تاپیک جامع معرفی هواپیماهای سری f

[N I M A]

این تاپیک به معرفی جنگنده های بمب افکنهای سری f اختصاص دارد

[N I M A]

اين هواپيما خوش قيافه و چالاك و قوی با حضور موثر بيش از ۴۰ ساله اش هنوز رقيب برای خود می طلبد و در بسياری از پايگاههای هوايی و دريايی كشورهای مختلف يكه تاز می غرد پيش بينيها بر اين استوار است كه اين هواپيما تا آخر اين دهه نير همچنان پرواز نمايد . يك هواپيمای جنگنده بمب افكن و شكاری كه خيلی از كشور های دنيا اين نوع را جزو ستون مهره نيروی هوايی خودشان در سه دهه اخير قرار داده اند منجمله اين كشورها كشور مان ايران است كه ۳۰ سال پيش نسبت به خريد اين هواپيما از كارخانه معظم مكدانل داگلاس آمريكا اقدام نمود . اين هواپيما در جنگ با عراق كارايی و چابكی خود را اثبات نمود . بطوری كه بيشتر حملات به بغداد و نفوذ به پدافند آن شهر كه كار هر هواپيمايی نبود توسط اين هواپيما صورت می پذيرفت . بزودی وقايعی و خاطرات خلبانان اين هواپيمای چبك را نيز در اين قسمت برای شما عنوان می كنم .
سرعت اين هواپيما تقريبا دو برابر سرعت صوت می باشد .
بسياری از كشورهای دنيا دليل انتخاب خود نسبت به خريد اين هواپيما را بدنه قوی و قابليت نشستو برخواست از روی ناو و توانايی حمل مقادير قابل توجه بمب و ساير پرتابه های آتشين ذكر می كنند .
حضور موثر اين هواپيما در جنگ ويتنام به بعد بود و در اين جنگ اصلی ترين اسلحه آمريكا در برابر ويتنام همين هواپيما بود . در كشور ما در اواخر جنگ نيز از اين هواپيما برای نابود ساختن پدافند دشمن بكار می رفت . يكی از پيشرفته ترين f-4 های جهان نوع j آن می باشد كه در جنگ اول خليج فارس نيز نسلهای آخر آن مورد استفاده قرار گرفت . البته د كشور آمريكا كه بزرگترين استفاده كننده اين هواپيما در جهان است اين هواپيماها تقريبا بازنشست شده اند و گاها آنها را بعنوان هدفهای واقعی در مانورها از زمين بلند می كنند و آن را مورد هدف قرار می دهند .
اين در حالی است كه كشور اسراييل هنوز نسبت به ارتقای آن اقدام می نمايد و اين هواپيما را سوپر فانتوم ۲۰۰۰ ناميده است . كشور اردن ايران و اسراييل از خجمله كشورهای دارنده اين هواپيما در خاور مينه هستند .
كشورهايی مانند انگليس و آلمان هم از ديگر كشورهايی هستند كه از اين هواپيماها استفاده نموده اند البته آلمان نسبت به جايگزينی آن با ترنادو اقدام نموده انگليس نيز اين جايگزينی ها را در راس امور هوايی خود قرار داده .
از نظر من دوست داشتنی ترين هوايما كه هيچ گاه آن را از ياد نميبرم چون ظاهر اين هواپيما ديدنی ترين ظاهر در ميان همه هواپيما هاست . هواپيما می باشد به همين دليل برای شما اطلاعات زيادی را در اين باره می دهم .
مطالب اين قسمت برگرفته از کتاب پيشرفته ترين هواپيماهای نظامی جهان (fantom f-4) است که به شما يشنهاد می کنم که اين کتاب را حتما تهيه کنيد چون مطالب اين قسمت را همراه با عکسهای مربوطه عنوان نموده است .
حال به تايخچه و معرفی هواپيمای f-4 ميپردازيم
اولين مدل f-4 که بصورت يک کابينه ساخته شد بنام f3h-g نامگذاری شد که اين هواپيما در سال ۱۹۵۳ ساخته شد اين جنگنده مجهز به رادار (AP2-50 ) بود و دارای دو موتور از نوع J-65 بود AH-1 نيز نوع تکميل شده اين مدل بود که در سال ۱۹۵۴ روی خط توليد قرار گرفت . اولين نوع دو کابينه اين هوايما نيز بنام F4-H1 بود که در سال ۱۹۵۸ تکميل شد
در اولين پرواز نخستين فانتوم خلبان آزمايشگر اين هواپيما از سرعت و قدرت اين جنگنده ابراز حيرت نمود
درسال ۱۹۵۹رکورد ارتفاع پروازی توسط اين هوپيما شکسته شد . اين فانتوم که بنام TOP FLIGHT معروف شد در ششم دسامبر ۱۹۵۹ تا ارتفاع ۹۸۷۷۵ متری سطح زمين صعود کرد که در آن زمان اين رکورد ۴۰۰۰ پا بيشتر از بهترين رکوردی بود که يک سال قبل از آن جت شکاری شوروی بر جای گذاشت .
در سال ۱۹۶۳ مدلی ديگر از اين هواپيما بنام F4-A ساخته شد . بعد از ان مدل ديگری از اين هواپيما که بسيار از آن استفاده شد F-4B بود اين نوع مزيتهايی از نظر ظاهری و تکنيکی با نوع F-4A داشت . رادار F-4B بزرگتر بود و قطر بدنه F-4B ۳۲ اينچ بيشتر بود کابين عقب F-4B کمی بالاتر آمده بود موتور های اين هواپيما نيز J-79-GE-8 بود که از نظر بازدهی نيز بسيار خوب بود .
بمحض درک ارزشهای اين شکاری از نوع B اين نوع توسط نيروی دريايی سفارش داده شد . نوع تجسسی F-4B نيز ساخته شد اين مدل که بنام RF-4B نام گذاری شد در عمليات عکسبرداری و جنگ الکترونيک بکار برده می شد و مسلح نمی شد .
اين مدلها را از شکل زير دماغه که به شکل دهان بسته موجود است و همچنين شکل ذوزنقه ای که در جلوی دماغه موجود است می توان شناخت . پس از مدتی نيز نيروی هوايی ايالات متحده سفارش ۲۷ فروند از نوع B اين نوع را داد . نيروی هوايی ابتدا نام F-110 را برای اين نوع از هوايماها گذاشت که بعدها به F-4C معروف شد .
که البته برای پرواز در نيروی هوايی تغييراتی روی آن داده شد . اين نوع هوايماها و اگثر مدلهای دیگر F-4 از کمر خود سوختگيری هوايی می کنند . مدلهای RF-4C نيز به بازار جنگ افزار شدند که از نوع تجسسی بودند .
F-4D نيز که پايه و اساس و کمر نيروی هوايی بسياری از کشورها را تشکيل می داد و می دهد پس از مدتی توليد و روانه بازار شد . فرق ميان مدل C و D در نگ دماغه آنهاست . در مدل D بخاطر رادار آن که کمی بزرگتر بود دماغه اش کمی بزرگتر شد . رادار نامبرده به توانايی هواپيما در درگيريهای هوا به زمين وسعت بيشتری بخشيد . اخيرا F-16 جايگزين اين نوع شده است . بعضی از انواع D به توپ ۲۰ ميلی متری نيز مجهز شده است .
F-4E که بيشترين توليد را در بين انواع F-4 ها داشته هنوز در بسياری از کشورهای دنيا می غرد . اين نوع از هواپيما را از روع توپ آن در زير دماغه می توان شناخت که طول آن از بقيه نوعها بزرگتر است . اصلی ترين هواپيمايی که بعدها جايگزين F-4E شد F-16 بود البته اين جايگزينی ها نشانه عدم توانايی F-4 ها نبود چون هنوز F-4 در بسياری از کشورها تنها سلاح رعب و وحشت برای دشمنانشان است .
بنظر من هميشه F-4 می غرد و دل آسمان را می شکافد و هيچگاه از آسمان محو نمی شود .
F-4G مدل پيشرفته مدل E است . اصلی ترين تفاوت ظاهری که در نوع G , E می توان به چشم ديد بالای سکان عمودی مدل G است که برجسته و طولی است مدل N نيز که بسيار پيشرفته است توليد شد و در نيروی دريايی آمريکا مشغول خدمت گرديد . بعد از ان نيز نوع S .
RF-4E برای کشورهای جهان مجموعا به تعداد ۱۳۰ فروند سفارش و توليد گشت که نقش بسزايی در تجسس و عکسبرداری برای اين کشورها داشته .
نوع F اين جنگنده نيز منحصرا برای آلمان توليد و تحويل شد . نوع M نيز منحصرا برای انگلستان توليد شد .
فانتوم نوع S احتمالا آخرين نوع فانتومی بود که ساخته شد .


http://www.aeronautics.ru/archive/douglas/f4_phantom/f-4_phantom_097.jpg

برخورد اف-۴ با سطح ناو در هنگام فرود


http://iloveglay.com.ne.kr/f4e-front.jpg

کاکپيت جنگنده اف-۴ فانتوم مدل E

[N I M A]

پپس از تكميل مطالعات زياد كه كارخانجات نورث روپ (North Rope)در راه تشكيل يك هواپيماي بر جسته هوائي (رهگير)بعمل آورد موفق شد در 30 جولاي 1959 زحمات خود را به ثمر رسانده و جنگنده ي پر قدرت جديدي بنام ان-156-اف(N-156-F)به جهان پرنده هاي آتشين عرضه كند كه بعدا نام آن به اف-5-آ تغيير نمود اين جنگنده ها بنام مستعار فريدوم فايتر(Freedom Fighter)بمعناي جنگنده ي آزادي معروف شد و شايد بهتر بود اسم آنرا جنگنده ي آزادي به سبك آمريكايي ميگذاشتند!.
در 25 آوريل 1962 نيروي هوايي آمريكا اعلام كرد كه اف-5-آ را در برنامه ي جديد تسليحات نظامي قرار داده و بالاخره در ژانويه ي 1963 هواپيماي اف-5-آ در نيروي هوائي آمريكا به پرواز در آمد و بعد از آن اولين كشور كه اف-5-آ تحويل گرفت ايران بود كه در سال 1343 (1965) نيروي هوايي خود را با جت ما فوق صوت اف-5 مجهز نمود و بعد از آن عربستان سعودي،كشورهاي آفريقاي جنوبي و تركيه نيز اف-5-آ دريافت نمود


http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/f-5-30bit.jpg

دو تا اف-۵ در حال ماموريت


بعد از مدتي كمپاني نورث روپ تصميم به تكميل اف-5-آ گرفت و اف-5-ئي يا تايگر-2 (Tiger-2) را توليد نمود كه در سال 1970 به عنوان شكاري بين المللي انتخاب و سفارش توليد 325 فروند اف-5-ئي به نورث روپ داده شد كه براي كشورهاي تايلند-تايوان-ويتنام جنوبي و كره جنوبي بود.پرواز آزمايشي اف-5-ئي براي اولين بار در سال 1972 انجام شد و اولين توليد كلي آن از سال 1973 شروع گرديد.براي دسترسي به اطلا عات جامعتر درمورد اف-5 به اينجا مراجعه كنيد
بعد از مطالعه زياد روي اصول آيروديناميكي و امكاناتپرواز هواپيماهاي ديگر و تجاربي كه از اف-۵-آ بدستآمده بود نورث روپ تصميم به انجاماصلاحاتي روي اف-۵-آ گرفت كه اولين آنها اضافه كردن رادار روي آنبود.و بعد از آن استفاده از فلاپهاي مانور كننده در دو طرف لبه ي حمله و عقب بال هواپيما است. اين فلاپها سبب ميشود كه هواپيما در زاويه ي حمله ي معين نسبت به نمونه ي قبلي دچار پساي كمتري گردد و تعادل خود را از دست ندهد و (برا)ي بيشتر بدست آورد بدون آنكه در كنترل هواپيما خللي وارد شود و در نتيجه استفاده از آنها اف-5-ئي ميتواند در15000 پا 10.3 درجه در ثانيه بگردد و در صورتي كه اف-5-آ و هواپيما عاي مشابه در ثانيه 8.9 درجه ميگردند و ميزان گردش گود را نيز از 15.5 درجه در ثانيه به 17.5 درجه افزايش داده و شعاع گردشهاي پايدار نيز از 4500 به 2800 پا كاهش يافته و به عبارت ديگر 38 درصد كم شده.با اضافه كردن يك رديف كمپرسور به موتور بدون اينكه در شكل يا حجم آن تغيير زيادي داده شود 23 درصد به قدرت موتور آن افزوده شده .اصلاح موتور باعث گشته كه 15 اينچ به طول هواپيما و 16 اينچ به فاصله ي دو نوك بال اضافه شود.دهانه ي ورود هوا نيز بزرگتر شده تا ورود هواي بيشتر را امكان پذير سازد. با افزايش حجم بدنه بر ظرفيت مخازن سوخت داخلي 570 پوند اضافه شده و همچنين از آسيب پذيري آن در مقابل آتش مسلسل جلوگيري شده. قدرت هر يك از موتورها در سطح دريا 5000 پوند است و در مصرف سوخت نيز كاهش قابل توجهي داده شده و تغيير عمده در موتور همان اضافه شدن يك رديف كمپرسور استتغييرات فني در موتور باعث شده كه موتور به اصطلاح زودتر جواب بدهد. و يا به عبارت ديگر زودتر دور بردارد.لذا طول باند لازم براي برخاستن از7300 پا به 5300 پا كاهش يافته . با كليه تجهيزات براي رهگيري (دو سايدوينر و دو توپ) طول لازم براي بلند شدن با وزن 16050 پوند 2050 پا است سرعت اوجگيري نيز از 28700 پا در دقيقه به 31600 پا افزايش يافته. اف-5-ئي داراي شعاع عمل زيادتري نسبت به اف-5-آ است. مثلا قادر است 3200 پوند بمب را در مسافت 400 مايلي بريزد و به پايگاه برگردد



اف-5-ئي به دلايل ذير شكاري برگزيده ي جهان است.هواپيماي ما فوق صوت يك نفره ..سبك ..داراي سهولت عملياتي فوق العاده و مشخصات پروازي و امكتنات رزمي برجسته بوده.ارزاني و سهولت نگهداري نيز يكي ديگر از دلايل ميباشد.
اف-۵ قادر به حمل بمبهاي ۳۵۰ يا ۵۰۰ ،۷۵۰ و ۱۰۰۰ پوندي و يا بمبهاي ام-كا-۳۶(m-k-36)است و قادر به حمل بمبهاي ناپالم وراكتهاي ۲.۷۵ ميليمتري نيز هست.اف-۵ براي ماموريت رهگيري داراي دو موشكآ-اي.ام.۹(AIM-9) و دو توپ ۲۰ ميليمتري از نوع ام-۲۹(M-29)با هر كدام ۲۸۰ تيراست.
اف-۵-ئي داراي يك رادار كوچك از نوع امرسون(Emerson)با برد ۲۰ مايل است و براي بدست آوردن زاويه و مسافت شكاري هاي دشمندر جنگ هاي هوائي به كار ميرود.
اف-۵ همچنين مجهز به سيستم كشف هدف ليزريگرديده. اين سيستم به خلبان امكان ميدهد تا از وجود هواپيماي دشمن در فاصله دورآگاهي پيدا نمايد و خود را براي درگيري آماده سازد و ضمنا اطلاعاتي از هواپيمايدشمن را در اختيار خلبانان ميگذارد كه بوسيله سايت چشمي كه بر روي كلاه نصب ميشود ودر اختيار خلبان قرار ميگيرد. بعضي از مدلهاي متاخر اف-۵ ئي قادر به حمل موشكهايماوريك با سيستم هدايت تلويزيوني نيز هستند.
اف-۵-آ به تعداد ۱۲ فرونددر اتيوپي ،۴۰ فروند يونان كه بعدا با اف-۵ ائي تعويض شد.
۷ فروند ليبي،۱۵ فروند فيليپين ،۴۵فروند كره جنوبي،۷۰ فروند تايوان،۲۵ فروند تايلند ،۱۴۰ فروند تركيه و ضمنا كانادا واسپانيا نيز اف-۵ مونتاژ مي كنند. كانادا ۸۹ فروند براي خود و ۱۵ فروند برايونزوئلا ساخته است. اسپانيا ۳۶ فروند براي خود ساخته است. اف-۵-بي كه مدل ۲ نفره ياف-۵-آ است ۳۲ فروند در نروژ و كانادا نيز ۳۰ فروند براي هلند ساخته است.۳۴ فروندنيز در اسپانيا موجود است و ۲۴ فروند نيز توسط كانادا براي ونزوئلا ساخته شده و ازاف-۵-ئي ۱۱۲فروند در ايالات متحده آمريكا كه ۵ فروند آن در نيروي دريايي خدمتميكنند.
۳۶ فروند برزيل ،۲۵ فروند شيلي،۱۲فروند اتيوپي و ۳ فروند يونان ،۱۵۰ فروند ايران ،اردن و مالزي و كنيا ۱۴فروند،مراكش ۲۴ فروند. عربستان سعودي ۷۰ فروند ...سوئس ۰ ۶فروند و ۴۰ فروند تايلندو تايوان دارا هستند.
اف ۵ های ایران

اولين نيروي هوايي دنيا كه اف ـ۵اي را دريافت كرد نيروي هوايي ايران بود. در بين سال هاي دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ نيروي هوايي ايران به بزرگترين و مجهزترين نيروي هوايي منطقه (نيروي هوايي) اولين اسكادران از اين هواپيما به تعداد ۱۳ فروند را اوايل فوريه ۱۹۶۵ به خدمت گرفت. در آن تاريخ ۱۱ فروند اف ـ۵اي و دو فروند اف ـ۵بي در پايگاه يكم شكاري در مهرآباد جايگزين اف ـ۸۴ تاندرجت شدند تا نقش تهاجمي نيروي هوايي را برعهده بگيرند.
اف ـ۵اي هاي ارتش ايران به استانداردهاي بالا تجهيز شده بودند، اين تجهيزات پيشرفته سيستم ناوبري آنبرد ليتون و كامپيوتر مركزي تسليحات بود. در آن زمان ايران مدل هاي قبلي اف ـ۵ (اف ـ۵اي و بي)را به كشورهاي يونان، تركيه، اتيوپي، ويتنام جنوبي و اردن فروخت، اما چند فروند براي انجام پروازهاي تمريني در ايران نگه داشته شدند.
با شروع جنگ و متعاقب آن تحريم تسليحاتي غرب عليه ايران، ايران به دليل عدم توانايي خريد قطعات و لوازم يدكي به سرعت در حال از دست دادن تعداد هواپيماهاي عملياتي خود بود. اما بعدها كه ايرانيان به پيشرفت هاي زيادي در صنايع هوايي دست يافتند، خود به ساخت و تهيه قطعات موردنياز براي تعمير و عملياتي نگه داشتن اين هواپيماها زدند ايران در پروژه اي به نام »افق« اين هواپيماها را به روز كرده است از جمله مي توان به دوبرابر كردن برد رادار اي پي كيو ـ۱۵۹ و سواركردن سيستم پرتاب موشكي پي ال ـ،۷ اي اي ام ـ۹ پي سايدوايندر و آرـ۶۰ آميدز اشاره كرد. به هرحال عمر عملياتي اين جنگنده ها كه در كنار اف ـ۴ به افسانه هاي فراموش نشدني جنگ تبديل شدند رو به پايان است و ايران به دنبال جايگزيني براي آنهاست
(منبع:ايران اير فورس(عشق پرواز

[N I M A]

ف-14 جنگنده بال متغير پيشرفته اي است كه بديلي سيستم هاي پيچيده اش، به كامپيوتر پرنده مشهور شد. اين هواپيما بسيار گران قيمت، قادر به پرواز در همه گونه شرايط جوي با عملكرد بهينه است. در اواخر دهه 1960 وزارت دفاع امريكا براي كاهش ضعف هواپيما هايي مثل اف-4 و اف-111 در برابر تهديد هواپيماهاي ميگ-25، مناقصه ي وي. اف. ايكس. را براي ساخت يك جنگنده ي ناو نشين جديد مطرح كرد. در ان زمان، شركت نه چندان موفق گرومن با ناكامي هاي متعددي روبرو شده بود. اما اين بار، طرح پيشنهادي گرومن،؟ از بين 6000 طرح ديگر، برنده مناقصه شد.
ويژگي بارز طرح گرومن، بال هاي متغيرش بود كه باعث مي شد فضاي كمتري بر روي ناو هواپيما بر اشغال شود، به باند كوتاهتري نياز باشد، و در داگ فايت هوايي كاراتر عمل كند. حاصل كار گرومن اف-14 (تامكت) در 21 دسامبر 1970 نخستين پرواز ازمايشي را با موفقيت انجام داد. ولي در دومين پرواز دچار سانحه شد. پس از رفع مشكل پروازهاي ازمايشي، پيش نمونه ديگري ساخته شد، از 24 مه 1971 مجددا ازمايش هاي پروازي اغاز شد.


http://www.fluidmech.net/gallery/conden/f-14sm2.jpg (http://www.fluidmech.net/gallery/conden/f-14.jpg)

تامکت در حال شکستن دیوار صوتی



از ويژگي هاي مهم تامكت، سيستم پيشرفته كنترل سلاح ان است كه از موشك هاي فونيكس ساخت شركت هيوز استفاده مي كند. اين سيستم قادر به دريابي همزمان24 هدف در فاصله 120-320 كيلومنري( تابع ابعاد هدف)، وهمچنين شكار همزمان 6 هرف انتخابي در ارتفاع ها و سزعت هاي مختلف با شش فروند موشك فونيكس است.
در اولين قرار داد فروش، مقرر شد كه 12 فروند از اين هواپيما براي نيروي دريايي ساخته شود. ولي ساخت فقط 7 فروند ار انها ، شركت گرومن را تقريبا ورشكسته كرد، چون در حين توليد قيمت هر فروند ان 7.3 ميليون دلار پيش بيني شده اوليه به 11 ميليون دلار رسيده بود. به اين ترتيب، تامكت گران قيمت ترين واپيكاي رده ي خودش شد. گرومن كه گرفتاريهاي مالي ديگر هم داشت، و ضمنا كم توجهي نيروي دريايي مواجه بود. توجه شاه ايران را با تلاش هاي فراوان را به تامكت جلب كرد و در دولت ايالات متحده هم موانع فروش اين جنگنده را به ايران را بر طرف كرد. سرانجام با انعقاد قرار داد 2 ميليارد دلاري با ايران براي فروش 80 فروند تامكت در ژوئن 1974 گرومن از خطر ورشكستگي نجات يافت، و برنام ي تامكت مجددا فعال شد. هواپيماي در خواستي ايران در طول سال هاي 1976 و 1978 تحويل شدند، و اين معامله مبناي مبادله ي خلبانان و تكنسين ها براي امور اموزشي فني و خدماتي شد.


http://rds.yahoo.com/_ylt=A9G_Rq2MSlNEr7QA7MKjzbkF;_ylu=X3oDMTA4NDgyNWN 0BHNlYwNwcm9m/SIG=120jatrmn/EXP=1146395660/**http%3a//www.fa18.ch/diverses/f14/cock_f14.jpg

کاکپیت نه چندان به ظاهر پیشرفته تامکت


با بروز چتدين جادثه ترديد هايي نسبت به موتور ساخت پرات اتد ويتني به وجود امد. از همان اوايل دهه1970 با تغيير اساسي موتور، مدل اف-14 بي ساخته شد مه نسبت به مدل قبلب عملكرد پروازي بهتري داشت مانند: 40% كاهش شعاع دور زدن، 21% افزايش شتاب قابل تحمل g ، 80% افزايش برد.
توليد اين هواپيما تا سال 1987 ادامه داشت و مجموعا 557 فروند از ان ساخته شد.
با تغيير اسايس موتور، مشكلات پيشرانهبه نتيجه رسيد، و اين بار موتور اف-110 ساخت جنرال الكتريك جانشين موتور پرات اند ويتني شد. در 29 دسامبر 1986 ازمايشات پروازي تامكت جديد يعني مدل D اغاز شد. بر خلاف مدل قبلي مه به سيستم هاي انالوگ مجهز بود، باعث افزايش 61% سرعت صعود و 62% افزايش شعاع عملياتي شده، و امكان فر خاستن از روي عرشه بدون استفاده از پس سوز را فراهم كرد. اين نوع از اف-14 را اف-14 پلاس نيز مي گويند كه اولين فروند از اين هواپيما در سال1990 به نيروي دريايي تحويل داده شد.



ديگرمشخصات
اف 14 مدل اي
نيروگاه:


دو تا موتور پرات اند ويتني TF30-P-412A
بيشترين رانش موتور( با پس سوز): KN93
ظرفيت مخازن سوخت داخلي: 9029 ليتر
قادر به حمل دو مخزن سوخت رها كردني 1011 ليتري

ابعاد:


دهانه بال: 19.54 متر تا 10.15 متر
زاويه پس گرايي بال:

(در لبه حمله، براب نشستن بر روي ناو هواپيما بر): 75 درجه
(در لبه حمله، بيشترين): 68 درجه
(در لبه حمله، كمترين): 20 درجه


طول: 19.10 متر
ارتفاع: 4.88 متر

وزن ها:


بيشترين بار جنگي: 6577 كيلو گرم
بيشترين وزن برخاستن: 33724 كيلو گرم
وزن فرود: 23510 كيلو گرم

عملكرد پروازي:


بيشترين سرعت افقي(در ارتفاع پايين): 1.2 ماخ
بيشترين سرعت كروز: 1019-741 كيلو متر بر ساعت
سرعت واماندگي: 213 كيلومتر بر ساعت
بيشترين نرخ صعود: 9140 متر بر دقيقه
كمترين مسافت برخاستن: 430 متر
كمترين مسافت فرود: 884 متر
سقف پروازي: 15240 متر
برد (با سوخت بيروني): 3220 كيلومتر

تسليحات:


يك قبضه توپ هوايي 20ميايمتري با 675 گلوله
4 فروند موشك اسپارو يا 4 فروند موشك فونيكس در زير بدنه
يك پايه تقب تسليحات در زير قسمت ثابت هر بال با امكان نصب 4 تاسايدويندر يا 2 تا اسپارو، و يا 2 فروند فونيكس اضافي با 2 فرمند سايدويندر


مجهز به سيستم هاي جنگ الكترونيك و پخش كننده هاي پوشالمينيوم و شعله نما



نویسنده : الهام نيك نظر



پیوست مطلب بالا

یکی از دوسان در پیامی نوشته اند که خاطرات خلبانان اف-۱۴ نیز در نوع خود جالب است.

لازم دیدم که بگویم در عین جالبی. شگفت انگیز نیز است.

برای مثال در جنگ ایران و عراق در یک رویارویی بین هواپیماهای عراقی و اف-۱۴ های ایران.در یکی از موارد با شلیک یک فروند موشک ایم-۵۴ یا همان فونیکس افسانه ای چهار فروند هواپیمای عراقی ساقط شد.(در برخی گزارش ها سه فروند تایید شده است)

حامد فقرایی

[N I M A]

هواپيما اف ۱۵ (ايگل)



روز ۲۷ ژوئيه سال ۱۹۷۲ بود كه اولين عقاب بال گشود و سينه آسمان را شكافت.در آنروز جوجه اي كه كمپاني مك دانل داگلاس زير بال ميپروراند تبديلبه عقابي شد كه تا كنون رقيبي نداشته.


نيروي دريايي و هوائي امريكا ازحدود سال ۱۹۶۵ اقدام به تجديد قوا براي دهه۷۰ نموده ند.نيروي دريايي براي جانشيني فانتوم كه تنها ردگيرش بود اف-۱۴ را انتخاب كرد ولي نيروي هوايي تاكتيكي امريكا به دلائل زياد ترجيح داد اف-۱۵ را كه به نام ايگل(Eagle) بمعناي عقاب شناخته شده است براي نگهداري تفوق هوايي خود انتخاب كند.از هنگاميكه هواپيما عملا در جنگ شركت كرد يك نظريه ي بعنوان اصلي در تاكتيك جنگ ها به اثبات رسيد ((هر طرفي برتري هوايي را در جبهه حفظكند ۵۰٪ پيروزي را بدست آورده
اصولا هواپيما هاي رهگير به اين منظور و به منظور حراست از مرزها بكار ميروند.تا بحال هواپيماهاي رهگير متعددي در جهان وجود داشته است.ولي اف-15 يكي از مدرنترين و كارامد ترين هواپيماي تفوق هوائي است كه تا بحال در دنيا ساخته شده و ميتوان گفت كه شاهكار صنايع هواپيما سازي جهان است.

http://www.danshistory.com/images/f15_IDF_AF_F15-1_-_f15-260.jpg


هواپیمای اف-۱۵ هواپیمای مورد علاقه خلبانان نیروی هوایی امریکا


اف-15 در مدت 7 روز پس از اولين پرواز خود 5 پرواز انجام داد و در يكي از اين پروازها به حداگثر سرعت خود يعني 2.4 برابر صوت و حداقل سرعت خود يعني 120 نا نيكال مايل دست يافت بدون آنكه با كوچكترين اشكالي مواجه شود.اين هواپيما 2 سال در كارخانه و نيروي هوايي بطور آزمايشي پرواز كرد و در سال 1974 بتدريج در تمام پايگاههاي امريكا مستقر شد.در سال 1975 بودكه اف-15 تمامي ركوردهاي اوجگيري و مانور را كه تا آن موقع در دست ميگ 25 بود شكست و با اين كار برتري خود را به ثبوت رسانيد.يكي از ركوردهاي اوجگيري اف-15 مي تواند در مدت 2 دقيقه (12۰ ثانيه)خود را به 60000 پا (20 كيلومتر ارتفاع)برساند.


مشخصات اف-۱۵ سي:
Origin: USA
Type: air-superiority fighter with secondary strike/attack role
Max Speed: 1,433 kt / 1,650 mph
Max Range 5,745 km / 3,570 miles
Dimensions: span 13.05 m / 42 ft 9.75 in
length 19.43 m / 63 ft 9 in
height 5.63 m / 18 ft 5.5 in
Weight: empty 12,973 kg / 28,600 lb
max. take-off 30,844 kg /
68,000 lb
Powerplant: two 10782-kg (23,770-lb) afterburning thrust Pratt & Whitney F100-P-220 turbofans
Armament: air-to-air weaponry comprises one 20-mm M61A1 Vulcan six-barrel cannon and provision for four AIM-9L/M Sidewinder and four AIM-7F/M Sparrow AAMs or eight AIM-120A AMRAAMs; when configured for the attack role with five weapon stations (including two on CFTs) up to 10705 kg (23,600 Ib) of bombs, rockets and other air-to-surface weapons can be carried
Operators: Israel, Japan, Saudi Arabia, United States


http://www.aero-pix.com/fl/f15/f15-a.jpg

اف-۱۵ در حال شکستن دیوار صوتی


http://rouge.pinky.ne.jp/military/f-15act.jpg

این هم نسل جدید اف -۱۵ که ناسا برای تحقیقات سفارش داده

[N I M A]

هواپیمای اف-16 فایتینگ فالکون، ساخت شرکت لاکهید مارتین جنگنده ای در کلاس کوچک و چند مأموریته می باشد که نخستین پرواز خود را با اولین نمونه خود در سال 1976 به انجام رساند. این هواپیما توانایی حمله به صورت هوا به هوا علیه هواپیماهای دشمن و هوا به زمین علیه تجهیزات زمینی برای مثال تانک ها و زره پوش های دشمن را به طور کامل و بهینه داراست.

فالکون در حقیقت آمیزه ای از هزینه نگهداری اندک و به صرفه و همچنین کارائی تسلیحاتی و تهاجمی بالاست. این جنگنده هم اکنون در اختیار نیروی هوایی ایالات متحده و همچنین متحدان این کشور مانند ترکیه یا امارات متحده عربی می باشد که البته خبرهایی از تحویل یکی از پیشرفته ترین مدل های این هواپیما با کد ئی و اف به امارات توسط آمریکا نیز منتشر شده است. در طراحی این هواپیما، از سیستم های به کار رفته در هواپیماهایی چون اف-15 و اف-111 نیز بهره برداری شده که البته قبل از به کارگیری این سیستم ها، عملیات ارتقا و به روز سازی کاملی نیز بر روی آن ها صورت گرفته است. با سوخت داخلی کامل، فالکون قادر به تحمل 9 برابر شتاب گرانشی زمین یا همان شتاب جی است که در مقابل مقدار حداکثر 4 جی برای به طور مثال رهگیر میگ 25، عددی بسیار مطلوب است. در گذشته، خلبانان به دلیل مقاوم نبودن کافی هواپیماهایشان، جرات انجام مانور های سنگین با بیش از 4 جی را نداشتند، اما همانطوری که می بینیم، امروزه این هواپیماها هستند که خلبانان را با مقاومتشان در هم شکته و آنان را تا مرز بیهوشی می برند. لازم به ذکر است که حداکثر شتاب جی قابل تحمل توسط انسان حدود هشت و نیم جی است که البته انسان برای لحظات کوتاهی مانند لحظه پرتاب از هواپیما توسط صندلی نجات قادر به تحمل هیجده جی فشار نیز می باشد.
در یک نبرد هوایی، مانورپذیری باورنکردنی فالکون و برد بسیار زیاد آن در مقایسه با هواپیماهای مشابه از همان ابتدا پیروز میدان را مشخص می سازد. رادار پیشرفته این هواپیما قادر به تشخیص اهداف در هر شرایط آب و هوایی و هر ساعت از شبانه روز بوده و حتی می تواند اهدافی را که برای جلوگیری از دید رادار در ارتفاع فوق العاده پایین پرواز می کنند، شناسایی نماید. در کاکپیت این هواپیما، در تمامی نشاندهنده ها و دستگاه ها اصل صراحت و اختصار رعایت شده و اطلاعات مختصر و مفید دسته بندی می شوند. همچنین در این هواپیما سیستم HUD نیز به کار برده شده که تمامی اطلاعات پرواز را بر روی شیشه جلوب خلبان منعکس ساخته و مانع از این می شود که خلبان هر لحظه چشم از روی هدف مورد نظر خود برداشته و برای آگاه شدن از وضعیت پرواز هواپیمای خود، مرتباً به نشان دهنده ها نگاه کند. کاناپی این هواپیما نیز از نوع حبابی بوده که دیدی بسیار عالی را از محیط اطراف برای خلبان فراهم می سازد که از این لحاظ بسیاری از خلبانان آن را به هلیکوپتر مانند می سازند. هواپیمای فالکون برای تامین نیروی خود از یک موتور پرات اند ویتنی یا جنرال الکتریک سود می جوید که این مورد بسته به نوع آن متغیر است و البته، موتور نوع جنرال الکتریک که در هواپیمای اف-15 و مدل سی و دی این هواپیما نیز به کار رفته است، قدرتمند تر بوده و قادر به تولید نیروی کشش استاتیکی معادل 27.000 پوند می باشد. ورودی هوای موتور این هواپیما در زیر بدنه قرار گرفته که ترکیب آیرودینامیکی خوبی را با بدنه به وجود آورده است. با اتکا به نیروی این موتور قدرتمند، این جنگنده قادر به پرواز با حداکثر سرعتی معادل دو ماخ در ارتفاعات بوده و سقف پروازی آن حداکثر پانزده کیلومتر است.

طول این هواپیما حدود پانزده متر و طول دو سر بال های آن نیز حدود ده متر است که از این جهت در کلاس هواپیماهای اندازه کوچک قرار می گیرد. حداکثر وزنی که این هواپیما قادر به حمل آن به آسمان است حدود هفده تن می باشد. این هواپیما می تواند با حداکثر شش موشک هوا به هوا اعم از موشک های سایدوایندر، آمرام و اسپارو تجهیز شده و برای حمله به اهداف زمینی نیز قادر است که به انواع موشک های هوا به زمین ماوریک و هارپون و بمب های مارک، جی دی ای ام و جی بی یو مسلح شود. همچنین برای نبرد های نزدیک، توپ یا مسلسل هنوز هم یک سلاح موثر به شمار می آید و به همین دلیل، این هواپیما از یک توپ بیست میلیمتری با حداکثر خشاب پانصد گلوله ای بهره می برد. در هدایت این هواپیما، از سیستم پرواز با سیم بهره جسته شده است، بدین گونه که خلبان با سوطح کنترلی مانند شهپر ها هیچ گونه ارتباط مکانیکی نداشته و سطوح کنترلی از طریق کامپیوتر هواپیما کنترل می شوند.



این شیوه هدایتی در هواپیماهای بزرگ مانند هواپیماهای مسافربری بسیار متداول است، چرا که حرکت دادن به طور مثال شهپر های سی متری هواپیمای جامبوجت در آسمان تحت فشار شدید هوا کاری است که نه تنها از دست خلبان بر نمی آید، بلکه از عهده حضرت فیل هم خارج است. در این هواپیما فرمان حرکت به کامپیوتر داده شده و پس از پردازش میزان حرکت و جهت مناسب، فرمان حرکت به جک های هیدرولیکی داده شده و شهر ها یا دیگر سطوح کنترلی حرکت می نمایند. در هواپیمای فالکون، برخلاف بیشتر جنگنده دسته فرمان در وسط و میان پاهای خلبان قرار نگرفته بلکه برای راحتی بیشتر و جلوگیری از خم شدن دست خلبان و ناراحتی او، دسته استیک در سمت راست او با وضعیتی بهینه قرار گرفته است. حداکثر برد این هواپیما، با حداکثر سوخت در تانک ها و مخازن سوخت خارجی اضافی، حدود سه هزار و دویست کیلومتر یا هزار و پانصد مایل می باشد که مسافتی بسیار زیاد و البته عالی و بهینه برای هواپیمایی نظامی به شمار می آید.

AIR.blogfa.com
با تشکر از هادی عزيز

[N I M A]

هواپیمای هورنت، جنگنده ای مافوق صوت ساخت شرکت مشترک شرکتهای بوئینگ، جنرال الکتریک در ساخت موتور، نورث روپ در طراحی و ساخت بدنه و هیوز در تولید رادار است که در مدل های مختلف تک یا دو نفره عرضه می شود. مهم ترین ویژگی این هواپیما، توانایی ناونشینی آن است که در حقیقت، به منظور ایفای نقش یک جنگنده محافظ ناو طراحی گشت.

حفاظت از ناوگان های دریایی، همواره در طول تاریخ از اهمیت فوق العاده ای برخوردار بوده و است و به همین دلیل، هم اکنون نیز می بینیم که چندین و چند هواپیما، تنها برای انجام وظیفه حفاظت از کشتی های عظیم الجثه و حفاظت از ناوهای هواپیمابر طراحی شده اند و سرمایه گذاری های فراوانی بر روی آنان شده است. از معروفترین هواپیماهای ناونشین نیز می توان هواپیماهای فانتوم و F-14 تامکت را نام برد که کارنامه درخشانی داشته اند. اما، در حال حاضر، بیشترین تمرکز ناوهای هواپیما برای حفاظت اصولی، بر روی هواپیمای اف-18 هورنت است که ستون فقرات نیروی هوایی-دریایی آمریکا را تشکیل می دهد. علاوه بر این، این هواپیما قادر به انجام عملیات و برخاست و نشست در فرودگاه های عادی نیز هست. ویژگی های قابلیت مانور فراوان، نسبت قدرت به وزن بالا و سیستم های الکترونیکی پیشرفته از این هواپیما جنگنده ای بی همتا ساخته است.

نکته بسیار جالب توجه این است که این هواپیما با تمام مزایایش، اولین هواپیمایی بود که در جنگ خلیج فارس توسط یک فروند میگ 25 ساقط شده و سقوط کرد. این هواپیما، در حقیقت دارای کم ترین هزینه های نگهداری است و همچنین، خلبانان آن از عملکرد خوب آن، همیشه اظهار رضایت کرده اند. این هواپیما هم اکنون، در اختیار نیروی دریایی آمریکا، نیروهای هوایی کانادا، مالزی، کویت، فنلاند و سویس است. قابلیت شگفت انگیز این هواپیما این است که به ندرت توسط رادارهای دشمن تشخیص داده می شود و حتی در صورت شناسایی نیز می تواند از معرکه جان سالم بدر برد و اگر احتمالاً توسط موشکی از طرف دشمن مورد اصابت قرار گرفت، قادر است که خدمه خود به سلامت به زمین برساند. در ماموریت های هوایی، این جنگنده می تواند بازه گسترده ای از موشک های هوا به هوای مشهور را مانند AIM-9، AIM-7 و AIM-120 را حمل کرده و از آنها در نبرد های هوایی نزدیک و متوسط بهره برد. این هواپیما علاوه بر اینکه ماموریت های هوایی را با شایستگی تمام به انجام می رساند، دارای توانایی های فوق العاده ای نیز در حمله به اهداف زمینی است و قادر به حمل بمب ها و موشک های گوناگونی از جمله بمب های JDAM و یا موشک های خانواده AGM یا موشک های ماوریک و هارپون می باشد و مسئله سری در اینجا، این است که در موقعیت های مخصوص، این هواپیما می تواند به بمب های هسته ای B-57 یا B-61 نیز مجهز شده و از آن ها برای منهدم ساختن اهداف زمینی سود برد. رادارهای این هواپیما، از مرغوبترین و با کیفیت ترین رادارهای به کار رفته در هواپیماهای جنگنده جهان هستند که قابلیت هایی چون نگاه به بالا و پایین، دوربرد بودن و کارا بودن در هر شرایط اب و هوایی و پروازی را برای این هواپیما فراهم می کند. همین ویژگی های منحصر به فرد این هواپیماست که از آن جنگنده ای ساخته است که بیش از دو دهه خدمت درخشان در نیروهای هوایی متعدد را در کارنامه خود دارد و همچنین، معمول ترین عضو یک ناو هواپیمابری آمریکایی، همین هواپیمای ارزشمند است.

ناگفته نماند که نمونه بزرگتری از این هواپیما نیز موجود است که عموماً با نام سوپر هورنت شناخته می شود و دارای دهنه بال وسیع تر و ورودی های موتور مستطیلی شکل است و اغلب با کد ئی یا اف شناخته می شود. همچنین این جنگنده، از سیستم پرواز با سیم بهره می جوید که عملیات غلتش، پیچ و عمدتاً مانورهای هوایی را به خوبی بهبود بخشیده است. این هواپیما، با بهره گیری از موتورهای جدید توربوفن ساخت شرکت معظم جنرال الکتریک، می تواند به کششی برابر با 36,000 پوند دست یافته و به حداکثر سرعتی نزدیک به دو برابر صوت دست یابد. برادر بزرگتری این هواپیما، یعنی سوپر هورنت، از موتورهای جدیدتری با کشش بالاتر، البته به دلیل وزن سنگینترش، استفاده می نماید و همچنین، در هواپیمای سوپر هورنت، دو پایلون یا مقر تسلیحات اضافی نیز نسبت به هواپیمای هورنت تعبیه شده است. در این جا، باید این نکته نیز ذکر شود که بالاترین سرعت یک هواپیما، عامل موثری برای سنجیدن توانایی های یک هواپیما محسوب نمی شود و این قابلیت انجام مانورهای سنگین و بدون صدمه دیدن از عهده دشمن بر آمدن است که اقتدار یک هواپیما را نمایان می سازد که هورنت دارای چنین ویژگی است


http://www.kfinfo.ha.cn/tupian/junshi/pic/f18-2.jpg

هواپيماي سوپر هورنت نمونه بزرگتر هورنت



http://www.rc-europe.com/content/images/photos/Kaiserflightdeck-f-18-72dpi.jpg

اتاقك خلبان هورنت

[N I M A]

هواپیمای جنگنده اف20 ملقب به تایگر شارک به معنای کوسه ببر ساخت شرکت نورثروپ گرومن در سال 1982 وارد عرصه خدمت گشته و اولین پرواز خود را نیز همین سال در 30 آگوست به ثبت رسانید. این جنگنده را می توان نوع ارتقا یافته و بهبودیافته هواپیمای جنگنده اف-5 تایگر برشمرد.







http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/f-20_1.jpg

تايگر شارك در مانور هوايي
این جنگنده تاکتیکی برخلاف جنگنده اف-5 با دو موتور، از یک موتور نیرومند اف 404 ساخت شرکت جنرال الکتریک با قدرت کشش یا کشش خشک استاتیکی معادل 18000 پوند بهره می برد. لازم به ذکر است این موتور یک از کارآمدترین وقابل اطمینان ترین موتورها در جهان بوده که در هواپیمای ناونشین اف-18 ای نیز مورد استفاده قرار می گرفت. جنگنده اف-20 را می توان یکی از سازگارترین هواپیماها از نظر جوی به حساب آورد. همچنین این جنگنده از ترکیب ویژگیهای جالبی برخوردار است که از آنها می توان به توانایی حمل بیش از 8300 پوند تسلیحات خارجی و 5 پایلون سوخت اشاره کرد. به علاوه این هواپیما قادر به حمل 6 موشک سایدوایندر در ماموریت های هوابه هواست. برای نبردهای هوابه زمین نیز 6800 پوند تسلیحات قابل حمل وجود دارد. دو توپ 20 میلی متری داخلی نیز جزو تجهیزاتی بوده که در اف-20 تعبیه شده بودند. همچنین از تجهیزات اویونک این جنگنده می توان به رادار چند حالته جنرال الکتریک، لیزر خودکار هانی ول، سیستم هد آپ دیسپلی یا دستگاه مربوط به هدفگیری و اطلاعات مربوط به آن که در شیشه کابین جلو خلبان تعبیه شده جنرال الکتریک، سیستم ها و نمایشگر های دیجیتالی و دستگاه های کنترلی بندیکس و سیستم ماموریت کامپیوتری تلدیان اشاره نمود.







http://members.aon.at/mwade/f20panel.jpg

كاكپيت تايگر شارك
هریک از موارد فوق نیز کارایی جالبی به این جنگنده داده است، برای مثال سیستم رادار چند حالته خلبان را قادر به شناسایی و یافتن و مسیریابی هدف در رسایی وبردی معادل 48 ناتیکال مایل می سازد همچنین سیستم ماموریت کامپیوتری هواپیما را در هماهنگ سازی و سازماندهی مهمات و تسلیحات جنگی یاری می نماید. لازم به ذکر است سیستم اچ یو دی هد آپ دیسپلی این جنگنده نیز قابلیت های جالبی را در زمینه مکان یابی و وضعیت استقرار سلاح ها در شرایط بحرانی را برای خلبان ودر سطح و رسایی چشم وی فراهم آورده است.






http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/f-20_2.jpg


جنگنده های تایگر شارک براي گرفتن ارتفاع
این امکانات خلبان را قادر به شناسایی صحیح هدف بدون نظر انداختن به پایین و نشان دهنده ها می سازد، چرا که تمام اطلاعات اعم از ارتفاع و سرعت در این صفحه نقش می بندند. نورثروپ در این طرح یک کاناپی وسیع و در عین حال جدید را طراحی نمود که میدان دید را نسبت به جنگنده های پیشین این شرکت نزدیک به 50 درصد افزایش داده بود. توسعه در زمینه جا و وضعیت سر نیز هرچه بیشتر و بیشتر به وضعیت دید خلبان می افزود چرا که این مسایل در شرایط بحرانی بسیار موثر و تعیین کننده هستند. از ویژگی های مثبت آیرودینامیکی این جنگنده می توان به بزرگتر نمودن زائده روی بال ها اشاره کرد که 30 درصد برا را برای مانورهای گوناگون افزایش می داد.








http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/f-20_3.jpg


هواپیمای تایگرشارک در روی باند در حال تيك اف
شکل دماغه نیز جنگنده را برای انجام مانورها در ارتفاعات بالاتر از طرف لبه حمله خود توانا می ساخت. بدنه هواپیما نیز قادر به مقاومتی به نسبت 9 جی یا شتاب گرانشی زمین بود. جنگنده اف20 برای نگهداری نیز ساده و قابل اطمینان بوده و در مقایسه با جنگنده های همزمان از درجه بهتری برخوردار بود. اف-20 حدود 53 درصد از سوخت بهینه تری برخوردار بوده و کم مصرف تر به حساب می آمد و 63 درصد از نظر عملیات نگهداری مقرون به صرفه تر بوده و به این شیوه از چهار نظر قابل اطمینان به نظر می رسید. حداکثر سرعت این هواپیما 2 ماخ و از سقف پروازی نزدیک به 20 کیلومتر برخوردار است که مشخصاتی بسیار مطلوب برای یک شکاری محسوب می شوند.
air.blogfa.com

[N I M A]

پس از هواپیمای جنگنده اف-15، دیگر هواپیمای دیگری ویژه نیروی هوایی تولید نشد و البته این هواپیما نیز به خوبی از عهده ایفای نقش یک جنگنده تاکتیکی و چابک و چالاک بر آمده بود، و همچنین در زمان عملیات طوفان صحرا در سال 1991 در عراق و خلیج فارس تنها دو هواپیما به آسانی در آسمان عراق مانور می دادند: 1- هواپیمای F-117 Stealth که به دلیل پنهان بودن از دید رادار و دیگری هواپیمای F-15 که به دلیل قدرت مانور بالا قادر بود به زودی صحنه نبرد را ترک کند؛ تا اینکه با ورود نسل جدیدی از هواپیماهای رادار گریز، انگار دیگر زمان هواپیمای اف-15 که زمانی از آن به عنوان اوج پیشرفت یاد می شد، به سر آمده است.







هواپیمای F-22 Raptor یا رپتور( جانور شکاری) محصول کمپانی لاکهید مارتین، از جدیدترین نسل هواپیماهای جنگنده برای نیروی هوایی محسوب می شود که وظیفه اصلی آن برتری هوایی است. این هواپیما یا بهتر بگوييم، این جنگنده، از جنگنده هایی به شمار می آید که قادر است بدون شناسایی شدن در منطقه دشمن به نبرد پرداخته و پیروز از میدان جنگ بدر آید. این جنگنده پیشرفته، دارای سیستم استتار راداری است و کلیه طراحی اجزای آن بر این اصل بنا نهاده شده است، به طوری که در طراحی بدنه آن، هر گونه سطح ناهموار که باعث برگشت انعکاس امواج راداری می شود، حذف گشته و به سطوحی بدون انحنا تبدیل گشته اند و حتی ورودی های هوای موتورها هم بر اساس اصل استتار طراحی شده اند. اگر در تصاویر گرفته شده از این هواپیما توجه نمایید، به زودی متوجه خواهید شد که قادر به دیدن هیچ گونه اسلحه زیر بالها یا مواضع دیگر نیستید، تعجب نکنید! هواپیمای F-22 Raptor برای جلوگیری از انعکاس امواج توسط سطوح ناصاف موشک ها و یا تسلیحات دیگر، آن ها را در محفظه هایی ویژه نگهداری کرده و تنها در زمان شلیک، این تسلیحات پدیدار شده، به سرعت از محفظه خارج شده و پوشش آن دوباره به حالت اول باز می گردد، که البته بيشترين ضریب خطر هنگام باز شدن این محفظه ها برای رهاسازی تسلیحات به وجود می آید.

هواپیمای F-22 Raptor از این نظر بسيار بی نظير است که قادر می باشد بدون استفاده از سيستم پس سوز، به راحتی صوت را پشت سر گذاشته و به سرعت های مافوق صوت دست يابد، به طوری که حداکثر سرعت آن بدون استفاده از سیستم پس سوز، 1.6 ماخ می باشد که رقم قابل توجهی است. چنين ویژگی بی مانندی، در اثر بهره گيری از موتورهای قدرتمند توربوفن F-119 PW-100 ساخته شرکت معروف پرات اند ویتنی

(Pratt and Whitney) به وجود آمده است که نيروی بسیار زيادی را برای پيش بردن اين هواپیما به جلو توليد می کند. البته دستيابی به چنين سرعتی (1.6 ماخ) بدون استفاده از پس سوز، تا حدودی مديون بهبود آيروديناميک اين هواپيما نيز هست که در آن به کا رفته است، به طور مثال، حذف موشک ها و بمب ها و کلاً تسليحات ديگر قابل حمل از مقر های زير بال يا بدنه، کمک شايانی به تقليل مقاومت در برابر هوا نموده است.

هواپیمای F-22 Raptor از قاعده «ديد اول، شليک اول» پيروی می کند، يعنی اين جنگنده قبل از اينکه هواپيمای دشمن او را بر روی صفحه رادار خود تشخيص دهد، شناسايی کرده، به سمت او شليک کرده و زود تر هم از منطقه جنگ دور می شود. این هواپيما از دو موشک حرارتی سايدوايندر (AIM-9 Sidewinder) و شش موشک آمرام (AIM-120C AMRAAM) برای نابودی دشمن بهره گرفته و قابل به حمل دو بمب JDAM با وزن 1000 پوند نيز هست.

داراي قابليتهاي فراواني مي باشد . اف ۲۲ از اخرين تكلنوژي روز برخوردار است و به عنوان يك پايگاه نظامي كامل در آسمان عمل ميكند . در ماموريتهاي تعقيب و شكار ساير هواپيما ها يك استاد تمام عيار مي باشد به طوريكه تقريبا هيچ رقيبي را نمي توان رودرروي اين هواپيما قرار داد . داراي نوعي طراحي منحصر به فرد مي باشد كه آن را از تمامي جنگنده هاي متعارف كنوني متمايز مي سازد.
هيچ راداري قادر به كشف و شناسايي ان نيست و در صورت شناسايي توسط رادار زميني و يا شكاريهاي ديگر هيچ يك از موشكهاي هوابه هوا و زمين به هوا (سام) روي او قفل نمي شود و كلا داراي سيستمها ي اخلال راداري و ساير پارامترهاي پيشرفته دفاع از خود مي باشد . بدنه آن از فلز تيتانيوم و كولار- كربن و نوعي آلومينيوم تشكيل يافته است كه كربن و تيتانيوم بسيار سختتر و سبكتر از فولاد مي باشند .



براي در ك هرچه بهتر قدرت شكار اين هواپيما بهتر است بگويم كه (در حالت خوش بينانه) :
يك درگيري هوايي فرض مي كنيم .در ارتفاع ۴۰۰۰ پايي (يا1200 متر) اف ۲۲ در حال نزديك شدن به يك
سايت شليك موشك اسكاد مي باشد . فاصله تا هدف ۲۰۰ مايل(يا 320 كيلومتر) و سرعت ۵۰۰ نات (يا 900 كيلومتربر ساعت ) مي باشد خلبان هواپيما مرتبا مختصات هدف را از طريق هواپيماي آواكس موجود در منطقه
و ماهواره نظامي در يافت مي كند و در همين حال مشغول عبور از بالاي يك سايت دفاع ضدهوايي مي باشد . ارتفاع را براي شليك موشك هارم زياد كرده و كامپيوتر هواپيما مشغول بررسي ميزان تهديد هوايي مي شود و خلبان با خاطري آسوده از حمله هواپيما هاي رهگير موشك هارم ضدرادار را قفل كرده و شليك مي كند . بلافاصله بعد از شليك ماهواره مشغول تصحيح مسير موشك تا رسيدن به هدف مي شود . در همين حال هواپيماي آواكس اخطار نزديك شدن ۵ فروند جنگنده شكاري و فوق العاده پيشرفته و مانور پذير سوخوي ۲۷ را صادر ميكند و با ارسال مختصات هدف و ارتفاع و ساير پارامترهاي ملزوم صحنه رابراي جنگ رپتور باز مي گذارد .
اف ۲۲ بعد از افزايش ارتفاع از طريق ارسال سيگنالهاي فوق صوت شكاريها را كشف مي كند و باسرعت زياد خود را به انها نزديك مي سازد و از لنچ يك موشك امرام را به سوي يكي ازآنها كه كامپيوتر اف۲۲ آن را خطرناكتر تشخيص داده قفل و شليك ميكند و هواپماي بعدي را انتخاب و دومين موشك را شليك مي كند . البته اين در حاليست كه هنوز شكاريهاي سوخو ۲۷ اف۲۲ را كشف نكرده اند .هواپيماهاي ۱و ۲ لحظاتي بعد منهدم ميشوند و رپتور كه حالا به آنها نزديك شده ۳ موشك حرارتي سايدويندر خود را به صورت همزمان به صوي سه جنگنده شليك ميكند كه ۵ ثانبه براي واكنش به هواپيمايي مانند سوخوي ۲۷ ديگر دير شده است و خلبان اف۲۲ از ارتفاع ۳۱۰۰۰ پايي مشغول نظاره سقوط آنهاست.



http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/f-22-19990601-f-0000l-001.jpg

اف-۲۲ ملقب به جانور شکاری



مشخصات:


نوع كاربري: جنگنده ، برتري هوايي

كارخانه سازنده: بويينگ و لاكهيد مارتين

خدمه: 1نفر

قيمت: نامعلوم

موتور: 2 تا پرات اند ويتني مدلF-119-PW-100 با تراست 35000 پوند با پس سوز

طول: 6/18 متر

عرض: 3/13 متر

ارتفاع: 8/4 متر

ماكزيمم وزن تيك اف: 60000 پوند يا 27200 كيلو گرم

سرعت: بيش از دو ماخ

ارتفاع خدمتي: 50000 پا

شعاع عملياتي: نامعلوم

تسليحات: 4 عدد موشك هوا به هوا امرام و 2 عدد موشك هوا به هواي سايدواندر و بمب هاي هدايت ليزري

سال شروع خدمت: سال 2013





منبع: وبلاگ هوانوردی اير ،

نويسندگان : اقاي ارمان

[N I M A]

جنگنده ي F.26 (يا stalma) اين پروژه در اصل براي بازار هاي تجاري و فروش به ناتو توسعه يافت اين جنگنده در واقع به عنوان جايگزيني براي جنگنده هاي F.16 در نظر گرفته شده بود جنگنده اي كه در عين داشتن مضامين پنهانكاري داراي قدرت مانور بالا براي نبرد هاي داگ فايت باشد(چون همانطور كه ميدانيد جنگنده هاي فالكن معمولا براي نبرد هاي داگ فايت در ارتفاع پايين در نظر گرفته مي شوند)
اين طرح از سوي Stavatti Tactical Air Warfare Systems ارائه گرديد (شايان ذكر است تايوان بطور خواصي به اين پروژه تمايل داشت) اين شركت برنامه اين براي تكميل اين جنگنده ارائه داد كه بر اساس آن تا سال 2004 تعداد 100 فروند از آن را وارد خدمت نمايد(شايان ذكر است اين طرح يكي از رقباي جانبي طرح جنگنده ي ضربتي مشترك بود) هدف اوليه تكميل اين پروژه طراحي جنگنده اي براي دفاع هوايي كوتاه برد براي فرودگاه ها و ناوهاي هواپيما بر بود
اين جنگنده قرار بود از يك موتور F119-PW-100 استفاده كند كه سرعت در حدود 2.3 ماخ را به آن مي بخشيد و برد آن در حدود 1200 كيلومتر و بيشينه وزن Take off برابر 22680 كيلوگرم بود شكل بدنه ي F.26 را شايد بتوان يكي از پيچيده ترين اشكال آيروديناميكي نيم قرن اخير دانست سكان ها و دم عمودي بشكلي خاص و جالب توجه ساخته شده بودند شكلي نيم دايره و هلالي شكل بالها نيز بجاي استفاده از بالهاي متحرك از از بالهاي با پسگرايي زياد(حالت نيمه بسته) و بالچه هاي جلوي پيشگرا و بزرگ اين امكان را به اين جنگنده ميداد كه بتواند مانور پذيري زياد و جلو گيري از واماندگي در سرعت هاي پايين را داشته باشد
با تمام خواص پنهانكاري كه در بدنه بكار رفته براي افزايش توان حمل صلاح از جايگاه هاي خارجي براي حمل صلاح در نظر گرفته شده بود و جايگاه هاي داخلي نداشت بعدها با پيشرفت پروژه و تغيير برنامه ها نياز به جنگنده هاي چند منظوره ي ضربتي باعث گرديد تا سيستم جنگ افزاري و راداري آن هم تغيير كند براي نبرد هاي از تمام جنگ افزار هاي استاندارد نبرد هوايي بهره مند بود از سايدوايندر و پوپ والكان تا موشك هاي ميانبرد امرام براي حملات ضربتي نيز مي توانست از سير گسترده اي از جنگ افزار هاي هوابه زمين از هارپون تا انواع بمب ها استفاده نمايد گفته مي شد براي هر فروند از اين جنگنده هزينه اي در حدود 25 ميليون دلار نياز بود تا توليد گردد در نهايت اين پروژه در رقابت با پروژه هايي همچون X.35 و X.32 شانس چنداني نداشت و در نهايت ميدان را واگذار كرد ولي تايوان همچنان به پروژه علاقه مند بود با اين وجود گفته هايي از فروش طرح به تايوان وجود دارد البته رسما چيزي اعلام نگرديده چون چين شديدا مخالف است
طرح جنگنده در واقع با تفكراتي قديمي و تكنولوژي مدرن ساخته شده بود جنگنده اي كه اصولا بتواند در تمامي نبرد هاي داگ فايت پيروز بيرون آيد و بيشترين قدرت مانور را دارا باشد
مشخصات:
مساحت بال: 41.81 متر
طول: 15.18 متر
ارتفاع:4.173
شعاع عملياتي:1200 كيلومتر
سرعت: 2.3 ماخ
موتور:F119-PW-100
منبع:
http://www.aerospacetalk.com (http://www.aerospacetalk.com/)

[N I M A]

می توان گفت که جدیدترین هواپیمای نظامی آمریکا، همان جنگنده مشترک عمود پرواز F-35 JSF است که هم اکنون در حال در طراحی و ساخت بوسیله شرکت لاکهید مارتین می باشد. البته همانطوری که در ابتدا ذکر شد، این جنگنده دارای برنامه ای مشترک بوده و مشترکاً توسط شرکت های نورث روپ گرومن، BAE سیستمز، پرات اند ویتنی و رولزرویس اداره می شود.


file:///F:/1383-6-10/New%20Folder/Global%20Aircraft%20--%20X-35%20Joint%20Strike%20Fighter_files/x-35_2.jpg

هواپیمای اف-۳۵ در حالت پارک بر بروی باند


جنگنده JSF، جنگنده ایست چندماموریته که برای عملیات هوا به زمین بهینه سازی شده و ماموریت هوا به هوا، اصولاً ماموریت ثانویه وی به شمار می آید. اگر به تصاویر این هواپیما دقت کنید، می بینید که این هواپیما تا حدود زیادی به جنگنده F/A-22 Raptor شباهت داردو طرح کلی آن مشابه این هواپیما بوده و هم چنین تا حدود زیادی نیز از فناوری های مشترکی بهره می جویند. این هواپیما، در پاسخ به نیاز به هواپیمایی که قابلیت پرواز عمودی را داشته باشد، در مرحله طراحی قرار گرفت، چرا که هواپیمایی که بتواند عمودی از زمین برخیزد، دارای فرسایش قطعات پایین تر و بالاتر از همه طول باند کمتر می باشد که آن را به وسیله ی بهینه ای برای برخاست از روی ناوهای هواپیمابر و همچنین فرود بر روی آن ها می کند. برای انجام این مهم، این هواپیمای پیشرفته تک موتوره، از سیستم وکتورد تراست یا کشش منحرف شده بهره می جوید، یعنی ابتداً همانند موتورهای توربوپراپ نیروی موتور ابتدا به یک جعبه دنده برای کاهش دور انتقال یافته سپس به یک فن یا پنکه عمود بر سطح زمین منتقل می شود. این پنکه نیروی مورد نیاز هواپیما را برای برخاستن تا یک ارتفاع مطمئن تامین کرده و پس از آن، به تدریج قدرت موتور بیش تر به سمت خروجی موتور متوجه شده و از قدرت لیفت فن کاسته می شود و هواپیما به جلو رانده می شود. در سیستم قدرت این هواپیما، برای برخاست، ابتدا دریچه ای زیر و بالای کابین خلبان باز شده و از آن جا لیفت فن هوا را با سرعت زیاد از بالا به سمت پایین پمپاژ می کند. همزمان با این کار، خروجی انتهایی موتور نیز به سمت پایین برگشته و نیروی تراست رو به پایین تولید می کند. این دو محل تولید نیرو، بالانس هواپیما یا تعادل آن را نیز بر قرار می سازند.


http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/x-35_10.jpg

شباهت ان به اف-۲۲ از نمای جلو مشهود است


این هواپیما، بسته به موتوری که روی آن نصب می گردد، دارای بردی برابر 1200 هزار کیلومتر و حداکثر سرعتی معادل 8/1 ماخ خواهد بود. این هواپیما، قادر است با بیشینه وزنی حدود 22 تن عملیات برخاست یا تیک آف را انجام دهد. البته در گونه دریایی یا ناونشین این هواپیما، که مدل B یا C می تواند باشد، تغییراتی برای توانایی لندینگ یا نشست بر روی ناو از جمله بزرگتر کردن بالها و افزایش سطح فلپ ها و همچنین تغییراتی نیز در موتور آن حاصل می گردد. این هواپیما، برای حمل تسلیحات خود از دو محفظه داخلی و چهار پایلون خارجی استفاده می کند. هر یک از محفظه ها، قابلیت حمل دو موشک یا بمب یا هر سلاح دیگر را دارند و مقرهای خارجی نیز به همین ترتیب می توانند لود شوند. تقریباً در تمامی مدل های این هواپیما، تسلیحات یکسانی به کار رفته و تغییرات تنها در قسمت راداری و سیستم های پیچیده برخاست و نشست صورت می پذیرد. از این جنگنده، تعداد بسیار فراوانی، یعنی حدود 3000 فروند سفارش داده شده که حدود 1700 فروند آن برای نیروی هوایی و بقیه برای نیروهای دریایی و ناوگان های آنان خواهد بود. با تمام اوصاف، انتظار می رود که این هواپیما در سال 2008 وارد خدمت شود، یعنی همان سالی که پرنده رویایی اف-14 تامکت بازنشسته و برای همیشه به موزه های هوایی سپرده خواهد شد.


http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/x-35_13.jpg

اف-۳۵ در حال سوخت گیری هوايي



مشخصات مدل ازمايشي با نام X-35 Joint Strike Fighter
نوع كاربري: استريك فايتر
شركت سازنده: لاكهيد مارتين
خدمه: 1 نفر
آخرين قيمت: بين 28 تا 35 ميليون دلار
نيروي محركه: يك عدد Pratt & Whitney F119-PW-100 استفاده شده در اف-22 رپتور
طول: 13.5 متر
عرض: 10.8 متر
وزن خالي: 10200 كيلو گرم
حداكثر وزن: 22600 كيلو گرم
حداكثر سرعت: احتمالا 1.8 ماخ
برد: در نمونه ازمايشي 1200 كيلومتر

نويسنده : ارمان وبلاگ هوانوردي اير

[N I M A]

بعضي از هواپيما ها هستن كه يا خيلي معروف نيستند يا اينكه به علت قديمي بودن اطلاعات درست حسابي از ان در درسترس نيست
من امروز تصميم گرفتم به معرفي اجمالي چند جنگنده قديمي با نام هاي F-80,F-84,F-86 بپردازم. هر چند اين هواپيما ها خيلي سال است كه از رده خارج شده است ولي دانستن مشخصات اوليه ان بد نيست.
اميد وارم كه بهره لازم را ببريد و مورد توجه شما قرار گيرد.

با تشكر نيك نظر




F-80 Shooting Star



نوع كاربري: جنگنده- بمب افكن
كارخانه سازنده: لاكهيد مارتين
تعداد خدمه: 1نفر
آخرين قيمت: 93450 دلار
قواي محركه: يك عدد اليسون J-33 با 5400 پوند تراست
طول: 10.35 متر
عرض: 11.65 متر
ارتفاع: 3.4 متر
وزن خالي: 3586 كيلو گرم
ماكزيمم وزن: 7635 كيلو گرم
سرعت: 933 كيلو متر بر ساعت
ارتفاع پروازي: 46800 پا
برد: 1700 كيلو متر
تسليحات: 6 مسلسل 50 ميليمتري و 8 راكت 5 اينچي يا 2000 پوند بمب
توضيحات: اولين هواپيماي امريكايي گذرنده از 800 كيلومتر بر ساعت

http://www.ae.utexas.edu/%7Eaiaa/oldsite/webgraphics/f80.gif



F-84 Thunder jet

نوع كاربري: جنگنده
كارخانه سازنده: ريپابليك
تعداد خدمه: 1نفر
آخرين قيمت: 212000 دلار
قواي محركه: يك عدداليسون J-35 با 4900 پوند تراست
طول: 11.55 متر
عرض: 10.92 متر
ارتفاع: 3.77 متر
وزن عادي: 6900 كيلو گرم
ماكزيمم وزن: 10172 كيلو گرم
سرعت: 997 كيلو متر بر ساعت
ارتفاع پروازي: 43240 پا
برد: 2400 كيلو متر
تسليحات: 6 مسلسل 50 ميليمتري و 8 راكت 5 اينچي يا 2000 پوند بمب يا بمب هاي ناپالم
توضيحات: اولين هواپيماي جت امريكايي داراي قابليت حمل بمب اتمي

http://www.fas.org/nuke/guide/usa/airdef/f-84-0000001f.jpg



F-86 Saber



نوع كاربري: جنگنده
كارخانه سازنده: نورث امريكن
تعداد خدمه: 1نفر
آخرين قيمت: 178000 دلار
قواي محركه: يك عددجنرال الكتريك تور بوجت J-47 با 5200 پوند تراست
طول: 11.25 متر
عرض: 11.12 متر
ارتفاع: 4.4 متر
ماكزيمم وزن: 6214 كيلو گرم
سرعت: 1110 كيلو متر بر ساعت
ارتفاع پروازي: 49000 پا
برد: 2000 كيلو متر
تسليحات: 6 مسلسل 50 ميليمتري و 8 راكت 5 اينچي يا 2000 پوند بمب

http://www.khs.at/lakeland/F-86%201.jpg

[N I M A]

في هواپيما هايي كه اطلاعاتي كم از ان ها در دسترس است به معرفي اجمالي هواپيما هاي F-89 , F-94 مي پردازم.

با تشكر حامد فقرايي



F-94 Star fire



نوع كاربرد: جنگنده چند منظوره
تعداد خدمه : 2 نفر
قيمت: 534 هزار دلر
شركت سازنده: لاكهيد مارتين
نيروي پيشران: يك عدد پرات اند ويتني J48-P-5 or J48-P-5A با 8750 پوند تراست و داراي پس سوز
طول: 13.3 متر
عرض: 11.2 متر
ارتفاع: 4.45 متر
حداكثر سرعت: 1030 كيلو متر بر ساعت
ارتفاع پروازي: 51800 پا
حداكپر برد: 2100 كليومتر
حداكثر وزن: 10800 كيلو گرم

http://www.robins.af.mil/History/images/old%20aircraft/f-94.jpg


F-89 Scorpion
نوع كاربرد: جنگنده
تعداد خدمه : 2 نفر(خلبان و افسر تسليحات)
قيمت: 1009000 دلار
شركت سازنده: نورث امريكن
نيروي پيشران: دو عدد اليسون توربوجت J-35 با 7200 پوند تراست و داراي پس سوز در مدل J ان
طول: 16.1 منر
عرض: 17.95 متر
ارتفاع: 5.25 متر
حداكثر سرعت: 1023 كليومتر بر ساعت
ارتفاع پروازي: 49200 پا
حداكپر برد: 2200 كيلو متر
وزن خالي: 11400 كيلو گرم
حداكثر وزن : 21200 كيلو گرم

http://richard.ferriere.free.fr/galphot/f89.jpg

[N I M A]

F-100 Super Saber



نوع كاربرد: جنگنده – جنگنده بمب افكن
كارخانه سازنده: نورث امريكن
خدمه: 1 نفر
اخرين قيمت:664000 دلار
قواي محركه: يك عدد پرات اند ويتني مدل J57-P-21 با 16000 پوند تراست و با پس سوز
طول: 14.1 متر
عرض: 11.65 متر
ارتفاع: 4.65 متر
حداكثر وزن : 16500 كيلو گرم
حداكثر سرعت:970 كيلو متر بر ساعت
حداكثر ارتفاع پروازي: 51000 پا
برد:2200 كيلو متر
تسليحات: 4 مسلسل ام-39 با كاليبر 20 ميليمتري و يا 42 راكت 2.75 اينچي يا 5000 پوند انواع بمب


file:///C:/My%20Documents/Global%20Aircraft%20--%20F-100%20Super%20Sabre_files/f-100_2.jpg




F-101 Voodoo

نوع كاربرد: جنگنده اسكورت – جنگنده همه گونه اب و هوايي و بمب افكن
كارخانه سازنده:مك دانل داگلاس
خدمه: 1 نفر
قواي محركه: 2 عدد توربو جت پرات اند ويتني مدل J57-P-55 با 17000 پوند براست در هر كدام
طول:20.2 متر
عرض:11.9 متر
ارتفاع:5.4 متر
وزن خالي:13140 كيلو گرم
حداكثر وزن:23760 كيلو گرم
حداكثر سرعت: 1630 كيلو متر بر ساعت
حداكثر ارتفاع پروازي: 38900 پا
تسليحات: 4 مسلسل 20 ميليمتري و 3800پوند انواع بمب هاي هدايت شوند و رها ازاد


file:///C:/My%20Documents/Global%20Aircraft%20--%20F-101%20Voodoo_files/f-101_1.jpg




F-102 Delta Dagger



نوع كاربرد: اينتر سپتور
كارخانه سازنده: كانواير
خدمه: 1 نفر
اخرين قيمت:1184000 دلار
قواي محركه: يك عدد پرات اند ويتني مدل J-57 با پس سوز و 16000 پوند تراست
طول:20.5 متر
عرض:11.42 متر
ارتفاع:6.35 متر
حداكثر سرعت: 1300 كيلومتر بر ساعت
حداكثر ارتفاع پروازي:55000 پا
برد:1600 كيلومتر
تسليحات: 24 راكت 2.75 اينچي بدون هدايت يا 6 راكت هدايت شونده



file:///C:/My%20Documents/Global%20Aircraft%20--%20F-102%20Delta%20Dagger_files/f-102_1.jpg

[N I M A]

هواپیمای اف-104، هواپیمایی بود که به دلیل شکل ظاهری و ویژگی های فیزیکی منحصر به فردش، موشک خلبان دار نامیده می شد. طراحی این شکاری متعلق به دوران جنگ کره است و از جنبه های گوناگون، مانند طراحی منحصر به فرد بدنه ی آن، در نوع خود بی نظیر جلوه می کند.




file:///C:/My%20Documents/Global%20Aircraft%20--%20F-104%20Starfighter_files/f-104_4.jpg


خلبانانی که در جنگ کره با هواپیماهای میگ 15 شوروی سر و کله می زدند، به تدریج فریاد های اعتراض خود را برای تجهیز آنان به هواپیمایی ارزانتر، مانورپذیر تر، سبک وزن تر و کاراتر در نیروی هوایی ایالات متحده بر آوردند. نتیجه، همان هواپیمای ستارفایتر بود که در آن ارتفاع گرفتن کاری سهل پنداشته شده و بر سرعت آن، وحشیانه و بی مبالات افزوده می شد. به علت اینکه این هواپیما، به عنوان جنگنده ای برای دفاع نزدیک طراحی گشته بود، برد آن قربانی امکان اوج گیری سریع شده بود. اگرچه در هنگام ضرورت شدید، این هواپیما قادر به سوخت گیری هوا به هوا بود و نیز قادر بود که تانک های سوخت اضافی را نیز حمل نماید. لازم به ذکر است که این هواپیما از موتور توربوجت مشابه موتوری که در هواپیمای فانتوم به کار رفته است، استفاده می نماید.



file:///C:/My%20Documents/Global%20Aircraft%20--%20F-104%20Starfighter_files/f-104_3.jpg


بال های این هواپیما، بسیار کوچک بوده و دارای طول دو سر بالی معادل حدود 7 متر بود و همین، نکته ی بسیار قابل توجهی بود که این هواپیما را هر چه بیشتر به یک موشک شبیه می ساخت. این هواپیما که به عنوان یک جنگنده برتری هوایی طراحی گشته بود، در دو مدل مهم عرضه شد. این هواپیما، مجهز به توپ یا مسلسلی چرخشی با شش لوله با نام ولکان بود که سرعت آتش بسیار بالایی را فراهم می آورد. همچنین، این هواپیما قادر به مسلح شدن به موشک های کوتاه برد گرمایاب سایدوایندر نیز بود که از این جهت، آن را به یک جنگنده قابل عملیات چه در طول روز چه در شب تبدیل می کرد. نیروی هوایی ایالات متحده، حدود تعداد سیصد فروند هواپیمای شکاری ستارفایتر را در دو مدل تک سرنشینه و دو سرنشینه تولید نمود.
این هواپیما، در سال 1952 توسط مهندس کلی جانسون، همان طراحی که هواپیمای جاسوسی خفاش سیاه یا بلک برد را هم طراحی نموده است، طراحی شده و هواپیمای آزمایشی XF-104 اولین پرواز خود را در سال 1954 به انجام رسانید. این هواپیما، اولین هواپیمایی بود که قادر به پرواز در سرعت بالای دو ماخ یا دو برابر صوت بود و البته رکوردهای فروانی را نیز در همین مورد و البته در ارتفاع بدست آورد. در 18 می سال 1958، یک فروند هواپیمای ستارفایتر مدل ای، رکورد سرعتی معادل 2.259 کیلومتر بر ساعت را به جای گذاشت. در 14 دسامبر 1959، یک جنگنده ستارفایتر مدل سی، رکورد ارتفاعی معادل 31.514 متر را به نام خود در کتاب رکورد های گینس به ثبت رساند. این جنگنده، اولین هواپیمایی بود که همزمان، رکوردهای سرعت، سقف پرواز و سرعت اوج گیری را در دست داشته و از این لحاظ بر هواپیماهای دیگر برتری داشت.

file:///C:/My%20Documents/Global%20Aircraft%20--%20F-104%20Starfighter_files/f-104_2.jpg

این هواپیما، در ماموریتهای ویژه قادر به حمل بمب نیز در زیر بالهای خود است. مانند هواپیمای اف-84 تاندرستریک در گذشته و هواپیمای اف-16 فالکون در حال حاضر، ستارفایتر نیز برای خدمت در نیروی هوایی کشورهای عضو ناتو برگزیده شده و در آن زمان بود که تعداد قریب به 1.700 فروند از این هواپیما، برای صدور به کشورهای دیگر تولید گردید. این هواپیما، در آن زمان به خدمت کشورهایی چون کانادا، آلمان غربی، نروژ، ایتالیا، هلند، بلژیک، دانمارک، یونان، ترکیه، اسپانیا، تایوان و ژاپن در آمد که البته هم اکنون نیز در کشورهایی چون آلمان، ژاپن و ایتالیا به پرواز پنجاه ساله خود ادامه می دهد. در کشور هایی غیر از آمریکا، در هواپیمای ستارفایتر به منظور ایجاد کاکپیت دوم برای تمرینات آموزشی دو نفره تغییراتی داده شده و البته مدل های شناسایی این هواپیمای شکاری نیز توسط کشورهای دیگر عرضه گردید که هرگز مورد استفاده آمریکا قرار نگرفت

مشخصات:

كاربرد: جنگنده
سركت سازنده: لاكهيد مارتين
تعداد خدمه: 1 نفر
نوع موتور:يك عدد جنرال الكتريك مدلJ79-GE-3B با پس سوز و 9600 پوند تراست (هم مدل استفاده شده در فانتوم)
طول: 16.6 متر
عرض:6.6 متر
ارتفاع:4 متر
حداكثر وزن: 6050 كيلو گرم
حداقل وزن:11250 كيلو گرم
حداكثر سرعت:2.2 ماخ
حداكثر ارتفاع پروازي:68800 پا
حداكثر برد:1175 كيلومتر

توضحيحات: به اين پرنده دست كوتاه تابوت مرگ نيز مي گفتن و اين پرنده در زمان خود چندين دكورد را داشت كه مي توان به ركورد سريع ترين سعود را نام برد.

نويسندگان: ارمان(وبلاگ هوانوردي اير) و حامد فقرايي

[N I M A]

جنگنده اف-111، نتیجه تحقیقات گسترده مؤسسات هوافضایی آمریکا چون ناسا و شرکت های مشهور هواپیماسازی بود که سالها بر روی طرح هواپیماهایی با بالهایی متغیر برای سرعت های مختلف پروازی و استفاده از مزیت های هر دو نوع بال، یعنی بال معمولی و پسگرا کار کرده بودند.

این هواپیما، یک جنگنده چند منظوره و یک بمب افکن سبک، چه برای نیروی دریایی چه برای نیرو ی هوایی آمریکا به شمار می رفت که قادر به پرواز در سرعت های مافوق صوت نیز بود. در ابتدای انجام تست ها و آزمایش های اولیه، موتورهای هواپیما به شدت با مشکل وامانده شدن و استال کردن مواجه بودند که دلیل عمده آن، طراحی ناکارآمد ورودی های موتورهای آن بود که سرانجام، پس از یک دوره انجام تحقیقات بر روی انواع ورودی، مشکل موتورهای این هواپیما نیز به خوبی مرتفع شد. هواپیمای اف-111، جنگنده ای با بال های متغیر است، بدین معنی که زاویه بال های آن، در طی شرایط مختلف پروازی، از 16 درجه تا 72 درجه قابل تغییر است.



http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/f-111_1.jpg


از سال ها پیش، محققان دریافته بودند که بال های معمولی بدون عقب گرایی، دارای ویژگی های مناسبی برای پرواز در سرعت های پایین و انجام نشست و برخاست های بی نقص بوده و بال های پس گرا نیز، برای سرعت های زیاد، بی نظیر می باشند. در نتیجه همیشه بال جنگنده ها با ترکیبی از این دو نوع طراحی می شد. تا جایی که تفکر بر این شد که سیستمی طراحی شود که قادر باشد با توجه به شرایط پرواز، به طور خودکار زاویه بال ها را تنظیم کرده و بدین گونه توانایی های فراوانی به جنگنده عطا کند. نتیجه، همان سیستم بال متغیر بود که این سامانه، علاوه بر گران بودن، دارای وزن زیادی نیز هست و این وزن را به کل وزن برخاست هواپیما اعمال می کند که خود یک نقص به شمار می آید.



http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/f-111_2.jpg

اف-۱۱۱ در حال بسته بودن بال ها


در شرایط برخاست که حداکثر نیروی برا لازم است، بال ها تماماً رو به جلو باز شده و بیشترین برا را تولید می نمایند. با افزایش سرعت، بال ها به تدریج بسته شده و برای سرعت های بالا، سازگاری لازم را پیدا می کنند. از مشهور ترین هواپیماهای بال متغیر، می توان به هواپیمای اف-14 تامکت آمریکایی و سوخو-24 فنسر روسی اشاره کرد. طرح قرار گرفتن دو خلبان این هواپیما، به صورت کنار هم، مانند هواپیماهای مسافربری است که بدین گونه، از کپی آلات پروازی برای هر دو خلبان در دو کابین جلوگیری شده و تماس دو خلبان نیز آسان تر خواهد بود. صندلی نجات این هواپیما به صورت کپسولی است و قابلیت باز شدن در هر شرایط سرعت و ارتفاع و حتی زیر آب را نیز دارد. این کپسول که حاوی هر دو خلبان است، پس از به آب افتادن روی آب شناور می ماند.

این هواپیما، حتی بدون استفاده از مخازن سوخت خارجی و تنها با سوخت داخلی خود، دارای برد فوق العاده زیاد به میزان 4.000 کیلومتر است که این میزان، با اضافه کردن مخازن سوخت در بیرون افزایش نیز می یابد. اف-111، قادر به حمل دو بمب اتمی معمولی و تعدادی بمب های عادی دیگر در مقرهایی نیزدیک به بدنه است. حداکثر وزن برخاست این هواپیما که به طرز غیر قابل باوری زیاد می باشد، میزانی معادل 45 تن است. این جنگنده، قادر است به کمک موتورهای پرات اند ویتنی TF-30 که در جنگنده های اف-14 تحویل شده به ایران نیز به کار رفته بود، به سرعت هایی بالغ بر5/2 ماخ و حداکثر ارتفاعی برابر با 18 کیلومتر نیز دست یابد.



http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/f-111_3.jpg

اف-۱۱۱ در حالت باز بودن بال ها


طول این هواپیما 22 متر و طول دو سر بال های آن در حالت کاملاً باز به 19 متر می رسد که این طول، در حالت بال کاملاً بسته به 11 متر کاهش پیدا خواهد کرد که شرایط بسیار مناسبی را برای پارک روی ناو هواپیمابر به وجود می آورد. ناگفته نماند که تنها فروش خارجی این هواپیما به کشور استرالیا بوده است. همچنین این هواپیما در اواخر جنگ ویتنام نیز به طور تقریباً محدودی به خدمت گرفته شد که جزو امن ترین هواپیما ها به شمار آمده و تنها تلفاتی برابر با 6 فروند داشت. این هواپیمای نامی، برای نخستین بار در اکتبر 1967 پرواز کرده و پس از تولید 563 فروند تا بسته شدن خط تولید، در سال 1996 به خیل هواپیماهای بازنشسته و البته افسانه ای آمریکا پیوست.
مشخصات

نوع كاربرد: بمب افكن
شركت سازنده: جنرال دايناميكس
تعداد خدمه: 2 نفر( خلبان و افسر تسليحات)
اخرين قيمت: 75 ميليون دلار
نوع موتور: 2 عدد پرات اند ويتني TF30-P-100 توربوفن با 25100 پوند تراست در هر كدام با پس سوز
طول: 22 متر
عرض: در حالت بالهاي باز 19 متر و در حالت بسته 11.9 متر
ارتفاع: 5.13 متر
حداكثر سرعت: 2.5 ماخ يا 2700 كيلومتر
ارتفاع پروازي: 60000 پا
وزن خالي: 21376 كيلوگرم
بيشترين وزن: 45 تن
برد: با تانكر هاي اضافي سوخت 5700 كيلو متر
وزن تسليحات: 11250 كيلوگرم

نویسنده: ارمان وبلاگ هوانوردی ایر

[N I M A]

طراحی منحصر به فرد این هواپيما توانايي های استثنايی به آن می بخشد. اندازه آن حدود F-15 است و از دو موتور توربوفن F404 جنرال الکتريک بهره می برد و توانايي سوخت گيری هوايی آن را به هواپيمایی با برد نا محدود تبديل کرده است.
در ضمن ‹‹نايت هاوک›› اولين هواپيمای استيلت قابل بهره برداری (operation) جهان است.اين هواپيمای تک نفره به منظور حملات پيشگيرانه و نفوذهای سريع و عميق به نقاط استراتژيک دشمن و نابودی اهدافی که از آنها به شدت محافظت می شود طراحی گرديده است.
مهمات گوناگونی بر روی آن قابل نصب است و دارای سيستم های هدايتی - تهاجمی پيشرفته ای است که باعث دقت در حمله و کاهش کار خلبان می گردد. به طوري كه قادر است بمب هاي هدايت ليزري را در شب با اختلاف فقط 1 متر به هدف بزند.


http://www.aviation-militaire.com/Galerie/Andrews_AFB_98/007_30P.jpg

به طور عمده از المينيوم ساخته شده و پنل های بدنه آن صاف هستند که وظيفه آنها انعکاس دادن امواج راداری در جهتی خلاف فرستنده و منحرف کردن آنهاست که از ديده شدن هواپيما در رادار جلوگيری می کند.کليه سطوح و اجزای اين هواپيما با مواد گوناگونی که امواج راداری را جذب می کنند پوشيده شده است. برای کاهش بيشتر بازتاب امواج راداری لبه های آن را با زوايای خاصی طراحی کرده اند.
در اين هواپيما براي جلوگيري از ديده نشدن (رادار گريزي) زاويه دوم ان كمتر از 90 درجه مي باشد، به طوري كه شكل ان به صورت ‹‹V›› به نظر مي رسد. همچنين باعث افزايش مانور پذيري هواپيما نيز مي شود.
ورودی پره و خروجی باريک موتور اين هواپیما که به (platypus) معروف است از قطعات کوچکی که جاذب گرمايند پوشانده شده است. اين طراحی باعث کاهش شناسايی آن توسط سنسور های حرارتی می شود.
همچنين براي ايجاد نشدن رد سفيد پشت سر هواپيما، موادي را همراه گازهاي خروجي مي فرستند تا مانع ايجاد ان بشود.


http://www.holloman.af.mil/photos/f-117/f-117_06.jpg

اين هواپيما در عمليات طوفان صحرا در عراق و عمليات ناتو در يوگسلاوی مورد استفاده قرار گرفته است.در جريان عملیات طوفان صحرا ۳۶ فروند از اين هواپيما برای حمله به اهداف محافظت شده به کار برده شد و تنها هواپيمايی بود که اجازه حمله به اهداف داخل شهر بغداد به آن داده شد. اين هواپيما به طور عام با دو بمب ۲۰۰۰ پوندی GBU-27 مسلح می شد که برای نابودی نيروگاههای برق دفاع ضدهوايی فرودگاهها و انبارهای مهمات بسيار مناسب بود.
در اين زمان ۳۰۰۰ توپ ضدهوايی و ۶۰ سايت پرتاب موشک های زمين به هوا از شهر بغداد محافظت می کرد.ولی با اين وجود اين هواپيما با انجام ۶۹۰۰ ساعت پرواز بيش از ۲۰۰۰ تن بمب را بروی اهداف تعيين شده پرتاب کرد.

در جنگ يگسلاوی اين هواپیما از پايگاه های خود در ايتاليا و آلمان به پرواز در می آمد. در دو شب اول حمله اين هواپیما به ۹۰ هدف تعيين شده حمله و انها را نابود کرد.در جريان همين حملات بود که اولين فروند از آنها مورد اصابت موشک قرار گرفت و سقوط کرد.
به گفته تعدادي از كارشناسان، اين هواپيما مورد اصابت يك فروند موشك زمين به هواي روسي
(احتمالا از نوع سام-6 فرار گرفته است) كه توسط يك رادار ساخت روسيه رهگيري شده بود نابود شد.

http://www.fas.org/man/dod-101/sys/ac/f-117-nn1.jpg
هواپیمای اف-۱۱۷ سقوط مرده در یوگسلاوی

مشخصات
نوع هواپيما: بمب افكن تهاجمي
تعداد خدمه: 1 نفر
آخرين قيمت: 128 ميليون دلار
نوع و نام موتور: دو تا جنرال الكتريك 404-GE-F1D2 توربوفن با پس سوز با حداكثر رانش 10800lb
ابعاد
طول: 20.3 متر
دهانه بال: 13.3 متر
ارتفاع: 3.8 متر
وزن خالي: 13608 كيلو گرم
حداكثر وزن برخاستن: 23625 كيلو گرم
كارايي
حداكثر سرعت: +1ماخ (هر ماخ معادل 300 متر بر ثانيه است)
حداكثر ارتفاع پروازي: 60000 فوت
حداكثر برد: قابليت سوخت گيري هوايي دارد (نامحدود)
حداقل سرعت برخاستن: 310 كيلومتر بر ساعت
حد اكثر سرعت فرود: 290 كيلومتر بر ساعت
تسليحات
2 MK84 2000-pound
2 GBU-10 Pave way II
2 GBU-12 Pave way II
2 GBU-27 Pave way III
2 BLU 109
2 WCMD
2 Mark 61

اين هواپيما توانايي انداختن هر نوع بمب از لحاظ متعارف و غير متعارف دارد. همچنين داراي سيستم هاي جنگ الكترونيك است.اين هواپيما داراي شعله نما نيز مي باشد كه براي گمراه كردن رادار هاي فروسرخ
است.
اولين هواپيماي رادار گريز نيز مي باشد و جالب است بدانيد كه در ان هيچ انحنايي وجود ندارد

[N I M A]

http://i7.tinypic.com/211tavt.jpg


تبديل يك هواپيماي جنگنده به يك هواپيماي بمب افكن مانند اين است كه ماشين روداستـر road star S2000 شركت هوندا را به ماشين سنگين باربري تبديل كنيد. هواپيماهاي جنگنده كه براي جنگ ها و نزاع هاي هوايي طراحي شده اند اكثراً كوتاه هستند و بسيار سريع، با قدرت مانور بالا در صورتيكه هواپيماهاي بمب افكن به گونه اي طراحي شده اند كه توانايي حمل تسليحات زياد، برد بالا و سقف ارتفاع بالايي دارند.
با تمامي اين مشكلات شركت قديمي لاكهيد مارتين (Lockheed Martin) كه يكي از درخشان ترين شركت هاي هواپيما سازي دنيا است اين بار تصميم به ساخت يك هواپيماي دوزيست كرده است.
يك جنگنده - بمب افكن كه تمامي پايه هاي طراحي از روي هواپيماي جنگنده F-22 كه يك جنگنده تمام عيار است صورت گرفته است. اين بار با تغيير نامي كوچك با هواپيماي بسيار پيشرفته اي روبه رو هستيم به نام FB-22 كه علامت F نشانه جنگنده (Fighter) و B نشانه بمب افكن (Bomber) بودن آن است. قرار است تمامي تست هاي پروازهاي FB-22 در پايگاه ادواردز در ايالت كاليفرنيا انجام گيرد. تاكيد بر ساخت FB-22 را در واقع مي توان از سانحه ۱۱ سپتامبر به بعد دانست. تا قبل از حمله آمريكا به افغانستان نيروي هوايي آمريكا برآورد كرده بود كه با وجود بهينه سازي بمب افكن هاي B-2 وB B1-B-52 ديگر آمريكا تا سال ۲۰۳۰ ميلادي احتياجي به ساخت هواپيماي بمب افكن ندارد.
در سال ۱۹۹۱ بمب افكن هاي B-52 بسيار عالي عمل كردند و هر كدام توانايي حمل ۳۰۰۰۰ پوند تسليحات را داشتند ولي دو مشكل بزرگ وجود داشت. سرعتشان پايين بود و رادار گريز (Stealth) نبودند. در عمليات مقابل طالبان و گروه القاعده نيروي هوايي آمريكا به اين نتيجه رسيد كه كمبودي در يگان بمب افكن هايش دارد. در جنگ خليج اكثر بمب افكن ها از نزديكي محدوده كشورهايي چون عربستان به پرواز در مي آمدند. اما اين بار بمب افكن هاي B-1 وB-52 از پايگاه هوايي ديگوگارسيا (Diego Garcia) در انگلستان به پرواز در آمدند و تا افغانستان بدون سوختگيري رفتند و اين امر «پيمودن مسافت زياد» باعث مي شود كارايي كه هواپيماها مي توانند در چندين ماموريت كوتاه برد داشته باشند را تنها در يك ماموريت بلندبرد صرف كنند.


http://i7.tinypic.com/211tbba.jpg


افسران آمريكايي در پي تفكراتي كه براي خاورميانه دارند احساس كردند كه اگر اين فشارها بر خاورميانه بيشتر شود، چنين بمب افكن هايي نمي توانند تمامي نيازهاي نيروي هوايي را ارضا كنند زيرا B-52ها ديگر ۴۰ ساله شده اند و مابقي بمب افكن ها نيز «به جز B-2» استطاعت انجام تمامي اين ماموريت ها را ندارند. پس سال ۲۰۰۳ را سالي براي قدرت و زندگي تازه دادن به هواپيماهاي بمب افكن دانسته اند.
اين طرح جديد با نام FB-22، بمب افكني است كه از خانواده
F-22 محسوب مي شود و از نظر اندازه ابعاد بزرگي چون B-2 و B-22 ندارد. ميان اندازه است و مي تواند سريعتر و بالاتر از هر بمب افكن ديگري پرواز كند با سقف پرواز ۶۰۰۰۰ پا و سرعت ۱۲۰۰ مايل در ساعت.يكي از مهمترين مسايل در
FB-22 استفاده از تمامي تجهيزات مدرن است تا قدرت حمل همه نوع بمب و موشك را داشته باشد. به عنوان مثال جديدترين بمب هاي آمريكا به نام بمب هاي كم ضخامت (Small Diameter Bomb) كه توسط ماهواره ها هدايت مي شوند و به كمك سيستم موقعيت ياب جهاني (GPS) هدف خود را پيدا مي كنند. FB-22 مي تواند در يك پرواز ۲۴ عدد از اين نوع بمب ها را با خود حمل كند كه آمار بسيار جالبي است و مي تواند جايگزيني عالي براي بمب افكن هاي قديمي باشد.
يكي از مهمترين مسايلي كه در ساخت F-22 پيش گرفته شده بود ساخت آن با هزينه كم بود. چنين ايده اي در ساخت FB-22 نيز ديده مي شود و قرار است نيروي هوايي آمريكا يكي از ارزان ترين و باارزش ترين بمب افكن ها را به جهانيان معرفي كند. رييس نيروي هوايي آمريكا آقاي جان پي جامپر (John P.Jumper) نسبت به طرحي كه قبلاً ارائه شده بود و مبني بر قرار دادن بمب هاي مدرن در خود
F-22علاقه مندي نشان داده بود و مي گفت براي نفوذ به خط هاي دفاعي دشمن احتياج به سرعتي حدود ۵/۱ يا ۷/۱ ماخ است كه F-22 توانايي اش را دارد، او مي گويد F-22 جنگنده اي است كه دست هيچ موشكي به آن نمي رسد.
از همان زمان مباحثه هايي بر سر تغيير شكل F-22 از يك جنگنده به بمب افكن آغاز شد. در مورد تغيير طراحي F-22 رييس امنيت نيروي هوايي، آقاي جيمز راش(Jemes Roche) بسيار تاكيد مي كرد ولي از طرف ديگر جامپر علاقه اي نشان نمي داد. ادله اي براي اين طرح وجود داشت. اول اينكه تعداد بسيار كمي بمب هاي كم ضخامت در F-22 جا مي گرفت، دوم اينكه F-22 برد نسبتاً كمي داشت با وجود اينكه قابل سوختگيري در آسمان بود و اين امر راش را آزرده مي كرد. زيرا بايد همواره يك هواپيماي سوخت رسان، F-22 را پشتيباني كند و سرانجام راش موفق به گرفتن راي اكثريت آرا شد و قرار شد طرحي جديد برپايه F-22بسازند.


http://i7.tinypic.com/211tbiv.jpg


اين امر به شركت لاكهيد مارتين سپرده شد كه بسياري از مسايل طراحي هنوز به صورت محرمانه در آنجا نگهداري مي شود و ما اطلاعات دقيقي درباره آن در دست نداريم با وجود اين هم اكنون تمامي طراحي ها به پايان رسيده و قرار است چندين نمونه آزمايشي از FB-22 ساخته شود.
اطـلاعات كمـي كه در دست است مبني بر تغييرات درF-22 حاكي از آن است كه بال هـاي FB-22 دلتاشكل است و هيچ بالچه عقب (دم=Tail) ندارد. بال هايش بزرگتر از F-22 است تا برد بيشتري داشته باشد زيرا بال ها يكي از مهمترين منابع ذخيره سوخت هستند و هرچه بزرگتر باشند، سوخت بيشتري در آنها جا مي گيرد. به گونه اي بر سوخت FB-22 تاكيد شده است كه ۸۰ درصد توانايي حمل سوخت بيشتري نسبت به F-22 دارد. از طرف ديگر بدنه FB-22 ۱۰ فوت طويل تر از F-22 است تا بتوان فضايي مناسب را براي قرار گرفتن بمب ها در نظر گرفت.
چنين فضايي مي تواند جاي ۲۴ بمب كم ضخامت را فراهم آورد. در مورد موتورهايش هنوز اطلاعات دقيقي نداريم اما احتمالاً قراراست به جــاي دو موتور توربوفن مدل F119شركت پرت و ويتني (Partt and Whitney) ، FB-22به موتورهاي با مدل F135 تجهيز شود. F135ها موتورهايي هستند كه در هواپيماي مدرن F-35 به كار گرفته شده اند. نامزد ديگر در موتورها، موتور F-136 شركت جنرال الكتريك است. F-136 ها قدرتمندتر و بازدهي بالايي دارند و از همه مهمتر ارزان تر از انواع ديگر موتورها هستند.
مدير پروژه FB-22 آقاي باب ريردن (Bob Rearden) مي گويد با اين موتورها ( F-136) مي توان ۲۰۰۰ مايل به برد FB-22 بيفزاييم. سقف پرواز FB-22 ، ۶۰۰۰۰ پا است كه در اين صورت مي تواند ۲ مايل بالاتر از بسياري از محدوده موشك هاي زمين به هوا قرار بگيرد. از مسايل مهم در FB-22وجود رادارهاي بسيار پيشرفته است كه مي تواند از فاصله ۱۰۰ مايلي تمامي اهداف را به خوبي تشخيص دهد و با وجود سامانه اي به نام ALR-94 كه در دماغه اش قرار دارد، حساسيت رادارها چندين برابر شده است.
نظير چنين كاري (طراحي يك بمب افكن از يك جنگنده) در سال ۱۹۸۲ ميلادي بر روي جنگنده F-16 انجام شد كه پروژه اي با مديريت هري هيلاكر (Harry Hillaker) بود براي ساخت يك بمب افكن از روي F-16 با نام F-16xl. بعد از به وجود آمدن پروژه ساخت جنگنده پيشرفته تاكتيكي كه حاصل آن هواپيماي F-22 بود ديگرF-16xl از يادها محو شد و هرگز ساخته نشد.

http://www.daneshju.ir/forum/images/statusicon/wol_error.gifاین عکس کوچک شده است برای مشاهده ی سایز اصلی کلیک کنیدhttp://i7.tinypic.com/211tbtf.gif


اما اين بار قضيه متفاوت است. FB-22 هم يك نياز است هم يك هواپيماي بسيار پيشرفته و با وجود جنگنده ها و بمب افكن هاي رادار گريز و پيشرفته چون F-35 و B-2شركت لاكهيد مارتين هنوز بر ساخت FB-22 پافشاري مي كند.
بمب هاي كم ضخامت كه هم اكنون در نيروي هوايي آمريكا مورد استفاده قرار مي گيرد، تقريباً نصف كوچكترين بمب هاي ماقبل است.
در ارزيابي كه توسط شركت بوئينگ (Boeing) با كمك نيروي هوايي انجام شد، بمب هاي كم ضخامت (Small Diameter) توانستند ۸۵ درصد از اهداف را در آزمايشات منهدم سازند. قدرت انهدام اين بمب ها برابر بمب ۱۰۰۰ پوندي GBU-32 است كه نسبت به وزنش يك پديده محسوب مي شود.
براي ساخت بمب هاي كم ضخامت رقابت سختي ميان بوئينگ و لاكهيد مارتين وجود دارد و قرار است نيروي هوايي آمريكا تا آخر سال ۲۰۰۳ برنده اين رقابت را مشخص سازد.
اولين هواپيمايي كه بمب هاي كم ضخامت را حمل خواهد كرد، جنگنده F-15E خواهد بود و بعد از آن F-22 . شايد تا آن زمان
FB-22 نيز ساخته شود و بتوان آن را هم به بمب هاي كم ضخامت تجهيز كرد. با وجود اينكه طبق قرارداد شركت لاكهيد بايد تا سال ۲۰۱۳ تمامي F-22 ها را به نيروي هوايي تحويل بدهد در كنارش اميدوار است كه طرح FB-22 نيز به او واگذار شود.با وجود ارزيابي هاي مختلف و صرفه جويي هايي كه در ساخت
FB-22 شده است، قيمت تخميني آن هر فروند ۱۰۰ ميليون دلار برآورد شده است.
پنتاگون هنوز در حال ارزيابي طرح FB-22 است ولي از طرفي ديگر راش موكداً مي گويد با وجود نياز به يك بمب افكن سريع و بلندپرواز ما طرح FB-22 را با جديت تمام دنبال خواهيم كرد. در هر صورت
FB-22هنوز يك هواپيماي مفهومي (Concept) است و طرح هايش همه بر روي كاغذ است و بايد منتظر باشيم تا اولين نمونه آزمايشي آن ساخته شود و نتايج آن مشخص شود.

با این وجود در سالهای گذشته این طرح با چالشهای فرواوانی روبرو گشته این طرح با مخالفت شدید سنا مواجه شد چرا که سناتور ها معتقدند نیروی هوایی با وجود رپتور دیگر نیازی به جنگنده ی پرخرجتر ندارد این دحالیست که نیروی هوایی همچنان تشنه ی بدست آوردن این دوقولیه افسانه ایست

منبع:باکمی تغییر همشهری

[N I M A]

اول در مورد نام اين جنگنده بايد بدانيد رپتور نام دايناسور درنده و كوچكي به ارتفع 2.5 متر است كه در نوع خود هولناك ترين درنده ي زمان خود بوده بسيار بدتر از تيرانوزاروس-ركس چون باتاكتيك و دسته جمعي حمله مي كرده و هر موجودي با هر اندازه اي را از پادر مي آورده(تا 20-30 برابر خود را) نه اشتباه نكنيد از بحث خارج نشدم اين مقدمه را گفتم تا بدانيد اسمي كه به اين هواپيما داده شده بسيار به آن مي آيد
اين جنگنده به دنبال در خواست نيروي هوايي آمريكا براي جنگنده اي برتري هوايي و ضد رادار شكل گرفت البته بعد ها نقش ضربتي هم براي آن در نظر گرفته شد(به همين دليل يك A به F.22 اضافه شد و شد F/A.22 )(در مورد علاعمي همچون A وF وBو... بعدا توضيح مي دهم) جنگنده ي F/A.22 را بايد به حق برترين جنگنده ي نبرد هوايي دانست كه به خدمت وارد شده(اولين اسكادران آن پارسال تشكيل شد و سال آينده اولين ماموريت برون مرزي خود را انجام مي دهد) اما مشخصات F/A.22 تنها جنگنده اي است كه مي تواند جنگنده هاي دشمن را بر فراز سيستم دفاعي آنها بدون آن كه شناسايي گردد هدف قرار دهد به طور مثال اين دو فروند از اين جنگنده قادرند با بيش از 5 فروند Mig.29 در گير شود و بدون تلفات همه ي آ، ها را بزند جنگنده هاي دشمن تنها زماني متوجه F/A.22 مي شوند كه موشك به سمت آن ها مي آيد بازتاب راداري F/A.22 دز صورتي كه در رادار ديده شود بسيار نا چيز است در حدود يك توپ بيسبال و اين F/A.22 را تغريبا نا مرئي مي كند F/A.22 از موتور هايF.119-pw-100 استفاده مي كند كه مجهز به تغيير دهنده يه دو طرفه بردار رانش است و به F/A.22 قابليت مانور پذيري زيادي مي دهد در ضمن F/A.22 قابليت سوپر كروز بودن مي دهد و F/A.22 مي تواند بدون پسسوز از روي باند بلند شود و به 1.1 ماخ برسد البته سرعت اين جنگنده در حدود 2ماخ است ديگر برتري اين جنگنده رادار آن است كه در واقع قويترين رادار رهگيري هوايي است رادار APG-77 تكنولوژي خاص وبسيار پيچيده اس دارد اين رادار از يك قابليت ويژه ي غير فعال براي هششدار هزور تهديد بر خوردار است سيستم هاي ECCM آن هنوز كه هنوز است كاملا مهرمانه باقي مانده اما گفته مي شود هيچ راداري بيش از 1 ثانيه روي آن قفل كند و پردازشگر كامپيوتر آن اتوماتيك قفل ليزري را رمز گشايي و باز مي كن (در كمتر از يك ثانيه) بنابر اين قفل كردن يك موشك راداري فعال بر روي آن تقريبا غير ممكن است موشك هاي راداري نيمه فعال هم در شرايط سيستم هاي ECM و ECCM شانس كمي دارند كه F/A.22 را هدف قرار دهند اگرهم از موشك هاي ضد تشعشو استفاده گردد خلبان F/A.22 مي تواند تمام انتشار راديويي هواپيما را يكباره خاموش كند رادار آن به شكلي است كه احتمل رد گيري پالسهايش توسط دشمن را بسيار كم مي كندجنگنده ي F/A.22 از جايگاهاي دروني جنگ افزار بهره مي برد كه به پنهانكار بودن آن كمك شاياني مي كند (دو جايگاه در طرفين و سه جايگاه در زير بدنه ) البته به اين تعداد بايد 11 جايگاه خارجي در ماموريت هايي كه پنهانكاري مهم نيست نيز اضافه كرد
سيتم جنگ افزاري آن را بايد بسيار گسترده دانست اما مهمترين ها براي اين هواپيما سعي شد موشك هاي نيمه فعال (به معني ساكت راداري) ساخته وتكميل شد نوع x موشك سايدوايندر براي نبردهاي داگ فايت(اين موشك داراي ميدان ديدي بين60+و60- برخوردار است و نوع c موشك امرام( يا همانAIM.120) كه به يك جستجو گر چند طيفي كه امكان كشف و ردگيري بهتر رادارها موشكهاي كروز و جنگنده هاي دشمن را دارد
در پايان تركيب منسب پنهانكاري و جنگ افزار نتيجه را داد به اين مفهوم كه براي F/A.22 اصل پنهانكاري ديكته كرد كه جنگ افزارها بايد داخل بدنه حمل شود واين به معني جنگ افزار كمتر است پس به اين ترتيب بايد بتواند حريف را ببيند پيش از آن كه ديده شود آنگاه دشمن را پيش از ان كه فرصت شليك پيدا كند هدف قرار دهد و به دنبال هدف بعدي بگردد همچون گرگي گرسنه كه در پي خون است در نهايت هر نيرويي كه با اين جنگنده مواجه باشد دردسر بزرگي خواهد داشت

http://img10.picsplace.to/2/f22.jpg (http://picsplace.to/)

مشخصات:
موتور: دو دستگاه Pratt & Whitney F119-100 afterburning turbofans با رانش 310 kN

بيشينه سرعت: 2,180 km/h

ابعاد:
Length 62.08 ft (18.92 m)
Wingspan 44.50 ft (13.56 m)
Height 16.42 ft (5.00 m)

سلاح: يك توپ 20-mm M61A2
AIM-9M Sidewinder, AIM-120A/C AMRAAM و AIM-9X Sidewinder planned و AGM-158 JASSM و .............

[N I M A]

گربه وحشي
http://img9.picsplace.to/img9/9/f14turnseenabove.jpg (http://picsplace.to/)

حتما خيلي از شما اين هواپيما را مي شناسيد يا اسم آن را شنيده ايد اما مطمئن باشيد مطالبي كه خواهيد خواند تكراري نخواهند بود من تمام سعي خود را كردم تا اين مقاله تا جايي كه حجم آن اجازه مي دهد كامل باشد(فقط لطفا بدنبال آن بحثي راه نيندازيد) قبلا از تمام دوستان ممنونم
دهه ي 1950 (آغاز جنگ سرد) را بايد پر آشوب ترين دهه ي قرن بيستم دانست حتي بدتر از جنگ هاي جهاني چون همه نگران براه افتادن بزرگترين جنگ قرن توسط سلاح هاي هسته اي بودند هردو بلوك در آمادگي صد در صد براي جنگ بسر مي بردند وتحركات هم را در كوچكترين حالات زير نظر داشتند همزمان با شدت گرفتن جنگ سرد نيروي دريايي آمريكا نياز به يك جنگنده ي دفاع هوايي براي دفاع از ناوگروهان ها در برابر بمب افكن هاي شوروي را اعلام نمود بدنبال اين اعلام نياز ابتدا پروژه ي F6D-1 كه در سال 1960 كنار گذاشته شد سپس قرار شد بر اساس بمب افكن F.111 نمونه اي تكميل گردد كه F.111 B نام داشت البته بعدا مشخص شد بيشينه وزن برخواستن اين هواپيما بيش از حد تحمل ناوها است سپس با تلاش هاي تام اف كانل اين پروژه لغو شد ونهايتا طرح شركت گرومن به نام F.14 توانست انتخاب شود
قبل از هر چيز بد نيست بدانيد دليل انتخاب اسم تامكت براي F.14 اين است كه به خواطر تلاش هاي تام اف كانل اين هواپيما به نام او گربه تام نام گرفت. F.14 داراي خوصوصيات منحصر بفردي بود اين هواپيما داراي بال متحرك بود كه به خلبان اين امكان را مي داد كه در هر سرعتي بالها را با نياز آن سرعت تتبيغ دهد چون بالهايي كه براي سرعتهاي بالا طراحي شده در سرعتهاي پايين كارايي ندارد وبالهايي كه براي سرعتهاي پايين طراحي شده در سرعتهاي بالا كارايي ندارد
سامانه راداري آن يكي از پيچيده ترين سامانه ها در زمان خود وحتي حال بشمار ميرود سامانه راداري awg-9 كه توسط خلبان عقب هواپيما(افسر RIO) كنترل مي شود مي تواند همزمان 24 هدف را رهگيري كرده و شش هدف را بطور همزمان قفل كند و با موشك هاي aim-54 يا aim120 هدف قرار دهداين هواپيما مي تواند تاپهناي 287 كيلومتر را بارادار خود پوشش دهد و اهداف را با aim.54 (فونيكس) از فاصله بيشينه ي 200 كيلومتري بزند(اين موشك قوي ترين موشك دور برد جهان بوده و هست ولي بدليل بزرگ بودن آن و پنهانكار شدن هواپيماهاي امروزي روي هيچ هواپيماي ديگري نصب نشد) جالب است بدانيد يك ردگيري كامل براي اين هواپيما تنها 13 ثانيه طول مي كشد بطور كلي F.14 دز سه مدل توليد شد كه نوع B آن بمكت نام گرفت كه جنگنده اي تهاجمي بود نوع C هيچگاه توليد نشد اما نوع D به عنوان يك جنگنده ي ضربتي و رهگيري هوايي تكميل شد و جنگنده اي مدرن بحساب مي آيد در F.14D رادار با مدل apg-71 كه برداشت شده از رادار قبلي بود تعويض شد رادار جديد يك قابليت منحصر بفرد داشت مي توانست اهداف را با بردي دو برابر رهگيري كند يعني بيش از 400 كيلومتر رهگيري كند بد نيست بدانيد تا بهال هيچ يك از هواپيما هاي تحت اسكورت F.14 آسيب نديده و سالم به مقصد رسيده اند در مورد موتور آن نمونه هاي اوليه از موتور TF-30 استفاده مي كردند كه بعدا با موتور F-110 جايگزين شد مدل هاي اوليه اين هواپيما با f/a-18 جايگزين شده ولي مدل D همچنان در خدمت نيروي دريايي آمريكاست
اما توضيح كوتاهي در مورد انواع در خدمت ايران اين هواپيما اولين بار در ديداري كه شاه از آمريكا كرد در فرودگاه ادوارز براي او پرواز نمايشي انجام داد كه شاه را به اين هواپيما علاقه مند كرد و از طرف ديگر پرواز جنگنده هاي MIG.25 شوروي برفراز ايران باعث شد ايران سفارش F.14 را با درخاست اوليه 80 فروند بدهد(جالب است بدانيد عربستان بدنبال درخواست ايران درخواست كرد به جاي جنگنده هاي برتري هوايي F.15 جنگنده هاي دفاع هوايي F.14 تحويل بگيرد كه آمريكاييها گفتند اين هواپيما هنوز براي اعراب زيادي پيچيده است و زياد است اين مطلب به نقل از سايت ديگري بود و شخصا آن را نقل نكردم)
تا انقلاب 79 فروند از هواپيما ها تحويل شد كه پس از انقلاب آخرين فروند هيچگاه تحويل نگرديد اين جنگنده با وجود تحريم ها در طول جنگ دوبار اسكادران هاي ميراژ و بخصوص جنگنده هاي mig.25 را زمينگير كرد و عراق را مجبور به خارج كردن موقت آنها از ميدان نبرد نمود جنگنده هاي F.14 در داخل با تلاش متخصصان داخلي تعمير و نگهداري مي شود و قطعات آن تا حد امكان تعمير و ساخته مي شود كه بسيار ارزشمند است(در مورد شايعاتي كه در مورد قاچاق قطعه از آمريكا وجود دارد بدلايلي بعيد است كه كامل باشد چون نياز ايران بيش از اين مقدار است ) از نظر جنگ اين جنگنده در ايران براي حملات زميني بهينه سازي شده بهر حال اين جنگنده تا آينده اي قابل تصور همچنان در آسمانها پرواز خواهد كرد جنگنده اي زيبا كه ما ايرانيان از آن خاطرات خوبي داريم(ياد تمام شهيدان و جان بركفان نيروي هوايي در هشت سال دفاع مقدس زنده و جاويد باد)

http://img7.picsplace.to/img7/13/f_001.jpg (http://picsplace.to/)
مشخصات:
ابعاد:
Length 62.67 ft (19.10 m)
Height 16.00 ft (4.88 m)

موتور: دو دستگاه F110-400 با رانش 240.93 kN

بيشينه سرعت: 2.37 ماخ

سلاح: يك توپ 20 ميليمتري والكان بهمراه AIM-7 Sparrow, AIM-9 Sidewinder, AIM-54 Phoenix AGM-88 HARM, AGM-84 ,
AIM-120,و...........................

[N I M A]

مدلهای مختلف اف 16 و تفاوتهای آنها
http://www.globalaircraft.org/photos/planephotos/f-16_18.jpg

مدل اولیه اف 16 مجهز به رادار پالس دوپلر AN/APG-66 و موتور توربو فن پرات اند ویتنی F100-PW-200 بود . نیروی هوایی آمریکا تا ماه مارس 1985 تعداد 674 فروند F-16A و تعداد 121 فروند F-16B را در اختیار گرفته بود .



بلاک 1

تفاوت بین هواپیماهای بلاک 1 و 5 و 10 بسیار ناچیز بود . اکثر F-16A های نیروی هوایی آمریکا بعدها به این 3 مدل ارتقا یافتند . 94 فروند به بلاک 1 – 197 فروند بلاک 5 و 312 فروند به بلاک 10 ارتقا پیدا کردند. در بلاک 1 که یکی از نمونه های اولیه اف 16 بود دماغه مخروطی شکل هواپیما به رنگ سیاه بود .



بلاک 5

چندی بعد مشخص شد که رنگ سیاه دماغه مخروطی هواپیما باعث شناسایی راحت آن از فواصل دور می شود از این رو رنگ دماغه به خاکستری کم رنگ تغییر کرد . همچنین مشاهده شده بود که آب باران در نقاط خاصی از بدنه انباشته می شد که برای رفع این مشکل سوراخهایی در بدنه هواپیما ایجاد شد .



بلاک 10

در اواخر دهه 1970 کشورهای صادر کننده تیتانیوم صادرات این فلز گرانبها را به طرز چشم گیری کاهش دادند از این رو در این مدل از اف 16 به جای تیتانیوم از آلومینیوم استفاده شد .



بلاک 15

یکی از مهمترین تغییرات در این مدل اضافه کردن دو جایگاه حمل تسلیحات و ارتقا رادار AN/APG-66 بود . برای اینکه وزن اضافی ناشی از اضافه شدن 2 جایگاه تسلیحات برای هواپیما مشکل ایجاد نکند سکانهای افقی اف 16 به میزان 30 درصد بزرگتر شدند . همچنین مدلی از رادیوی UHF با نام Have Quick II نیز به آن اضافه شد . این مدل با 983 فروند بیشترین تعداد تولید را داشته است. آخرین فروند تولیدی از این مدل در سال 1996 تحویل تایلند شد.



بلاک 15 OCU

از سال 1986 برنامه ای برای ارتقاء اف 16 های بلاک 15 با نام OCU آغاز شد

تغییراتی که در این طرح بر روی اف 16 بلاک 15مدل اعمال شد عبارت بود از :

ارتقا موتور توربو فن F100-PW-200 به F100-PW-220

اضافه کردن توانایی شلیک AGM-65 ماوریک – AIM-120 آمرام و AGM-119 بود . در سیستم اخلالگر نیز بهبودهایی بوجود آمد و تغییراتی نیز در کاکپیت اعمال شد . حداکثر وزن برخاست هواپیما هم به 37000 پوند ( تقریبا 17000 کیلوگرم ) افزایش یافت . 214 فروند اف 16 بلاک 15 و 10 فروند اف 16 بلاک 10 شامل این طرح شدند .



بلاک 20

هواپیماهای این دسته شامل 150 فروند اف 16 بلاک 15 OCU بود که به منظور فروش به تایوان آماده شده بودند . این مدل دارای بیشتر خصوصیات و قابلیت های F-16 C/D نیز بود . من جمله قابلیت شلیک AGM-45 Shrike و AGM-84 Harpoon و AGM-88 HARM و حمل و به کار گیری کیت LANTIRN به این مدل اضافه شده بود . کامپیوتر مرکزی این مدل نسبت به مدلهای قبلی بسیار پیشرفته تر بود بطوری که در مقایسه با کامپیوتر بکار رفته در مدل بلاک 15 OCU می توانست اطلاعات را 740 بار سریعتر پردازش کند همچنین قابلیت ذخیره اطلاعات آن 180 بار سریعتر از نمونه قبلی بود .



F-16 C/D

بلاک 25

اولین نمونه بلاک 25 با نام F-16C در جوین 1984 اولین پرواز خود را انجام داد و بلافاصله در ماه سپتامبر همان سال بطور رسمی وارد خدمت شد .رادار جنگنده به AN/APG-68 تغییر یافته بود . رادار جدید قابلیت حمله های شبانه با دقت بالا را به جنگده می داد . موتور هواپیما نیز به موتور توربو فن پرات اند ویتنی F100-PW-220E تغییر یافته بود . نیروی هوایی آمریکا با 209 فروند از این مدل تنها کاربر آن می باشد .



بلاک 30-32

از این زمان به بعد امکان استفاده از دو نوع موتور متفاوت در هواپیما فراهم شد . مدلهایی که شماره بلاک آنها با عدد 0 تمام می شد از موتور های شرکت General Electric و مدلهایی که شماره بلاک آنها با عدد 2 تمام می شد از موتورهای شرکت Pratt & Whitney استفاده می کردند . اولین اف 16 بلاک 30 مجهز به موتور ساخت شرکت جنرال الکتریم در 1987 وارد خدمت شد . پیش از این در تمام اف 16 ها از موتورهای شرکت پرات اند ویتنی استفاده می شد . قابلیتهای اضافه شده به این مدل توانایی حمل و شلیک AGM-45 Shrike و AGM-88 HARM بود . اف 16 های بلاک 30 دارای ورودی هوای بزرگتری نسبت به مدلهای قبلی بودند . 733 فروند از این دو مدل تولید و به 6 کشور جهان صادر شد .



بلاک 40-42 (F-16 CG/DG)

این مدل در 1988 وارد خدمت شد . این مدل قابلیت عملیات در همه شرایط آب و هوایی و عملیات در شب را دارا بود . تغییراتی نیز در جایگاههای زیر بدنه برای ایجاد توانایی حمل و به کارگیری سیستم LANTIRN انجام شد . بهبودهایی در رادار صورت گرفت و یک دریافت کننده GPS نیز به مجموع تجهیزات هواپیما اضافه شده بود . از سال 2002 هواپیماهای این مدل قابلیت حمل و بکارگیری مهمات هوشمندی نظیر JDAM - JSOW - WCMD و EGBU-27 را پیدا کردند . از این مدل نیز 615 فروند به 5 کشور جهان صادر شد .



بلاک 50-52 (F-16 CJ/DJ)

این مدل در سال 1991 عملیاتی شد . این مدل با سیستمهای بهبود یافته GPS و INS مجهز شده بود . این مدل هم توانایی حمل تسلیحاتی چون AGM-84 Harpoon – JDAM – JSOW و WCMD را دارا بود .

اف 16 بلاک 50 با موتور F110-GE-129 ساخت جنرال الکتریک و اف 16 بلاک 52 با موتور F100-PW-229 ساخت پرات اند ویتنی تولید شده بود .



بلاک 50-52 Plus (F-16U)

این نمونه به سفارش نیروی هوایی لهستان ساخته شده و دارای قابلیت های جدیدی همچون مخازن سوخت تطبیقی و سیستم ALE-50 Towed Decoy System می باشد . نیروی هوایی یونان نیز این مدل را به همراه مخازن سوخت تطبیقی سفارش داده است . از این مدل به عنوان پدر و پایه گذار اف 16 بلاک 60 یاد می شود .



F-16I

این مدل همان اف 16 بلاک 50-52 می باشد که به سفارش نیروی هوایی اسراییل طراحی و تولید شده است با این تفاوت که در طراحی آن از اویونیک ساخت شرکتهای اسراییلی استفاده شده است. مخازن سوخت تطبیقی این مدل نیز ساخت اسراییل می باشد .



F-16 CCIP

این مدل به دنبال اجرای طرح CCIP که هدف آن استاندارد کردن تمام اف 16 های بلاک 40-42-50-52 بود بوجود آمد . یکی از موارد این طرح ارتقا تلاش برای اضافه کردن قابلیت دیتا لینک با سایر هواپیماهای متحد در صحنه نبرد بود .



F-16 E/F

بلاک 60

این مدل بر اساس F-16 C/D و F-16 U ساخته شده و از ویژگی های آن می توان مخازن سوخت تطبیقی و رادار تقویت شده را نام برد . این مدل فقط به امارات متحده عربی صادر شده است . موتور جنرال الکتریک F110-132 و رادار AN/APG-80 در ساخت این مدل به کار رفته است . این مدل قابلیت حمل تمام سلاحهایی که اف 16 بلاک 50-52 حمل می کند را دارا می باشد. مخازن سوخت تطبیقی قابلیت حمل 2045 لیتر سوخت را با خود دارند که این نه تنها باعث افزایش برد عملیاتی جنگنده می شود بلکه باعث آزاد سازی جایگاههای زیر بدنه برای حمل سلاح و مهمات و در نتیجه افزایش کارایی جنگنده می شود .





سایر نمونه ها



F-16/79

نمونه صادراتی F-16 A مجهز به موتور قدیمی توربوجت J79 . تولید این مدل به دلیل سیاست خاص جیمی کارتر رییس جمهور وقت آمریکا مبنی بر فروش جنگ افزارهای ضعیف شده به سایر کشورها بود . نمونه های زیادی از این مدل تولید شد ولی پس از تغییر کادر ریاست جمهوری و به قدرت رسیدن رونالد ریگان این سیاست تغییر کرد و در نتیجه هیچ کدام بفروش نرفت .



F-16/101

نمونه تولید شده F-16A به منظور نصب موتور F-101 جنرال الکتریک بر روی آن . این موتور مناسب اف 16 تشخیص داده نشد از این رو جنرال الکتریک موتور جدیدی با نام F-110 را طراحی و تولید کرد .



F-16ADF

نمونه ارتقا یافته اف 16 بلاک 15 برای دفاع ملی هوایی آمریکا . این طرح در 1989 آغاز شد و شامل 270 فروند اف 16 گردید . این مدل تنها مدل در اختیار نیروهای آمریکایی بود که قابلیت حمل و شلیک موشک میانبرد هوا به هوای AIM-7 sparrow را دارا بود . از سال 1994 فرایند جایگزینی ایم مدل با F-16C آغاز شد و تا سال 2005 تنها دفاع هوایی ایالت داکوتای شمالی از این مدل استفاده می کرد.



F-2 A/B (FS-X)

نمونه ساخته شده اف 16 در ژاپن توسط شرکت میتسوبیشی و با همکاری شرکت لاکهید مارتین . این نمونه کمی بزرگتر از سایر مدلها می باشد و از اویونیک ژاپنی بهره می برد.



F-16 XL

نمونه بال دلتا اف 16 ساخته شده به سفارش ناسا برای تحقیقات هوانوردی



RF-16C / F-16R

نمونه ویژه برای انجام عملیات های شناسایی



F-16 MLU

نمونه ارتقا یافته F-16A/B به بلاک 20 برای نیروی هوایی کشورهای هلند – نروژ – بلژیک – دانمارک و پرتغال



F-16 N

30 فروند اف 16 بلاک 30 تحویل داده شده به نیروی دریایی آمریکا به منظور استفاده در جهت شبیه سازی هواپیمای متخاصم (aggressor)



TF-16 N

4 فروند اف 16 دو سرنشینه تحویل شده به نیروی دریایی آمریکا به منظور استفاده در جهت شبیه سازی هواپیمای متخاصم



KF-16

235 فروند اف 16 تولید شده توسط صنایع هوافضای کره جنوبی تحت لیسانس شرکت لاکهید مارتین . 12 فروند بر پایه بلاک 32 و بقیه بر پایه بلاک 50-52 می باشند .



منبع : http://co-pilot.blogfa.com/post-18.aspx

[pooriarezai7]

پيدايش هواپيماي موفق شكاري - رهگير معروف F-16، واكنشي بود به نقائص و مشكلات بروز كرده در جنگنده‏هاي شركت كننده در جنگ ويتنام.

به دنبال موفقيت هواپيماي كوچك، چابك و بسيار مانورپذير F-86 Saber در جريان جنگ كره، جنگنده‏هاي ساخت ايالات متحده به شكلي تغيير يافتند تا داراي حداكثر سرعت، ارتفاع، قدرت رادار، مانورپذيري، ديد خلبان و ساير مواردي باشند كه مورد نياز نبردهاي «فاصلهء نزديك» است. اين تمايلات ويژه، در ساخت جنگندهء F-4 فانتوم توسط كارخانهء معظم مك‏دانل‏داگلاس به حد اعلا رعايت شد، به طوري كه موفقيت در طراحي بي‏نقص و بي‏نظير آن، اين جنگنده را، هم نيروي هوايي و هم نيروي دريايي در طول جنگ ويتنام به خدمت گرفتند.


http://upload4.postimage.org/505790/north_american_f_86f.jpg (http://upload4.postimage.org/505790/photo_hosting.html)

F-86 Saber


F-4 در اصل به منظور رهگيري و شكار هواپيماهاي جنگي دشمن و ايجاد دفاع هوايي ساخته شد، ماموريتي كه در آن زمان از عهدهء هيچ جنگنده‏اي بر نمي‏آمد، زيرا تا آن زمان، ناوگان هوايي ايالات متحده، هيچگاه مورد تحديد جدي حملات هوايي جنگنده‎‏هاي دشمن واقع نشده بود. اما با وجود F-4 اين امر (دفاع هوايي) امكان‏پذير مي‏شد جنگندهء F-4 بدين منظور طراحي شده بود تا از ناوگان هوايي، محافظت به عمل آورده و با واكنشي سريع، ارتفاع پروازي خود را افزايش دهد، سريعن به سرعتهاي مافوق‏صوت دست يابد و به وسيلهء موشكهاي هدايت شونده توسط رادارش، جنگنده‏هاي مهاجم را در فواصل بسيار دور، ساقط نمايد.

اما F-4 در جريان جنگ ويتنام به عنوان يك هواپيماي تهاجمي به كار رفت نه يك شكاري. F-4 به هيچ وجه براي نقشي كه برايش در نظر گرفته شده بود، مناسب نبود. اما در مقابل، خلبانان بسيار كم‏تجربهء ويتنام شمالي با جنگنده‏هاي كوچك و بسيار مانورپذير ميگ21 پرواز مي‏كردند و گاهن آمار شكار جنگنده در نبردهاي هوايي 2 به 1 به نفع آنها شده بود، در حالي كه اين آمار در جنگ كره 13 به 1 (به نفع آمريكا) بود.

با طولاني شدن جنگ ويتنام و سخت‏تر شدن نبرد، اين موضوعات در مورد نقائص F-4 عمومن پذيرفته شده بود:

1- بزرگي: خلبانان F-4 اغلب مي‏توانستند هنگام نبرد، يكديگر را در فواصل دور پيدا كنند ولي آنها نمي‏توانستند جنگنده‏هاي كوچكتر ميگ21 را ببينند در حالي كه خلبانان ميگ21 آنها را به راحتي مشاهده مي‏كردند.

2- ديد ضعيف خلبان: به منظور كاهش اصطكاك هوا (پسا) در سرعتهاي بالا، F-4 و تمام جنگنده‏هايي كه قبل از F-14 ساخته شده بودند، داراي كاناپي حبابي شكل نبودند. (كاناپي = شيشه بالاي سر خلبان) كاناپي F-4 به نحوي طراحي شده بود كه خلبان تنها مي‏توانست مقابلش را ببيند و ديد پائين و اطرافش بسيار ضعيف بود و ديد عقب اصلن وجود نداشت.

3- مانورپذيري ضعيف: F-4 به هنگام گردش سريع به اطراف، متحمل فشار ثقلي معادل 7g مي‏شد، اين ميزان تحمل g در زمان خودش قابل قبول بود ولي اين گردش سريع، باعث از دست رفتن انرژي حركتي هواپيما مي‎شد. (كاهش شديد ارتفاع يا سرعت)

4- كارايي موقت: توانايي بسيار ضعيف F-4 در تغيير سريع جهت حركت (مانور) مخصوصن اين كه چرخش سريع به اطراف، باعث ايجاد فشار g بالا مي‏شد.

5- قيمت: جنگندهء بزرگ F-4 از نظر هزينه‏هاي تعمير و نگهداري، بسيار گران‏قيمت محسوب مي‎شد. اين به معناي آن بود با اختصاص بودجهء برابر، تعداد بسيار بيشتري ميگ21 قابل خريداري بود.

6- نداشتن مسلسل: F-4 جنگنده‏اي بود كه (انواع اوليهء آن) فاقد مسلسل بودند. بنابراين اين جنگنده قادر نبود در نبردهاي بسيار نزديك هوايي شركت نمايد. (تنها در مدل F-4E مسلسل نصب شده است)

7- مداومت عملياتي: برد عبوري F-4 قابل قبول بود، اما هنگام درگير شدن در انجام مانورهاي سخت، سوخت زيادي از دست مي‏داد و اين مشكل مهمي بود.


http://sgspires.tripod.com/MiG_Shootdown/f-4bot1x1.jpg


یک فروند F-4D بر فراز ویتنام جنوبی در حال انجام گشت هوایی


اما اين انبوه عظيم از مشكلات به وسيلهء قابليت يك نبرد هوايي خاص، تا حدي توجيه‏پذير مي‎شدند و آن هم اين بود كه در نبردهاي هوايي ماوراي ديد (BVR) جنگندهء F-4، از موشكهاي دوربرد هدايت شوندهء راداري خود سود مي‏جست؛ اما اين عقيده نيز در جنگ ويتنام به دو دليل مردود شد:

* اول اينكه رادار نمي‏توانست به درستي هواپيماهاي دشمن را (از خودي) شناسايي و رديابي كند. عمليات انجام شده در اين حالت، اين خطرپذيري را داشت كه يك هواپيماي خودي هدف قرار بگيرد. بنابراين خلبانان براي احتراز از شليك اشتباهي، به هدف نزديك مي‏شدند تا قبل از شليك، آن را با چشم شناسايي كنند. اين امر، تئوري موشكهاي دوربرد هدايت شوند توسط رادار را مورد ترديد قرار مي‏داد.

* دوم اينكه قابليت موشكهاي هدايت راداري اسپارو (Sparrow) در جنگ ويتنام بسيار ضعيف بود و تنها در 10% از شليكها، موفق عمل مي‏كردند.

ناخرسندي مقامات عاليرتبهء پنتاگون از اين نقائص، آنها را به سمت طراحي جنگندهء F-15A Eagle براي نيروي هوايي و F-14A Tomcat براي نيروي دريايي كشاند. تا اين مقال، تنها در مورد برنامه‏هاي نيروي هوايي (براي توليد جنگنده) بحث كرديم.


http://upload4.postimage.org/505803/f15a.jpg (http://upload4.postimage.org/505803/photo_hosting.html)


F-15A


جنگندهء F-15 داراي ديد عالي براي خلبان بود. يعني خلبان مي‏توانست 360 درجه اطرافش را به راحتي ببيند. اين جنگنده داراي قابليت مانورپذيري عالي در سرعتهاي بالا بود و يك مسلسل 20 ميلي متري نيز روي آن نصب شده بود. ضمنن براي جبران مشكل گردش هواپيماي F-4، اين جنگنده مي‏توانست بسيار سريع‏تر و در ارتفاعي بالاتر از آنچه F-4 قادر به آن بود، انجام وظيفه نمايد و به طور بي‏نظيري داراي نرخ اوج‏گيري و شتاب‏گيري بالا بود. اين جنگنده همچنين مجهز به رادار بسيار قدرتمندي شده بود كه داراي قابليت ديدپائين - شليك پائين بود. (يعني جنگنده‏هايي را كه در ارتفاع پائين‏تر پرواز مي‏كردند با رادارش شناسايي مي‏كرد و بازتابش امواج، با امواج ارسالي از سطح زمين مخلوط نشده و هواپيماي دشمن قابل شناسايي شدن مي‏گشت) ضمنن از موشك اسپارو به عنوان سلاح اصلي، سود مي‏جست.

با اين حال، گروهي گمنام كه از آنها به عنوان مافياي صنعت هواپيماهاي جنگي نام مي‏بريم، جنگندهء F-15 را به سمتي اشتباه سوق دادند. در اين مقاله از مافياي صنعت هواپيماهاي جنگي به اشخاصي مانند: پير اسپري (Pierre Sprey) به عنوان تحليل‏گر سيستم‏ها، چارلز ئي مي‏يرز (Charles E. Meyers) به عنوان سرخلبان آزمايشگر و جان بويد (John Boyd) به عنوان خلبان افسانه‏اي جنگنده، نام برده شده است.

F-15 اي كه مد نظر مافيا بود، بسيار بزرگتر و گران‏قيمت‏‎تر از F-4 تمام مي‏شد. مافيا، پولهاي بسياري را خرج افزايش سرعت F-15 به 2.5 ماخ و ارتفاع به 65000 فوت، خرج كرد و يك پرتابگر موشكي ناكارآمد را براي عمليات BVR (ماوراي ديد) حفظ نمود زيرا به وسيلهء اين پرتابگر، با افزايش سرعت F-15 يا انجام مانورهاي سنگين، موشكهاي اسپارو نمي‏توانستند به درستي عمل نمايند، زيرا اين پرتابگر، حداكثر در سرعت 1.6 ماخ و فشار ثقل 6g قابليت پرتاب اسپارو را داشت؛ ضمن اينكه در چنان سرعتي، خلبان به درستي نمي‏توانست با دشمن درگير شود و شعاع گردش هواپيما (در آن سرعت) آن قدر افزايش مي‏يافت كه خلبان نمي‏توانست هواپيماي دشمن را در سايت نشانه‏روي خود حفظ كند.


http://upload5.postimage.org/249967/09203620F_15A20F_16A20412TW20right20rear20in20fl.j pg (http://upload5.postimage.org/249967/photo_hosting.html)


F-15A در کنار F-16A


چيزي كه مورد نياز نيروي هوايي بود، اما مافيا نمي‏‎پسنديد، هواپيمايي بود مانند جنگندهء موفق جنگ جهاني دوم P-51 (موسوم به Mustang) يا هواپيماي موفق جنگ كره يعني F-86 (موسوم به Saber): كه همگي داراي جثهء كوچك بوده و با داشتن قيمت مناسب، مي‏توانستند به تعداد زياد، خريداري شوند. البته بايد به اين نكته نيز توجه داشت كه جنگندهء F-104 در اين مقال نمي‏گنجيد، زيرا داراي نرخ اوج‎گيري و شتاب بسيار عالي اما داراي بالهايي كوچك بود كه باعث مي‏شد اين جنگنده داراي برد پروازي كم و قابليت مانورپذيري بسيار محدود باشد.


http://upload4.postimage.org/507023/P51.jpg (http://upload4.postimage.org/507023/photo_hosting.html)


P-51 Mustang


جنگندهء جديد مي‏بايست انقلابي در زمينهء مانورپذيري به وجود آورد، مداومت پروازي داشته باشد، شتاب‏گيري‏اش سريع باشد و بتواند در سرعتهاي زيرصوت و حدودسرعت صوت، ضمن اوج‏گيري، به نبرد هوايي با جنگنده‎‏هاي دشمن بپردازد. اين جنگنده مي‏بايست داراي مسلسل بوده و اولين سلاح‏اش، موشك حرارت‏ياب سايدوايندر (Sidewinder) باشد كه پيشتر، قابليتهاي خوب آن در جنگ ويتنام به اثبات رسيده بود. در حالي كه برد موثر سايدوايندر به 3 مايل محدود بود، مافيا اصرار داشت كه شكار هواپيماهاي دشمن، بايد در هر حالتي، در مسافتي بسيار دور قابل، انجام باشد. برخي از اعضاي مافيا بر اين نكته اشاره كردند كه جنگنده‏هاي كوچك اصلن راداري نخواهند داشت و اگر داشته باشند داراي برد و ديد محدودي خواهد بود. (يعني توليد جنگنده‏هاي كوچك، مدنظر مافيا نبوده است) البته، مقامات نيروي هوايي نيز، خواهان جنگنده‎اي كوچك و بدون رادار نبودند. برآوردن خواسته‏هاي نيروي هوايي نيز از F-15 مورد انتظار بود كه اين نيز، برنامهء مورد اولويت نيروي هوايي ايالات متحده بود.



طرح مناقصهء جنگندهء سبک وزن (LWF)

اما مافياي جنگنده، سود سرشاري از نتايج جلسات كنگره و جلسات سري وزارت دفاع حاصل كرد. به سال 1971، نمايندهء ارشد وزارت دفاع – ديويد پاكارد – براي حاصل شدن نيازها (مورد توجه مافيا)، برنامهء جديدي براي مناقصهء توليد يك جنگندهء سبك‎وزن (LWF) را اعلام كرد.
LWF مخفف Lightweight Fighter

جنگندهء LWF مي‏بايست وزني حداكثر 20000 پاوندي داشته باشد (نصف وزن F-15)، قيمتي به غايت كم، جثه‏اي كوچك و داراي قابليتهاي عالي پروازي در سرعتهاي بالاي 1.6 ماخ و ارتفاع 40000 فوت باشد؛ در نهايت دو طرح براي رقابت، انتخاب شدند.
صنايع هوافضاي ايالات متحده به درستي دريافته بودند كه صرفنظر از مخالفت نيروي هوايي، گونه‏هاي محتلف LWF، توان بالقوه‏اي براي سودآوري در فروش به مشتريان خارجي خواهند داشت؛ به ويژه براي جايگزيني جنگندهء مشكل‏ساز F-104 در بين متحدين خارجي ايالات متحده.


http://upload4.postimage.org/507031/F104.jpg (http://upload4.postimage.org/507031/photo_hosting.html)


F-104


بوئينگ، جنرال‏‏دايناميكز، لاكهيد مارتينز و راكول هركدام، طرح اوليهء يك جنگندهء تك موتوره را ارائه كردند. ولي طرح نورثروپ يك جنگندهء دو موتوره بود كه در حقيقت، پول پرداخت شدهء نيروي هوايي را، صرف طراحي يك مدل پيشرفته و توسعه يافته از جنگندهء صادراتي F-5 كرده بود. طرحهاي ارائه شده از طرف بوئينگ و جنرال‏دايناميكز، از ابتدا سرآمد بقيه بودند و طرح نورثروپ نيز ضعيف‏ترين آنها بود.
اما در ميانهء راه مناقصهء طرح، برخي مشتريان خارجي، تمايل خود را براي خريد يك جنگندهء جديد تك‏موتوره اعلام كردند، به ويژه آنكه طرح قبلي جنگندهء تك موتورهء مافوق‏صوت، يعني F-104، مشكلات فراواني را در امر ايمني پرواز به وجود آورده بود و برخي مشتريان، مايل به تكرار اين گونه مشكلات در طرح جديد نبودند.

نيروي هوايي تصميم گرفت يكي از دو طرح را كه يكي از آنها دو موتوره بود، انتخاب كند كه البته طرح دو موتورهء شركت نورثروپ يكي از برندگان احتمالي بود كه به علت برخي نقائص، احتمال كمي براي برنده شدن داشت.
هنگامي كه طرح جنرال‏دايناميكز به علت شايستگي نسبت به ساير طرحها، انتخاب شد، اين امر باعث رنجش شديد شركت بوئينگ شد زيرا طرح مورد مناقصه، در ميانه‎هاي راه، توسط نيروي هوايي دچار تغييراتي شده بود. اعتراض رسمي بوئينگ نيز، در دادگاه نتيجه‏اي دربرنداشت.

از دو طرحي كه توانستند ادامه حيات دهند، يكي طرح YF-16 متعلق به جنرال‏‎دايناميكز بود و ديگري طرح YF-17 متعلق به نورثروپ. YF-17 داراي طرح و شكلي متعارف بود كه كمي از F-5 بزرگتر بود؛ در حالي كه YF-16 طرح نو و ابتكاري بود كه تكنولوژي‏هاي جديد بسياري را به هم آميخته بود و در برخي موارد از جنگندهء گران‏‏‎قيمت F-15 برتر بود.