با تلفن‌های هوشمند و تبلت‌‌‌هایمان صمیمی‌تر شویم

[sabrjoo]

بازار پر رفت و آمد تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها به قدری گسترده شده است که زمانی که یک کاربر معمولی یا حتی حرفه‌ای به اینترنت رجوع می‌نماید، با حجم وسیعی از اسم‌ها و برندها و اعداد و ارقام روبرو می‌شود که گاهی حتی فهم مطالب و اخبار را برای او سخت می‌نماید. بنابراین اگر شما نیز در دسته افراد جستجوگر قرار دارید و دوست دارید، که به طور کامل با درون گجت‌هایی که با خود حمل می‌کنید، آشنا شوید، با ما و سلسله مقالات "با تلفن‌های هوشمند و تبلت‌‌‌هایمان صمیمی‌تر شویم" همراه شوید.


بخش اول:‌ SOC (سیستمهای تک تراشه‌ای یا System On Chip) تلفن‌های هوشمند امروزی از نوع خاصی از چیدمان یا معماری سخت افزاری به نام «سیستم بر روی یک تراشه یا سیستم تک تراشه‌ای» استفاده می‌کنند. حال این «سیستم تک تراشه‌ای» یا "System On Chip - SOC" به چه معناست؟
این تراشه نه چندان بزرگ،‌ شامل هسته‌های پردازنده CPU، پردازشگر گرافیکی یا GPU، حافظه RAM و ROM، رابط کاربری بخصوصی برای کنترل سخت‌افزارهای دیگر همچون USB، شبکه بی سیم، شارژر و هر بسیاری از موارد حیاتی دیگر در قلب اسمارت‌فون شما می‌باشد.


دلیل اصلی به وجود آمدن سیستم بر روی یک تراشه‌ها نیز به موارد زیر بر می‌گردد:


اشغال فضای کمتر برای قرار دادن تمامی سخت‌افزارهای ضروری نظیر پردازنده اصلی، ‌GPU و ...
افزایش سرعت دیوایس
کاهش مصرف باتری
کاهش هزینه اسمبل قطعات برای کارخانه تولید کننده، چرا که تولید کننده تنها با اسمبل یک تراشه(Chip) به جای چند تراشه جداگانه سر و کار دارد.

ARM چیست؟ ARM کجاست؟ ARM چه کار می‌کند؟ ARM شرکتی بریتانیایی‌ست که در سال ۱۹۸۳ متولد شده و با ابداع معماری ARM و هسته‌هایی که در آن‌ها به کار گرفته می‌شود به شهرت رسید. لغت ARMوقتی به میان می‌آید، معنای متفاوتی را می‌توان از آن برداشت نمود:


1. نوعی از چیدمان (معماری) سخت‌ افزاری مخصوص شرکت ARM
2. نام نوعی از پردازنده
3. نام شرکتی که دو مورد بالا را ابداع کرده است

شرکت‌های تولید کننده سخت افزار همچون سامسونگ، انویدیا و صنایع تگزاس پردازنده‌های خود را تحت لیسانس این شرکت و به گونه‌ای که معماری ARM قانون گذاری کرده است، تولید می‌کنند. (در این بین البته شرکت‌های کوالکام و اپل اندکی داستان متفاوتی دارد که در آینده به آن خواهیم پرداخت.) معماری‌های ARM با کلمه‌ V (مخفف ورژن) در کنار نام ARM نوشته می‌شود. برای مثال معماری ARM V7 ( به معنای معماری ARM ورژن هفتم) یا معماری ARM V8 (معماری ARM ورژن هشتم) است.


در مورد معماری ARM به خاطر داشته باشید که یکی بودن معماری به کار رفته در تولید پردازنده و سرعت کلاک آن‌ها ملاک کاملی برای تعیین کارآیی نهایی‌ آن‌ها نیست. واضح‌ترین مثال این موضوع زمانی اتفاق می‌افتد که با پردازنده‌هایی مواجه می‌شویم که از نظر معماری یکسان، ولی کارآیی متفاوتی دارند. این موضوع به علت به کار رفتن قطعات سخت‌افزاری متفاوت دیگر همچون GPU یا میزان RAM به کار رفته در آن‌هاست. بنابراین بدانید که معماری سخت‌افزاری نشان دهنده چینش سخت افزار در درون تراشه است و ملاک قدرت بی چون و چرا نیست.
همانطور که گفته شد، نام ARM علاوه بر اینکه برای مشخص کردن نوع معماری پردازنده تولید شده به کار گرفته می‌شود، برای نام گذاری کردن هسته‌های که توسط خود ARM طراحی می‌شوند نیز به کار می‌رود و این روزها بیشتر از سه مدل آن‌ها استفاده می‌شود. معماری رایج مربوط به هسته‌های طراحی شده توسط آرم شامل ARM Cortex A8 و ARM Cortex A9 و Cortex A-15 می‌شوند و هر سه آن‌ها براساس معماری نسل ARM V7 طراحی شده‌اند.
با کنار گذاشتن موارد فنی، ARM Cortex A8 در مدل‌های یک هسته‌ای و ARM Cortex A9 و A15 در مدل‌های چندهسته‌ای به کار گرفته می‌شود. از جمله معروفترین مواردی که پردازشگرهای ARM Cortex A9 در آن‌ها به کار گرفته شده است می‌توان به سیستم تک تراشه‌ای A5 اپل یا تگرا ۲ و ۳ انویدیا اشاره نمود.
کوالکام هنگامی که اژدها بر می‌خیزد:
همانطور که پیش از این نیز اشاره شد، تراشه‌های شرکت Qualcomm اندکی داستان متفاوتی با دیگر شرکت‌های تولید کننده در رابطه با معماری و پردازنده‌های ARM دارند. چرا که این شرکت به جای استفاده و بهره برداری کامل از معماری ARM، با تغییر در معماری هسته ها، محصولات اختصاصی خود را تولید می‌کند.
پردازنده‌های گرافیکی و پردازنده‌های اصلی این شرکت به صورت اختصاصی برای استفاده در تراشه تولید شده‌اند و به جای ARM Cortexها با نام‌های Krait و Scorpion شناخته می‌شوند. پردازنده‌های گرافیکی نیز با نام Adreno شناخته می‌شوند که در بخش گرافیک به‌ آنها توجه بیشتری شده است. این دو پردازنده در واقع مدل بهبود یافته‌ و قدرتمندتری در بخش‌های مربوط به مدیا و مصرف انرژی از پردازنده‌های ARM Cortex A8 و A9 , A15 هستند.


http://www.zoomit.ir/images/images/92/03/App_Cache_Cleaner.png/03_s800.jpg


سیستم‌-روی-یک-چیپ‌ها یا SOCهای این شرکت نیز که مجموعه‌ای از پردازنده‌ها و دیگر قطعات حیاتی دستگاه را شامل می‌شوند، با نام Snapdragon شناخته می‌شوند و تاکنون در بیش از چهار سری که هر کدام دارای زیر شاخه‌های بسیاری هستند (اسناپدارگون ۴ دارای ۱۹ مدل متفاوت است) روانه بازار شده است.
از مزیت‌های اصلی این تراشه‌ها علاوه بر قدرت گرافیکی و پردازشی، وجود مدم LTE در درون تراشه به جای بیرون است که باعث ایجاد فضای بیشتر برای یا کاهش سایز دستگاه، کاهش مصرف انرژی و همچنین هزینه کمتر برای تولید دستگاه می‌گردد.
سیستم-روی-یک-چیپ Snapdragon S1: هر دو سری SnapDragon S1 و SnapDragon S2 سیستم-روی-یک-چیپ هستند که در آن‌ها از معماری هسته Scorpion با نهایت فرکانس به ۱.۵ گیگاهرتز استفاده شده است.
قابلیت‌ها: استفاده از صفحه نمایش 720p، فیلمبرداری 720p و افزایش قدرت عکسبرداری تا ۱۲ مگاپیکسل اشاره نمود.
مدل‌های دارای این تراشه: در اولین سری ویندوز فون‌ها و همچنین مدل‌هایی همچون HTC Desire و HTC Droid Incredible, Nexus One و HTC EVO استفاده شدند.
اژدهای خفته،‌ سری دوم- سیستم تک تراشه‌‌ای Snapdragon S2: سری دوم SnapDragon ‌ یا همان Snapdragon S2، با کاهش پردازش از ۶۵ نانومتر به ۴۵ نانومتر و همچنین افزایش قدرت گرافیکی در کنار مصرف انرژی کمتر اندکی بعد از سری اول به میدان رقابت وارد شد.
قابلیت‌ها: پشتیبانی از تکنولوژی HSPA+، افزایش قدرت گرافیکی
مدل‌های دارای این تراشه: مدل‌های وسیعی از خانواده اکسپریا و HTC Desire HD, HTC Desire S, HTC Thunderbolt
اژدهای خفته،‌ سری سوم- سیستم تک تراشه‌‌ای Snapdragon S3: سومین سری از پردازنده‌های کوالکم، با جهش چشمگیر در پردازنده‌ها از یک هسته‌ای به دو هسته‌ای به همراه افزایش قدرت گرافیکی راه خود را به درون تلفن‌های هوشمند باز نمودند.
قابلیت‌ها: افزایش رزولوشن به WSXGA‌ - 1440x900، فیلمبرداری 1080p، قابلیت‌های سه بعدی با استفاده از دو دوربین، استفاده از دوربین تا ۱۶ مگاپیکسل
مدل‌های دارای این تراشه: HTC Sensation, HTC EVO 3D, HTC Rezound و Samsung Galaxy S II
اژدهای خفته،‌ سری چهارم- سیستم تک تراشه‌‌ای Snapdragon S4: Snapdragon's S4 Plus: این سری که یکی از قدرتمندترین سری فعلی اسنپدراگون محسوب می‌شود، شامل یک پردازنده دو هسته‌ای Krait با سرعت کلاک ۱.۷ گیگاهرتز و یک پردازشگر گرافیکی Adreno 225 می‌شود. این مدل پردازنده برای کسانی که به دنبال دستگاهی قدرتمند ولی قیمت معقول‌تر می‌گردند، مناسب است.
Snapdragon S4 Pro: این تراشه شامل ترکیب قدرتمندی از یک پردازنده چهارهسته‌ای krait‌ با کلاک ۱.۷ گیگاهرتز همراه با پردازشگر گرافیکی بسیار قدرتمند Adreno 320 است. این تراشه سرعت و قدرت بسیار زیادی را به دیوایس‌هایی که از آن استفاده می‌نمایند ارائه می‌دهد. اما در بعضی مدل‌ها همچون Nexus 4 یا Optimus G در صورت استفاده از تمام قدرت پردازشگر، حرارت دستگاه به شدت بالا می‌رود.
SnapDragon 600: جدیدترین عضو موجود خانواده اسنپدارگون از پردازشگر گرافیکی adreno 320 و پردازشگر Krait 300 با سرعت کلاک بالاتر نسبت به مدل‌ قبلی (۱.۹ گیگاهرتز) بهره می‌برد که البته با تکنیک‌های به کار رفته در معماری آن سرعت بالاتری را به اجرا می‌گذارد.
SnapDragon 800: پرچمدار بعدی خانواده کوالکوم قرار است با که پردازنده فوق العاده قدرتمند Krait 400 با چهارهسته پردازشی ۲.۳گیگاهرتز و پردازشگر گرافیکی Adreno 330 که تا رزولوشن 3480*2160 را پشتیبانی می‌کند به میدان نبرد پای بگذارد.
Texas Instruments' OMAP SoCs همانطور که تراشه‌های شرکت Qualcomm از محبوبیت بسیاری در بین تولیدکنندگانی همچون HTC‌ یا ال جی و سونی برخوردار است، شرکت صنایع تگزاس نیز مشتریان مخصوص و بزرگی همچون موتورولا دارد.


http://www.zoomit.ir/images/92/04/39161-hi-OMAP5_graphic.jpg


محصولات این شرکت به سیستم تک تراشه‌‌ای با نام OMAP‌، محدود می‌گردد. تاکنون پنجمین سری از این تراشه‌ها نیز طراحی و مورد استفاده قرار گرفته‌ است که البته از این بین،‌ تراشه‌های سری اول و دوم به علت قدمت و سالخوردگی بیش از حد، در محصولات امروزی دیده نمی‌شوند.
یکی از ویژگی‌های مثبت محصولات شرکت صنایع تگزاس نامگذاری ساده آن‌هاست. برای تشخیص اینکه کدام تراشه در بین محصولات این شرکت قدرتمندتر است و از پردازشگر و Ram بهتری بهره می‌برد کافیست به عدد کنار آن توجه کنید. هر چه عدد کنار نام تراشه افزایش پیدا کند شما با تراشه و قطعات بهتر و سریعتری روبرو خواهید شد. برای مثال OMAP4430 بهتر از OMAP3630 و این تراشه نیز خود بهتر از OMAP343 است.


نکته مهم دیگر در رابطه با این تراشه‌ها آن است که شرکت صنایع تگزاس برخی قطعات حیاتی همچون رادیو وایرلس را به همراه چیپ تولید نمی‌کند. این موضوع از طرفی فواید خود را دارد. در واقع این کار دست شرکت تولید کننده تلفن هوشمند را برای اضافه کردن تکنولوژی‌های دلخواه باز می‌گذارد. برای مثال بر روی این چیپ‌ها می‌توان از سخت افزار LTE‌ استفاده نمود.
یکی دیگر از ویژگی‌های محصولات شرکت صنایع تگزاس، تکنولوژی SmartReflex است که با ذخیره انرژی امکان نمایش یک فیلم 1080P به مدت ۱۰ ساعت را می‌دهد.
آخرین قابلیتی که در رابطه با تراشه‌های شرکت تگزاس قصد اشاره به آن را داریم به وجود هسته‌ای با نام ARM Cortex-M3 است که در واقع هسته‌ای در پردازشگر است که در موقعیت‌های پردازشی که قدرت زیادی نیاز ندارند،‌ با مصرف کم‌تر باتری، ‌عملیات مورد نظر را انجام می‌دهند.
تراشه‌های TI OMAP S3: این تراشه‌ها از پردازنده‌ ARM Cortex 8با سرعت کلاک ۶۰۰ تا ۱ گیگاهرتز بهره می‌برند و در بعضی مدل‌هایی که از این تراشه استفاده می‌کنند از طراحی ۴۵ نانومتری و در بعضی ۶۵ نانومتری استفاده می‌شود.
تراشه‌های TI OMAP S4: این سری شامل سه مدل با نام‌های OMAP4430، OMAP4460 و OMAP447 می‌باشد. این تراشه‌ها هر سه از معماری هسته Cortex A9‌ بهره می‌برند و با بیشتر شدن عدد کنار نام تراشه سرعت کلاک پردازنده‌ها نیز افزایش می‌یابد. در بخش گرافیک نیز، پردازشگر گرافیکی PowerVR SGX540 در مدل‌های 4430 | 4460 و PowerVR SGX544 در مدل OMAP447 به اجرای فرامین گرافیکی می‌پردازد. همچنین همانطور که پیش از این نیز اشاره شد دو هسته کمکی ARM Cortex M3 نیز برای پردازش‌های ساده و مصرف کمتر انرژی در کارهای معمولی در این تراشه جای گرفته‌اند.
OMAP5: این تراشه‌ها نسبت به تراشه‌های سری قبل به طور کامل به روز شده‌اند. پردازشگرهای Cortex A15 تولید شرکت ARM جایگزین پردازشگرهای Cortex A9 شده‌اند و هسته‌های کمکی Cortex M3 نیز جای خود را به Cortex M4 داده‌اند. همچنین با قرار دادن ورژن جدید پردازشگر گرافیکی PowerVR SGX544MP2 که شامل دو هسته پردازشی می‌باشد که این موضوع با افزایش سرعت کلاک پردازشگر، قدرتی تا دو برابر بیشتر به واحد گرافیکی دستگاه می‌دهد.
Samsung's Exynos به طور کلی تراشه‌های اکسینوس سامسونگ را می‌توان در قلب محصولات رده بالای این شرکت جستجو نمود. البته این بدین معنا نیست که تمامی محصولات سامسونگ دارای این SOC‌ هستند. معمولا در محصولاتی که قرار نیست در آن‌ها از تکنولوژی‌هایی همچون LTE‌ استفاده شود و یا قیمت چندان بالایی داشته باشند،‌ سامسونگ به استفاده از تراشه خود می‌پردازد.
http://www.zoomit.ir/images/91/12/8car-geneva-2013/02_exynos.jpg
سری اول: Hummingbird یا Exynos 3310 اولین سری از تراشه‌های اکسینوس ۳۳۱۰ سامسونگ که با نام مرغ مگس خوار شناخته می‌شود در Galaxy S به کار رفت. این تراشه ۴۵ نانومتری‌ است و از یک پردازشگر ARM Cortex 8 با قدرت ۱ گیگاهرتز و قدرت‌دهنده گرافیکی PowerVR SGX540 استفاده می‌نماید. این پردازنده که در زمان خود بسیار قدرتمند محسوب می‌شد،‌ با پشتیبانی از 1080P تنها تراشه‌ای شناخته مي‌شود که با پردازنده یک هسته‌ای این امکان را فراهم میاورد.
سری دوم: Exynos 4210 تراشه‌های نسل دوم سامسونگ که از پردازشگر دو هسته‌ای ARM Cortex-A9 و پردازشگر گرافیکی قدرتمند ARM Mali-400 MP4 استفاده می‌نماید. این تراشه برای سرعت کلاک ۱ گیگاهرتز تولید شده بود ولی با سرعت ۱.۲ گیگاهرتز در Galaxy SII‌ و ۱.۴ گیگاهرتز در Galaxy Note ظاهر شد. از جمله ویژگی‌های این تراشه وجود یک قطعه جداگانه GPS برای کاربرد بهتر این قابلیت است. همچنین لازم به ذکر است که این تراشه به نسبت Nvidia Tegra 3 در زمینه پردازش گرافیکی بهتر عمل می‌کند و در زمینه پردازش عمومی دارای عملکرد یکسانی است.
قابلیت‌ها:‌1080P با پشتیبانی از HDMI، رزولوشن WXGA - 1280x800
سری سوم: Exynos 5 این سری شامل دو نوع کاملا مجزا می‌شود. نوع اول که تاکنون تنها در دو مدل Nexus 10 و ChromeBook ARM به کار رفته است از پردازشگر دو هسته‌ای ARM Cortex A15 که سریعترین پردازنده در بین تمامی دستگاه‌های دارای پردازنده ARM‌ محسوب می‌شود بهره می‌برد . این پردازشگر قدرتمند در کنار GPU قدرتمند Mail-T604 که بهترین پردازشگر گرافیکی در بین محصولات اندرویدی محسوب می‌شود قرار گرفته است . تنها ایراد این زوج قدرتمند مصرف بالای باطری به نسبت تراشه‌هایی است که از پردازنده‌های Cortex A9 استفاده می‌نمایند.


Exynos 5 Octa: این تراشه‌ها که بخاطر وجود هشت هسته پردازشگر دچار محبوبیت و شهرت بسیاری هستند اولین بار در ستاره درخشان کهکشان سامسونگ دیده شد. اما نکته اصلی اینجاست که هر هشت‌ هسته پردازشگر یکسان نیستند. این تراشه دارای چهارهسته پردازشی از نوع Cortex A15 با قدرت و سرعت بسیار بالا است. در طرف دیگر چهارهسته از نوع Cortex A7 وجود دارد که به نسبت چهارهسته دیگر از سرعت و قدرت بسیار کمتری برخوردار است. بنابراین فرامین ساده با هسته‌های ضعیف Cortex A7 و پردازش‌های با نیاز قدرت بالا به چهارهسته دیگر واگذار می‌شود. متاسفانه امکان فعالسازی هر هشت هسته در آن واحد و دستیابی به قدرت هر هشت هسته وجود ندارد. بنابراین شما در هنگام اجرای عملیات‌های پردازشی باز هم با یک تلفن چهارهسته‌ای روبرو هستید نه هشت هسته‌ای.
این تراشه همچنین از پردازشگر گرافیکی شرکت Imagination Technologies‌ مدل PowerVR SGX 544MP3 بهره می‌برد که قدرت مشابهی با پردازشگر گرافیکی A6 شرکت اپل به Exynos Octa می‌دهد. البته از آنجایی که فرکانس کاری پردازنده استفاده شده در اکتا بالاتر از همتای A6 است بازده نسبتا بالاتری را ارائه می‌کند.
NVIDIA's Tegra در حال حاضر تگرا ۲ و تگرا ۳ محبوبترین سیستم بر روی یک تراشه‌های شرکت بزرگ سخت افزار، انویدیا هستند. هر دو این تراشه‌ها از پردازنده‌های ARM Coretx-A9 با سرعت کلاک ۱ تا ۱.۴ گیگاهرتز برخوردارند، با لیتوگرافی ۴۰ نانومتری تولید می‌شوند و از پردازشگرهای گرافیکی کم مصرف GeForce استفاده می‌نمایند.
صرف نظر از مسائل پیچیده تخصصی، تفاوت پایه این دو به دو هسته‌ای بودن تگرا ۲ و چهارهسته‌ای بودن تگرا ۳ باز می‌گردد. تراشه‌های تگرا ۳ از پردازشگر گرافیکی قدرتمندتری استفاده می‌کنند و نسبت به تگرا ۲ از برتری‌هایی دیگری همچون وجود یک هسته کمکی با مصرف بسیار پایین برای پردازش‌های کوچک و ابتدایی بهره می‌برد.
مشکل دیگر تراشه‌های تگرا ۲،‌ عدم استفاده از کد نئون در آن‌هاست(کد نئون باعث مصرف بسیار پایین‌تر انرژی در پخش فایل‌های موسیقی و مکالمه بر بستر شبکه GSM می‌شود)
از مزایای تگرا ۲، قدرت پردازش 1080P و رمز گذاری فایل‌های صوتی و تصویری‌ست. همچنین وجود سه هسته پردازشی برای پردازش فایل‌های صوتی و تصویری به جای یک هسته، نشان از قدرت تگرا در پردازش این دسته از فایل‌ها دارد.
تگرا ۳: پردازنده‌های به کار رفته در تراشه تگرا ۳، از سرعت ۱.۲ گیگاهرتز به ۱.۳ گیگاهرتز در چهارهسته افزایش یافته‌اند. همچنین قدرت پردازشگر گرافیکی و مموری به کار رفته در این تراشه‌ها افزایش قابل توجهی یافته است که قدرت پردازش‌های سنگین‌تری را به دستگاه می‌دهد. به علاوه وجود یک هسته کمکی به ازای هر هسته برای پردازش‌های معمولی سبب مصرف انرژی بسیار کمتری می‌شود. در این تراشه‌ها همچنین از پردازشگر گرافیکی مخصوص Nvidia اسنفاده می‌شود که قدرت گرافیکی بسیار بالایی را برای دستگاه‌های دارای این تراشه به ارمغان می‌اورد.
تگرا۴: پرچمدار بعدی Nvidia، با چهارهسته پردازشی بسیار قوی‌تر Cortex A15 که با یک هسته کمکی برای پردازش موارد سبک همراه شده‌ است به میدان قدم می‌گذارد. این تراشه همچنان از پردازشگر گرافیکی مخصوص Nvidia استفاده می‌کند. همچنین انویدیا قصد ارائه تراشه‌های Tegra 4i را با پردازشگر چهارهسته‌ای Cortex A9 R4 با سرعت کلاک ۱.۷ تا ۲.۳ گیگاهرتز نیز دارد.
سیستم-روی-یک-چیپ‌های اپل http://www.zoomit.ir/media/k2/items/cache/f8015bbf8e58ce266747d02be7f18a93_XL.jpg
تراشه‌های اپل به معنای واقعی کلمه اختصاصی هستند و تنها در محصولات این شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرند. نکته مهم در مورد سیستم‌های محصولات اپل آن است که این شرکت با وجود استفاده از سخت افزار به نسبت پایین‌تر از رقبای اندرویدی، هیچ ضعفی در اجرای برنامه‌ها و بازی‌ها نسبت به آن‌ها ندارد. این موضوع ناشی از اکوسیستم بهینه iOS و همکاری نزدیک با توسعه دهندگان نرم‌افزاری برای استفاده بهینه و روان از تمام قوای سخت افزاری در بخش نرم‌افزاری است.
سیستم-روی-یک-چیپ A4: تراشه A4 قدیمی‌ترین تراشه این شرکت محسوب می‌شود که در قلب آیفون ۴ و آیپاد تاچ تا نسل چهارم و اولین آیپد مورد استفاده قرار گرفت. این چیپ شامل یک پردازنده تک هسته‌ای ARM Cortex A8 که سرعت کلاکی معادل ۸۰۰ تا ۱ گیگاهرتز دارد می‌شود. همچنین پردازشگر گرافیکی PowerVR SGX535 که یک GPU تک هسته‌ای است به عنوان مغز متفکر بخش گرافیکی در این تراشه حضور دارد. این تراشه با پردازش ۴۵ نانومتری تولید می‌شود و در مدل‌های مختلف آیپاد یا آیفون از ۲۵۶ تا ۵۱۲ مگابایت رم در آن جای گرفته است. همانند بسیاری از تراشه‌های دیگر از کد نئون استفاده می‌نماید.
A5: سیستم-روی-یک-چیپ A5 از پردازشگر دو هسته‌ای ARM Cortex A9 با سرعت کلاک ۸۰۰ تا گیگاهرتز و پردازشگر گرافیکی دو هسته‌ای PowerVR SGX543MP2 استفاده می‌کند.
بسیاری از موارد به کار رفته در این تراشه همچنان شباهت زیادی به تراشه‌های قبلی یعنی A4 دارد. البته بر خلاف تراشه A4که از یک RAM در خارج از تراشه استفاده می‌نمود، این تراشه از ۵۱۲ مگابایت RAM در داخل خود تراشه استفاده می‌نماید.
این تراشه در طیف وسیعی از محصولات اپل از جمله آیپد ۲، آیپد مینی، ایفون 4S‌ و نسل پنجم آیپادتاچ مورد استفاده قرار گرفته است.
A5X: این تراشه تقریبا از تمامی امکانات سخت افزاری مدل قبلی استفاده می‌کند منتها با رم بیشتر (۱ گیگابایت به جای ۵۱۲ مگابایت) و GPU قوی‌تر. این تراشه در آیپد جدید (آیپد سوم) مورد استفاده قرار گرفته است.
A6: این تراشه حاصل ادغام تکنولوژی Swift هسته‌های پردازشگر، با یک پردازشگر گرافیکی با نام PowerVR SGX 543MP3 و یک گیگابایت رم است. کارآیی این تراشه به نسبت A5 از هر لحاظ دو برابر شده است و در حال حاضر در آیفون ۵ استفاده قرار گرفته است.
A6X: این تراشه نیز مدل بهبود یافته تراشه قبلی برای به کار گیری در آیپد نسل چهارم است که از پردازشگر گرافیکی قوی‌تر (GPU چهارهسته‌ای) و حافظه بزرگ‌تر است.
مزیت تراشه‌های به کار رفته در محصولات اپل آن‌ است که برای مثال در تمامی مدل‌های آیفون ۴ یک تراشه A4 با پردازنده مشخص به کار رفته است. در حالی که در بعضی محصولات دیگر مثل Galaxy SII‌ سامسونگ با چندین تراشه متفاوت روبرو هستیم که در بعضی از آن‌ها مربوط به شرکت کوالکوم و بعضی دیگر اکسینوس سامسونگ هستند. (در واقع هر یک از مدل‌های محبوب بعضی کمپانی‌ها همچون سامسونگ، در چند دسته با سخت‌افزارهای متفاوت تولید و روانه می‌شوند.)

[sabrjoo]

با تلفن‌های هوشمند و تبلت‌هایمان صمیمی شویم بخش دوم: GPU - پردازشگر گرافیکی

‌احتمالا دید خوبی نسبت به پردازنده‌های موبایل و هسته‌های پردازشی آن‌ها بدست آورده‌ و متوجه شده‌اید که این پردازنده‌ها علاوه بر CPU بخش‌های اساسی دیگری را نیز شامل می‌شوند که تلفن هوشمند شما بدون آنها کار نخواهد کرد. در کنار پردازشگر‌های اصلی، واحد پردازش گرافیکی یا GPU قرار دارد که وظیفه پردازش امور گرافیکی را برعهده دارد. در این مقاله قصد داریم به GPU بپردازیم پس با زومیت همراه باشید.


کاربرد پردازشگر گرافیکی به دو مورد عمده مربوط است: ساختار اصلی به کار رفته در چیپ و سیستم عامل

ساختار اصلی به کار رفته در چیپ: گاهی پیش می‌آید که تراشه تولید شده از سخت‌افزارهایی همچون رمزگشایی فایل‌های چندرسانه‌ای یا media decoding بی‌بهره است و در اینجا این پردازشگر گرافیکیست که وظیفه پردازش رزولوشن‌های بالا و موارد گرافیکی را بر عهده می‌گیرد.
همچنین گاهی بعضی پردازش‌ها و فرامین به پردازشگر گرافیکی (GPU) واگذار می‌شود و به این طریق از بار بر روی هسته‌های پردازشگر کاسته می‌شود .
زمانی که به کاربرد وجود پردازشگر گرافیکی در سیستم عامل‌ها می‌رسیم قضیه اندکی پیچ و تاب بیشتری به خود می‌گیرد. اولین و اصلی‌ترین کاربرد پردازشگر گرافیکی در نمایش و رندر کردن بازی‌ها و برنامه‌‌های 3D است. در واقع، هسته‌های پردازشی پردازشگرهای Cortex طوری طراحی نشده‌اند که توانایی انجام پردازش‌های اینچنین را داشته باشند و به همین خاطر، غالب پردازش‌های گرافیکی مربوط به سیستم عامل و بازی‌ها به پردازشگر گرافیکی واگذار می‌شود. در این موارد، پردازش‌ها و محاسبات اصلی به CPU و رندر کردن 3D به GPU سپرده می‌شود.
در غیر از این موارد، اغلب رندرهای دو بعدی در محیط سیستم عامل‌ها نیز به GPU واگذار می‌شود. برای مثال بزرگنمایی بر روی عکس‌ها و انمیشن‌های به کار رفته در آیکون‌ها و رابط کاربری سیستم عامل نمونه‌ای از این موضوع است. البته بنا بر سیستم عامل مورد نظر ممکن است که این وظایف نیز بر عهده CPU سپرده شود. اما GPUها این دست امور را نیز به مراتب بهتر و بهینه تر از CPUها انجام می‌دهند.
ویندوز فون: http://www.zoomit.ir/images/92/01/Windows-Phone-7-5.jpg


ویندوز فون، از انیمیشن و رابط کاربری گرافیکی و نسبتا سنگینی بهره می‌برد. مدل‌های قدیمی‌تر تلفن‌های مبتنی بر این سیستم عامل به SoC‌های ضعیفی تجهیز شده‌اند، این SoCها مجهز به CPU نسبتا ضعیفی هستند و از این رو اینجاست که GPU نقش اصلی را ایفا می‌کند و بار اجرای رابط کاربری را بر دوش می‌کشد. به این ترتیب با وجود اینکه بسیاری از ابزارهای مبتنی بر ویندوز فون دارای پردازنده ضعیف تک یا حداکثر دو هسته‌ای هستند باز هم رابط کاربری سیستم عامل کاملا نرم و روان اجرا می‌شود.
اندروید در سیستم عامل اندروید به طور کامل با داستان متفاوتی روبرو هستیم. با توجه به اینکه طیف وسیعی از مدل‌های قدیمی‌تر اندروید از پردازشگر گرافیکی قدرتمندی بهره‌مند نیستند، پردازش رابط کاربری و اجرای آن به سی پی یو واگذار می‌شود که عملکرد این بخش در مقایسه با پردازشگر گرافیکی چندان قابل قبول نیست. البته از اندروید 4.1 به بعد شرایط کمی تغییر کرد و با تعریف پروژه کره (Project Butter) و رابط کاربری 60 فریم از پردازشگر گرافیکی برای رندر صفحات استفاده شد که در نتیجه آن با رابط کاربری قوی‌تر و سریعتری روبرو هستیم.


http://www.zoomit.ir/media/k2/items/cache/c3eb6db5c2cf3d3a7927d51dac47136e_XL.jpg


تاکنون باید خود شما هم متوجه شده باشید که یکی از دلایلی که به روزرسانی سیستم عامل اندروید برای همه مدل‌ها ارائه نمی‌شود و یا با تاخیر همراه است،‌ به همین موضوع بر می‌گردد.
در نسخه‌های قدیمی این سیستم عامل رابط کاربری به CPU واگذار می‌شد ولی در مدل‌های جدید این کار به پردازشگر گرافیکی واگذار می‌شود. در همین راستا،‌ عدم وجود پردازشگر گرافیکی یکسان در تمامی مدل‌ها و یا عدم وجود آن در بعضی مدل‌ها،‌ سبب می‌شود که امکان ارائه این سیستم عامل برای همه مدل‌ها وجود نداشته باشد یا زمان بیشتری برای رفع مشکلات آن و هماهنگ سازی نسخه جدید سیستم عامل با سخت افزار باشد.
iOS http://www.zoomit.ir/media/k2/items/cache/6052b471b50b91653af7591d4b0162e1_XL.jpg


سیستم عامل اپل و محصولاتش، به رابط کاربری روان و سریع خود مشهور هستند. این موضوع از آنجا ناشی می‌شود که پردازش‌های مربوط به رابط کاربری در این سیستم عامل به GPU واگذار شده است. در طرف دیگر، اپل با سخت افزار محدودتر و تنوع محصولاتی کمتر به نسبت اندروید، سبب می‌شود که راحت‌تر آپدیت‌های نرم‌افزاری در اختیار کاربران قرار گیرد.
انواع GPUها Qualcomm Adreno GPU خانواده آدرنو یکی از محبوترین پردازشگرهای گرافیکی‌ست که در SoCهای شرکت Qualcomm به کار می‌رود. این پردازشگرها در ابتدا توسط شرکت AMD و با نام ATI تولید می‌شد و پس از خرید این بخش AMD توسط کوالکوم، این پردازشگرها به کوالکوم واگذار شدند. در حال حاضر غالبا سری Adreno 2XX در خانواده اسناپدراگون به کار می‌روند. نکته اصلی در مورد سری‌های مختلف پردازشگر گرافیکی آدرنو، دو برابر شدن سرعت سری جدید نسبت به سری قبلی است. برای مثال ادرنو 205 دو برابر از 200 سریعتر و سری ۲۲۰ چهار برابر سریعتر از سری ۲۰۰ است.


http://www.zoomit.ir/images/galleries/lg/optimus_g/1/optimus_g_zoomit_05.JPG


در سری اول اسنپدارگون، از پردازشگر گرافیکی Adreno 200، در سری دوم از 205 و در سری سوم از Adreno 220 استفاده شد. نکته قابل توجه در پردازشگر گرافیکی به کار رفته در Snapdragon S3، قابلیت‌هایی همچون OpenGL ES 2.0 به همرا Direct3D 9.3 است که برای پردازش بهتر بازی‌ها مورد بهره برداری قرار می‌گیرد.
Adreno 220: این پردازشگر گرافیکی اولین بار در سومین سری از تراشه‌های اسناپداراگون در نقش پردازشگر گرافیکی ظاهر شد و شامل پیشرفت‌های بسیاری از جمله پردازش سه بعدی و اجرای بازی‌های HD می‌شود. همچنین در مقایسه با پردازشگر گرافیکی قبلی، یعنی Adreno 220 از کارآیی گرافیکی 2 برابر و توانایی بیشتر در پردازش ویدیوها و بازی‌ها بهره می‌برد.
Adreno 225، که همراه با مدل جدید پردازنده Krait در چهارمین سری از تراشه‌های کوالکوم(Snapdragon S4) به کار رفته، از ۵۰ درصد سرعت بیشتر و کارآیی بالاتر نسبت به مدل قبلی بهره می‌برد که قدرت پردازش گرافیکی دستگاه را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد.
Adreno 320 GPU جدیدترین عضو خانواده آدرنو که در تراشه‌های S4 Prime و S4 Pro به کار گرفته شده، پردازشگر گرافیکی آدرنو ۳۲۰ است که با همراه داشتن معماری جدید و قابل برنامه ریزی، از کارآیی چهاربرابری به نسبت آدرنو ۲۲۵ بهره می‌برد. این پردازشگر گرافیکی به خوبی از عهده پردازش وبسایت‌هایی طراحی شده با فناوریHTML5 ، رابط کاربری سه بعدی و اجرای روان بازی‌های سه بعدی بر می‌اید و در عملکرد بهتر دوربین و اضافه نمودن امکانات بیشتر برای پردازش عکس‌ها در نور کم نقش دارد.
Imagination Tech PowerVR GPU Imagination Tech دومین تولید کننده بزرگ پردازشگرهای گرافیکی که محصولات فعلی آن‌ها بیشتر با نام PowerVR SGX 5 یا 5XT شناخته می‌شود.
محصولات این خانواده در دستگاه‌های مختلفی دیده می‌شود. صنایع تگزاس که تراشه‌های آن در مقالات قبلی بررسی شد، به صورت اختصاصی از این پردازشگر گرافیکی استفاده می‌کند. همچنین در برخی از تراشه‌های Exynos سامسونگ و تراشه‌های فعلی شرکت اپل همانند A4 و A5 از این پردازشگر گرافیکی استفاده شده است.
سری MBX: این سری از پردازشگرهای گرافیکی را به نوعی می‌توان شروع ماراتن موفقیت‌های تولید کننده PowerVR دانست که در محصولات بسیاری از شرکت‌های تولید کننده تراشه از جمله Intel, Texas Instruments, Samsung به کار گرفته شد. این محصول همچنین پردازشگر بخش گرافیکی محصولات مهم و معروفی از جمله اولین آیفون، Nokia N95, Sony Ericsson P1 بوده است.
سری ۵ (SGX): این سری با پشتیبانی از DirectX 10.1 و OpenGl 2 به عنوان پردازشگر گرافیکی بسیاری از تراشه‌های مدل‌های به نسبت قدیمی قرار گرفته است. از جمله مدل‌هایی که در تراشه‌های آن‌ها سری ۵ به عنوان پردازشگر گرافیکی قرار دارد می‌توان به تراشه A4 اپل و اولین نسل از تراشه‌های Exynos ‌ سامسونگ اشاره نمود.


http://www.zoomit.ir/media/k2/items/cache/78fc0c9680dfb046459728da856ed84f_XL.jpg


پردازشگر گرافیکی سری5XT: در دستگاه‌های معروفی همچون کنسول دستی جدید سونی(PS Vita)، آیفون 4S و آیپد ۲ به کار رفته است. این سری تا ۱۶ هسته پردازشی را پشتیبانی می‌کند که هر کدام از این هسته‌ها دو برابر مدل‌های قبلی سرعت دارند. انتهای نام مدل‌های مختلف این سری به صورت MPx نوشته می‌شود که X نمایانگر تعداد هسته‌هاست. برای مثال مدل SGX543MP2 که در آیفون 4S به کار رفته است دارای دو هسته می‌باشد و مدل PowerVR SGX543 MP4+ به کار رفته در PSvita دارای هشت هسته (البته عدد ۴ در کنار یک مثبت قرار گرفته که این موضوع بخاطر سفارشی بودن این پردازنده برای سونی و استفاده از هشت هسته به جای چهارهسته می‌باشد) است. از دیگر مدل‌هایی که از این پردازشگر گرافیکی در تراشه خود استفاده می‌نمایند می‌توان به آیپد نسل سوم ( چهارهسته SGX543MP4) و آیفون ۵( SGX554MP4)‌ اشاره نمود. همچنین مدل دارای تراشه Exynos گالاکسی اس ۴ نیز از SGX544MP3 سه هسته‌ای به عنوان پردازشگر گرافیکی استفاده می‌نماید.
ARM Mali GPUs پردازشگرهای گرافیکی Mali که توسط ARM طراحی می‌شوند، از محبوبیت بسیاری در بین تولیدکنندگان بهره می‌برد و طیف وسیعی از دستگاه‌ها، از تلفن‌های هوشمند مثل Galaxy SII، Galaxy Note و Galaxy Tab 7.7 گرفته تا کنسول‌های بازی همچون PS3 و Xbox 360 را شامل می‌شود.


در حال حاضر سه خانواده Mali-300, Mali-400 MP و Mali-450 MP در محصولات امروزی دیده می‌شوند. همچنین برای اگاهی از تعداد هسته‌های پردازشگر گرافیکی هر یک از سری‌های بالا تنها کافیست به عدد نوشته شده در کنار MP توجه کنید. برای مثال Mali-400 MP2 پردازشگر گرافیکی دو هسته‌ای و Mali-400 MP4 پردازشگر گرافیکی چهارهسته‌ای است.
Mali-300 قشر متوسط تلفن‌های هوشمند را مورد هدف قرار گرفته است. در حقیقت محصولات این خانواده با بهره گیری از معماری ،Mali400 پلی بین Mali400 و Mali200 محسوب می‌شوند که البته در رتبه بالاتری از Mali200‌ قرار می‌گیرند. این پردازشگر گرافیکی با وجود قیمت ارزان‌، کارایی مناسبی در اجرای بازی‌های HD، پردازش گرافیک سیستم عامل‌ و استفاده از استاندارد 1080P دارد.
Mali-400 MP: پردازشگرهای گرافیکی این خانواده، با قدرت بسیار بالا، وجود چند هسته پردازشی،‌ مصرف انرژی کمتر پا به قلب تراشه‌های مختلفی از جمله تراشه‌های شرکت سامسونگ گذاشته‌اند. این پردازشگر‌های گرافیکی بسته به مدل انتخابی از یک تا چهارهسته پردازشی را در خود جای می‌دهند و از لحاظ استفاده از هسته‌های متعدد هیچ خلالی در روند توسعه برنامه ایجاد نمی‌نمایند. همچنین تکنولوژی CCI-400 شرکت ARM، با تلفیق پردازشگر اصلی Cortex با پردازشگرگرافیکی Mali، سبب اشتراک گذاری راحت‌تر امور پردازش برنامه‌ها و بازی‌ها بین پردازشگر اصلی و پردازشگر گرافیکی می‌شوند. این موضوع خود سبب ایجاد توازن بسیار مناسب و دستیابی به کارآیی و قدرت بالاتری می‌گردد.
Mali-450 MP: با صرف نظر از موارد فنی، جدیدترین پردازشگر گرافیکی خانواده Mali، با افزایش تعداد هسته‌ها تا هشت عدد و دو برابر کردن کارآیی OpenGL® ES 2.0 قدرتمندترین عضو این خانواده محسوب می‌شود. محصولات این شاخه با هدف افزایش کارایی و قدرت و کاهش مصرف انرژی به بازار امده‌اند و رزولوشن‌هایی حتی تا اندازه 2K و 4Kرا نیز در صفحه نمایش پشتیبانی می‌نمایند.
NVIDIA ULP GeForce شاید انتظار داشته باشید که تراشه‌هایی که توسط غول دنیای سخت‌افزار PC تولید می‌شوند، باید بهترین پردازشگر گرافیکی را داشته باشند. اما بر خلاف انتظار شما، پردازنده‌های تگرا تا قبل از تگرا ۳ آنچنان که باید و شاید قدرت خود را نشان نداده‌اند.
مقایسه بین تگرا ۲ و دیگر تراشه‌های همسطح، نشان از قدرت کمتر پردازنده در این تراشه‌ها دارد. این پردازشگر گرافیکی از فرکانش ۳۰۰ تا ۴۳۳ مگاهرتز برخوردار است.
البته پردازشگر به کار رفته در تراشه‌های تگرا ۳ تغییرات عمده‌ای را برای دستیابی به موقعیتی برتر ایجاد نموده‌اند که سبب ایجاد تغییرات شگرفی در نگرش به این خانواده شدند. این پردازشگرهای گرافیکی را می‌توان انقلابی نسبت به پردازشگر گرافیکی تگرا ۲ دانست . این پردازشگر گرافیکی علاوه بر سه برابر کردن واحدهای pixel shader ، تا رزولوشن 2560×1600 را پشتیبانی می‌کند. همچنین بسیاری از انکودهای اختصاصی فایل‌های مدیا و پردازش بازی‌های HD که بعضی از آن‌ها به صورت اختصاصی برای تراشه تگرا ۳ تولید می‌شوند،‌ از قابلیت‌های این پردازشگر گرافیکی قدرتمند محسوب می‌گردد.
Tegra 4: پردازشگر گرافیکی به کار رفته در نسل بعدی تراشه‌های انویدیا یک پردازشگر گرافیکی با هفتاد و دو هسته پردازشی‌ست که می‌تواند عملکرد خارق‌العاده‌ای در پردازش بخش گرافیکی گجت شما داشته باشد. همچنین پشتیبانی از ویدیوها با فرمت‌های رایج جدید همچون WebM با استاندارد 1080p از جمله دیگر قابلیت‌های این پردازشگر گرافیکی است. نکته قابل توجه در هر دوی این پردازشگرهای گرافیکی، کاربرد ۶۴ بیتی در آن‌ها می‌باشد.

[sabrjoo]

با تلفن‌های هوشمند و تبلت‌هایمان صمیمی شویم بخش سوم: دوربین و عکاسیدر تلفن‌هوشمند یا تبلت شما خارج از تراشه اصلی، قطعات مهم دیگری نیز وجود دارند. یکی از مهمترین‌ قطعات دوربین است که در این بخش قصد آشنایی با آن را داریم. در این بخش ضمن آشنایی با مبانی دوربین‌های عکاسی به بررسی تکنولوژی‌های متفاوت به کار رفته در آنها می‌پردازیم و سعی می‌کنیم تا حد امکان با دوربین‌های عکاسی صمیمی‌تر شویم.

با هنر عکاسی بیشتر آشنا شوید قدم اول: سه قطب اصلی دوربین‌ها: ISO ‌،‌Shutter Speed و Aperture روشی که تمامی دوربین‌های موبایل یا به طور کلی دوربین‌های عکاسی از آن‌ استفاده می‌کنند، هدایت نور است. در واقع دوربین‌ها، توسط لنز، نور را از محیط اطراف دریافت می‌کنند، سپس این نور را به روی ماده ای که به نور حساس است انتقال داده و سبب ذخیره اطلاعات مربوط به عکس‌ها می‌گردند. در دوربین‌های امروزی، این ماده حساس به نور می‌تواند سنسور باشد. در واقع، طی این فرآیند شاتر یا دیافراگمی که روبروی سنسور قرار دارد،‌ باز و بسته می‌شود و با انتقال نور، عکس را پدید می‌آورد.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/01_phone_photography.jpg
مدت زمانی که شاتر باز می‌ماند (سرعت شاتر یا Shutter Speed) به همراه میزان حساسیت سنسورهای دیجیتال که نور را دریافت می‌کنند (ISO) و مقدار نور عبوری از لنز (Aperture یا روزنه) اصلی‌ترین نقش را در نتیجه عکاسی شما ایفا می‌نمایند.
این سه مورد که در تعامل با یکدیگر عمل می‌کنند سه رکن اصلی دوربین‌های عکاسی را شامل می‌شوند. پس یک بار دیگر معنای این سه مورد مهم را با هم مرور می‌کنیم:


چه مقدار نور به سمت دوربین هدایت شود (Aperture)
حساسیت دوربین به این نور چقدر باشد (ISO)
تا چه مدت نور دهی ادامه پیدا نماید (Shutter Speed)

نور و تاریکی: عوامل اصلی کیفیت حال که می‌دانیم تمامی دوربین‌ها در طی فرآیند ثبت تصاویر، تنها نور را دریافت می‌کنند، پس تعجبی ندارد که تصاویری که در نور زیاد گرفته می‌شوند کیفیت بسیار بهتری نسبت به تصاویری که با نور اندک گرفته می‌شوند، داشته باشند. در محیط‌های کم نور، دوربین عکاسی باید سرعت باز و بسته شدن شاتر را افزایش دهد، وقتی سرعت شاتر زیاد شود لرزش دست محسوس‌تر شده و سبب ایجاد Motion Blur یا تیره و تاری تصویر می‌شود، از طرفی اگرمیزان ISO را افزایش دهید نور بیشتری جذب سنسور می‌شود اما در این حالت نیز نویز تصاویر افزایش می‌یابد. به همین دلیل بهتر است که در این شرایط از پایه استفاده نموده و سرعت شاتر را تا جای ممکن پایین بیاوریم. البته اگر قرار باشد از اشیاء متحرک در نور کم عکاسی کنید چاره‌ای جز افزایش ISO و همچنین سرعت بخشیدن به شاتر دوربین ندارید.


راه حل دیگر نیز استفاده از نور سفید فلاش است. فلاش یا نور سفیدی که در هنگام عکسبرداری در نورهای پایین ایجاد می‌شود، همزمان با باز شدن شاتر روشن می‌شود و با ایجاد نور مصنوعی در محیط، تصویر برداری را در مکان کم نور ممکن می‌سازد. البته این نور سفید گاهی مشکلات زیادی راه به همراه دارد. برای مثال شما نیز طعم مشکلات فلاش همچون سفید شدن کامل عکس یا مشکل Red-Eye یا از بین بردن عمق تصویر را در عکسبرداری از فاصله نزدیک به جسم راه تجربه کرده‌اید.
ISO ISO میزان حساسیت سنسور به نور را تنظیم می‌کند. این مولفه بیانگر آن است که سنسور دوربین شما تا چه مقدار به نور حساس است. البته این فرآیند همیشه، و حتی در نور کم، کارآیی چندان مناسبی ندارد و گاهی به صورت اختلال در رنگ‌ها و ایجاد نویز در تصویر بروز می‌نماید. اینجاست که قدرت دوربین تلفن شما در فرآیند کاهش نویز و همچنین کیفیت لنز به کار رفته در آن، مقدار نهایی این مشخصه را معین می‌کند. در حقیقت هر چه میزان ISO روی عدد بالاتری تنظیم شود، سنسور نور بیشتری را جذب می‌کند و در عوض نویز تصویر نیز افزایش می‌یابد. بطور کل باید تا جای ممکن مقدار ISO را روی عدد پایین‌تری تنظیم کنید اما وقتی نور محیط کم است معمولا مجبور به افزایش میزان ISO می‌شویم.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/550px.jpg
خلاصه: دوربین‌هایی با ISO بالاتر، تصاویر با کیفیت‌تری در نور پایین ثبت می‌کنند.
APERTURE http://www.zoomit.ir/images/92/05/3.jpgAperture، یکی دیگر از مولفه‌های مهم که باید در عکاسی به آن توجه نمایید. این مولفه با حرف f و عددی در کنار آن مشخص می‌شود.
در دوربین‌های موبایل یا عکاسی، سخت افزاری برای باز و بسته شدن لنز وجود دارد که به آن دیافراگم می‌گویند. Aperture مولفه‌‌‌ای برای تشخیص میزان دریافت نور در دوربین است. همراه با بیشتر باز کردن روزنه لنز، میزان نوری که وارد دوربین می‌گردد، بیشتر می‌شود.


هر چه عدد f بالاتر می‌رود، نور کمتری از محیط دریافت می‌شود و تصاویر سیاه‌تری ثبت می‌شود. در طرف دیگر، پایین بودن عدد f سبب ایجاد روزنه بیشتر در لنز و دریافت نور بیشتر است. بدین ترتیب در هنگام عکسبرداری لنز، اشعه‌های نور بسیار زیادی را از اطراف دریافت می‌کنید که سبب می‌شود که اشیای اطراف یا پشت جسم مورد نظر شما به صورت بلوری و مات دیده شود. البته این اتفاق، خود یکی از تکنیک‌های عکاسی‌ محسوب می‌شود که باعث هدایت چشم بیننده به سوی جسم مورد نظر شما که برروی آن فوکوس کرده‌اید، می‌شود. بطور خلاصه برای عکس برداری از یک سوژه و عمق بخشیدن به آن و بلور کردن پس زمینه میزان F را روی حداقل تنظیم می‌کنیم و زمانی که بخواهیم از یک منظره عکاسی کنیم و دوست نداریم تنها برروی بخشی خاصی از منظره فوکوس کنیم، مقدار F را روی حداکثر تنظیم می‌کنیم. در عکاسی از مناظر نیز اگر نور محیط کم باشد مجبور به کاهش میزان F می‌شویم. پس هر چه میزان F کاهش یابد، دریچه دیافراگم بیشتر باز می‌شود و نور بیشتری جذب سنسور می‌گردد. برای درک بهتر به تصویر سمت راست و پایین دقت کنید.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/4.jpg
باز شدن زیاد روزنه نیز باعث ایجاد هاله‌ای خاکستری و مات شدن بخش‌هایی که روی آن‌ها فوکوس نشده، می‌شود. همچنین ارسال نور بیشتر به بخشی که روی آن فوکوس شده، سبب ایجاد عمق بیشتر و کیفیت بهتر در آن‌هاست.
Shutter Speed سرعت شاتر راه‌حلی‌ست که کیفیت نهایی و زیبایی هر عکسی را دگرگون می‌کند. سرعت شاتر، مدت زمان که لنز به جمع آوری نور می‌پردازد را بیان می‌کند.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/shuter_speed.jpg
واحد بیان این ویژگی، به صورت ثانیه است. برای مثال، سرعت شاتر ۱/۱۲۵ به معنای باز و بسته شدن شاتر در یک صد و بیست و پنجم ثانیه است. بالارفتن سرعت شاتر سبب می‌شود که لنز فرصت کمتری برای جذب نور داشته باشد اما این موضوع از ایجاد تصاویر مات و بلوری در عکسبرداری از اجسام در حال حرکت جلوگیری می‌کند. در طرف دیگر، سرعت شاتر کمتر به معنای جذب نور بیشتر و امکان ایجاد تصاویر مات در عکسبرداری از اجسام متحرک است.

http://www.zoomit.ir/images/92/05/shuter_speed_low.jpgاین تصویر با سرعت شاتر طولانی مثلا چند ثانیه گرفته شده است و در آن نور اتومبیل‌ها کشیده شده البته، بدون شک شما همیشه به دنبال عکسبرداری از اجسام سریع و متحرک نیستید که نگران ایجاد تصاویر مات و بلوری باشید. بعضی اوقات نیز با کاهش سرعت شاتر دوربین می‌توانید آثار جالبی را خلق کنید. گاهی شاید بدتان هم نیاید تا تصویر ماتی از یک بزرگراه پر رفت و آمد ذخیره کنید یا آب‌های جوشان را به صورت دودهای مات ببینید. کاری که عکسبرداران حرفه‌ای در ایجاد تصاویر خارق‌العاده‌ انجام داده‌اند.
ویژگی‌های مهم در دوربین تلفن‌های هوشمند: حال که با اصلی‌ترین ویژگی‌های دوربین آشنا شده‌ایم، وقت آن رسیده است که با دیگر ویژگی‌های مورد نیاز در رابطه با این سخت‌افزار آشنا شویم.
این ویژگی‌ها عبارتند از:


Sensor Size: اندازه سنسورهای حساس به نور
Back-illumination
Mega Pixels : مگاپیکسل‌ها
Zoom: بزرگنمایی
IMAGE STABILIZATION : تثبیت عکس در هنگام لرزش دست
WHITE BALANCE: بالانس کردن رنگ سفید
VIDEO CAPABILITIES : قدرت فیلمبرداری

اندازه سنسور: یکی از قوانین عکسبرداری آن است که «سنسورهای بزرگتر تصاویر بهتری می‌گیرد». در واقع هر چه سنسور دوربین موبایل شما اندازه بزرگتری داشته باشد، قادر به جذب نور بیشتری از محیط می‌باشد و جذب نور بیشتر و دریافت جزئیات بیشتر از محیط خود به معنای بالا رفتن کیفیت نهایی عکس شماست. همچنین اندازه سنسور در کیفیت عکاسی در نور پایین نیز موثر است.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/6.jpg
در واقع بر خلاف مگاپیکسل که بالا رفتن آن بعضا تاثیر در کیفیت عکس نهایی ندارد، بزرگ‌تر شدن سنسور در دوربین‌های موبایل کیفیت آن‌ها را بالا می‌برد. یکی از مثال‌های کیفیت بالای عکس به کمک سنسور بزرگتر می‌توان به دوربین ۱/۱.۸۳ اینچی نوکیا N8 یا سنسورهای بزرگ خارق العاده لومیا 1020 اشاره کرد. لومیا 1020 از یک سنسور 1/1.5 اینچ بی همتا در دنیای موبایل بهره می‌برد.
رابطه بین مگاپیکسل‌ها و اندازه سنسور: حالا به رابطه بین اندازه سنسور و مگاپیکسل‌ها بپردازیم. در صورتی که دوربین موبایل شما سنسور کوچکی داشته باشد، با بزرگتر شدن تصویر و بالا رفتن تعداد مگاپیکسل‌ها تنها تصویر شما نویزی شده و از کیفیت نهایی آن به شدت کاسته می‌شود. پس در انتخاب سایز عکس خود دقت بیشتری داشته باشید.
Back-illumination یکی دیگر از نکات مهم در رابطه با کیفیت دوربین‌های موبایل، نوع طراحی و تولید سنسور آن‌هاست. تولید سنسورهای معمولی SI آسان‌تر است ولی این تنها مزیت این سنسورها محسوب می‌شود و متاسفانه این موضوع در افت کیفیت نهایی عکس کاملا موثر است. در واقع، عدم دریافت بخشی از نور و ثبت جزئیات کمتر در طراحی این نوع سنسورها تصاویر نویزی را ایجاد می‌نماید. این موضوع خصوصا در عکسبرداری در شب بیشتر به چشم می‌آید.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/CMOS.jpg
اینجاست که طراحی BSI به داد کاربران می‌آید. سنسورهایی که از این تکنولوژی استفاده می‌کنند، با توجه به دریافت ۳۰ درصد نور بیشتر نسبت به سنسورهای معمولی، کیفیت نهایی دوربین شما را تحت تاثیر قرار می‌دهند. نمونه دستگاه‌هایی که از این تکنولوژی استفاده می‌نمایند HTC One و Xperia Arc S و از همه مهمتر لومیا 1020 است. حتی سنسور دوربین Pureview 808 نیز از نوع FSI بود.
فریب بزرگی مگاپیکسل‌ها را نخورید: این روزها، هر گاه سخن از خرید یک اسمارت فون جدید پیش می‌اید، اولین موضوعی که نظر اغلب کاربران را در رابطه با کیفیت دوربین تبلت یا اسمارت فونشان جلب می‌نماید، تعداد مگاپیکسل‌هاست. موضوعی که البته دست مایه تبلیغات و فریب شرکت‌ها برای جلب کاربران شده است. اما موضوع اصلی از آنجا ناشی می‌شود که این مگاپیکسل‌ها نیستند که کیفیت دوربین و وضوح نهایی تصویر شما را تشکیل می‌دهند. در واقع سخت‌افزار و تکنولوژی‌های به کار رفته در قلب دوربین شماست که کارایی نهایی دوربین و کیفیت عکاسی شما را معین می‌کند. چه بسا اگر مگاپیکسل‌ها با اندازه سنسور دوربین شما هماهنگ نباشد،‌ عکاسی شما با نویز فراوان و کیفیت پایین همراه خواهد بود.


بیایید اندکی بیشتر بر روی مگاپیکسل‌ها تمرکز نماییم. به هر یک میلیون پیکسل یک مگاپیکسل می‌گویند. مگاپیکسل‌ها در حقیقت نشان می‌دهند که دوربین شما تا چه اندازه می‌تواند تصاویر بزرگتری را بدون تغییرات دیجیتالی ذخیره کند. همین و بس! بنابراین شک نکنید که بالا رفتن تعداد مگاپیکسل‌های شما حتی تا ۲۰ مگاپیکسل نیز، هیچ ضمانتی در کیفیت عکسبرداری نهایی شما نخواهد داشت، چرا که مگاپیکسل‌ها تنها تعداد پیکسل‌های ثبت شده توسط دوربین شما را نمایش می‌دهند.
زوم، بزرگنمایی: http://www.zoomit.ir/images/92/05/anatomy_4_275-275x275-c.jpgزوم به معنای نزدیک شدن بدون جابجایی دوربین است. ما در زوم، با دو نوع اپتیکال و دیجیتالی سر و کار داریم. زوم اپتیکال، با توجه به فاصله کانونی مشخص می‌شود و در این نوع زوم، کیفیت عکس در جالت بزرگنمایی اغلب کاهش پیدا نمی‌کند.
در طرف دیگر زوم دیجیتالی وجود دارد که متاسفانه اغلب تلفن‌های هوشمند دارای این نوع زوم هستند که نتیجه این بزرگنمایی تنها ایجاد تصاویری با کیفیت پایین است. در نتیجه قید استفاده از زوم دیجیتالی را در صورتی که به دنبال عکس‌های واضح می‌گردید بزنید و ترجیحا فاصله خود را با جسم مورد نظر کاهش دهید.
لرزش گیر اگر در هنگام عکاسی دستتان دچار لرزش می‌شود و نمی‌توانید عکس‌های مناسبی بگیرید، IMAGE STABILIZATION به یاری شما می‌آید. این ویژگی با از بین بردن تاثیر لرزش‌های دست و حرکت‌های عکاس، سبب ایجاد تصویری ثابت و بدون Motion Blur d یا تیره و تاری می‌شود.
توانایی‌های ویدیویی: تا چند سال پیش، فیلمبرداری و ویدیو به عنوان قابلیتی نو ظهور در تلفن‌های هوشمند و حتی دوربین‌ها به حساب می‌‌آمد، اما امروزه کیفیت HD یک استاندارد محسوب می‌شود.
وجود کیفیت HD، سنسور قدرتمند در جذب نور به همراه امکانات جانبی از نکاتی است که باید در هنگام فیلمبرداری به آن توجه نمایید.
تفاوت 1080P و 720P: هنگامی که به مقایسه قدرت فیلمبرداری در تلفن‌های هوشمند می‌رسیم، اولین موضوعی که به ان توجه می‌شود تفاوت در کیفیت فیلمبرداری 720P (یا همان HD) و 1080P(FullHD) است. موضوعی که همچنان برای کسانی که به تازگی قصد خرید تلویزیون نیز داشته‌اند بیشتر دردسرساز شده است.


شاید در نگاه اول، با خود بگویید که تفاوت رزولوشن ۷۲۰ با رزولوشن ۱۰۸۰ توسط چشم غیر مسلح، چندان قابل لمس نباشد! البته این موضوع اندکی پیچ و تاب بیشتری دارد و تا حدودی می‌توان آن را درست دانست. این موضوع صرفا به اندازه صفحه نمایش، فاصله‌ای که به آن نگاه می‌شود و حتی نوع و قدرت بینایی چشم بستگی دارد!
صرف نظر از موارد فنی، دوربین‌های ۱۰۸۰ رزولوشنی معادل 1920 در 1080 پیکسل دارند که این مقدار به معنی 2,073,600 پیکسل یا همان دو مگاپیکسل است.
دوربین‌های ۷۲۰ رزولوشنی معادل 1280 در 720 پیکسل دارند که این یعنی 921600 پیکسل (کمتر از یک مگاپیکسل). با یک مقایسه سرانگشتی متوجه می‌شویم که رزولوشن و تعداد پیکسل‌های صفحه نمایش‌های Full HD یا 1080p دو برابر تعداد پیکسل‌های 720P یا همان HD است.
به علاوه در رزولوشن‌های 720p شما، 720 خط افقی را ثبت می‌کنید در حالی که در رزولوشن 1080p شما 1080 خط افقی ثبت می‌نمایید. این موضوع خود باعث شارپ‌تر شدن تصاویر و وضوح بیشتر در رزولوشن‌های بالاتر میگردد.
آیا 720p و 1080p در تلفن‌های هوشمند کاربرد دارند؟ اغلب تلفن‌های هوشمند امروزی از صفحه نمایش زیر 5 اینچ با رزولوشن HD یا همان 720p بهره می‌برند که این مقدار رزولوشن برای چشم انسان کاملا مناسب است و شما با چشم غیرمسلح نمی‌توانید پیکسل‌ها را در این رزولوشن به صورت جداگانه ببینید. اما در صورتی که صفحه نمایش شما بزرگتر از ۷ اینچ باشد، در رزولوشن 720p می‌توانید پیکسل‌ها را به صورت جداگانه ببینید و برای تجربه کاربری بیشتر، بهتر است که از صفحه نمایش‌های Full HD استفاده نمایید.
اینجاست که رزلوشن FullHD یا 1080p به میدان می‌آید. بسیاری بر این باورند که رزولوشن 1080p برای صفحه نمایش تا اندازه ۲۴ اینچی کافی‌ است. اما اگر از صفحه نمایشی بزرگتر از ۲۴ همانند ۲۷ استفاده کنید، بار دیگر پیکسل‌ها مشخص می‌شوند شاید بهتر باشد از نمایشگرهای با رزولوشن بالاتر بهره ببرید.
720p و 1080p در هنگام فیلمبرداری: اگر تلفن شما از فیلم برداری در هر دو رزولوشن نام برده شده، پشتیبانی می‌کند بهتر است در هنگام فیلمبرداری از رزولوشن 1080p استفاده نمایید. البته در صورتی که با حجم بسیار بالاتر این نوع فیلمبرداری مشکلی نداشته باشید. چرا که فیلمبرداری در این رزولوشن قابل تبدیل به رزولوشن‌های پایین‌تر است و هر زمان که نیاز به حجم کمتری داشته باشید می توانید فیلم 1080p خود را به رزولوشن پایین تری مثل 720p تبدیل کنید، اما عکس این موضوع با افت شدید کیفیت همراه خواهد بود.
WHITE BALANCE بدون شک به رنگ زرد تصاویری که توسط عکاسان غیر حرفه‌ای گرفته می‌شود دقت کرده‌اید. این موضوع از آنجا ناشی می‌شود که اغلب ما در هنگام عکسبرداری " بالانس رنگ سفید" را در حالت اتوماتیک قرار می‌دهیم و بقیه کار را به دوربین واگذار می‌نماییم.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/07_phone_photography.jpg
در این مورد، دوربین‌ها اندکی دچار مشکل می‌شوند مخصوصا دوربین‌های ضعیف تلفن‌های هوشمند. در اکثر تلفن‌های هوشمند و دوربین‌های عکاسی بخشی از تنظیمات به بالانس نور سفید اختصاص داده می‌شود. خود تولیدکنندگان نیز شرایط رایج را بصورت پیش فرض قرار داده‌اند و شما مثلا می‌توانید تعیین کنید که در حال عکاسی در نور محیط خارجی، محیط ابری، نور مصنوعی لامپ‌، نور لامپ فلورسنت یا عکاسی در شب هستید. دوربین های حرفه ای نیز قابلیتی را در اختیار کاربر قرار می‌دهند تا از یک جسم سفید مثل یک برگه کاغذ A4 عکس گرفته و دوربین براساس نور محیط و رنگ آن جسم بالانس نور سفید را انجام دهد.
تنظیمات متفاوت: هر چه اسمارت فون شما از قابلیت‌های بیشتری در ارائه تنظیمات عکاسی باشد، تجربه جالب‌تری از عکاسی را با خود به همراه می‌آورد. البته این موضوع بیشتر به نرم افزار به کار رفته برای استفاده از دوربین مربوط می‌شود و از نمونه‌های آن می‌توان به امکانات فانتزی و جالب دوربین خانواده Galaxy در سامسونگ اشاره نمود. البته شاید شما در هر مورد عکاسی از آن‌ها استفاده نکنید، اما گاهی استفاده از آن‌ها می‌تواند عکس‌های جالب‌تری ایجاد نماید. البته این نکته را هم تکرار کنیم که استفاده از این قابلیت‌ها کیفیت عکس شما را تغییر نمی‌دهند، بلکه با افکت‌ها و امکانات جالب توجه، بر لذت عکاسی با تلفن هوشمند می‌افزایند.
تکنولوژی‌های محبوب به کار رفته در تلفن‌های هوشمند امروزی: Nokia PureView: هر آنچه یک دوربین خوب نیاز دارد ... احتمالا شما هم با دیدن تصاویر خارق‌العاده و با کیفیتی که تلفن‌های هوشمند دارای تکنولوژی اختصاصی نوکیا می‌گیرند به وجد آمده‌اید. حتما دوست دارید که کمی بیشتر با این غول دنیای عکاسی در تلفن‌های هوشمند آشنا شوید. ما نیز در این بخش از مقاله قصد آشنایی با این تکنولوژی را داریم.


نوکیا تکنولوژی PureView را با همکاری متخصصین شرکت Carl Zeiss و پس از پنج سال تحقیقات و هزینه فراوان خلق کرد. شرکت نوکیا معتقد بود که افزایش مگاپیکسل‌ها راه حل مناسبی برای بهتر کردن کیفیت تصاویر گرفته شده در دوربین‌ تلفن‌‌های هوشمند نیست. به علاوه امکان اضافه کردن زوم 3x به صورت اپتیکال با توجه به اندازه کوچک تلفن‌های هوشمند میسر نیست چرا که باعث دریافت نور کمتر در سنسورهای کوچک دوربین تلفن‌های هوشمند می‌شود. بنابراین نوکیا تصمیم به ابداع تکنولوژی گرفت که بتواند حتی زوم با این مقدار را نیز به صورت کاملا دیجیتالی ولی با کیفیتی کاملا قابل قبول و غیر قابل مقایسه با رقبا انجام ‌دهد.
نوکیا معتقد بود که یک دوربین پنج مگاپیکسل برای عکاسی کاملا ایده‌آل باشد، اما دستیبابی به زوم اینچنینی در ۵ مگاپیکسل، به سنسوری با رزولوشن بسیار بالای حداقل ۴۱ مگاپیکسل نیاز دارد. اینجا بود که جرقه تولید تکنولوژی PureView شعله ور شد.
http://www.zoomit.ir/media/k2/items/cache/fbef5456f113816338a0b4f6cfe2c4a5_XL.jpg
تکنولوژی PureView، ویژگی‌ها و اطلاعات ۴۱ مگاپیکسلی را در یک عکس پنج مگاپیکسلی جمع می‌نماید. به صورت دقیق‌تر، هر هفت پیکسل با هم ترکیب شده و در یک سوپر پیکسل واحد ذخیره می‌شوند. این بدین معناست که در هر یک از این سوپر پیکسل‌ها، همان میزان نور قابل توجهی که در هر پیکسل غول پیکر یک سنسور پنج مگاپیکسلی ذخیره می‌شود، ثبت می‌شود. بنابراین کیفیت قابل توجه در نور پایین، حذف نویز و در پروسه ترکیب و تبدیل پیکسل‌ها به دوربین شما اضافه می‌شود.
نتیجه این کار را می‌توان استفاده از یک عکس سوپر ۵ مگاپیکسلی با کیفیت فوق‌العاده و بسیار تیز‌تر در جزئیات به نسبت یک سنسور پنج مگاپیکسلی معمولی نامید.
به یقین، ایجاد یک دوربین ۵ مگاپیکسلی با کیفیت اینچنینی، تحول بسیار خوبی به حساب می‌آید، اما در طرف دیگر نیاز به سنسوری بسیار بزرگ‌تر می‌باشد و همانطور که در عکس‌ می‌بینید، اندازه سنسور به مقدار زیادی افزایش داشته است.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/09_phone_photography.jpg
البته این تمامی ماجرا نیست، همکاری شرکت Carl Zeiss در ادامه سبب تولید لنزی مشابه با دوربین‌های عکاسی با میزان aperture در حدود f/2.4 شد. صرف نظر از توضیحات تخصصی، این کاهش اندازه عدد f باعث دریافت نور بیشتر و در نتیجه کیفیت بهتر و با جزئیات‌تر عکس‌ها خصوصا در نور کم می‌شود. همچنین افزایش سرعت شاتر، در این سنسور، باعث شارپ‌تر و تیز‌تر شدن عکس‌ها و تصاویر شما حتی در صورتی که دست شما لرزش داسته باشد می‌شود.
با توجه به توضیحات بالا، PureView نوکیا را می‌توان تحولی در عکاسی با تلفن‌های هوشمند دانست که برای اولین بار موفق شد فاصله بین دوربین‌های عکاسی و دوربین موبایل‌ها را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
UltraPixel: با پیکسل‌های غول پیکر HTC آشنا شوید ... تکنولوژی تازه متولد شده شرکت HTC، با حضور ستاره این شرکت، HTC One، پا به عرصه نبرد مگاپیکسل‌ها گذاشت. آنطور که اچ‌تی‌سی عنوان می‌کند، اولترا پیکسل‌ آخرین و بهترین تکنولوژی در بین تکنولوژی‌های به کار رفته در دوربین‌ تلفن‌های هوشمند است که تمامی رقبای خود در این زمینه را شکست می‌دهد! با زومیت برای بررسی این مدعا همراه باشید.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/10_phone_photography.jpg
همانطور که می‌دانید، ستاره میدان HTC، با دوربین چهارمگاپیکسلی به رقابت‌ با دیگر رقبا آمده است و در نگاه اول، شاید اینطور به نظر شما بیاید که این رقابت با پیروزی تلفن‌های 8 مگاپیکسلی همچون آیفون به پایان می‌رسد. البته اینطور نیست! همانطور که پیش از این نیز گفته شد، مگاپیکسل‌ها تنها طعمه تبلیغات شرکت‌های تولید کننده برای نمایش برتری دوربین‌های آن‌هاست، در حالی که این موضوع به هیچ وجه صحت ندارد و این مگاپیکسل‌ها نیستند که برنده نهایی را مشخص می‌نمایند.
البته، همچنان شرکت‌ها دست از تبلیغات بی مبنا در محصولات خود بر نمی‌دارند و امروزه راه‌حل‌های جدیدی برای این موضوع ابداع نموده‌اند! راه حل‌هایی همچون معرفی تکنولوژی‌های تازه با عناوین گوناگون و بی معنی که تنها در جهت ایجاد برتری‌های تبلیغاتی می‌باشد. اما اولترا پیکسل سوای این تبلیغات بی معنی، با راه‌حلی جدید و مشابه Pureview نوکیا قدم به میدان مبارزه گذاشته است.
اصلی‌ترین هدف HTC در تبلیغات اولترا پیکسل‌ها آن است که مشتری را متوجه کند که پیکسل‌ها در دوربین دارای این تکنولوژی به نسبت دوربین‌های مشابه بسیار بزرگتر است. حالا چرا این پیکسل‌ها را اولترا می‌نامند؟
تعداد پیکسل‌های کمتر در محیط هم اندازه و یکسان، به معنای بزرگتر شدن پیکسل‌هاست. برای روشن‌تر شدن موضوع به مقایسه HTC One و Lumia 920 می‌پردازیم. دوربین به کار رفته در هر دوی این مدل‌ها از سنسور ۱.۳ اینچی استفاده شده است،‌ با این تفاوت که لومیا 920 دارای ۸.۷ مگاپیکسل است و تلفن وان HTC، چهار مگاپیکسل! به همین دلیل است که وان، ۲-میکرومترپیکسل دارد که از ۱.۴ میکرومتر پیکسل لومیا بیشتر است.
به طور کلی ابعاد در عکاسی نقش بسیار وسیعی دارد. سنسورهای عکسی که در فوتودیودها برای تبدیل نور به الکتریستیه حضور دارند، به صورت داده‌های اطلاعاتی ذخیره شده‌اند. هر پیکسل در تصویر گرفته شده توسط شما، نمایشگر یک photosite در سنسور شماست.
زمانی که شما در حال عکس گرفتن هستید، شاتر دوربین برای کسری از ثانیه باز می‌گردد و در این لحظه فوتون‌ها هجوم می‌آورند. وجود photosites ‌های بزرگتر، سبب دریافت فوتون‌های بیشتر و در نتیجه دریافت داده‌های بیشتر می‌شود. (این موضوع خصوصا در محیط‌هایی که نور مناسبی در آن‌ها وجود ندارد به چشم مي‌اید.)
همه چیز تا اینجا عالی پیش می‌رود! داده‌های بیشتر به معنای کیفیت بیشتر است و اولترا پیکسل‌ها موفق می‌شوند که نام خود را به عنوان تکنولوژی پیروز مطرح کنند. اما یک موضوع در این میان باقی می‌ماند. شما به پیکسل‌های کافی برای نمایش قابل قبول عکستان در صفحه نمایش نیازمند هستید. تصور کنید که یک عکس ۱۰۰×۱۰۰ پیکسلی در صفحه نمایش ۱۹۲۰×۱۰۸۰ وان چقدر مسخره به چشم می رسد. عکس‌های کوچک‌تر ۴ مگاپیکسلی در صفحه نمایش‌های بزرگ نیز همین وضعیت را دارد.
http://www.zoomit.ir/images/galleries/htc/one/2/htc_one_review_zoomit_34.jpg
البته این موضوع چندان هم وخیم نیست که به کاربران آسیب برساند. بیشتر دوربین‌های امروزی عکس‌هایی با اندازه‌ای بیش از نیاز کاربران تولید می‌کنند. دوربین ۴ مگاپیکسلی وان عکس‌هایی با اندازه ۲۶۸۸×۱۵۲۰ پیکسل ایجاد می‌کند که در صورتی که شما بخواهید عکستان را ویرایش کنید یا بخشی از آن را جدا نمایید، چندان مناسب نیست، اما باز هم اچ‌تی‌سی باور دارد که این سایز عکس برای اغلب مردم کافی‌ست. چرا که اکثر ما این عکس‌ها را برای استفاده در اکانت فیسبوک یا اینستاگرام نیازمندیم. کمتر کسی پیدا می‌شود که عکاسی با تلفن‌هوشمند را برای موارد حرفه‌ای و یا کارهای تبلیغاتی پیگیری کند. ‌اینطور نیست؟
آشنایی با قابلیت‌های مهم به کار رفته در دوربین‌ تلفن‌های هوشمند: تا به اینجا، با بخش‌های اساسی که در دوربین‌ تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها وجود دارد آشنا شدیم و بخش کوچکی از مبانی هنر عکاسی را نیز مرور کردیم. حال به آشنایی و معرفی بعضی تکنیک‌های عکاسی از جمله HDR و حالت‌های(MODE) عکاسی در گجت‌ها می‌پردازیم.
High-dynamic-range یا HDR HDR یا High Dynamic Range در واقع نوعی روش و تکنیک به خصوص در عکاسی است که با فراگیر شدن عکاسی در تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها، راه خود را از دوربین‌ها و برنامه‌های گرافیکی به گجت‌ها باز نموده است. این روش، می‌تواند عکاسی شما را دگرگون کند و تصاویر بسیار زیبایی را برای شما به ارمغان بیاورد، اما موضوع اصلی اینجاست که شما باید بدانید که چه موقع از این قابلیت بهره ببرید. در ادامه قصد داریم که اندکی بیشتر در رابطه با این موضوع موشکافی کنیم و به قلب دوربین عکاسی تلفن‌هوشمند شما سرک بکشیم.
HDR، همانطور که از نام آن نیز می‌توان فهمید، قصد دارد که گستره دینامیکی بیشتری را در عکاسی شما وارد کند. حال این گستره دینامیکی چیست و چگونه کار می کند؟


این گستره در واقع ترکیب نسبت‌های بیشترین تاریکی و بیشترین روشنایی (نسبت‌های کنتراست) و ترکیب میزان نور رنگ‌هاست. در صورت روشن کردن حالت HDR، دوربین به جای گرفتن یک عکس، سه تا شش عکس از محیط مورد عکاسی شما با تنظیمات و کنتراست متفاوت تهیه می‌کند. در مرحله بعدی، تمامی این عکس‌ها ترکیب می‌شود و شما تنها نتیجه نهایی HDR را مشاهده می‌کنید.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/Sandilands-Beautiful-Golden-Sunset-HDR-Wallpaper-Widescreen-1280x800.jpg
برای لمس بهتر این تکنیک، بهتر آن است که با یک مثال ساده شروع ‌کنیم. تصور کنید که در محیطی قرار دارید که هم دارای بخش‌های تاریک و سایه‌دار است و هم دارای بخش‌هایی با نور کافی برای عکاسی. همانطور که اشاره شد، دوربین‌ها با توجه به نوری که در محیط وجود دارد، برای ثبت تصاویر و جزئیات با محدودیت مواجه می‌شوند. اینجاست که شما می‌توانید با استفاده از تنظیم دستی، تصمیم بگیرید که قسمت‌های پرنور با جزئیات ثبت شوند که در نتیجه این کار، قسمت‌های کم نور پر از سایه‌های سنگین تیره ثبت می‌گردند. در نتیجه شما ناچار به از دست دادن جزئیات و ثبت تصاویری می‌شوید که چندان به واقعیت نزدیک نیستند. در حالت بعدی، ممکن است با تغییر تنظیمات دوربین موفق شوید که نور بیشتری بخش‌های تاریک دریافت کنید، اما این بار هم بخش‌های روشن‌تر بیش از اندازه پرنور می‌شوند و بار دیگر عکس شما چهره واقعی و طبیعی خود را از دست می‌دهد. اینجاست که HDR به یاری شما می‌اید.
خلاصه: در واقع مهمترین کاربرد HDR، آن است که شما به جای گرفتن چندین عکس با میزان نور کنتراست متفاوت، ‌یک عکس با نهایت جزئیات ممکن و بهترین گستره نور را دریافت می‌کنید.
کجا باید از HDR استفاده کنیم؟ عکاسی از مناظر: در این محیط‌ها به علت اختلاف بین کنتراست بین زمین و آسمان و یا اختلاف نور بین اجسام دیگر، HDR می‌تواند نتیجه عکاسی را بهتر کند و اجسام را بهتر به نمایش در آورد.
عکاسی از چهره در نور زیاد: بدون شک شما هم در عکس‌هایی که در محیط‌های باز یا زیر نور مستقیم و شدید گرفته‌اید، از نمایش سایه تیره بر روی صورت‌ها و افراد درون عکس ناراضی هستید. در اینجا باز هم استفاده از HDR شما را در عکاسی بهتر یاری می‌دهد.
http://www.zoomit.ir/images/92/02/hdr_02.jpg
عکاسی در محیط‌هایی با نور اندک: اگر عکاسی شما در محیط‌های با نور زیاد با عکس‌های تیره همراه شد، زمان استفاده ازحالت HDR است که به شما در دریافت جزئیات بیشتر کمک می‌کند، در صورتی که استفاده از فلش یا موارد دیگر، سبب از بین رفتن جزئیات عکس می‌شوند.
کجا نباید از HDR استفاده کرد؟ عکسبرداری از اجسام متحرک: در محیط‌هایی که قصد عکسبرداری از اجسام متحرک را دارید، این قابلیت‌ را فراموش کنید چرا که سبب احتمال ایجاد تصاویر بلوری و غیر شفاف می‌شود، چون اچ دی آر سه عکس تهیه و آن‌ها را ترکیب می‌کند که در صورت حرکت جسم در تصویر دوم و سوم تصویر نهایی مطلوب نخواهد بود.
محیط‌هایی با کنتراست بالا: گاهی بعضی تصاویر با توجه به کنتراست طبیعی موجود در محیط و تفاوت میان بخش‌های روشن و تیره زیباتر به چشم می‌آیند. همچنین این موضوع وقتی نمود بیشتری دارد که شما قصد نمایش بخش‌های سایه دار و تیره را دارید.
رنگ‌های واضح: اگر محیط شما خیلی تیره یا خیلی روشن است، HDR می‌تواند بعضی از رنگ‌ها را طبیعی نمایش دهد اما اگر شما با رنک‌های خیلی واضح سر و کار دارید، استفاده از HDR تنها جذابیت‌ آن‌ها را از بین می‌برد.
نکته آخر در رابطه با استفاده از قابلیت HDR در تلفن‌های هوشمند آن است که دستگاه به شما دو عکس که یکی با استفاده از تکنیک HDR و یکی بدون استفاده از آن گرفته شده است نشان می‌دهد و شما به راحتی می‌توانید عکسی که در آن جزئیات و زیبایی بیشتری را احساس می‌کنید انتخاب کنید.
حالت‌ها (MODE) رایج در دوربین‌های تلفن هوشمند:
Night Mode: اکثریت تلفن‌های هوشمند امروزی در نرم افزار دوربین خود، قابلیتی با نام "Night Mode" دارند که این حالت، برای عکسبرداری در نورپایین یا در ساعات تاریک در محیط‌های خارجی تعبیه شده است. اگر تلفن‌هوشمند شما دارای چنین قابلیتی‌ست حتما برای داشتن تصاویری با جزئیات بهتر در نورپایین از آن استفاده نمایید.
Automatic Mode: به نظر می‌رسد که نیاز به توضیح خاصی در رابطه با استفاده از این حالت نباشد. حالت اتوماتیک برای شما تمامی تنظیمات از جمله،‌ سرعت شاتر، aperture, ISO، بالانس رنگ سفید، فوکوس و فلاش را به صورت اتوماتیک،‌ برای بهترین حالت ثبت تصاویر انجام می‌دهد. البته در بعضی دستگاه‌ها، امکان تنظیم دوباره قابلیت کاهش قرمزی چشم و فلاش وجود دارد. به طور کلی در این حالت شما نیاز به هیچ دانشی در رابطه با تلفن‌‌همراهتان ندارید و می‌توانید با خیال راحت تنظیمات نور و باقی موارد را به دستگاه واگذار نمایید.
Portrait Mode: هنگامی که شما دوربین خود را در حالت عکاسی پرتره قرار می‌دهید، دوربین به صورت اتوماتیک، با افزایش دهنه دیافراگم میزان نور دریافتی را افزایش می‌دهد که این افزایش، سبب می‌شود که پشت زمینه جسم شما خارج از فوکوس قرار بگیرد. این موضوع در واقع باعث می‌شود جسم مورد نظر شما در معرض فوکوس و تمرکز بیشتری به نسبت پشت زمینه قرار می‌گیرد و به نوعی به تصویر عمق بخشیده شود. این حالت زمانی بهترین عملکرد را از خود نشان می‌دهد که شما با یک جسم خاص در محیط کار دارید (مثل صورت فرد ). بنابراین از این حالت در مواقعی که دوست دارید تمامی اجسام به وضوح دیده شوند استفاده نکنید.
Macro Mode: حالت ماکرو به شما دست شما را برای نزدیک شدن به جسم مورد نظر و تهیه تصویری به اصطلاح کلوز‌آپ و در نمای نزدیک باز می‌کند. این حالت خصوصا در عکسبرداری از گل‌ها، حشرات یا دیگر اجسام کوچک کاربرد دارد. در رابطه با عکاسی ذر این حالت این موضوع را در خاطر داشته باشید، که هر چه اجسام را به نسبت دوربین نزدیک‌تر به حالت موازی قرار دهید، جزئیات بیشتری از آن را به دست خواهید آورد، در غیر این صورت و با افزایش زاویه، ممکن است که بخش زیادی از جسم خارج از فوکوس و تمرکز دوربین‌ قرار بگیرد و جزئیات تصویر کمتر شود.
LandScape Mode: این حالت را می‌توان دقیقا برعکس حالت عکسبرداری از چهره دانست. در این حالت Aperture کم می‌شود تا تصویر شما حاوی فوکوس و تمرکز کافی برای ثبت عمق و بخش بیشتری از محیط باشد. این حالت برای عکسبرداری از محیط‌های باز، خصوصا محیط‌هایی که در فاصله زیادی از دوربین قرار دارند مناسب است.
واژه نامه: در صورتی که شما هم تاکنون در حرفه عکاسی قدم نگذاشته باشید، شاید تعدادی از اصطلاحات این مقاله را برای اولین بار شنیده باشید، به همین خاطر تعدادی از آن‌ها را با توضیح کوتاه جمع نموده‌‌ایم.


Shutter Speed: سرعت باز و بسته شدن دریچه سنسور
Aperture: مقدار نور عبوری از لنز
ISO: حساسیت دوربین به نور
Motion Blur‌: هاله و سایه رنگی ایجاد شده در هنگام عکسبرداری از اجسام متحرک
Red-Eye: ایجاد رنگ قرمز در مردمک چشم‌ها در هنگام عکسبرداری از افراد
Sharpness: ارائه تفاوت روشنی از رنگ‌ها و لبه‌ها هنگامی که عکس‌ها از فاصله بسیار نزدیک و به صورت پیکسلی تماشا می‌شوند.
Focus: تمرکز کردن و برجسته کردن بخشی از تصویر
Sensor: بخش حساس به نور در دوربین عکاسی که با ثبت نور روی آن‌ها عکس پدید می‌آید.
IMAGE STABILIZATION: تکنولوژی تثبیت عکس به کمک از بین بردن لرزش دست‌ها
WHITE BALANCE: تنظیم رنگ سفید در نورهای متفاوت
Zoom: نزدیک شدن بدون جابجایی دوربین به صورت فیزیکی‌
فاصله کانونی: یکی از ویژگی‌های دوربین‌های عکاسی که در بزرگنمایی تصاویر نقش بسزایی دارد و به صورت میلی‌متری بیان می‌شود.
اولترا پیکسل: تکنولوژی ابداع شده توسط HTC، که با ایجاد پیکسل‌های بزرگتر، تصاویر بهتری را در شرایط نوری پایین ایجاد می‌کند.
PUREVIEW: تکنولوژی به کار رفته در دوربین تلفن‌های هوشمند نوکیا،‌ که با تغییر پیکسل‌ها، آغازگر انقلابی تازه در دوربین‌ دستگاه‌های همراه شد.

سخن نهایی: لنز، پردازشگر عکس، اتوفوکوس از جمله مواردی‌ هستند که باید به خوبی در تعامل با یکدیگر باشند تا کیفیت نهایی مورد پسند شما قرار بگیرد. در تلفن‌های هوشمند از تکنولوژی‌های متفاوتی همچون اولتراپیکسل یا PureView استفاده شده است که با هم در این مقاله با آن‌ها آشنا شدیم. اما برای انتخاب یک تلفن‌هوشمند با دوربین مناسب،‌ بهترین راه تلاش برای دسترسی به سخت افزار و قابلیت‌های به کار رفته در دوربین‌ است، نه تعداد مگاپیکسل‌ها!

[sabrjoo]

با تلفن‌های هوشمند و تبلت‌هایمان صمیمی‌ شویم بخش چهارم: صفحه نمایش
صفحه نمایش در گجت‌های امروزی نقش بسیار مهمی را در کارآیی و استفاده از محصول ایفا می‌کند. وجود سخت افزار قدرتمند شاید در بسیاری موارد کارساز باشد،‌ اما تماشای ویدیوها یا اجرای بازی‌های سه بعدی بدون وجود صفحه نمایشی که بتواند آن‌ها را به بهترین نحو در مقابل چشمان کاربران بیاورد، بی فایده خواهد بود. با همین مقدمه، قصد داریم بخش چهارم از مقالات را برای صمیمی‌تر شدن با گجت‌هایمان به این موضوع اختصاص دهیم. در این بخش از مقاله،‌ ضمن آشنایی با مبانی و مهمترین مشخصات در صفحه‌های نمایش موبایل، به بررسی انواع محبوبترین صفحه نمایش‌ها و تکنولوژی‌های به کار رفته در تلفن‌های هوشمند و تبلت‌های امروزی می‌پردازیم.

چه معیارهایی را برای انتخاب صفحه نمایش باید در نظر داشته باشیم؟ قبل از آغاز بحث اصلی مقاله و آشنا نمودن شما با انواع صفحه‌های نمایش در تلفن‌های هوشمند و تبلت‌هایتان قصد داریم که با مقدمه‌ای کوتاه با اصلاحات مهم و کاربردی در صفحه‌های نمایش آشنا شویم. این اصطلاحات نقش مهمی را در انتخاب معیارهای شما برای تشخیص قدرت صفحه‌های نمایش ایفا می‌کنند.


Luminance: شدت روشنایی نور که توانایی صفحه نمایش در استفاده کامل در محیط‌های خارجی همچون نور مستقیم آفتاب را مشخص می‌کند.
Contrast Ratio: قدرت صفحه نمایش در تفکیک رنگ‌ها که در نمایش صحیح تصاویر تاثیر دارد و با عمق رنگ مشکی و شدت نور سفید ارتباط مستقیم دارد.
Color Depth: عمق رنگ‌، به مجموع رنگ‌هایی که صفحه نمایش امکان نمایش آن‌ها را دارد گفته می‌شود.
Screen Size: اندازه صفحه نمایش که به صورت قطری محاسبه می‌شود.
Resolution: به حداکثر تعداد پیکسل‌های درون صفحه نمایش گفته می‌شود.
Pixel Density: تراکم پیکسل‌ها که در وضوح صفحه نمایش نقش کلیدی بر عهده دارد.
Viewing Angels: زاویه دید، حداکثر زاویه‌ای که تصویر در صفحه نمایش به خوبی و بدون افت کیفیت محسوس قابل مشاهده است، گفته می‌شود.
Sharpness: تیزی که در نمایش گوشه‌ها و تفکیک اجزای تاثیر نقش دارد و بیشتر بودن آن خواندن متون را آسان‌تر می‌نماید.
Aspect Ratio: نسبت طول و عرض تصویر

Luminance: شدت روشنایی صفحه نمایش، با توجه به میزان نور ساطع شده از آن مشخص می‌گردد و با واحد cd/m² یا شمع بر متر مربع سنجیده می‌شود. هر چه این عدد بزرگتر باشد، صفحه نمایش روشن‌تر و در نتیجه از وضوح بالاتر مخصوصا در محیط‌های پرنور برخوردار است.
شدت روشنایی تصویر در توانایی صفحه نمایش در استفاده کامل در محیط‌های خارجی همچون نور مستقیم آفتاب، تاثیر گذار است و باعث می‌شود که در این شرایط تصاویر بهتر دیده شوند. صرف نظر از محاسبات فنی، حداقل لومیانس 300cd/m² برای نمایش واضح لازم است.


Contrast Ratio: تفاوت بین روشن‌ترین و تاریک‌ترین تصویری که یک صفحه نمایش می‌تواند نشان بدهد را نسبت کنتراست می‌گویند. یک بیان دیگر این است که نسبت رنگ سفید به رنگ سیاه، همان نسبت کنتراست است. به عنوان مثال فرض کنید یک صفحه نمایش، صفحه‌ای از رنگ سفید را با روشنایی 45 فوت-لامبرت نمایش می‌دهد و اگر همین صفحه به رنگ سیاه باشد، روشنایی آن 0.01 فوت-لامبرت است، توجه کنید که فوت-لامبرت واحد سنجش روشنایی در سیستم آمریکایی است. در این صورت نسبت کنتراست این صفحه نمایش 1 به 4500 یا اصطلاحاً 1:4500 می‌باشد. (شدت روشنایی نور سفید تقسیم بر شدت روشنایی نور مشکلی یعنی 45 تقسیم بر 0.01) .
Color Depth: به تعداد رنگ‌هایی که صفحه نمایش قادر به نمایش آن‌ها می‌باشد گفته می‌شود. برای یک اسمارت فون استاندارد، تعداد رنگ‌هایی که به نمایش در می‌اید باید 65,536 باشد (16 بیت)‌. این رقم در اسمارت فون‌های رده بالا ۱۶.۷ میلیون رنگ (۲۴ بیت) می‌باشد.
Sharpness: تیزی که در نمایش گوشه‌ها و تفکیک اجزای تصویر نقش دارد و بیشتر بودن آن خواندن متون را آسان‌تر می‌نماید. صفحه نمایش‌های با تیزی بیشتر برای وبگردی، خواندن کتاب‌های الکترونیکی و ... نسبت به دیگر صفحه نمایش ها بسیار مناسب‌تر هستند.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/Sharpness.jpg
Screen Size: اندازه صفحه نمایش که به طور کلی بر اساس کارآیی شما معین می‌شود. صفحه نمایش‌های بزرگ در استفاده خواندن، تماشای فیلم و بازی مناسب‌تر هستند ولی انرژی بیشتری مصرف می‌کنند و باتری شما را زودتر به انتها می‌رسانند و به علاوه ممکن است که در حمل و نقل کاربر را دچار مشکل کنند. این روزها، صفحه نمایش‌ها به بزرگ‌تر و بزرگ‌تر شدن رو آورده‌اند و با حضور Galaxy Note، خانواده جدیدی به نام فبلت‌ها (فون + تبلت) ایجاد شده است و جمعیت این خانواده رو به افزایش است. در عوض صفحه نمایش‌های کوچک نیز در استفاده‌های روزانه به علت کوچک بودن چندان دلچسب نیستند ولی در زمینه حمل دستگاه مشکلی ایجاد نمی‌نمایند. اندازه صفحه نمایش‌ها نیز به صورت قطری از گوشه تا گوشه اندازه گیری می‌شود. صفحه نمایش‌های کوچکتر از ۳ اینچ، صفحه نمایش کوچک، صفحه نمایش بین ۳ تا ۴ اینچ متوسط و بزرگتر از ۴ را صفحه نمایش بزرگ دسته بندی می‌نمایند.
Resolution: به تعداد پیکسل‌ها در صفحه نمایش گفته می‌شود و در واقع به عنوان راه‌حلی برای توضیح کیفیت صفحه نمایش استفاده می‌گردد. رزولوشن به صورت عددی که از مجموع پیکسل‌ها به صورت افقی و عمودی به دست می‌آید بیان می‌شود و برای بیان مقدار جزئیات در صفحه نمایش از آن استفاده می‌گردد.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/Screen%20Display%20res.jpg
به صورت تئوری، هر چه رزولوشن صفحه نمایش بیشتر باشد، کیفیت آن بالاتر است. همچنین با افزایش اندازه صفحه نمایش، شما به رزولوشن بیشتری نیاز دارید تا تصاویرتان واضح، تیز یا همان شارپ (جدایی بخش‌های گوشه از یکدیگر) باقی بماند.
انواع رزولوشن:


QVGA: quarter VGA: 240×320 pixels
HVGA: half VGA: 320×480 pixels
WVGA: wide VGA: 480×800 pixels
FWVGA: full wide VGA :480×854 pixels
nHD: one-ninth high definition:360×640 pixels
qHD: one-quarter high definition :540×960 pixels
720p: 720p Resolution screens :720×1280 pixels
1080p: 1080p Resolution screens :1920 x 1080 pixels

720P یا 1080P: کدام یک بهتر است؟ (http://zurl.ir/459865)به رزولوشن 1920 در 1080 پیکسل استاندارد 1080P یا Full HD و به رزولوشن 720 در 1280 پیکسل استاندارد 720P یا HD می‌گویند. همانطور که در بخش دوربین به موضوع ۷۲۰ و ۱۰۸۰ پرداختیم، وجود رزولوشن بالاتر در صفحه نمایش تنها به سایز آن بستگی دارد. در صفحه نمایش‌های تلفن‌های هوشمند فعلی که کوچکتر از ۷ اینچ هستند، هیچکدام برتری ویژه‌ای را برای شما به ارمغان نمی‌آورند! تشخیص تفاوت بین Full HD یا HD با چشم غیر مسلح در این ابعاد امکان پذیر نیست. چرا که پیکسل‌ها با وجود استاندارد ۷۲۰ در صفحه نمایش‌های کوچکتر از ۷ اینچ، قابل دیده شدن نیستند.

PPI: یکی از مهمترین عوامل تعیین کیفیت صفحه‌های نمایش، چگالی پیکسل‌هاست که با واحد ppi یا پیکسل در اینچ بیان می‌شود. هر چه تعداد پیکسل‌ها بیشتر باشد، صفحه نمایش بهتر و کیفیت نمایش جزئیات تصاویر بالاتر می‌رود. همچنین خواندن متون در صفحه نمایش‌های دارای PPI مناسب، بسیار آسان‌تر و بهتر است.

http://www.zoomit.ir/images/92/05/Screen%20Difrent%20PPI.jpg صفحه نمایش‌های دارای تراکم کمتر از 200 پیکسل در اینچ صفحه نمایش‌های دارای رزولوشن پایین و کیفیت پایین هستند، صفحه نمایش‌های دارای 200 تا 300ppi دارای رزولوشن متوسط و کیفیت متوسط و 300ppi به بالا در رده صفحه‌های نمایش با کیفیت جای می‌گیرند. البته این نکته نیز که چشم انسان قادر به تشخیص تفاوت بین PPi بالاتر از حد استاندارد نیست را نیز نباید فراموش نمود
در مقایسه دو صفحه نمایش با سایز یکسان، صفحه نمایش دارای PPi بیشتر از کیفیت بالاتری در نمایش جزئیات برخوردار است.
Viewing Angels: این خصوصیت در صفحه نمایش‌ها باعث می‌شود تا در هر زاویه‌ای شاهد رنگ‌های طبیعی و بدون تغییر باشیم. در واقع تصاویر در صفحه نمایش‌هایی با زاویه دید وسیع،‌ در زوایای مختلف به صورت تقریبا یکسان و بدون افت کیفیت نسبت به دید مستقیم به نظر می‌رسند.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/Screen%20Viewing%20Angle.jpg

Aspect Ratio: بدون شک شما هم در هنگام استفاده از تلویزیون، اصطلاح نسبت تصویر را شنیده‌اید. این اصطلاح نسبت طول و عرض تصویر را بیان می‌کند. تا اواخر دهه‌ی ۹۰ میلادی، نسبت تلویزیون‌ها ۴:۳ بود ولی امروزه نسبت ۱۶:۹ برای فیلم‌ها، صفحه‌نمایش‌ها و تلویزیون‌ها رایج شده است.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/screen%20Aspect%20.jpg
اکثر تلفن‌های هوشمند امروزی از نسبت ۱۶:۹ بهره می‌برند که باعث می‌شود ویدیو‌ها در آن‌ها در تمامی صفحه نمایش پخش شود. البته بعضی دستگاه‌ها همانند آیفون، تا قبل از آیفون ۵ که دارای صفحه نمایش ۳.۵ اینچی هستند، برای نمایش نسبت ۳:۲ تولیده شده‌اند و پخش ویدیو‌ها و فیلم‌ها در این نوع صفحه‌های نمایش با قرار دادن نوار مشکی در دو طرف صفحه، امکان پذیر می‌گردد.
صفحه نمایش‌های لمسی خازنی و مقاومتی: آشنایی مقدماتی با انواع صفحه‌های لمسی صفحه‌های لمسی خازنی: صفحه نمایش‌های لمسی خازنی که امروزه به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفته‌اند،‌ از سرعت بیشتر و پاسخگویی سریعتری‌ به نسبت صفحه نمایش‌های مقاومتی بهره می‌برند و به همراه خود، ‌قابلیت‌هایی همچون چند-لمسی را نیز به کاربر ارائه می‌دهند. در این صفحه نمایش‌ها، با لمس انگشت یا قسمت‌های مشابه بدن، مقداری انرژی حرارتی منتقل می‌شود و محل دریافت این انرژی توسط بخش نرم افزاری مورد محاسبه قرار گرفته و عملیات مورد نظر کاربر انجام می‌گردد.
صفحه‌های لمسی مقاومتی: این تکنولوژی با قرار دادن دو لایه بسیار باریک فلز در زیر شیشه محافظ صفحه نمایش تولید می‌شود و محل برخورد انگشت با کمک قسمتی که این دو لایه بر روی هم فشرده می‌شوند محاسبه می‌گردد. بدین ترتیب این نوع از صفحه لمسی‌ها برای دریافت دستورات کاربر نیاز به وارد شدن فشار هستند که این موضوع قدرت پاسخگویی در آن‌ها را کاهش می‌یابد و تجربه‌ای با کیفیت کمتر نسبت به صفحه نمایش‌های خازنی به وجود می‌آورد. صفحه‌های لمسی مقاومتی مدت ها است که در تبلت و تلفن‌های هوشمند مورد استفاده قرار نمی‌گیرند و به همراه اکثر محصولاتی که به این نوع از صفحه‌های لمسی مجهز شده بودند، یک قلم نیز ارائه می‌شد.
انواع صفحه نمایش در تلفن‌های هوشمند حالا که با فاکتورهای مهم در رابطه با صفحه‌های نمایش آشنا شدیم، بهتر است که با انوع صفحه‌های نمایش و تکنولوژی‌های مربوط به آنها نیز کمی آشنایی پیدا نماییم. در این بخش به بازار پر رونق صفحه‌های نمایش سری خواهیم زد و به معرفی برجسته‌ترین صفحه‌نمایش‌ها در گجت‌های امروزی خواهیم پرداخت.
TFT LCD : این نوع از صفحه‌ نمایش به علت قیمت کمتر از محبوبیت بسیاری در بین سازندگان برخوردارند و در طیف وسیعی از تلفن‌های هوشمند و تبلت‌های امروزی همچون برخی از محصولات خانواده اکسپریا سونی به کار رفته‌اند.
به طور کلی، نکته اصلی در رابطه با کیفیت انواع صفحه نمایش‌های LCD‌، آن است که نتیجه نهایی به روند تولید آن‌ها بستگی دارد. در واقع همه صفحه نمایش‌های LCD از کیفیت یکسانی برخوردار نیستند. برای مثال کیفیت صفحه نمایش TFT به کار رفته در Xperia Z‌ شرکت سونی، قابل قیاس با صفحه نمایش‌های معمولی به کار رفته در تلفن‌های میان رده یا ارزان قیمت‌تر بازار که آن‌ها نیز از نوع TFT هستند نیست!
http://www.zoomit.ir/images/92/05/TFT%20LCD.jpgدر بین دستگاه‌های ارزان قیمت، این صفحه نمایش‌ها از رنگ‌های کدر و دید زاویه‌ای کمتری بهره می‌برند. در واقع شما در صورت تماشای صفحه نمایش به صورت مایل قادر به مشاهده صحیح محتویات آن نخواهید بود. همچنین رنگ کمتر و کنتراست پایین‌تر تماشای فیلم یا خواندن متن‌ها را اندکی دچار مشکل می‌نماید. در طرف مقابل،‌ صفحه نمایش‌های گران قیمت‌تر خانواده LCD، از روشنایی بالاتر، رنگ‌های واقعی‌تر و وضوح در تمامی زوایا بهره‌مند هستند. در کل صفحه‌های نمایش TFT LCD در مقایسه با IPS LCD ها که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت از نظر دقت نمایش رنگ‌ها و همچنین زاویه دید در سطح پایین‌تری قرار دارند. صفحه‌های نمایش TFT عموما از پنل نوع TN بهره می‌برند. برای آشنایی با پنل‌های TN و IPS و تفاوت‌های آنها به این مقاله (http://www.zoomit.ir/it-directory-persian/438-tn-ips)مراجعه کنید.


نکات مثبت: تولید ارزان، محبوبیت بسیار در بین تولیدکنندگان
نکات منفی: روشنایی و وضوح در صفحه نمایش ارزان قیمت این نوع، نسبت به دیگر صفحه نمایش‌ها پایین‌تر است.

NOVA از خانواده صفحه‌نمایش‌های LCD که به صورت اختصاصی توسط LG تولید می‌شود و با تولید روشنایی بسیار مصرف انرژی اندکی دارد. این صفحه نمایش اولین بار با Optimus Black به دنیای اسمارت‌فون‌ها قدم گذاشت.
AMOLED: OLEDكه مخفف كلمه Organic Light Emitting Diode است به دسته ای از LED ها گفته می شوند كه به صورت Organic یا مجموعه ای در كنار یكدیگر قرار داده شده اند. این OLED ها نیاز به نور پس زمینه نداشته و خود صفحه نمایش را تشكیل می دهند. OLED ها در نمایشگرهای تلویزیون ، مانیتور كامپیوتر ، سایر وسایل قابل حمل و سبك همچون موبایل و تبلت ، ساعت و ... استفاده می شوند. از آنجایی كه نمایشگر های OLED نیازی به نور پس زمینه ندارد، می توانند رنگ مشكلی عمیقی ایجاد كنند. این نمایشگر ها همچنین باریک تر و سبك تر از پنل های كریستال مایع (LCD) یا LED backlight ها باشند. نمایشگر های OLED كنتراست بیشتری نسبت به LED Backlight و LCD خواهند داشت.
این نوع از صفحه نمایش‌ها که جزو خانواده OLEDها به شمار می‌رود بر خلاف LCDها نیاز به منبع نور در پشت صفحه نمایش ندارند. بلکه پیکسل‌ها در این صفحه نمایش خودشان نور تولید می‌نمایند. این موضوع سبب کاهش ضخامت پنل به همراه روشنایی و کیفیت بیشتر و مهمتر از همه کاهش مصرف انرژی در صفحه نمایش می‌شود.
این مدل صفحه نمایش دارای رنگ‌های بیشتر و مصرف انرژی کمی هستند و تصاویر به نمایش در آمده در آن‌ها، از تیزی و وضوح بالایی برخوردار است. البته ایراد عمده آن‌ها نیز عملکرد ضعیف در نور مستقیم آفتاب و نمایش رنگ‌ها بصورت اشباع شده و غیر واقعی است. اما AMOLEDها دارای زاویه دید بسیار خوبی هستند و عمق رنگ مشکی و متقابلا کنتراست تصویر در آنها بسیار خوب است.


مزایا: کیفیت، وضوح و روشنایی بالا، کنتراست بالا، زاویه دید وسیع و مصرف انرژی پایین
نکات منفی: عملکرد ضعیف در نور مستفیم آفتاب، نمایش غیردقیق رنگ‌ها

Super AMOLED: صفحه نمایش‌های این خانواده توسط غول دنیای تکنولوژی سامسونگ تولید و روانه بازار شد. با افزودن پنل لمسی خازنی بر بالای شیشه محافظ، این صفحه نمایش رنگ‌های زنده‌تری را به نمایش می‌گذارد و همچنین در نور آفتاب عملکرد بهتری از خود به نمایش می‌گذارد.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/samsung-super-amoled.jpg
نمایشگرهای Super AMOLED سامسونگ از روش خاصی برای چیدن ساب-پیکسل ها استفاده می کند که matrix Pentile نام گذاری شده است. در نمایشگرهای معمولی TFT که دارای طراحی RGB matrix یا همان (Real-Stripe) هستند هر پیکسل دارای سه ساب پیکسل (ساب پیکسل های قرمز، سبز و آبی) است اما در Super AMOLED دو ساب پیکسل وجود دارد و ساب پیکسل سبز حذف شده و ساب پیکسل سبز بصورت اشتراکی با دو ساب پیکسل قرمز و آبی کار می کند. در تصویر پایین تفاوت بین نحوه چیدمان پیکسل ها در روش Pentile Matrix و Real Stripe قابل مشاهده است. (Pentile در تصویر سمت راست)
http://www.zoomit.ir/images/stories/news/phone/pentile.jpg
این نوع چیدمان سبا پیکسل‌ها باعث سایه در پیکسل‌های دیگر می‌شود و در نهایت روی کیفیت نهایی تصویر تاثیر منفی می‌گذارد. البته وقتی تراکم پیکسل‌ها بالا رود مشکل به چشم نمی‌آید اما همین موضوع باعث شد تا سامسونگ نسبت به تولید پنل‌های S AMOLED Plus با چیدمان ساب پیکسل‌های RGB روی آورد.


مزایا: همه موارد نسبت به AMOLED بهبود یافته است
معایب: همچنان در زیر نور آفتاب مستقیم کارآیی قابل قبولی ندارد،‌ اما به نسبت صفحه نمایش‌ AMOLED از کیفیت بالاتری برخوردار هستند، دقت نمایش رنگ‌ها در آنها بهتر شده است اما هنوز نسبت به IPS LCDها از دقت پایین‌تری برخوردار هستند و رنگ‌ها را بصورت اشباع شده نمایش می‌دهند.

Super AMOLED Plus این صفحه نمایش‌ها، علاوه بر قابلیت‌های قبلی،‌ از روش ساماندهی زیرپیکسل‌های جدیدی که به خانواده LCD شباهت داشت استفاده می‌نمایند. این متد جدید، علاوه بر تیزی بیشتر، وضوح بیشتری را در نمایش به کاربران می‌دهد.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/super-Amoled-Plus.jpg
Super AMOLED Plus در واقع نسخه ارتقاء یافته Super AMOLED سامسونگ است. این نمایشگرها دارای 50 درصد ساب-پیکسل (Sub-Pixel) بیشتر هستند و در واقع از همان ماتریس RGB به جای PenTile استفاده می کند. این نمایشگرها نسبت به نسل پیش Super AMOLED، باریکتر و روشن تر شده اند و بازده آنها نیز 18 درصد بهتر شده است.
http://www.zoomit.ir/images/stories/news/phone/gsmarena_000.jpg

نمایشگرهای Super AMOLED Plus اولین بار در نمایشگاه CES 2011 و با تلفن های Infuse 4G با صفحه نمایش 4.5 اینچی و Galaxy S2 با نمایشگر 4.3 اینچی معرفی شد. سامسونگ این صفحه‌های نمایش را آنقدر بهبود بخشید تا بالاخره یک صفحه نمایش با تراکم بالا و بسیار با کیفیت را برای گلکسی اس 4 ارائه کند این صفحه نمایش از چیدمان بسیار خاصی از ساب پیکسل‌ها به شکل الماس بهره می‌برد که پیش از این بطور مفصل در مقاله «پیکسل‌های الماسی: بررسی چیدمان خاص ساب-پیکسل‌ها در گلکسی S4 (http://zurl.ir/284698)» به آن پرداختیم.


مزایا: تولید رنگ‌هایی با کیفیت بالا، زاویه دید بهتر
معایب: باز هم نمایش نامناسب در نور آفتاب

SUPER LCD نوع دیگری از صفحه‌نمایش‌های LCD که از کنتراست بالا و رنگ‌های گرم به نسبت صفحه‌نمایش‌های ال سی دی قدیمی بهره می‌برد. این صفحه نمایش ها از خانواده IPS LCDها هستند و مصرف انرژی در آنها بهینه شده است.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/super-LCD.jpg
از جمله، محبوبترین دستگاه‌هایی که از این نوع صفحه نمایش استفاده می‌کنند می‌توان به تلفن‌های محبوبی همچون One شرکت HTC اشاره نمود. صفحه نمایش به کار رفته در این دستگاه، SuperLCD 3 می‌باشد.
پنل IPS اولین بار توسط هیتاچی در سال 1996 معرفی شد. این پنل ها زاویه دید بسیار خوبی دارند و برخلاف پنل های TN بیننده در زاوایی مختلف تصویر یکسانی را مشاهده می کند. در پنل های IPS برخلاف پنل های TN مولکول های کریستال بصورت موازی در پنل حرکت می کنند اما در پنل های TN مولکول های کریستال بصورت عمودی حرکت می کنند این نوع حرکت در پنل های IPS باعث پراکندگی کمتر نور شده و در نتیجه باعث زاویه دید وسیع و نمایش رنگ ها طبیعی تر می شود. توضیحات بیشتر... (http://www.zoomit.ir/it-directory-persian/438-tn-ips)


مزایا: تولید با قیمت پایین‌تر به نسبت AMOLED، کارآیی بهتر در نور آفتاب به نسبت AMOLED
معایب: در بعضی مدل‌های این نوع صفحه نمایش انرژی بالاتری نسبت به OLEDها مصرف می‌شود، با وجود زاویه دید بسیار خوب IPS LCDها اما هنوز زاویه دید آنها به خوبی OLEDها نیست.

Super IPS LCD صفحه‌نمایش‌های این خانواده از رنگ‌های حقیقی و در عین حال اشباع شده هستند. اصلی‌ترین ویژگی که این صفحه‌نمایش را از دیگر صفحه‌نمایش‌های LCD جدا می‌سازد، زاویه دید آن‌هاست. این خصوصیت در صفحه نمایش‌های Super IPS باعث می‌شود تا در هر زاویه‌ای شاهد رنگ‌های طبیعی و بدون تغییر باشیم. این ویژگی باعث می‌شود تا تصویر در زوایای مختلف به صورت کاملا یکسان و بدون افت کیفیت نسبت به دید مستقیم به چشم ما بیاید. از جمله دیگر خواص این صفحه‌نمایش‌ها کنتراست بالا و میزان روشنایی خوب‌ آن‌ها می‌توان اشاره نمود.
Retina: صفحه نمایش های تجاری که توسط اپل وارد دنیای اسمارت فون‌ها شدند. این صفحه نمایش به علت تراکم پیکسل بسیار بالا محبوب است. تراکم پیکسل‌ها در این نوع به قدری زیاد است که هیچ پیکسلی با چشم غیر مسلح به چشم نمی‌آید. صفحه نمایش Retina اپل جزو شاخه IPS LCDها به شمار می‌روند و از تراکم بسیار بالایی برخوردار هستند.

http://www.zoomit.ir/images/92/05/reitina.jpg این صفحه نمایش‌ها از قیمت بالا و کیفیت بالایی در تولید بهره می‌برند و تاکنون در چندین محصول اپل از جمله آیپدهای نسل 3 و 4 و آیفون 4 و 5 مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
Gorilla Glass گوریلا که این رزوها نام آن را به وفور می‌شنویم، نوعی شیشه مخصوص است که در مقابل ضربه مقاومت بسیار بالایی دارد و صفحه نمایش را در برابر آسیب‌های ناشی از ضربه، خط خوردگی محافظت می‌نماید. این روزها کمپانی‌های بسیاری همچون سونی، نوکیا، سامسونگ و موتورولا از این نوع شیشه برای محافظت از صفحه نمایش تلفن‌ هوشمند خود استفاده می‌نمایند.
تکنولوژی‌های به کار رفته در صفحه‌های نمایش: برخی از تولیدکنندگان موبایل،‌ همچون نوکیا و سونی برای دست یابی به برتری و ایجاد تمایز در محصولات برتر خود، دست به ابداعات دیگری در رابطه با صفحه نمایش‌ها زده‌‌اند که در این بخش از مقاله، به معرفی دو تا از معروفترین این تکنولوژی‌ها می‌پردازیم.
Mobile BRAVIA Engine
http://www.zoomit.ir/images/92/05/12.jpg برند براویا که مخفف Best Resolution Audio Visual Integrated Architecture تکنولوژی معروف اختصاصی سونی است که مدتی‌ست به دنیای موبایل قدم گذاشته است. براویا در واقع یک موتور پردازش تصویر است که پیش از ارسال اطلاعات مربوط به تصویر به صفحه نمایش برروی آنها پردازش‌های خاصی را در جهت ایجاد کنتراست بیشتر و تولید رنگ‌های طبیعی‌تر، انجام می‌دهد تا صفحه نمایش‌های دارای این تکنولوژی را متمایز نماید.
PureMotion HD+:
http://www.zoomit.ir/images/92/05/pureMotion-HD.jpg تکنولوژی PureMotion HD+ که در پرچمدار قبلی نوکیا، یعنی لومیا ۹۲۰ مورد استفاده قرار گرفته بود، از جمله تکنولوژی‌هایی‌ست که در دستگاه‌های نوکیا قرار می‌گیرد. از جمله خواص این تکنولوژی‌، رفرش ریت بسیار بالای آن است که هنگامی که با سرعت بالا در حال جابجایی بین برنامه‌ها، تصاویر و وبسایت‌ها هستید، همه چیز را سر جای خود شفاف و واضح نگاه می‌دارد. این تکنولوژی همچنین قدرت لمس صفحه نمایش را افزایش می‌دهد به طوری که حتی با دستکش نیز می‌توانید از صفحه نمایش لمسی خود بهره ببرید. ت

سخن نهایی: چه صفحه نمایشی را انتخاب کنیم؟ همانطور که در آغاز مقاله نیز به این موضوع پرداخته شد، صفحه نمایش‌ها نقش عمده‌ای را در کاربرد و لذت استفاده از تبلت یا اسمارت‌فون شما بازی می‌کنند. انتخاب صفحه نمایش مناسب موضوع بسیار مهمی‌ست که نه تنها در استفاده‌های معمول، بلکه در کاربردهای مهمتر نیز نقش دارد. از همین رو در انتخاب صفحه نمایش سعی کنید که علاوه بر انتخاب رزولوشن و اندازه مناسب صفحه نمایش، به موارد استفاده خود نیز دقت کنید. صفحه نمایش‌های دارای شدت روشنایی بالاتر، در زیر آفتاب بهتر دیده می‌شوند و صفحه نمایش‌های بزرگتر برای تماشای ویدیوها و اجرای بازی‌های HD مناسب‌ترند. صفحه نمایش‌های دارای PPI بالاتر، برای خواندن متون، وبگردی عملکرد خوبی از خود به جای می‌گذارند. بهترین حالت‌ هم استفاده از صفحه نمایشی‌ست که همه‌ این موارد را در خود جای داده باشد.
تا حد امکان سعی کنید که موضوعات غیر قابل لمس و تبلیغاتی همچون تفاوت بین رزولوشن رزولوشن 1080p و 720p را در صفحه نمایش‌های کمتر از ۷ اینچ، انتخاب شما را تحت تاثیر قرار ندهد. این موضوع در رابطه با میزان PPI نیز صدق می‌کند، چرا که پیکسل‌ها در صفحه نمایش‌هایی با چگالی پیکسل بیشتر از 300PPi قابل تشخیص نیستند. از طرفی هر دو صفحه نمایش AMOLED Plus و IPS LCDها کیفیت قابل قبولی را ارائه می‌کنند، اما LCDها معمولا رنگ سفید را بهتر از AMOLEDها نمایش می‌دهند و در عوض AMOLEDها نیز عمق رنگ مشکی بالاتری دارند. AMOLEDها رنگ‌ها را زنده تر و کمی اشباع شده نشان می‌دهند که برای بسیار خوشایند و جذاب است، اما در عوض IPS LCDها رنگ‌ها را دقیق‌تر و طبیعی‌تر نشان می‌دهند.
در کنار این موارد، به اندازه صفحه نمایش نیز دقت کنید، گوشه‌های صفحه نمایش را باید به راحتی لمس کرد. این موضوع را می‌توانید با امتحان دستگاه و مقایسه آن با اندازه دست خود معین کنید.

[sabrjoo]

با تلفن‌های هوشمند و تبلت‌هایمان صمیمی‌ شویم بخش پنجم: باطری- حافظه‌
حال به بررسی دو بخش مهم و پراستفاده دیگر از قلب گجت‌ها خواهیم پرداخت که با وجود نقش پررنگ، چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرند: حافظه‌ها و باطری!

بخش اول: باطری‌ها یکی از مهمترین و حیاتی‌ترین سخت افزارهای گجت‌های ما باطری آن‌هاست. باطری‌های قدرتمندتر ضامن عمر بیشتر و استفاده طولانی تر از گجت شماست. در واقع قوی‌ترین تلفن هوشمند و یا تبلت دنیا هم اگر در دستان شما باشد، بدون باطری که بتواند مدت زمان استفاده مناسبی را در اختیار شما قرار دهد،‌ هیچ کاربردی برای شما نخواهد داشت.


در این بخش از مقاله ما قصد داریم که شما را با باطری‌های به کار رفته در تلفن‌های هوشمند و تبلت‌هایتان بیشتر آشنا کنیم. بعد از نیم نگاهی به اینکه باطری‌ها چگونه کار می‌کنند، انواع آن‌ها را مورد بررسی قرار خواهیم داد و در نهایت به مهمترین نکاتی که باید در رابطه با باطری‌ها در نظر داشته باشید، می‌پردازیم.

باطری چیست ؟ نگاهی به نحوه عملکرد باطری‌ها بر خلاف بعضی محصولات الکتریکی که جایگاه ثابت دارند و به منبع برق متصل می‌شوند گجت‌ها نیاز به یک منبع انرژی قابل حمل برای تامین انرژی مورد نیازشان دارند. از آنجا که الکتریسیته نمی‌تواند به صورت مستقیم ذخیره شود گجت‌ها ناچار به ذخیره انرژی در قالب شیمیایی می‌گردند. این انرژی شیمیایی در باطری ذخیره می شود و به انرژی الکتریکی تبدیل می‌شود.
باطری‌ها بر اساس قانون الکساندرو ولتا که در سال ۱۸۸۰ کشف شده است عمل می‌نمایند. این قانون نیازمند سه عامل برای تبدیل انرژی‌ است: کاتد مثبت شارژ شده، آند منفی شارژ شده و یک ماده شیمیایی به نام الکترولیت.
هنگامی که قطب مثبت و منفی باطری شما به هم متصل می‌گردد، واکنش‌های شیمیایی در آن‌ها ایجاد می‌گردد که این واکنش‌ها، سبب عبور الکترون‌ها از قطب منفی به مثبت می‌شوند و در نتیجه انرژی الکتریکی گجت شما از این طریق تامین می‌شود.
به مرور زمان، این واکنش‌ها آهسته و آهسته‌تر شده و در نتیجه تعداد الکترون‌های عبوری کاهش پیدا می‌نماید. اینجاست که باطری شما توانایی خود را از دست می‌دهد و شما را وادار به شارژ مجدد دستگاه برای آغاز دوباره این واکنش‌ها می‌نماید.
انواع باطری باطری Li-Ion همراه با رشد بازار گجت‌ها در سال ۲۰۱۲، استفاده گسترده از باطری‌های قابل شارژ با نام (lithium-ion (Li-ion آغاز شد. این نوع باطری‌ها از سال ۱۹۹۱ به صورت فراگیر مورد استفاده قرار گرفته بود. این باطری‌ها در گجت‌های امروزی نیز،‌ بخاطر برخورداری از مزیت‌هایی همچون وزن اندک و مقدار انرژی ذخیره شده بالا به عنوان یک انتخاب مناسب برای کارخانه‌های تولیدکننده محسوب می‌شوند.


استفاده و نگهداری از این باطری‌ها بسیار ساده است و نیازی به وسواس‌هایی که در گذشته برای زمان شارژ شدن باطری یا خالی بودن کامل آن قبل از شارژ مجدد وجود داشت، نیست. اما مشکل این باطری‌ها، عمر محدود و کاهش قدرت و میزان ذخیره انرژی در آن‌ها به مرور زمان است. این اشکال زمانی بزرگ‌تر می‌شود که حتی در صورت عدم استفاده از این باطری‌ها نیز عمر آن‌ها کاهش پیدا خواهد نمود. در واقع این باطری‌ها به محض خروج از خط تولید رو به زوال حرکت می‌‌کنند و در طی دو یا سه سال به طور کامل از بین خواهند رفت. به همین خاطر در هنگام خرید دستگاه‌هایی که از این نوع باطری استفاده می‌کنند، باید به سال تولید دستگاه نیز توجه داشته باشید. البته این نکته را نیز اضافه کنیم که این از بین رفتن قدرت باطری،‌ بدین معنا نیست که شما دیگر باید با دستگاه‌های خود خداحافظی کنید. در صورت از بین رفتن این نوع باطری‌ها ، تنها کاری که باید انجام دهید، دفع صحیح آن برای جلوگیری از تخریب محیط زیست، سپس جستجو برای خرید یک باطری جایگزین است.
باطری‌های Li-Po در حالی که غالب تلفن‌های هوشمند و تبلت‌ها از باطری‌های لیتیوم-یونی استفاده می‌نمایند، مدل‌هایی نیز هستند که به سمت استفاده از باطری‌های لیتیوم-پلیمر روی آورده‌اند. از بین این گجت‌ها که اغلب محصولات رده بالا بازار را شامل می‌شوند، می‌توان به iPhone 4s و HTC One X اشاره نمود. این نوع باطری‌ها در مقایسه با مدل‌های قدیمی‌تر، از قابلیت ذخیره انرژی بیشتر و ضخامت کمتری برخوردارند. البته این نوع باطری‌ها هزینه زیادی را نیز بر دوش تولید کننده قرار می‌دهد و به همین خاطر، سبب افزایش قیمت نهایی گجت می‌گردند.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/best-battery-Phone.jpg نکات مهم در رابطه با باطری‌ها: زمانی که قصد خرید یک تلفن‌هوشمند و یا تبلت جدید را دارید، بهترین راه برای آگاهی از مدت زمانی که باطری دستگاه شما توان پاسخگویی به نیاز‌های روزمره‌تان را دارد، مراجعه به تست‌های باطری از وبسایت‌های فناوری‌ است. چرا که هیچوقت وجود یک باطری بزرگتر و با قدرت بیشتر، نمی‌تواند ضامن مدت زمان استفاده بیشتر برای شما باشد. چرا که مسئله عمر باطری‌ها، وابسته به تکنولوژی به کارگرفته شده در قطعات دیگر همچون پردازنده‌ها، صفحه‌نمایش و تکنولوژی‌های ارتباطی می‌باشد.
در تصویر سمت راست، نمونه‌ای از مقایسه‌های صورت گرفته بین باطری‌ها در چند نمونه از مطرح‌ترین تلفن‌های هوشمند بازار را مشاهده می‌کنید.

باطری‌های فعلی تا به کجا پاسخگوی نیاز کاربران امروزی خواهند بود؟ با توجه به کارآیی بالا و امکانات متنوعی که گجت‌های امروزی در اختیار کاربران قرار می‌دهند، استفاده از باطری‌های بزرگتر و گاهی غول‌پیکر، به امری ناگزیر بدل شده است. با وجود این باطری‌های بزرگ و پرانرژی، همچنان تولیدکنندگان به راه حل مناسبی برای حل معضل ایجاد عمر باطری طولانی در تلفن‌های هوشمند نرسیده‌ا‌ند. البته مشکل دیگری که تولید کنندگان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، از آنجا نشئت می‌گیرد که استفاده از باطری‌های بزرگتر همیشه امکان‌پذیر نیست، چرا که محدودیت‌های حجمی که در گجت‌ها وجود دارد دست تولیدکنندگان را برای استفاده بیشتر از باطری‌ها بسته نگاه می‌دارد.
حال سوال اینجاست که با وجود صفحه نمایش‌های غول پیکر HD، پردازنده‌های چند هسته‌ای، مسیریاب ماهواره ای GPS، امکانات جدید و با مصرف انرژی بالا همچون قابلیت‌های تشخیص چهره و استفاده از فرامین صوتی، باطری‌های فعلی چگونه می‌خواهند پاسخگوی نیاز کاربران پر مصرف باشند! سوالی که برای رسیدن به پاسخ آن باید منتظر فرارسیدن تکنولوژی‌های تازه در دنیای باطری‌ باشیم. بسیاری بر این باورند که باطری جزو قطعات الکترونیکی است که با دیگر فناوری‌های مرتبط با آن به اندازه کافی رشد نکرده است.
بخش دوم - حافظه‌ها در بخش دوم از مقاله، به بررسی حافظه‌های داخلی و خارجی در تلفن‌های هوشمند می‌پردازیم. این بخش از دستگاه شما، نقش بسزایی در سرعت و کارآیی نهایی گجت، خصوصا در اجرای فرامینی همچون بازی‌های سنگین گرافیکی بر عهده دارند.
RAM یا همان حافظه تصادفی، یکی از مهمترین مواردی است که در کنار پردازنده گرافیکی و هسته‌های پردازشی در یک تراشه مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع هیچکدام از سیستم‌های محاسبه‌گر، بدون حضور RAM، قادر به پردازش هیچ اطلاعاتی نیستند. دلیل این موضوع را نیز باید در سرعت انتقال اطلاعات به پردازشگر جستجو نمود. زمانی که سرعت دسترسی پردازشگر به اطلاعات مورد نیازش آهسته باشد، مدت زمان اجرای فرامین پردازشی به قدری آهسته می‌شود که می‌توان پردازش اطلاعات را نادیده گرفت.
از نگاه دیگر می توان از حافظه RAM، به عنوان نوعی رابط بین حافظه ROM که اطلاعات مربوط به سیستم در آن ذخیره شده است و هسته‌های پردازشی نام برد که وظیفه این حافظه، انتقال اطلاعات با سرعت هر چه تمام‌تر به پردازشگر است.
RAM چه اطلاعاتی را در خود جای داده است؟ حافظه RAM، فایل‌های حیاتی که پردازشگر برای راه اندازی و انجام فرامین شما به آن‌ها نیاز دارد در خود ذخیره می‌کند و در هنگام نیاز، این اطلاعات را برای دسترسی پردازنده آماده می‌کند. این فایل‌های حیاتی می‌تواند فایل‌های مربوط به ساختار سیستم عامل باشند یا داده‌های مربوط به بازی‌ها و برنامه‌ها. به طور کلی می‌توان هر نوع فایلی را که دریافت آن با سرعت هر چه تمام‌تر ضروری باشد در این گروه فایل‌ها جای داد.
نوع حافظه RAM به کار رفته در اسمارت‌فون‌ها از نوع DRAM یا همان Dynamic Random Access Memory است که صرف نظر از مباحث تخصصی، مهمترین ویژگی‌ آن دسترسی سریع و آسان به فایل‌های گوناگون در این حافظه است.
البته حافظه RAM گجت‌ شما تمامی فایل‌ها را در خود ذخیره نمی‌کند. برای مثال تمامی اطلاعاتی که سیستم عامل موبایل شما را شامل می‌شوند شاید حجمی در حدود ۲ گیگابایت یا بیشتر داشته باشد که این مقدار اطلاعات را نمی‌توان در مدلی که تنها 512 مگابایت RAM دارد ذخیره نمود. بنابراین از این حافظه برای ذخیره موقت اطلاعات کاملا ضروری استفاده می‌شود. از طرفی حافظه رم با هر بار خاموش شدن دستگاه بطور کامل خالی می‌شود و نمی توان از آن برای ذخیره دائمی اطلاعات بهره برد. حافظه رم برای دسترسی سریع به اطلاعات برنامه های در حال اجرا مورد استفاده قرار می گیرد و هر زمان که سیستم عامل تشخیص دهد به آن اطلاعات نیازی ندارد، آنها را از رم پاک می کند.
سرعت و ظرفیت: هر آنچه که برای داشتن یک RAM قابل قبول نیاز دارید! اولین و عمومی‌ترین ویژگی‌ که در RAM باید در نظر بگیرید، ظرفیت این حافظه است. مقدار حافظه بیشتر به معنای ذخیره کردن اطلاعات بیشتر و حیاتی‌تر برای برنامه‌ها و زیرسیستم‌ها و دسترسی سریعتر پردازشگر به این فایل‌هاست که در نتیجه سبب افزایش سرعت و کارایی دستگاه شما به صورت چشمگیری می‌شود. خوشبختانه این افزایش میزان ظرفیت، سبب افزایش مصرف انرژی نخواهد شد، چرا که مصرف انرژی در این قطعات بسیار پایین است.
در طرف دیگر این موضوع را هم در نظر داشته باشید که یک سیستم عامل ایده‌ال مقدار زیادی رم را طلب نمی‌کند. برنامه‌ها و اپلیکیشن‌های در حال اجرا معمولا ۵۰ مگابایت از حافظه RAM‌ را اشغال می‌کنند و بدین ترتیب می‌توان برنامه‌های بسیاری را هم زمان اجرا نمود. در واقع این سیستم عامل است که باید تصمیم بگیرد کدام برنامه‌ها اجرا شوند و کدام برنامه‌ها غیرفعال باشند تا بدین ترتیب حافظه بیشتری از RAM‌ آزاد شده و در نتیجه برنامه‌های بیشتری قابل اجرا باشند. این موضوع یکی از دلایل اجرای روان برنامه‌های ویندوز فون بر روی دستگاه‌هایی با حافظه‌های RAM کمتر از ۵۱۲ مگابایت است.
در بخش قبلی، اشاره شد که وجود RAM‌های با ظرفیت بالا در اجرای روان سیستم عامل‌ها چندان امر ضروری نیست، اما این موضوع در اجرای بازی‌های سنگین گرافیکی یا HD اندکی فرق می‌کند. در واقع پاراگراف قبلی، بدین معنا نیست که با وجود سیستم عامل مناسب، افزایش ظرفیت حافظه RAM دیگر کاربردی ندارد. چرا که در هنگام اجرای بازی‌ها و برنامه‌های سه بعدی، این برنامه‌ها با قرار دادن تکسچرها، گرافیک بازی، مدل‌های سه بعدی و صداها حجم زیادی از حافظه RAM را به اشغال خود در می‌آورند. بنابراین شاید RAM‌ با مقدار ۵۱۲ مگابایت برای اجرای روان سیستم عامل و برنامه‌های آن و کاربردهای اصلی اسمارت‌فون‌ها کافی باشد، اما برای اجرای بازی‌های قدرتمند و سطح بالا بدون شک به میزان RAM بیشتری نیازمند خواهید بود.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/NexusSevenGames/5.png
برای مثال در یک تلفن اندرویدی، اجرای همزمان یک بازی قدرتمند و استفاده از شماره‌گیر، برنامه‌های دیگر می‌تواند بیشتر از ۵۱۲ مگابایت از RAM را به اشغال خود در آورد که در این صورت میزان حافظه ۵۱۲ مگابایتی دیگر کافی نخواهد بود. بنابراین استفاده روان از قابلیت‌های سیستم عامل به صورت همزمان علاوه بر یک پردازشگر مناسب، به یک RAM مناسب نیز نیازمند است.
تا به این قسمت از مقاله، در رابطه با میزان حافظه گفته شد، اما هر چند ظرفیت بالای حافظه می‌تواند عالی باشد، اما این میزان حافظه بدون سرعت بالا نمی‌تواند آنچه را که به دنبال آن هستید در اختیار شما قرار دهد. در واقع دسترسی سریع به فایل‌های ذخیره شده نیز نقش بسیار مهمی در کارآیی نهایی گجت شما دارد.
همانند کامپیوتر‌ها سه مولفه در سرعت نهایی RAM‌ گجت شما تاثیر گذار است: تعداد کانال‌ها، سرعت کلاک و نوع RAM. البته توضیح و تفسیر این سه مولفه و تاثیر آن‌ها اندکی پیچیده است و تنها چیزی که شما باید نگران آن‌ها باشید سرعت کلاک بالاتر و کانال‌های بیشتر است.
سرعت کلاک به صورت مستقیم بر روی سرعت RAM‌ شما تاثیر می‌گذارد و بالاتر بودن آن به معنای افزایش میزان ذخیره اطلاعات در ثانیه است. سرعت کلاک در RAMهای موبایل‌های معمولی معمولا ۳۰۰ تا ۵۰۰ مگاهرتز است.
نوع RAM، به چند صورت با کارآیی آن در ارتباط است. RAMهایی که امروزه در گجت‌هابه کار گرفته می‌شوند اغلب از نوع LPDDR2 یا Low Power DDR2 هستند که در واقع همان DDR2های به کار رفته در کامپیوتر‌ها منتها با کارآیی پایین‌تر و مصرف انرژی پایین‌تر هستند.
نکته دیگری که آگاهی از آن به شما در فهم بهتر قدرت حافظه RAM کمک می‌کند،‌ تعداد کانال‌هاست. در واقع تعداد کانال‌های مربوط به RAM نقش مهمی را در آنچه شما از قدرت گجت خود مشاهده می‌کنید، دارند. برای مثال یک رم Dual Channel همانند یک پردازشگر دو هسته‌ای است که اطلاعات RAM از طریق دو کانال موازی به پردازشگر منتقل می‌شود. با تمامی این تفاسیر باز هم تکرار می‌کنیم که در بین تمامی موارد مرتبط با حافظه RAM در گجت‌ها،‌ سرعت کلاک بیشترین تاثیر را بر روی سرعت نهایی RAM شما دارد.
آخرین نکته‌ای که در این رابطه قصد بازگو کردن آن را داریم، این است که در اغلب GPUهای به کار رفته در گجت‌ها، حافظه RAM جداگانه‌ای به کار نمی‌رود و حافظه RAM‌ تراشه یا SOC گجت شما، بین پردازشگر اصلی و پردازشگر گرافیکی تقسیم می‌شود.
حافظه داخلی و ROM همچون RAM، حافظه‌های داخلی ذخیره سازی نیز نقش مهمی در کارآیی نهایی و انجام فرامین در گجت‌ها دارند. در واقع بدون وجود فضایی برای قرار دادن فایل‌های حیاتی و فایل‌های سیستم عامل گجت شما قادر به انجام هیچ کاری نیست. حتی در گجت‌هایی که هیچ حافظه‌ای را به صورت پیش فرض در اختیار کاربر قرار نمی‌دهند، حافظه‌‌ای غیر قابل دسترسی برای قرار دادن فایل‌های سیستم عامل وجود دارد.در واقع ROM همان مکانی است که فایل های شما در آن ذخیره می شوند. رام ها برخلاف رم ها قادر به حفظ اطلاعات در خود هستند و با خاموش شدن ابزار، اطلاعات درون آنها پاک نمی‌شود.
با توجه به نوع گجت‌و سیستم عاملی که بر روی آن قرار دارد، از چیپ‌های حافظه‌ متفاوت و یا حتی چندین حافظه استفاده می‌شود. برای مثال ممکن است که هر حافظه به سه پارتیشن جداگانه برای برنامه‌ها، Cache و فایل‌ها سیستم تقسیم شود.
معمولا حافظه‌ای که فایل‌های سیستم در آن ذخیره می‌شود ROM‌ یا حافظه تنها خواندنی نام دارد که تنها در بروزرسانی‌های نرم افزاری قدرت تغییر دارد و در حالت عادی کاربران اجازه دسترسی به آن را ندارند.
بعضی دستگاه‌ها نظیر گلکسی S، دارای چندین حافظه ROM جداگانه هستند. یک حافظه ۵۱۲ مگابایتی سریع‌تر برای فایل‌های اصلی سیستم و یک حافظه با سرعت کمتر و حجم بیشتر برای داده‌های مربوط به برنامه‌ها و Cache که در حافظه‌ی دوم، می‌توان داده‌های برنامه‌های خود را نیز ذخیره نمود.
حافظه داخلی که گاهی آن را Phone Memory نیز می‌نامند، نوع دیگری از حافظه رام است که تقریبا در تمامی مدل‌های امروزی با ظرفیت‌های متفاوت از ۸ تا ۶۴ گیگابایت وجود دارند. بعضی مدل‌ها همچون خانواده آیفون و موتورولا Razr، تنها یک حافظه داخلی دارند که در واقع عمکرد همان دو حافظه جداگانه در مدل‌هایی همچون Galaxy S را دارد. برای مثال Razr با وجود حافظه ۱۶ گیگابایتی، تنها ۸ گیگابایت از آن را برای ذخیره اطلاعات در اختیار کاربران قرار می‌دهد. چرا که ۱ تا ۲ گیگابایت از حافظه کل به سیستم عامل و ۴ گیگابایت به برنامه‌ها اختصاص دارد. در آیفون نیز، یک حافظه داخلی مشخص، برای ذخیره اطلاعات مربوط به دستگاه، فایل‌های شخصی و برنامه‌ها وجود دارد. در اکثریت تلفن‌های هوشمند اندروید نیز، حافظه‌های داخلی، به عنوان حافظه پیش فرض برای نصب برنامه‌ها به کار می‌روند. به همین خاطر انتخاب حافظه کافی در تلفن‌های هوشمند دارای این سیستم عامل مهم است.
یکی دیگر از موضوعات مهم در رابطه با حافظه‌های داخلی، سرعت و کارآیی بالاتر آن‌ها نسبت به حافظه‌های خارجی همچون MicroSD ‌است. چرا که حافظه‌های داخلی به علت قرار داشتن در بورد اصلی و در درون SOC‌ مدل، از سرعت بالاتری در خواندن و نوشتن اطلاعات بهره می‌برند. بنابراین اغلب اوقات در تلفن‌های اندرویدی فضای در نظر گرفته شده در حافظه‌های داخلی برای نصب برنامه‌ها درنظر گرفته می‌شود.
حافظه‌های خارجی یا قابل حذف به حافظه‌های خارجی را MicroSD می‌گویند. حافظه‌های SD در اصل تا حداکثر ۲ گیگابایت ظرفیت دارند و ظرفیت حافظه‌های SD High Capacity به 64گیگابایت یا بیشتر نیز می‌رسد.
http://www.zoomit.ir/images/92/05/microsd-card-image.jpg
در بین سیستم عامل‌های پر مخاطب فعلی، اندروید تنها سیستم عاملی‌ست که به طور حقیقی و بدون محدودیت از حافظه‌های خارجی پشتیبانی می‌کند. اپل و محصولاتش به طور کلی از این نوع حافظه استفاده نمی‌کنند و تنها فضای قابل استفاده در این سیستم عامل (به غیر از فضای ذخیره سازی ابری) همان حافظه داخلی از پیش تعیین شده است. سیستم عامل ویندوز فون (البته در بعضی مدل‌های قدیمی‌تر) نیز با قوانین سخت گیرانه در کپی فایل‌ها و محدود نمودن کاربران در استفاده از حافظه، تجربه نه چندان کاملی از استفاده از حافظه‌های خارجی قابل حذف به نمایش گذاشته است.
موضوع قابل توجه دیگر در خرید حافظه‌های MicroSD توجه به سرعت آن‌ها است. این سرعت که با کلمه Class بر روی جلد هک می‌شود به آسانی قابل تشخیص است و با بالا رفتن عدد CLASS، سرعت خواندن و نوشتن اطلاعات بالا می‌رود. برای مثال Class 4 قابلیت نوشتن و خواندن اطلاعات با سرعت حداکثر ۴ مگابایت در ثانیه و CLASS 10 قدرت خواندن و نوشتن اطلاعات با سرعت ۱۰ مگابایت در ثانیه را دارد.


منبع (http://www.zoomit.ir/howto/smartphonetablet/6316-%D8%AA%D9%84%D9%81%D9%86%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8 C-%D9%87%D9%88%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF-%D8%A8%D8%A7%D8%B7%D8%B1%DB%8C-%D8%AD%D8%A7%D9%81%D8%B8%D9%87)