matrix
6th December 2009, 08:19 PM
به فارسي «گل گندم» ناميده مي شود. يكي ديگر از قنطوريونها است . به فرانوسي Barbeau و Centauree bleuet و Bleuet و Bluet و به انگليسي Blue bottle و Corn flower گفته مي شود. گياهي است از خانوادة Compositae تيرة فرعي Tubuliflorae نام علمي آن Centaurea cyanus L مي باشد.
مشخصات
گياهي است يكساله يا دو ساله، بلندي آن 70-40 سانتي متر، ساقه و برگهاي آن پوشيده از تارهاي پنبه به رنگ مايل به سفيد، برگهاي آن ريشه نيزه اي و گلهاي آن آبي و گاهي سفيد است. طبق گل آن در انتهاي ساقه ظاهر مي شود، در وسط آن گلهاي كوچك و منظم ولي اطراف آن گلهاي درشت نامنظم و اغلب عقيم وجود دارد. ميوة آن سفيد و به يك دستة تارهاي حنايي رنگ منتهي مي شود.
اين گياه در تمام مناطق نيمكرة شمالي پراكنده است و اغلب در مزارع غلات مي رويد و به همين علت آن را به فارسي گل گندم و به انگليسي گل ذرت مي نامند. در ايران در تمام مناطق كشور ديده مي شود و تاكنون در مناطق شمال ايران در منطقة البرز و اطراف تهران و بلوچستان و خراسان و كرمانشاه شناسايي شده است. نام محلي آن در بلوچستان «گل توكنا» و «كوراق» است. بيشتر از گلهاو سرشاخه هاي گلدار گياه استفاده مي شود.
تركيبات شيميايي
در گياه وجود مادة شيشوريژنين تأييد شده است [G.I.M.P]. در گزارش ديگري آمده است كه در گلهاي گياه، لعاب ، كمي تانن و مادة رنگي به نام سيانيدين يافت مي شود كه سيانيدول در آن در حالت گلوكوزيدي وجود دارد و در هتروزيد سيانوزيد كه در گل گندم موجود است مادة سيانيدول را با دو مولكول گلوكوز مي باشد. در شاخه و برگهاي گل گندم علاوه بر مقدار زيادي پتاس و اسيد فسفريك و ملح منگنز و تانن يك مادة تب بر به نام سنتورين نيز وجود دارد. اين همان ماده اي است كه در برخي از قنطوريونها موجود است و به آنها خاصيت مشترك تب بري داده است.
خواص – كاربرد
از گلهاي گياه به صورت دم كرده به عنوان مدر در موارد استسقا استفاده مي شود ب علاوه در سرماخوردگي و خشونت سينه نيز اثر نرم كننده و تسكين سرفه دارد. دم كرده ساقه و برگ و گل گياه اثر تب بر دارد و در رفع بيماري هاي كبدي و يرقان نيز به كار مي رود. دانة گياه مسهل است . مقدار خوراك آن درهر بار در دم كرده ها: 40 گرم شاخه و برگ و گل خشك را مدت نيم ساعت در يك ليتر آب جوش دم مي كنند و هر بار يك فنجان مي خورند. در هند از گلهاي آن به عنوان تونيك و محرك و قاعده آور استفاده مي كنند. غنچه هاي آن قابرض است و در استعمال خارجي در موارد ورم ملتحمه تجويز مي شود . از گلهاي گياه به علت مادة رنگي قرمزي كه دارد براي رنگ كردن برخي از مواد غذايي مي توان استفاده كرد.
مشخصات
گياهي است يكساله يا دو ساله، بلندي آن 70-40 سانتي متر، ساقه و برگهاي آن پوشيده از تارهاي پنبه به رنگ مايل به سفيد، برگهاي آن ريشه نيزه اي و گلهاي آن آبي و گاهي سفيد است. طبق گل آن در انتهاي ساقه ظاهر مي شود، در وسط آن گلهاي كوچك و منظم ولي اطراف آن گلهاي درشت نامنظم و اغلب عقيم وجود دارد. ميوة آن سفيد و به يك دستة تارهاي حنايي رنگ منتهي مي شود.
اين گياه در تمام مناطق نيمكرة شمالي پراكنده است و اغلب در مزارع غلات مي رويد و به همين علت آن را به فارسي گل گندم و به انگليسي گل ذرت مي نامند. در ايران در تمام مناطق كشور ديده مي شود و تاكنون در مناطق شمال ايران در منطقة البرز و اطراف تهران و بلوچستان و خراسان و كرمانشاه شناسايي شده است. نام محلي آن در بلوچستان «گل توكنا» و «كوراق» است. بيشتر از گلهاو سرشاخه هاي گلدار گياه استفاده مي شود.
تركيبات شيميايي
در گياه وجود مادة شيشوريژنين تأييد شده است [G.I.M.P]. در گزارش ديگري آمده است كه در گلهاي گياه، لعاب ، كمي تانن و مادة رنگي به نام سيانيدين يافت مي شود كه سيانيدول در آن در حالت گلوكوزيدي وجود دارد و در هتروزيد سيانوزيد كه در گل گندم موجود است مادة سيانيدول را با دو مولكول گلوكوز مي باشد. در شاخه و برگهاي گل گندم علاوه بر مقدار زيادي پتاس و اسيد فسفريك و ملح منگنز و تانن يك مادة تب بر به نام سنتورين نيز وجود دارد. اين همان ماده اي است كه در برخي از قنطوريونها موجود است و به آنها خاصيت مشترك تب بري داده است.
خواص – كاربرد
از گلهاي گياه به صورت دم كرده به عنوان مدر در موارد استسقا استفاده مي شود ب علاوه در سرماخوردگي و خشونت سينه نيز اثر نرم كننده و تسكين سرفه دارد. دم كرده ساقه و برگ و گل گياه اثر تب بر دارد و در رفع بيماري هاي كبدي و يرقان نيز به كار مي رود. دانة گياه مسهل است . مقدار خوراك آن درهر بار در دم كرده ها: 40 گرم شاخه و برگ و گل خشك را مدت نيم ساعت در يك ليتر آب جوش دم مي كنند و هر بار يك فنجان مي خورند. در هند از گلهاي آن به عنوان تونيك و محرك و قاعده آور استفاده مي كنند. غنچه هاي آن قابرض است و در استعمال خارجي در موارد ورم ملتحمه تجويز مي شود . از گلهاي گياه به علت مادة رنگي قرمزي كه دارد براي رنگ كردن برخي از مواد غذايي مي توان استفاده كرد.