ریپورتر
16th November 2009, 08:40 PM
جنگ افزار هاي شيميايي
جنگ‌افزارهای شیمیایی ابزارها یا موادی شیمیایی هستند که به وسیله آنها مثلاً با انفجار بمبی که حاوی مواد سمی و یا شیمیایی هستند انسان‌ها و یا سربازان دشمن را هدف قرار می‌دهند که به آن مواد آلوده می‌شوند و به انواع بیماریها و یا بیماری‌های مخصوص به همان مواد دچار می‌شوند.
اسلحه شیمیایی به آن دسته از جنگ‌افزارها گفته می‌شود که در آنها یک یا چند ماده شیمیایی برای کشتن و یا ناتوان کردن انسان‌ها به کار می‌رود. ماده شیمیایی را در مخزن‌هایی کوچک یا بزرگ انبار می‌کنند که به‌وسیله انسان یا وسیله‌ای موتوری حمل می‌شود و پس از شلیک و انفجار ماده شیمیایی را می‌پراکند. با راکت یا هواپیما هم آن مخزن‌ها را پرتاب می‌کنند.
نخستین بار در جنگ جهانی اول این جنگ‌افزار به کار برده شده است. در جنگ جهانی دوم کاربرد چندانی نیافته است اما در جنگ ویتنام نیروهای آمریکایی آن را بسیار گسترده به کار می‌برده‌اند که بمب‌های آتش زای ناپالم (اغلب بنزين ژلاتينه شده... تا به هدف بچسبد و بهتر بسوزاند) معروف‌ترین آنها بوده است.
جنگ‌افزارهای شیمیایی را می‌توان به جنگ‌افزارهای دارای سم‌های چشمی، بینی و دهانی، ریه‌ای و یا پوستی تقسیم کرد، بسته به آن که به کدامیک از اندام‌ها تأثیر می‌گذارد. برخی از گونه‌های عصبی آن کشنده است و بسیار زود انسان‌ها را از پا در می‌آورد، برخی دیگر تنها برای مدتی کوتاه یا بلند ناتوان می‌سازد. برخی از گونه‌های آن اگرچه کشنده نیست اما ناتوانی‌های جسمی ماندگار پدید می‌آورد و زندگانی را بسیار سخت می‌کند. گونه‌هایی از آن در افزارهای پلیس ضد شورش هم به کار برده شده است و اعتراض‌های گسترده‌ای به دنبال آورده است.
جنگ‌افزارهای شیمیایی مانند بمب‌های اتمی و میکروبی در رده سلاح کشتار جمعی رده‌بندی می‌شود و کوشش نیروهای ضد جنگ و صلح‌خواه و سازمان‌های مدنی و شهروندی همواره برای ممنوع ساختن آنها بوده است. ۱۳۷ دولت در سال ۱۹۹۳ پیمانی را امضا کردند که تکامل، تولید و انبار کردن جنگ‌افزارهای شیمیایی را ممنوع می‌کرد و از دولت‌ها می‌خواست در یک دوره ده ساله، یعنی تا سال ۲۰۰۳، همه جنگ‌افزارهای شیمیایی انبار شده را نابود سازند.
حکومت صدام در جنگ عراق و ایران این‌گونه جنگ‌افزار برای کشتار جمعی را نه تنها در آوردگاه‌ها برای کشتن سربازان بلکه در روستاها و شهرها نیز به کار می‌گرفت .
امروزه انتشار دستورهای ساخت و انبار کردن جنگ‌افزارهای شیمیایی کاری جنایت‌کارانه است و انساندوستان نگران دستیابی تروریست‌ها و آدم‌کشان به چنان جنگ‌افزارها هستند.
تاريخچه کوتاه
آتش يونانیجنگ افزار های شيميايی از جمله قير، روغنهای مختلف، نفت، "آتش يونانی"، اسيد های مختلف، آرسنیک ها و غيره از دوران بسيار قديم مورد مصرف قرار گرفته اند. مثلا اسپارتانها در جنگ "پله پونز" (سالهای ۴۳۱ تا ۴۰۴ قبل از مسيح) از اسيد های گوگردی (از جمله دی اکسيد سولفور) استفاده ميکردند.
طی جنگ جهانی اول بود که برای اولين بار افزار های مدرن جنگ شيميايی، بخصوص توسط آلمانها، ساخته و مورد مصرف قرار گرفتند. اين اعمال با اسيد پاشی و پخش ساده گاز های کشنده شروع شدند تا اينکه بعد ها بتوانند با پرتاب اين مواد به راه دور نفرات بيشتری از سربازان دشمن را نابود کنند. آلمانها پيوسته پيشرو اين صنعت بوده و تا کنون مانده اند. ( ر. ک. جنگ عراق بر عليه ايران که طی آن شرکتهای آلمانی بزرگترين صادر کننده جنگ افزار های شيميايی به عراق بودند) البته آمريکا، فرانسه، هلند و غيره هم در اين امر شريک بودند (ر. ک. همين مقاله به زبان انگليسی و ساير زبانها)
تابلوی يادآوری فروش افزار جنگی شيميايی توسط آلمان به عراق نصب شده در خيابان فردوسی تهران، روبروی سفارت آلمان.آمريکاييها نيز در جنگ ويتنام هزاران تن "ايجنت اورنج" بروی جنگل های منطقه ريختند تا آن مکان ها يعنی (مخفی گاه ويت کنگ ها) را تبديل به صحرا کنند. بخش عمده اين ماده را نيز آلمانها در اختيار آمريکاييها قرار دادند. تحت تاثير اين ماده مهلک "دی اکسين" دار هنوز پس از بيش از چهل سال در ويتنام بچه های معلول به دنيا ميايند.
منبع:ويكي پديا
جنگ‌افزارهای شیمیایی ابزارها یا موادی شیمیایی هستند که به وسیله آنها مثلاً با انفجار بمبی که حاوی مواد سمی و یا شیمیایی هستند انسان‌ها و یا سربازان دشمن را هدف قرار می‌دهند که به آن مواد آلوده می‌شوند و به انواع بیماریها و یا بیماری‌های مخصوص به همان مواد دچار می‌شوند.
اسلحه شیمیایی به آن دسته از جنگ‌افزارها گفته می‌شود که در آنها یک یا چند ماده شیمیایی برای کشتن و یا ناتوان کردن انسان‌ها به کار می‌رود. ماده شیمیایی را در مخزن‌هایی کوچک یا بزرگ انبار می‌کنند که به‌وسیله انسان یا وسیله‌ای موتوری حمل می‌شود و پس از شلیک و انفجار ماده شیمیایی را می‌پراکند. با راکت یا هواپیما هم آن مخزن‌ها را پرتاب می‌کنند.
نخستین بار در جنگ جهانی اول این جنگ‌افزار به کار برده شده است. در جنگ جهانی دوم کاربرد چندانی نیافته است اما در جنگ ویتنام نیروهای آمریکایی آن را بسیار گسترده به کار می‌برده‌اند که بمب‌های آتش زای ناپالم (اغلب بنزين ژلاتينه شده... تا به هدف بچسبد و بهتر بسوزاند) معروف‌ترین آنها بوده است.
جنگ‌افزارهای شیمیایی را می‌توان به جنگ‌افزارهای دارای سم‌های چشمی، بینی و دهانی، ریه‌ای و یا پوستی تقسیم کرد، بسته به آن که به کدامیک از اندام‌ها تأثیر می‌گذارد. برخی از گونه‌های عصبی آن کشنده است و بسیار زود انسان‌ها را از پا در می‌آورد، برخی دیگر تنها برای مدتی کوتاه یا بلند ناتوان می‌سازد. برخی از گونه‌های آن اگرچه کشنده نیست اما ناتوانی‌های جسمی ماندگار پدید می‌آورد و زندگانی را بسیار سخت می‌کند. گونه‌هایی از آن در افزارهای پلیس ضد شورش هم به کار برده شده است و اعتراض‌های گسترده‌ای به دنبال آورده است.
جنگ‌افزارهای شیمیایی مانند بمب‌های اتمی و میکروبی در رده سلاح کشتار جمعی رده‌بندی می‌شود و کوشش نیروهای ضد جنگ و صلح‌خواه و سازمان‌های مدنی و شهروندی همواره برای ممنوع ساختن آنها بوده است. ۱۳۷ دولت در سال ۱۹۹۳ پیمانی را امضا کردند که تکامل، تولید و انبار کردن جنگ‌افزارهای شیمیایی را ممنوع می‌کرد و از دولت‌ها می‌خواست در یک دوره ده ساله، یعنی تا سال ۲۰۰۳، همه جنگ‌افزارهای شیمیایی انبار شده را نابود سازند.
حکومت صدام در جنگ عراق و ایران این‌گونه جنگ‌افزار برای کشتار جمعی را نه تنها در آوردگاه‌ها برای کشتن سربازان بلکه در روستاها و شهرها نیز به کار می‌گرفت .
امروزه انتشار دستورهای ساخت و انبار کردن جنگ‌افزارهای شیمیایی کاری جنایت‌کارانه است و انساندوستان نگران دستیابی تروریست‌ها و آدم‌کشان به چنان جنگ‌افزارها هستند.
تاريخچه کوتاه
آتش يونانیجنگ افزار های شيميايی از جمله قير، روغنهای مختلف، نفت، "آتش يونانی"، اسيد های مختلف، آرسنیک ها و غيره از دوران بسيار قديم مورد مصرف قرار گرفته اند. مثلا اسپارتانها در جنگ "پله پونز" (سالهای ۴۳۱ تا ۴۰۴ قبل از مسيح) از اسيد های گوگردی (از جمله دی اکسيد سولفور) استفاده ميکردند.
طی جنگ جهانی اول بود که برای اولين بار افزار های مدرن جنگ شيميايی، بخصوص توسط آلمانها، ساخته و مورد مصرف قرار گرفتند. اين اعمال با اسيد پاشی و پخش ساده گاز های کشنده شروع شدند تا اينکه بعد ها بتوانند با پرتاب اين مواد به راه دور نفرات بيشتری از سربازان دشمن را نابود کنند. آلمانها پيوسته پيشرو اين صنعت بوده و تا کنون مانده اند. ( ر. ک. جنگ عراق بر عليه ايران که طی آن شرکتهای آلمانی بزرگترين صادر کننده جنگ افزار های شيميايی به عراق بودند) البته آمريکا، فرانسه، هلند و غيره هم در اين امر شريک بودند (ر. ک. همين مقاله به زبان انگليسی و ساير زبانها)
تابلوی يادآوری فروش افزار جنگی شيميايی توسط آلمان به عراق نصب شده در خيابان فردوسی تهران، روبروی سفارت آلمان.آمريکاييها نيز در جنگ ويتنام هزاران تن "ايجنت اورنج" بروی جنگل های منطقه ريختند تا آن مکان ها يعنی (مخفی گاه ويت کنگ ها) را تبديل به صحرا کنند. بخش عمده اين ماده را نيز آلمانها در اختيار آمريکاييها قرار دادند. تحت تاثير اين ماده مهلک "دی اکسين" دار هنوز پس از بيش از چهل سال در ويتنام بچه های معلول به دنيا ميايند.
منبع:ويكي پديا