Mina_Mehr
21st November 2009, 07:14 PM
نتایج متاآنالیز جدید: استاتین ها در پیشگیری اولیه مفید هستند
نتایج به دست آمده از متاآنالیز جدید کارآزمایی های بزرگ بر روی استاتین ها که در شماره 30 ژوئن مجله BMJ منتشر شد، نشان می دهد که کاربرد استاتین ها با بهبود قابل توجه طول عمر و کاهش فراوان خطر حوادث قلبی عروقی در بیماران دارای عوامل خطرساز اما بدون بیماری قلبی عروقی اثبات شده، همراه است.
محققان می گویند این متاآنالیز نشان می دهد که کاهش نسبی خطر با کاربرد درازمدت استاتین ها در مراقبت اولیه با نتایج مشاهده شده از پیشگیری ثانویه قابل مقایسه است و نتایج بررسی ژوپیتر (JUPITER) در مورد اثرات سودمند استاتین ها در گستره ای از بیماران را تایید می کند.
محقق راهنما دکتر جاسپر بروگ (از روتردام هلند) به خبرگزاری هارت وایر گفت: «اطلاعات ما نشان می دهد که افراد بدون CVD (بیماری قلبی عروقی) اثبات شده نباید فواید نسبی کاربرد درازمدت استاتین ها را انکار کنند.»
او افزود: «با وجود این آستانه دقیق هزینه-اثربخشی چنین درمانی باید بیشتر بررسی شود و به واسطه تلفیق عوامل خطرساز، احتمالاً به درجه خطر بیماری قلبی عروقی در هر فرد بستگی دارد.»
استاتین ها خطر مرگ را 12%، حوادث کرونری را 30% و حوادث CV را 19% کاهش می دهند.
بروگ گفت به خوبی تأیید شده که استاتین ها در پیشگیری ثانویه موثر هستند (به عبارت دیگر در بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی) اما این که آیا فواید این داروها به پیشگیری اولیه نیز قابل تعمیم است یا خیر مشخص نیست، تحقیق قبلی به کاربرد استاتین ها در افرادی که در معرض خطر نسبتاً کمتری قرار دارند پاسخ های مبهمی داده است. به علاوه در مورد اثربخشی استاتین ها در زیرگروه های خاص مانند افراد بالای 65 سال، زنان و افراد مبتلا به دیابت ملیتوس بحث هایی وجود دارد.»
او و همکارانش کارآزمایی های کنترل شده Cochrane، Embase و Medline را برای یافتن بررسی هایی در مورد اثرات بالینی استاتین ها در مقایسه با یک پلاسبو یا گروه کنترل با دوره پیگیری حداقل یک ساله جستجو کردند. در این جستجوها بررسی هایی مدنظر بودند که حداقل 80% شرکت کنندگان یا تعداد بیشتری از بیماران بدون CVD اثبات شده در آن ها شرکت داشته و اطلاعاتی در مورد مرگ و میر و حوادث عمده CVD در آن ها گزارش شده باشد. محققان 10 کارآزمایی بالینی را که روی هم رفته 70388 نفر در آن ها شرکت داشتند شناسایی کردند. از این تعداد شرکت کننده 34% زن و 23% به دیابت ملیتوس مبتلا بودند. متوسط دوره پیگیری 1/4 سال بود.
کارآزمایی هایی که در این متاآنالیز از آن ها استفاده شد عبارت اند از: WOSCOPE، AFCAPS/TexCAPS،PROSPER ، ALLHAT-LLT، ASCOT-LLA، HPS، CARDS، ASPEN، MEGA و JUPITER.
نتایج این متاآنالیز با نتایجی که قبلاً در مورد اثرات استاتین ها در پیشگیری ثانویه منتشر شده بودند یکی بود. محققان متذکر شدند که در این متاآنالیز توانستند چندین بررسی اخیراً منتشر شده که پیشگیری اولیه را هدف گیری کرده و تعداد زیادی از زنان و مبتلایان به دیابت را که در آن ثبت نام کرده بودند شناسایی کنند. به این ترتیب محققان توانستند با تماس با محققان اصلی هر کارآزمایی اطلاعاتی را در مورد زیرگروه های بالینی تعیین شده به دست آورند.
بروگ گفت: «روی هم رفته استاتین درمانی خطر مرگ و میر به هر علت (نسبت احتمال 88/0)، حوادث عمده قلبی عروقی (نسبت احتمال 70/0) و حوادث عمده عروق مغزی (نسبت احتمال 81/0) را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. ما در 70388 فرد بدون بیماری قلبی عروقی ثابت شده اما دارای عوامل خطرساز ثابت کردیم که کاربرد استاتین ها طول عمر را بهبود بخشیده و خطر حوادث عمده قلبی عروقی و عروق مغزی را کاهش می دهد.»
هم چنین محققان بدون توجه به سن فرد، جنس یا ابتلای او به دیابت ملیتوس اثرات مشابهی را از استاتین ها مشاهده کردند. محققان اطمینان داشتند که هیچ تنوع درمانی قابل توجهی بین دو جنس، در افراد مسن و جوان بین مبتلایان و غیر مبتلایان به دیابت وجود نداشت.»
محققان در مورد عدم افزایش موارد ابتلا به سرطان اطمینان خاطر دادند اما نتایج خالی از ابهام نیست
بروگت گفت: «مساله دیگری که اهمیت دارد این است که افزایش خطر سرطان مشاهده نشد. چیزی که قبلاً باعث نگرانی شده بود افزایش خطر سرطان با کاربرد استاتین ها در افراد بالای 70 سال در کارآزمایی PROSPER بود. به عنوان مثال در پیگیری بیماران در کارآزمایی WOSCOPS به مدت 10 سال شیوع بدخیمی ها افزایش نیافت.»
اما او و همکارانش متذکر شدند: «اگرچه نتایج ما نشان می دهد که استاتین ها ظاهراً خطر سرطان را افزایش نمی دهند اما برای مشخص شدن این که موارد جدید سرطان به مرور زمان رخ می دهد یا خیر انجام پیگیری های طولانی تر مفید است. این مساله به خصوص هنگام کاربرد استاتین ها در پیشگیری اولیه حیاتی است.»
اما همان گونه که نتایج کارآزمایی PROSPER نشان داد در مورد افزایش خطر سرطان در بیماران مسن تر (82-78 سال) هنوز جای نگرانی وجود دارد و در چنین بیمارانی نیاز به انجام پیگیری های بیشتر وجود دارد. اگرچه متاآنالیز اخیر نتوانست به طور کامل این احتمال را از بین ببرد اما تایید کرد که خطر سرطان در بیماران میانسال افزایش نمی یابد.»
مانند همیشه نسبت هزینه/فواید باید ارزیابی شود
محققان در نهایت به این نتیجه رسیدند که علی رغم یافته های مثبت، سودمندی مطلق درمان در جمعیت بررسی شده کنونی به طور قطع کمتر از 1% است و شمار قابل توجهی از شرکت کنندگان برای پیشگیری از بروز حوادث قلبی عروقی به درمان نیاز دارند.
امکان تعیین دقیق یک گروه از افراد که بیشترین بهره را از کاربرد استاتین ها می برند با این اطلاعات وجود ندارد و شناسایی صحیح چنین افرادی چالشی پیش روی پزشکان قرار داده است.
با وجود این محققان متذکر شدند که روشن است مردان مسن (>65 سال) و دارای عوامل خطرساز یا زنان مسن مبتلا به دیابت و دارای عوامل خطرساز پرخطرترین گروه را تشکیل می دهند و احتمال دارد که تعداد قابل توجهی از این افراد از کاربرد طولانی مدت استاتین با قیمت های منطقی بهره ببرند.
محتوای بالینی
استاتین ها برای پیشگیری ثانویه CVD موثر هستند اما سودمندی آن ها در بیماران بدون CVD اثبات شده و دارای عوامل خطرساز CV مشخص نیست. این افراد شامل افراد مسن، زنان و افراد مبتلا به دیابت ملیتوس هستند.
این یک متاآنالیز از کارآزمایی های کنترل شده تصادفی است که بر پیشگیری اولیه تمرکز یافته است. در این متاآنالیز اثر استاتین درمانی بر مرگ و میر تام، حوادث CV (کرونری و عروق مغزی) و این که آیا اثرات با سن، جنس و دیابت ملیتوس تغییر می کنند یا خیر آزمایش شد.
نکات مهم بررسی
محققان تحقیقی را بر روی مرکز ثبت کارآزمایی های کنترل شده Cochrane، Medline،DARE و مجله ACP انجام دادند. بررسی هایی که در این متاآنالیز وارد شدند شرایط زیر را داشتند: کارآزمایی های کنترل شده تصادفی با نمونه های کنترل برای مقایسه (پلاسبو، ماده فعال یا درمان معمول) و با متوسط دوره پیگیری حداقل 1 ساله که مرگ و میر و حوادث CV را گزارش کرده و حداقل 80% افراد بدون CVD اثبات شده در آن شرکت داشته باشند. بررسی های غیربالینی با نقاط پایانی جانشین یا بینابینی، بیماران دارای پیوند کلیه و با دوره های پیگیری ناکافی از این متاآنالیز خارج شدند. در این راستا 1230 بررسی شناسایی شدند. از این میان 10 بررسی دارای معیارهای لازم بوده و در مقیاس کیفیت نمره 4 یا بالاتر دریافت کردند. اطلاعات 6 کارآزمایی برای تجزیه و تحلیل زیرگروه های جنس، سن و دیابت ملیتوس به کار گرفته شد. نقطه پایان اولیه، مرگ و میر به هر علت بود. نقاط پایان ثانویه، ترکیبی از حوادث کرونری عمده بود که با مرگ ناشی از بیماری سرخرگ کرونر و انفارکتوس غیرکشنده تعریف می شود هم چنین ترکیبی از حوادث عروق مغزی عمده جزء نقاط پایان ثانویه بود که با سکته کشنده و غیرکشنده تعریف می شود بود. سوگیری مقالات منتشر شده، ارزیابی شد. روی هم رفته 70388 شرکت کننده به صورت تصادفی انتخاب شدند که از میان آن ها 35138 نفر مصرف کننده استاتین ها و 35250 نفر افراد کنترل بودند. تعداد شرکت کنندگان در هر کارآزمایی از 1905 تا 17802 نفر بود. متوسط سن شرکت کنندگان 63 سال و متوسط دوره پیگیری 1/4 سال بود. متوسط کاهش سطوح کلسترول تام 1/17%، سطوح کلسترول لیپروپروتئین با دانسیته پایین 6/25% و سطوح تری گلیسرید 3/9% بود. سطوح کلسترول لیپروپروتئین با دانسیته بالا به طور متوسط 3/3% افزایش یافت.در طی متوسط دوره پیگیری 1/4 سال، 7/5% در گروه کنترل در مقایسه با 1/5% در گروه استاتین جان خود را از دست دادند که معادل 12% کاهش در مرگ و میر با هر علت بود (میزان سالانه مرگ و میر به هر علت برای گروه پلاسبو 4/1% بود. روی هم رفته 4/5% در گروه کنترل در مقابل 1/4% در گروه استاتین به حوادث کرونری عمده مبتلا شدند که کاهش 30 درصدی خطر را نشان می دهد (OR, 0/70). میزان سالانه حوادث کرونری عمده 1/1% بودروی هم رفته 3/2% در گروه کنترل در مقابل 9/1% در گروه استاتین به حوادث عمده عروق مغزی مبتلا شدند که کاهش 19 درصدی خطر را نشان می دهد. میزان سالانه حوادث عروق مغزی عمده 6/0% بود. میزان مرگ و میر کرونری 3/0%، برای انفارکتوس میوکارد غیرکشنده 6/0%، برای رگ زایی دوباره 6/0% و برای سرطان 2/1% بود. کاربرد استاتین با افزایش خطر سرطان ارتباطی نداشت. پیامدها با حذف نتایج 3 کارآزمایی با شرکت 4445 بیمار (5%) دارای حوادث CV در گذشته تحت تاثیر قرار نگرفت. <هیچ گونه عدم تقارن قیفی و سوگیری نشریات مشاهده نشد. در مردان در مقابل زنان، برای افراد جوان تر در مقابل افراد بالای 65 سال و برای افراد مبتلا به دیابت ملیتوس هیچ تنوعی در تاثیر استاتین ها وجود نداشت. محققان نتیجه گرفتند که استاتین درمانی با کاهش قابل توجه خطر تمام مرگ ها، حوادث کرونری و عروق مغزی بدون افزایش خطر سرطان در بیماران دارای خطر CV و بدون CVD اثبات شده همراه است. محققان معتقدند که مردان و زنان مسن مبتلا به دیابت ملیتوس در معرض بیشترین خطر حوادث CV هستند و به منظور کاهش پیامدهای جانبی ناشی از CV، کاربرد طولانی مدت استاتین ها در چنین بیمارانی موجه است.
پیامدهای بالینی
استاتین درمانی در افراد بدون CVD اثبات شده اما دارای عوامل خطرساز برای CV با کاهش 12 درصدی خطر بروز تمام مرگ ها (مرگ و میر با هر علت)، کاهش 30 درصدی حوادث کرونری عمده و 19 درصدی حوادث عمده عروق مغزی همراه است.کاهش خطر مشاهده شده با استاتین درمانی در افراد دارای عوامل خطرساز برای CV در مردان و زنان، بیماران جوان و مسن و افراد مبتلا به دیابت ملیتوس مشابه است.
منبع:قطره
نتایج به دست آمده از متاآنالیز جدید کارآزمایی های بزرگ بر روی استاتین ها که در شماره 30 ژوئن مجله BMJ منتشر شد، نشان می دهد که کاربرد استاتین ها با بهبود قابل توجه طول عمر و کاهش فراوان خطر حوادث قلبی عروقی در بیماران دارای عوامل خطرساز اما بدون بیماری قلبی عروقی اثبات شده، همراه است.
محققان می گویند این متاآنالیز نشان می دهد که کاهش نسبی خطر با کاربرد درازمدت استاتین ها در مراقبت اولیه با نتایج مشاهده شده از پیشگیری ثانویه قابل مقایسه است و نتایج بررسی ژوپیتر (JUPITER) در مورد اثرات سودمند استاتین ها در گستره ای از بیماران را تایید می کند.
محقق راهنما دکتر جاسپر بروگ (از روتردام هلند) به خبرگزاری هارت وایر گفت: «اطلاعات ما نشان می دهد که افراد بدون CVD (بیماری قلبی عروقی) اثبات شده نباید فواید نسبی کاربرد درازمدت استاتین ها را انکار کنند.»
او افزود: «با وجود این آستانه دقیق هزینه-اثربخشی چنین درمانی باید بیشتر بررسی شود و به واسطه تلفیق عوامل خطرساز، احتمالاً به درجه خطر بیماری قلبی عروقی در هر فرد بستگی دارد.»
استاتین ها خطر مرگ را 12%، حوادث کرونری را 30% و حوادث CV را 19% کاهش می دهند.
بروگ گفت به خوبی تأیید شده که استاتین ها در پیشگیری ثانویه موثر هستند (به عبارت دیگر در بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی) اما این که آیا فواید این داروها به پیشگیری اولیه نیز قابل تعمیم است یا خیر مشخص نیست، تحقیق قبلی به کاربرد استاتین ها در افرادی که در معرض خطر نسبتاً کمتری قرار دارند پاسخ های مبهمی داده است. به علاوه در مورد اثربخشی استاتین ها در زیرگروه های خاص مانند افراد بالای 65 سال، زنان و افراد مبتلا به دیابت ملیتوس بحث هایی وجود دارد.»
او و همکارانش کارآزمایی های کنترل شده Cochrane، Embase و Medline را برای یافتن بررسی هایی در مورد اثرات بالینی استاتین ها در مقایسه با یک پلاسبو یا گروه کنترل با دوره پیگیری حداقل یک ساله جستجو کردند. در این جستجوها بررسی هایی مدنظر بودند که حداقل 80% شرکت کنندگان یا تعداد بیشتری از بیماران بدون CVD اثبات شده در آن ها شرکت داشته و اطلاعاتی در مورد مرگ و میر و حوادث عمده CVD در آن ها گزارش شده باشد. محققان 10 کارآزمایی بالینی را که روی هم رفته 70388 نفر در آن ها شرکت داشتند شناسایی کردند. از این تعداد شرکت کننده 34% زن و 23% به دیابت ملیتوس مبتلا بودند. متوسط دوره پیگیری 1/4 سال بود.
کارآزمایی هایی که در این متاآنالیز از آن ها استفاده شد عبارت اند از: WOSCOPE، AFCAPS/TexCAPS،PROSPER ، ALLHAT-LLT، ASCOT-LLA، HPS، CARDS، ASPEN، MEGA و JUPITER.
نتایج این متاآنالیز با نتایجی که قبلاً در مورد اثرات استاتین ها در پیشگیری ثانویه منتشر شده بودند یکی بود. محققان متذکر شدند که در این متاآنالیز توانستند چندین بررسی اخیراً منتشر شده که پیشگیری اولیه را هدف گیری کرده و تعداد زیادی از زنان و مبتلایان به دیابت را که در آن ثبت نام کرده بودند شناسایی کنند. به این ترتیب محققان توانستند با تماس با محققان اصلی هر کارآزمایی اطلاعاتی را در مورد زیرگروه های بالینی تعیین شده به دست آورند.
بروگ گفت: «روی هم رفته استاتین درمانی خطر مرگ و میر به هر علت (نسبت احتمال 88/0)، حوادث عمده قلبی عروقی (نسبت احتمال 70/0) و حوادث عمده عروق مغزی (نسبت احتمال 81/0) را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. ما در 70388 فرد بدون بیماری قلبی عروقی ثابت شده اما دارای عوامل خطرساز ثابت کردیم که کاربرد استاتین ها طول عمر را بهبود بخشیده و خطر حوادث عمده قلبی عروقی و عروق مغزی را کاهش می دهد.»
هم چنین محققان بدون توجه به سن فرد، جنس یا ابتلای او به دیابت ملیتوس اثرات مشابهی را از استاتین ها مشاهده کردند. محققان اطمینان داشتند که هیچ تنوع درمانی قابل توجهی بین دو جنس، در افراد مسن و جوان بین مبتلایان و غیر مبتلایان به دیابت وجود نداشت.»
محققان در مورد عدم افزایش موارد ابتلا به سرطان اطمینان خاطر دادند اما نتایج خالی از ابهام نیست
بروگت گفت: «مساله دیگری که اهمیت دارد این است که افزایش خطر سرطان مشاهده نشد. چیزی که قبلاً باعث نگرانی شده بود افزایش خطر سرطان با کاربرد استاتین ها در افراد بالای 70 سال در کارآزمایی PROSPER بود. به عنوان مثال در پیگیری بیماران در کارآزمایی WOSCOPS به مدت 10 سال شیوع بدخیمی ها افزایش نیافت.»
اما او و همکارانش متذکر شدند: «اگرچه نتایج ما نشان می دهد که استاتین ها ظاهراً خطر سرطان را افزایش نمی دهند اما برای مشخص شدن این که موارد جدید سرطان به مرور زمان رخ می دهد یا خیر انجام پیگیری های طولانی تر مفید است. این مساله به خصوص هنگام کاربرد استاتین ها در پیشگیری اولیه حیاتی است.»
اما همان گونه که نتایج کارآزمایی PROSPER نشان داد در مورد افزایش خطر سرطان در بیماران مسن تر (82-78 سال) هنوز جای نگرانی وجود دارد و در چنین بیمارانی نیاز به انجام پیگیری های بیشتر وجود دارد. اگرچه متاآنالیز اخیر نتوانست به طور کامل این احتمال را از بین ببرد اما تایید کرد که خطر سرطان در بیماران میانسال افزایش نمی یابد.»
مانند همیشه نسبت هزینه/فواید باید ارزیابی شود
محققان در نهایت به این نتیجه رسیدند که علی رغم یافته های مثبت، سودمندی مطلق درمان در جمعیت بررسی شده کنونی به طور قطع کمتر از 1% است و شمار قابل توجهی از شرکت کنندگان برای پیشگیری از بروز حوادث قلبی عروقی به درمان نیاز دارند.
امکان تعیین دقیق یک گروه از افراد که بیشترین بهره را از کاربرد استاتین ها می برند با این اطلاعات وجود ندارد و شناسایی صحیح چنین افرادی چالشی پیش روی پزشکان قرار داده است.
با وجود این محققان متذکر شدند که روشن است مردان مسن (>65 سال) و دارای عوامل خطرساز یا زنان مسن مبتلا به دیابت و دارای عوامل خطرساز پرخطرترین گروه را تشکیل می دهند و احتمال دارد که تعداد قابل توجهی از این افراد از کاربرد طولانی مدت استاتین با قیمت های منطقی بهره ببرند.
محتوای بالینی
استاتین ها برای پیشگیری ثانویه CVD موثر هستند اما سودمندی آن ها در بیماران بدون CVD اثبات شده و دارای عوامل خطرساز CV مشخص نیست. این افراد شامل افراد مسن، زنان و افراد مبتلا به دیابت ملیتوس هستند.
این یک متاآنالیز از کارآزمایی های کنترل شده تصادفی است که بر پیشگیری اولیه تمرکز یافته است. در این متاآنالیز اثر استاتین درمانی بر مرگ و میر تام، حوادث CV (کرونری و عروق مغزی) و این که آیا اثرات با سن، جنس و دیابت ملیتوس تغییر می کنند یا خیر آزمایش شد.
نکات مهم بررسی
محققان تحقیقی را بر روی مرکز ثبت کارآزمایی های کنترل شده Cochrane، Medline،DARE و مجله ACP انجام دادند. بررسی هایی که در این متاآنالیز وارد شدند شرایط زیر را داشتند: کارآزمایی های کنترل شده تصادفی با نمونه های کنترل برای مقایسه (پلاسبو، ماده فعال یا درمان معمول) و با متوسط دوره پیگیری حداقل 1 ساله که مرگ و میر و حوادث CV را گزارش کرده و حداقل 80% افراد بدون CVD اثبات شده در آن شرکت داشته باشند. بررسی های غیربالینی با نقاط پایانی جانشین یا بینابینی، بیماران دارای پیوند کلیه و با دوره های پیگیری ناکافی از این متاآنالیز خارج شدند. در این راستا 1230 بررسی شناسایی شدند. از این میان 10 بررسی دارای معیارهای لازم بوده و در مقیاس کیفیت نمره 4 یا بالاتر دریافت کردند. اطلاعات 6 کارآزمایی برای تجزیه و تحلیل زیرگروه های جنس، سن و دیابت ملیتوس به کار گرفته شد. نقطه پایان اولیه، مرگ و میر به هر علت بود. نقاط پایان ثانویه، ترکیبی از حوادث کرونری عمده بود که با مرگ ناشی از بیماری سرخرگ کرونر و انفارکتوس غیرکشنده تعریف می شود هم چنین ترکیبی از حوادث عروق مغزی عمده جزء نقاط پایان ثانویه بود که با سکته کشنده و غیرکشنده تعریف می شود بود. سوگیری مقالات منتشر شده، ارزیابی شد. روی هم رفته 70388 شرکت کننده به صورت تصادفی انتخاب شدند که از میان آن ها 35138 نفر مصرف کننده استاتین ها و 35250 نفر افراد کنترل بودند. تعداد شرکت کنندگان در هر کارآزمایی از 1905 تا 17802 نفر بود. متوسط سن شرکت کنندگان 63 سال و متوسط دوره پیگیری 1/4 سال بود. متوسط کاهش سطوح کلسترول تام 1/17%، سطوح کلسترول لیپروپروتئین با دانسیته پایین 6/25% و سطوح تری گلیسرید 3/9% بود. سطوح کلسترول لیپروپروتئین با دانسیته بالا به طور متوسط 3/3% افزایش یافت.در طی متوسط دوره پیگیری 1/4 سال، 7/5% در گروه کنترل در مقایسه با 1/5% در گروه استاتین جان خود را از دست دادند که معادل 12% کاهش در مرگ و میر با هر علت بود (میزان سالانه مرگ و میر به هر علت برای گروه پلاسبو 4/1% بود. روی هم رفته 4/5% در گروه کنترل در مقابل 1/4% در گروه استاتین به حوادث کرونری عمده مبتلا شدند که کاهش 30 درصدی خطر را نشان می دهد (OR, 0/70). میزان سالانه حوادث کرونری عمده 1/1% بودروی هم رفته 3/2% در گروه کنترل در مقابل 9/1% در گروه استاتین به حوادث عمده عروق مغزی مبتلا شدند که کاهش 19 درصدی خطر را نشان می دهد. میزان سالانه حوادث عروق مغزی عمده 6/0% بود. میزان مرگ و میر کرونری 3/0%، برای انفارکتوس میوکارد غیرکشنده 6/0%، برای رگ زایی دوباره 6/0% و برای سرطان 2/1% بود. کاربرد استاتین با افزایش خطر سرطان ارتباطی نداشت. پیامدها با حذف نتایج 3 کارآزمایی با شرکت 4445 بیمار (5%) دارای حوادث CV در گذشته تحت تاثیر قرار نگرفت. <هیچ گونه عدم تقارن قیفی و سوگیری نشریات مشاهده نشد. در مردان در مقابل زنان، برای افراد جوان تر در مقابل افراد بالای 65 سال و برای افراد مبتلا به دیابت ملیتوس هیچ تنوعی در تاثیر استاتین ها وجود نداشت. محققان نتیجه گرفتند که استاتین درمانی با کاهش قابل توجه خطر تمام مرگ ها، حوادث کرونری و عروق مغزی بدون افزایش خطر سرطان در بیماران دارای خطر CV و بدون CVD اثبات شده همراه است. محققان معتقدند که مردان و زنان مسن مبتلا به دیابت ملیتوس در معرض بیشترین خطر حوادث CV هستند و به منظور کاهش پیامدهای جانبی ناشی از CV، کاربرد طولانی مدت استاتین ها در چنین بیمارانی موجه است.
پیامدهای بالینی
استاتین درمانی در افراد بدون CVD اثبات شده اما دارای عوامل خطرساز برای CV با کاهش 12 درصدی خطر بروز تمام مرگ ها (مرگ و میر با هر علت)، کاهش 30 درصدی حوادث کرونری عمده و 19 درصدی حوادث عمده عروق مغزی همراه است.کاهش خطر مشاهده شده با استاتین درمانی در افراد دارای عوامل خطرساز برای CV در مردان و زنان، بیماران جوان و مسن و افراد مبتلا به دیابت ملیتوس مشابه است.
منبع:قطره