AS
12th December 2009, 10:51 AM
گاو زبان گياهي است چند ساله و داراي ريشه هاي نيمه غده اي كه بطور عمودي تا عمق 50 سانتيمتر در خاك فرورفته است و بعلت داشتن ريشه هاي اصلي و فرعي در اعماق خاك مقاومت آن در برابر خشكي خاك زياد است. برگهاي آن زبانه اي و پوشيده از خارهاي ظريفي است كه به آن حالت خشن ميدهد و به همين علت به گاوزبان معروف است. گلهاي آن به رنگ قرمز خوشرنگي است كه پس از خشك شدن به رنگ آبي تيره در مي آيد .
تركيبات شيميايي :
اين گياه حاوي مواد موسيلاژ، قندي، تانن و تركيبات فنلي و نيز مقدار كمي آلكالوئيد ميباشد (آرام بخش)
خواص درماني : گاوزبان حواس پنجگانه آدمي را تقويت مي كند. دمكرده آن نشاط آور بوده و رنگ رخسار را باز مي كند.سينه را نرم مي كند. تنگي نفس و دردگلو را شفا مي دهد. دلهره و وحشت را از بين مي برد. غم و غصه را كم كرده و براي كساني كه با خود حرف مي زنند بسيار خوبست. از برگهاي تازه آن براي درمان جوشهاي چركي دهان و درمان برفك استفاده مي شود .
سازگاري :
گاوزبان بيشتر در ارتفاعات رامسر، رودسر و تنكابن بصورت خودرو و نيز زراعي وجود دارد. بطور كلي شرايط آب و هوايي كوهستاني سردسير و نيمه مرطوب كه در طول بهار و تابستان داراي بارانهاي متناوب هستند، براي كشت اين گياه مفيد است.
روش تكثير و كاشت :
كشت گاوزبان در دو فصل پائيز و بهار انجام مي شود و بهترين روش كاشت بذر در فصل پائيز است. عمق كاشت 2 1 سانتيمتر و فاصله بين بوته ها 50 40 سانتيمتر و فاصله بين رديف ها 7060 سانتيمتر است.
ميزان مصرف بذر در هر هكتار 15 10 كيلوگرم است. عمر مفيد بوته گاوزبان 2 سال و حداكثر عمر آن 4 سال است. در مناطقي كه بارندگي به اندازه كافي و پراكندگي بارش آن مناسب باشد، كشت به صورت ديم صورت مي گيرد. اما در مناطق خشك مانند اصفهان نياز به آبياري مرتب مي باشد. مهمترين آفت اين گياه كرم برگ خوار است كه بيشترين خسارت خود را در زمان برداشت به گياه مي زند و چون در اين زمان مبارزه شيميايي صلاح نيست، لازم است از مبارزه بيولوژيك استفاده شود .
برداشت محصول :
عمل گل چيني در اوايل خرداد صورت مي گيرد و گلهاي چيده شده را در كنار مزرعه روي پارچه يا سفره هاي پلاستيكي به ارتفاع 3-2 سانتيمتر پهن مي كنند و براي آنكه آفتاب نخورد، روي آن پارچه مي اندازند. البته خشك كردن محصول در سايه بهتر بوده و محصول مرغوبتري خواهد داد. بهم زدن گلها حين خشك شدن ضروري است. گل مرغوب گلي است كه داراي دم سفيد و گلبرگهاي بنفش باشد. ميزان عملكرد آن حدود 1100-1000 كيلوگرم گل تازه مي باشد كه از اين ميزان حدوداً 300-250 كيلوگرم گل خشك بدست مي آيد .
تركيبات شيميايي :
اين گياه حاوي مواد موسيلاژ، قندي، تانن و تركيبات فنلي و نيز مقدار كمي آلكالوئيد ميباشد (آرام بخش)
خواص درماني : گاوزبان حواس پنجگانه آدمي را تقويت مي كند. دمكرده آن نشاط آور بوده و رنگ رخسار را باز مي كند.سينه را نرم مي كند. تنگي نفس و دردگلو را شفا مي دهد. دلهره و وحشت را از بين مي برد. غم و غصه را كم كرده و براي كساني كه با خود حرف مي زنند بسيار خوبست. از برگهاي تازه آن براي درمان جوشهاي چركي دهان و درمان برفك استفاده مي شود .
سازگاري :
گاوزبان بيشتر در ارتفاعات رامسر، رودسر و تنكابن بصورت خودرو و نيز زراعي وجود دارد. بطور كلي شرايط آب و هوايي كوهستاني سردسير و نيمه مرطوب كه در طول بهار و تابستان داراي بارانهاي متناوب هستند، براي كشت اين گياه مفيد است.
روش تكثير و كاشت :
كشت گاوزبان در دو فصل پائيز و بهار انجام مي شود و بهترين روش كاشت بذر در فصل پائيز است. عمق كاشت 2 1 سانتيمتر و فاصله بين بوته ها 50 40 سانتيمتر و فاصله بين رديف ها 7060 سانتيمتر است.
ميزان مصرف بذر در هر هكتار 15 10 كيلوگرم است. عمر مفيد بوته گاوزبان 2 سال و حداكثر عمر آن 4 سال است. در مناطقي كه بارندگي به اندازه كافي و پراكندگي بارش آن مناسب باشد، كشت به صورت ديم صورت مي گيرد. اما در مناطق خشك مانند اصفهان نياز به آبياري مرتب مي باشد. مهمترين آفت اين گياه كرم برگ خوار است كه بيشترين خسارت خود را در زمان برداشت به گياه مي زند و چون در اين زمان مبارزه شيميايي صلاح نيست، لازم است از مبارزه بيولوژيك استفاده شود .
برداشت محصول :
عمل گل چيني در اوايل خرداد صورت مي گيرد و گلهاي چيده شده را در كنار مزرعه روي پارچه يا سفره هاي پلاستيكي به ارتفاع 3-2 سانتيمتر پهن مي كنند و براي آنكه آفتاب نخورد، روي آن پارچه مي اندازند. البته خشك كردن محصول در سايه بهتر بوده و محصول مرغوبتري خواهد داد. بهم زدن گلها حين خشك شدن ضروري است. گل مرغوب گلي است كه داراي دم سفيد و گلبرگهاي بنفش باشد. ميزان عملكرد آن حدود 1100-1000 كيلوگرم گل تازه مي باشد كه از اين ميزان حدوداً 300-250 كيلوگرم گل خشك بدست مي آيد .