معرفی هواپیماهای سوخوی

[N I M A]

در این تاپیک به معرفی هواپیماهای کارخانه سوخو (سوخوی) میپردازیم

[N I M A]

Su-7 Fitter
كارخانه سازنده: سوخوي- شوروي سابق
نوع كاربرد: جنگنده ضربتي
تعداد خدمه: يك نفر
قواي محركه: يك موتور ساترن/ ليولكا مدل AL-7f-1 جت با توانايي رانش 22251 پوند تراست
ابعاد: طولي برابر 17.38 متر و عرضي برابر 9 متر
اوزان: داراي حداكثر وزن 13.387 كيلو گرم
عملكرد: داراي حداكثر سرعتي برابر 1.6 ماخ يا 1728 كيلومتر بر ساعت و بردي معادل 1449 كيلومتر و ارتفاع پروازي برابر 59000 فوت يا تقريبا 18 كيلومتر
تسليحات: دو توپ 30 ميليمتري و با قابليت حمل بمب و راكت

http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/su-7_4.jpg
سوخوي-۷ از نوع اي



Su-9 Fish pot
كارخانه سازنده: سوخوي- شوروي سابق
نوع كاربرد: پيشگيري كننده
تعداد خدمه: 1نفر
قواي محركه: : يك موتور ساترن/ ليولكا مدل AL-7f-1 جت با توانايي رانش 22251 پوند تراست
ابعاد: طولي برابر 17 متر و عرضي معادل 9.24 متر و ارتفاعي برابر 4.92 متر
اوزان: حداكثر وزن 13485 كيلو گرم
عملكرد: سرعتي معدل 1.77 ماخ يا 1911 كيلومتر بر ساعت و بردي معادل1900 مايل
تسليحات: 4 موشك R-2u
http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/su-9_1.jpg
سوخوي-۹



Su-15 Flagon
كارخانه سازنده: سوخوي – شوروي سابق
نوع كاربرد: پيشگيري كننده و رهگيري
تعداد خدمه: 1 نفر
قواي محركه: دو عدد موتور تومانسكي مدل R-13F2-300 توربوجت با تراستي معادل 31460 پوند
ابعاد: طولي معادل 21.41 متر و عرضي معادل 9.34 متر وارتفاعي برابر 4.95 متر
اوزان: در حالت خالي 12245 كيلوگرم و در حداكثر وزن 18145 كيلوگرم
عملكرد: سرعتي معادل 2.1 ماخ يا 2268 كيلومتر در ساعت و بردي برابر 1450 كيلومتر و ارتفاع پروازي برابر 18500 متر يا 60700 فوت
تسليحات: 6 جايگاه براي موشك هاي R-98M(AA-3) و R-60(AA-8) به همراه يك توپ 23 ميليمتري
http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/su-15_2.jpg
سوخوي-۱۵

منبع: سايت www.globalaircraft.org (http://www.globalaircraft.org/)

[N I M A]

هواپيمای جنگنده سوخوي - 15 ملقب به فلاگون که در سال های دهه هفتاد ميلادی وارد خدمت شد(همراه برادر بزرگترش، يعنی ميگ 25 فاکس بت) نيروی هوايي اتحاد جماهير شوروی را به گونه ای عجيب مقتدرانه كرد و اگرچه حتی توانايی های زيادی هم دارا نبودند، تجهيز، تقويت و تحيکم كرد.
هواپيمای سوخوي-15 فلاگون در طول دوران خدمت خود، رکورد های جهانی زيادی را از جمله در سرعت و سقف پروازی به جای گذاشت و از جمله رهگير هايی بود که در دوران خدمت خود هيچ گاه به متحدان روسيه صادر نشد.
در اين هواپيما، برد، اويونيک پيشرفته و تسليحات متعدد قربانی سرعت و شتابگيری و ازتفاع بالا شده است. اين هواپيمای بال دلتايي، به طور شديدی برای هدايت خود به سمت هدف، نياز به کنترل زمينی دارد. همچنين موتورهای قدرتمند توربوجت R-13 تومانسکی اين هواپيما که قدرتی معادل 31.460 پوند کشش استاتيک توليد می نمايند، سوخت را به سرعت بلعيده و به همين دليل سبب می شوند که برد و دايره عملياتی اين هواپيما به شدت کاهش يابد.
اين هواپيما قادر به انجام عمليات در هر آب و هوا بوده و می تواند در هر ساعت از شبانه روز نيز به اهداف خود حمله نمايد. نکته جالب اين جاست که اگرچه اين هواپيما در سال های دهه شصت ميلادی طراحی و توليد گشته، اما پس از گذشت سال ها از توليد و ساخت آن و به واسطه هيبت و قيافه ترسناک و مخوف آن، خلبانان مهاجم هنوز از وجود آن در آسمان وحشت داشتند.
این هواپيما، از لحاظ نسل در گروه نسل چهارم و هم رده هواپيمای F-4 Phantom قرار گرفته و از لحاظ وزن پروازی با حداکثر ميزانی برابر با 18 تن در کلاس هواپيمای F-16 Falcon جای می گيرد. اين هواپيما قادر به حمل شش موشک هوا به هوا در مقرهای زير بال خود است که اين هواپيما اغلب به موشک های R-98 و R-60 مجهز می شود.
در اين هواپيما برای کاهش مسافت دويدن مورد نياز خود برای عمل نشستن، از يک سيستم چتر باز شونده که در انتهای هواپيما و زير سکان عمودی تعبيه شده است، استفاده نموده و در مواقع فرود، با بازشدن اين چتر، سرعت هواپيما کاهش می يابد.
اين جنگنده رهگير از لحاظ شمايل بسيار به اسلاف خود يعنی سوخوهای 9 و 11 شباهت داشته و تنها تفاوت محسوس آن اين است که در آن سوخوي هاي 9 و10 ورودی هوای موتور به طور مشخصی در جلوی هواپيما قرار گرفته اما در اين هواپيما به دليل حجم زياد رادار، می بايست فضای موجود در جلوی هواپيما به آن اختصاص داده شود، در نتيجه ورودی موتورها به طرفين هواپيما انتقال يافت. بال های اين هواپيما در سال های ابتدايی توليد، به طور کامل مثلثی شکل بود، اما پس اصلاحات تكميلي، اين طراحی تغيير داده شده و بال های مثلثی به بال های مثلثی خم شده تبديل شدند که در نتيجه اين بهبود، سرعت برخاست و فرود کمتر حاصل آمد.
اين هواپيما تا پايان دهه هشتاد ميلادی کاملاً از خدمت برکنار شده و هواپيماهای نسل چهارم مانند خانواده فلانكر و بالاخص سوخوي-27 و ميگ -29 فولکروم با توانايی های بسيار چشمگير تر، جايگزين اين هواپيماي افسانه ای شدند.
در مورد موشک آناب( R-98 ) اين توضيح لازم است که اين موشک، همان موشکی بود که در يکم سپتامبر سال 1983 هواپیمای بوئينگ 747 کره ای را بر فراز جزيره ساخالين و در حالی که ناخواسته وارد حريم هوايی روسيه شده بود، از يک هواپيمای رهگير سوخو- ۱۵ فلاگون كه به سرعت خود را به هواپيمای مسافربری رسانده بود، شليک شده و هواپيماي نكون بخت را ساقط كرد و باعث کشته شدن 269 مسافر گرديد.

ديگر مشخصات سوخوي- 15 فلاگون
كارخانه سازنده: سوخوي – شوروي سابق
نوع كاربرد: پيشگيري كننده و رهگيري
تعداد خدمه: 1 نفر
قواي محركه: دو عدد موتور تومانسكي مدل R-13F2-300 توربوجت با تراستي معادل 31460 پوند
ابعاد: طولي معادل 21.41 متر و عرضي معادل 9.34 متر وارتفاعي برابر 4.95 متر
اوزان: در حالت خالي 12245 كيلوگرم و در حداكثر وزن 18145 كيلوگرم
عملكرد: سرعتي معادل 2.1 ماخ يا 2268 كيلومتر در ساعت و بردي برابر 1450 كيلومتر و ارتفاع پروازي برابر 18500 متر يا 60700 فوت
تسليحات: 6 جايگاه براي موشك هاي R-98M(AA-3) و R-60(AA-8) به همراه يك توپ 23 ميليمتري
منبع:
www.air.blogfa.com (http://www.air.blogfa.com/)
www.globalaircraft.org (http://www.globalaircraft.org/)
بامقداري دخل وتصرف

[N I M A]

تصاویری از جنگنده سوخوی 34 معروف به تانک پرنده (http://fighterplane.blogfa.com/post-18.aspx) http://www.milavia.net/aircraft/su-34/gallery/su-34_18.jpg (http://www.milavia.net/aircraft/su-34/su-34_pics.htm) http://images.surclaro.com/Screenshots/FS2004/Sukhoi_Su-34_Fla.jpg

[N I M A]

Su-25 –که ناتو آن را فراگ فوت به معنای پای قورباغه نامیده- یک هواپیمای تهاجمی می باشد که برای پشتیبانی نزدیک و عملیات زد تانک استفاده می شود .Su-25 با تکیه بر زره قوی در کاکپیت ( که قابلیت دفاع در برابر توپهای 23 میلیمتری را دارند) و بدنه خود برای تحمل کردن آتش سنگین دشمن طراحی شده است . در واقع سرعت هواپیما قربانی طراحی هواپیما شده و آن را به یک هواپیمای زیر صوت تبدیل کرده است. نوک هواپیما به یک مسافت یاب لیزری مجهز می باشد که بعنوان تعیین کننده هدف نیز مورد استفاده قرار می گیرد. در قسمت عقب هواپیما نیز یک سیستم هشدار دهنده رادار به نام Sirena-3 قرار داده شده است. نوع تولیدی اولیه این هواپیما ، Su-25 ( که ناتو آن را فراگ فوت-A می نامید) بود که Su-25K اولین نمونه صادراتی از این نوع بود. Su-25K که از نظر الکترونیک پروازی و سیستم کنترل آتش در رده پایین تری نسبت به نمونه قبلی بود به کشورهای عراق و کره شمالی صادر شد.Su-25BM ( که نوع صادراتی آن Su-25BMK است) یک نمونه تغییر داده شده ی Su-25 ( فراگ فوت-A ) بود که بعنوان هدف های هوایی برای تمرین های هوا به هوا و زمین به هوا مورد استفاده قرار می گرفت و توپ هواپیما نیز حذف شده بود.Su-25UB یک نمونه تمرینی پیشرفته برای نیروی هوایی روسیه است که Su-25UT نمونه آموزشی دو نفره غیر مسلح – که با Su-28 نیز شناخته می شود- از این نمونه سرچشمه می گیرد. توپ، زره، سیستم کنترل آتش، سیستم های ECM (جنگ الکترونیک) به همراه پنج جایگاه حمل سلاح و سیستم پخش کننده شراره و تمام دیگر تجهیزات جنگی حذف شده است. اگر چه تصمیم بر جایگزینی هواپیماهای L-29 و L-39 با این هواپیما بود ولی این امر هیچگاه اتفاق نیفتاد. Su-25UTG یک نمونه دریایی از Su-25UT می باشد که برای آشنایی خلبانان نیروی دریایی با کار با ناوهای هواپیما بر استفاده شده بود.البته یک Su-25UT به Su-25UTG تبدیل شد که تنها فرق آنها جایگزینی ترمز چتری با قلاب های مهار کننده می باشد. Su-25TM – که با نام Su-39 نیز شناخته می شود- نمونه ارتفا داده شده این هواپیما بر پایهSu-25UB می باشد. سیستمهای الکترونیک پروازی به طور قابل ملاحظه ای ارتقا داده شده اند که هواپیما را قابل به پرواز در هر شرایط آب و هوایی و در روز و شب کرده است. مهمترین وظیفه این نمونه مبارزه و ضد تانک است. سیستمهای تجهیزاتی این هواپیما آن را قادر کرده که در نقش ضد کشتی استفاده شده و امکانات محدود هوا به هوا برای مبارزه با هلیکوپترها و پرنده های کم سرعت به آن داده شده است. پایداری هواپیما افزایش یافته و مقاومت آن با افزایش زره، کاهش اثر مادون قرمز، پخش کننده های شراره و دیگر امکانات بهبود یافته است. از جمله ارتقا سیستمها شامل افزودن خلبان خودکار(Auto Pilot)، سیستمهای ناوبری/حمله بهبود یافته می باشد. تولید این نمونه به سفارشات خارجی بستگی دارد. Su-25SM اسمی است که برای ارتقا نمونه Su-25 و Su-25UB در نظر گرفته شده است. آزمایشات پروازی اولین نمونه از Su-25 ارتقا داده شده شروع شده است. سه فروند دیگر نیز که شامل یک فروند Su-25UB نیز می شود در حال انجام می باشد. مهمترین فاکتور های ارتقا شامل سیستم ناوبری/حمله که با استفاده از کامپیوتر پر سرعت می باشد. این ارتقا دقت هدف را دو تا سه برابر و دقت سیستم ناوبری را تا ده برابر می کند. Su-25KM "اسکورپیون (عقرب)" نمونه ارتقا داده شده Su-25K می باشد که با همکاری البیت سیستمز و TAM ( هوا فضا سازی تفلیس) گرجستان انجام می شود. از جمله ارتقا ها شامل نمایشگر های رنگی چند کاره، کامپیوتر جدید و نمایشگر نصب شده در کلاه خلبان می باشد. در 27 اکتبر 2004 اولین فروند Su-25KM به نیروی هوایی ترکمنستان تحویل داده شد. قبلا هم گرجستان 43 فروند Su-25 به ترکمنستان به خاطر بدهی های خود تحویل داده بود. به گفته منابع خارجی که نمی توان به آنها اعتماد کرد پنج فروند Su-25K عراقی بعلاوه 2 فروند Su-25UBK در سال 1991 به ایران داده شد. نیروی هوایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی سفارش 30 فروندSu-25UBK را به روسیه داده است.

مشخصات:

وظیفه : پشتیبانی نزدیک، آموزشی رزمی
انواع : Su-25 (Frogfoot-A), Su-25K (Frogfoot-A), Su-25BM/BMK (Frogfoot-A), Su-25UB/UBK (Frogfoot-B), Su-25UT (Su-28, Frogfoot-B), Su-25UTG (Frogfoot-B), Su-25T/TM (Su-39), Su-25TK (Su-34), Su-25SM
استفاده کنندگان : روسیه، بلغارستان، جمهوری چک، گرجستان،ایران،عراق،قزاقست ان،کره شمالی،پرو،اسلواکی و اوکراین
موتور : دو موتور توربو جت 9921 پوندی R-195 توربو جت بدون پس سوز
ابعاد : طول 15.53 متر، ارتفاع 4.80 متر، دهنه بال 14.36 متر
اوزان : وزن خالی 9500 کیلوگرم، حداکثر وزن برخاست 17600 کیلوگرم
حداکثر سرعت : 975 کیلومتر بر ساعت ( 606 مایل بر ساعت)
سقف پرواز : 10000 متر ( 32800 پا)
سلاح : یک توپ 30 میلیتری AO-14A دو لوله. تا 4400 کیلوگرم انواع مهمات شامل بمب های هدایت شونده لیزری، راکت ها ، بمب های خوشه ای، موشک های هوا به هوا و مخزن های سوخت اضافی که بر روی 10 تا 11 نقطه قرار می گیرند.

[N I M A]

سوخو۳۰ جنگنده رهگیر و دو کابین
این مدل که در واقع su-۲۷p بوده که بعدها با نام su-۳۰ خوانده شدو در اواخر دهه ی ۸۰ میلادی به عنوان جنگنده ی رهگیر دوربرد و پست فرماندهی توسعه و ظهور یافت.
در شروع پروژه ی su-۲۷ ub هواپیماهای اموزشی و رزمی به عنوان پایه ی این مدل انتخاب شد برای اینکه این مدل هم مزیت های رزمی su-۲۷ و هم دو سرنشینه بودن انرا داشت.برای براورد کردن برد زیاد امکان سوختگیری هوایی به su-۲۷ ub داده شد.سیستم های ایونیک یا الکترونیک پروازی ان بهبود یافت.سیستم های ویژه ی ارتباطی و هدایتی برای فرماندهی پروازهای جمعی با جنگنده های تک سر نشینه su-۲۷ نیز بر روی این هواپیما قرار داده شد.در کاکپیت عقب یک نمایشگر بزرگ CTR که مانند تلوزیون بودند قرار داده شد که به لیدرو رهبرارایش اطلاعات تاکتیکی مانند هدف ها و رهگیرها را نشان می دهد.سیستم های ناوبری و پرواز با سیم نیز ارتقا یافته اند و فقط تعدادی از این هواپیماها در نیروی هوایی روسیه به کار گرفته شدند.
● SU-۳۰ MK
در سال ۱۹۹۳ کارخانه ی تولید کننده ی سوخو نمونه های ولین SU-۳۰ ها را به نمونه اثباتگر برای به فروش رساندن مدل های چند منظوره که SU-۳۰ MK نامیده می شدند تبدیل کرد.MK که در ان M به جای modified و k به جای commercial به زبان روسی نشان می دهد که این نمونه برای بازار صادراتی توسعه یافته است.
در هسته ی این مدل سیستم کنترل اتش چند منظوره ارتقا یافته و با توجه به درخواست مشتریان قرار داده می ود.توانایی های هوا ب زمین این هواپیما به طور چشم گیری ارتقا یافته است و انواع موشکها و بمب ها نیز برای انتخاب تسحیلات ان افزوده شده است.برای نقش های هوا یه هوا موشک میان برد r-۷۷ با سیستم هدایت داداری فعال قابلیت نصب پیدا کرده است.
● su-۳۰ k
هند اولین خریدار جنگنده ی su-۳۰ mk بود.یرای براورده کردن نیازهای نیروی هوایی کشور هند su-mki توسه و ارتقا پیدا کرد.SU-۳۰MKI تقاوت قابل توجه با SU-۳۰K دارد.بطوریکه در ان پیش بال یا کانارتر و در موتور AL-۳۱ جدیدتر و با توانایی تغییر بردار رانش قرار داده شده است که باعث افزایش قابل توجه مانور پذیزی هواپیما شده است.این موتورها با تراست ۱۳۰ کیلونیوتون هواپیما را به حداکثر سرعت ۲۱۲۵ کیلومتر در ساعت یعنی حدود دو ماخ می رساند.دریچه ی موتورها قابلیت چرخش در ۱۵ درجه ی افقی و عمودی را دارد.البته نمونه ی SU-۳۰ K دارای سیستم تغییر بردار رانش نیستند.
رادار SU-۳۰MKI به نام NIIPN۰۱۱M بوده که همان رادار استفاده شده در جنگنده های SU-۳۵ و SU-۳۷ است و سازگار با انواع موشک های هوا به هوا و هوا به زمین از جمله R-۶۰ افید و ارچر و ...است.سیستمهای ناوبری و نمایشگرهای سربالا نیز با سیستم های ساخت سکستانت ایونی فرانسه جایگزین شده اند.
● جنگنده ی چند منظوره ی چین su-۳۰ mkk
رادار SU-MKK به نام N۰۰۱VE بوده که سازگار با موشک R-۷۷ می باشد.این هواپیما مانند دیگر هم خانواده های خود قادر به حمل طیف وسیعی از موشکهای هوا به زمین و هوا به هوا بوده که در ۱۲ جایگاه طعبیه شده قرار می گیرند.از دیگر سلاح های قابل حمب این مدی می توان یه R-۶۰ < و R-۷۳ و ... به همراه یک توپ ۳۰ میلیمتری با ۱۵۰ توپ اشاره رد.همچنین حداکثر وزن برخاست با تقویت ارابه ی فرود وبدنه به ۳۸۰۰۰ کیلوگرم افزایش یافته است.در سال ۱۹۹۹ کارخانه ی تولیدی سوخو T۱۰PU-۵ یعنی نمونه ی اولیه ی SU-۳۰ را به مدل MKK تغییر داد و اولین پرواز ان در ۹ می ۱۹۹۹ انجام شد.در ادامه در ۱۹ می همان سال تولید SU-۳۰ MKK با شماره سریال ۵۰۱ اغاز شد. ● دیگر مدل های صادراتی ▪ SU-۳۰ مدل دو سرنشینه و چند منظوره ی SU-۳۰MK در بازار خرید کشورهاس خواهان جنگنده های نسل چهادم نامزد خوبی بود.اندونزی همراه با چین و هند این هواپیما را برای خرید انتخاب کرده که البته به طور رسمی مل این هواپیما مشخص نشده است.ولی به نظر میرسد که SU-۳۰ های اندونزی همان SDU-۳۰MKK و یا SU-۳۰MK۲ باشد.ویتنام نیز از جمله خریداران SU-۳۰ از نوع MK۲ بوده که د سیستم هاس ارتباطاتی و سیستم پرتاب کننده ی صندلی ارتقا ه هایی به چشم می خورد.مالزی نیز قراردادی برای خرید ۱۸ فروند SU-۳۰MKM امضا کرده است.SU-۳۰MKM مدل دیگری است که برپایه ی SU-۳۰MK طراحی شده است.اسن مدل رقیب F/A ۱۸ سوپر هارنت در بازار خرید مالزی بود که گفته می شود برای افزایش یکپارچگی در ناوگان هوایی در رقابت پیروز شده است. ▪ SU-۳۰ KI پروژه ی ارتقائ جنگنده ی تک سرنشینه ی SU-۲۷SK در سال ۱۹۹۵ اغاز شد که بعدها SU-۲۷MK نامیده می شد.بر پایه ی ارتقا ها برد هواپیما و کارایی رزمی با دو سرنشینه شدن افزلیش یافته است.اولین مرحله لز این اتقا در جنگنده ی SU-۳۰KI جنگنده ی تاکتیکی تک سر نشینه نمایان شد.از جمله تغییرات این مدل افزودن قابلیت شلیک موشک RVV-AE و سیستم های ناوبری ان است.در مرحله ی بعدی ارتقای سیستم های الکتونیکی .کامپیوتری و سلاح های جدیدتر مورد نظر قرار خواهد گرقت.نمونه ی اولیه ی SU-۳۰KI از نمونه ی اثباتگر SU-۲۷MK ساخته شد که اولین بار در ژوئن ۱۹۹۸ به پرواز در امد.در اوریل ۱۹۹۷ اندونزی ۳۴ فروند SU-۳۰KI را سفارش داد که بعد ها قرارداد ان به هم خورد. ▪ su-۳۰kn ـ برنامه ی ارتقا به جنگنده ی چند منظوره دفتر طراحی سوخوی روسیه و نیروی هوایی روسیه به همراه چند شرکت دیگر برنامه ی ارتقائ جنگنده های دو سرنشینه ی این کشور که شامل su-۳۰k/su-۳۰/su-۲۷ub می شود را اغا کرد.در مرحله ی اول ارتقا هواپیما قادر به شلیک موشک های هدایت شونده ی جدیدتر می شود.کاکپیت هواپیما با نمایشگرهای چند منظوره رنگی تجهیز شده و همچنین قابلیت شلیک موشک های R-۷۷ ادر را داده می شود.در مرحله ی بعدی (در صورت ادامه ی فعالیت ) توانایی های هوا به هوای جنگنده مد نظر قرار خواهد گرفت. چند منظوره دو سرنشینه و برای نیروی هوایی کشور چین توسعه یافته است.این مدل نیز مانند SU-۳۰ MKI دارای کاکپیت دو سرنشینهبوده که از نمایشگرهای چند منظوره در ان استفاده شده است..بعلاوه این مدل دارای توانایی سوختگیری هوایی بوده و در این مدل از بالهای بزرگتر su-۳۵ برای جای دادن سوخت بیشتر استفاده شده است.su-۳۰mkk فاقد کانارد بده که اللبته از نمونه ی mki رانش کمتری تولید می کند یعنی حدودا ۱۲۲/۵۸ کیلونیوتون که هواپیما را به سرعت ۲۱۳۵ کیلومتر در ساعت حدود ۲ ماخسرعت ان است می رساند.منبع : آفتاب

[N I M A]

نامگذاری:فلانکر


اعضای خانواده:اس.یو27 -:اس.یو30 -:اس.یو33 -:اس.یو34 -:اس.یو35 -:اس.یو37


سازنده:سوخو (روسیه (شوروی سابق))





توضیحات:در 1969 دفتر مرکزی طراحی سوخو طراحی یه هواپیمای جنگنده تک سر نشینه دور برد رو آغاز کرد که اول اون رو تی 10 اسم گذاری کردن.


مراحل طراحی و ساخت این هواپیمای تی 10 به قدری طول کشید که اولین پیش نمونه از 10 فروند پیش نمونه اون 8 سال بعد یعنی 20 مه 1977 واسه اولین بار پرواز کرد.


یکی از دلایل این تاخیر این بود که شبیه سازی های کامپیوتری این هواپیما رو از هواپیمای اف 15 امریکایی ضعیف تر نشون دادن واسه همین بعد از مرگ پاول سوخو در سال 1975، میکائیل سیمونوف به عنوان مدیر جدید طرح تصمیم به طراحی مجدد این هواپیما گرفتش.


این بار با حفظ بعضی از قسمتهای بیرونی طرح بقیه هواپیما از اول طراحی شد. هفتمین فروند از پیش نمونه این هواپیما با ساختار اصلاح شده در 20 آپریل 1981 پرواز کرد.بارز ترین ویژگی این هواپیمای جدید نا پایداری آئرودینامیکی اون بودش که فقط و فقط با سیستم کنترل پرواز با سیم مهار میشد.پس از آزمایشهای پروازی،هواپیمای،این هواپیما رسما سوخو 27 نامگذاری شد و تولید اون از 1983 شروع شد.


شباهت ظاهری سوخو 27 با میگ 29 نشونه این هستش که هر دو طرح از یک برنامه مطالعات مرکزی برای مقابله با جنگنده های نسل جدید امریکایی بهره برده اند. پیش آمدگی ریشه بالها و همچنین ورودی های بزرگ و دو بعدی هوای این هواپیما مثل هواپیمای میگ29 هست ولی بزرگتر بودن هواپیما27 از میگ 29 و همچنین ارابه های فرود بلندتر به این هواپیما این امکان رو میده که حجم بیشتری از تسلیحات مختلف رو حمل کنه.


این هواپیما با وجود جثه بزرگش از عملکرد پروازی و قدرت مانور فوق العاده ای برخورداره مخصوصا در ارتفاعات پایین (البته این رو مدیون سیستم کنترل پرواز با سیم هستش).به مدد همین قدرت اون،خلبان ویکتور پوگاچف (سر خلبان آزمایشی سوخو) مانور کبری رو ابداع کرد (در این مانور پوگاچف با کاهش سرعت هواپیما، زاویه پیچ اونو به حدود 130 درجه میرسونه و در شرایطی که سرعت پیشروی هواپیما صفر میشود و کمی به عقب میلغزد و در انتها با افزایش توان موتور هواپیما رو به وضعیت عادی بر می گردونه(این مانور از مشکل ترین مانور ها هستش و البته فقط در مدلهای تک سرنشینه فلانکر 130 درجه پیچ میخوره ولی در مدلهای دو نفره به علت محدودیت جابجایی گرانیگاه نمیتونه بیش از 90 درجه به عقب بپیچد).





http://afwing.com/combat/su27/cobra.gif


مو تورهای پرتوان لیولکا با نسبت رانش به وزن بیش از واحد،در انجام این مانور ها و در کل در ایجاد این قدرت پروازی نقش به سزایی داره.این موتور ها در مانور های شدید مثل کبری با ضریب اطمینان بالایی کار میکنه و کمتر پیش میآد که قاطی بکنه.


در سال 1986 تولید مدل آموزشی دو سرنشینه سوخو 27 یو بی، که همه قابلیتهای رزمی مدل اولیه رو داره،تو ایرکوتسک آغاز شد.پیش نمونه این مدل اولین بار 7 مارس 1985 پرواز کرد.فعالیتهای سوخو برای بهبود این هواپیما بازم ادامه داشت. با اصطلاحاتی رو این طرح جدید سوخو 27 یو بی،امکاناتی مثل پرواز های 10 ساعته و حتی بیشتر رو به این هواپیما دادن.این طرح سوخو 30 نامیده شد. توسعه سوخو 30 در سال 1988 شروع شد و اولین پرواز در سال 1989 انجام شد. سوخو 30 کانال اطلاعاتی پیشرفته ای داره و قادر در ماموریت مشترک با سوخو 27 اطلاعات رو از سیستم راداری سوخو 27 بگیره.سوخو 30 رو کابین با تجهیزات یکسان داره و موتورهای اون دقیقا همون موتورهای سوخو 27 هستش ولی نسبت به سوخو 27 پایه های نصب موشک بیشتری داره.


قبل از مطرح شدن برنامه توسعه سوخو 30، طراحان سوخو به فکر طرح جسورانه تری بودن. اونها با مبنا قرار دادن طرح سوخو 27 اولیه، هواپیمای ناونشین جدیدی رو به اسم سوخو 33 (سوخو 27 کی) طراحی کردن.اساسی ترین فرق ظاهری سوخو 27 و 33 بالکهای کوچک جلوی بال در سوخو 33 هستش. اولین پرواز سوخو 33 در 17 اوت 1987 انجام شد و در سال 1989 آزمایشات اون روی ناو شروع شد. تعبیه یک لوله سوخت گیری هوایی، کاهش طول مخروط دم، بالهای جمع شدنی و همچنین امکان حمل موشک ضد کشتی ماسکیتو، دیگر تغییرات سوخو33 نسبت به سوخو 27 هستش.


با اعلام رسمی نیاز نیروهای نظامی شوروی به یک هواپیمای آموزشی جنگنده ناونشین، طراحان سوخو با انجام تغییراتی بر روی سوخو27 یک نفره؛ مدل سوخو 27 کی یو رو ساختن.این هواپیمای جدید نسبت به مدل اولیه تغییراتی به شرح زیر داشت: 1-طراحی مجدد قسمت جلوی هواپیما( بدنه هواپیما رو جوری طراحی کردن که بشه 2 تا صندلی پران رو به صورت پهلو به پهلو کنار هم قرار داد).2-قرار دادن یه جفت بالک اضافه در جلوی بالهای اصلی.3-لوله سوخت گیری هوایی جمع شونده.4-ارابه های فرود بلندتر و یک جفت چرخ در ارابه فرود دماغه. این هواپیما به علت بروز مشکلات مالی در اون زمان لغو شد ولی کارخانه سوخو این طرح رو ادامه داد و اونو مبنای یه بمب افکن قرار داد که اونو سوخو 34 (سوخو27 آی بی) نامیدن. اولین پیش نمونه سوخو34 در تاریخ 18 دسامبر 1993 پرواز کرد.


غیر همه این فعالیتها، گروه طراحی سوخو برنامه اصلاحی جدی تری رو برای این هواپیما در نظر داشت و از 1988 طرح آزمایشی سوخو 27 ام با تجهیزات زیر رو مورد بررس قرار داد: 1-سیستم رانش چرخان موتور، 2-بالکهای کاملا متحرک،3-سیستم کنترل پرواز رقمی به جای سیستمهای آنالوگ استاندارد سوخو27 ،4- لوله سوخت گیری هوایی جمع شونده و 5-صندلی پران اریب با زاویه 30 درجه (برای فشار کمتر به خلبان و کاهش خطر).این هواپیمای جدید رو سوخو35 نامیدن.رادار چند منظوره سوخو 35 میتونه 8 هدف پرنده رو همزمان ردیابی کنه.


سوخو 37 که جدید ترین و پیشرفته ترین عضو خانواده فلانکرها هستش از اصلاح سیستم نرم افزار هدایت پرواز سوخو 35 به وجود اومد.فاصله زمانی بین 2 تعمیر اساسی موتورهای سوخو 37 نسبت به سوخو 27 از 700 ساعت به 1000 ساعت افزایش داده شد.به مدد این موتورهای پر قدرت و جدید این هواپیما علاوه بر مانور کبری میتونه مانور استثنایی کولبیت رو انجام بده که در اون هواپیما یک پشتک 360 درجه در هواپیما میزند و سپس در مسیر اولیه به پرواز ادامه میاد (بدونه تغییر ارتفاع)(با وجود اینکه غربیها معتقدند که انجام این مانور در شرایط عملیاتی مقدور نیست،با گرایش سازندگان جنگنده به سمت تکنولوژی خفا کاری، این جور مانورها میتونه بسیار به درد بخور باشه.البته اینرو هم بگم که انجام این مانور کولبیت انرژی جنبشی فراوانی از هواپیما میگیره که باعث میشه هواپیما به یه هدف آسون تو هوا تبدیل بشه واسه همین خلبانی که از این جور مانورها استفاده میکنه با سرعت عمل زیادی داشته باشه که به حریف فرصت حمله نده).


http://www.suchoj.com/ab1953/Su-37/images/Su-37_Kulbit_11.jpg





http://www.suchoj.com/ab1953/Su-37/images/Su-37_Looping_12.jpg


http://www.suchoj.com/ab1953/Su-37/images/Su-37_Kobra_10.jpg


انواع مدلها:


SU.27


SU.27P


ُSU.27S


SU.27PD


SU.27UB


SU.27LL-PS


SU.27KU


SU.27PU


p.42


http://www.suchoj.com/ab1953/Su-37/riss/Su-37_01.jpg





مشخصات:سوخو۲۷ پی


موتور: ساتورن/لیولکا AL-31F


رانش:۱۸۸۵۷ پوند بدونه پس سوز و ۲۷۵۶۰ پوند با پس سوز


طول: ۲۱.۹۳ متر


عرض: ۱۴.۷۰ متر


ارتفاع:۵.۹۳۵ متر


بیشترین وزن عملیاتی: ۳۰۰۰۰ کیلوگرم


بیشترین سرعت:۲۵۰۰ کیلومتر در ساعت (۲.۳۵ ماخ)


سقف پرواز عملیاتی:۱۸۰۰۰ متر


بیشترین برد: ۱۵۰۰ کیلومتر (بدونه سوخت ذخیره)


مسافت برخاست: ۴۵۰متر


مسافت فرود: ۶۲۰ متر


سرعت واماندگی:۲۰۰ کیلومتر در ساعت.


تسلیحات:


یک توپ هوایی ۳۰ میلیمتری Gsh-301 در ریشه بال


حداکثر ۱۰ فروند موشک هوا به هوا (دو موشک نیمه فعال هدایت راداری R-27R پشت سر هم در زیر بدنه،۲ فروند موشک هدایت مادون قرمز R-27T ذر پایه های مرکزی بالها،۲ فروند موشک هدایت نیمه فعال هدایت راداری R-27ER یا هدایت مادون قرمز R-27ET زیر ورودی های موتور،۴ فروند موشک نزدیک برد هدایت مادون قرمزی R-73A یا R-60 در پایه های برون سوی زیر بالها.


رادار فازوترون N001 با میدان عمل ۱۰۰ کیلومتر برای هواپیماهایی با ابعاد میگ ۲۱ با امکان رهگیری ۱۰ هدف و قفل روی یکی از آنها.





تصاویر:


http://photos.airliners.net/photos/middle/5/0/6/1025605.jpg


http://photos.airliners.net/photos/middle/4/1/4/0891414.jpg


http://photos.airliners.net/photos/middle/9/0/1/0607109.jpg


http://photos.airliners.net/photos/middle/6/2/6/0805626.jpg


http://photos.airliners.net/photos/middle/8/1/9/1023918.jpg


http://photos.airliners.net/photos/middle/2/8/3/0408382.jpg


http://photos.airliners.net/photos/middle/3/5/8/0915853.jpg


http://photos.airliners.net/photos/middle/8/4/0/0907048.jpg

[N I M A]

سوخو 37 یک جنگنده تک سرنشین میباشد که در همه وضعیت آب و هوایی قابلیت پرواز دارد و قابلیت حمله به هدفهای زمینی و هوایی را دارد سوخو 37 مدل پیشرفته سوخو 27 که یک نمونه موفق در نیروی هوایی روسیه است میباشد سوخو27 به بیش از 20 کشور صادر شده
لينك فيلم (http://www.aerospaceusr.ir/aero/index.php?action=show_news&news_id=75)

[N I M A]

اگر اطلاعاتي از پروژه هاي دور و دراز طراحي روس ها در بعد هوانوردي نظامي داشته باشيم جستجوي شركت هاي سازنده آن را به دنبال يك مهره سنتي همچنان خواهيم يافت چرا كه عامل مانورپذيري يك جنگنده در شرايط سخت گرچه امروزه قابل توجيه است اما روح سازندگان روس چندان با نبردهاي آينده سازگار نيست و بسياري معتقدند هنوز هم ركورد اين امر در انحصار رقيب داخلي آن يعني ميكويان گوروويچ موسوم به (ميگ) مي باشد نقطه درخشان طرحهاي شركت با سابقه سوخوي را پس از توليد نخست نمونه فلانكر مي توان در همين جنگنده يافت هرچند اين جنگنده را هنوز نمي توان يكي از رقباي قدر جنگنده هاي چندماموريته و سرسخت امروزي به دليل طي دوره ي اوليه عمر آن ناميد اما اين طور كه پيداست مي توان در اين جنگنده نكات برجسته اي را يافت كه به تفصيل به آنها مي پردازيم چرا كه ترميناتور ناميست كه بر آن نهاده اند.

http://farsinews.persiangig.com/Su-37-10m-11.jpg
هواپیمای روسی Su-37 ترمینیتور، آخرین عضو خانواده فلانکر
از آنجا كه سروصداي روسها در بخش نظامي و رقابت آنان با ايالات متحده همچنان ادامه داشته و دارد،رقابت هاي داخلي بين شركت هاي بنام روسي نيز منجر شده طرحهاي مفهمومي سوخوي بيش از پيش دقيق و اقتصادي باشد.هرچند در حيطه كاري دو شركت سوخوي و ميگ با ارايه طرحهاي مشابه با نقاط نسبتاً مشترك زياد در زمينه سوخو-27 و ميگ-29 ثابت كردند براي مقابله با طرح هاي جديد بلوك غرب متحد هم اند اما مي توان رويه هركدام را بر اساس پيشينه به طور جداگانه بررسي نموده و تشخيص داد حال اين طرح نيز هرچند ملهمي از پيشينيان خود و خصوصاً Su-35 بوده اما يك خط شكن در گروه خود به حساب مي آيد چرا كه نخستين جنگنده روسي است كه از فناوري TVC يا كنترل و هدايت تغيير بردار رانش سه بعدي كه امكان تغيير درسه بعد خروجي هاي هردو موتور را در حالات مختلف،به طور همزمان يا غيرهمزمان و به طور جداگانه براي انجام مانورهاي خاص فراهم مي آورد، برخوردار است.سوپر فلانكر را بايد هواپيمايي با قابليت مانوردهي فوق العاده بالا دانست هرچند اگر نگاهي به جثه سنگين و نسبتاً طويل آن بياندازيد كمي در اين مورد شك مي كنيد اما جالب اينجاست كه سوپر فلانكر با شگردي خارق العاده كه تا فرصت يافته در نمايشگاه هاي عظيم هوايي در اقصي نقاط پهنه اين كشور خودنمايي كرده و موجب بهت و حيرت عموم و حتي كارشناسان شده است مانورها و صرفاً مانوري كه تا پشت رل اين هواپيما در شبيه ساز پرواز Lock On Modern Aircraft ننشينيد به پيچيدگي آن يعني مانور كولبيت پي نخواهيد برد. در اين مانور كه عملاً در شرايط عملياتي اگر كمي بدبينانه به آن نگاه كنيم غير ممكن مي نمايد،هواپيما يك پشتك كامل 360 درجه اي در هوا مي زند و ازآنجا كه اكثر مانورهاي سنگين افت شديد سرعت و رانش را به همراه دارند،آن را به سيبلي براي دشمنان تيزبين خود بدل مي كند هرچند مهارت خلبان نيز مي تواند كمك زيادي براي بهبود سريع وضعيت و نامتعادلي جنگنده باشد و به كارش آيد اما برخي آن را به منزله اتمام كار اين جنگنده در همان نقطه از نبرد مي دانند علاوه بر اين،نمايشگاه هوايي فارن برو در سال 1996نيز عرصه درخشاني براي هنرنمايي اين جنگنده به حساب مي آمد چرا كه چشم سازندگان و طراحان روسي به استقبال خصوصاً عموم از اين جنگنده دوخته شده بود.

http://farsinews.persiangig.com/EBSIS_Su-37.jpg
هواپیمای Su-37 Terminator به کانارد نیز مجهز است
با اين اوصاف گويي پنجره جديدي به روي دنياي حركات آكروباتيك گشوده شده بود.طراحان مطمئن روس،اين پرنده را رويايي براي شكستن ركوردهاي مرگبار مي پنداشتند و به حيات مجدد صنعت هميشه در صحنه اما ضعيف هوانوردي روسيه اميدوار بودند.هرچند ترميناتورها از اين وهله سربلند بيرون آمدند و مانور استثنايي سوپر-كبري را براي اولين بار به نام خود در كتاب ركوردهاي هوانوردي به ثبت رسانيدند، حركتي كه در آن، هواپيما ابتدا با سرعتي معادل 400 كيلومتر بر ساعت كار خود را براي استقبال از خطر آغاز مي كرد و سپس با كشيدن دسته هواپيما به طرف عقب و كاهش تراتل باعث كششي به طرف عقب با زاويه اي حدود 13۵درجه و سپس چرخش كامل به طور عمود و حفظ اين حالت به مدت 4الي 6ثانيه و سپس مجدداً با پايين آمدن دماغه و Level كردن هواپيما در سطح افق و رساندن سرعت از دست رفته به 150Km/hبدون تغيير ارتفاع و نهايتاً استفاده از سيستم تحريف جهت اعمال رانش براي تنظيم تعادل اوليه.البته با توجه به پيچيدگي ظاهري كه از لابلاي جملات فوق پيداست توصيه مي شود تا زمان دريافت گواهينامه مربوطه آن را در شبيه ساز پرواز امتحان نكنيد! زياد هم هيجان زده نشويد چرا كه در مورد هواپيمايي كه تنها چند فروند پيش نمونه از آن تهيه شده و فعلاً توليد آن تعليق و يا درواقع متوقف شده است و دليل آن نيز عدم اختصاص بودجه لازم به پروژه آزمايشي Su-37 اعلام شده و حتي دو فروند نيز با وجود تفاوت نه چنداني كه با Su-35 خود دارد در طرح اصلي اين هواپيما ادغام شده است قضاوت صحيح كمي دشوار است و از اين حيث نمي توان آينده اي براي آن متصور بود،جنگنده اي كه نخستين پرواز خود را در دوم آوريل 1996 انجام داده و از توان بالايي در زمينه پيشرانش برخورداراست به طوري كه براي توليد و تامين نيروي جلوبرندگي خود از دو موتور توربوفن AL-37FU ساخت شركت Lyulkaكه در واقع نوع ارتقا يافته AL-31F به كار رفته در مدل پايه Su-27 است، هركدام با رانشي معادل 30855پوند بهره مي برد و از سيستم Avionic والكترونيكي پيشرفته اي برخوردار است به طوري كه رادار چندحالته NO-11M ساخت شركت NIIPبا قابليت ترك و نظارت همزمان بر 15 هدف و شليك انتخابي با توجه به سيستم راداري موشك مجهز به قفل روي هدف به طور مستقل در حالت فعال يا غير فعال به آسودگي مي تواند به هدايت و مشايعت موشكهاي هوا به هواي خود نظير R-77 پرداخته و شاهد نابودي آن باشد.

http://farsinews.persiangig.com/Su-37%289%29.jpg
سیستم تغییر بردار رانش از قابلیت های کم نظیر ترمینیتور است
از ديگر تجهيزات پيشرفته آن مي توان به كاكپيت و صفحه آلات پيشرفته آن اشاره داشت تعجب نكنيد بله پيشرفته! البته چنانچه پیشتر گفته شد تمایل روسها به قطعات آنالوگ همچنان ادامه داشته و ردپای آنها هنوز پیداست اما در ترمیناتور اطلاعات ناوبري و تاكتيكي مورد نياز خلبان بر روي چهار نمايشگر با فناوري استفاده از كريستال مايع ،يك دستگاه صفحه نمايش تعيين شده اختصاصي نقش بسته و يك صفحه كليد گسترده براي كنترل وضعيت تجهيزات خارجي تعبيه شده است. اطلاعات مربوط به سيستمهاي اختصاصي نيز هر يك به طور همزمان با انتخاب خلبان نمايش داده مي شوند، هرچند اعتقاد بسياري بر اين است كه هنوز توانايي روس ها براي ساخت تجهيزات پيشرفته الكترونيكي در حد رقابت نيست اما اين بار شركت كرانستت سازنده قطعات Avionics اين جنگنده متفاوت ظاهر شده است.بيشترين سرعت سوپر فلنكر(در حالت روشن بودن پس سوز) به حدود 2 برابر سرعت صوت يا 2500Km/h خواهد رسيد برد گذري جنگنده در حالت Full Load به 3500 كيلومتر رسيده و 2000 كيلومتر در مقايسه با فلنكر پايه بهبود يافته است.تسليحات سوپر فلنكر، از نظر وزن كلي 18075 پوند (مقداري معادل 8200 كيلوگرم) هستند كه به نسبت هاي نابرابر بين موشكهاي هوا به هواي R-73 و R-77 ،هوا به زمين،بمب ها،راكتها و پادهاي مغشوش كننده رادار و ضد عمل الكترونيك و... تقسيم شده اند.

http://farsinews.persiangig.com/SU-37_4.jpg
برای کنترل سیستم تغییر بردار رانش نیاز به Fly By Wire های بسیار پیشرفته است
نهايتاً لازم به ذكر است طرح اين هواپيما همانطور كه پيشتر گفته شد در حد شايعاتي متوقف شده اما برنامه هايي نيز پس يك دوره استراحت براي دفتر طراحي آزمايشات سوخوي(EDB) حول كار بر روي گونه 2 سرنشينه اين هواپيما با قابليتهايي باز هم وسيع تر در زمينه اهداف و ماموريت هاي زميني به طور گسترده در دست بررسي است و بايد منتظر ماند و ديد كه آيا همچون بسياري از شاهكارهاي روسي به قبرستان مدرن هواپيماهاي اين كشور به دليل مشكلات فوق منتقل خواهد شد يا خواهد ماند و آسمان را زير چشم هاي تيزبين خود اداره خواهد كرد.
-----------------------------------------
منبع : http://www.air.blogfa.com/ (http://www.air.blogfa.com/)

[N I M A]

http://www.suchoj.com/ab1953/Su-47/images/Su-47_21.jpgاين هواپيما که عموما به نام ‏S-37‎‏ شناخته ميشود، با نام تجاري ‏Su-47‎‏ احتمالا وارد ‏سرويس ميشود.حرف ‏S‏ اول عبارت ‏S-37‎‏ بر خلاف تصور عموم، نشانگر هواپيماي ‏ساخت شرکت سوخو نيست، بلکه اولين حرف يک عبارت روسي با ترجمه "پيشگرا" ‏ميباشد. تغيير نام هواپيما ازS-37‎‏ به ‏Su-47‎‏ مسلما از تصميم شرکت سوخو براي بازاريابي اين هواپيما ميباشد.‏‏
اين هواپيما که عموما به نام ‏S-37‎‏ شناخته ميشود، با نام تجاري ‏Su-47‎‏ احتمالا وارد ‏سرويس ميشود.حرف ‏S‏ اول عبارت ‏S-37‎‏ بر خلاف تصور عموم، نشانگر هواپيماي ‏ساخت شرکت سوخو نيست، بلکه اولين حرف يک عبارت روسي با ترجمه "پيشگرا" ‏ميباشد. تغيير نام هواپيما ازS-37‎‏ به ‏Su-47‎‏ مسلما از تصميم شرکت سوخو براي بازاريابي اين هواپيما ميباشد.‏‏
هواپيمايي ‏‎ Su-47‎، ابتدا به عنوان نمونه آزمايشي مراکز تحقيقاتي هوا فضاي روسيه ‏براي آزمايش مواد مرکب پيشرفته در هواپيما و همچنين سيستمهاي ‏Fly by Wire‏ ‏پيچيده و امروزي تر بود. هواپيما از بالهاي پيش گرا که قدرت مانور فوق العاده زياد و ‏همچنين قابليت پرواز در زواياي حمله بالاي 45 درجه را به هواپيما ميدهد استفاده ‏ميکند. مزاياي بال پيشگرا نسبت به بال هاي با اشکالمتعارف که عبارتند از پساي ‏القايي و ممان خمشي کمتر و همچنين تاخير در وقوع واماندگي مدت مديدي است ‏که شناخته شده است. اما متاسفانه ممانپيچشي وارد به بال در اين نوع بالها آنقدر ‏زياد است که اگر اين بالها با مواد متعارف ساخته شوند ميتواند بال را براحتي از هم ‏بدرد.براي حل اين مشکل، سوخو 47 از بال هايي ساخته شده از مواد کامپوزيت ‏استفاده ميکند که ضمن مقاومت خوبدر برابر پيچش، پيچش آيروديناميک مورد نياز ‏براي هواپيما را فراهم مي آورند. براي کاهش هزينه هاي سوخو47، دماغه، دم هاي ‏عمودي و ارابه هاي فرود خانواده سوخو27 را امانت گرفته است. با اين وجود بدنه ‏هواپيما فضاي بيشتري براي جاسازي رادار و تجهيزات اويونيکي، فضاهاي داخلي ‏جاسازي اسلحه و بازتاب راداري کمتر (که بخشي از آن ناشي از استفاده از ‏کامپوزيتها و مواد جاذب امواج راديويي است)نسبت به سوخو 27 ها دارد.
‏عليرغم تمام شايعاتي که در مورد اين هواپيما وجود دارد، کارايي بسيار خوب اين ‏هواپيما در آزمايشها، علاوه بر اينکه مسئولين سوخو را به فکر بازاريابي داخلي و ‏خارجي براي اين هواپيما بيندازد، دولت روسيه را نيز متقاعد کرد که بودجه بيشتري در ‏اختيار اين شرکت جهت توسعه اين هواپيما در اختيار سوخو قرار دهد. گزارش هاي ‏اخير حاکي از اين است که با وجوديکه اين هواپيما احتمالا به عنوان جنگنده نسل ‏پنجم نيروي هوايي روسيه و رقيب اصلي ‏F-35‎‏ معرفي ميشود، احتمال جايگزين شدن ‏بال آن با بالهاي متعارف پيش گرا وجود دارد. اگر احتمال دوم صحيح باشد، اينطور بنظر ‏خواهد رسيد که مسئولين سوخو به نتايج مشابهي با نتايج ناسا (در مورد هواپيماي ‏X-29‎‏) در مورد مشکلات بال پيش گرا رسيده اند و نتوانسته اند بر آنها فائق بيايند. ‏



مشخصات ‏Su-47‎

طول بالها 15.1 الي 16.8 متر ‏

طول کلي 22.2 متر الي 22.6 متر ‏

وزن خالي 24000 الي 26000 کيلوگرم ‏

حداکثر وزن 34000 کيلوگرم ‏

موتور پيشران دو دستگاه‏‎ AL-37FU ‎‏( گونه اي ازموتور‎ SU-37‎‏) ‏

حداکثر سرعت در ارتفاعات 2500 کيلومتر برساعت ‏

حداکثر سرعت در ارتفاعات پايين 1400 کيلومتر بر ساعت ‏

سقف پرواز 18000 متر ‏

حداکثر برد 3300 کيلومتر ‏

تسليخات قابل حمل

‏
Air-to-air ‎‏ : ‏R-77, R-77PD‏, ‏R-73, K-74‏
‎: Air-to-surface ‎‏ ‏X-29T, X-29L, X-59M, X-31P, X-31A, KAB-500‎‏, ‏KAB-1500‏تعداد خدمه يک نفر

منبع: air-space.blogfa.com





http://swisshornet.bleublog.ch/files/images/2006/4/mob198_1145738837.jpg

[N I M A]

در سال 1969 دفتر طراحي سوخو طراحي جنگنده دوربرد تك سرنشينه جديدي را آغاز كرد كه آن را (( تي 10 )) ناميد . مراحل طراحي و ساخت ، چنان به درازا كشيد كه اولين فروند از ده فروند پيش نمونه اوليه تي – 10 در 20 مه 1977 براي نخستين بار پرواز كرد. چون مطالعات رايانه اي نشان داد كه طرح جديد ، در مقايسه با رقيب غربي اش ، يعني اف-15 آمريكاي ، ويژگي هاي ضعيف تري دارد ، ميخائيل سيمونوف تصميم به تكرار مراحل طراحي گرفت . با حفظ بعضي از قسمتهاي نماي عمومي طرح ، بقيه قسمتها مجددا طراحي شد ، و هفتمين فروند پيش نمونه تي-10 با ساختار اصلاح شده اي در 20 آوريل 1981 پرواز كرد . ويژگي اين طرح اصلاح شده ، ناپايداري آئروديناميكي هواپيما بود كه با استفاده از سيستم كنترل پرواز با سيم مهار مي شد . پس از آزمايشهاي پروازي ، هواپيماي جديد را سوخو-27 ناميدند ، و از سال 1983 توليد آن را آغاز كردند .

شباهت ظاهري سوخو 27 با ميگ 29 نشان مي دهد كه هر دو گروه طراح ميگ و سوخو از يك برنامه مطالعات مركزي براي مقابله با جنگنده هاي نسل جديد آمريكايي بهره برده اند . پيش آمدگي ريشه بالها و وروديهاي بزرگ و دوبعدي هواي موتورهاي سوخو 27 بسيار شبيه ميگ 29 است ؛ ولي بلند تر بودن ارابه هاي فرود ، حمل تسليحات بيروني بيشتري را براي طرح سوخو ميسر مي سازد. سوخو 27 با وجود جثه نسبتا بزرگش به مدد سيستم كنترل پرواز با سيم ، عملكرد پروازي قوي و قدرت مانور بسيار زياد ( به ويژه در ارتفاع پايين ) دارد. ويكتور پوگاچف ، سرخلبان آزمايشي كارخانه سوخو ، با استفاده از قدرت مانور بسيار زياد سوخو 27 مانور جديدي را با نام كبري ( عكسهاي اين مانور در قسمت قبلي موجود مي باشد ) ابداع كرده است . در اين مانور پوگاچف با كاهش سرعت هواپيما ، زاويه پيچ آن را به حدود 130 درجه مي رساند ، و در شرايطي كه سرعت پيش روي هواپيما صفر مي شود و كمي به عقب مي لغزد با افزايش توان موتور ها آن را به وضعيت عادي باز مي گرداند( اين مانور فقط در مدل تك سرنشينه قابل استفاده مي باشد ).

مشخصات كلي :


نام غربي .................................................. ............................... فلانكر

كشور سازنده .................................................. ....................... اتحاد جماهير شوروي

شركت .................................................. ................................. سوخو

موتور .................................................. ................................... دو موتور توربو فن ساتورن / ليولكا ( اي . ال . 31 . اف )

طول هواپيما .................................................. ......................... 935/21 متر

ارتفاع .................................................. .................................... 935/5 متر

وزن (عادي) .................................................. .......................... 22000 كيلوگرم

وزن ( بيشترين )................................................. ...................... 30000 كيلوگرم

كشور هاي دارنده .................................................. ..................

جهوري اسلامي ايران / روسيه / چين / ويتنام/اكراين

انواع مدل .................................................. .............................. 8 مدل

Su-27 A \ Su-27 P \ Su-27 S \ Su-27 UB \ Su-27 LL-PS \ Su-27 K \ Su-27 KU \ Su-27 PU

قيمت .................................................. .................................... حداقل 40 ميليون دلار

مسلسل .................................................. ................................

30 mm DP GSh-301

انواع موشك هاي قابل استفاده ...............................................

4 AA R-27 (R-27R, R-27T, R-27TE)

6 AA R-73

AS


منبع :
http://newcoy.persianblog.ir/post/181
در مورد سوخو27 های ایرانی
این هواپیماها قادرند با سرعت 300کیلومتر تا 10 ساعت پرواز کنند و می توانند با دسته های دو و سه فروندی نقش هواپیمای اواکس را دارند که علاوه بر شناسایی اهداف پرنده قابلیت درگیری و انهدام انها و راهنمایی چند جنگنده را دارند و 24 تا 26 فروند است و اگر اشتباه نکنم از مدل pu است.
دقیقا مثل نقشی که f14 در زمان جنگ داشت که موفق بود
که در این صورت هم 8تا10 فروند اوکس داریم هم 24تا26 جنگنده
WWW.AEROCENTER.IR

[N I M A]

تاپیک جامع اشنایی با جنگنده نسل 4 سوخو 27



http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/cd/Su-27_low_pass.jpg/800px-Su-27_low_pass.jpg


Su-27UB تیم اکروجت نیروی هوایی روسیه( شوالیه های روسی)


مقدمه:

Su-27 جنگنده ای است که در کشور اتحاد جماهیر شوروی ( سابق) و توسط دفتر طراحی شرکت سوخوی طراحی شده است. این جنگنده برای رویارویی با جنگنده های نسل جدید امریکا یعنی F-14 Tomcat و F-15 Eagle و F-16 Fighting Falcon و F-18 Hornet طراحی شده بود. به همین منظور این هواپیما باید دارای خصوصیات زیر میبود
- برد پروازی زیاد
- قابلیت حمل تسلیحت زیاد و سنگین
- و مانورپذیری و سرعت فوق العاده
Su-27 در حقیقت برای پشتیبانی هوایی طراحی شده است ولی توانایی انجام هر ماموریتی را دارد. از این لحاظ میتوان این جنگنده بسیار شبیه به جنگنده ی امریکایی F-15 Eagle است.
از طرح Su-27 برای ساخت جنگنده های زیادی استفاده شده است. Su-33 Flanker-D یک رهگیر دفاعی است که از روی جنگنده Su-27 برای استفاده بر روی ناو های هواپیمابر طراحی شده است. تفاوت این نمونه با Su-27 در استفاده از هوک و کانارد (canard) است. Su-30 جنگنده ی دیگری است که بر پایه این هواپیما طراحی شده است. این هواپیما یک جنگنده ی دوسرنشینه و چند منظوره است که قابلیت انجام عملیات در هر گونه اب و هوایی را دارد. علاوه بر این نمونه ها میتوان از Su-34 Fullback که یک جنگنده هجومی است و جنگنده قدرتمند Su-35 Flanker E نام برد.
تاریخچه:


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/9f/Sukhoi_T-10_701_and_Mil_V-12.jpg


T-10


در سال 1969 اتحاد جماهیر شوروی متوجه شد که نیروی هوایی امریکا سفارش تولید جنگنده جدید را به شرکت مک دانل داگلاس ارائه کرده است( پروژه ای که به تولید F-15 منجر شد). در پاسخ به این تهدید پیش رو شوروی تصمیم گرفت پروژه ی PFI( جنگنده مدرن خط مقدم ) را اغاز کند تا در ناوگان خود هواپیمایی برای پاسخگویی به این تهدیدات داشته باشد.
بعدها مقامات شوروی متوجه شدند با توجه به هزینه سنگین پروژه PFI نمیتوانند از این جنگنده به مقدار کافی تولید کنند. به همین علت این پروژه به دو پروژه تقسیم شد: LPFI ( جنگنده سبک پیشرفته خط مقدم) TPFI( جنگنده سنگین پیشرفته خط مقدم). پروژه LPFI نهایتا به تولید جنگنده ی تاکتیکی و کوتاه برد MIG-29 انجامید. پروژه ی TPFI که به شرکت سوخوی سپرده شد نهایتا به تولید جنگنده Su-27 و مدل های برگرفته از این جنگنده ها ختم شد. پروژه ی TPFI شباهت زیادی به پروژه ی F-X نیروی هوایی امریکا دارد پروژه ای که نهایتا به تولید F-15 انجامید.در مقابل پروژه ی LPFI شبیه پروژه ی LWF نیروی هوایی امریکا بود. پروژه ای که به تولید F-16 و نمونه ازمایشی YF-17 انجامید.
طراحی:

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/9/90/Su-27_05.jpg/800px-Su-27_05.jpg

Su-27 نیروی هوایی شوروی. 26 اگوست 1988


جنگنده سوخو 27 که برای مقابله با جنگنده F-15 طراحی شده بود اولین بار با نام T-10( sokhoi's 10 Th delta wing design : دهمین جنگنده ی بال مثلثی سوخوی) به جهان معرفی شد. این جنگنده برای در 20 می 1977 اولین پرواز خود را انجام داد. این جنگنده از بالهای بزرگ مثلثی شکل ,دوموتور و دوسکان عمودی بهره میبرد. انحنایی که بین دو موتور این جنگنده وجود داشت( همانند جنگنده F-14) باعث افزایش تولید نیروی برا و همچنین مخفی ماندن تسلیحات از دید رادار ها میشد. در حالیکه این جنگنده در حال طراحی بود توسط ماهواره های جاسوسی در نردیکی Ramenskoe دیده شد. نامی که در ان زمان به این جنگنده اطلاق شد RAM-K بود.کارشناسان غربی بر این باور بودند که RAM-K در دو نمونه تولید خواهد شد:
1-یک جنگنده بال متغییر که از لحاظ ساختاری شبیه به جنگنده F-14 است.
2-یک جنگنده دو سرنشینه بال ثابت که برای ماموریت های رهگیری دوربرد استفاده خواهد شد
در نهایت ناتو این جنگنده را Flanker-A کد گذاری کرد. تولید Su-27 از همان ابتدا با مشکلات بی شماری همراه بود. در 7 می 1978 نمونه ازمایشی این جنگنده سقوط کرد. نمونه بعدی که تغییرات گسترده ای در ان امال شده بود در 20 اپریل 1981 اولین پرواز خود را انجام داد. این نمونه هم مانند نمونه قبلی دارای مشکلات زیادی بود و در 23 دسامبر 1981 سقوط کرد.
در نهایت و پس از اعمال تغییرات بسیار Su-27 ( در بعضی منابع Su-27S , کد ناتو : Flanker-B) در سال 1984 وارد خدمت شد.با این حال به علت مشکلات تولید تا سال 1986 این جنگنده به طور رسمی معرفی نشد. Su-27 هم در نیروی ضد پدافند هوایی شوروی و هم در نیروی هوایی شوروی خدمت کرد.
در نیروی ضد پدافند نقش این جنگنده به عنوان یک رهگیر مطرح شد. این جنگنده جایگزین جنگنده های قدیمی Su-25 و Tu-28 شد. زیرا تا حدودی توانایی حمل تسلیحات هوا به زمین را نیز داشت.در نیروی هوایی شوروی نقش این هواپیما نه پشتیبانی هوایی بود و نه برتری هوایی در میدان نبرد. در نیروی هوایی شوروی این جنگنده وظیفه یافت تا با حمله به هواپیماهای سوخترسان و اواکس دشمن مانع از اجرای عملیات انها شود. برنامه ریزان شوروی متوجه شدند نیرو های ناتو به شدت به این هواپیماها وابسته اند و بر این باور بودند که حمله به این هواپیماها( سوخترسان و اواکس) به شدت توان عملیات هوایی دشمن را ضعیف میسازد. به همین علت در نمونه های بعدی Su-27 ها به موشک دور برد و ضد اواکس Novator KS-172 AAM-L مجهز شدند.
ویژگی ها:

طراحی Su-27 از نظر ایرودینامیکی بسیار شبیه به جنگنده MIG-29 است ولی Su-27 از میگ بزرگتر است. Su-27 جنگنده ی بزرگی است به همین دلیل برای کاهش وزن این هواپیما در طراحی بدنه از مقدار زیادی تیتانیوم استفاده شده است (حدود 30 درصد. در هیچ یک از جنگنده های هم دوره Su-27 از این مقدار تیتانیوم استفاده نشده است). در طراحی بدنه این جنگنده از هیچ ماده کامپوزیتی استفاده نشده است. بالهای مثلثی شکل رو به عقب این جنگنده به وسیله LEX های این جنگنده به بدنه متصل شده اند. ( LEX یا LERX صفحاتي هستند كه در ادامه محل بخورد ريشه بال به بدنه تا نزديكي كاكپيت ادامه پيدا ميكنند و براي به كارگيري جريانات هوا در زواياي حمله زياد استفاده ميشوند) . نوک بالهای این جنگنده برای قرار گیری ریل موشک یا غلاف سیستم جنگ الکترونیک در نظر گرفته شده است. هواپیمای Su-27 به طور کامل بال مثلثی نیست. در این جنگنده از دو سکان عمودی استفاده شده است. به همین خاطر برای پایداری هواپیما( در محور افقی) از دو سکان افقی استفاده میکند. این امر در جنگنده های بال مثلثی معمولا مرسوم نیست.


http://www.airforce-technology.com/projects/su27/images/su27_6.jpg


موتور AL-31F


این جنگنده از دو موتور lyulka AL-31F است. برای موتور های این جنگنده فضای وسیعی تدارک دیده اند. این امر هم به خاطر ایمنی است و هم به خاطر تضمین قطع نشدن جریان هوای ورودی ها به موتور. همچنین فضای بین موتور ها سبب افزایش نیروی برا و کاهش نسبت- وزن قابل حمل به وسیله هواپیما به مساحت بالها (wing loading) میشود. دریچه های متحرک در ورودی هوای این جنگنده به Su-27 کمک میکند تا به سرعت های بالاتر از 2 ماخ دست یابد. همچنین این دریچه ها در مانور های با زاویه حمله بالا( Angle Of Attack : AOA) سبب حفظ جریان هوای ورودی به موتور ها میشود. همچنین در درون ورودی های هوای این جنگنده یک توری وجود دارد که در حین فرود و برخاستن از فرو رفتن اشیای ناخواسته به موتور های جنگنده جلوگیری میکند.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a6/Su-27_on_landing.jpg/800px-Su-27_on_landing.jpg

Su-27 اولین جنگنده شوروی بود که به سیستم پرواز به وسیله سیم (Fly By Wire) مجهز شد.این امر وقتی در کنار خصوصیات دیگری مثل wing loading ( نسبت بار قابل حمل به مساحت بال( پایین و سیستم کنترل پرواز عالی قرار میگرفت جنگنده ی چابکی را میساخت که حتی در سرعت های پایین توانایی انجام مانورهای با زاویه حمله بالا را داشت. در یک نمایش هوایی این جنگنده قدرت مانور پذیری خودرا به وسیله مانور فوق العاده کبرا-یوگاچف نشان داد. یا در زمینه پرواز های با سرعت پایین این جنگنده توانست با زاویه حمله 120 درجه مانور انجام دهد. همچنین سیستم تغییر بردار رانش در این جنگنده ازمایش شد و در نمونه های بعدی مثل Su-30MKI و Su-37 به کار گرفته شد. این سیستم به جنگنده اجازه میداد گردش های تند و ناگهانی داشته باشد بدون اینکه هواپیما وامانده شود.
نمونه دریایی Su-27 به منظور افزایش نیروی برا و کاهش مسافت لازم برای برخاستن و فرود امدن به سیستم کانارد مجهز شد.( این امر بسیار مهم بود زیرا ناو هواپیمابر ادمیرال کوزنتسقف منجنیق ) Catapult) نداشت). سیستم کانارد پس از این جنگنده در Su-35 و Su-37 و بعضی از نمونه های Su-30 به کار گرفته شد.
علاوه بر مانورپذیری فوق العاده Su-27 برد عملیاتی زیادی دارد. مخازن داخلی این جنگنده میتوانند 9400 کیلوگرم سوخت حمل کنند. ولی با این حال برای حفظ قابلیت مانورپذیری این جنگنده با 5270 کیلوگرم سوخت پرواز میکند.
Su-27 به توپ 30 میلیمتری GSh-30-1 مجهز است و دارای 10 جایگاه برای حمل موشک های هوا به هوا و سایر تسلیحات است. به طور استاندارد تسلیحات هوایی این جنگنده برای یک جنگ هوایی ترکیبی از موشک های Vympel R-73 ( AA-11 Archer) و Vympel R-27 ( AA-10 Alamo) است. بعدها این جنگنده به موشک های هدایت فروسرخ دوربردتری مجهز شد. مدل های پیشرفته تر خانواده فلانکر ( مانند Su-30 , 35 , 37) میتوانند موشک Vympel R-77 (AA-12 Adder) را نیز حمل کنند.
Su-27 مجهز به سیستم نمایشگر سر بالا ( Head Up Display : HUD) و سیستم نشانه گیری بر روی کلاه خلبان است. ترکیب این دو سیستم به همراه موشک قدرتمند R-73 (AA-11 Archer) و قدرت مانورپذیری عالی این جنگنده را به بهترین جنگنده جهان در نبردهای بسیار نزدیک( داگفایت) تبدیل کرده است.


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/1/13/MAKS-2007-Su-27SK-Missile.JPG


Su-27SK نمایشگاه هوایی ماکس. اگوست 2007


رادار Su-27 در مرحله طراحی با مشکلات عدیده ای مواجه شد. طرح اولیه مقامات شوروی برای رادار این جنگنده بسیار بلند پروازانه بود. انها راداری را میخواستند که توانایی حمله به چند هدف را داشته باشد و توانایی شناسایی بمب افکن ها (سطح مقطع راداری (RCS) 16 متر مربع) را از 200 کیلومتری داشته باشد. این برد بسیار بیشتر از برد شناسایی رادار APG-63 جنگنده F-15 بود( 180 کیلومتر برای RCS100 متر مربع). این خصوصیات بسیار شبیه رادار ارایه فازی یک تنی Zalson جنگنده رهگیر MIG-31 فاکس هاوند بود.
این رادار برای Su-27 بسیار سنگین بود. برای حل مشکل وزن متخصصان شوروی تصمیم گرفتند از راداری استفاده کنند که برای اسکن کردن محور قائم از اسکن دیجیتالی و برای اسکن محور طولی از اسکن مکانیکی استفاده کند. متاسفانه این طرح ثابت کرد که برای صنایع الکترونیکی شوروی در دهه 1970 بسیار بزرگ است.سرانجام در سال 1982 روسیه این پروژه را رها کرد و یک رادار التراناتیو ضعیفتر را انتخلب کرد. برای جبران زمان از دست رفته بخش زیادی از تکنولوژی این رادار از رادار N019 استفاده میکرد. و در نهایت رادار N001 ساخته شد.برد این رادار در برابر اهدافی مثل Tu-16 140 کیلومتر بود و در ان واحد تنها به یک هدف میتوانستند حمله کنند
اولین سری از رادارهای N001 رادارهای پالس داپلری بودند که توانایی Scan-While-Track ( اسکن کردن در هنگام قفل کردن) را داشتند. ولی پردازشگر این رادار ها بسیار ضعیف بود و این جنگنده اسیب پذیر کرده بود.
این رادار زیر نظر طراح خود پروفسور ویکتور کونستانتینویچ (Viktor Konstantinovitch) بارها ارتقا یافت که نتیجه این ارتقا ها رادار های N-001V , N001VE , N001VEP بود. هم اکنون از همه این رادار ها استفاده میشود. پروفسور ویکتور کونستانتینویچ علاوه بر این رادار رادار غیر فعال ارایه فازی Zalson S-800 جنگنده MIG-31 را نیز طراحی کرده است و از این تجربه بعدها در نمونه های ارایه فازی جایگزین سری رادارهای N001 استفاده کرد.


http://www.postimage.org/Pq1MtU9r.jpg (http://www.postimage.org/image.php?v=Pq1MtU9r)


سیستم IRST این جنگنده که دقیقا در روبه روی کاکپیت قرار دارد به خوبی در این تصویر مشخص است

سیستم جستجو و قفل کردن اینفرارد ( Infrared Search and Track : IRST) درست در روبه روی کابین خلبان( کاکپیت) این جنگنده قرار دارد این سیستم میتواند در کنار رادار به کار گرفته شود. ولی میتواند برای انجام ماموریت های ساکت (Stealth : قفل کردن بر روی جنگنده ی دشمن به گونه ای که متوجه نشود) به وسیله موشک های R-73 و R-27T/ET به صورت مستقل ه کار گرفته شود.همچنین این سیستم میتواند برای بالا بردن دقت توپ هواپیما کنترل ان را به دست بگیرد
با این که مانور پذیری این جنگنده و مشخصات این جنگنده بسیار خوب است ولی سطح مقطع راداری ( Radar Crossing Section : RCS) این جنگنده زیاد است و به نقطه ضعفی برای این جنگنده تبدیل شده است.
سابقه عملیاتی

عملیات های بسیار کمی از زمان تولید Su-27 تا کنون دیده شده است. در فوریه 1999 Su-27 های نیروی هوایی اتیوپی موفق شدند 5 فروند MIG-29 نیروی هوایی اریتره را منهدم کنند. همچنین انها در 16 می 2000 یک MIG-29 دیگر را نیز نابود کردند
در 19 نوامبر 2000 یک فروند Su-27 نیروی هوایی انگولا توسط موشک های SA-14 نیروهای شورشی نابود شد. این حادثه چند ماه پس از تحویل گرفتن Su-27 ها اتفاق افتاد. نیروی هوایی انگولا Su-27 ها را در اواسط سال 2000 دریافت کرده بود
در جنگ اخیر روسیه و گرجستان نیز Su-27 های نیروی هوایی روسیه در نبرد شرکت داشتند و وظیفه حفظ کنترل اسمان تسخینوالی را بر عهده داشتند.

نمونه های مختلف Su-27 و جنگنده هایی که بر پایه Su-27 ساخته شده است:

در زمان جکومت شوروی:
T-10 ( Flanker-A): پیش نمونه اولیه سوخو-27
T-10S: پیش نمونه ای که در ان اصلاحاتی صورت گرفته بود
P-42: نمونه ای که برای بدست اوردن رکورد های پروازی تولید شده بود. در این نمونه تمام تسلیحات , رادار, جایگاه های حمل تسلیحات حذف شده بود. در این نمونه موتور ارتقا یافته بود.
Su-27 ( Flanker-B): سری اول تولید شده از این جنگنده. از این نمونه شمار کمی تولید شد. این نمونه از موتور AL-31 استفاده میکرد.
Su-27S: نمونه تک سرنشینه Su-27 که در ان اصلاحاتی صورت گرفته بود. از جمله این اصلاحات میتوان به استفاده از موتور ارتقا یافته AL-31F نام برد.
Su-27UB( Flanker-C): نمونه دوسرنشینه و اموزشی Su-27
Su-27SK: نمونه تک سرنشینه صادراتی Su-27
Su-27UBK : نمونه دوسرنیشینه صادراتی Su-27
Su-27K( Flanker-D): نمونه دریا پایه Su-27. این جنگنده با ایتم هایی برای استفاده بر روی ناوهای هواپیمابر مجهز شده بود. از جمله انها میتوان به بالهای تا شونده , استفاده از کانارد برای افزایش نیروی برا و ارابه فرود تقویت شده اشاره کرد. از این نمونه تعداد کمی ساخته شد.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4d/Su27K_%28Su33%29_DD-SD-99-06153.jpg/800px-Su27K_%28Su33%29_DD-SD-99-06153.jpg


جنگنده Su-27K روسیه. عرشه ناو هواپیمابر ادمیرال کوزنتسوف


پس از حکومت شوروی:
Su-27PD: نمونه ی تک سرنشینه ای که در ان اصلاحاتی صورت گرفته بود. از جمله این اصلاحات میتوان به افزودن قابلیت سوختگیری هوایی اشاره کرد.
Su-27PU ( Su-30): نمونه ی دوسرنشینه ای که بر روی ان اصلاحاتی مثل قابلیت سوختگیری هوایی, ایونیک جدید و سیستم های جدید کنترل پرواز صورت گرفته بود
Su-30M/MK: نسل بعدی جنگنده ای خانواده Flanker. در این مدل اصلاحات گسترده ای صورت گرفته بود
Su-30MKA: نمونه صادراتی به الجزیره
Su-30MKI ( Flanker-H): نمونه ای که برای صادرات به هند تولید شده بود. در این نمونه از سیستم کانارد و سیستم تغییر بردار رانش و ایونیک غیر روسی استفاده شده بود. این جنگنده یک جنگنده چند منظوره بود
Su-30MKK (Flanker-G): نمونه صادراتی به چین. در این نمونه قابلیت های یک جنگنده چند منظوره اضافه شده بود. این مدل از ایونیک روسی استفاده میکرد و فاقد سیستم تغییر بردار رانش بود نیروی دریایی چین برای حمله های ضد کشتی نمونه MK2 را نیز خریده است.
Su-30MKM: نمونه صادراتی به مالزی. این مدل تا حدودی شبیه به مدل MKI بود
Su-30KN : نمونه ی ارتقا یافته ای که به الکترونیک جدید و سیستم ناوبری پیشرفته تری مجهز شد.
Su-30KI: نمونه ی ارتقا یافته ی مدل MK که برای نیروی هوایی اندونزی تولید شد.
Su-27M (Su-35/37 Flanker-E/F): نمونه اثبات فناوری برای جنگنده پیشرفته و چند منظوره تک سرنشینه ای که اساس ان از Su-27 گرفته شده بود. این سری همچنین نمونه اثبات فناوری دوسرنشینه Su-35UB را نیز شامل میشد.
Su-27SM: نمونه ارتقا داده شده Su-27S های نیروی هوایی روسیه.
Su-27SKM: نمونه صادراتی Su-27. اساس این جنگنده از نمونه SK گرفته شده بود ولی به امکاناتی نظیر کاکپیت پیشرفته, سیستم جنگ الکترونیک (ECM) و قابلیت سوختگیری هوایی مجهز شده بود.
Su-27UBM: نمونه ارتقا داده شده جنگنده دوسرنشینه Su-27UB:
Su-32 ( SU-27IB) : نمونه دوسرنشینه یک جنگنده هجومی دوربرد که بر پایه Su-27 ساخته شده بود. در این جنگنده کابین دوخلبان در کنار یکدیگر قرار دارد.این جنگنده در حقیقت پیش نمونه جنگنده های Su-32FN و Su-34 Fullback است.
Su-27KUB : نمونه دو سرنشینه ای که بر پایه نمونه تک سرنشینه جنگنده دریا پایه Su-27K ساخته شده بود. از این جنگنده برای اموزش خلبانان جنگنده های مستقر بر روی ناوهای هواپیمابر استفاده میشد. از این جنگنده میتوان به عنوان یک جنگنده چند منظوره نیز استفاده کرد.
Su-27BM: جنگنده ای که " اخرین عضو خانواده فلانکر" ("The Last Flanker") نام گذاری شد. این جنگنده از ایونیک پیشرفته ورادار جدید استفاده میکند. رادار پیشرفته این جنگنده میتواند بر روی سطح مقطع راداری3 متر مربع از 400 کیلومتری و بر روی سطح مقطع راداری .0.1 متر مربع از 90 کیلومتری قفل کند.
کاربران Su-27:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:World_operators_of_the_Su-27.png


نقشه کاربران Su-27 ( رنگ قرمز: کاربران فعلی و رنگ نارنجی: کشور هایی که بعدا به این هواپیما مجهز خواهند شد.


در مجموع 680 Su-27 تولید شده است. این تعداد تنها Su-27 ها را شامل میشود و جنگنده های برگرفته از این جنگنده را شامل نمیشود

انگولا: این کشور 8 فروند Su-27 و Su-27UB در اختیار دارد.
بلاروس: حدود 25 فروند از این جنگنده را در خدمت دارد.
جمهوری خلق چین: این کشور پیش از سال 1998 76 فروند Su-27 خریداری کرده بود. در سال 1998 چین توانست امتیاز تولید نمونه چینی این چنگنده را بگیرد. این نمونه Shenyang J-11 نام گرفت و تا سال 2004 صد فروند از این جنگنده ساخته شد. در سال 2006 چین 100 فروند جنگنده Su-27MKK/MK2 از روسیه خریداری کرد. همچنین چین 48 فروند جنگنده Su-33 برای خدمت در نیروی دریایی خود خریداری کرده است.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a5/Chinese_Su-27.JPG/800px-Chinese_Su-27.JPG

جنگنده چینی J-11


اریتره: حدود 8 فروند از نمونه Su-27SK/27UB را در سال 2003 خریداری کرد.
اتیوپی: این کشور 11 فروند Su-27SK و 3 فروند Su-27P و 4 فروند Su-27UB در اختیار دارد.
اندونزی: اندونزی 2 فروند Su-27SK و 2 فروند Su-30MK در اختیار دارد. همچنین این کشور درفاصله سال های 2007-2009 سه فروند Su-27SKM و سه فروند Su-27MK2 دریافت میکند تا اولین اسکادران Su-27 خود را تشکیل دهد.
قزاقستان: حدود 30 فروند Su-27 عملیاتی دارد و سفارش 12 فروند دیگر را نیز داده است.
مالزی:18 فروند Su-27MKM را در سال 2003 سفارش داد( مبلغ قرارداد: 900 میلیون دلار) و در سال 2006 سفارش خود را تحویل گرفت.Su-27 های مالزی قابلیت حمل جدیدترین موشک های هوا به هوا روسی را دارند(R-73, R-27 , R-77) همچنین توانایی حمل موشک های هوا به زمین هدایت شونده و بمب های هدایت شونده و بمب های سقوط ازاد را نیز دارند. این جنگنده ها مجهز به کانارد هستند و از سیستم تغییر بردار رانش نیز بهره میبرند.
اوکراین: حدود 80 فروند از این جنگنده را در خدمت دارد
روسیه: روسیه 449 فروند از این جنگنده را در خدمت دارد. دولت این کشورقصد دارد جنگنده های خود را به استاندارد SM ارتقا دهد. این اصلاحات شامل کاکپیت شیشه ای و سیستم پرواز به وسیله سیم و رادار ارایه فازی دور برد تر میباشد. در کنار Su-27 ها روسیه 19 فروند Su-30 و 28 فروند Su-33 و 30 فروند Su-34 و 11 فروند Su-35 نیز در اختیار دارد.
ازبکستان: 25 فروند از این جنگنده را در خدمت دارد
ویتنام: نیروی هوایی ویتنام 12 فروند از این جنگنده را در اختیار دارد و قصد سفارش 24 فروند دیگر را نیز دارد.
امریکا
2 فروند از این جنگنده در اختیار نیروی هوایی امریکاست.

مشخصات فنی:

http://en.wikipedia.org/wiki/Image:SUKHOI_Su-27_FLANKER.png



سرنشین: 1
طول: 21.9 متر
فاصله نوک دو بال: 14.7 متر
زاویه اتصال بال ها به بدنه: 42 درجه
ارتفاع: 5.93 متر
مساحت بالها:62 متر مربع
وزن خالی: 16380 کیلوگرم
وزن عادی: 23000 کیلوگرم
بیشترین وزن برخاست: 33000 کیلوگرم
موتور: دو موتور AL-31F با تراست هر موتور 122.8 کیلو نیوتون
بیشترین سرعت: 2.35 ماخ
برد عملیاتی: 3530 کیلومتر در ارتفاع و 1340 کیلومتر در ارتفاع پست(سطح دریا)
سقف پروازی: 16800 متر(60700 پا)
نرخ صعود: 325 متر بر ثانیه
نسبت بار قابل حمل به مساحت بالها( Wing loading): 371 کیلوگرم بر متر مربع
نسبت رانش به وزن( thrust/weight) : 1.09
تسلیحات: 1 توپ 30 میلیمتری GSh-30-1 با 150 تیر
توانایی حمل 8000 کیلوگرم سلاح بر روی 10 جایگاه
حمل 6 موشک R-27 و 4 موشک R-73
نمونه ی SM میتواند به جای موشک R-27 از R-77 استفاده کند
Su-27IB میتواند موشکهای زیر را شلیک کند: موشک ضد رادار X-31 و موشک های هوا به زمین X-29L/T( هدایت لیزری/ تلویزیونی( و بمب های KAB-150 و UAB-
500

منبع:www.en.wikipedia.com
اخطار: هر گونه کپی برداری تنها با ذکر نام نویسنده و سایت سنترال کلابز مجاز است/نوید

[امید عباسی]

سلام

این همون هواپیماهایی نیست که ایران هم استفاده میکنه...

[N I M A]

تو مقاله چيزي درباره استفاده ايران از اين هواپيما نيومده اما من فكر ميكنم ايران هم جزو كشورهاي دارنده اين هواپيما هست

[N I M A]

بركوت
http://i1.tinypic.com/sdgt1d.jpg
ملقب بهs.37 گلدن ايگل جنگنده اي با بال پيشگرا كه توسط شركت سخوي براي رقابت در برنامه ي جنگنده نسل پنجم روسيه طراحي گرديد البته با اقبال كمي براي ورود به خدمت مواجه است كه علت آن قيمت زياد مواد مركب بال هاي آن است
و اما پيشينه در واقع مي توان گفت ايده بال هاي پيشگرا در اصل از ايده ي هواپيماي x.29 شركت گرومن گرفته شده كه يكي از موفق ترين ها در اين ضمينه است
اما فوايد بال هاي پيشگرا:
مهمترين فايده ي بال هاي پيشگرا در سرعت هاي فرو صوت و در ارتفاع پايين است كه بال هاي پيشگرا پايداري بيشتر و بسيار بهتري دارند اما در سرعت هاي فرا صوت اين كارايي اهميت خود را از دست مي دهد واين جاست كه بال هاي پسگرا بهتر نقش ايفا ميكنند براي جبران اين مشكل در s.37 بال هاي آن را كاملا از مواد گران قيمت مركب كه به تازگي در صنعت هواپيما استفاده ي چشمگيري پيدا كرده استفاده شده و اما ساير موارد به شرح زير است

بيشينه سرعت :2,500km/h

سلاح ها:R-77, R-77PD, R-73, K-74
X-29T, X-29L, X-59M, X-31P, X-31A, KAB-500, KAB-1500

موتور: دو دستگاه AL-37FU(گونه اي ازموتور SU-37 )

[N I M A]

http://i1.tinypic.com/sf8qip.jpg
همان طور كه از اسمش روشن است su.37 به معناي واقعي ويرانگر و رويارويي با آن براي هر هواپيمايي هولناك است
قبل از هر چيز بايد بدانيد su.37 از خانواده جنگي su.27 است ودر واقع پيشرفته ترين مدل كه در استانه ي ورود به نيروي هوايي روسيه مي باشد (روس ها عادت دارند به جاي قرار دادن حروف الفبا در ادامه ي هواپيما براي مدل هاي مختلف اگر تغييراتشان اثاثي باشد اسم كامل هواپيما را عوض مي كنند ولي اگر فقط يك ارتغائ باشد اسم ارتغا را به هواپيما اضافه مي نمايند(مثلا MIG.29 SMT )) اين هواپيما هواپيمايي منحصر به فرد براي مانور مي باشد به دليل داشتن دريچه هاي(موتور) با قابليت تغيير بردار رانش مي تواند در اسمان به هر سمتي حركت كند بدو هيچ مهدوديتي(اين نوع موتور ميتواند دريچه هاي موتور خود را به به هر سمتي بچرخاند ودر واقع با اين عمل مي تواند مسير هير هواپيمايي را ببرد در مورد رادار بايد گفت سعي شده از پيشرفته ترين مدل no01 استفاده شود (البته كلا روسها تكنولوژي راداري كمتري نسبت به غرب دارند) سلاح ها هم قرار است از كليه انواع R.77(چه راداري فعال يا غير فعال و چه فرو سرخ) استفاده گردد البته من به R.77 اشاره كردم چون هواپيما هاي روسي مهمترين مشكلشون در در گيري هاي فامد با مسافت هاي دور و در درگيري هاي داگ فايت موفق تر هستند چون كارايي R.60 در برابر سايدوايندر كمتر نيست واما مشخصات

بيشينه سرعت :2,400 km/h

موتور: دو دستگاه Saturn/ Lyul'ka AL-31FU

سلاح: يك توپ 30 mm و
R-27/AA-10 Alamo, R-73/AA-11 Archer, R-77/AA-12
و.............

ابعاد:
Length 72.83 ft (22.22 m)
Wingspan 48.17 ft (14.70 m)
Height 21.08 ft (6.43 m)

[AHOURA333]

بابا ایولله
البته ببخشید سلام
خیلی هیجان زده شدم
واقعا دستت درد نکنه
موفق باشی رفیق
ahoura111333@yahoo.com