Mina_Mehr
28th July 2009, 05:58 PM
ایجاد میمون های درخشان برای خدمت به دروان بیماری های انسانی توسط علم ژنتیک!!!!!!!!
میمون های درخشان در خدمت درمان بیماری های انسان
محققان در ژاپن با ایجاد تغییرات ژنتیکی درنوعی میمون باعث شده اند که نه تنها این میمون بلکه نسل بعد از آن درخشندگی سبز رنگی داشته باشد.
به نوشته ی خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بی بی سی ، اگرچه بوجود آمدن این نوع پستانداران که نوعی پروتئین نورانی در بدنشان ساخته می شود قبلا جنبه واقعیت به خود گرفته اما این اولین بار است که آنها می توانند این ویژگی را به نسل بعد از خود منتقل کنند.
این محققان امیدوارند کشف جدید بتواند به درمان بیماریهای انسان ها مانند پارکینسون کمک کند.
جزئیات مربوط به این تغییرات ژنتیکی که بوسیله گروهی از محققان ژاپنی بر روی “مارموسیت” یا نوعی بوزینه کوچک امریکایی ایجاد شده ، در نشریه علمی نیچر(طبیعت) به چاپ رسیده است.
تحقیقات این گروه، بار دیگر به پرسشهای اخلاقی ای دامن زده است که در زمینه تغییرات عمدی در نسلهای دوم حیوانات و قرار دادن آنها در معرض بیماری مطرح بوده است.
* تحقیقات قبلی بر روی موشها
موشها بویژه برای انجام این تحقیقات در زمینه بیماریهای انسان مدلهای خوبی هستند، چرا که معمولا ژنهای اصلاح شده از والدین به فرزندانشان منتقل می شود .
اما از موشها برای انجام تحقیقات درباره بعضی از بیماریهای انسان نمی توان استفاده کرد زیرا اثرات این نوع بیماریها در موش کاملا با انسان متفاوت است.
برای مثال در مطالعاتی که درباره بیماری آلزایمر بر موشها انجام شده ، پیشرفت چندانی حاصل نشده است زیرا مغز موشها آنقدر کوچک است که نمی توان از آن عکس واضحی تهیه کرد.
* ژن ستاره دریایی
اکنون “اریکا ساساکی” از بنیاد مرکزی حیوانات آزمایشگاهی در ژاپن و همکارانش ژنی را به داخل رحم بوزینه کوچک امریکایی وارد کرده اند. با این کار پروتئین سبز رنگ درخشانی (فلوئورسنت) در بافتهای بدن این حیوان تولید شده است.
این پروتئین درخشان، ابتدا از نوعی ستاره دریایی موسوم به “آکواریا ویکتورا” گرفته شد. این ستاره دریایی زمانی که در مقابل نور آبی قرار بگیرد از خود نور سبز رنگ درخشان تولید می کند.
به تدریج استفاده از این پروتئین، در مهندسی ژنتیک و زیست شناسی ، مورد استفاده متعارف قرار گرفت و حتی به دریافت جایزه نوبل منجر شد.
در تحقیق اخیراز ۹۱ جنین لقاح یافته ، مجموعاَ پنج بوزینه کوچک بدنیا آمدند که توان انتقال پروتئین سبز درخشان را به نسل بعد دارند.
دو بوزینه ژاپنی ، “کی” و “کو” نام گرفتند ( “کی کو” در زبان ژاپنی به معنای فلوئورسنت است). این گروه محقق نشان داده است که این ویژگی به نسل بعدی این میمونها منتقل می شود.
آنها از اسپرم یکی از میمونهای درخشان نسل اول برای بارور کردن یک تخمک معمولی از این حیوان استفاده کردند . نتیجه این بود که نوزاد هم، زیر نور ماوراءابنفش ، کاملا درخشندگی خود را حفظ کرد.
تا کنون تلاشها برای انتقال ویژگی های ژنتیکی میمونها ناموفق بوده . در سال ۲۰۰۱ میلادی گروهی از محققان در مرکز تحقیقات بر روی پستانداران منطقه ای اورگان در امریکا ، موفق شدند نوعی بوزینه کوچک هندی موسوم به میمون رزوس را خلق کنند که دارای ویژگی درخشندگی است . سال گذشته هم یک گروه دیگر تحقیقاتی در مرکز ملی یرکز در آتلانتای آمریکا همین بوزینه را با بیماری مغزی موسوم به هونینگتون ایجاد کردند. اما این بیماری به سلولهای جنسی جاندار منتقل نشد و درنتیجه انتقال آن به نسل بعد غیرممکن بود.
* تحقیق جدید
اما در روش جدید که کارهای گذشته را تکمیل می کند ، از روشی به همراه “ویروسهای پسگرا” استفاده شده است، ویروسهایی که عامل بیماریهایی مانند ایدز و سرطان خون هستند.
“وکتورهای” این نوع ویروس ، بعد از اضافه شدن به محلول شکر ، به داخل رحم میمون تزریق شدند. ( وکتورها، مولکولهای دی ان ای هستند که برای همانند سازی قطعات دی ان ای در سلولهای میزبان به کار می روند).
اگرچه این تحقیق نشان داده است که ژن تزریق شده می تواند به نسل بعدی میمونها برسد ، “هیدیکو اوکانو” از دانشگاه پزشکی کیو در ژاپن که در این تحقیق هم نقش داشته است می گوید ممکن است که این نوع آزمایشها برای همه بیماریهای انسان مناسب نباشد.
او به بی بی سی گفت:” ما فقط ژن را به وسیله وکتور ویروس منتقل کرده ایم بنابراین از نظر اندازه در ژنهایی که ویروسهای پسگرا را حمل می کنند ، محدودیت وجود دارد، با این حال این روش برای تحقیق بر روی بیماری پارکینسون احتمالا مناسب است”.
بوزینه های کوچک آمریکایی بیش از جانوران دیگری مانند شامپانزه به انسان شبیهند و به ویژه به این دلیل که در سن پایین امکان تولید مثل دارند از اهمیت بیشتری برخوردارند.
بسیاری از محققان معتقدند که میمونها ، بیشتر از موشها به انسان شباهت دارند و به همین دلیل برای انجام آزمایشهایی درباره انسان، بهترین گزینه ، میمونها هستند. با این حال بسیاری مانند “مارک هیل” زیست شناس از استرالیا معتقدند که در این زمینه لازم است که مسائل اخلاقی درنظر گرفته شود.
——–
توليد ميمونهاي درخشان در خدمت درمان بيماريهاي انسان
محققان ژاپني با ايجاد تغييرات ژنتيکي در نوعي ميمون باعث شدند که نه تنها اين ميمون بلکه نسل بعد از آن درخشندگي سبز رنگي داشته باشد.
به گزارش پايگاه اينترنتي بي بي سي نيوز، اگرچه بوجود آمدن اين نوع پستانداران که نوعي پروتئين نوراني در بدنشان ساخته مي شود قبلا جنبه واقعيت به خود گرفته، اما اين اولين بار است که آنها مي توانند اين ويژگي را به نسل بعد از خود منتقل کنند.
اين محققان اميدوارند کشف جديد بتواند به درمان بيماريهاي انساني همانند پارکينسون کمک کند.
جزئيات مربوط به اين تغييرات ژنتيکي که به دست گروهي از محققان ژاپني بر روي “مارموسيت” يا نوعي بوزينه کوچک آمريکايي ايجاد شده ، در نشريه علمي نيچر(طبيعت) به چاپ رسيده است.
تحقيقات اين گروه، بار ديگر به پرسشهاي اخلاقي دامن زده است که در زمينه تغييرات عمدي در نسلهاي دوم حيوانات و قرار دادن آنها در معرض بيماري مطرح بوده است.
موشها به ويژه براي انجام اين تحقيقات در زمينه بيماريهاي انسان مدلهاي خوبي هستند، چرا که معمولا ژنهاي اصلاح شده از والدين به فرزندانشان منتقل مي شود .
اما از موشها براي انجام تحقيقات درباره بعضي از بيماريهاي انسان نمي توان استفاده کرد زيرا اثرات اين نوع بيماريها در موش کاملا با انسان متفاوت است.
براي مثال در مطالعاتي که درباره بيماري آلزايمر بر موشها انجام شده ، پيشرفت چنداني حاصل نشده است زيرا مغز موشها آنقدر کوچک است که نمي توان از آن عکس واضحي تهيه کرد.
اکنون “اريکا ساساکي” از بنياد مرکزي حيوانات آزمايشگاهي در ژاپن و همکارانش ژني را به داخل رحم بوزينه کوچک آمريکايي وارد کردند. با اين کار پروتئين سبز رنگ درخشاني (فلوئورسنت) در بافتهاي بدن اين حيوان توليد شد.
اين پروتئين درخشان، ابتدا از نوعي ستاره دريايي موسوم به “آکواريا ويکتورا” گرفته شد. اين ستاره دريايي زماني که در مقابل نور آبي قرار بگيرد از خود نور سبز رنگ درخشان توليد مي کند.
به تدريج استفاده از اين پروتئين، در مهندسي ژنتيک و زيست شناسي ، مورد استفاده متعارف قرار گرفت و حتي به دريافت جايزه نوبل منجر شد.
در تحقيق اخير از ۹۱ جنين لقاح يافته ، مجموعاَ پنج بوزينه کوچک بدنيا آمدند که توان انتقال پروتئين سبز درخشان را به نسل بعد دارند.
دو بوزينه ژاپني ، “کي” و “کو” نام گرفتند ( “کي کو” در زبان ژاپني به معناي فلوئورسنت است). اين گروه محققان نشان دادند که اين ويژگي به نسل بعدي اين ميمونها منتقل مي شود.
آنها از اسپرم يکي از ميمونهاي درخشان نسل اول براي بارور کردن يک تخمک معمولي از اين حيوان استفاده کردند . نتيجه اين بود که نوزاد هم، زير نور ماوراءابنفش ، کاملا درخشندگي خود را حفظ کرد.
تاکنون تلاشها براي انتقال ويژگي هاي ژنتيکي ميمونها ناموفق بوده است.
در سال ۲۰۰۱ ميلادي گروهي از محققان در مرکز تحقيقات بر روي پستانداران منطقه اي اورگون آمريکا ، موفق شدند نوعي بوزينه کوچک هندي موسوم به ميمون رزوس را خلق کنند که داراي ويژگي درخشندگي است. سال گذشته هم يک گروه ديگر تحقيقاتي در مرکز ملي يرکز در آتلانتاي آمريکا همين بوزينه را با بيماري مغزي موسوم به هانتينگتون ايجاد کردند. اما اين بيماري به سلولهاي جنسي جاندار منتقل نشد و درنتيجه انتقال آن به نسل بعد غيرممکن بود.
اما در روش جديد که کارهاي گذشته را تکميل مي کند ، از روشي به همراه “ويروسهاي پسگرا” استفاده شده است، ويروسهايي که عامل بيماريهايي مانند ايدز و سرطان خون هستند.
“وکتورهاي” اين نوع ويروس ، بعد از اضافه شدن به محلول شکر ، به داخل رحم ميمون تزريق شدند. ( وکتورها، مولکولهاي دي ان اي هستند که براي همانند سازي قطعات دي ان اي در سلولهاي ميزبان به کار مي روند).
اگرچه اين تحقيق نشان داد ژن تزريق شده مي تواند به نسل بعدي ميمونها برسد ، “هيديکو اوکانو” از دانشگاه پزشکي کيو در ژاپن که در اين تحقيق مشارکت داشته، مي گويد ممکن است که اين نوع آزمايشها براي همه بيماريهاي انسان مناسب نباشد.
مارک هيل پژوهشگر استرالايي گفت:” ما فقط ژن را به وسيله وکتور ويروس منتقل کرديم، بنابراين از نظر اندازه در ژنهايي که ويروسهاي پسگرا را حمل مي کنند ، محدوديت وجود دارد، با اين حال اين روش براي تحقيق بر روي بيماري پارکينسون احتمالا مناسب است”.
بوزينه هاي کوچک آمريکايي بيش از جانوران ديگري مانند شامپانزه به انسان شبيه هستند و به ويژه به اين دليل که در سن پايين امکان توليد مثل دارند از اهميت بيشتري برخوردارند.
بسياري از محققان معتقدند که ميمونها ، بيشتر از موشها به انسان شباهت دارند و به همين دليل براي انجام آزمايشهايي درباره انسان، بهترين گزينه ، ميمونها هستند. با اين حال بسياري مانند “مارک هيل” زيست شناس استراليايي معتقدند که در اين زمينه لازم است که مسائل اخلاقي درنظر گرفته شود.
منبع: پزشکان بدون مرز
میمون های درخشان در خدمت درمان بیماری های انسان
محققان در ژاپن با ایجاد تغییرات ژنتیکی درنوعی میمون باعث شده اند که نه تنها این میمون بلکه نسل بعد از آن درخشندگی سبز رنگی داشته باشد.
به نوشته ی خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بی بی سی ، اگرچه بوجود آمدن این نوع پستانداران که نوعی پروتئین نورانی در بدنشان ساخته می شود قبلا جنبه واقعیت به خود گرفته اما این اولین بار است که آنها می توانند این ویژگی را به نسل بعد از خود منتقل کنند.
این محققان امیدوارند کشف جدید بتواند به درمان بیماریهای انسان ها مانند پارکینسون کمک کند.
جزئیات مربوط به این تغییرات ژنتیکی که بوسیله گروهی از محققان ژاپنی بر روی “مارموسیت” یا نوعی بوزینه کوچک امریکایی ایجاد شده ، در نشریه علمی نیچر(طبیعت) به چاپ رسیده است.
تحقیقات این گروه، بار دیگر به پرسشهای اخلاقی ای دامن زده است که در زمینه تغییرات عمدی در نسلهای دوم حیوانات و قرار دادن آنها در معرض بیماری مطرح بوده است.
* تحقیقات قبلی بر روی موشها
موشها بویژه برای انجام این تحقیقات در زمینه بیماریهای انسان مدلهای خوبی هستند، چرا که معمولا ژنهای اصلاح شده از والدین به فرزندانشان منتقل می شود .
اما از موشها برای انجام تحقیقات درباره بعضی از بیماریهای انسان نمی توان استفاده کرد زیرا اثرات این نوع بیماریها در موش کاملا با انسان متفاوت است.
برای مثال در مطالعاتی که درباره بیماری آلزایمر بر موشها انجام شده ، پیشرفت چندانی حاصل نشده است زیرا مغز موشها آنقدر کوچک است که نمی توان از آن عکس واضحی تهیه کرد.
* ژن ستاره دریایی
اکنون “اریکا ساساکی” از بنیاد مرکزی حیوانات آزمایشگاهی در ژاپن و همکارانش ژنی را به داخل رحم بوزینه کوچک امریکایی وارد کرده اند. با این کار پروتئین سبز رنگ درخشانی (فلوئورسنت) در بافتهای بدن این حیوان تولید شده است.
این پروتئین درخشان، ابتدا از نوعی ستاره دریایی موسوم به “آکواریا ویکتورا” گرفته شد. این ستاره دریایی زمانی که در مقابل نور آبی قرار بگیرد از خود نور سبز رنگ درخشان تولید می کند.
به تدریج استفاده از این پروتئین، در مهندسی ژنتیک و زیست شناسی ، مورد استفاده متعارف قرار گرفت و حتی به دریافت جایزه نوبل منجر شد.
در تحقیق اخیراز ۹۱ جنین لقاح یافته ، مجموعاَ پنج بوزینه کوچک بدنیا آمدند که توان انتقال پروتئین سبز درخشان را به نسل بعد دارند.
دو بوزینه ژاپنی ، “کی” و “کو” نام گرفتند ( “کی کو” در زبان ژاپنی به معنای فلوئورسنت است). این گروه محقق نشان داده است که این ویژگی به نسل بعدی این میمونها منتقل می شود.
آنها از اسپرم یکی از میمونهای درخشان نسل اول برای بارور کردن یک تخمک معمولی از این حیوان استفاده کردند . نتیجه این بود که نوزاد هم، زیر نور ماوراءابنفش ، کاملا درخشندگی خود را حفظ کرد.
تا کنون تلاشها برای انتقال ویژگی های ژنتیکی میمونها ناموفق بوده . در سال ۲۰۰۱ میلادی گروهی از محققان در مرکز تحقیقات بر روی پستانداران منطقه ای اورگان در امریکا ، موفق شدند نوعی بوزینه کوچک هندی موسوم به میمون رزوس را خلق کنند که دارای ویژگی درخشندگی است . سال گذشته هم یک گروه دیگر تحقیقاتی در مرکز ملی یرکز در آتلانتای آمریکا همین بوزینه را با بیماری مغزی موسوم به هونینگتون ایجاد کردند. اما این بیماری به سلولهای جنسی جاندار منتقل نشد و درنتیجه انتقال آن به نسل بعد غیرممکن بود.
* تحقیق جدید
اما در روش جدید که کارهای گذشته را تکمیل می کند ، از روشی به همراه “ویروسهای پسگرا” استفاده شده است، ویروسهایی که عامل بیماریهایی مانند ایدز و سرطان خون هستند.
“وکتورهای” این نوع ویروس ، بعد از اضافه شدن به محلول شکر ، به داخل رحم میمون تزریق شدند. ( وکتورها، مولکولهای دی ان ای هستند که برای همانند سازی قطعات دی ان ای در سلولهای میزبان به کار می روند).
اگرچه این تحقیق نشان داده است که ژن تزریق شده می تواند به نسل بعدی میمونها برسد ، “هیدیکو اوکانو” از دانشگاه پزشکی کیو در ژاپن که در این تحقیق هم نقش داشته است می گوید ممکن است که این نوع آزمایشها برای همه بیماریهای انسان مناسب نباشد.
او به بی بی سی گفت:” ما فقط ژن را به وسیله وکتور ویروس منتقل کرده ایم بنابراین از نظر اندازه در ژنهایی که ویروسهای پسگرا را حمل می کنند ، محدودیت وجود دارد، با این حال این روش برای تحقیق بر روی بیماری پارکینسون احتمالا مناسب است”.
بوزینه های کوچک آمریکایی بیش از جانوران دیگری مانند شامپانزه به انسان شبیهند و به ویژه به این دلیل که در سن پایین امکان تولید مثل دارند از اهمیت بیشتری برخوردارند.
بسیاری از محققان معتقدند که میمونها ، بیشتر از موشها به انسان شباهت دارند و به همین دلیل برای انجام آزمایشهایی درباره انسان، بهترین گزینه ، میمونها هستند. با این حال بسیاری مانند “مارک هیل” زیست شناس از استرالیا معتقدند که در این زمینه لازم است که مسائل اخلاقی درنظر گرفته شود.
——–
توليد ميمونهاي درخشان در خدمت درمان بيماريهاي انسان
محققان ژاپني با ايجاد تغييرات ژنتيکي در نوعي ميمون باعث شدند که نه تنها اين ميمون بلکه نسل بعد از آن درخشندگي سبز رنگي داشته باشد.
به گزارش پايگاه اينترنتي بي بي سي نيوز، اگرچه بوجود آمدن اين نوع پستانداران که نوعي پروتئين نوراني در بدنشان ساخته مي شود قبلا جنبه واقعيت به خود گرفته، اما اين اولين بار است که آنها مي توانند اين ويژگي را به نسل بعد از خود منتقل کنند.
اين محققان اميدوارند کشف جديد بتواند به درمان بيماريهاي انساني همانند پارکينسون کمک کند.
جزئيات مربوط به اين تغييرات ژنتيکي که به دست گروهي از محققان ژاپني بر روي “مارموسيت” يا نوعي بوزينه کوچک آمريکايي ايجاد شده ، در نشريه علمي نيچر(طبيعت) به چاپ رسيده است.
تحقيقات اين گروه، بار ديگر به پرسشهاي اخلاقي دامن زده است که در زمينه تغييرات عمدي در نسلهاي دوم حيوانات و قرار دادن آنها در معرض بيماري مطرح بوده است.
موشها به ويژه براي انجام اين تحقيقات در زمينه بيماريهاي انسان مدلهاي خوبي هستند، چرا که معمولا ژنهاي اصلاح شده از والدين به فرزندانشان منتقل مي شود .
اما از موشها براي انجام تحقيقات درباره بعضي از بيماريهاي انسان نمي توان استفاده کرد زيرا اثرات اين نوع بيماريها در موش کاملا با انسان متفاوت است.
براي مثال در مطالعاتي که درباره بيماري آلزايمر بر موشها انجام شده ، پيشرفت چنداني حاصل نشده است زيرا مغز موشها آنقدر کوچک است که نمي توان از آن عکس واضحي تهيه کرد.
اکنون “اريکا ساساکي” از بنياد مرکزي حيوانات آزمايشگاهي در ژاپن و همکارانش ژني را به داخل رحم بوزينه کوچک آمريکايي وارد کردند. با اين کار پروتئين سبز رنگ درخشاني (فلوئورسنت) در بافتهاي بدن اين حيوان توليد شد.
اين پروتئين درخشان، ابتدا از نوعي ستاره دريايي موسوم به “آکواريا ويکتورا” گرفته شد. اين ستاره دريايي زماني که در مقابل نور آبي قرار بگيرد از خود نور سبز رنگ درخشان توليد مي کند.
به تدريج استفاده از اين پروتئين، در مهندسي ژنتيک و زيست شناسي ، مورد استفاده متعارف قرار گرفت و حتي به دريافت جايزه نوبل منجر شد.
در تحقيق اخير از ۹۱ جنين لقاح يافته ، مجموعاَ پنج بوزينه کوچک بدنيا آمدند که توان انتقال پروتئين سبز درخشان را به نسل بعد دارند.
دو بوزينه ژاپني ، “کي” و “کو” نام گرفتند ( “کي کو” در زبان ژاپني به معناي فلوئورسنت است). اين گروه محققان نشان دادند که اين ويژگي به نسل بعدي اين ميمونها منتقل مي شود.
آنها از اسپرم يکي از ميمونهاي درخشان نسل اول براي بارور کردن يک تخمک معمولي از اين حيوان استفاده کردند . نتيجه اين بود که نوزاد هم، زير نور ماوراءابنفش ، کاملا درخشندگي خود را حفظ کرد.
تاکنون تلاشها براي انتقال ويژگي هاي ژنتيکي ميمونها ناموفق بوده است.
در سال ۲۰۰۱ ميلادي گروهي از محققان در مرکز تحقيقات بر روي پستانداران منطقه اي اورگون آمريکا ، موفق شدند نوعي بوزينه کوچک هندي موسوم به ميمون رزوس را خلق کنند که داراي ويژگي درخشندگي است. سال گذشته هم يک گروه ديگر تحقيقاتي در مرکز ملي يرکز در آتلانتاي آمريکا همين بوزينه را با بيماري مغزي موسوم به هانتينگتون ايجاد کردند. اما اين بيماري به سلولهاي جنسي جاندار منتقل نشد و درنتيجه انتقال آن به نسل بعد غيرممکن بود.
اما در روش جديد که کارهاي گذشته را تکميل مي کند ، از روشي به همراه “ويروسهاي پسگرا” استفاده شده است، ويروسهايي که عامل بيماريهايي مانند ايدز و سرطان خون هستند.
“وکتورهاي” اين نوع ويروس ، بعد از اضافه شدن به محلول شکر ، به داخل رحم ميمون تزريق شدند. ( وکتورها، مولکولهاي دي ان اي هستند که براي همانند سازي قطعات دي ان اي در سلولهاي ميزبان به کار مي روند).
اگرچه اين تحقيق نشان داد ژن تزريق شده مي تواند به نسل بعدي ميمونها برسد ، “هيديکو اوکانو” از دانشگاه پزشکي کيو در ژاپن که در اين تحقيق مشارکت داشته، مي گويد ممکن است که اين نوع آزمايشها براي همه بيماريهاي انسان مناسب نباشد.
مارک هيل پژوهشگر استرالايي گفت:” ما فقط ژن را به وسيله وکتور ويروس منتقل کرديم، بنابراين از نظر اندازه در ژنهايي که ويروسهاي پسگرا را حمل مي کنند ، محدوديت وجود دارد، با اين حال اين روش براي تحقيق بر روي بيماري پارکينسون احتمالا مناسب است”.
بوزينه هاي کوچک آمريکايي بيش از جانوران ديگري مانند شامپانزه به انسان شبيه هستند و به ويژه به اين دليل که در سن پايين امکان توليد مثل دارند از اهميت بيشتري برخوردارند.
بسياري از محققان معتقدند که ميمونها ، بيشتر از موشها به انسان شباهت دارند و به همين دليل براي انجام آزمايشهايي درباره انسان، بهترين گزينه ، ميمونها هستند. با اين حال بسياري مانند “مارک هيل” زيست شناس استراليايي معتقدند که در اين زمينه لازم است که مسائل اخلاقي درنظر گرفته شود.
منبع: پزشکان بدون مرز