شود. همواره شست و کناره اولین انگشت دست چپ، بیشترین میزان نقش را در دست گیری ساز ایفا می کنند و انحراف خارجی شست از میزان اتکای دست بر دسته ساز و توان نوازنده در دست گیری ساز می کاهد.

تذکر-9: در بند آخر شست، معمولا تنها شکست داخلی رخ می دهد. این نوع شکستگی اشتباه که باعث بوجود آمدن نوعی برآمدگی در ناحیه داخلی کف دست که با شست مرتبط است می گردد، از دامنه حرکتی دیگر انگشتان دست چپ می کاهد.

http://www.harmonytalk.com/images/s1/shekaste-khareji.jpg
شکستگی اشتباه شست به سمت خارج
تذکر-10: پس از این مقدمه به شایع ترین نوع اشتباه نوازندگان، در رابطه با شکستگی شست چپ می پردازیم و آن حالتی است که از ترکیب حالات اشتباه بالا رخ می دهد. در این حالت اشتباه، شست از بند اول و آخر به صورت توامان به "سمت داخل" می شکند. بروز این حالت در دست باعث می گردد تا نوازنده از مجموعه ی ایرادات هر یک از شکست های اشاره شده در بالا رنج برده و دچار ضعف در نوازندگی گردد.

http://www.harmonytalk.com/images/s1/shekaste-toaman.jpg
شکستگی اشتباه توامان شست
تذکر-11: در حالت کلی، بهتر است شست چپ نسبت به گریف تا نقطه ای که میان سر انگشت و اولین بند آن قرار دارد ( یا نقطه میانی اولین بند)، بالا آورده شود.

رعایت این نکته باعث می گردد تا "فاصله میانی" لازم بین دست چپ نوازنده و زیر دسته ساز به اندازه ای متعادل وجود داشته باشد.(البته مقدار این فاصله بر اساس شکل و اندازه ی دست نوازندگان متفاوت است.)*

http://www.harmonytalk.com/images/s1/halate-sahih.jpg
حالت صحیح شست
2/1/5- آرنج چپ:
در حالت قرارگیری دست چپ در "پوزیسیون های پایین تر" گریف ویولون بهتر است تا آرنج چپ دقیقا در زیر وسط ویولون و یا در زیر امتداد گریف قرار گیرد و بهتر است سعی شود تا در این ناحیه، آرنج بیش از اندازه به سمت راست و یا چپ متمایل نگردد.

تذکر-12: در صورتی که آرنج بیش از اندازه به سمت چپ متمایل گردد، نوازنده در انگشت گذاری بر روی سیم سل دچار مشکل می گردد و به سختی می تواند انگشتانش را به سیم آخر ویولن برساند.

این حالت بحرانی در انگشت چهارم دست چپ، حتی برای نوازندگانی که دارای انگشتان بلند و کشیده نیز هستند، مشکل آفرین است.

http://www.harmonytalk.com/images/s1/moch-besamte-chap-.jpg
شیوه اشتباه در متمایل ساختن آرنج به سمت چپ
تذکر-13: در صورتی آرنج بیش از اندازه به سمت راست متمایل گردد، نوازنده در انگشت گذاری به شکل صحیح بر روی سیم می، دچار مشکل می گردد.**

*چنانچه دست چپ نسبت به دسته ساز زیادتر از حد، بالا رود و یا بیش از اندازه پایین تر نسبت به دسته ساز گرفته شود، در هر دو فوق حالت فاصله میانی اشاره شده در بالا از بین می رود و باعث پدیدار شدن اشکالاتی در نحوه و شکل انگشت گذاری بر گریف می گردد که در بحث انگشت گذاری به آن اشاره خواهد شد.

** در بحث انگشت گذاری این موضوع مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

[LaDy Ds DeMoNa]

الگوی شماره1/3:
-انگشت گذاری دست چپ:
http://www.harmonytalk.com/images/s2/sahih-helali-1-.jpg
شیوه صحیح قرار گرفتن انگشت اول به صورت حلالی


3/1/1: اصل ماندگاری انگشتان بر یک سیم:
هنرجو در مراحل ابتدایی آموزش، همواره باید هنگام انگشت گذاری بر گریف به اصل ماندگاری انگشتان توجه داشته باشد. هر چند پس از طی مراحل اولیه نوازندگی، این امر کمتر توسط نوازندگان حرفه ای مورد توجه قرار می گیرد.

پایبندی هنرجو در مراحل ابتدایی آموزش به اجرای صحیح این اصل، باعث می گردد تا اولا ذهن هنرجو به درکی صحیح تر از نحوه چیدمان انگشتان در وضعیت های متفاوت انگشت گذاری با فواصل مختلف دست یابد و ثانیا توانایی فیزیکی هنرجو برای نگهداری همزمان انگشتان در وضعیت های نامتعارف انگشت گذاری افزایش یابد و ثالثا بر میزان توانایی هنرجو در گذاشتن یک انگشت بر گریف به شکل مستقل از دیگر انگشتان افزوده گردد.

اصل ماندگاری انگشتان بر یک سیم:
هرگاه انگشت گذاری در یک سیم به ترتیب از انگشت اول به بعد انجام پذیرفت نوازنده بایستی علاوه بر نگهداری انگشت آخر، انگشتان گذاشته شده قبلی را نیز، بر روی گریف نگاه دارد اما اگر انگشت گذاری به شکل نامنظم و بدون ترتیب انجام پذیرفت، دیگر نیازی بر گذاشتن همزمان انگشتان ماقبل بر روی گریف وجود ندارد.

برای مثال، اگر بر روی سیم -لا- اجرای پشت سر هم نت های لا تا می در پوزیسیون اول مطرح باشد، نبایستی پس از نواخته شدن هر یک از نت های این مجموعه انگشت متناظر با آن را از روی گریف برداشت. اما در صورتی که بلافاصله پس از اجرای سیم آزاد نواختن نت - ر- مطرح باشد، نیازی به گذاشتن همزمان انگشتان اول و دوم با انگشت سوم وجود ندارد و انگشت سوم می تواند به شکل مستقل بر روی گریف گذاشته شود.

البته باید توجه داشت اجرای این اصل در مجموعه های کوچکتر انگشت گذاری نیز به همین شکل صورت می پذیرد. برای مثال در اجرای پشت سر هم نت های دو، ر، می بر روی سیم لا نبایستی انگشتان دوم و سوم را پس از اجرای نت های - دو - و - ر - برداشت و برای نواختن نت- می - بلافاصله پس از نت - سی - نبایستی انگشتان دوم و سوم را بر روی گریف گذاشت و در این حالت انگشت چهارم به تنهایی بر روی گریف می نشیند.

تذکر-14:
اجرای این اصل در یک پوزیسیون، بستگی به شکل فواصل موسیقایی انگشتان آن نسبت به یکدیگر ندارد.

3/1/2: نحوه انگشت گذاری:
http://www.harmonytalk.com/images/s2/sahih-helali-2.jpg
شیوه صحیح قرار گرفتن انگشت دوم به صورت حلالی
همواره در هنگام انگشت گذاری موارد زیر بهتر است به شکل همزمان رعایت گردد تا به شکلی صحیح از انگشت گذاری دست یابیم:
3/1/2/1: در هنگام انگشت گذاری بر روی گریف ویولون لازم است تا انگشتان به صورت هلالی بر روی گریف گذاشته شوند.

اگر انگشت از بند اول خود به سمت داخل بشکند و به اصطلاح انگشت به جای شکل هلالی به صورت هشتی گذارده شود این امر به مرور زمان باعث ایجاد دردناکی انگشت در این ناحیه گشته و از دیگر سو از میزان احاطه نوازنده در انگشت گذاری می کاهد.

http://www.harmonytalk.com/images/s2/ghalat-8T.jpg
شیوه غلط قرار گرفتن انگشت اول
3/1/2/2: همواره در نواختن، بایستی سیم از ناحیه نشیمنگاه سر انگشت گرفته شود و از دخالت ناخن در انگشت گذاری جلوگیری گردد و انگشت در هنگام نشستن بر روی گریف نبایستی به فرمی قرار گیرد که ناخن نوازنده با سیم درگیر شود و به عبارت دیگر نوازنده سیم را با ناخن بگیرد.*

در این حالت اشتباه، از میزان قوس داخلی انگشتان و شکل هلالی آنها کاسته می گردد و برای انگشت گذاری، به ناحیه سر انگشت فشاری بیشتر از حد لازم، وارد می گردد و همچنین از میزان تسلط در انگشت گذاری کاسته شده و در عین حال از میزان استقلال انگشتان نسبت به یکدیگر در هنگام نواختن کاسته می گردد.

http://www.harmonytalk.com/images/s2/nakhoon0-ghalat.jpg
شیوه غلط قرار گرفتن ناخن روی سیم
3/1/2/3: هرگاه در امتداد درازای انگشت خطی فرض کنیم که این درازا را به دو نیمه سمت چپ و راست قسمت کند، لازم است تا نوازنده ویلون با نیمه سمت چپ نشیمنگاه سر انگشت، بر روی گریف انگشت گذارد.

زیرا اولا با توجه به فاصله اندک میان سیم ها در ویلون در صورتی که سیم با نیمه سمت راست انگشت گرفته شود، انگشت تا حدود زیادی بر روی سیم بم تر مجاور قرار می گیرد و در صورتی که نیاز به اجرای نتی با شماره انگشت پایین تر بر روی سیم بم تر به طور همزمان( اجرای دوبل ) و یا بلافاصله پس از آن باشد، اجرا با مشکل همراه خواهد شد.

http://www.harmonytalk.com/images/s2/sahih-helali-3.jpg
شیوه صحیح قرار گرفتن انگشت سوم به صورت حلالی
ثانیا انگشت گذاری با نیمه راست نشیمنگاه سر انگشت، در بسیاری از هنرجویان منتهی به شکستگی مچ چپ به سمت راست می گردد که مطلوب نیست.( رجوع شود به بند 3/1/2- مچ )

3/1/2/4: به غیر از زمانی که اجرای کنت ها(به فتح کاف) یا همان فواصل پنجم مورد نظر نوازنده است، در سایر مواقع با رعایت موارد بالا بایستی به گونه ای انگشت گذاری انجام پذیرد که سیم زیرتر مجاور، آزاد باشد.

http://www.harmonytalk.com/images/s2/sahih-helali-4.jpg
شیوه صحیح قرار گرفتن انگشت چهارم به صورت حلالی
تذکر-15:
انگشت گذاری زمانی به بهترین شکل انجام می پذیرد که بند شماره: 1/1/2 مربوط به چرخش دست به درستی انجام پذیرفته باشد.

*به همین منظور لازم است تا نوازنده ناخن را تا حد ممکن کوتاه نگاه دارد.

[LaDy Ds DeMoNa]

3/1/2/5: در حالت قرارگیری انگشت اول در کنار شیطانک نبایستی امتداد بند اول این انگشت در پشت دست، از امتداد پشت ساعد و دست چپ خارج گشته و از امتداد آنها عقب تر رود و این انگشت به شکل شکسته در ناکل در آید. در غیر اینصورت کششی نامتعارف در ناحیه ناکل انگشت اول بوجود آمده و همچنین از آزادی عمل سایر انگشتان (به خصوص انگشت چهارم) در انگشت گذاری کاسته می گردد.
http://www.harmonytalk.com/images/s2/sdfsdfsdf190.jpg
شیوه صحیح قرار گیری انگشت اول
(به فاصله نیم پرده از شیطانک)


در حالتی که لازم است تا تنها انگشت اول به سمت عقب حرکت نموده و در کنار شیطانک قرار گیرد، باید از انتقال کل مجموعه دست چپ به سمت عقب خودداری نمود و باید تنها این انگشت را، به سمت عقب حرکت داد.

البته این مورد را نباید با حالتی که مجموعه دست چپ به سمت عقب حرکت می کند و در پوزیسیون نیم-قبل از پوزیسیون اول- قرار می گیرد، اشتباه گرفت (نظیر اجرای گام سل بمل ماژور در پوزیسیون اول عقب کشیده یا همان پوزیسیون نیم).

تذکر-15: همواره برای انتقال یک انگشت میان دو پرده مجاور، زمان منظور گشته در این جابجایی از ضرب آهنگ نتی صرف می گردد، که تغییر می یابد. برای مثال در نواختن سل دیز بلافاصله پس از سل بکار با انگشت دوم در پوزیسیون اول سیم "می"، زمان صرف شده برای جابجایی، از ضرب آهنگ نت سل دیز صرف می گردد.

3/1/2/6: از آنجا که در انگشت گذاری بر گریف مجبور به اعمال نیرو هستیم و این امر بطور دائمی در هنگام نواختن صورت می پذیرد، از این رو توجه به دو مورد میزان فشار انگشت و چگونگی وارد ساختن آن در زمان انگشت گذاری بر گریف لازم است.

الف-میزان فشار انگشت: صرف بیهوده نیرو و وارد ساختن فشار بیش از اندازه بر گریف، باعث وجود آمدن دردناکی در دست و خستگی زود هنگام نوازنده در زمان تمرین می گردد، از دیگر سو میزان این فشار با توجه به شکل طبیعی انگشتان و مشخصات فیزیکی شکل ویولون، در تمامی نقاط گریف یکسان نیست.

http://www.harmonytalk.com/images/s2/sdfsdfsdf3190.jpg
شکل غلط قرار گیری انگشت اول
(به فاصله نیم پرده از شیطانک)
بنابراین بهتر است تا انگشت گذاری با دقت به نکات زیر انجام گردد:
1-در حالت "معمول" نواختن بر روی یک سیم و به خصوص در "پوزیسیون های پایینتر"، بطورکلی نیازی نیست تا بی مورد فشار اضافه و بیش از اندازه بر انگشت وارد سازیم.

باید دقت داشت که گاه به اشتباه، هنرجو برای حصول صداگیری قوی تر از ویولون به جای وارد آوردن فشار قائم به آرشه انگشتان دست چپ خود را محکم تر بر روی گریف فشار می دهد و باعث صرف نیروی بیهوده در دست چپ می گردد.
http://www.harmonytalk.com/images/s2/sdfsdfsdf2190.jpg
شیوه صحیح قرار گیری انگشت اول
(به فاصله یک پرده از شیطانک)



2- طبیعی است این میزان فشار در انگشتان مختلف متفاوت بوده و با توجه به طول و ابعاد فیزیکی در انگشتان مختلف متفاوت می باشد.( برای مثال انگشت چهارم بطور طبیعی دارای طولی کوتاهتر و ابعاد فیزیکی کوچکتر نسبت به سایر انگشتان بوده و طبیعی است که بازوی کوچکتری برای انتقال نیرو محسوب می گردد ).

3-به طور طبیعی هرچه در "پوزیسیون های بالاتر" انگشت گذاری انجام می گردد، وضعیت انگشت گذاری بحرانی تر می گردد( به علت دخالت و وارد گشتن پارامتر شکل طبیعی ساز، در ارتباط دو سویه میان دست و گریف )، همچنین فاصله ارتفاعی سیم از گریف افزایش می یابد (و این فاصله در پوزیسیون های انتهایی ویلن به بیشترین میزان خود می رسد).

بنابراین فشار لازمه برای انگشت گذاری در پوزیسیون های بالاتر نسبت به پوزیسیون های پایین تر دچار تغییر می گردد.

[LaDy Ds DeMoNa]

ب- چگونگی وارد آوردن نیرو: نیروی وارده برای انگشت گذاری، تنها بایستی از طریق سر انگشت بر روی گریف وارد گردد و نبایستی سایر قسمت های دست (به خصوص ناحیه مچ)، درگیر این مسئله شود. برای تمرین می توان بدون بکارگیری آرشه، ویلون را نگاه داشت و با پرتاب انگشتان از فاصله یک الی دو سانتی بر روی گریف و اعمال نیرو تنها از طریق سر انگشت، به تمرین انگشت گذاری پرداخت. در این تمرین لازم است تا نکات زیر رعایت گردد:
file:///C:/Users/SIBCO%7E1/AppData/Local/Temp/moz-screenshot-13.png

1- در هنگام تمرین با هر انگشت از حرکت اضافه و بی مورد سایر انگشتان(چه در نشستن و چه در برخواستن از روی گریف) جلوگیری شود و هر انگشت باید بتواند به شکلی مستقل از دیگر انگشتان این تمرین را انجام دهد.

2- برای برداشتن انگشت، آن را بیش از اندازه نسبت به گریف بالا نیاوریم و از آن فاصله ندهیم (همچنین میزان نشست و برخواست انگشت نسبت به گریف، یک اندازه باشد).

3- برداشتن انگشت همراه با پرتاب آن به سمت بالا نباشد و به عبارت دیگر در هنگام برداشتن انگشت نیروی اضافه صرف این عمل نگردد و از تاکید دادن بی مورد ذهنی و یا عملی بر روی برداشتن و نشستن انگشت، اجتناب نمود.

4- تک تک انگشتان توانایی لازم در انتقال نیرو، تنها از ناحیه سر انگشت بر روی گریف را به دست آورند.

3/1/3: انگشت گذاری در سیم های مجاور:
بهترین شکل انگشت گذاری در تغییر سیم، روندی است که در راحت ترین شکل ممکن و با جلوگیری نمودن از ایجاد هر حرکت اضافی در ناحیه دست، صورت می پذیرد و متاسفانه گاه شاهدیم تعداد حرکات اضافی و بی موردی که نوازنده در اجرای یک جمله موسیقایی به "مجموعه دست چپ" خود می دهد، از تعداد کل نت های آن جمله بیشتر است.

لازم به یادآوری است که برای یادگیری بهتر و کنترل انگشت گذاری صحیح در حالات مختلف نواختن روی یک سیم و مابین سیم های مجاور و مابین سیم های غیر مجاور که در این سلسله مقالات مورد بررسی قرار می گیرد از آینه می توان بهره جست.(رجوع شود به مقاله نوازنده و تمرین-6 (http://www.harmonytalk.com/id/62))

3/1/3/1: انگشت گذاری در پوزیسیون های اول تا چهارم در حالی صورت می پذیرد که موارد مطرح شده در بند شماره 2/1/5مربوط به محل قرارگیری آرنج چپ برقرار است. بنابراین نبایستی در هنگام انگشت گذاری از سیم می به سمت سیم سل آرنج چپ بیش از اندازه به سمت راست انحراف یابد(و یا در حالت عکس حرکت آرنج در انگشت گذاری از سیم سل به سمت سیم می، اتفاق افتد).

3/1/3/2: در این حالت نوازنده لازم است تا از بروز هرگونه شکست جانبی مچ در انگشت گذاری بر سیم های مجاور که در بند شماره 3/1/2 آمده است خودداری کند. (به خصوص شکست به سمت راست مچ، در روند انگشت گذاری از سیم سل تا می).

تذکر-16: امتداد راستای مچ نسبت به ساعد و محل قرارگیری آرنج چپ در هنگام انگشت گذاری در پوزیسیون پنجم و به بعد، تغییر می یابد که در قسمت اجرای پوزیسیون های دست چپ مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

3/1/3/3: برای اجرای فواصل پنجم ( کنت، Quinte ) انگشت نباید از یک سیم به سیم مجاور انتقال یابد. بلکه نوازنده باید از ابتدا با در نظر داشتن این حالت، انگشت را همزمان بر روی دو سیم مجاور نگاه دارد تا در هنگام تعویض سریع سیم هیچگونه قطعی صدا به سبب انتقال انگشت بوجود نیاید (مانند اجرای لگاتوی نت های "سل" و "ر" با انگشت سوم در پوزیسیون اول سیم های دوم و سوم).

تذکر-17: برای اطلاع یافتن از چگونگی به کارگیری سیم آزاد در هنگام انتقال به سیم مجاور، می توان به بخش سیم آزاد در مقالات ادیت در ویولون- II (http://www.harmonytalk.com/id/703)و III (http://www.harmonytalk.com/id/707) مراجعه نمود.

[LaDy Ds DeMoNa]

3/1/3/4 : با توجه به بزرگی فاصله طولی و دور بودن نامتعارف انگشتان اول و چهارم، انگشت اول می تواند در هنگام اجرای دوبل های فاصله نهم و دهم ، به شکل شکسته در ناحیه ناکل در آید و نکته اشاره شده مربوط به شیوه نشستن انگشت اول در بند شماره 5/2/1/3 مبنی بر هم امتدادی بند اول این انگشت در پشت دست، با امتداد ساعد و دست چپ برقرار نیست.

3/1/4 : انگشت گذاری در سیم های غیر مجاور:
همانند بند قبل، انگشت گذاری در سیم های غیر مجاور نیز باید با جلوگیری نمودن از ایجاد هر حرکت اضافی در ناحیه دست، صورت پذیرد.

مچ نوازنده درهنگام تعویض سیم بم به سیم زیر غیر مجاور، نباید دچار شکستگی به سمت راست گردد و همچنین نیازی به خروج آرنج از زیر گریف به سمت راست در هنگام تعویض سیم زیر به سیم بم نمی باشد.

3/1/4/1: هنگامی که در یک پوزیسیون دست چپ نیاز باشد تا یک شماره انگشت بلافاصله پس از نواختن در یک سیم، در سیم مجاور و یا غیر مجاور خود گذاشته شود و از طرف دیگر فاصله طولی انگشت از شیطانک در سیم جدید تغییر نیافته باشد،دقت به محل دقیق نشستن انگشت ضروری است(مانند اجرای نت- دو بکار- در پوزیسیون اول سیم سل بلافاصله پس از نت- لا بکار- در همان پوزیسیون سیم می با انگشت سوم در گام دو ماژور).

زیرا با توجه به سه اصل اشاره شده قبلی یعنی چرخش دست به سمت گریف (بند شماره 2/1/1) ، لزوم پرهیز نوازنده از دادن حرکات اضافی به دست چپ برای انگشت گذاری و لزوم نشستن انگشتان از نیمه چپ نشیمنگاه سر انگشت بر روی گریف (بند شماره 3/2/1/3) ، هر شماره انگشت در زمان باز شدن (در انگشت گذاری از سیم زیر به سیم بم) یا بسته شدن خود(در انگشت گذاری به نحو عکس) مسیری مورب را نسبت به امتداد گریف طی می کند. البته بکار گیری یک شماره انگشت در سیم های مجاور راحت تر از حالتی است یک شماره انگشت بلافاصله در دو سیم غیر مجاور گذاشته می شود، زیرا در حالت اول انگشت مسیر مورب کمتری را بر روی گریف طی می کند.

در واقع لازم است تا نوازنده در این حالت اگر از سیم زیر به سمت سیم بم انگشت گذاری می کند، قبل از نشاندن انگشت کمی آن را جمع نماید تا صدای نت حاصله از انگشت گذاری به اصطلاح"زیاد" نباشد و در حالت عکس، قبل از گذاشتن انگشت بر سیم زیر کمی آن را باز نماید تا صدای نت حاصله یه اصطلاح "کم" نباشد.

هر چند میزان باز و جمع نمودن یک انگشت که به شکل ارادی توسط نوازنده انجام می پذیرد به اندازه بسیار ناچیزی است، اما دقت بر این نکته باعث می گردد تا صدای حاصله از انگشت گذاری دقیق گردد.

3/1/4/2: نکته دیگر که کمک شایانی به انگشت گذاری در سیم های غیر مجاور می نماید رعایت صحیح فاصله میانی بین دست چپ نوازنده و زیر دسته ساز است (مراجعه به تذکر- 11). در صورتی که نوازنده دست خود را بالاتر از میزان متعادل اشاره شده دست چپ نسبت به گریف نگاه دارد، روال انگشت گذاری در سیم های مجاور دچار مشکل گشته و انگشتان دیگر از نشیمنگاه سر انگشت بر روی گریف قرار نمی گیرند (مراجعه شود به بند شماره:2/2/1/3).

متاسفانه گاه برخی نوازندگان بر اساس این فرض اشتباه، که بالا بردن دست نسبت به گریف باعث تسلط بیشتر انگشت گذاری در تعویض سیم می گردد دست چپ خود را بیش از اندازه بالا می برند که این امر از میزان تسلط در انگشت گذاری می کاهد.

http://www.harmonytalk.com/images/s2/2wn22h2%5B1%5D.jpg
اجرای فاصله دوبل دهم با انگشتان اول و چهارم

[LaDy Ds DeMoNa]

3/1/5: نکاتی در اجرای گام کروماتیک
3/1/5/1: هر گاه بنا به دلایل مختلف نوازنده مصمم به اجرای متوالی دو نت با فاصله نیم پرده توسط یک شماره انگشت باشد، لازم است تا هلال داخلی انگشت به مانند فنری باز شود. طبیعی است در حالت برگشت، هلال انگشت دوباره بایستی جمع شده و انگشت به شکل هلالی اولیه خود باز گردد (مراجعه به بند:1/2/1/3).

طبیعی است انجام این تغییر در انگشت، بایستی بدون جابه جایی و حرکت دست رو به سمت جلو و یا عقب باشد.

همانند اجرای فا بکار بلافاصله پس از می بکار توسط انگشت چهارم، در گام دو ماژور و در پوزیسیون اول سیم دوم.

3/1/5/2: با توجه به نحوه نواختن این گام و استفاده متوالی نوازنده از یک شماره انگشت در اجرای فواصل، باید از آوردن فشار قائم اضافه توسط انگشتان بر روی گریف پرهیز نمود.

زیرا هر چه میزان فشار وارده از انگشت بر روی گریف بیشتر باشد به همان نسبت باز شدن هلال داخلی انگشت و یا جمع شدن آن با مشکل بیشتری انجام پذیرفته و از سرعت اجرا نیز کاسته می گردد. http://www.harmonytalk.com/images2/33bg8c1.jpg
انگشت چهارم در حالت طبیعی و به شکل هلالی
در این حالت، نوازنده به ناچار در تامین فواصل نیاز به تغییر محل دست به سمت جلو یا عقب پیدا کرده و از میزان عمل و نقش انگشت کاسته می گردد.

3/1/5/3: در هنگام تغییر مکان و یا حالت هر یک از انگشتان برای اجرای فواصل گام کروماتیک، بایستی از تغییر محل قرارگیری شست چپ جلوگیری نمود.

همچنین در اجرای گام کروماتیک، گاه به اشتباه ناحیه متصل به شست در کف دست توسط نوازنده منقبض می گردد که از این انقباض نا خواسته نیز بایستی جلوگیری نمود تا نوازنده دچار احساس گرفتگی در دست خود ننماید. http://www.harmonytalk.com/images2/a3cz1w.jpg
انگشت چهارم در حالت جلو کشیده و با هلال باز شده


3/1/5/4: از آنجا که در اجرای گام کروماتیک همواره با جابه جایی انگشتان مواجه هستیم، دقت به چگونگی اجرای صحیح ضرب آهنگ الزامی می نماید(مراجعه به تذکر-15).

الگوی شماره 1/4:
- نحوه نواختن دوبل ها:
در تمرین نواختن دوبل نت ها، باید به نکات مختلفی توجه نمود و با تمرین گام به گام این نکات به توانایی در نواختن دوبل ها دست یافت.

4/1/1: اولین نکته، بدست آوردن مهارت در آرشه کشی همزمان بر روی دو سیم آزاد و صداگیری یکنواخت و بی نقص نوازنده از ساز است. بنابراین تمرین صداگیری دوبل سیم آزاد می تواند برای آرشه های مستقل راست و چپ که به صورت کامل (از پاشنه تا نوک آرشه) نواخته می شوند، انجام پذیرد.

در اینجا بدست آوردن تسلط و مهارت در صداگیری کامل و یکنواخت از آرشه با انجام تمرین در تمپوهای پایین و پر تعداد ضربی انجام می پذیرد ( نظیر اجرای سه دوبل سیم آزاد گرد در تمپو 60 در یک طول آرشه کامل).

http://www.harmonytalk.com/images2/zti1z7.jpg

تذکر-18 : در رابطه با تکنیک آرشه کشی دوبل ها توسط دست راست و زوایای اعضای مختلف این دست نسبت به یکدیگر و همچنین تنه، در ادامه این سلسله مقالات و در مبحث تکنیک های دست راست، به تفضیل بحث خواهد شد و در اینجا از این به بعد تنها به نکات دست چپ توجه خواهد شد. http://www.harmonytalk.com/images2/e9gp03.jpg



4/1/2: مورد بعد، بدست آوردن مهارت در اجرای یک دوبل مرکب از یک شماره انگشت و سیم آزاد مجاور آن است، در واقع در این حالت اولین تلاش دست چپ در اجرای دوبل، انجام می پذیرد.

برای این کار بایستی هر یک از انگشتان را به فواصل مختلف از شیطانک قرار داده و با سیم آزاد مجاور، تمرین انگشت گذاری دوبل را انجام داد. لازم به ذکر است که در اینجا نیزانجام تمرین در تمپوهای پایین و پر تعداد ضربی و با آرشه های جدا برای هر دوبل، مورد نظر است.

[LaDy Ds DeMoNa]

الگوی شماره1/7:
-پورتامنتوی دست چپ(Portamento)
ایجاد ارتباط و پیوستگی صوتی میان دو نت در پوزیسیون های مبدا و مقصد هنگامی که همراه با تغییر پوزیسیون دست چپ و ناشی از جابجایی طولی "دو شماره انگشت" متفاوت بر روی گریف می باشد را "پورتامنتو" می نامند. پورتامنتو می تواند بر روی یک و یا دو سیم مجاور صورت گیرد و دست نیز می تواند بصورت بالا رونده و یا پایین رونده بر روی گریف جابجا گردد.

1/1/7:هرگاه اجرای پورتامنتو با جابجایی بالا رونده دست چپ و همراه با تغییر انگشت شماره کمتر به سوی انگشت شماره بیشتر باشد(همانند اجرای نت سل با انگشت سوم در پوزیسیون چهارم پس از اجرای نت سی با انگشت اول در پوزیسون اول سیم لا)، این جابجایی بایستی با انتقال و لغزش انگشت شماره کمتر از پوزیسیون مبدا به پوزیسیون مقصد و سپس گذاشتن سریع انگشت شماره بیشتر بر روی گریف صورت پذیرد. (مثال فوق، با انتقال انگشت اول- سی به انگشت اول- می در پوزیسیون چهارم و سپس گذاشتن سریع انگشت سوم-سل در همین پوزیسیون انجام می گیرد.)

2/1/7: هرگاه اجرای پورتامنتو با جابجایی بالا رونده دست چپ و همراه با تغییر انگشت شماره بیشتر به سوی انگشت شماره کمتر باشد(همانند اجرای نت می انگشت دوم پوزیسیون سوم پس از اجرای نت ر انگشت سوم پوزیسیون اول سیم لا)، این جابجایی بایستی با انتقال و لغزش انگشت شماره بیشتر از پوزیسیون مبدا به پوزیسیون مقصد و سپس گذاشتن سریع انگشت شماره کمتر بر روی گریف صورت پذیرد.(مثال فوق، با انتقال انگشت سوم- ر به انگشت سوم- فا در پوزیسیون سوم و سپس گذاشتن سریع انگشت دوم- می در همین پوزیسیون انجام می گیرد.)

3/1/7: هرگاه اجرای پورتامنتو با جابجایی پایین رونده دست چپ و همراه با تغییر انگشت شماره بیشتر به سوی انگشت شماره کمتر باشد(همانند اجرای نت لا انگشت اول پوزیسیون اول پس از اجرای نت دو انگشت دوم پوزیسیون دوم سیم سل)، این جابجایی بایستی با انتقال و لغزش انگشت شماره بیشتر از پوزیسیون مبدا به پوزیسیون مقصد و سپس گذاشتن سریع انگشت شماره کمتر بر روی گریف صورت پذیرد.(مثال فوق، با انتقال انگشت دوم- دو به انگشت دوم- سی در پوزیسیون اول و سپس گذاشتن سریع انگشت اول- لا در همین پوزیسیون انجام می گیرد.)

4/1/7: هرگاه اجرای پورتامنتو با جابجایی پایین رونده دست چپ و همراه با تغییر انگشت شماره کمتر به سوی انگشت شماره بیشتر باشد(همانند اجرای نت دو انگشت دوم پوزیسیون اول پس از اجرای نت ر انگشت اول پوزیسیون سوم سیم لا)، این جابجایی بایستی با انتقال و لغزش انگشت شماره کمتر از پوزیسیون مبدا به پوزیسیون مقصد و سپس گذاشتن سریع انگشت شماره بیشتر بر روی گریف صورت پذیرد.(مثال فوق، با انتقال انگشت اول- ر به انگشت اول- سی در پوزیسیون اول و سپس گذاشتن سریع انگشت دوم- دو در همین پوزیسیون انجام می گیرد.)

5/1/7:قواعد کلی مربوط به پورتامنتو در حالتی که بین دو سیم مجاور انجام گیرد، تفاوتی با قواعدمربوط به پورتامنتو بر روی یک سیم ندارد.

تذکر-22: در تمرینات، پورتامنتو در ابتدا با ضرب آهنگ سنگین نواخته شود و نت مربوط انگشت جابه جا شونده همانند یک نت زینت نواخته شود.

[LaDy Ds DeMoNa]

3/1/4: نحوه تمرین مطلوب اجرای دوبل نت های مرکب از دو شماره انگشت متفاوت، اجرای هر یک از نت ها در آرشه های جداگانه و با تمپو پایین و دقت نوازنده در اجرای صحیح هر یک نت ها از لحاظ زیر و بمی و سپس اجرای دوبل مورد نظر در آرشه دیگر و با دقت در صدای حاصله از دوبل است.

برای افزایش یابی تدریجی قدرت انگشتان دست چپ در اجرای دوبل ها بهتر است در هنگام نواختن دومین نت، انگشت اول بر روی سیم باقی بماند.

4/1/4:-نحوه اجرای دوبل مرکب از یک شماره انگشت (کنت، Quinte) بر اساس روش مورد اشاره در بند شماره3/1/3/3 و بدون جابجایی جانبی انگشت بر روی گریف می باشد.

تذکر-19: بررسی اجرای دوبل های متوالی که نیازمند تغییر پوزیسیون هستند از قوانین کلی تغییر پوزیسیون دست چپ پیروی می نماید که در ادامه خواهد آمد.

تذکر-20: تنظیم صحیح فاصله عرضی سیم ها بر روی شیطانک و خرک ویولن برای تمرین و اجرای دوبل ها ضروری است.

الگوی شماره1/5:

-پوزیسیون های دست چپ

انگشت گذاری در پوزیسیون های مختلف دست چپ تابع رعایت نکات و قواعد اساسی زیر می باشد:

http://www.harmonytalk.com/wp-content/uploads/2009/12/hamrastaeeie-shast-va-angoshte-aval-dar-posesione-4-2.jpg
هم راستایی شست و انگشت اول در پوزسیون چهارم
از زاویه ای دیگر
1/1/5: در ابتدای شروع تمرینات مربوط به پوزیسیون ها، بهتر است نوازنده برای بدست آوردن درک و شناخت بیشتر از چگونگی انگشت گذاری در هر پوزیسیون و نواختن صحیح صدای نت ها، ابتدا میزان به میزان نت هایی که قابل اجرا در اولین پوزیسیون می باشند را در پوزیسیون اول نواخته و سپس در پوزیسیون مورد تمرین بنوازد (نت های واقع در خارج از محدوده پوزیسیون اول را نیز می توان در اکتاو پایین تر نواخت).


http://www.harmonytalk.com/wp-content/uploads/2009/12/khorooje-angoshte-aval-nesbat-be-shast-dar-posesione-5.jpg
خروج انگشت اول نسبت به شست در
پوزسیون پنجم
2/1/5: در پوزیسیون های اول تا چهارم- همانطور که در مورد محل قرارگیری شست در اولین پوزیسیون در بند شماره 2/1/2 اشاره شد- شست در کناره دسته، روبروی نقطه تماس انگشت اول با گریف قرار گرفته و بهتر است تا با آن هم راستا بوده و جلوتر و یا عقب تر از آن نباشد.

3/1/5: در پوزیسیون های پنجم وششم با توجه به شکل خاص دسته ویولن، هم راستایی انگشت اول با شست برقرار نبوده و شست به تدریج به زیر دسته منتقل می گردد.

http://www.harmonytalk.com/wp-content/uploads/2009/12/harekate-tadrijie-shast-be-samte-zire-daste.jpg
حرکت تدریجی شست به سمت زیر دسته
4/1/5: در پوزیسیون هفتم شست چپ بطور کامل در زیر دسته ویولن قرار گرفته و از این پوزیسیون به بعد به تدریج جابجایی و خروج جانبی آرنج از محل اصلی خود واقع در زیر گریف به سمت راست اتفاق می افتد و با حرکت دست به سمت پوزیسیون های بالاتر بر میزان خروج آرنج افزوده می گردد و شست به تدریج از زیر دسته به سمت خارج می چرخد.

5/1/5: نکته مورد اشاره در بند 3/1/2/3 در مورد انگشت گذاری از نیمه چپ در پوزیسیون اول در مورد سایر پوزیسیون ها هم صادق است، بدین معنا که هرگاه در امتداد درازای انگشت خطی فرض کنیم که این درازا را به دو نیمه سمت چپ و راست قسمت کند، لازم است تا نوازنده ویلون با نیمه سمت چپ نشیمنگاه سر انگشت، بر روی گریف انگشت گذارد.

http://www.harmonytalk.com/wp-content/uploads/2009/12/charkheshe-kamele-60-zire-daste-dar-posesione-7.jpg
چرخش کامل شست زیر دسته در پوزسیون هفتم

الگوی شماره1/6:
-تغییر پوزیسیون های دست چپ
تغییر پوزیسیون دست چپ بر روی یک سیم هنگامی که ناشی از جابجایی طولی "یک شماره انگشت" بر روی گریف از مکانی به مکان دیگر می باشد و باعث تغییر در طول تار مرتعش شونده و حصول اصوات مختلف می گردد، تابع اصول ذیل است.

1/1/6: درهنگام تغییر پوزیسیون-از پوزیسیون اول تا چهارم- مجموعه شست و دست چپ بایستی بصورت هماهنگ و همزمان با یکدیگر، از آرنج جابجا گردند و از جابجایی ناهماهنگ شست نسبت به انگشتان و دست جلوگیری نمود.

http://www.harmonytalk.com/wp-content/uploads/2009/12/angoshtgozari-az-nimeie-chap-dar-posesione-8.jpg
انگشت گذاری از نیمه چپ در پوزسیون هشتم
تذکر-21: گلیساندوی بالارونده سریع دست چپ که در "زمانی بسیار کوتاه" و با "گذر آنی دست" از چند پوزیسیون صورت می پذیرد، تابع این اصل نمی باشد و شست همواره با سرعت وجابجایی طولی کمتر نسبت به دست و سایر انگشتان جابجا می گردد.

در این نوع گلیساندو در صورتی که نت مبدا در اولین پوزیسیون واقع شده باشد، شست در فاصله پوزیسیون اول تا چهارم به شکل کامل به زیر دسته منتقل می گردد.

در گلیساندوی آنی بخشی از فاصله طولی مابین دو نت در پوزیسیون های مبدا و مقصد، با باز شدن هلال داخلی انگشت پیموده می گردد.

http://www.harmonytalk.com/wp-content/uploads/2009/12/gilisandoie-ani-va-baz-shodane-helalae-dakheili-angoshte-sevom.jpg
گلیساندوی آنی و باز شدن هلال داخلی انگشت سوم

[LaDy Ds DeMoNa]

گاهی می بینیم نوازندگان ویلن در ایران، با وجود سابقه زیاد در نوازندگی این ساز هنوز اشکالات ابتدایی در نوازندگی (از نت خوانی گرفته تا استیل) دارند که این موارد در کتابهای آموزشی ویلن ذکر شده ولی اکثرا" بخاطر بی دقتی این نوازندگان هنگام تمرین این کتابها و عدم آموزش صحیح از طرف هنرآموز این مشکلات با نوازنده باقی می مانند.

از این رو با نوشتن سلسله مقالاتی به مشکلات احتمالی هنرجویان ویلن هنگام زدن کتابهای آموزشی ویلن نظیر ل ویلن، شفچیک، ولفارت و همچنین بعضی از قطعات ویلن می پردازیم. مطالبی که در زیر می آید، در برگیرنده نکاتی است برای یادگیری و نواختن کتاب ویلن( Le Violon)

تمرین های فیزیکی
معمولأ هنرجویان، هنگامی که به دروس مشابه آنچه در درس شماره 144 از کتاب ل ویلن دوم می رسند، نمی توانند این درس( و پاساژهای موسیقایی نظیر آن) را بصورت یکدست و روان اجرا کنند ودر رعایت همزمان مواردی نظیر اجرای صحیح ریتم، آرشه کشی کنار خرک، وضوح صدای آرشه ، هلالی نشستن انگشتها روی گریف، اجرای صحیح نتها از لحاظ زیر و بمی( فالش نبودن)، حالت صحیح دست چپ و... با مشکل مواجه می شوند.

برای رفع این موارد بهتر است به روش زیر عمل شود:

ابتدا باید مسئله را( که همان نواختن پاساژ در تمپوی اصلی می باشد)، تبدیل به مسائل کوچکتر نموده تا روانی نسبی خالی از اشکالی بوجود آید؛

1- در ابتدا، ریتم اصلی را اجرا نمی کنیم و ارزش زمانی تمام نتها را برابرمی گیریم.

2- تمام آرشه های لگاتو یا پیوسته را شکسته و برای هر نت یک آرشه جداگانه در نظر می گیریم.

3- در هنگام نواختن با سرعت کم، به آرشه کشی کنار خرک و همچنین در کنار خرک ماندن درهریک از آرشه ها دقت می کنیم و سعی می کنیم صداگیری در تمام طول آرشه قوی و یکدست باشد.

4- دقت می کنیم که انگشتان دست چپ روی گریف حتمأ هلالی گذاشته شوند.

5- اجرای صحیح نتها را از نظر زیر و بمی ( فالش نبودن)، تمرین می کنیم.

حال باید گره های باز شده را یک به یک ببندیم یعنی نتها را در یک آرشه جا داده، ضرب پا و ریتم را رعایت کنیم. اغلب دیده می شود که هنرجو حتی با رعایت نکات بالا نمی تواند پاساژ را با تمپوی اصلی اجرا کند و توانایی روان زدن جملات بوجود نمی آید. در اینجا لزوم تمرین بصورت ذهنی مشخص می شود.

تمرین های ذهنی
1- نخست هر میزان را نت خوانی می کنیم( بدون بکار بردن ساز). به این وسیله ذهن درک بهتر و شناخت بیشتری از موسیقی مورد اجرا بدست می آورد که خود، باعث روانی در نواختن می شود.

http://www.harmonytalk.com/images/note0%5B1%5D.jpg
درس شماره 144 از Le Violon http://www.harmonytalk.com/images/ztool1.gif (http://www.harmonytalk.com/images/note%5B1%5D.jpg)
2- هر نت در هنگام اجرا دارای یکسری از نکات است که لزومأ ضعف هایی که در مجموعه نکات هرنت برای هر دو دست وجود دارد، با نت بعدی یکسان نیست. مثلأ در اجرای یک نت ممکن است صدا از لحاظ زیر و بمی مشکل داشته باشد و در نت بعدی تنظیم طول آرشه مسئله باشد و مسایلی از این قبیل. حالا که تمرینات فیزیکی را انجام داده و تصوری ازقطعه مورد نظردر ذهن داریم، سعی می کنیم ازتمرکز روی تک تک نتها و مسائل اجرایی شان خودداری کنیم چون توجه بیش ازحد روی هر نت باعث از سرعت افتادن می شود. مثل اینکه ما هنگام راه رفتن بجای توجه به هدف، به قدمها وچگونگی گام برداشتن توجه کنیم؛ مطمئنأ اینگونه راه رفتن، اگر به زمین خوردنمان نینجامد، با مشکل و کندی همراه است!

برای این منظور، جمله گامی شکل را با تمام نتهایش یک جمله فرض می کنیم. هدف را تنها رسیدن به نت آخر می گیریم و اجرای جمله را به ناخودآگاه ذهن می سپاریم. بدین ترتیب، برای تمام نتها و نکات موجود ارزش یکسان قائل می شویم و اجرا را یکدست تر در ذهن می شنویم و در نتیجه به طور ناخودآگاه، صحیح تر می نوازیم.