masoume.a.92
11th February 2014, 06:16 PM
http://media.isna.ir/content/34332.jpg/2
محققان استرالیایی می‌گویند راه حلی را برای رهایی از دل درد یافته‌اند که ممکن است همان هورمون عشق باشد. محققان این مرکز علمی با همکاری پژوهشگران دانشگاه آدلاید استرالیا نسخه‌ای از هورمون اکسی توسین را برای درمان دردهای شکمی مزمن مرتبط با شرایطی نظیر سندروم روده تحریک پذیر تولید کرده‌اند. اکسی توسین به علت توانایی‌اش در افزایش تقابلات اجتماعی شامل رفتارهای مادرانه، همکاری و دوستی به عنوان هورمون عشق شناخته می‌شود.به گفته پژوهشگران نسخه جدید مولکولی اکسی توسین قابلیت قابل توجهی را در تسکین درد شکمی از خود نشان داده است چرا که قدرت بیشتری برای زنده ماندن در دستگاه گوارش و به ویژه در روده را دارد. این مولکول بر گیرنده‌های عصبی اکسی توسین داخل روده عمل می‌کند؛ این گیرنده باعث افزایش حساسیت در شرایطی نظیر سندروم روده تحریک پذیر می‌شود. از مزیت‌های این دارو، عدم بر جای گذاشتن اثرات جانبی و همچنین درمان مستقیم و بی واسطه دردهای شکمی عنوان شده است. این پژوهش در مجله "Nature Communication" منتشر شده است.منبع (http://isna.ir/fa/news/92111409297/%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D8%B1%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%DA%A9%D9%85%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%87%D9%88%D8%B1%D9%85%D9%88%D9%86-%D8%B9%D8%B4%D9%82)
محققان استرالیایی می‌گویند راه حلی را برای رهایی از دل درد یافته‌اند که ممکن است همان هورمون عشق باشد. محققان این مرکز علمی با همکاری پژوهشگران دانشگاه آدلاید استرالیا نسخه‌ای از هورمون اکسی توسین را برای درمان دردهای شکمی مزمن مرتبط با شرایطی نظیر سندروم روده تحریک پذیر تولید کرده‌اند. اکسی توسین به علت توانایی‌اش در افزایش تقابلات اجتماعی شامل رفتارهای مادرانه، همکاری و دوستی به عنوان هورمون عشق شناخته می‌شود.به گفته پژوهشگران نسخه جدید مولکولی اکسی توسین قابلیت قابل توجهی را در تسکین درد شکمی از خود نشان داده است چرا که قدرت بیشتری برای زنده ماندن در دستگاه گوارش و به ویژه در روده را دارد. این مولکول بر گیرنده‌های عصبی اکسی توسین داخل روده عمل می‌کند؛ این گیرنده باعث افزایش حساسیت در شرایطی نظیر سندروم روده تحریک پذیر می‌شود. از مزیت‌های این دارو، عدم بر جای گذاشتن اثرات جانبی و همچنین درمان مستقیم و بی واسطه دردهای شکمی عنوان شده است. این پژوهش در مجله "Nature Communication" منتشر شده است.منبع (http://isna.ir/fa/news/92111409297/%D8%B1%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D8%AF%D8%B1%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%DA%A9%D9%85%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D9%87%D9%88%D8%B1%D9%85%D9%88%D9%86-%D8%B9%D8%B4%D9%82)